Caritas Dorkas Harapan Jaya · Ook is er dit jaar een afgestudeerde arts, Sudirman Sinaga in...

Caritas Dorkas

Harapan Jaya

Jaarverslag 2012 Harapan Jaya Nederland

1

Voor alle gewenste inlichtingen over de verschillende

projecten kunt u zich in verbinding stellen met onze web

site: www.harapan jaya.nl of met onderstaande personen.

Zij werken pro Deo.

Zr.Jeannette van Paassen.

Boekenroodeweg 9 app.0.01

2111 HJ Aerdenhout tel.023-5211231 06-22144601

E-mail: [email protected]

Peter en Ludy van der Burg.Secr. Verhoeffweg 5 app. 40

2671HT Naaldwijk tel. 0174-641477

Email: [email protected]

Everdine van de Mark Spaarnestraat 7

1972XA IJmuiden tel: 0255-521703

Bankrekening:

Iban: NL 05 Rabo 0358279844 bic:RABONL2U

t.n.v. Stichting Harapan Jaya Nederland te Naaldwijk.

Bijdrage in Nederland gedaan zijn aftrekbaar voor de

inkomstenbelasting, door de aanwijzing van de

belastingdienst als ANBI

mailto:[email protected]

mailto:[email protected]


2

1. VOORWOORD

Voor U ligt het jaarverslag van de stichting Harapan Jaya

Nederland. In dit verslag zijn ook de verslagen opgenomen

van drie projecten die wij dit jaar, door Uw hulp, hebben

kunnen ondersteunen.

Wij hebben niet gekozen voor het opschrijven van alleen

maar financiële gegevens maar vooral ook voor het verslaan

van wat er zowel in de Nederlandse stichting als op de

verschillende projecten is gebeurd in 2012.

Zo zijn er twee jonge mensen gedurende drie maanden op

stage geweest vanuit Nederland, waarvan U hier de verhalen

zult vinden, net als van het bezoek dat Nico Eijkmans bracht

aan Timor.

Natuurlijk de avonturen van Zr Jeannette, die weer op haar

eigen enthousiaste manier zal vertellen hoe de operatie

sessies zijn verlopen in Pematang Siantar en haar

bevindingen op het eiland Timor, bij het project in Atambua.

Er werd ook op het organisatorische vlak veel gedaan om de

Indonesische artsen te betrekken in de toekomstige

behandelingen van de patiënten die in de revalidatiecentra

worden opgenomen.

Ook in 2012 hebben wij door uw donaties het werk voor de

gehandicapte kinderen en volwassenen in Indonesië kunnen

voortzetten en ze kunnen helpen een menswaardiger bestaan

te laten verwerven.

Namens deze mensen willen wij u daarvoor hartelijk danken

en wij vragen U om ons, en daardoor hen, ook in de

toekomst te willen blijven steunen.

L.T.M. van der Burg-van Paassen, voorzitter.


3

a. Het bestuur Zr. Jeannette van Paassen, FCJM, oprichtster van Harapan

Jaya.

Begeleiding doktorenteams in Indonesië.

Voorbereiding operatiesessies.

Contacten met de sponsoren.

Direct aanspreekpunt van alle projecten.

H.J.W.M. Boelaars, OFM.Cap. Missieprocurator,

secretaris/penningmeester.

Opstellen jaarrekening.

Correspondentie met de project uitvoerders.

Vastlegging van de vergaderingen.

L.T.M. van der Burg van Paassen, voorzitter.

Contacten met de sponsoren.

Administratie van de ingekomen sponsorgelden.

Verzenden van gelden naar de projecten.

Ter ondersteuning van het bestuur zijn de volgende personen

zeer belangrijk:

Mevr. Grace Sie, verzorging van tickets en visa voor de

doktoren.

Dhr. B. de Veer, boekhoudkundig adviseur.

Mevr. E. van der Mark, contactpersoon.

Dhr. P. v.d. Moosdijk , verzorger website.

b. De Organisatie De organisatievorm van Harapan Jaya Nederland is een

Stichting, opgericht d.d.18 maart 1992, gevestigd te Tilburg

en is ingeschreven in het stichtingsregister van de kamer van

koophandel voor Midden Brabant onder dossiernummer

410.97779.


4

Het eerste bestuur werd gevormd door Dhr.L. Hermans, Zr.

Maria Grommes FCJM en pater Huub Boelaars OFM. Cap.

De doelstelling: het financieel ondersteunen van projecten

voor fysiek gehandicapten in Indonesië. Vooralsnog zijn de

structureel door ons ondersteunde projecten: Harapan Jaya,

Pematang Siantar, op Sumatra. Hidup Baru, Atambua op

Timor en Caritas Dorkas, Gunung Sitoli op Nias. Als er

andere projecten bij onze stichting aankloppen met een

gedegen plan, ter ondersteuning van de fysiek gehandicapten

in Indonesië, wordt dit door het bestuur beoordeeld en

eventueel gehonoreerd. Het komt ook voor dat sponsoren

geld doneren voor personen in Indonesië, waarmee een

speciale band bestaat. Deze gelden worden via HJ Nederland

naar onze contactpersoon in Indonesië gezonden en daar

verdeeld. Dus: de gelden die binnenkomen gaan via de kas

van Harapan Jaya Nederland naar het goede doel in

Indonesië.

De stichting is aangewezen door de belastingdienst als

Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) waardoor giften,

in Nederland gedoneerd, aftrekbaar zijn voor de

inkomstenbelasting.

Het bestuur kwam ook dit jaar twee maal bijeen te Tilburg.

Over zich tussentijds voordoende zaken werd telefonisch of

via e-mail overleg gepleegd.

c. Financiën Subsidies, schenkingen, erfstellingen en legaten die aan ons

worden gedoneerd en de opbrengst van acties op scholen en

bij instellingen, maar ook giften van privé personen stellen

ons in staat onze doelstellingen te bereiken. In 2012 waren

de inkomsten hieruit € 77.150,00 Weliswaar minder dan in

2011, maar toch een prachtig bedrag.


5

d. Ondersteuning projecten Voor het project Hidup Baru op Timor was een bedrag nodig

van € 31.174,00 deels voor de dagelijkse kosten en een

overkapping van de verbindingsweg tussen de gebouwen.

Aan het project Harapan Jaya Siantar op Noord-Sumatra

werd een bedrag overgemaakt van € 62.700,00 waaronder:

de reis, visa en verzekeringskosten van de Nederlandse

doktoren a € 14.480,00 en de medische materialen die zij

meenamen a € 10.355,00 en het tekort van de dagelijkse

kosten a € 37.865,00.van het centrum.

Aan andere projecten zoals: een opleiding voor een

fysiotherapeut, het schoolfonds van Zr. Antonia, een

operatielamp in eigen poli, het weeshuis Panti Pius en de

privé giften voor diverse studenten werd € 74.800,00

gedoneerd. Een groot deel van dit bedrag werd speciaal

geschonken voor de projecten die buiten onze doelstelling

vallen. Wij zorgden alleen voor de verzending van de

bedragen.

Voor het project Caritas Dorkas op Nias hebben we de gift

van €75,00 overgemaakt die aan hen geschonken werd. Er is

door hen een aanvraag gedaan om het exploitatietekort over

2012 te dekken van € 20.550,00.

Ook dit jaar is er aan de projecten meer uitgekeerd dan er

aan giften is ontvangen, maar wij hopen dat de projecten

steeds meer voor zichzelf zullen kunnen gaan zorgen.

Daarnaast hopen we op de goede gaven van onze goede

gevers.


6

Bestuur Harapan Jaya Nedeland, Zr. Jeanette, Pater Huub Boelaars en

Ludy v.d. Burg

2. Het jaarverslag van Zuster Jeannette

Alweer een jaar voorbij waarin ik 2 x heen en weer gereisd

ben naar Indonesië om de doktoren te begeleiden bij hun

operatie sessies. In februari met de orthopedische- en in

oktober met de plastische chirurgen.

De operaties vinden plaats in het ziekenhuis Harapan in

Pematangsiantar, waarna de postoperatieve zorg op het

revalidatiecentrum Harapan Jaya gebeurt. Vanuit de andere

centra, Hidup Baru in West Timor en uit Caritas Dorkas op

Nias, komen ook regelmatig patiënten om geholpen te

worden.

Op uitnodiging van HJ Pematangsiantar kwamen dit jaar de

orthopeden:


7

Dr. Ger Olijhoek, ( al voor de 20e keer)Dr. Melinda

Witbreuk met assistent Dr. Dirk van Oostveen en Dr.

Willard Jan Rijnberg.

De plastische chirurgen waren dit Jaar Dr. Michiel

Vaandrager, (ook voor de 20e keer) Dr. Tik Tan, Dr.

Nathalie Roche. Dr. Nancy Bouwmeester en Ada

Bissumbhar voor de anesthesie en voor de tweede fase Prof.

P. Spauwen, Dr. Erik Walbeehm en Dr. Jan Sluimers, samen

met de anesthesist, Dr. Agi Török en Andre Lammers .

Ik treed dan op als de coördinator die de doktoren mag

begeleiden in het ziekenhuis. Ik zorg voor de nodige


8

instrumenten en materialen en ben de tussenpersoon van de

dokter en de patiënt of de ouders.

En er is weer heel wat werk verzet ! Mooie resultaten

werden o.a. bereikt bij jonge kinderen met klompvoetjes. Dr.

Witbreuk introduceerde eerder de Ponsetti techniek en deze

blijkt prima te werken. Ook waren er kruipende kinderen,

die aan twee benen geopereerd werden en nu rechtop kunnen

staan!!!! Bij elkaar werden er 90 patiënten geopereerd.

De anesthesisten van het laatste team zorgden dat er een

Bronchoscoop op Harapan Jaya kwam, zodat er via de neus

kon worden geïntubeerd om tijdens de operatie te kunnen

blijven ademen. Anders zouden een paar hele zware

operaties niet hebben kunnen plaatsvinden.173 patiënten,

met o.a. lipspleten, open verhemelten, contracturen na

verbranding en hypospadiën of andere aangeboren

afwijkingen, zijn geholpen.

Ook een stap voorwaarts is het samenwerkingsverband

tussen de USU, (Medische Universiteit)van Medan, de

gemeenschappelijke orthopeden in Nederland en Harapan

Jaya Pematang Siantar. Voor de plastische chirurgen was dit

vorig jaar al een feit, en nu de orthopeden. Hierdoor hopen

wij dat het over 5 jaar, niet meer nodig zal zijn om

specialisten vanuit Nederland te vragen.

Dit jaar werden er weer 6 patiënten zelfstandig. Het waren

vooral kleermakers. Zij begonnen een eigen bedrijfje met

behulp van Harapan Jaya en sponsors uit Nederland.


9

Ook is er dit jaar een afgestudeerde arts, Sudirman Sinaga in

opleiding voor de specialisatie van Revalidatie arts in

Jakarta. Het was al lang een wens van Harapan Jaya

Nederland om meer specialistische kennis te verkrijgen op

revalidatiegebied, in de verschillende centra. In de hoop dat

het nog professioneler wordt, waardoor de invalide mensen

een betere kans krijgen.

Feest was er, toen een van onze oud patiënten Sertauli

Simamora haar academische studie, management, af kon

sluiten. Als 4 jarig kind is ze ernstig verbrand, 10 keer

geopereerd in de 16 jaar daarna. Zij werd 3x in Nederland

geholpen, waar ze bij de voorzitter van H.J.N. haar verblijf

had tussen de operaties door. En nu is zij klaar met haar

studie! Wat een feest! Haar broer die ook aanwezig was,

wilde even haar toga aantrekken om te voelen hoe dat is en

zei: dank zij haar verbranding is ze zo ver gekomen, omdat

ze een pleegmoeder /vader in Nederland heeft. De ouders

van dit gezin hebben geen geld om hun kinderen door te

laten leren. Sertauli werkt nu op het kantoor van het reval

Een seminar en workshop in Medan van

orthopedische chirurgen


10

idatiecentrum.

Het Schoolfonds van Sr.

Antonia is een fonds dat

ervoor zorgt dat kinderen uit

de armste gezinnen toch

naar school kunnen gaan.

Sr. Antonia is helaas in

december overleden, maar

het fonds zal haar naam

blijven dragen. Sponsoren

uit Nederland hebben ook

gelden beschikbaar gesteld

voor dit fonds en via HJN

werd voor de verzending

zorg gedragen. Het

schoolfonds van Zr Antonia, heeft veel arme, pientere

kinderen geholpen maar een academie of universiteit is zo

kostbaar dat daarvoor de middelen ontbreken.

Toen ik op het revalidatiecentrum Pematangsiantar was, viel

het me op dat er geen kinderen uit Nias aangemeld waren

om geopereerd te worden. Het bleek dat de leiding daar geen

geld genoeg had om de kinderen te laten vervoeren. Ik heb

direct getelefoneerd dat men hen moest laten overkomen

want dat de doktoren uit Nederland gekomen waren, juist

voor degenen die niet konden betalen. Dus stuur ze maar

naar Siantar en H.J. Nederland zal jullie helpen met de

financiering. Ze kwamen met een hele bus vol, en zijn

alsnog geopereerd.

Hidup Baru, op West Timor groeit gestaag. De nieuwe units

zijn in gebruik genomen en in de aula wordt door

fysiotherapeuten oefentherapie gegeven. De patiënten daar

zijn heel vaak kinderen met een dubbele handicap, als

Sertauli


11

gevolg van een stuip of meningitis. Zij moeten leren zitten,

kruipen, staan en lopen. En als het kan ook zelf leren eten.

Dit is een heel proces en als ze dit kunnen, gaan ze meestal

weer naar huis want er zijn nog heel veel wachtende

kinderen na hen.

Met behulp van Harapan Jaya Nederland, zijn de gebouwen

tot stand gekomen die door de plaatselijke aannemers zijn

gerealiseerd. De inrichting en het beheer gaan via de zusters

FCJM en medewerkers uit de plaats zelf.

Zo hebben we in het afgelopen jaar de drie centra kunnen

helpen, dank zij de steun van vele vrienden, kennissen en

organisaties.

We hopen ook dat we de volgende jaren mogen blijven en

kunnen helpen, want er is nog veel nodig.

Namens alle patiënten daar: Terima kasih banyak

Of: Hartelijk dank.

Zuster Jeannette

3. VERSLAG VAN H.J. PEMATANGSIANTAR

a. Introductie

Het bestuur van de Yayasan Harapan Jaya Pematangsiantar

groet U en hoopt dat U in goede gezondheid ons verslag

ontvangt. Het jaar 2012 is alweer voorbij en dat dit zo’n

goed jaar was, is mede te danken aan de hulp die wij

mochten ontvangen van Harapan Jaya Nederland. Vooral het

mogelijk maken van de komst van de Nederlandse

operatieteams maakt ons erg blij. Alleen zo kunnen wij

doorgaan met onze missie om de patiënten met een fysieke

handicap te rehabiliteren. Om een revalidatiecentrum als het


12

onze te laten functioneren is heel veel geld nodig. Ondanks

de hulp van HJN en onze pogingen om in Indonesië andere

geldbronnen aan te boren hebben we het jaar toch afgesloten

met een tekort. Dit is overigens niet verwonderlijk bij een

sociaal instituut als het onze.

b. Activiteiten

16 januari: start van het jaar na de vakantie met een

feestelijke nieuwjaarsbijeenkomst.

13 februari tot 8 maart: operatie sessie van de orthopedische

chirurgen uit Nederland. Hierbij kwamen ook de

afgevaardigden van het departement van sociale zaken een

bezoek brengen. De Heer Nahar vergezeld van de Heer

Parlindungan Purba wilden persoonlijk aanwezig zijn bij het

begin van de orthopedische operaties.

14 mei: ter gelegenheid van het verstrekken van

geboortebewijzen aan 50 patiënten was er een feestelijke

bijeenkomst met de lokale hoge ambtenaren. Omdat er bij de

enkele bestuursleden van hp sianter Enkele bestuursleden van Harapan Jaya Siantar


13

geboorte van een gehandicapt kind vaak geen aangifte werd

gedaan, komt het voor dat er moeilijkheden ontstaan bij de

ambtelijke instanties met deze personen. Voor de betreffende

mensen was dit een heugelijke dag.

01 oktober tot 2 november: operatie sessie van de plastische

chirurgen.

25 december: kerstviering in het rehabilitatie centrum.

Samen met andere sociale instellingen van het Simalungun

district was er ook nog een kerst samenkomst.

c. Patiënten aantallen

Opgenomen en behandeld 330

Orthopedische operaties 90

Plastische operaties 173

Poliklinisch behandelde 379

Zelfstandig gevestigd 6

d. Patiënten aantallen

Om ons werk voort te kunnen zetten is het van groot belang

om een goede verstandhouding te hebben met de officiële

autoriteiten. Ook belangrijk zijn private instellingen en

sponsoren. Wij hebben bezoeken gebracht aan

gouvernementele instellingen en wij ontvingen delegaties

van gemeente en districten. De samenwerking met andere

sociale instituten werd verbeterd. Mede als gevolg hiervan

hebben wij een kleine subsidie ontvangen van het

departement van sociale zaken en van de provinciale sociale

dienst.


14

e. Gebouwen

Het openlucht paviljoen is wat vergroot. Dit betekend dat er

wat meer ruimte is bij speciale bijeenkomsten, zoals het

ontvangen van groepen en het afscheid nemen van de

doktoren. Het verdere onderhoud heeft normaal

plaatsgevonden.

f. Voorzieningen

De apparatuur behoeft een regelmatige vernieuwing. Ook dit

jaar zijn er in het kantoor, de keuken, timmer en houtsnij-

loods machines vervangen.

g. Vakopleiding

De producten die gemaakt worden op de verschillende

vakopleidingen zoals houtsnijden, naaien, orthopedische

instrumenten en schoenmakerij werden verbeterd en de

doelstellingen werden gehaald. Het houtsnijwerk en de door

ons gemaakte kaarsen zijn herkenbaar voor veel mensen en

de verkoop hiervan heeft goede vooruitzichten.

h. Personeel

We startten in januari met 44 medewerkers. Gedurende dit

jaar vertrokken er 10 van hen. 6 nieuwe mensen werden

aangenomen, waardoor we het jaar afsloten met

40 personeelsleden.

i. Festiviteiten

Op het centrum werd de jaarlijkse Long march 40 MM weer

een groot feest. In rolstoelen, op krukken, met looprekjes,

stokken of rollators deed ieder zijn best zoveel mogelijk

meters af te leggen.

Onafhankelijkheidsdag op 17 augustus, een feest


15

vergelijkbaar met de Nederlandse Koninginnedag.

Kerstvieringen in en buiten het centrum.

j. Financiën

De inkomsten hebben aan de verwachtingen voldaan en de

uitgaven hebben de begroting niet overschreden. Het

onverwacht grote aantal patiënten dat geen bijdrage aan de

opnamekosten kon voldoen gaf een vermindering van

inkomsten van Rp. 416.047.471,-- omgerekend € 32.731,00.

Inkomsten Rp.2.995.229.520,--

Uitgave Rp.3.256.375.582,--

Het tekort Rp. 261.146.062,-- volgens de koers van nu is

dit € 20.474,84.

In de toekomst zullen wij nog meer aandacht besteden aan

het vinden van sponsoren en instanties voor het dekken van

de behandelkosten voor de patiënten. Wij vragen HJ

Nederland om ons met dit bedrag te helpen zodat wij ons

werk voor de gehandicapten in Indonesië kunnen

voortzetten.

k. Tot Slot

Wij danken Harapan Jaya Nederland voor alle aandacht en

steun aan de activiteiten van Harapan Jaya Pematangsiantar.

Wij hopen dat de relatie met U en de goede gevers uit

Nederland hecht mag blijven, zoals dit al 21 jaar is geweest.

Wij groeten U met een welgemeend

HORAS,HORAS,HORAS.


16

4. Onvergetelijke tijd op Harapan Jaya P.Siantar

Door Tim van der Windt

Nadat ik besloten had dat ik naar

Indonesië zou gaan afgelopen

najaar, had ik er nooit bij stil

gestaan dat het zo anders zou zijn

als in Nederland. Eenmaal toen het

30 jarig jubileum feest voorbij was

en de familieleden vertrokken

richting Medan om aan hun

terugreis te beginnen drong het pas echt tot me door. Ik ben

met zoveel lieve en leuke mensen om me heen maar toch

ben ik eigenlijk alleen.

De eerste week was het moeilijkste ook al heb ik toen het

makkelijkste werk verricht. Deze eerste week heb ik

namelijk in de keuken gewerkt. Op deze manier ben ik voor

het eerst in mijn leven een week doorgekomen met alleen

maar lichaamstaal te gebruiken. Ik had veel steun aan Toby

een Duitse vrijwilliger welke ook op het centrum aan het

werk was, alleen hij had zijn werk op de polikliniek en ik

moest het dus eigenlijk zelf zien op te lossen.

Na deze vrij zware week werd het steeds leuker. Ik kon

langzamerhand steeds meer namen onthouden en de eerste

Indonesische zinnen probeerde ik met mijn matige

woordenschat te vormen, wat voor veel lachwekkende

situaties heeft gezorgd.

Mijn tweede week welke ik alleen was in Harapan Jaya ben

in naar de SD gegaan. (het kleine schooltje) Hoe het er hier

aan toe ging was ik niet gewend van thuis, waar ik zwaar

fysiek werk doe met volwassenen. In de school was dit

ingeruild voor psychisch werk met kleine of achtergestelde


17

kinderen. Op de eerste dag heb ik geprobeerd om een klein

meisje een paar wiskunde sommen te leren, helaas moest ik

dit de tweede, derde en vierde dag overdoen. Hiervoor heb ik

heel veel respect naar de begeleiders van deze kinderen. Dit

is heel moeilijk werk om van de kinderen hun aandacht vast

te houden en het lijkt alsof er geen vooruitgang is, maar toch

na 4 dagen proberen werden een paar sommetjes toch iets

makkelijker. Deze week heb ik ook de eerste luier

verschoont en een meisje in een rolstoel naar en op de wc

geholpen. Dit waren mijn werkzaamheden voor de komende

drie weken, samen met tekenen, vechtende kinderen uit

elkaar halen en spraak therapie geven. Voor mijn

Indonesische woordenschat zijn dit mijn drie beste weken

geweest. Een paar kinderen konden namelijk ook nog niet

goed praten en ik leerde dus de zelfde woorden als deze

kinderen.

Tijdens de feestdagen hing in Harapan Jaya een geweldige

sfeer, Niemand kon wachten op kerst. In de aula werden

dansen opgedragen door de medewerkers en kinderen, de

Fraters kwamen zingen en iedereen vond het een geweldig

feest. Deze dagen vonden Tobias en ikzelf ook erg plezierig

alleen vonden we jammer dat veel kinderen naar huis

mochten tijdens de laatste weken van december. In deze

weken was het erg stil in het centrum en ik realiseerde dat ik

al heel gehecht was aan de kinderen in een hele korte tijd.

Gelukkig kregen Toby en ik afleiding omdat we vrienden op

het schiereiland Nias mochten bezoeken met oud en nieuw.

Dit riep echt een vakantie gevoel op en we hebben er

geweldig van genoten. Leuke tochtjes zijn er gemaakt en de

zee was prachtig om iedere dag een verfrissende duik in te

nemen.


18

Eenmaal weer terug gekeerd op Siantar was het nog steeds

rustig maar gelukkig kwamen in de loop van de dagen de

kinderen terug. In deze week ben ik begonnen te werken in

de polikliniek op het centrum. Ik denk één van mijn grootste

ervaringen in Indonesië. Nog nooit had ik werk in de zorg

sector verricht en al gelijk werd ik op de proef gesteld, er

kwam die dag een dokter langs om een paar pennen te

verwijderen uit handen en voeten, de volgende dag werd er

ook verband verschoond van een hele grote wond. Tijdens

deze twee gebeurtenissen moest ik even een rondje gaan

lopen en een glaasje water drinken. De opvolgende keren dat

deze of andere dingen voorbij kwamen werden steeds

makkelijker voor mij en uiteindelijk zelfs de normaalste zaak

van de dag. Na een paar dagen te hebben mee gekeken was

het wel vertrouwd dat ik ook aan het werk ging. Dit begon

met 's ochtends kinderen te wassen en sommige hiervan in te

smeren met zalf. Na loop van tijd ben ik langzaam mee gaan

helpen met het schoonmaken van wonden en verband te

verwisselen. Voor mij was dit een hele overwinning omdatik

nooit een hele grote held was met ander mans wonden, dus

ik heb in deze weken best veel geleerd om thuis toe te passen

en het verwerken en accepteren van verwondingen en

handicaps van anderen. Uiteindelijk als een volleerde

verpleegkundige werd ik gevraagd om zelf wonden schoon

te maken en hier nieuw verband om te leggen.

Uiteindelijk kon ik het niet

verdragen om al weer na drie

maanden naar huis te gaan

dus ik gevraagd of ik nog

mocht blijven tijdens de

orthopedische operatie

periode. Ik was meer als


19

welkom om te blijven. In deze laatste twee weken van mijn

verblijf verliep alles vrij heftig. Elke dag kwamen er nieuwe

patiënten welke geregistreerd moesten worden,

op de foto en als het nodig was een slaap plek aangewezen

kregen. Tijdens dit alles werden iedere dag verscheidene

operaties uitgevoerd in een ziekenhuis vlak bij. Ik heb aan de

doktoren gevraagd of ik een dag met hen mee kon en ook dit

was geen probleem. Zo kon ik bij twee operaties achter de

schermen kijken. Het leuke hiervan was dat ik één van deze

jongens kende dus heb ik zijn hele proces mee gemaakt. Na

de operatie heb ik in de polikliniek op Harapan Jaya zijn

verband verschoond en gedeeltelijk zijn revalidatie proces

meegemaakt.

Achteraf ben ik heel blij dat ik gevraagd heb of ik drie

weken langer mocht blijven. Ik had de toewijding van de

medewerkers van Harapan Jaya, de doktoren en overige

vrijwilligers niet willen missen en ik ben blij dat ik deze

ervaringen heb mogen mee maken.


20

Door Luuk v.d Burg

Verslag Indonesië september-december 2012,

Nadat ik uitgeloot ben voor de studie geneeskunde in juli

2012, heb ik besloten een reis te maken naar Indonesië.

Behalve een oudoom bezoeken op Sulawesi, die 60 jaar in

het klooster zit, en een aantal prachtige delen van het land

bekijken, zal ik mij hier vooral bezighouden door stage te

lopen op revalidatiecentrum Harapan Jaya, waar ik 3

maanden zal verblijven. Op de verschillende afdelingen van

dit centrum mag ik meelopen en ervaring opdoen op deze

verschillende gebieden. Het eerste deel van de reis zal ik met

een aantal familieleden reizen...

Eenmaal aangekomen in Manado, Indonesië, Sulawesi,

begint het avontuur nog wat rustig. We moeten tenslotte

even acclimatiseren. Daarom houden we vooral veel

vakantie, maken veel uitjes met de familie zoals snorkelen,

bekijken prachtige meren en reizen naar de zwavelbronnen

in de buurt. Een week, een zeebeving en een

vulkaanuitbarsting verder hebben we een aantal fantastische

dagen gehad, met een bezoek aan een

centrum voor ernstig meervoudig

gehandicapte kinderen dat er flink heeft

ingehakt. Dit centrum is voor Indonesische

begrippen van uitzonderlijk niveau. Na

deze dagen vliegen we door naar Harapan Jaya, waar ik echt

aan de slag kan.

Nu we eindelijk op Harapan Jaya zijn,

verandert er nog niet meteen veel. Met

de familie maak ik nog uitstapjes naar

meren, eilanden en Indonesische

dorpjes. Als dat eenmaal achter de rug


21

is komen de eerste doktoren. Ik mag foto’s maken terwijl de

doktoren anamneses afnemen, van vooral hazenlippen en

brandwonden. Daarna mag ik meekijken in de OK in

ziekenhuis Harapan. Vandaag worden de eerste patiënten

geopereerd. In een operatiekamer kijk ik mijn ogen uit naar

de operaties, waar de brandwonden voor mij duidelijk de

voorkeur hebben

boven de

hazenlippen. Na deze

dag mag ik aan het

werk bij de

fysiotherapeuten.

Werken bij de

fysiotherapie

betekent in het begin:

het karretje van een

kind dat leert lopen

vasthouden. Niet erg, zo kan ik ook langzaam de taal leren.

Ik leer via posters de Indonesische namen van

lichaamsdelen, en kijk steeds meer mee bij de echte

fysiotherapie, en zelf mag ik af en toe ook therapieën geven.

Ondertussen leef ik volledig tussen de kinderen, omdat de

familie vertrokken is.

De taal gaat me ondertussen steeds makkelijker af, waardoor

het werken een stuk beter gaat. Ik laat mijn woordenboek

steeds vaker staan en de taal wordt exponentieel beter. Bij de

fysiotherapie loop ik nog steeds rond, maar ik kan nu al

aanwijzingen geven en mag met meerdere kinderen tegelijk

lopen.

Nadat de groep artsen is vertrokken ga ik met mijn

Indonesische vrienden naar een driedaagse markt in de

buurt. In de bergen verkopen we deze dagen door de


22

patiënten handgemaakte

sieraden. Ook bekijk ik

nog veel van de

omgeving. Samen met

Zuster Jeannette ga ik

nog een aantal keren

naar de stad voor

geldzaken en donaties,

omdat ik nu de taal goed

genoeg begrijp mag ik haar hierbij helpen. Na deze uitstapjes

komt de tweede groep artsen aan. Aangezien zij meteen

moeten beginnen met opereren, blijft er slechts één arts

achter voor de anamneses. Ik mag hem helpen bij het

afnemen van vele nieuwe anamneses, waarbij hij mij veel

leert over de verschillende aandoeningen en beperkingen.

Nadat ik ziek ben geworden door een zeer agressieve

darmbacterie die ik waarschijnlijk heb opgelopen tijdens de

markt, heb ik de draad weer opgepakt bij de fysiotherapie.

Nu ik een ruime maand in Indonesië ben en de Nederlandse

wintertijd is aangebroken, ga ik weer mee naar ziekenhuis

Harapan om te kijken in de OK's. Weer ben ik het grootste

gedeelte van de tijd in de brandwonden-OK, waar ik zo heel

af en toe nog behulpzaam kon zijn als tolk. Ook maak ik

foto's van de patiënten, waar voor de Indonesische studenten

geneeskunde wordt uitgetekend waar er gesneden zal

worden.

Nu ik weer gezond ben en de doktoren niet verder kan

helpen, ga ik weer verder bij de fysiotherapie. Ik loop nog

steeds met de kinderen, ik kan nog wat klusjes doen op de

computer en ik zwem erg veel met de kinderen. Nu ik ze

weer eens bezig zie begrijp ik hoeveel ze vooruit gegaan

zijn. Doordat er een nieuwe stagiair aangekomen is, mag ik


23

vertrekken bij de fysiotherapie en mij op andere gebieden

ontwikkelen. Ik kijk dus een dagje bij de Ergotherapie.

Omdat we nu samen zijn kunnen we één op één met de

kinderen werken, en hier kan ik de kinderen veel beter

uitleggen en onderwijzen dan bij de fysiotherapie. Ik kan

veel leren van de Ergotherapeut die erg hard met de kinderen

werkt. Ik ga mee naar het vliegveld om de doktoren uit te

zwaaien, en vanaf dat moment ben ik hier als enige

Nederlander.

Ik loop weer eventjes bij de fysiotherapie omdat de stagiair

even weg is, maar daarna vertrek ik definitief naar de

Ergotherapie. Hier krijg ik ineens een hele andere kijk op de

kinderen. Sommigen lijken bij de fysiotherapie een stuk

ernstiger gehandicapt dan bij de Ergotherapie. Hier kunnen

kinderen ineens veel meer dan van buitenaf lijkt. Ik breng

nog een bezoek aan de neuroloog omdat ik tegen loslopende

elektriciteitskabels aan ben gelopen. Mijn evenwichtsorgaan

is ernstig verstoord.

Daarna maak ik eindelijk weer eens een leuk uitje. Omdat er

een vrije dag is, ga ik met mijn door opa en oma

aangenomen dochter, mijn tante dus, naar haar familie. Hier

wordt ik hartelijk ontvangen en maak het echte Indonesische

leven mee. Ik slaap op de grond in het houten huisje. Als ik

terug kom van de koffieplantage is de kip geslacht en

kunnen we eten. Ik bezoek allemaal mensen die schijnbaar

familie van mij zijn, omdat zij aangetrouwde oudtantes van

mijn geadopteerde tante zijn. En die moet ik natuurlijk

ontmoeten. Na twee fantastische dagen kan ik weer verder

bij de Ergotherapie. Er komen zoveel kinderen een uurtje

langs dat er altijd iets nieuws te doen is, en zo leer ik bij.


24

Aan het eind van de week beland ik in een Indonesisch

ziekenhuis doordat het leven in een Indonesisch dorpje toch

iets minder geschikt is voor mij dan ik dacht.

Ik word gelukkig snel uit het ziekenhuis ontslagen, maar

kwakkel nog een paar dagen met mijn gezondheid. Daarna

werk ik in de school en leer kinderen lezen en schrijven,

rekenen en aardrijkskunde. Op zondag ga ik naar de kerk,

want Kerst staat voor de deur. Het is eind november, maar

goed... Vervolgens loop ik mee met de logopedie. Het is me

vrij snel duidelijk dat me dit een stuk minder trekt. De hele

dag zeg ik dezelfde klank en ik mis de Ergotherapie. Daar is

de stagiaire nu helaas. Deze baan is ook een stuk

onregelmatiger dan de vorige. De logopediste is vaak weg

om andere klusjes te doen op het centrum, en de kinderen

worden dan achtergelaten in de school. Dus keer ik terug bij

de fysiotherapie. Hier kan ik nu volop helpen.


25

Ik bezoek nog een Indonesische school, waarna ik bij de

polikliniek kan gaan werken. Zo maak ik heel wat mee in

één week. Bij de polikliniek is eigenlijk nauwelijks werk, ik

geef alleen de kinderen hun medicijnen en lees de

Indonesische bijsluiters. Verder is er niet zoveel te doen, dus

ik observeer vooral bij de weinige patiënten die er nog wel

zijn.

In de laatste week kan ik nauwelijks meer helpen op de poli,

dus probeer ik het internet, wat in november gemaakt is te

repareren, want door het onweer is het al weken stuk. Dus

doen de electriciën en ik met behulp van de handleiding een

poging om het internet te repareren. Het lukt nog bij één

router, de rest is te beschadigd. Er komen vlak achter elkaar

een groot feest en een begrafenis in de kerk, waar ik bij moet

zijn. Uiteindelijk is het één nog heel leuk waarbij de zusters

er op los feesten. Het andere wordt in Indonesië op heel

andere wijze uitgevoerd dan bij ons, maar heel sfeervol. Ook

leer ik nog een heel klein beetje Indonesisch koken vlak

voordat ik naar huis ga.

In deze laatste halve week ben ik alleen nog bezig met de

terugreis voorbereiden. Ik leer ondertussen nog motorrijden,

van een man met ernstig verbrande handen. Toch doet hij dit

zonder moeite. Ik eet nog met alle kinderen, en dan is de dag

van terugkeer aangebroken. Ik begrijp alle Indonesische

mooie woorden, en zelf kan ik ondertussen ook nog een

woordje spreken. Met een fantastische ervaring en een

heleboel nieuwe levenskennis vlieg ik veilig terug naar

Nederland. Met de volle overtuiging dat ik er ooit zal

terugkomen.

Ik bedank alle medewerkers en bewoners van Harapan Jaya

met de fantastische manier waarop ze mij ontvangen hebben,


26

verzorgd hebben en mij een geweldige tijd hebben bezorgd

waar ik nog heel vaak aan terug zal denken.

5. VERSLAG VAN CARITAS DORKAS NIAS

Pusat Rehabilitasie Caritas Dorkas in Fodo bij Gunungsitoli

op het eiland Nias heeft dit jaar een grondige opknapbeurt

gekregen. De daken werden vernieuwd en de gebouwen

werden opnieuw in de verf gezet. De droogplaats voor de

was is overkapt.

Op 30 november 2012 waren 48 kinderen opgenomen in het

centrum.

a. Patiënten beschrijving

In ons centrum zijn veel patiënten opgenomen met

neurologische afwijkingen. Op jonge leeftijd doorgemaakte

hersenvlies ontsteking of aangeboren afwijkingen komen

hier vaak voor. Spastische aandoeningen van het

bewegingsapparaat zijn vaak een gevolg hiervan. Polio

patiënten komen steeds minder voor door de verbeterde

preventieve zorg hiertegen. Net als in heel Indonesië zijn

verkeersslachtoffers een steeds grotere groep die medische

zorg nodig hebben. De streek waarin wij actief zijn is een

heel arme streek. De kinderen die opgenomen worden

komen uit gezinnen die niet kunnen bijdragen in hun

verzorging en rehabilitatie bij ons.

b. Behandeling

Mede door de aard van de aandoeningen die wij bij de

opgenomen kinderen zien, is de behandeling daarvan een

langdurig proces. Door fysiotherapeuten wordt veel

geoefend op kracht- uithoudingsvermogen en mobiliteit.

Hiervoor zijn in het centrum allerlei attributen en


27

oefentoestellen aanwezig. Ook worden de kinderen geoefend

in de bezigheden van het dagelijks leven zoals aankleden,

eten, koken, wassen.

c. Opleiding en voorzieningen

Zo mogelijk gaan de kinderen naar de kleuter- of

basisschool. Deze scholen staan op nog geen 100 meter van

het centrum. Naailessen kunnen worden gevolgd op het

centrum, waar ook een kleine winkel is voor de

schoolkinderen. Hier en in de winkel die we in de stad

Gunungsitoli hebben, worden school uniformen, lakens en

slopen, kussens, tafellakens en kralenkettingen verkocht.

Alles handgemaakt op het centrum ter rehabilitatie van de

patiënten. Een kleine kippenfarm met daarbij ook wat

eenden en kalkoenen geven de kinderen de ervaring om

dieren te verzorgen. Enkele kinderen zijn actief in de

groentetuin om groente en fruit voor eigen gebruik te

produceren.

d. Veldwerk

Ons verzorgingsgebied is het eiland Nias. Er komen wel

patiënten van andere eilanden maar die worden vaak door

derden doorgestuurd. Wij proberen op onze rondreizen de

kinderen op te sporen die hulp nodig hebben. Het is moeilijk

de ouders te overtuigen dat hun kind geholpen kan worden.

Soms moet het kind zelfs geopereerd worden in Pematang

Siantar, wat voor de mensen hier, aan het einde van de

wereld ligt. Daarbij komt nog het feit dat geen enkele ouder

hier het geld heeft om hun kind te laten behandelen. Men

kan bijna niet geloven dat er mensen zijn die belangeloos

hun kind willen helpen.


28

e. Subsidie / giften

Er zijn verschillende lokale overheidsinstellingen die het

project steunen. Wij noemen : Dinas Sociaal van

Medan

Dinas Sociaal van Gunung Sitoli

Caritas Keuskupan Sibolga. De winkeliers van Gunung

Sitoli dragen hun steentje bij door veel levensmiddelen te

schenken.

Uit Nederland:

Harapan Jaya Nederland is gevraagd om het tekort op de

exploitatie rekening te dekken met een gift van Ind. Rp.

262.134.87 (€ 20.548,44)

Het Lilianefonds helpt ons ook door individuele kinderen te

steunen.

De medewerkers maar vooral de kinderen van Caritas

Dorkas, danken allen die ervoor gezorgd hebben dat het

revalidatie centrum in Gunung Sitoli ook in 2012 heeft

kunnen bijdragen aan een betere wereld voor de

gehandicapten op het eiland Nias.

Zuster Ludovika Sidahuruk.

6. VERSLAG VAN HIDUP BARU TIMOR

Wij ontvingen van de leiding van het revalidatiecentrum het

volgende Jaarverslag.

a. Activiteiten in de regio Atambua

Het doen van huisbezoeken in de omgeving van Atambua

aan voor ons bekende patiënten. Het opsporen van nieuwe

patiënten die vaak door bekenden van ons worden

gerapporteerd.


29

Problemen die hierbij een rol spelen:

De ouders zijn moeilijk te overtuigen van de noodzaak om te

behandelen, en willen hun kind eigenlijk liever verbergen

voor de mede bewoners van de kampong. Het is ons bekend

dat in dit jaar hierdoor enkele kinderen zijn overleden.

Door de slechte toestand van de wegen zijn veel dorpen niet

of nauwelijks te bereiken en hebben we veel last van

autopech.

b. Behandelde patiënten

De personele bezetting telde 16 personen en bestond uit: 1

directrice, 1 secretaris, 1 boekhouder, 2 verpleegsters, 1

assistent verpleegster, 2 fysiotherapeuten 2 veldwerkers, 2

onderwijzers, 3 huishoudelijke hulpen, 1 chauffeur.

c. Behandelde patiënten

23 opgenomen patiënten die volledige verzorging nodig

hadden. 2 patiënten die poliklinisch werden behandeld. 57

aan huis behandelde patiënten, waaronder 20 mensen die een

staaroperatie nodig hadden en dankzij een goede sponsor nu

weer kunnen zien.

d. Activiteiten op het centrum

1. Op 3 augustus konden de kinderen verhuizen naar de

nieuwe slaap- en eetzaal, omdat de bouw hiervan was

voltooid. Tot dan toe waren zij ondergebracht bij het convent

van de zusters FCJM.

2. Aan nieuwe patiënten worden dagelijkse activiteiten

geleerd door de zusters. Bijvoorbeeld: het toilet gebruik,

tanden poetsen, aan tafel eten, en discipline bij opstaan,

baden etc. Verder wordt aandacht geschonken aan: lezen,


30

religie en gedrag op het centrum en in de kerk. Sommigen

gaan naar de dicht bij het centrum gelegen basisschool.

3. De behandeling van de opgenomen kinderen bestaat o.a.

uit fysiotherapeutische massage. Dit wordt gedaan om de

motoriek te verbeteren en de spieren te ontspannen. Hierdoor

worden atrofie van die spieren en het ontwikkelen van

contracturen tegengegaan.

3. Na de massage worden oefeningen gedaan zoals kruipen,

rollen, staan en gaan. Hierna wordt gelopen met de rollator

en zo worden kinderen geactiveerd om te bewegen.

4. Ook worden de kinderen mee naar buiten genomen voor

recreatie. ’s Avonds kunnen ze tv kijken en melk drinken.

e. Werkzaamheden

Tussen de gebouwen is een overkapte, betegelde verbinding

gemaakt, zodat met rolstoelen de verschillende niveaus

kunnen worden bereikt.

Van september tot november werd er weer naar water

geboord, nu door het departement van mijnbouw. Twee

pogingen waren zonder succes. Op 4 december werd op een

andere plaats geboord, ook hier werd geen water gevonden.

Alle deskundigen verzekeren ons dat er wel een bron is,

maar hem vinden is erg moeilijk.

f. Bezoek op het centrum

18 juli: Sr. Imelda en Sr. Adelbertha beide FCJM

28 juli: Sr. Leoni vertrekt naar Noord Sumatra om haar

studie Verloskunde af te maken. Zij wordt vervangen door

Sr. Imelda.

12-15: september De generaal overste van de FCJM Sr.

Mary Lou samen met Sr. Cunera uit Rome.


31

10: oktober Dhr. Nico Eijkmans en Grace Sie uit Nederland ,

Dhr. Hot Silalahi uit Noord Sumatra en Dhr. Martin Klau

uit Kupang.

25 november: Dhr. Martin Klau en Dhr. Gabriël die een

videofilm maken van de kinderen op het centrum.

g. Financiën

De steun die wij dit jaar ontvingen van Harapan Jaya

Nederland bedroeg € 31.174,00 waarvan €16.524,00 voor de

dagelijkse kosten en € 14.650,00 voor de overkapping van

de verbindingsweg tussen de gebouwen. Deze bedragen zijn

inclusief privé giften. Ook door de Indonesische overheid

wordt het project gesteund door subsidies. De ouders van de

patiënten dragen naar vermogen bij. Dit komt vaak neer op

giften in de vorm van een zak rijst of andere etenswaar. Het

begrotingstekort voor volgend jaar wordt geschat op €

18.800,00

Onze dank gaat uit naar ieder die ons project een warm hart

toedraagt. Wij bedanken niet alleen diegene die ons

financieel hebben gesteund maar ook hen die mentale steun

hebben getoond. Wij zijn blij met de steun van Harapan Jaya

Nederland, want zonder deze steun kunnen we nog niet. Wel

merken wij dat men hier in Indonesië ook steeds meer

aandacht krijgt voor de noden van de gehandicapte

medemens.


32

7. MIJN TIJD OP HIDUP BARU TIMOR

Door Nico Eijkmans

In 2008 kwamen wij samen met Martinus een reisleider uit

Kupang, de hoofdstad van West-Timor,met mijn familie,

langs het huis van Dina Marlina. In het dorp Nonohonis bij

Soe.

Naast het huis stonden enkele mooie Ume K’bubuks (oude

grashutten die vroeger als woningen op het eiland hadden

gediend). Wij wilden graag een foto van de hutjes maken.

Toen wij bij het huis gingen vragen of het goed was om

enkele foto’s van de grashutjes te maken kwamen er wat

kinderen en een jonge vrouw naar buiten, die, zoals hier

gebruikelijk ook graag op de foto wilden.

Mijn schoonzus Constance en haar man Hans hadden al

gezien dat er ook nog een jonge vrouw over de grond kroop.

Ook zij kwam op de foto. Dit was Dina Marlina, geboren op

03/03/1983. Zij raakte in 1997 bij het sporten gewond. Zij

viel en beschadigde haar been en hierdoor ontstond een

Osteomyelitis en daarna een contractuur van de knie.

Daardoor kon zij niet meer lopen en kroop met slippers aan

haar handen over de vloer. Zij kon 15 jaar lang alleen maar

kruipen en bleef altijd thuis.

Terug in Holland, trok het been van Dina Marlina op de foto

direct weer de aandacht en werd aan Zr. Jeannette gevraagd

of zij naar het been zou willen kijken.

Zr. Jeannette zei meteen, dat het niet goed met haar been

was en dat er echt door een specialist naar gekeken moest

worden. Zij dacht dat het been waarschijnlijk wel

geamputeerd zou moeten worden om verdere besmetting van

het lichaam te voorkomen.


33

Dina met haar prothese (in het blauw)

Daar Zr. Jeannette en Mevr. Ludy van der Burg- van Paassen

en haar man Peter van der Burg, van de stichting Harapan

Jaya Nederland, enkele weken later Soe zouden

passeren om de officiële opening van HIDUP BARU in

Atambua bij te wonen, zouden zij omrijden, om Dina

Marlina te bezoeken. Enige tijd later, kon Dina Marlina,

mede dankzij de Stichting Harapan Jaya Nederland naar

Sumatra vetrekken. Hier verrichten Nederlandse chirurgen

op vrijwillige basis vele operaties. Zij is door orthopedisch

chirurg G. Olijhoek, bijgestaan door zijn echtgenote Titia,

geopereerd. Haar been moest inderdaad worden

geamputeerd. Omdat op Harapan Jaya de patiënten alleen

dan geholpen worden, wanneer zij instemmen met het

volgen van een opleiding, zodat zij later in staat zullen zijn

een zelfstandig leven te leiden, volgde Dina Marlina een

opleiding voor naaister.


34

Ook dit jaar ontmoette ik Dina Marlina weer op Hidup Baru

en kon zien hoe zij weer als normaal mens, op het centrum,

functioneerde. Zij gaf naailes en hielp andere patiënten.

Toen ik in oktober weer op Hidup Baru kwam, was er veel

veranderd. De patiënten waren verhuisd naar de nieuwe

gebouwen en de overdekte verbindingsweg tussen de woon-

en slaapvertrekken en het therapie- en lesgebouw was klaar.

Wat een vooruitgang.

Dit keer reisde ik samen met Pirma Hot Silalahi en Mevr.

Grace Sie.

Wij hebben een

video gemaakt over

het eiland West–

Timor, om te laten

zien in welke

moeilijke

omstandigheden

veel mensen hier

leven.

Tijdens een van

onze tochten langs

zeer afgelegen

dorpjes in de

heuvels, ontmoeten wij een man, die zich met een kapmes

zwaar verwond had.

Door onze komst kon hij geholpen worden. De zeer zware

regenval in de natte periode van ongeveer 4 maanden en de

uiterst droge periode voor de rest van het jaar en de vele

verschillende talen op het eiland, maken het werken voor de

Zusters op Hidup Baru uiterst lastig.

Links: Dina


35

Zr. Agata met een kindje dat alleen nog maar kan liggen

Therapie van Zr. Gisela


36

Dit alles kunt U zien op de video, die U kunt vinden op You

Tube: HIDUP BARU HET NIEUWE REHABILITATIE

CENTRUM IN ATAMBUA

In 2011, waren Martinus Klau mijn “oorspronkelijke

reisgids” en nu mijn vriend en tijdens mijn reizen over West-

Timor, mijn rechterhand, op bezoek in het zeer afgelegen,

arme dorp Besikama.

Wij hebben daar veel patiënten onderzocht en later gevraagd

aan de zusters van Hidup Baru, of zij een keer langs konden

gaan.

In oktober zijn wij, Zr. Agata van Hidup Baru, Martinus en

ik weer afgereisd naar Besikama.

Op onze reis daarheen, bezochten wij nog even het

ziekenhuis van Halilulik, om iets te vragen over een blinde

patiënt in Besikama.

Wij spraken daar met Zr. Angela en tijdens ons gesprek

vertelde Zr. Angela, dat er in de komende weken,

oogartsen in het ziekenhuis zouden komen om mensen met

staar te opereren.

Omdat er in Besikama, vele mensen met staar zijn, zei ik

gekscherend, dat ik ook nog 100 patiënten voor een

staaroperatie had.

Even keek Zr. Angela verbaasd op maar zei al spoedig : OK

.

Het eind van het jaar

zijn er vele patiënten in

het ziekenhuis van

Halilulik onderzocht en

ca. 50 mensen zijn aan

staar geopereerd.

Heel blij met de

toezegging van Zr.


37

Angela, vervolgden wij onze reis naar Besikama.

Nadat Zr. Agata de patiënten had onderzocht, kon er direct

al een patiënt mee naar Hidup Baru.

Dit was Oktavianus Seran.

Ook ontmoette ik op Hidup Baru, 2 kinderen die niet

konden lopen en naar het nabij gelegen schooltje TK Asisi

Pieter van der Voorn werden gedragen. Otto en Febrianti.

Ik volgde een les en was zeer onder de indruk, van het werk

van de onderwijzeressen en Zr. Gabrielle.

Ook hiervan is een video gemaakt en die kunt U vinden op

You Tube: ASSISI PIETER VAN DER VOORN

Het kleine meisje Febrianti, is momenteel op Harapan Jaya

Sumatra en is reeds aan haar benen en voeten geopereerd en

hoopt, de komende weken voor het eerst van haar leven te

kunnen lopen. Ook voor haar komt er een nieuw leven.

In het jaarverslag van volgend jaar hoort U er alles over. Er

is een kort filmpje over haar op You Tube.: Febrianti -

Hidup Baru - Atambua.


38

Zoals U ziet maak ik erg veel mee op mijn indrukwekkende

en aangrijpende reizen, maar het mooiste is, wanneer je voor

het eerst een kind, dat altijd gekropen heeft, zelfstandig een

paar pasjes ziet maken, zoals dat gebeurde met OTTO van

het schoolfilmpje…….

8. SlOTWOORD

Met dit jaarverslag hopen wij U een goed overzicht te

hebben gegeven van de activiteiten in 2012. Wij danken

allen die zich voor dit verslag heeft ingezet en hun bijdrage

hebben geleverd.

Veel werk zal nog moeten worden gedaan, door ons, maar

vooral door de werkers in de gezondheidszorg in Indonesië.

Onze ervaring is dat zij steeds met heel veel inzet voor de

patiënten zorgen. Heel veel dank gaat uit naar de

Indonesische zusters FCJM die voor een groot deel de

organisatie van de verschillende centra verzorgen.

Wij merken dat de overheidsinstanties steeds meer oog

krijgen voor de noden van de gehandicapten in hun land.

Kleine bijdragen voor de kinderen worden nu door sociale

instanties gegeven voor de dagelijkse verzorging maar voor

de medische behandeling bestaan geen regelingen.

De steun uit Nederland is nog onontbeerlijk, zoals U heeft

kunnen opmaken uit de verslagen van de projecten en de

bedragen die dit jaar door ons zijn overgemaakt aan hen. Wij

danken iedereen voor de morele en materiële steun die wij

hebben ontvangen en hopen dat wij ook in 2013 weer op u

mogen rekenen.

Heel veel dank !


39

Caritas Dorkas Harapan Jaya · Ook is er dit jaar een afgestudeerde arts, Sudirman Sinaga in...

Documents

Transcript of Caritas Dorkas Harapan Jaya · Ook is er dit jaar een afgestudeerde arts, Sudirman Sinaga in...