De beer en het varkentje en www.oba.nl

Een dierenfabel van Max Velthuijs

Bewerkt door Mark Deckers

Er was eens een luie beer die werkte in een bibliotheek. Dat deed hij samen met een varkentje. Het was een echte multi-culturele bibliotheek.

‘t Liefst zat de beer in het zonnetje te suffen. Die beer maakte zich niet druk. Hij had toch alles wat hij wilde? Boeken, een vaste baan en heel veel bezoekers. Hij was tevreden met het leven maakte zich geen zorgen over de toekomst.

Af en toe ging hij met zijn hengel naar de informatievijver om wat te vangen. En iedere dag kwam varkentje voorbij, met zware vrachten op haar rug.

Nooit had ze tijd voor een praatje.

De beer verbaasde zich over zoveel ijver en vroeg zich af wat het varkentje aan het doen was.

Op een dag toen ze weer voorbijkwam met een grote zak op haar rug, vroeg de beer: “Varkentje, waarom werk je zo hard? Rust eens wat uit en geniet van het leven!”

“Daar heb ik geen tijd voor,” antwoordde het varkentje. “Ik moet heel hard doorwerken voor de virtuele bibliotheek.”

“Voor de virtuele bibliotheek?” zei de beer verbaasd. “Maar dat loopt toch allemaal wel? En daarbij, de boekenbibliotheek verdwijnt echt niet hoor. Wees gezellig en kom naast me zitten.”

“Het spijt me”, zei het varkentje,”maar ik moet weer aan het werk. Moet jij ook niet meewerken aan de virtuele bibliotheek? Het is ook jouw toekomst!”

“Morgen,” zei de beer zorgeloos. En iedere dag als het varkentje hem vroeg of hij al was begonnen, zei de beer opgewekt: “Morgen begin ik echt.” En hij luierde voort.

De zomer was voorbij, de herfst liep al ten einde. Stapje voor stapje veranderde het informatielandschap. Bijna iedereen had tegenwoordig al internet. En de beer? Die had nog steeds geen voorbereidingen getroffen. Hij raapte de laatste appel op. Verder was er niets meer te vinden.

De eerste sneeuwvlokken dwarrelden uit de grauwe hemel.

Ik ga een lekkere vis vangen dacht de beer.

Maar de informatievijver was dichtgevroren.

Huiverend van kou en met een lege maag trok de beer zich terug in zijn boekenbibliotheek. Hij kon niet slapen van de honger naar informatie. Was ik maar niet zo lui geweest, dacht hij spijtig. Dan had ik voor mijn afdeling nu ook een goede digitale dienstverlening gehad!

Na een paar dagen hield hij het niet meer uit. Uitgeput ploeterde hij door de sneeuw naar het varkentje op de afdeling van de virtuele bibliotheek.

“Varkentje,” zei hij, “help me. Ik sterf van de honger en mijn voeten zijn bevroren.

“Domme beer,” antwoordde het varkentje. “Ik heb je nog zo gewaarschuwd. Maar het komt eigenlijk wel goed uit. Als jij met jouw kennis nu eens even de al@dinvragen doet, dan zal ik alles er goed en aantrekkelijk uit laten zien.” De beer ging aan de slag alsof zijn leven ervan afhing. Nog nooit had hij zo hard gewerkt.

Na het zware werk kon de beer genieten van de kookkunsten van varkentje. Hij was uitgehongerd en schrokte gulzig zijn bordje leeg. Wat maakt die varkentje toch een lekkere producten,” dacht beer.

Steeds meer mensen ontdekten de digitale diensten van de bibliotheek. “Tjonge”, dacht de beer “er is hier een hele grote markt voor”. En samen met varkentje ging hij stug door met die nieuwe bibliotheek.

“Het gaat goed met ons, of niet varkentje?”, zei beer. “Inderdaad”, zei varkentje. “Samen kunnen we veel meer”. En behalve dat ze goed samenwerkten, experimenteerden ze ook met allerlei nieuwe digitale diensten. Ze hadden wel een eigen afdeling maar zorgden ook dat ze goed alle medewerkers en het publiek informeerden.

Zo ging een lange winter voorbij en het werd lente. De nieuwe afdeling draaide prima. Beer vond dat hij wel weer naar buiten kon. En hij beloofde dat hij nooit meer zo zorgeloos zou zijn. “Morgen begin ik aan de volgende generatie met digitale producten,” zei hij en hij huppelde vrolijk naar buiten.

Ook varkentje ging naar buiten. En ja hoor daar zat beer. Onder de boom, te genieten van het zonnetje. “En varkentje? Al weer bezig voor de virtuele bibliotheek?”.

Maar varkentje zei niks en ging naast beer zitten. Verschrikt keek beer op en zei: “Moet je niet aan het werk? Je moet toch voor onze toekomst zorgen?” “Ach”, zei varkentje nadenkend, “als we goed samenwerken, resultaatgericht zijn en samen nieuwe dingen durven op te pakken, dan hoeven we ons daarvoor geen zorgen te maken.” “Goed,” zei de beer “dan beginnen we morgen.”

En zo ging het. www.oba.nl was al snel de populairste bibliotheeksite in Nederland.

En nou hebben we het nog helemaal niet gehad over Al@dinmedwerkers die “echt” ingeroosterd gaan worden, of over de opbouw van de nieuwe afdeling, of wie welke bevoegdheid krijgt. Heel belangrijk allemaal maar de kern van het succes ligt bij varkentje en beer.

Wij zijn varkentje en beer en wij moeten er voor burgers in Amsterdam en voor onze eigen toekomst iets van maken.

Organisatie digitale bibliotheek

vereist een sterke en centrale aansturinginrichten lijnafdeling die onder de directie opereert

Sterk– ambities zijn hoog en er staat veel op het spel voor de toekomstige positie van de

bibliotheek

Centraal– verantwoordelijkheden moeten met voldoende zeggenschap gerealiseerd kunnen

worden

Aansturing– veel meer nodig dan alleen het coördineren van taken– het gaat om de bouw van een nieuwe vestiging die op de langere termijn even goede

gebruiksresultaten moet kennen als alle fysieke vestigingen tezamen.

Afdelingshoofd

Beheerstaken Vernieuwingsprojecten1. Project2. Project3. Project4. Project5. Project

LaboratoriumKleine projecten met een

experimenteel en verkennend karakter

en een publicitaire uitstraling.

Redacteur OBA.NL

Al@din-medewerkers

Sectorhoofden

ICT

Marketing

BibliothecarissenOBA

Laurens

CDR

VOB

Inzet OBA-personeel

Echt tijd voor Al@din

Afstemming

Afstemming

Sturen op vernieuwing

Inhuren van capabelemensen

Algemeen beheer