Copyright © 2015 gopress. Alle rechten voorbehouden

Gelijkheid, moet dat?De Tijd - 05 Apr. 2014Pagina 56

's Ochtends breng ik mijn kinderen met de auto naar school. En telkens opnieuw komt die vraag: wie van de jongens mag voorinzitten? Wolf is groter dan 1m35 en hoeft niet meer in een stoeltje of op een verhoogje te zitten. Kobe is jonger en kleiner, dus hij heeftachterin een verhoogstoel. Eigenlijk is er geen discussie: Kobe zit achterin, Wolf voorin. Nochtans zie ik mijn beide zonen even graag.

Ik zou voor volledige gelijkheid kunnen gaan. Ze kunnen samen voorin zitten, waardoor ze allebei ongemakkelijk én onveilig zitten. Ofze kunnen samen achterin zitten, waardoor de 'coole' plaats ongebruikt blijft. Maar Kobe weet dat hij nog niet oud - en groot - genoegis om voorin te zitten. Hij weet ook dat als hij wat ouder is, hij daar wél kan zitten. En Wolf weet dat hij nu altijd voorin zit, maar datzodra Kobe oud genoeg is, er afgewisseld zal worden.

In onze hang naar inclusie en politiek correct denken zijn we in onze maatschappij het verschil tussen gelijkheid en gelijkwaardigheidvergeten. Iedereen is gelijkwaardig, maar niet iedereen moet gelijk behandeld worden. Als je iedereen exact gelijk probeert tebehandelen, belandt iedereen op de achterbank. Dan nivelleren we. Als we het idee van gelijkheid voor iedereen tot het extremedoortrekken, belanden we in een dictatuur van afgunst: 'Ik mag niet voorin zitten, dus moet iedereen achterin zitten'.

Omgaan met diversiteit doe je niet door alle verschillen weg te halen en te verstoppen, wel door die verschillen te accepteren enermee om te gaan. Gelijkwaardigheid betekent dat we accepteren dat we in een winkel, aan een overheidsloket, soms bediend wordendoor iemand met een kruisje, soms door iemand met een hoofddoek, en soms door iemand met een regenboog-T-shirt. Doorslaan infoute 'gelijkheid' is weghalen en verbieden van elk kruisje, elke hoofddoek, elk T-shirt.

Gelijkwaardigheid is accepteren dat de beste Belgische artiest op dit moment de Franstalige Stromae is, en dat ons Rode-Duivelslieddus in het Frans is. Dan moet je niet proberen een politiek correcte meertalige song te maken; dat wordt onvermijdelijk een draak.Proberen zo'n Franstalig liedje te verbieden is nivelleren naar het onderste niveau: iedereen op de achterbank.

Dat begrip voor gelijkwaardigheid moeten we - als ouders en in het onderwijs - van jongsaf aan onze kinderen meegeven. We moetenhen laten zien dat iedereen gelijkwaardig is maar dat verschillen mogelijk en goed zijn.

We kunnen nog jaren doorbomen over ondernemerschap, en dat risico's nemen niet in onze volksaard zit. Maar als we kinderen vanjongsaf aan leren dat iedereen gelijk is, hoe kunnen we hen dan leren omgaan met risico's? Waarom zou iemand risico's nemen alshet eindresultaat toch genivelleerd wordt?

Kobe weet dat hij groter moet zijn om voorin te zitten, dat is voor hem vaak ook een motivatie om te sporten en zijn groentjes opte eten. Als hij sowieso voorin zou zitten, neem ik die motivatie weg. Idem als ik ook Wolf achterin zou zetten om beiden 'gelijk' tebehandelen.

Ik wil dat mijn kinderen op een gezonde manier leren omgaan met diversiteit, ook als dat in hun nadeel is. Maar liefst zo dat het henmotiveert om beter te worden en te streven naar excellentie, niet naar de middelmaat; met respect voor iedereen die anders is.

In het licht van de komende verkiezingen zou ik een partij willen vinden die op zo'n manier over diversiteit durft na te denken. Ik vind zevoorlopig niet.

* Bart De Waele is CEO van Wijs, dat digitale strategieën en websites ontwikkelt.

BART DE WAELE

Copyright © 2015 Mediafin. Alle rechten voorbehouden