Acom’info productionnew and

improvedmore exciting

than ever

het officiële orgaan van SV Contact

kerst 2005 // nr. 2 jaargang 5kerst 2005 // nr. 2 jaargang 5k r i t i s c h m e t e e n k n i p o o gcom’info

het was een succes!de eerste bedrijvendag

interview met Leo Lentz

een kijkje in de keuken bij:Grassroots Journalism.

2 3

469101112131415

SV Contact

Com’eens langs bij: Leo Lentz

Van binnenuit bekeken: Karsten Veerman

Contactiviteiten

Van Domstad naar Havenstad

Grassroots Journalism

Com’opzeg & Com’ix

Databeest

Sex sells!

Com’Info is het offi ciële orgaan van SV Contact, de studievereniging van Communicatie- en Informatiewetenschappen inUtrecht.

Jaargang 5 - nummer 2Verschijnt 4 keer per jaar

HoofdredacteurMichiel Kraijkamp

EindredactieLorenz van GoolArthur Stolwijk

Lay-outCommunicatie-commissie

Illustrators

Margot BogersLorenz van Gool

RedactieAlexander van BeekLorenz van GoolMaartje van der HeijdenAnouk HuninkMarrit MüskensRemco la RivièreMarjolein SchoutenArthur Stolwijk

Met dank aanJojanneke VonkSophie Boerman

Contact viaredactie@svcontact.nlofPostbus SV Contact KNG 29 - Secretariaat

Verkrijgbaar opTrans 10 en KNG 29

colofon

beste lezers,Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat. Een compleet opgepimpte Com’Info om precies te zijn. Een modern

jasje, handgemaakt artwork op de voorkant en een kleurtje. Het oog wil immers ook wat. Bovendien is de Com’Info

een paar bladzijdes aangekomen. Dat betekent nog meer van de vertrouwde interviews, reportages, strips, humor en

columns. Maar dat is niet het enige. Zo krijgen de activiteiten van de SV meer aandacht en de gaat de Com’Info weer bij

haar lezers op bezoek. Alleen het karakter is niet veranderd, want we blijven kritisch met een knipoog.

Fijne feestdagen en tot de volgende uitgave!

Michiel Kraijkamp | Hoofdredacteur

//> inhoud

opruiming!Reyer Lafeber Oogzorg ruimt de collectie 2005 op.

Brilmonturen en zonnebrillen worden u aangeboden met

50 % korting!Wij verwelkomen u graag in één van onze winkels.

brillen – zonnebrillen - contactlenzenUtrecht Harmelen Nieuwegein De Meern

Vismarkt 21a Dorpsstraat 57 Hoogzandveld 24 Meerndijk 5

030-2333332 0348-444424 030-6060713 030-6667991

www.reyer-lafeber.nl

4 5

//> sv contact

De Ultieme KerstDe Ultieme Kerst van het bestuur van het bestuurKerst is DE tijd van het jaar

om bij elkaar te komen, om

familiebanden weer aan te

trekken, vrienden en familie te verrassen

met cadeau’s en de tijd van tongstrelend

lekker eten. Hoe ziet het bestuur de

Kerstperiode en wat maakt voor hen

Kerst onvergetelijk?

Lees er hier alles over! De Kerst van KarstenBuiten het vanzelfsprekende familiebezoek, dat ik overigens altijd

echt gezellig vind, heb ik nog een bijzonder leuke kerstervaring met jullie te delen. Een ervaring waar we mijn moeder nog ieder

jaar mee confronteren…

Het was een kerstavond, ergens aan het einde van de 20e eeuw. Nietsvermoedend zaten mijn vader, zusje, broertje en ik op de

bank televisie te kijken. Hoogstwaarschijnlijk een Beethoven- of Home Alone-fi lm. Dan komt mijn moeder uit de keuken, met…

schoteltjes. Schoteltjes met in het midden een mandarijntje, daarin een kaarsje gestoken, en rondom het mandarijntje liggen noten. Je weet wel, hazelnoten enzo, die je zelf nog moet kraken.

Daar zaten we dan, met ons schoteltje op schoot. Elkaar aankij-kend van… ‘ wat moeten we hiermee?’ En mijn moeder straalde:

“Gezellig hè, dat deden we vroeger thuis ook op kerstavond!” Ja mam…

Nooit meer hebben wij zo’n schoteltje gekregen op kerstavond, maar nog ieder jaar maken we er grapjes over.

Sorry mam.

De Kerst van RiëlleEr was eens een héél mooi rood jurkje,

met strikjes en spiegeltjes.

Het jurkje hing al een poosje in de kast,

en toen de tijd van ‘jingle bells’ aanbrak

ging de deur eindelijk open…

een blij meisjesgezicht werd betoverd door

alle schittering.

De rest van de dag heeft het jurkje

gezwierd als nooit tevoren en hoorde het

alsmaar ‘oh’ en ‘ah’!

Als het meisje nu de foto’s terugziet,

hoopt ze stiekem dat er deze kerst weer

zo’n jurkje hangt… De Kerst van Lotte - Irritant knipperende kerstversieringen in de winkelstraten en alle manieren waarop mensen hun

voortuinen en gevels toetakelen!

- De kans op een witte kerst blijkt altijd weer te klein.

- Kerstboom optuigen is wel weer een leuke bezigheid in de vakantie, al is het dan al 10 jaar dezelfde

nepboom omdat mijn moeder allergisch is voor hars.

- Verplichtingen van het kerstdiner? Voor het uitsloven in de keuken kan je me wel wakker maken.

- Ergo: Wie sponsort mijn reis naar een warm oord waar ze geen Kerstmis kennen?

De Kerst van Irene“Na een goed diner kan men iedereen vergeven, zelfs zijn eigen familieleden”

Oscar Wilde

Ruzie met mijn zussen. Naar m’n kamer gestuurd worden. Daar wachten tot

we naar de Kerst mis voor kinderen gingen. Daarna lekker smullen van een

overheerlijk maal en van de zelf gemaakte Balkenbrij van mijn moeder. De

volgende dag er weer vroeg uit om naar de eerste verjaardag te gaan. Waar ik me

vol at aan allerlei lekkers. Na die verjaardag op naar de volgende verjaardag, om

me daar weer verder vol te eten. Thuis gekomen hoefden wij dus niks meer te

eten, maar gingen we met z’n allen naar de kerstfi lms op televisie kijken, zoals;

Beethoven, Home Alone, één van de vele Christmas carols of The Sound of Music.

Dan weer naar bedje toe om er weer vroeg uit te komen voor een kerst brunch.

Na die brunch vertrokken we naar de derde maar tevens de laatste verjaardag.

De hele kerst zat de familie Pouw dus onder de pannen.

Tegenwoordig gaan we nog steeds naar de verjaardagen, maar wel is de planning

iets anders geworden, iedereen doet lekker waar die zin in heeft. Maar het blijft

nog steeds een familie gebeuren en dat zal het ook nog voor een lange tijd blijven.

Wat maar goed is ook, want Kerst is toch het samen komen van iedereen waar je

om geeft.

Fijne Kerstdagen en alvast een gelukkig nieuw jaar!

De Kerst van LiesbethIk hou van Kerst,

Dan ben ik op mijn Paasbest.

Het begint met de Kerstnachtmis,

Dat is geen kattenpis.

Daarna een pastijtje thuis,

Met z’n allen om het fornuis.

’s Morgens een ontbijt met kerstbrood,

Bij ons geen hongersnood.

De rest staat in het teken van familiebezoek,

Dan sjezen we naar de Achterhoek.

Daar proat’n wulle ‘n bitjen plat,

En als we dat dan weer hebben gehad,

Sjezen we weer vlug terug.

Van al het eten heb ik een maagzweer,

Dat was dan de Kerst weer.

6 7

//> com’eens langgs bijj...

Com’eens langs bij: Leo LentzNee, het leven van een Com’info-

redacteur gaat niet over rozen. Dan is

het al een saaie en grijze dag, en dan ga

je ook nog eens buiten collegetijd naar

een docent toe. Pure masochisme? Nee

– niet als je ontvangen wordt door de

immer vriendelijke en enthousiaste Leo

Lentz, die sommige lezertjes wel zullen

kennen van cursussen als Instrueren &

overtuigen of Instructieve documenten.

Hoe was de student Leo Lentz en wist hij meteen al wat hij wilde gaan studeren?Toen ik moest nadenken over mijn

studie twijfelde ik tussen Italiaans

en Nederlands. Ik ben opgegroeid in

een gezin waarin vreemde talen een

belangrijke rol speelden, zo gaf mijn

vader Duits en Engels. Italiaans vond

ik een prachtige taal, maar uiteindelijk

dacht ik: ik weet niks van de Italiaanse

literatuur en ik houd van Nederlandse

literatuur. Vandaar dat ik uiteindelijk

voor Nederlands gekozen.

Wat betreft hoe ik was als student: een

aantal jaar geleden zag ik toevallig mijn

cijferlijsten weer eens, en ik dacht: als

ik daar als daar als docent naar kijk,

dan was ik een middelmatige student.

Maar ik merkte dat naarmate ik meer

keuzes kon maken, ik meer gegrepen

raakte, me meer inzette en zorgvuldiger

werd. Maar ik ben niet cum laude

afgestudeerd.

Hoe bent u bij CIW terecht gekomen en hoe kijkt u tegen CIW aan?Ik ben niet “bij CIW terechtgekomen”:

ik werk gewoon met studenten aan

cursussen. Ik weet ook vaak niet

waar studenten vandaan komen en ik

kan dat ook niet zien aan hun werk.

Ik voel me net zo goed een CIW- als

TCS- als Neerlandistiekdocent. Ik

heb aan de wieg van CIW gestaan.

Het leek me een leuk idee om met

fi lm- en televisiewetenschappers

samen te werken. CIW is een

studententrekker, zelfs ondanks de

huidige studentenschaarste. Ik denk dat

de formule leuk is voor zowel studenten

als docenten, alhoewel het me opvalt

dat de docenten zelf geen CIW’er zijn. Zo

weet ik zelf te weinig af van het Beeld-

en geluidgebeuren. Maar wellicht dat

deze situatie gaat veranderen als heel

Letteren op de Drift zit.

Welke eigenschappen heeft de ideale leerling?Een leerling... ja, dat doet me toch te

veel aan school denken, terwijl de ideale

student niet schools is. Je moet het over

studenten hebben: de ideale student

is geen leerling. Een leerling kan wel

kiezen voor een profi el, maar krijgt toch

altijd een heel pakket voor zijn kiezen.

Een student kiest eigenlijk voor één

vak (CIW, Nederlands) en dat is zijn

vak geworden en daar gaat hij voor. Je

verwacht daardoor meer zelfstandigheid

en motivatie van zo iemand. Dat is

momenteel ook een discussie die wordt

gevoerd: moet je studenten meer gaan

verplichten in de hoop dat dat leidt

tot meer motivatie, of moet je ervoor

zorgen dat ze zelf de motivatie en ruimte

creëren om zichzelf te ontwikkelen?

Ik vind dat we meer en meer richting

verschoolsing gaan: docenten denken

dat studenten achter de broek moeten

worden gezeten omdat ze anders

niet presteren, studenten vinden dat

docenten duidelijk grenzen moeten

stellen en deadlines moeten formuleren,

anders komt het er niet van. En dat

terwijl de Universiteit juist toe moet naar

meer eigen verantwoordelijkheid, meer

vrijheid en meer eigen motivatie om

zelf te bepalen wat je wil doen. Waarom

komen studenten niet bij elkaar om

te praten waar ze zelf les over willen

hebben, om daar vervolgens een docent

bij te zoeken? Je studeert voor jezelf,

gebruik je docenten dan ook om jouw

doelen te realiseren. Dit is hét moment

om te denken “wat wil ik eigenlijk?” en

“waar wil ik naartoe?”.

Dus studenten moeten eigenlijk ambitieuzer zijn?Ja! Ik vind dat studenten zich veel te

weinig realiseren dat ze collegegeld

betalen voor alle universiteiten en

opleidingen in het land. Je hebt nú de

kans om een ander vak erbij te doen, dat

is eigenlijk gratis. In Nijmegen doe je er

bijvoorbeeld standaard al een andere

taal erbij. Ikzelf heb naast Nederlands en

Taalbeheersing, Spaans erbij gedaan: ik

was gefascineerd door Latijns-Amerika

en haar cultuurimperialisme en ik ben

er ook veel geweest. Het spreken van

een vreemde taal, het maken van reizen

en je afvragen wat er in die landen

gebeurt, dat kan zowel je studie als je

leven zo enorm verrijken. Maar denk

ook aan het praktische aspect: studenten

hebben het enorm moeilijk om aan een

baan te komen. Zorg ervoor dat je iets

extra’s te bieden hebt, daar heb je nu

de kans voor. Stel je beheerst Engels,

Spaans, Turks of Arabisch - dan ben je

natuurlijk een uitzonderlijke kracht voor

een werkgever.

Wat is het leuke aan lesgeven?Ik vind het leuk om mensen te zien

groeien, dat je kan helpen en bijdragen

in hun groeiprocessen. Studenten zijn

mensen die in vele opzichten eigenlijk

al volwassen zijn, maar in vele andere

opzichten nog niet (ik woon zelf in een

wijk met veel studentenhuizen, dus ik

weet hoe onvolwassen ze kunnen zijn).

Het is leuk om te zien dat mensen in hun

studie groeien en zelfstandiger worden,

meer eigen keuzes maken en zelf de lat

neerleggen. Daar moet je samen met je

studenten zien te komen. Het is ook leuk

om ze later terug te zien, als ze een baan

hebben en moeilijk werk doen: je hebt

toch bijgedragen aan het //>

Leuke mensen hè, die docenten van je? Maar wie zijn ze nou eigenlijk en wat houdt ze bezig? Hoe zijn ze bij CIW terechtgekomen en hoe kijken ze er tegenaan? Wat drijft hen nou om les te geven, maar ook: wat zijn hun andere interesses? In “Com’eens langs bij” interviewen we ieder nummer een CIW-docent(e) en stellen we hem of haar de meer en minder belangrijke vragen des levens. Deze keer gingen we langs bij de man die niet van kunstkerstboom-pjes uit Venezuela, maar wél van Nederlandse literatuur houdt: Leo Lentz.

COM’eens langs bij:Leo Lentz,docent onderzoeker Nederlands

“Je studeert voor jezelf, gebruik je docenten dan ook om jouw doelen te realiseren. Dit is hét moment om te denken “wat wil ik eigenlijk?” en “waar wil ik naartoe?”

“Ik heb één keer in Cuba kerst meegemaakt en één keer in Venezuela, maar dat was toch ook niet alles: er stonden toch nog kunstkerstboompjes in Venezuela!”

8 9

//> vervolgg//> kwalifi ceren van die mensen. Zo doe

ik nu een project met iemand die jaren

geleden is afgestudeerd en nu probeert

om de websites van alle ministeries te

evalueren.

U geeft zelf de mastercursus Webe-

valuatie, wat vindt u van uw eigen

website?

Nou... die is niet zo best nee. Maar ik

maak een groot onderscheid tussen

evalueren en zelf iets maken, hoewel

je eigenlijk in je eigen werk ook de

normen moet handhaven die je claimt

ten opzichte van anderen. Maar ik ben

website-evaluator, geen websitebouwer!

Ik werk met beperkte middelen, dus het

moet wel eenvoudig blijven.

Wat is voor u het echte kerstge-

voel?

Ik vind kerst verschrikkelijk, ik houd

er totaal niet van. Ik heb wel eens het

voorstel gedaan om ergens naartoe

te gaan waar je niks van kerst merkt,

Marokko ofzo. Ik heb één keer in

Cuba kerst meegemaakt en één keer

in Venezuela, maar dat was toch

ook niet alles: er stonden toch nog

kunstkerstboompjes in Venezuela! Dan

kan je maar beter naar een islamitisch

land gaan. Dat opgeprikte en dat

huichelachtige “vrede op aarde”, het is

er niet en het zal er ook nooit zijn. Dat

zwijmelige, ik vind het helemaal niks.

Dilemma’s:

• Lingo of Tien voor Taal?

Tien voor taal.

• Sinterklaas of Kerstmis?

Dan maar Sinterklaas. Je moet

er wel veel voor doen, maar

toch.

• Oliebollen of appelfl appen?

Appelfl appen.

• Champagne of priklimonade?

Champagne.

• Freek de Jonge of Youp van ‘t

Hek?

Freek de Jonge, ik vind Youp

een enorme corpsbal.

Wat kunnen we van u verwachten

in de toekomst?

Dat ik ouder, kaler en grijzer ben. Ik

heb met enorm veel plezier columns

geschreven en ik zou heel graag meer

in het creatieve vlak schrijven. Ik vind

dat heerlijk om te doen, maar ik ga

niet thuis weer voor de lol achter de

computer zitten, dan pak ik toch liever

een boek. Over een jaar of vier moet

een boek met Menno de Jong over

webevaluatie klaar zijn. Dat wordt een

internationale monografi e: een studie

waarin alle literatuur op dat gebied bij

elkaar wordt gebracht en waarop we

onze eigen visie zetten. Het wordt geen

bundel met auteurs, maar een boek

dat we zelf maken op basis van twee

promoties die nu in ontwikkeling zijn <//

Arthur

naam: Leo Lentz

opleidingen: Nederlands en Taalbeheersing

publicaties: Te veel om op te noemen, zie http://www.

let.uu.nl/~leo.lentz/personal/publikaties.

html

grote voorbeeld: Nooit gehad: “je moet erg voorzichtig zijn

met grote voorbeelden, die vallen op een

goede dag altijd door de mand en dan

blijkt het een grote desillusie te zijn. De

mens is maar een gebrekkig wezen”.

Mensen die hij bewondert: John Lennon

en Bob Dylan.

raakt onder de indruk van:Muziek, mooie boeken. “Dat moeten

studenten ook veel doen, veel lezen. Tip:

‘Life of Pi’ van Yann Martel. Het gaat over

een jongen die schipbreuk heeft geleden

en midden op de oceaan dobbert…

samen met hyena, een zebra, een orang-

oetan en een tijger”.

eigen omschrijving: Geen sombermans, staat redelijk

positief in het leven, met een gezonde

dosis scepsis. Tamelijk Pietje precies

en behoorlijk actief. Kan slecht stilzitten

en wordt daar vaak op aangesproken.

Enorm buitenmens, had in een ander

leven graag, zou willen ruilen met

natuurgidsen in de Biesbosch.

goede kant(en): Optimisme. Je moet kunnen lachen met

werken in het leven, de humor van de

dingen in kunnen zien.

slechte kant(en): Mensen te weinig heel erg precies en

hard en streng achter de broek zitten. “Ik

laat graag de ander op zijn eigen manier

de dingen doen”.

het pro� el

“Ik heb met enorm veel plezier columns geschreven en ik zou heel graag meer in het creatieve vlak schrijven.”

Bij de meeste van jullie zal de naam Karsten bekend in de oren klinken. Misschien ken je Karsten omdat hij mentor is geweest tijdens de intro-ductie of doordat hij dit jaar mede SV Contact bestuurt. In ieder geval genoeg rede-nen om zijn kamer eens te inspecteren. Wie weet wat je nu allemaal over hem uit-vindt wat je niet eerder ach-ter hem had gezocht!

Even voorstellenEven wat feitjes over Karsten om je

geheugen op te frissen. Deze gezellige

jongen is 22 jaar en bezig met de Master

Communicatiestudies. “Ik ben een

jongen, een actieveling, ik wil overal van

op de hoogte zijn, de touwtjes in handen

hebben en ik ben sociaal. Maar ik zou

ook iets negatiefs over mijzelf moeten

zeggen anders kom het zo egoïstisch

over!”.

Dat Karsten een actieve jongen is, blijkt

naast zijn verdiensten voor SV Contact,

ook uit de dingen die hij in zijn vrije tijd

doet. “Naast mijn studie onderhoud ik

mijn relatie met Ger en werk ik in het

weekend twaalf uur in Pijnacker. Ik werk

bij daar bij de Albert Heijn (AH), vroeger

bij de groenteafdeling en nu bij de

bakkerij. Vandaar dat ik een fruitmand

van de AH aan mijn wand heb hangen.

Dáár (Karsten wijst naar de fruitmand)

staat overigens een echte, waar twee

mandarijntjes in zitten. Waarom ik geen

baantje in Utrecht zoek? Doordeweeks

heb ik toch geen tijd, dit verdient goed en

ik heb in Pijnacker nog veel vrienden. Op

deze manier zie ik die ook nog.”

De KamerEen kamer vinden in Utrecht is niet

voor mij heeft gemaakt en een kastje

dat ik langs de kant van de weg heb

gevonden.”

Ieder huisje heeft zijn kruisje. Zo blijkt

ook Karsten’s huis een geschiedenis te

hebben. “Vroeger zat hier een bordeel.

Ook is dit huis een volksbadhuis

geweest. Herman van Veen heeft er zelfs

nog iets over geschreven. Ik vind dat

wel een bijzondere geschiedenis van het

huis waar ik in woon.”

Maartje en Marjolein

gemakkelijk. Sommige mensen

vinden hun kamer via internet. Karsten

heeft ook op deze manier zijn kamer

gevonden: “Ik heb gereageerd op een

oproep die op www.kamertje.nl stond.

Bij het hospiteren werd mijn oude

huisgenoot gekozen. Hij zag er vanaf

en daarom werd ik gevraagd voor

deze kamer. Drie dagen later zou ik

op vakantie gaan naar Tunesië dus ik

ben van tevoren nog snel verhuisd. Zo

hoefde ik niet nog een maand huur van

mijn oude kamer te betalen. Ik woon er

trouwens sinds mei dit jaar.”

Het leukste van z’n kamer vindt Karsten

“de hoge gangen, de grootte - 16 m²

- en dat ons huis vlakbij het centrum

staat. Mijn grote trots van mijn kamer?

Mijn bed, omdat het lekker ligt - de

redacteuren krijgt een demonstratie - en

je er met twee personen in kunt liggen.

Dat is stukken beter in vergelijking

tot mijn vorige kamer, waar ik een

opklapbed had.” Als hij toch begint

over zijn inrichting is het natuurlijk de

vraag of hij anderen zijn meubels in

elkaar heeft laten zetten of dat hij zelf

handig genoeg is. Karsten blijkt toch

een handige man. “Ik heb het grootste

gedeelte van de meubels zelf in elkaar

gezet. Behalve het kastje dat mijn vader

//> oh com’er eens kijken!van binnenuitbekeKENKarsten Veerman

vanD O M S T A DnaarHAVENSTAD

10 11

//> contactiviteiten

Je kent het vast wel, dat mensen uit je omgeving je vragen “Wat kun je later met je studie gaan doen?”. Het blijkt voor veel studenten vrij moeilijk te zijn om in een paar woorden antwoord te geven op deze vraag.

Op 16 november organiseerden de studieverenigingen SV Contact en SVBC Babylon uit Nijmegen dan ook een bedrijvendag om je een idee te geven van wat er allemaal mogelijk is met CIW op de arbeidsmarkt. Op deze bedrijvendag waren er diverse presentaties en workshops waarbij medewerkers van verschillende bedrijven een indruk gaven van de projecten waar zij zich mee bezig hielden.

Alledrie de afstudeerrichtingen binnen CIW (Communicatiestudies, Film & Televisie en Nieuwe Media & Digitale Cultuur) waren vertegenwoordigd. Wie geïnteresseerd was in communicatie kon naar bedrijven als Pioen Communicatie en S Sense gaan. Tijdens de workshops en/of presentaties van deze bedrijven kon je een idee krijgen hoe een dag uit het leven van een communicatiewerker eruitziet en met welke projecten zij te maken krijgen.

Studenten die nieuwe media leuker vonden, konden naar het bedrijf E-Focus gaan. Een medewerker vertelde over de websites die zij hebben ontworpen en de problemen waar je tegen aan kan lopen bij het ontwikkelen ervan. E-Focus heeft onder zijn klanten onder andere Ernst & Young, Essent, TROS en Schiphol. Daarnaast waren er meer internationaal georiënteerde bedrijven, denk aan bedrijven als Randstad en Fortis. Deze presentaties en/of workshops informeerden over communicatie- en marketing projecten bij grotere organisaties. Zo biedt Fortis haar medewerkers geregeld projecten op internationaal niveau aan.

Maar voordat je bij een van bovenstaande bedrijven aan de slag gaat, zul je eerst moeten solliciteren. Ook hiervoor kon je op de bedrijvendag terecht. Een werknemer van Qompas gaf een workshop over solliciteren. Hierbij werd eerst een stappenplan behandeld dat vaak door sollicitatiegesprek-afnemers afnemen wordt gebruikt. Daarna moesten verschillende studenten “solliciteren”, om je een idee te geven hoe dit stappenplan in de praktijk werkt en wat de meest voorkomende struikelblokken zijn.

Na afl oop van alle presentaties en workshops, verzamelde iedereen zich in eetcafé De Kneus. Hier werd een geslaagde bedrijvendag met een gratis eerste borrel beëindigd.

Kortom: de bedrijvendag hielp je om een beter beeld te krijgen van wat je met de studie CIW kan gaan doen. Als je je bedenkt dat elk bedrijf wel een communicatieve of mediagerichte kant heeft, zijn er heel wat plaatsen waar je aan de slag zou kunnen gaan. CIW is dus heel veelzijdig en zijn er veel meer mogelijkheden dan je in eerste instantie zou denken!

Marjolein

Op een kille donderdag in Amsterdam,

stond een groepje CIW-ers na een lange

reis voor het fotografi emuseum Foam.

Het doel van deze bijeenkomst? Het zien

van de tentoonstelling over vijftig jaar

World Press Photo. In een uurtje tijd

werden de studenten door vijftig jaar

indruk(op)wekkende wereldgeschiede-

nis geleid. De tentoonstelling ging niet

over koetjes en kalfjes, maar vooral

over oorlog, moord en armoede. Naar,

maar ook interessant was het feit dat

er heel veel kinderen voorkwamen op

de foto’s. Een voorbeeld hiervan is de

foto waarop een grote, blanke hand een

klein, verschrompeld, zwart handje

vasthoudt. Een foto die, net zoals de ge-

hele tentoonstelling artistiek heel mooi

was, maar ook zeker iets om over na te

denken.

Jojanneke & Sophie

HELDENJACHTHoe kun je het begin van een nieuw blok beter beginnen dan met een feestje? De eerste studieperiode waarin iedereen kon wennen aan de collegebanken en readers is voorbij en de eindcijfers druppelen binnen. Blok twee staat op het punt van beginnen, maar gelukkig is er SV Contact in de vorm van de Feestcommissie! Deze commissie heeft dit collegejaar afgetrapt met het thema ‘Helden en Heldinnen’. Dit resulteerde in een bonte verzame-ling CIW studenten die Dock 154 onveilig maakten. Onder meer Robin Hood, Ma Flodder, Indy, Charlie mét Angels en Elwood zonder Jake bevolkten de dansvloer. Ook was er hoog bezoek in de vorm van ‘Bea’ en waren er diverse mythologische fi guren neergedaald om zich aan de geneugten der aarde te onderwerpen. Verrassend genoeg hadden velen de standaarden om een held te zijn dusdanig verlaagd dat zij zich ook onder de groten der aarde konden voegen, maar de pret was er niet minder om. ‘In iedereen schuilt een held’ was dan ook niet voor niets de slogan van het feest. Op naar de volgende party!

Michiel

indruk(op)wekkende fototentoonstel l ing

DE CIW’BEDRIJVENDAGe e n i n s t a n t h i t !

Vier jaar heb ik met veel plezier in

Utrecht gestudeerd. CIW is nou eenmaal

een leuke en gevarieerde opleiding.

In het eerste jaar had ik nog zo mijn

twijfels over wat het allemaal inhield

en vroeg ik me af of ik wel op de juiste

plaats zat. Later ben ik gaan inzien dat

de keuze eigenlijk een hele goede was

en dat communicatiekunde en media-

studies ontzettend interessante vakge-

bieden zijn. En bovendien: maatschap-

pelijk zeer relevant in deze turbulente

tijden van groeiend belang en - volgens

sommigen - gezag van de media.

Na het afronden van mijn Bachelor CIW

heb ik de overstap gemaakt naar de

Erasmus Universiteit Rotterdam om

daar de Master Media en Journalistiek te

gaan volgen. En dat bevalt uitstekend.

Allereerst wil ik nogmaals benadruk-

ken dat ik in Utrecht een mooie tijd heb

gehad. Het is niet voor niets nog steeds

mijn ‘hometown’ en wat is er mooier dan

’s zomers in het zonnetje aan de Oude

Gracht een biertje nuttigen? Ook abso-

luut niets ten nadele van de opleiding

CIW. Dat ik een goede en degelijke basis

heb gekregen voor het uiteindelijke doel

van studeren - het zelf onderzoek doen

- werd me direct duidelijk toen ik in

Rotterdam begon. Een goed onderzoek

opzetten is voor mij integendeel tot vele

andere medestudenten gesneden koek.

Verder merkten decenten op dat mijn

schrijfvaardigheid bijzonder goed was.

Voor een deel aanleg, kan je zeggen,

maar toch ook voor een groot deel ten

danken aan docenten uit mijn Bachelo-

ropleiding. Toen ik een sollicitatiebrief

schreef om toegelaten te worden tot de

opleiding Media en Journalistiek was ik

nogal huiverig over mijn kansen, maar

deze twijfel bleek ongegrond. Ik kreeg

meteen te horen dat de vakken die ik

in Utrecht heb gevolgd een prima basis

vormen.

Het leuke en aparte van de opleiding

Media en Journalistiek is de grote ver-

scheidenheid aan vooropleidingen van

de studenten. Deze reiken van Algemene

Cultuurwetenschappen tot aan fi loso-

fi e, sociologie of psychologie. Ook zijn

er aantal studenten bij deze opleiding

terecht gekomen via een HBO-opleiding

met daaraan gekoppeld een schakel-

jaar. Ik ben niet de enige CIW-er van het

stel. Wel uit Utrecht, maar zoals bekend

wordt CIW aan meerdere Universiteiten

gedoceerd. De verschillende invalshoe-

ken die hierdoor tijdens de colleges aan

bod komen geven iets extra’s aan de

opleiding.

Dan is er natuurlijk de vraag: waarom de

overstap? Mijn voornaamste reden was

dat ik benieuwd was naar het reilen en

zeilen aan een andere Universiteit. Het

verschil is duidelijk te zien. De Master

Communicatiekunde is voor zover ik

het kan beoordelen vrij theoretisch van

aard en linguïstisch georiënteerd. Media

en Journalistiek daartegenover in grote

mate praktisch en maatschappij geori-

enteerd. Wat is leuker? Dat is natuurlijk

een kwestie van smaak. Mij bevalt het

in Rotterdam dat veel docenten nog een

maatschappelijke betrekking hebben

naast hun functie aan de Universiteit. De

organisatie aan de Erasmus Universiteit

is zeer strak en zakelijk. Wel fi jn op zich.

Maar als ik dan weer eens van de Drift

naar de Kromme Nieuwe Gracht loop

langs die schitterende grachtenpanden

weet ik weer waar de basis is gelegd.

Utrecht is en blijft mijn studentenstad.

Alexander

//>com’ppas

www.svcontact.nl

12 13

//> dotCom’

Gras(pollen), niesaanvallen, snotneuzen

en hooikoorts… Grassrootsjournalism

heeft echter veel minder te maken

met graspollen dan je op het eerste

gezicht misschien zou denken.

Grassrootsjournalism is namelijk een

vorm van online-journalistiek. Het

onderwerp van mijn Eindwerkstuk, de

scriptie waar alle CIW’ers vroeg of laat

mee te maken krijgen. Aan mij nu de

taak om jullie uit te leggen waarmee ik

het afgelopen blok bezig ben geweest

en jullie hiermee ofwel enthousiast

te maken ofwel behoorlijk af te

schrikken…

Online-journalistiek, CIW’ers kunnen

dit nieuwe fenomeen gewoon niet

gemist hebben. Denk maar aan de

weblogs, digitale wijkkranten, etcetera

die je tegenwoordig op het internet

ziet. Deze trend brengt een hoop

(wetenschappelijke) discussie met

zich mee, want het is wel duidelijk

dat de traditionele journalistiek aan

het veranderen is. Hoe moeten de

traditionele media op deze trend

reageren? En hoe betrouwbaar is nieuws

op internet eigenlijk? Deze vragen en

nog veel meer worden bediscussieerd in

het discours over online-journalistiek.

“Maar hoe realistisch is dit discours

nou eigenlijk?”, vroeg ik mij als kritisch

wetenschapper in spé af. Hoe staat

het in de praktijk met Nederlandse

initiatieven op het gebied van online-

journalistiek? Met deze vraag in

mijn achterhoofd stuitte ik in mijn

zoektocht op het World Wide Web op

de site www.amsterdamsebuurten.

nl. Een prachtvoorbeeld van

grassrootsjournalism, waarmee ik

kon onderzoeken hoe het staat met de

participatiemogelijkheden op een van

de Nederlandse initiatieven van online-

journalistiek. In grassrootsjournalism

zijn het de burgers die journalistiek

bedrijven op het internet. Berichten

zijn meestal gericht op lokaal nieuws

(een brand, inbraak of bruiloft in de

buurt). Ook worden er soms grotere

onderwerpen behandeld, zoals de

landelijke politiek.

Amsterdamsebuurten.nl, een digitale

wijkkrant, is een productie van het

Haarlems Dagblad. Zij ontdekten dat

de lezer te ver af kwam te staan van de

krant en wilden te weten komen wat

er leeft onder de mensen. De digitale

wijkkrant heeft een aantal burgers in

de redactie, andere burgers (lezers van

de site) kunnen nieuws tippen en ten

slotte kan er gereageerd worden op de

nieuwsberichten. Een van de andere

doelstellingen van het initiatief is de

verbetering van de leefbaarheid in de

wijk. Door de site zijn de burgers meer

op de hoogte van wat er speelt in de

wijk. Het uiten van reacties is ook een

van de doelen van de site. Zo wordt

er namelijk een platform gecreëerd

waarop de burgers hun meningen kwijt

kunnen. Tweewekelijks wordt er verder

een krant gedrukt, waarin een deel

van het webnieuws staat. De Digitale

Wijkkrant neemt dus niet de plek in

van wijkkranten, maar is meer een

‘ontmoetingsplaats’ voor de burgers op

het internet. De gedrukte krant betrekt

weer bewoners in het project die geen

computer hebben. Dineke Sanders, een

van de moderators van de site: “Zo is

een 73 jarige vrouw na het lezen van de

krant een cursus gaan volgen en is nu

helemaal met internet bezig”.

In mijn onderzoek heb ik belangrijke

verschillen in de mate van participatie

geconstateerd tussen de verschillende

doelgroepen. Burgerjournalisten

schrijven namelijk niet alleen voor de

digitale wijkkrant, maar ook voor de

gedrukte versie. Hierdoor is voor het

aanleveren van bijvoorbeeld een column

dus geen internetervaring/kennis nodig.

Voor de lezers van de site die nieuws

kunnen aanleveren, etcetera is deze

kennis wel een vereiste. De gedrukte

versie betrekt echter ook mensen met

onvoldoende technologisch kapitaal bij

het initiatief en motiveert in sommige

gevallen zelfs mensen om technologisch

kapitaal te verkrijgen door middel van

het volgen van een computercursus.

Mijn eindwerkstuk kon ik daarom ook

afsluiten met de conclusie dat door de

verschillende participatiemogelijkheden

die verschillende hoeveelheden

technologische kennis vereisen dit

project een zeer brede doelgroep kan

aanspreken.

Surf voor het volledige Eindwerkstuk

naar het SV Contact forum op:

www.svcontact.nl/forum

Hatsjie!! Hatsjie!! Journalistiek tussen Journalistiek tussen de graspollen de graspollen

‘t Was de nacht voor de deadline en oh het was druk,

De lay-out was matig, de inhoud was ruk.

De hoofdredacteur, met zijn handen in ‘t haar,

Dacht: is dit het einde, nu stoppen dan maar?

En toen buiten de wind joeg, met hagel en sneeuw,

Ging ons hoofdje dan ook zo tekeer als een leeuw.

Maar toen hij ontstak in al zijn razernij,

Kwamen plots uit de kachel een kip en een ei!

Dit ei van Columnbus nu, ’t was echt heel gek,

Had merkwaardigerwijs een enorm grote bek!

Zo had ook de kip, één der lelijke eendjes,

“Een veelzijdig stuk vlees tussen zijn kleine been-

tjes”.

Ons hoofdredacteurtje, door stress nat van zweet,

Zei: “ja hoor, nu is echt de chaos compleet”,

En juist toen hij eind’lijk dacht: wie zijn nu zij?

Zei d’ kip “Ik ben Kip” en het ei “ik ben Ei”.

De Kip en het Ei gingen toen aan de slag,

En ze werkten wel driehonderd uren per dag.

De stukjes herschrijven en ook nog lay-outen,

En ook nog ’t verbeteren van taal- en spelfouten!

Ei was soms de kluts kwijt en vloog in het rond,

En Kip had soms last van een veer in zijn kont,

Maar toch was na afl oop, ja dus en vandaar,

Toch alles koek en Ei, toch Kip en toch klaar!

//> com’op zegm’op zeg

//> com’ixArthur (vrij naar Clement Clarke Moore – ’t Was the night before Christmas).

hulp uit onverwachte hoek!

//> sitCom’

14 15

//> compplex

Naast de hedendaagse vormen van com-

municatie op internet als bloggen, chat-

ten/cammen en mailen is er ook zoiets

te onderscheiden als profi len. Bekende

sites à la Hyves, geven gebruikers gratis

de mogelijkheid zichzelf op internet te

presenteren. Of liever gezegd, te profi le-

ren. Want elke gebruiker stelt een eigen

fl ashy profi el op waarin hij/zij middels

een makkelijk te gebruiken, grafi sch

aantrekkelijke interface informatie over

zichzelf publiceert. Het fenomeen dat

aan de basis van dergelijke platforms

ligt spreekt veel minder tot de verbeel-

ding: de database. Een korte verhan-

deling over de relatie tussen mens en

gegevensmatrices.

Ik log in op hyves.nl, check de nieuwe

tips van mijn vrienden uit mijn netwerk,

voeg een nieuwe vriend toe en laat als

eerste een krabbel op zijn profi el achter.

Op de pagina van mijn ex op cu2.nl

check ik de foto’s van haar verjaardags-

feest en verneem dat ze haar zoveelste

scharrel heeft gedumpt. Als laatste zie ik

op superdudes.nl dat mijn broertje zich

niet goed voelt omdat hij van het week-

end weer te veel heeft gezopen.

Chatten en cammen zijn uiteraard de

meest directe vormen waarmee je via

het internet kunt communiceren met

vrienden. Afgezien van enkele smilies

heeft mailen voornamelijk een zakelijk

karakter: de boodschap wordt gecom-

municeerd en daarmee uit. Bloggen

heeft een wat persoonlijker tint gezien

het dagboekachtige karakter van de

blogs. Een blog bevat over het algemeen

informatie over het dagelijkse reilen en

zeilen van de blogger. Op profi le sites

zoals hyves.nl, cu2.nl, sugababes.nl en

superdudes.nl geven de gebruikers de

eigen identiteit compleet bloot. Vaste

vragenlijsten en invulschermen laten

ons op een haast gestandaardiseerde

wijze informatie over onze eigen identi-

teit geven.

Dat komt omdat alles opgeslagen moet

worden in een database, of gegevens-

matrix. Dat is misschien wel de beste

vertaling van het Engelse woord da-

tabase; een reeks rijen en kolommen

zoals we die kennen uit Excel. Niets

spannends aan. Het wordt pas spannend

wanneer je als gebruiker zelf mag bepa-

len welke kolommen en rijen er gevuld

kunnen worden. Een dergelijk systeem

bestaat al wel en heet PHP; de taal voor

het bouwen en vullen van databases.

Profi le sites zijn ontzettend succesvol

dankzij de gebruiksvriendelijkheid; PHP

zal nooit aanslaan onder de fanatieke

profi ler maar wellicht zal er ooit een

cross-over verschijnen.

Tot die tijd moeten zullen ze het moeten

doen met databased profi les en is het

nog even wachten tot we echt databeest

kunnen worden.

Remco La Rivière

Het begon in Engeland met het zoge-

naamde ‘The Sex Inspectors’. Ingedutte,

fakende en altijd-te-moe-voor-de-daad-

zijnde stelletjes konden zich opgeven

om zich door ware seksexperts te laten

adviseren. Natuurlijk kon ook Nederland

niet achterblijven en werd al gauw het

programma ‘Beter in Bed’ geïntrodu-

ceerd. Twee experts droegen de stel-

letjes op om allerlei psychologische

en fysieke taferelen uit te voeren zodat

hun liefdesleven weer zou opbloeien

en een ware transformatie tot twee pril

verliefde, naar elkaar smachtende jonge

mensen zou volgen. Maar dit alles bleef

voor de kijker niet ongezien: de bewa-

kingscamera draaide, weliswaar met

discrete montage, vrolijk mee.

Je reinste porno van Nederlandse bo-

dem? Die vraag is niet onterecht als je

bedenkt dat ‘Beter in Bed’ al om 20:30 op

tv te zien is! Misschien iets te vroeg voor

de kijker die niet op zulke programma’s

zit te wachten. Dat taboes doorbroken

worden, zal ongetwijfeld zijn goede kan-

ten hebben, maar iets later op de avond

zal voor de jonge kijkers beter zijn.

Dan naar “de Consumentenbond voor

voorlichting over seks en drugs”. Het

nieuwe programma ‘Spuiten en Slikken’

van BNN biedt geen eerste hulp bij seks-

problemen, maar brengt live verslag van

LSD-trips en live-tests van de nieuwste

seksspeeltjes. Dat Ties van Westing het

met een dikke dame doet op het o zo

bekende ‘Gooise matras’ is eigenlijk de

normaalste zaak van de wereld. ‘Spuiten

en Slikken’ richt zich liever op abstrac-

tere dingen als trilkonijnen. Voorlichting,

daar gaat het om, maar toch lijkt het

grootste doel amuseren. We zijn gewend

dat alleen de nadelen van drugs worden

opgesomd met de duidelijke boodschap

dat we er toch in ’s hemelsnaam niet

aan beginnen. Maar als we Filemon

Wesselink in een lachkick zien chillen,

worden we niet gedemotiveerd om een

LSD-postzegeltje te plakken. ‘Spuiten en

Slikken’ gaat niet in op de maatschap-

pelijke gevolgen, maar blijft heel stoer in

haar rol zitten.

Gelukkig wordt ‘Spuiten en Slikken’

op een stoerdere tijd uitgezonden dan

‘Beter in Bed’. Vibrerende seksspeeltjes,

verslaafden en drugs heersen hier op de

beeldbuis vanaf de meer volwassen tijd

van 23:00 uur. Vooral door de niet echt

zoetsappige onderwerpen die worden

behandeld, blijkt maar weer dat zendtijd

voor een groot deel kan voorkomen dat

de verkeerde groep kijkers aan de buis

gekluisterd zit.

Programma’s zoeken seks nog steeds

op, maar wel op een originele ma-

nier. We zijn in Nederland niet meer

preuts genoeg voor fl auwe grapjes als

in ‘Fawlty Towers’. De maatschappij is

steeds moeilijker te bevredigen als het

op vermaak op televisie aankomt. De

grens tussen vermaak en “programma’s

die niet alléén bij onze grootouders een

schokreactie oproepen” wordt steeds

kleiner. Seks is amusement: dat lijkt ook

de nieuwe zender Talpa door te hebben.

Alsof het een zaak op leven en dood is

lijken ze in het programma Big Brother

ook nog kijkers te willen winnen met de

publicatie van spannende romances in

de speciale kamer. Seks is amusement...

Lekker toch?

Marrit en Anouk

$EX $ELL$ !t v - p r o g r a m m a ’s : s e x i e r k r i j g j e z e n i e tWe hebben de afgelopen seizoenen heel wat blauw op tv ge-zien. Denk maar aan ‘De Smaakpolitie’, ‘De Modepolitie’ en ‘De Schoonmaakpolitie’. Nee, wat dat betreft kon de kijker veilig naar de tv kijken! Toch ontbrak er nog één onderwerp waar de bevolking heel wat controle van de politie bij kon gebruiken… Seks!