(Uit: Het grote versjes boek, Marianne Busser & Ron Schröder)

De circus-spin

Een grote spin die ergens had gelezen

dat er een dierencircus zou bestaan

die oefende een week aan de trapeze

om daarna naar dat circus toe te gaan

Daar vloog ze door de lucht – zonder een vangweb

zo’n vangweb maken vond ze te veel werk

ze dacht: ik heb toch net een week geoefend

en bovendien ben ik ontzettend sterk

Maar op een dag – ze was heel erg verkouden

toen vloog ze snuivend door de circustent

en greep ze mis omdat ze hard moest niezen

dat komt ervan als je verkouden bent

Nu zit ze in haar stoeltje stil te treuren

ze kreunt een beetje moeizaam – ziet wat pips

het valt niet mee een circus-spin te wezen

met zeven kleine pootjes in het gips!

~~~

Koolmeesje

Kom toch koolmeesje

kom maar snel bij mij

kijk hier hangt een huisje

en dat huisje is nog vrij

Daar mag je wel in wonen

echt – ik vind het best

zoek maar snel wat takjes

en bouw een mezennest

En als je nestje klaar is

mag ik dan ook misschien

de eitjes die je hebt gelegd

een keertje komen zien?

~~~

De vogeltjes hebben een nest in een boom

de muisjes een hol in de grond

de haas heeft een kuiltje – gewoon in het veld

de slak draagt zijn huis liever rond

een pissebed zit ergens onder een steen

en een spinnetje woont in een web.

~~~

Het duizendpootje

Er is een duizendpootje opgestaan

hij heeft zijn hemd en broek al aangetrokken

nu nog zijn trui en daarna duizend sokken

tot slot trekt hij zijn gele jasje aan

Daarna kamt hij een scheiding in zijn haar

want hij heeft haast – hij wil zo graag naar buiten

hij pakt zijn pet met grote groene ruiten

dan hoeft hij enkel nog zijn schoenen maar

Gelukkig zijn ze keurig klaargezet

een klus! – omdat het toch vijfhonderd paar is

maar als de laatste veter eindelijk klaar is

dan moet hij eigenlijk alweer naar bed

~~~

Een nieuwe kleur

Als de zomer haast voorbij is

staat de herfst al voor de deur

dan krijgen alle groene blaadjes

stuk voor stuk een nieuwe kleur

soms gaat dat een beetje langzaam

elke dag een blad of twee

als de boswachter dus tijd heeft

helpt hij graag een beetje mee

Hij staat urenlang te zwoegen

met een verfbord en penseel

en hij maakt de groene blaadjes

rood, oranje, bruin of geel

eindelijk – het laatste blaadje

nu zijn alle bomen klaar

en als de blaadjes straks gaan vallen

harkt hij alles bij elkaar!

~~~

Het regent eikels en kastanjes

Het regent eikels en kastanjes

kijk ze vliegen in het rond

hier en daar strooien de bomen

beukennootjes op de grond

Je ziet de paddestoelen groeien

blaadjes worden geel of bruin

ganzen vliegen naar het zuiden

en ’t wordt steeds kouder in de tuin

Een boom verliest zijn laatste blaadjes

de koeien blijven in de stal

het is of alles wil vertellen

dat het winter worden zal

~~~

Het is weer lente

Vogels bouwen nieuwe nesten

mieren komen uit de grond

hier en daar vliegt heel voorzichtig

een eerste zwaluw in het rond

in de tuin gaan bloemen bloeien

in de vijver zwemt weer vis

en geloof me – dat betekent

dat het alweer lente is!

~~~

De slakjes

Twee kleine slakjes

hielden van elkaar

ze gingen samen trouwen

toen werden ze een paar

ze hebben snel hun huisjes

op elkaar gezet

nu wonen ze gezellig

samen in een flat

~~~

Er logeert een vogeltje in de boom

Hij logeert bij zijn tante en zijn oom

Hij zit daar op een tak

Oei, als die maar niet brak

Want dan valt het vogeltje misschien

O nee, hij kan vliegen als een vliegmachien

Hij vliegt over de huizen en over de bomen

Net zoals jij kunt vliegen in je dromen

~~~

Drie mieren

Er waren eens drie mieren

Een wild feest aan het vieren

Ze stampten op de grond

En dansten in het rond

Het hele bos schudde er door

En alle andere dieren riepen in koor

Doe een beetje rustig aan

Dan kunnen wij slapen gaan

Maar de mieren riepen "kom ook bij het feest"

En het was in het bos nog nooit zo gezellig geweest

~~~

(Uit: Misschien wisten zij alles, Toon Tellegen)

Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de

eekhoorn.

‘Gezellig,’ zei de eekhoorn.

‘Maar daar kom ik niet voor,’ zei de mier.

‘Maar je hebt toch wel zin in wat stroop?’

‘Nou ja… een klein beetje dan.’

Met zijn mond vol stroop vertelde de mier waarvoor hij gekomen

was.

‘We moeten elkaar een tijdje niet zien,’ zei hij.

‘Waarom niet?’ vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist

heel gezellig als de mier zomaar langskwam. Hij had zijn mond vol

pap en keek de mier met grote ogen aan.

‘Om erachter te komen of we elkaar zullen missen,’ zei de mier.

‘Missen?’

‘Missen. Je weet toch wel wat dat is?’

‘Nee,’ zei de eekhoorn.

‘Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.’

‘Wat voel je dan?’

‘Ja, daar gaat het nou om.’

‘Dan zullen we elkaar dus missen,’ zei de eekhoorn verdrietig.

‘Nee,’ zei de mier, ‘want we kunnen elkaar ook vergeten.’

‘Vergeten! Jou,?!’ riep de eekhoorn?

‘Nou,’ zei de mier. ‘Schreeuw maar niet zo hard.’

De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen.

‘Ik zal jou nooit vergeten,’ zei hij zacht.