COLLEGE ESSEN

COLLEGE ESSEN

Naam: Emile Derache

Klas: 6B

Nr.

1

Vak: Nederlands / Geschiedenis

Datum: 25/03/2013

Taak Nr.

1

Opgave/Titel: Eindwerk Noord-Korea

2

Noord-Korea

Door : Emile Derache

Jaar : 2012-2013

Inhoudsopgave

Inleiding3

Geschiedenis 3

Voor WO II3

Na WO II3

1953 tot vandaag4

De regerende familie4

Cultus van de persoonlijkheid4

Levensstijl5

Levensinstelling en idealen5

Politieke connecties 5

Bronnen van Rijkdom6

Hedendaagse situatie 6

Voor de bevolking6

Voor de leider7

Militair8

Politieke ingesteldheid8

Idee van de belegerde stad8

Cultus van de persoonlijk (Bataille en Orwell)9

Anti globalistische politiek9

Juche filosofie10

Conclusie10

Bronnen11

Inleiding

Hoe vergaat het een land dat zich sinds 1945 volledig van de rest van de wereld heeft afgesloten en sindsdien volgens de inzichten van een dictator geregeerd wordt? Dit eindwerk biedt een duidelijke kijk op deze vraag en beschrijft de geschiedenis van een gebroken land: hoe deze heersende mentaliteit is kunnen ontstaan, hoe een totalitair regime er in geslaagd is meer dan 50 jaar aan de macht te blijven, hoe het regime er in slaagt de bevolking te onderdrukken en wat de gevolgen zijn voor de inwoners van het land. Dankzij de moderne technologie weten we toch hoe het er aan toe gaat in dit geïsoleerde land en komen schokkende feiten aan het licht.

Geschiedenis

Voor WO II

Korea is al sinds het begin van zijn bestaan de speelbal van de grote politieke machten in haar omgeving. China en Japan hebben, soms als bezetter, soms onder het mom van beschermer, afwisselend geregeerd over het schiereiland tot aan de Tweede Wereldoorlog. Rond de jaren 1900 groeide bij de Koreanen al de afkeer tegenover het Westers imperialisme, en ontstond het idee om te leven als een geïsoleerd land. In 1910 werd het eiland een kolonie van Japan en door Japan afgeperst en leeggezogen naar analogie met de werkwijze van de Westerse landen tijdens de kolonisatie in de 18de eeuw. De Japanse soldaten waren in alle boerendorpen aanwezig en legden beslag op een derde tot zelfs de helft van de toch al zuinige oogst van de boeren. De landbouwgrond in Noord- Korea is namelijk niet erg vruchtbaar. Dit zorgde voor een constant voedseltekort en een grote onvrede bij het volk, waaruit later de communistische partij zijn kracht zou halen om aan de macht te komen na de Tweede Wereldoorlog.

Na WO II

Toen Japan de Tweede Wereldoorlog verloor, verloor het ook het bezit over het Koreaanse schiereiland. De Verenigde naties beslisten dat het eiland in twee delen zou worden verdeeld. Het stuk noordelijk van de 38ste breedtegraad werd toegewezen aan de invloedssfeer van de Sovjet Unie, het stuk zuidelijk van de 38ste graad aan de Amerikaanse invloedssfeer. Zo ontstonden de twee afzonderlijke landen die wij tot op de dag van vandaag kennen als Noord- en Zuid-Korea. Zoals overal begon na de oorlog de heropbouw van het land. Aan de zuidkant gebeurde dit met steun van Amerikaanse soldaten, in het noorden met de hulp van de Sovjets. Toen de Amerikaanse soldaten zich terugtrokken uit Zuid-Korea in 1950 omdat de regering vond dat het land nu wel zelfstandig verder kon, hadden ze buiten Kim Il-sung gerekend. De toenmalige leider van Noord-Korea droomde van een herenigd eiland onder zijn heerschappij, en maakte misbruik van het verzwakte Zuid-Korea om aan te vallen. Zo begon een 3 jaar durende burgeroorlog die 2 miljoen Koreanen het leven kostte, en eindigde waar hij was begonnen: op de 38ste breedtegraad. Deze oorlog was de eerste en enige confrontatie waar de twee partijen uit de Koude Oorlog loodrecht tegenover elkaar kwamen te staan. In de oorlog werd dan ook langs beide kanten zeer fanatiek gevochten met veel steun: langs de ene kant China en de Sovjet Unie, en langs de andere kant Amerika.

Zo waren de Amerikaanse soldaten, die enkele maanden daarvoor Zuid-Korea in vrede hadden verlaten, verplicht om elke meter van Zuid-Korea te heroveren op Noord-Korea. Het Chinese aandeel in deze oorlog kan niet onderschat worden: de Chinese overheid stuurde honderdduizenden vrijwillige soldaten over de grens in de strijd tegen het 'slechte', kapitalistische Amerika.

1953 tot vandaag

Na deze oorlog begon voor beide landen een periode van economische groei. Aanvankelijk groeide Noord-Korea sneller dan zijn zuidelijke broer. Deze groei was volledig toe te schrijven aan de steun die het ontving van China en de Sovjet-Unie. In de jaren 60 verslechterden echter de politieke relaties met beide landen, en stak Zuid-Korea zijn noorderburen voorbij. Tot vandaag de dag is dit zo gebleven in is Zuid-Korea nog steeds welvarender. Ondertussen zijn ook de gebreken van het communistisch systeem aangetoond. namelijk dat het de rijkdom wel verdeelt maar geen welvaart brengt. De relatie tussen de twee landen bleef echter gespannen en er waren een aantal schermutselingen langs de grens. Noord-Korea heeft sindsdien meerdere malen een poging ondernomen om de Zuid-Koreanse president te vermoorden, maar dit zonder succes. In 2011 stierf de tweede dictator die het land kende sinds de Tweede Wereldoorlog, Kim Jong-Il. Deze werd opgevolgd door zijn zoon Kim Jong-Un en het is tot nog toe onduidelijk wat voor invloed hij op het bestuur en systeem van Noord-Korea zal hebben. Amerika en de Verenigde Naties hebben echter het niveau van alertheid verhoogd, omdat Noord-Korea sinds enkele jaren in het bezit is van een atoombom en bijbehorende missieltechnologie.

De regerende familie

Cultus van de persoonlijkheid

Sinds Noord-Korea onder invloed kwam van het communisme in 1948 is er geen godsdienstvrijheid meer in het land. Hoewel de officiële site van Noord-Korea beweert dat iedere staatsburgen vrij is om zijn of haar godsdienst te kiezen en er zowel boeddhistische als christelijke en orthodoxe kerken zijn in het land, hebben de burgers in werkelijkheid geen keuze: wie de leider niet verheerlijkt en aanbidt, wordt opgesloten in werkkampen. In het bezit zijn van een Bijbel leidt zelfs rechtstreeks tot de doodstraf. Dit aanbidden van de leider gaat zeer ver: tot liedjes zingen die de leider verheerlijken, het uit het hoofd leren van momenten uit het leven van de leider en 3 maal per dag het verplicht poetsen van het portret van de leider. Het niet vurig genoeg aanbidden van de leider wordt gezien als een van de grootste misdaden en zeer streng bestraft. Kritiek op de leider of zijn daden wordt niet getolereerd, want volgens de geënsceneerde geschiedenis is hij onfeilbaar en goddelijk. Kinderen wordt vanaf hun geboorte verteld over de heldendaden van hun leider Kim Jong-Un, en de goddelijke afkomst van zijn grootvader Kim Il-sung. Deze cultus van de persoonlijkheid lijkt sterk op de verheerlijking van Mussolini tijdens het Fascisme, of van Hitler tijdens het Nazisme. Het is niet moeilijk om te zien waar Kim Il-sung de mosterd haalde toen hij dit totalitair regime instelde.

Levensstijl

Hoewel er in Noord-Korea een constant voedseltekort heerst en er jaarlijks duizenden mensen sterven door honger en ziekte, leven de leider en zijn familie in de hoogst mogelijke luxe. Ze hebben een twintigtal grote villas verspreid over het land, volledig uitgerust met de modernste technologie. Verder hebben ze nog een tiental ondergrondse villa’s, die hen moeten beschermen indien het land tijdens een oorlog zou worden gebombardeerd of zou worden aangevallen met atoomwapens. Dit gaat zo ver dat deze villa’s zijn uitgerust met een speciaal ventilatiesysteem dat hen beschermt tegen aanvallen met chemische wapens. We weten dit alles dankzij Kim Jong Ryul, een Noord-Koreaanse ingenieur die in 2009 uit de biecht klapte over zijn land in het boek ´In dienst van de dictator´. Hij werkte onder andere meerdere jaren in het wagenpark van de Koninklijke familie, waar honderden sportauto’s van Mercedes en andere Westerse merken verzameld staan. Zo werd hij geconfronteerd met het schrille contrast tussen de rijkdom van regerende familie enerzijds, en de armoede en honger van de bevolking anderzijds. Dit leidde ertoe dat hij vluchtte en onderdook in Oostenrijk, waar hij tot de dag van vandaag leeft.

Levensinstelling en idealen

In het begin van zijn regeerperiode promootte Kim Il-sung de communistische idealen bij zijn volk, Noord-Korea behoorde toen nog tot de invloedssfeer van het Communisme. Deze invloed nam echter snel af omdat de politieke relaties tussen Rusland en Noord-Korea verslechterden. Zo evolueerde het regime naar een regeerwijze met als enige doel zichzelf in stand houden. Het beoefenen van een godsdienst is verboden en strafbaar in Noord-Korea en het is verplicht de leider te aanbidden. Verder worden idealen als naastenliefde en vriendschap, zoals bij het christendom, sterk verafschuwd. Zo getuigd Kim Jong Ryul in het boek 'In dienst van de dictator' over het tekort aan vriendschap dat hij ervoer. Zijn buren waar hij al 10 jaar naast woonde durfde hij niet om een beetje suiker te gaan vragen, omdat hij bang was dat ze hem zouden aangeven als verrader van de idealen. Je moet volgens de Noord-Koreanse idealen enkel werken voor de staat en de leider. Hierop is een hele verdere filosofie gebouwd, de Juche filosofie, die later nog aan bod komt. Deze filosofie wordt de bevolking dag in dag uit ingeprent met als enige doel het totalitair regime in stand houden. Dit lukt de regerende familie nu al meer dan 50 jaar, mede doordat ze elke vorm van tegenstand hardhandig de kop in drukken. Zo kunnen zij zelf in grote luxe blijven leven, en als god regeren over het land.

Politieke connecties

Na de Tweede Wereldoorlog begon Noord-Korea meer en meer aan internationale politiek te doen. Het bouwde in een tiental jaar goede politieke relaties op met vele landen onder de invloedssfeer van het communisme zoals China, Oost-Duitsland, Finland en Zweden. Dit zorgde ervoor dat vele Noord-Koreaanse jongeren in Europa konden gaan studeren, waarna ze hun vergaarde kennis meebrachten naar hun land van herkomst. Maar met haar buurlanden schoot Noord-Korea niet zo goed op. Doordat in de jaren zeventig en tachtig de Noord-Koreaanse geheim agenten vele hooggeplaatste Chinese en Zuid-Koreaanse wetenschappers ontvoerde en verplichtte om voor hen te werken. Sinds de late jaren tachtig begon Noord-Korea al zijn bondgenoten te verliezen, mede door het uiteenvallen de Sovjet-Unie, maar vooral door de ontwikkeling van een atoombom. Dit heeft voor veel politieke spanning gezorgd, waardoor Noord-Korea nu enkel nog China als officiële bondgenoot over heeft. Maar ook deze relatie staat op springen. China heeft haar grote bezorgdheid geuit over het kernprogramma van Noord-Korea, en afstand genomen van haar bondgenoot. Nu de spanningen opnieuw oplopen tussen de V.S en Noord-Korea blijft de vraag wie het nog zal opnemen voor Noord-Korea als de V.S. hen verder veroordeelt en sancties eist.

Verder is er nog de speciale politieke relatie tussen Pakistan en Noord-Korea, bondgenoten sinds de jaren zeventig. In de jaren negentig bereikte deze relatie haar hoogtepunt toen de toenmalige eerste minister van Pakistan Benazir Bhutto meerdere reizen maakte naar Noord-Korea. Toen werd de deal gemaakt dat Noord-Korea verre afstandsraketten zou leveren aan Pakistan in ruil voor nucleaire technologie. Pakistan stuurde een team van haar beste wetenschappers die in Noord-Korea begonnen aan de bouw van een kernkop. De kernkop werd echter gebouwd op basis van Plutonium, en niet Uranium zoals die van Pakistan. Tot op heden is dit het grootste argument van de Pakistani om te weerleggen dat zij Noord-Korea aan een kernwapen hebben geholpen.

Bronnen van rijkdom

Door de anti-globalistische politiek en het handelsembargo van de V.S. is het voor Noord-Korea zeer moeilijk geworden om op legale manier geld te verdienen. Het ministerie van financiën is dan ook een luchtbel geworden die in werkelijkheid niet meer veel doet. Alle inkomsten van het land passeren sinds de jaren zeventig langs het zogenaamde bureau 39. Dit bureau beheert de Zwitserse bankrekeningen van het land en de leider zelf. Bureau 39 verdient het geld om de leider in zijn luxe te voorzien aan allerhande illegale praktijken. De belangrijkste bronnen van inkomsten zijn de verkoop van cocaïne en heroïne in, die geproduceerd wordt in de strafkampen in het Noorden van het land. De valsmunterij van dollars. De Amerikaanse regering verdenkt Noord-Korea van de productie van miljoenen nagemaakte dollarbriefjes. Ook de verkoop van ijzererts gewonnen in de mijnen passeert via bureau 39. Zo blijft alle informatie over geldzaken en handel geheim voor de internationale gemeenschap. Er wordt geschat dat bureau 39 per jaar ongeveer 1 miljard dollar verdient aan zijn illegale praktijken. Dit geld kan dan door de leider naar eigen inzicht verdeelt worden waar hij het nodig acht. Zo vermoedt men dat een groot deel van het kernproggramma wordt bekostigd met inkomsten van bureau 39, net als alle leger-apparatuur.

Hedendaagse situatie

Voor de bevolking

De bevolking heeft politiek totaal geen inspraak. Er bestaat geen enkele vorm van verkiezingen en er is maar één partij, die van de leider. Iedere burger moet wekelijks wel een uur op consultatie bij een afgevaardigde van de partij, om daar aan zelfkritiek te doen. Deze consultatie is een wezenlijk onderdeel van de Juche filosofie die bestaat uit het bekennen van zijn zonden tegen de idealen van het land. Het valt te vergelijken met de biecht uit de katholieke kerk, met het verschil dat er hier veel meer op het spel staat voor de burger in kwestie. Indien je familie en jijzelf altijd trouw zijn geweest aan de partij en nooit een misdrijf of fout hebben begaan, kan je opklimmen in de klassenmaatschappij. Dit gebeurde bij Kim Jong Ryul die zo kon opklimmen van boer tot technicus. Indien je tijdens de zelfkritiek zeer grote fouten bekend, je helemaal niets bekend, of één van je familieleden het regime ontrouw is geweest door bijvoorbeeld te vluchten naar China, zijn al je groeimogelijkheden uitgesloten. Zo is naar de hoofdstad Pyongyang verhuizen een privilege dat enkel aan de trouwste burgers gegeven wordt. In de hoofdstad zit je dichter bij de toch al schaarse voedselverspreidingen, en lijd je minder honger dan op het platteland. Je kan nooit meer dan twee maaltijden per dag verwachten als Noord-Koreaan, maar op het platteland is er vaak maar één maaltijd per dag zijn. Verder geldt dat hoe verder je van de hoofdstad verwijderd bent, hoe minder eten je zal bereiken. Helemaal in het Noorden van het land liggen dan de strafkampen, waar tegenstanders van het regime naartoe worden gestuurd. Hier krijgt men amper te eten en moet men 14 uur per dag zware arbeid leveren. De meeste gevangen overleven hier niet langer dan een jaar. Er heerst bij de bevolking dan ook een grote angst om naar een strafkamp gestuurd te worden. Dit is een belangrijke factor die ertoe bijdraagt dat de leider aan de macht kan blijven.

De bevolking leeft nog in zeer ouderwetse stijl met een enkel haardvuur om hun huis te verwarmen en alle mogelijke technologie wordt hen ontzegd. Het bezit van een auto is alleen voor de hoogst geplaatste functionarissen, en bijna niemand bezit er een gsm. Een tv is wel toegestaan in de huiskamer, maar deze kan enkel de staatszender ontvangen. Via de grens met China en Zuid-Korea komen echter meer en meer technologische snufjes tot de bevolking. Dvd spelers en de bijhorende Amerikaanse en Zuid-Koreaanse films zijn zeer gegeerd, hoewel op het bezit ervan de doodstraf staat. Ook gsm’s en andere gadgets worden over de grens gesmokkeld, en dit zorgt sinds enkele jaren voor een geheel nieuwe brug tussen de bevolking en de buitenwereld. Zo ziet de bevolking hoe het er aan toe gaat buiten hun landsgrenzen, en in welke luxe de mensen daar leven. Dit zet ongetwijfeld veel mensen aan het denken en zal het de regering in de toekomst moeilijk maken om haar greep op de bevolking te behouden.

Voor de leider

De Leider en zijn familie leven in de grootst mogelijke luxe. Zoals eerder al aangegeven bezitten ze tientallen villas, luxe oorden en zwembaden verspreid over het hele land. Hun volledige vermogen kan moeilijk geschat worden omdat hierover totaal geen informatie beschikbaar is. We weten wel via Kim Jong Ryul dat de leider gefascineerd is door dure auto’s. Hij zou zeker een tweehonderdtal westerse luxe auto's bezitten, verspreid over twee garageparken. Het gaat vooral om auto’s van het merk Mercedes en Rolls Roys, ingevoerd via Oostenrijk. De luxe die de leider geniet is geldt niet voor zijn raadgevers en adviseurs. Zijn minister van financiën geniet zelfs niet het voorrecht om fruit te eten. Het geld om in deze buitensporige luxe te voorzien komt uit het hiervoor al besproken 'bureau 39'.

Militair

Sinds de inval van Noord-Korea in Zuid-Korea in 1950 is het leger zeer belangrijk gebleven voor de Noord-Koreaanse leiders. Er heerst sinds dan de constante dreiging van een nieuwe oorlog tussen Noord en Zuid. Verder zijn de leiders zeer bang voor een invasie door Amerika of een andere grote militaire mogendheid. Daarom wordt er jaarlijks enorm geïnvesteerd in nieuw legermateriaal en opleidingen voor de soldaten. Er zijn verschillende grote ondergrondse legercomplexen verbonden met tunnels waar men door kan rijden met auto’s. Dit als bescherming tegen een eventuele kernoorlog. Een kernoorlog is een reële dreiging aangezien Noord Korea sinds 2006 in het bezit is van kernwapens, en sinds 2012 ook de bijbehorende missieltechnologie heeft om ze af te vuren. Japan Tot het bereik van hun atoombom (zie afbeelding blz. 7), en dit heeft de politieke spanningen hoog doen oplopen tussen deze toch al vijandige landen. Japan overweegt om zelf ook een atoombom te bouwen, om zo de Noord-Koreaanse dreiging af te wenden. De vijandschap tussen Japan en Noord-Korea is nog steeds zeer groot omwille van hun koloniale geschiedenis (zie voor WOII). Het atoomwapen heeft Noord-Korea een nieuwe troef aan de onderhandelingstafel gegeven, maar tegelijk ook de waakzaamheid van de rest van de wereld doen toenemen. Dit alles maakt het leger van Noord-Korea een niet te onderschatten tegenstander.

Politieke ingesteldheid

Idee van de belegerde stad

De Noord-Koreaanse overheid probeert bij de bevolking constant het idee te wekken dat het land op de rand van een oorlog staat. Deze psychologische truc werd vaker in de geschiedenis gebruikt om een volk te onderdrukken. Doordat de bevolking denkt dat de buitenwereld haatgevoelens koestert tegen hen, zal ze minder snel op het idee komen om te vluchten, of om het regime zelf in vraag te stellen. Het idee van de belegerde stad wordt door de overheid op verschillende manieren opgelegd. In het onderwijs wordt er verteld over de gespannen relaties met Amerika, Japan en Zuid-Korea. Het Noord-Koreaanse leger schiet geregeld raketten af op haar eigen bevolking, en vertelt de bevolking dat Zuid-Korea hen heeft beschoten. Zo wekken ze constant het idee dat men enkel veilig is binnen de grenzen van het land, en dat enkel de leider en zijn regering hen kan beschermen tegen deze gevaren. De regering gebruikt deze zogezegde oorlog ook als verantwoording voor het tekort aan voedsel en luxe. Een laatste manier waarop ze het idee van een constante oorlog opwekken is in de vorm van reclame. Posters en pamfletten hangen verspreid over heel de stad en in de dorpen. Deze posters en pamfletten leggen de schuld voor de armoede bij de Amerikanen, die al het voedsel zouden confisqueren (zie afbeelding). Dit terwijl al het geld dat het land verdient opgesoupeerd wordt door de leider voor zijn persoonlijke luxe, het leger en duur spionagemateriaal. Bij de bevolking heerst er natuurlijk twijfel bij dit hele verhaal, maar niemand durft deze luidop te verkondigen uit angst om verklikt te worden en naar een strafkamp gestuurd te worden.

Cultus van de persoonlijk (Bataille en Orwell)

Wie ooit het boek ' 1984' van George Orwell gelezen heeft zal ondertussen opgevallen zijn hoeveel het leven in Noord Korea lijkt op dat van Winston Smith in 1984. Orwells neerslachtige toekomstvisie is toch niet zo irreëel als velen dachten. De samenleving in Noord-Korea staat dichter bij Orwells 1984 dan welke samenleving ooit tevoren. Iedereen is er neerslachtig en werkt er als robots dag in dag uit. Niemand durft er zijn mening verkondigen, laat staan openlijk praten of iemand zijn vriend noemen. Alles wat je doet wordt bekeken, weliswaar niet door camera’s zoals in 1984, maar door je medeburgers. Deze twijfelen er niet over om je te gaan verklikken bij de partij afgevaardigde, omdat ze hiervoor misschien wel beloond worden, of op zijn minst zelf minder verdacht lijken. Het kan ook vergeleken worden met de aangifte van antinazi’s bij de SS tijdens de Tweede Wereldoorlog. Brave burgers gingen bij de SS zonder schaamte hun buurvrouw aangeven als verdacht, enkel omdat ze 's nachts nog door haar tuin wandelde. Het doel was enkel om zelf minder verdacht te lijken. Dit brengt ons bij een tweede gelijkenis tussen Noord-Korea en het nationaal socialisme van Hitler: de cultus van de persoonlijkheid. Dit fenomeen dat als het ware profetisch werd voorspeld door Bataille, kan enkel ontstaan wanneer er een grote ontevredenheid heerst bij het volk. Vervolgens moet er een sterke persoonlijkheid naar voor treden, die het volk opstookt en verandering belooft. Hitler zag hoe bij Mussolini de cultus rond zijn persoonlijkheid de mensen kon overtuigen en kopieerde dit om zijn derde rijk te kunnen uitbouwen. De eerste Noord-Koreaanse leider, Kim-Il Sung kopieerde dit dan weer van Hitler. Hij stelde zichzelf voor als de initiatiefnemer van al het goede. Ondertussen zijn we bij de derde leider aangekomen, maar nog steeds wordt de bevolking verteld dat ze alles aan hem te danken hebben. Deze cultus heeft in Noord-Korea een nog nooit eerder vertoond toppunt bereikt. Van het buigen voor het portret van de leider op de leeftijd van 3 jaar bij het binnengaan van de kleuterschool, tot het zingen van liederen die de heldendaden van de leider beschrijven.

Anti-globalistische politiek

Officieel voert Noord-Korea een anti-globalistische politiek. Dit houdt in dat het weigert deel te nemen aan de globalisatie van de wereld: het verhandelen van goederen naar het buitenland, en het importeren van uitheemse goederen. Ze beweren dat ze zichzelf volledig zelfstandig kunnen onderhouden en welvaart creëren. De werkelijkheid vertelt ons echter een ander verhaal. Sinds het bestaan van Noord-Korea is het land er nog niet in geslaagd om zichzelf en haar bevolking te voorzien in de basisbenodigdheden zoals huisvesting, textiel en voedsel. De regering heeft constant steun ontvangen van buitenaf in de vorm van voedsel, geld en technologie om te kunnen blijven regeren. Eerst van Rusland, daarna van de Verenigde Staten in de vorm van voedselpakketten in ruil voor het afbouwen van hun leger en het stoppen van de ontwikkeling van kerntechnologie. Deze voedseltoevoer is nu sinds enkele weken opgeschort omdat Noord-Korea verder gaat met haar nucleaire programma. Verder worden ook het grootste deel van de grondstoffen van Noord-Korea uitgevoerd en verkocht door de geheime dienst 'bureau 39'. Een geheime dienst die onder rechtstreeks toezicht staat van de leider. Zo brengt men geld in het laatje. Het eigenlijke ministerie van financiën, dat normaal hiervoor zou instaan, is zo goed als failliet, en dient enkel nog als luchtkasteel om de schijn voor de buitenwereld op te houden. Van de anti-globalistische politiek is in werkelijkheid weinig over, maar toch zal elke Noord-Koreaan zeggen dat zijn land geen handel drijft met het buitenland omdat het allemaal vijanden zijn. Kim Jong Ryul getuigde over deze praktijken. Hij maakte voor meer dan tien jaar deel uit van het handelsgezelschap dat meerdere keren per jaar naar Oostenrijk vliegt, om daar inkopen te doen voor de leider en het land. Er werden hem ellelange lijsten van goederen meegegeven om in te kopen.Dit ging van Argentijns vlees voor de leider, tot de nieuwste nachtkijkers en afluisterapparatuur voor het leger. Dit riep bij Kim Jong Ryul nog meer vragen op bij de regering, want als hier jaarlijks 50 miljoen dollar voor kon worden uitgetrokken, waarom dan niet voor voedsel voor het volk?

Juche filosofie

Juche, in ideologische zin, werd in 1955 voor het eerst gebruikt in een toespraak van de eerste Noord-Koreaanse leider Kim Il-sung. Oorspronkelijk werd met Juche bedoeld: 'de proletarische revolutie is er voor het volk en de massa moet worden geleid door een Grote Leider'. In de jaren zeventig volgde een uitbouw van Juche. Het Juche-idee luidt nu: 'De Grote Leider is als een 'vaderfiguur' voor het volk en leidt het volk.' De Koreaanse Arbeiderspartij verbindt de bevolking met de Grote Leider. Het volk moet de Grote Leider gehoorzaam volgen, maar kan via de arbeidspartij invloed uitoefenen op de besluiten van de leider. Een essentieel onderdeel van de Juche filosofie is dat het Noord-Koreaanse volk niet economisch afhankelijk mag zijn van andere landen, dat men op zijn eigen kracht moet vertrouwen en van het land een zelfvoorzienende natie maken. Dit idee werd echter nooit verwezenlijkt, want sinds het bestaan van Noord-Korea is het land afhankelijk geweest van de externe steun, eerst de Sovjet-Unie en tegenwoordig China.

Volgens Kim Il-sung kan Juche alle problemen oplossen en een volk leiden naar een socialistische samenleving. In de jaren vijftig was het marxisme-leninisme de staatsideologie in Noord-Korea maar in het midden van de jaren vijftig werd de Juche-idee als een 'creatieve ontwikkeling' aan het marxisme-leninisme toegevoegd. Volgens de Noord-Koreaanse site is het Juche-idee godsdienstonafhankelijk, maar als je het naderbij bekijkt bemerk je een zekere link met religie. De Grote Leider wordt beschouwd als een godheid en de partij als 'kerk of tempel' tussen mens en godheid. Juche leidt in praktijk tot totale gehoorzaamheid aan de Grote Leider en kan daardoor worden gezien als totalitair. De Juche-samenleving, volgens Kim Il-sung de meest verheven samenleving ter wereld, moet volgens Kim Il-sung worden verdedigd en gepropageerd, omdat imperialistische landen zoals de VS hen steeds zullen bedreigen.

Conclusie

De huidige situatie in Noord-Korea is kortweg schrijnend. Door het grote voedseltekort en gebrek aan elementaire basisbehoeften, sterven jaarlijks nodeloos duizenden mensen. Het land wordt slecht geregeerd door een familie die enkel voor zichzelf luxe creëert en dit ten koste van de bevolking en de ontwikkeling van het land. De regering en de leiders slagen er in om met doortrapte middelen zoals zelfkritiek en spionage de bevolking te onderdrukken en elke kritiek de kop in te drukken. Door de illegale handel weet het zichzelf te voorzien van genoeg geld om dit beleid te blijven voeren. Het regime daagt voortdurend de internationale gemeenschap uit omdat ze tegen de afspraken in blijven doorgaan met hun kernprogramma. Maar door de moderne technologie die langzaam binnensijpelt verliest het regime stilaan aan geloofwaardigheid, en het is de vraag hoelang ze dit beleid kunnen blijven voeren…

Bronnen

· http://en.wikipedia.org/wiki/North_korea

geraadpleegd op:24/11/2012 laatst gewijzigd op:27/3/2013 auteur: sine nomen

· http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-15256929

geraadpleegd op:28/11/2012 laatst gewijzigd op:17/3/2013 auteur:BBC

· http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-17399847

geraadpleegd op:28/11/2012 laatst gewijzigd op:12/12/2012 auteur:BBC

· http://www.korea-dpr.com/

geraadpleegd op: 6/01/2013 laatst gewijzigd op:7/8/1012 auteur: DPRK

· boek: in dienst van de dictator

geraadpleegd op: 30/11/2012 laatst gewijzigd:2011 auteur: Ingrid Steiner en Dardan Gashi

· http://www.reuters.com/article/2012/04/13/us-usa-korea-aid-idUSBRE83C0ZD20120413

geraadpleegd op:25/3/2013 laatst gewijzigd:13/04/2012 auteur: Vicki Allen