Buitengewoon Buitenveldert De buurt die een 7,8 scoort

De zomer van 2014Fotoverslag uit onze buurten

Een woensdag in Het GetijEen bakkie en een spelletje

Huurdersmagazine Stadgenoot Zevende jaargang | oktober 2014 nummer 3

Buiten in de stadGroene vingers brengen kleur in de buurt

Stuur je ’stadste‘ zomerfoto in en

WINzie pagina 16

inhoud

woord vooraf

Buurt in Beeld Buitenveldert:

saai of fraai?

De zomer in beeld

Vrolijke foto’s uit

de buurt

6

16

Grieks avondje uit

Eten, dansen, muziek

bij Plato10How are you?

Aafs do’s en don’ts

van klantgerichtheid11Gezellige boel Buren ontmoeten

elkaar in Het Getij12

De portieken in

Vaklieden nemen werk

van huismeesters over20Groene vingers

Huurders tonen hun

tuin en geven tips23 28Mevrouw Zwart‘Een beetje klassiek

en antiek’

Een hete zomerDe zomer ligt weer achter ons. Hij

was lang en heet en dan heb ik het

niet alleen over het weer. De wereld

stond in brand. Van de Balkan tot

het Midden-Oosten, van Rusland tot

de Verenigde Staten. Overal werd

ruzie gemaakt en gevochten en dat

is nog niet voorbij. Nederland werd

ook geraakt. Een vliegtuig naar

Maleisië vloog op het verkeerde

moment over de verkeerde plek.

Er kwamen 298 mensen om, onder

wie 196 Nederlanders. Aan boord

twee huurders van Stadgenoot. Een

jong stel dat net verhuisd was naar

Argentinië, ons nieuwbouwcomplex

aan het IJ. Het wereldleed kwam

plotseling wel heel dichtbij.

Komkommertijd was het alleen voor

wie groenten kon verbouwen, in de

eigen tuin bijvoorbeeld. In de grote

stad is zo'n stukje groen maar voor

weinigen weggelegd. Wie een tuin-

tje heeft, maakt daar gek genoeg

vaak geen gebruik van. Het is dan

een smoezelige plek waar oude

rommel wordt gedumpt. Dat mag,

zo lang je buren er maar geen last

van hebben, maar leuk is anders.

Een tuintje brengt zo veel kleur en

sfeer in de buurt. Je zou willen dat

iedereen er wat van maakte. In deze

Stadleven zetten we ze in het zon-

netje, onze huurders die hun eigen

oase hebben gebouwd. De buren

genieten mee.

Ik heb de zomer gebruikt om te

verhuizen. Van oost naar west ging

de reis, van Wittenburg naar de

Hoofdweg, vlakbij het Suriname-

plein. Wat een heerlijke buurt. En

wat spannend om de stad van een

heel andere kant te leren kennen.

De parken van Vondel en Rembrandt

op loopafstand. Winkels en terrasjes

all over the place. Zoon Willem in

de draagdoek, de barbecue binnen

handbereik. We hebben genoten.

Eigenlijk was de hele stad een fijne

plek om te zijn. De thuisblijvers had-

den gelijk dit jaar. In dit nummer

van Stadleven een fotoreportage die

dat bewijst. Kinderen die zwem-

men in de Amstel. Feestvierders die

juichen om het Nederlands elftal.

Mensen in de Diamantbuurt die

samen een hapje eten op de

stoep. Er lag een grauwe sluier

over de stad, maar voor de

meeste Amsterdammers was

het gelukkig summertime en

the living was easy.

Pim de Ruiter

Manager Communicatie

Stadgenoot

mijn Geuzenveld

Fotografie Jan Freriks

Olga Mohan woont sinds 2001 in Geuzenveld Zuid. Ze is altijd bijzonder actief in haar eigen buurtje. Daar voelt ze zich thuis. ‘Het is een prachtig stukje Amsterdam. Ik voel me er vrij.’Tekst Yvonne Polman | Fotografie Wout Jan Balhuizen

Reageren? Mail naar stadleven@stadgenoot.nl

1 Binnentuinen Teixeira de Mattosstraat

‘Ik heb een fijne benedenwoning, met een voortuin en achtertuin. Heerlijk in het groen

dus. Geuzenveld bevalt me prima. Het is er ruimtelijk, rustig en er rijden een stuk minder

auto’s dan binnen de ring. Ik ben graag buiten en daarom vind ik het zo leuk dat Stadge-

noot onze binnentuin aan het opknappen is. Ze plaatsen er nieuwe planten en struiken,

een picknicktafel en plantenbakken zodat bewoners kunnen tuinieren.’

2 Sloterpark

‘Een heerlijke plek om te zijn, vind ik. Er is van alles te doen en te zien. Zoals het Ruige Riet,

vroeger ook wel Vogeleiland genoemd. Dit is een gebied vlakbij het Geuzeneiland dat zich

sinds de jaren vijftig heeft ontwikkeld tot natuurterrein. Ook is er een aantal kunstwerken,

zoals het Groot Landschap. Maar gewoon lekker op een bankje zitten en om me heen kijken

naar de mooie natuur, vind ik ook heerlijk. Soms kom ik bekenden tegen.’

3 Lambertus Zijlpleinmarkt

‘Op maandag ga ik wel eens naar de Lambertus Zijlpleinmarkt. Ik vind het leuk om te snuf-

felen bij de kraampjes. Maar ik ga alleen als ik veel tijd heb, want ik wil ook gezellig kunnen

kletsen met de marktkooplui. Ik ben altijd nieuwsgierig naar hoe het met hen gaat.’

4 De Nijkamptuin

‘Tijdens de open schooltuindagen in de Nijkamptuin help ik met koffie en thee schenken. Ik

geniet van het contact met de mensen daar, die ik meestal alleen zie tijdens de open dag.

Ik vind de Nijkamptuin een erg leuk initiatief, het is belangrijk dat kinderen uit de stad iets

leren over de natuur.’

5 Het Pluspunt

‘Hier kom ik eens per maand op zaterdag en dan assisteer ik bij de rommelmarkt in het

Pluspunt. We hadden eerst alleen de bovenverdieping van het pand tot onze beschikking,

dat was erg lastig voor mensen in een rolstoel of met een rollator. Samen met de initia-

tiefnemer van de rommelmarkt, heb ik me ingezet om ook de benedenverdieping erbij te

krijgen. Dat is gelukt! De rommelmarkt is nu toegankelijk voor iedereen.’

Wilt u ook graag vertellen hoe leuk uw buurt is? Mail naar stadleven@stadgenoot.nl

‘Ik geniet van het contact met de mensen’

2 Stadleven 3 | 2014 3Stadgenoot

2

1

1

3

3

4

5

5©Google

4

2

kort nieuws kort nieuws

Parlementaire enquête

PrikactieElke dinsdag trekt huismeester Rutger Zaal,

vaak vergezeld door buurtbewoonster Ans

Uiterwijk en een groep van zo’n tien cliënten

van dagcentrum De Elzen, ten strijde tegen

lokaal zwerfafval. De prikactie in Zuidwest

Kwadrant (Osdorp) wordt georganiseerd

door Recycle Valley. ‘De buurt was behoorlijk

vervuild toen de groep een half jaar geleden

begon met schoonmaken’, vertelt Rutger. De

mensen gaan positiever denken over hun leef-

omgeving, merkt hij. Buurtbewoners knikken

regelmatig goedkeurend als ze de groep bezig

zien. ‘Ze zien dat huismeesters niet alleen

maar aan het regelen zijn, maar zich ook actief

inzetten, en dat de cliënten van De Elzen iets

terugdoen voor de buurt.’

Volg ons ook op Twitter: @stadgenoot

Facebookpagina: www.facebook.com/stadgenoot

4 5StadgenootStadleven 3 | 2014

Wie het nieuws een beetje volgt, is het niet

ontgaan. Een parlementaire enquêtecommis-

sie doet onderzoek naar het functioneren van

woningcorporaties. De openbare verhoren

hebben we gehad, op 30 oktober wordt het

rapport gepresenteerd. Aanleiding was een

hele reeks incidenten met corporaties. Fraude

bij Rochdale. Een miljoenendebacle met het

schip de SS Rotterdam. Financiële misstanden

bij Vestia. De meeste corporaties hebben zich

gelukkig keurig gedragen, maar de vraag blijft

hoe er zo veel mis heeft kunnen gaan. Het is

spannend wat het onderzoek zal opleveren.

We gaan het laatste gat aan de Zuidelijke

IJ-oever dichten. Op 1 oktober slaan we de

eerste paal. Samen met Altera Vastgoed gaat

Stadgenoot hier 159 huurwoningen bouwen.

Er komt een gebouw te staan met 66 vrijesec-

torwoningen (ontwikkeld door Altera) en

93 sociale huurwoningen (door Stadgenoot).

Op de begane grond komt 400 m2 broedplaats

voor kunstenaars. Het is het laatste blok van

het project Argentinië, schuin tegenover

club Panama aan de Oostelijke Handelskade.

De eerste twee blokken – in opvallende

neo-klassieke stijl – werden twee jaar

geleden opgeleverd. Het sluitstuk van het

project krijgt een veel soberder aanzien.

Het ontwerp van Studio NineDots sluit

naadloos aan bij de stoere vormen van de

andere nieuwbouw in de buurt.

Konijnen zijn lief. Nauwelijks voor te stellen

dat die aaibare beestjes voor overlast kunnen

zorgen. Maar dat doen ze wel. Ze graven

lange gangen waardoor grasveldjes, stoepen

en straten verzakken. Dat levert gevaarlijke

situaties op.

In de Borrendammerbuurt in Osdorp lagen de

tuinen er op een gegeven moment treurig bij.

Zodra een roos haar blaadjes had geopend,

knaagde een konijn de bloem eraf. Stadgenoot

wilde de konijnen op een diervriendelijke

manier weg krijgen en won advies in bij Duur-

zaam Fauna Advies. Samen met hoveniersbe-

drijf Van Ginkel en de GGD is het probleem nu

opgelost, zonder gif te gebruiken of de diertjes

op een andere manier dood te maken. Om

te voorkomen dat ze terugkomen, is er een

hek om de tuinen geplaatst en zijn de tuinen

opnieuw aangelegd. Het resultaat: de tuinen

zijn konijnvrij en zien er weer mooi uit.

En de konijnen? Die zijn verhuisd naar onder

andere het Botteskerkpark.

Daar huppelen ze nu

vrolijk rond. De Dieren-

bescherming is blij

met de manier waarop

Stadgenoot de konijnen

uit de tuinen heeft geweerd.

Laurens van der Graaff en zijn vriendin

Karlijn Keijzer huurden een woning van

Stadgenoot in het nieuwbouwcomplex

Argentinië aan de Oostelijke Handels-

kade. In juni vorig jaar werd Laurens

nog geportretteerd in Stadleven. Hij

vertelde enthousiast over de nieuwe

woning en de toekomstplannen die

hij met Karlijn had. Hun vlucht met de

MH17 van Malaysian Airlines maakte

op 17 juli een wreed einde aan alle

dromen. Onze aandacht gaat uit naar

hun familie en vrienden.

Vóór 1 juli publiceert Stadgenoot altijd zijn jaarverslag over het voor-

gaande jaar. Een heel boekwerk is dat. Je moet er echt even voor

gaan zitten. Voor wie geïnteresseerd is: alle jaarverslagen staan op

www.stadgenoot.nl. Er wordt ook een handzaam en leesbaar boekje

van gemaakt, rijk geïllustreerd en boordevol overzichtelijke graphics.

Onze zakelijke relaties ontvangen dat automatisch.

Wilt u dit boekje ook ontvangen? Stuur dan een mailtje aan

pderuiter@stadgenoot.nl

Laatste fase Argentinië

Dierenbescherming blij met Stadgenoot

Twee huurders omgekomen bij rampvlucht

Jaarboekje 2013

Artist Impression

buurt in beeldbuurt in beeld

7Stadgenoot

De naam zegt het al: Buiten-veldert. In de jaren 50 hield de stad hier op. Hier was je buiten. Hier fietste je langs de Amstel richting Ouderkerk, hier was het niemandsland tussen Amsterdam-Zuid en Amstelveen. Anno 2014 heeft Buiten-veldert een wat saai imago. Toch scoort de wijk bij bewoners een 7,8. Wat is er zo buitengewoon aan Buitenveldert? Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet

Grotere woning, met een doucheWie de snelweg afrijdt – afslag Rai – draait

de Europaboulevard op. Kantoren, flats en ho-

tels bepalen hier het straatbeeld. Naar rechts

de Boelelaan op is het al niet anders. Aan

het einde doemen de torens van de Zuidas

op. Daar tegenover liggen de karakteristieke

galerijflats waar Buitenveldert vol mee staat.

Het is makkelijk om deze buurt te bekijken als

een eentonig stukje Amsterdam. Tekstschrij-

ver Michel van der Plas schreef eind jaren

60 het nummer ‘Zondagmiddag Buitenvel-

dert’ voor zanger/cabaretier Frans Halsema.

Hij dichtte onder andere: ‘Zondagmiddag,

eindeloos, in blokkendoos na blokkendoos.’

Maar toch is de buurt altijd populair geweest

als woonbuurt. Dezelfde Van der Plas schreef

in hetzelfde nummer: ‘Het weer is net wat

opgehelderd, ’t is zondagmiddag Buitenvel-

dert, de flats zijn hoog en goed gebouwd.’

En dat is het precies. Ga maar eens praten

met een bewoonster van het eerste uur. Joke

Moviat weet nog dat het zand lag opgespo-

ten waar je met een slee vanaf kon glijden. In

1963 kwam ze hier wonen. De eerste wonin-

gen werden opgeleverd. Buitenveldert was

een stadsuitbreidingsgebied. Joke betrok er

met haar broers en ouders een vierkamerap-

partement. ‘Mijn moeder kwam uit Brabant,

mijn tweede vader uit Friesland’, vertelt ze.

‘Het waren geen stadsmensen. Toen ze de

kans kregen om naar de rand van de stad te

verhuizen, zijn ze meteen gegaan. Bovendien

kregen we hier een grotere woning, met een

douche. Dat hadden we niet in de Majuba-

straat in Oost.’

Je zit zo in het bosZe woont er nog steeds in Loevestein, met

een korte onderbreking, meer dan vijftig jaar.

‘Ik vind het hier enig. Je zit zo in het bos, zo

in het park. En je hebt alles bij de hand. Het

is een heerlijke buurt om te wonen.’ Dat vindt

ook Ron Heering. De oud-brandweerman

woont ook al dertig jaar in Buitenveldert.

‘Ja, voor vertier moet je naar de stad. Maar

met de sneltram ben daar zo. Verder heb-

ben we hier een rustige, nette buurt. Het

Buitengewoon Buitenveldert

>

Het GelderlandpleinDit overdekte winkelcentrum aan de

A.J. Ernststraat is echt de plek om te

shoppen. Alle ketens zitten er, maar

ook een paar bijzondere winkels, zoals

de Japans-Koreaanse speciaalzaak, die

de vele Aziaten in de buurt bedient.

‘De hele buurt ligt ingesloten tussen groen’

buurt in beeld buurt in beeld

Amstelpark is vlakbij, het Amsterdamse Bos

ligt aan de andere kant. En we hebben het

Gijsbrecht van Aemstelpark. De hele buurt ligt

ingesloten tussen groen. Wat ik jammer vind,

is dat alle sportvelden zijn verdwenen door de

komst van de Zuidas. Je had hier van alles. Nu

heb je alleen nog voetbalclub AFC en Buiten-

veldert. Er is veel groen weg.’

Blij dat je naar me luistertHuismeester Patrick Zeelen is twee dagen in

de week in Buitenveldert. De andere dagen

werkt hij in de Westerpark-buurt. ‘Daar vlieg

ik van hot naar her. Maar hier is het rustig,

hoor. Ik zie mijn rol hier vooral als de sociale

huismeester. Ik loop over de galerij, dan gaat

er altijd wel ergens een deur open, mensen

willen een praatje maken, ik vervang eens

een lampje. Ik geef zelfs adviezen over verze-

keringen. Laatst kreeg ik nog een compliment

van meneer Kramer. Die meneer woont hier

alleen, zoals veel oudere bewoners hier al-

leen wonen. Hij zei: ik ben blij dat jij naar me

luistert. Dat is toch mooi?’

De jonge generatieBuitenveldert is vergrijsd. Als we even voor de

deur van Oldengaarde staan, loopt de ene na

de andere senior naar buiten. ‘Het leven gaat

hier zijn gangetje’, zegt Patrick. ‘Er zijn geen

problemen. Misschien komt dat wel doordat

de mensen hier al zo lang wonen. Kijk om je

heen, alles is hier keurig. De portieken, de

galerijen.’ Stadgenoot heeft in Buitenveldert

niet heel veel bezit. Alle corporaties doken

indertijd op het stadsuitbreidingsgebied,

de buit is verdeeld. Die buit bestaat vooral

uit driekamer- en vierkamerappartementen,

veelal ondergebracht in VvE’s. ‘Komt er een

woning vrij, dan wordt die verkocht’, zegt Pa-

trick. Langzaam druppelt er dus een nieuwe,

jonge generatie de wijk binnen. ‘Leuk toch’,

zegt Ron Heering. ‘Zo is het leven. De oude

generatie gaat dood, of verhuist naar een be-

jaardenwoning. En de jonge generatie brengt

weer nieuw leven in de buurt. Er komen

steeds meer studenten en starters. Ach, ik

snap wel dat ze geen tijd hebben voor allerlei

activiteiten, zoals onze bewonerscommissie.

Die jonge mensen moeten veel te lang wer-

ken. Dus dat doet de grijze massa. Onze bewo-

nerscommissie houdt bijvoorbeeld één keer

in de maand een spreekuur.’ Hij lacht. Joke is

er inmiddels vandoor. Zij moet nog een hond

uitlaten van een van de buren. ‘Ik heb een

hele rits sleutels’, zegt ze voor ze wegrent. ‘Ik

heb mijn hele leven in de verpleging gewerkt.

En dat gaat gewoon door. Ik kom bij heel veel

oude mensen thuis die hulp nodig hebben. Zo

gaat dat hier.’

‘Langzaam druppelt er een nieuwe generatie de wijk binnen’

Ron Heering en Joke Moviat

De RiekermolenDateert uit 1686 en stond oorspronkelijk

in de Riekerpolder bij Sloten. In 1961 is de

molen herbouwd langs de Kalfjeslaan aan

de rand van Buitenveldert. Voor de molen

staat een standbeeld van Rembrandt die

langs de Amstel veel schilderijen maakte.

Het Amstelpark Werd in 1972 aangelegd voor de Floriade,

een tuinbouwtentoonstelling. Het park

heeft een prachtige rozentuin, een Rodon-

dendronvallei, een grote speeltuin en een

smalspoortreintje.

Amsterdamsche Football Club (AFC)Samen met SC Buitenveldert (foto) is AFC

de enige overgebleven sportvereniging aan

de Zuidas. In 1962 streek de oudste voetbal-

club van Amsterdam hier neer. Een middagje

AFC levert je leuk voetbal, een enkele

bekende voetballer op de tribune en een

prachtig carillon op.

Het Amsterdamse Bos Werd in de jaren 30 en tijdens de oorlog

aangelegd door werkloze Amsterdammers

als recreatievoorziening. Het bos was in

1964 gereed en is bekend vanwege de Bos-

baan (de roeibaan), het openluchttheater,

de museumtram en de geitenboerderij.

9Stadgenoot8 Stadleven 3 | 2014

Wie Makis Konstadopulos (51)

Wat eigenaar Grieks restaurant Plato Waar Nieuw-West

Sinds wanneer ‘In 1988 was het al een

Grieks specialiteitenrestaurant, in 1998

werd ik eigenaar’

‘De kwaliteit van ons eten en de gastvrijheid

die we bieden zijn allebei even belangrijk.

Al serveer je nog zo’n lekkere maaltijd, wan-

neer je een chagrijnig gezicht op zet, komt

er natuurlijk niemand meer. Ook mensen

van buiten Amsterdam komen speciaal naar

Plato om er een van onze specialiteiten te

proeven. Zoals Kleftiko, een ovengerecht

met lamsvlees, spinazie en feta. Het zijn

specialiteiten uit de regio waar ik vandaan

kom, dat is Centraal Griekenland, ofwel

Sterea Ellada zoals wij Grieken dat noemen.

Zelf sta ik regelmatig in de keuken, maar

ook in de bediening. Eigenlijk vind je me

overal in het restaurant, ook als gastheer.

Het leukst vind ik het om net dat beetje

extra te doen voor onze gasten. Bijvoor-

beeld wanneer iemand jarig is. Dan zorgen

wij voor vuurwerk, zingen we ‘Lang Zal Ze

Leven’ en maken we een leuke foto, die we

meteen op onze Facebook-pagina zetten.

Elke eerste zaterdag van de maand treedt er

een dansgroep op, met traditionele Griekse

kostuums. Dat is feest! We nodigen gasten

uit om mee te doen, maar ze mogen natuur-

lijk ook gewoon kijken. Elke derde zaterdag

van de maand is er live muziek. Op deze

manier is eten bij ons echt een avondje uit.

Als alles zo goed blijft gaan als nu, blijven

we hier de komende tien jaar nog wel zit-

ten. Het bevalt me prima.’

Stadgenoot geeft ondernemers de ruimte.

Kijk op www.stadgenoot.nl of bel:

020 - 511 80 00 (optie 2).

de ondernemer

Gia mas!*

*Proost!

10

Klantgerichtheid is, vermoed ik, niet een feno-

meen dat in Nederland is uitgevonden. Wel in

Amerika. Daar staat bij de deur van de winkel al

een persoon op vrolijke toon ‘How ARE you?’ te

roepen, daar pakken speciale supermarktmede-

werkers je boodschapjes in in bruine papieren zak-

ken en loopt er desnoods iemand mee naar je auto

om de boel in te laden, daar hebben flatgebouwen

een doorman die niet alleen de post aanneemt

en de lift voor je vasthoudt, maar die ook je sto-

merijspulletjes in ontvangst neemt, een taxi voor

je aanhoudt en een grote paraplu voor je heeft

klaarstaan als het regent.

Althans, dat van die doorman is voor de rijken

weggelegd. Maar dat van ‘How are you?’ en de

bruine papieren zakken kan iedereen verwachten die in Amerika zijn inkopen doet.

Heerlijk is die klantvriendelijkheid, al heb ik er bij een uitgebreide winkelronde in New York ook wel-

eens schoon genoeg van gekregen om de ‘how are you’-vraag bij elke entree weer te beantwoorden

met een al even zonnig ‘Fine!!! THANKS!’

En zelf maak ik stiekem ook het verschil tussen echte klantvriendelijkheid en klantvriendelijkheid

met een duister randje eraan. Echt klantvriendelijk waren bijvoorbeeld de twee mensen die vroeger

de Bruna bij mij om de hoek bestierden, en die altijd zeiden: ‘Komt later wel,’ als mijn pinpas het niet

deed. Of de vrouw van de delicatessenzaak ook om de hoek, die aanbood om die moeilijk te verkrij-

gen quinoavlokken even voor me te bestellen bij de groothandel. De barista bij de Coffee Company

die mijn vaste bestelling (kleine latte) heeft onthouden – ook klantvriendelijk. Of de fietsenmaker

die, naast het plakken van mijn band, ook mijn remmen en lichten checkt.

Maar, terug naar Amerika, daar heeft al die overdreven klantvriendelijkheid ook een keerzijde. In

Miami is mijn vader, die, moet ik toegeven, een zeer slechte fooiengever was, een keer tot buiten

achtervolgd door een schreeuwende serveerster die precies wilde weten wat ze verkeerd had gedaan

om zijn in haar ogen te kleine fooi te verdienen.

En mijn zus, die al jaren in Boston woont, en zich daar bij winkelpersoneel populair maakt door haar

grote liefde voor kleren kopen, postte onlangs een foto op Facebook. De dame van haar favoriete

Juicy Couture-winkel, waar zij een spijkerbroek en een sjaal had gekocht, had haar op haar huisadres

een handgeschreven ansichtkaart gestuurd met bedankjes voor haar aankopen en de belofte dat ze

die ene spijkerbroek die ze niet in haar maat hadden, wel even bij een ander filiaal zou opsporen.

‘It was a pleasure meeting you the other day,’ begon het kaartje van deze Katie.

Dan weet je dat je ergens teveel geld uitgegeven hebt, concludeerde mijn zus.

column

(1975) is columniste en schrijfster.

In haar vaste column in Stadleven

schrijft ze over haar leven in de stad.

Aaf Brandt Corstius

11Stadgenoot

Tekst Wendy Dekker | Fotografie Wout Jan Balhuizen

Stadleven 3 | 2014

Kom gezellig proeven van de Griekse sfeer in restaurant Plato! Lever deze bon in en geniet van een gratis heerlijk dessert: Griekse yoghurt met honing en walnoten.

Deze speciale Stadgenoot-actie is geldig van 1 oktober tot 1 november 2014.

GRATIS DESSERT

reportage reportage

Een gezellige boel is het, woensdagochtend en woensdagavond in Het Getij. In het appartemen-tencomplex aan de Savornin Lohmanstraat in Geuzenveld-Slotermeer komt dan een groepje bewoners bij elkaar voor een bakkie en een spelletje. Stadgenoot regelde de ruimte, twee kunstenaressen maakten er samen met de bewoners iets moois van. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie WJ Balhuizen

>

Buren maken het zelf gezellig

‘Eerst nog een keer sjoelen met Cor. Revanche nemen voor laatst.’

Foto boven Vaste bezoekers op de woensdag. Achter de tafel: Marrie en Nel. Voor de tafel:

Cynthia, Anny, Frie en Cor Foto links Anny, Frie en Toon

13Stadgenoot12 Stadleven 3 | 2014

Wachten op elkaarIn het gebouw uit 2010 heeft Stadgenoot op de begane grond een ont-

moetingsruimte gemaakt voor bewoners. De eerste jaren stond die leeg.

Anny Postma, een van de bewoners, vertelt waarom: ‘Wij zaten te wach-

ten tot Stadgenoot ons zou vertellen wat we daar konden gaan doen.

En volgens mij zat Stadgenoot juist te wachten op een initiatief vanuit

de bewoners.’ Maar begin dit jaar gebeurt er wat. Kunstenaars Wil van

Blokland en Mirjam Bakker gaan in de ontmoetingsruimte met bewoners

aan de slag om de twee entrees van Het Getij op te vrolijken.

KleurenpaletDe kunstenaars hingen eerst een palet met 105 verschillende kleuren op.

Daaruit kozen de bewoners hun lievelingskleur. Vervolgens gingen ze met

die kleur als uitgangspunt aan de slag om met verschillende materialen

een eigen kunstwerk te maken. Ook maakten Wil en Mirjam van alle

gekozen kleuren twee levensgrote ‘streepjescodes’; één voor elke entree.

Hoe vaker de kleur gekozen was, hoe breder de strook. Misschien nog wel

het allerleukste, vindt kunstenares Wil, is dat bewoners elkaar door het

kunstproject hebben ontmoet en leren kennen. ‘Ze hebben een officiële

opening van de ruimte georganiseerd en ze komen er sindsdien regelma-

tig samen. Een onverwacht cadeau!’

DoorzettenWoensdagochtend en woensdagavond zijn de vaste momenten waarop de

ontmoetingsruimte gevuld is met gesprekken, gelach, de geur van koffie

en de sfeer van gezellig onder elkaar zijn. Cynthia Alebregtse is net als

Anny een van de vaste bezoekers: ‘Ik leerde deze ruimte kennen tijdens

het kunstproject. Toen we hier zo aan het werk waren, had ik iets van:

nu moeten we doorzetten, nu moeten we ervoor zorgen dat dit ook

‘Nog wat koffie, buurman?’

‘Lekker, meis. Heb je er nog zo’n lekker koekje bij. Die krijg ik thuis niet.’

(...)

‘Wij gaan een potje kaarten. Doen jullie mee?’

‘Eerst nog een keer sjoelen met Cor. Ik moet revanche nemen voor laatst.’

‘Zei je dat vorige week ook al niet?’

Er klinkt gelach in de ontmoetingsruimte van Het Getij. Acht bewoners

weten elkaar hier sinds mei iedere woensdag te vinden. De ruimte

bestaat al een paar jaar, dus waarom gebeurde dat niet al eerder?

reportage

14

Klantenservice

Stadleven 3 | 2014

echt een ontmoetingsruimte wordt.’ Zo gezegd, zo gedaan. Er werd een

avond geprikt, in de gang verschenen uitnodigingen en sindsdien komt er

een groepje bewoners twee keer per week bij elkaar. ‘Er is ook nog heel

even een handwerkclubje geweest, maar dat is niet goed van de grond

gekomen. Best jammer, eigenlijk.’

AankloppenDe koffieochtenden en spelletjesavonden zorgen niet alleen op de woens-

dag voor een betere sfeer in Het Getij. Het werkt ook verder door. Coby

Postma: ‘Ik kende hier eerst alleen mijn zus Anny. Maar door de koffieoch-

tenden en spelletjesavonden heb ik veel meer buren leren kennen. Voor-

heen zei je wel hallo als je elkaar tegenkwam, maar daar bleef het bij. Nu

maken we even een praatje en weet je ook wat je wel en niet tegen elkaar

kan zeggen.’ ‘En als er wat is’, valt haar zus bij, ‘kunnen we op elkaar reke-

nen. We komen verder niet bij elkaar over de vloer. Maar heb je hulp nodig,

dan kunnen we altijd bij iemand aankloppen. Dat is echt een heel prettig

gevoel.’ Cynthia is het daarmee eens. ‘Er is nu meer sociale controle.’

AfvalDe man van Anny gaat daar nog een stapje verder in. Elke ochtend loopt

hij een rondje rond het gebouw om alle rommel op straat op te ruimen.

Anny: ‘Af en toe werkt hij nog. Maar zelfs dan, als ie om zes uur ’s och-

tends de deur uitgaat, maakt hij zijn rondje. Er liggen vaak lege frisdrank-

blikjes en ander afval. De laatste tijd lijkt het trouwens alsof er minder

afval zomaar op de grond gegooid wordt. Misschien dat de kinderen uit

de buurt en hun ouders eindelijk doorhebben dat het niet normaal is om

je afval gewoon te laten vallen.’ De buren praten, sjoelen, kaarten en

lachen nog een tijdje door. ‘En heb je inmiddels je revanche, buurman?’

‘Volgende week, dan win ik zeker.’

‘Heb je hulp nodig, dan kunnen we altijd bij elkaar aankloppen’

De zomer ligt achter ons. Tijd om ons voor

te bereiden op de herfst en de winter. Tijd

om kennis te maken met Mijn Stadgenoot.

Via Mijn Stadgenoot kunt u altijd bij ons

terecht. 24 uur per dag, 7 dagen per week.

Voor vragen, klachten, reparatieverzoeken,

noem maar op. Uw kwestie wordt direct in

behandeling genomen. Wel zo’n fijn idee, als

u ooit een lekkage hebt of ander ongemak

wilt melden.

Nog niet ingelogd? Doe het vandaag nog.

Handig voor als er écht iets aan de hand is.

Ga naar www.stadgenoot.nl en klik

op het blokje rechtsboven in het scherm.

Inloggegevens kwijt? Geen probleem. Ga

naar www.stadgenoot.nl/mijn. U ontvangt

uw gegevens zo snel mogelijk opnieuw.

15Stadgenoot

Niks aan de hand?Activeer

Mijn Stadgenoot

Wordt uw initiatief gesteund?Heeft u een leuk idee om samen met uw buren iets gezelligs te

organiseren. Laat het ons weten en misschien kunnen we uw idee

ondersteunen. Mail naar: stadleven@stadgenoot.nl

Cynthia Alebregtse (rechts) met vaste bezoekster Gerda

Coby en Frie

Cor

’t Is weer voorbijreportage reportage

Hoe beleefden huurders van Stadgenoot de afgelopen zomer? Fotograaf Hans van der Vliet reed rond op zijn fiets en maakte een reportage. Fotografie Hans van der Vliet

Buitenveldert

In het Amstelpark wordt deze zomer door het bedrijf Stadshout een

nieuw muziekpaviljoen gebouwd met timmerhout dat is gemaakt van

>

16 17StadgenootStadleven 3 | 2014

31

2

1 Osdorp

Tijdens de pauze even naar buiten. Verpleger

Abdel Boazza en collega’s Suenny en Zippora

Coutinho wandelen door stadspark Osdorp.

2 Oud-West

Liam speelt met zijn kat Charlie in een zandbak

bij de 2e Constantijn Huygensstraat. Tania en

Eddie Westbroek komen hier graag met hun

zoontje.

3 Nieuwendam

Op het WK hebben we Spanje verpletterend

verslagen. Nieuwendam juicht. Als Nederland

speelt, vind je hier de mooist versierde straten

van Amsterdam.

4 Buitenveldert

Joy Mulumba woont samen met haar

kinderen al jaren in Doddendaal in

Buitenveldert, populaire woonbuurt

in Amsterdam-Zuid (zie p6).

5 Noord

Zina Kisch en Karlijn Hamer bij hun mobiele

café de Lucky Star Spot. Ze staan deze zomer

bij de Noorderparkkamer in Amsterdam-Noord.

6 Diamantbuurt

Peter van Maren (rechts op de foto) is al jaren

het stralende middelpunt van de Diamant-

buurt. Hij organiseert van alles voor de jeugd

en regelt soms een buurtbarbecue.

7 Diamantbuurt

De aanlegsteiger van Roeicentrum Berlagebrug

is in de zomer een zandloos stadsstrand waar

mensen uit de hele buurt komen zonnen en

zwemmen.

8 Centrum

Wie niet bang was voor een spatje regen

juichte de jongens en meisjes van de Canal

Parade toe.

WINMail je ’stadste‘

zomerfoto en win een bioscoopbon

stadleven@stadgenoot.nl

reportage reportage

18 19StadgenootStadleven 3 | 2014

86

54 7

interview interview

Een drangertje afstellen, een naamplaatje bevestigen, een lampje vervangen. Als het aan Richard Kröber en Linda Schalkwijk van Stadgenoot ligt, hoort dat in de toekomst tot de taken van de vaklieden, en niet meer bij de klusjes die de huismeester verricht. Een proef in Nieuw-West moet uitwijzen of huismeesters en vaklieden efficiënter kunnen worden ingezet. In het belang van de huurder.Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Jan Freriks

’De portieken in, de verhalen horen‘

‘Onze huismeesters moeten meer sociaal beheer gaan uitvoeren’, zegt

Richard Kröber (manager Dagelijks Onderhoud). ‘We zien nu een bewe-

ging dat corporaties terug gaan naar de kerntaak, sociale verhuur. Maar

dat gaat verder dan het verhuren van stenen. De sociale leefbaarheid

zien wij ook als een belangrijke taak van de corporatie, een taak die

vooral ligt bij onze huismeesters. Zij zijn de ogen en de oren van de wijk.

Het weghalen van de kleine klusjes moet de huismeesters meer tijd op-

leveren om de straat op te gaan.’ ‘We moeten kritischer kijken naar waar

we onze capaciteit inzetten’, zegt Linda Schalkwijk (manager Gebieds-

beheer). ‘We hebben verschillende gebieden benoemd. Gebieden waar

het goed gaat en waar wij alleen een goede huisbaas hoeven te zijn,

gebieden waar we actief moeten inzetten op leefbaarheid. Schoon, heel

en veilig zijn voor ons drie uitgangspunten van de Basiskwaliteit, zeg

maar de minimumeisen waaraan leefbaarheid moet voldoen.’

>

Edson Nielo: ‘Ik pak dat meteen wel even mee’

‘We moeten geld inleveren en toch willen we er zijn’

Meer van het sociale‘Het idee spreekt me zeker aan’, zegt huismeester Dariusz Zurek, die aan

de pilot deelneemt. ‘Ik ben zelf meer van het sociale, techniek is niet zo

mijn ding. Ik zou heel graag weer meer tijd willen hebben om de buurt

in te kunnen en met mensen te praten, mensen helpen. Vroeger had

ik 800 woningen, dat was goed te behappen. Maar sinds we er meer

wijken bij hebben gekregen, kom ik er gewoon niet meer aan toe. Maar

ik mis het wel. Wij moeten de portieken in, de verhalen horen. Als er

achter een voordeur huiselijk geweld plaatsvindt, komen mensen dat

echt niet hier op kantoor vertellen. Maar als je langsloopt en je komt de

buurman tegen in de portiek, dan wil hij je zo’n verhaal nog wel eens

toefluisteren. Nu gebeurt het wel eens dat ik een gesprek moet afkap-

pen omdat ik te weinig tijd heb.’

EfficiënterElke dag rond 12.00 uur komen de huismeesters en de vaklieden in

Nieuw-West bijeen. In een kort onderonsje worden de extra klussen

doorgenomen. Wie doet wat? ‘Ik kom daar toch in de buurt’, zegt onder-

houdsmonteur Edson Nielo. ‘Ik pak dat meteen wel even mee.’ ‘Prima’,

zegt huismeester Jerry Duim. ‘Dan zet ik jouw naam daarbij.’ Een uur

extra hebben ze in de planning gekregen voor het uitvoeren van deze

kleine klusjes. Zijn de deelnemers enthousiast? ‘We zijn net begonnen’,

zegt Dariusz. ‘De proef loopt tot het eind van het jaar. We ervaren nu

dat we best veel handelingen moeten doen. Mail sturen, bonnummer

krijgen, bespreken, terugkoppelen. Het kan allemaal nog wel efficiënter.’

Efficiency en klanttevredenheid zijn ook belangrijke doelen van deze

pilot. Richard Kröber zegt: ‘In een testfase moet je veel vastleggen. We

moeten inzichtelijk krijgen of wat we willen haalbaar is. Dus dan moet

je registreren.’ ‘Zoals ik al zei: deze pilot gaat ook over bewustwording

van waar we onze middelen het beste kunnen inzetten’, zegt Linda. ‘Wij

moeten geld inleveren, hebben dus minder capaciteit en toch willen we

er zijn voor onze huurders. Dan moet je de zaken slimmer aanpakken.’

‘Als we de dit straks over heel Amsterdam gaan uitrollen, zal het minder

een papierwinkel zijn’, zegt Richard. ‘Dan zullen de jongens in de praktijk

merken dat ze meer tijd gaan overhouden. En zullen onze huurders

merken dat er sneller wordt gereageerd op hun reparatieverzoek. Soms

binnen een dag.’

Eigen verantwoordelijkheidDe pilot vraagt van huismeesters en vaklieden andere vaardigheden.

Edson Nielo: ‘Wij krijgen er meer werkzaamheden bij en moeten breder

inzetbaar zijn. Alle monteurs moeten allround servicemonteur worden.’

Maar behalve dat wordt van hen ook een signalerende rol verwacht. Linda Schalkwijk en Richard Kröber

21Stadgenoot20 Stadleven 3 | 2014

‘Het moet een wisselwerking zijn’, zegt Richard Kröber. ‘De huismees-

ters gaan de straat op, onze vaklieden komen bij de mensen thuis. Zij

zijn dagelijks aanwezig op de plekken waar onze huurders wonen. Zij

zien vervuiling, dichtgeplakte ramen, eenzaamheid.’ ‘Zij melden nu ook

al dit soort zaken’, vult Linda aan. ‘Maar het zou mooi zijn als het meer

wordt.’ Richard: ‘Dat vraagt ook meer eigen verantwoordelijkheid en

zelfstandigheid. We gaan kijken of dat werkt. Of monteurs inderdaad op

een andere manier naar de wijk kunnen kijken. Of ze een aanspreekpunt

kunnen zijn. Daarom monitoren we veel. We willen echt luisteren naar

de jongens. Zij maken de pilot mogelijk, hun ervaringen zijn belangrijk

om het systeem steeds beter te maken.’ ‘Een heel praktisch ding waren

de werkbonnen’, zegt Edson Nielo. ‘Die moeten een bonnummer heb-

ben. Normaal worden die pas ’s middags aangemaakt. Maar voor de

proef hebben we voor 12.00 uur een bonnummer nodig. De opdrachten

krijgen nu een aparte code mee, zodat ze voorrang krijgen.’

Betrokken bewonersEr is nog een aspect dat meespeelt in deze pilot en wat in de hele

maatschappij op dit moment speelt. Mensen moeten zelfredzaam zijn.

‘Dat geldt ook voor onze bewoners’, zegt Linda. ‘Corporaties hebben

jarenlang alles uit handen genomen. Het netjes houden van het por-

tiek en klein herstel uitvoeren is de verantwoordelijkheid van onze

huurders. Maar de afgelopen tientallen jaren is dat meestal uitbesteed

aan professionele schoonmaakbedrijven of huismeesters. Nu vragen

we van huurders om zelf hun weg te zoeken als er iets kapot is. Lost hij

dat drangertje zelf op, prima. Zo’n betrokken bewoner, die zelf verant-

woordelijkheid neemt, gaat ook beter om met de buurt.’ Richard: ‘Dat

nieuwe gedrag gaat natuurlijk niet van de ene op de andere dag. De

huismeester in zijn nieuwe rol kan daar bij helpen. Reparatieverzoeken

kunnen via de Klantenservice en via Mijn Stadgenoot worden doorge-

geven of door het huismeesterkantoor binnen te lopen. Maar in alle

gevallen zal de aanvraag bij één van de vaklieden terecht komen en zal

het niet meer de huismeester zijn die de lampen vervangt.’

De proef loopt tot eind van dit jaar. Tussendoor wordt de balans opge-

maakt. Volgens Richard Kröber is dit de voorloper van een beweging die

heel Stadgenoot gaat maken. ‘Efficiënter, klantgerichter, socialer.’

De proef in het kort Vaklieden nemen klusjes van de huismeesters over

De huismeester krijgt meer tijd voor sociaal beheer

Zo kan Stadgenoot klantgerichter en efficiënter werken

portretserieinterview

Ook zo genoten van al dat groen en die kleurige bloemen in de stad? Aan bruggen, in bermen,

plantsoentjes, rondom bomen; de natuur is overal. En natuurlijk ook in tuintjes, op balkons

en op dakterrassen. Leuk voor de bewoners zelf én voor de buren. Want die genieten er ook van. Wilt u ook meer groen in de buurt? Laat u inspireren door drie van onze huurders, die elk op hun eigen manier kleur in de stad brengen.

Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Jan Freriks

Groene vingers brengen

kleur

22

>>

Stadleven 3 | 2014

Dariusz Zurek: ‘Ik ben zelf meer van het sociale’

23Stadgenoot

portretserie portretserie

25Stadgenoot24

Zaden en stekjes uit de tuin van Huik Moes (66) vinden regelmatig hun weg naar andere tuinen in de buurt. ‘Met de bewonerscommissie zijn

we een buurtkrant aan het opzetten. Ik ga

daarin een rubriek verzorgen over tuinieren.

Dat is een mooie manier om tips te geven.

Over onkruidverdelging, bijvoorbeeld. Twee

jaar geleden had Stadgenoot een tuinen-

project hier in de buurt, in Gein. Mensen

die niet van tuinieren houden, konden er

toen voor kiezen een zeil in de tuin te laten

leggen, met daarop witte kiezelstenen. Maar

het onkruid groeit door het zeil heen. Hoe

voorkom je dat? Mijn schoonzus vertelde

me dat lavendelschoonmaakazijn een goede

remedie is. Goed sproeien, en je hebt er een

halfjaar geen last van. Voor dat tuinenpro-

ject heeft Stadgenoot een boekje gepubli-

ceerd. Daarin staat wat je allemaal wel en

niet mag met je tuin.’ >> pagina 27

Stadleven 3 | 2014

‘Mooie tuinen geven de straat een prettige uitstraling’

‘Zomers gebruik ik de kas om tomaten en paprika’s te kweken’

Marise Clason (net met pensioen) toverde een totaal verwilderde en overwoekerde buitenplaats om tot een oogstrelende tuin.‘Vreselijk was de tuin, toen ik hier in 2004

kwam wonen. Echt heel erg. Een zee van

zevenblad, longkruid en ander gewoeker.

En zes dennenbomen namen al het licht in

huis weg. Mijn hemel, dacht ik nog, waar

begin ik aan? Maar ik wilde dolgraag een

tuin. En voor deze woning stond ik plots

op nummer 1, dus ik heb mijn kans toch

gegrepen. Gelukkig maar. Het heeft me wel

behoorlijk wat gekost om van die puinzooi

een toonbare tuin te maken. Eerst hebben

drie mannen zes dagen lang de basis op orde

gemaakt; alle woekerplanten en struiken

eruit en daarna worteldoek en grind erin.’

>> pagina 27

>> Huik ‘Waar

het op neer komt:

je tuin moet een

verzorgde indruk

maken, zodat

ook de straat als

geheel ervan pro-

fiteert. Daar ben

ik het helemaal

mee eens. Mooie tuinen geven de straat een

prettige uitstraling. Met een paar bewoners

kwamen we toen op het idee om die boekjes

te gebruiken om met onze buren in gesprek

te raken over hun voortuin. We zijn van deur

tot deur gegaan, om ze uit te delen. Tijdens

een praatje vroegen we onze buurtgenoten of

ze hulp of ideeën nodig hadden om wat leuks

van hun tuin te maken. Ook vertelden we dat

ze bij de huismeester tuingereedschap kunnen

lenen. Het was erg leuk dat je, niet zoveel

later, inderdaad mensen met kruiwagen, hark

en snoeischaar over straat zag lopen.

Ikzelf woon op een hoek en heb daarom een

flinke voortuin. Tot twee jaar geleden stonden

er bomen en hoge struiken in. Met de hulp van

huismeester Marcel Berlijn zijn die allemaal

weggehaald. Ik mocht dus helemaal opnieuw

beginnen met mijn tuin. Veel kleur, wilde ik.

Bloemen dus. Ik heb gezaaid, bollen geplant,

planten gekocht, van buren gekregen. Een

tuin geeft zoveel plezier. En het is heel sociaal:

regelmatig blijven mensen die langslopen even

staan. Ze vragen dan hoe een plant heet, of

of ze wat zaadjes of een stekje mogen meene-

men. Prachtig, vind ik dat.’

Jenny Korthoff, de overbuurvrouw

‘Zo jammer dat niet iedereen zijn tuin

goed onderhoudt. Als je in een straat

komt met mooie tuinen, doet je dat

toch plezier. Veel beter dan een tuin

met akelige rotzooi. Dat is armoe troef,

om te zien. Gelukkig valt dat hier wel

mee. In de straat zijn aardig wat mooie

tuinen, waaronder die van Huik.’

>> Marise ‘Ik

begon mijn tuin

mooi te maken

met planten in

potten. Toen ben

ik gaan nadenken

over wat ik zou

willen. Liefst een

zwembad natuur-

lijk, haha. Maar

dat kon natuurlijk niet. Er stond trouwens ook

een idioot hoge esdoorn. Zo’n boom van drie

verdiepingen hoog, met takken van zeven me-

ter. Die liet zoveel blad vallen, dat wil je niet

weten. Heerlijk, dat ik die nu kwijt ben. Zoals

je kunt zien, is mijn tuin enorm. 22 meter diep,

en omdat ik op een hoek woon, is ie breder

dan mijn huis. Wat doe ik met al die ruimte,

dacht ik in het begin even. Een jaar of wat later

heb ik een tuinhuisje laten neerzetten.

Je moet weten dat mijn vorige huis 60 vier-

kante meter was. Hier heb ik er maar 38. Ik mis

nog steeds die doorloop naar een derde kamer.

Maar goed, een paar maanden per jaar is het

goed toeven in mijn tuinhuis. Het liefst had ik

het tegen mijn woning aan laten zetten, als

een uitbouw, maar dat mocht niet. Eens in de

zoveel tijd moeten ze de boel hier schilderen.

En dan zou dat huisje in de weg staan voor de

steigers. Ja, jammer.

Een paar jaar geleden heb ik ook een kas laten

bouwen. Daar kweek ik een en ander op, dat

ik later in mijn moestuin zet. Achter in de tuin

staan drie bakken waar ik boontjes, bieten,

uien, worteltjes en dat soort spul kweek. Zo-

mers gebruik ik de kas om tomaten en paprika

te laten groeien.

Mijn tuintip? Beperk het aantal plantensoor-

ten. Ik begon ook met eenjarigen. Maar daar

ben ik helemaal vanaf gestapt. Vaste planten

zijn veel makkelijker. En daarin is ook genoeg

keus. Je hebt heel veel mooie vaste bloeiers.’

>> Jeanette ‘Die

bakken hebben we

zelf gemaakt. Er

staan ook overal

wat kleinere pot-

ten tussen, maar

grote bakken

hebben we het

liefst. Dat is het

meest praktisch;

die houden nou eenmaal meer water vast. De

daktuin is van ons allemaal; het pand bestaat

uit dertig woningen en ateliers. In de prak-

tijk maken vooral de bewoners van de acht

woningen die aan het terras grenzen er gebruik

van. Die doen ook het onderhoud. In het begin

hadden we daar geen afspraken over gemaakt.

Nu trouwens nog steeds niet, alleen maak ik

wel elk jaar een schema voor het watergeven.

Elke buurman of -vrouw is daar steeds een

week lang verantwoordelijk voor. Zo voorko-

men we dat de planten te weinig water krijgen.

We hebben twee regentonnen, maar ik zou er

graag nog een paar extra hebben. In het voor-

en najaar zijn die twee tonnen wel voldoende,

maar in de zomer bij lange na niet. Gelukkig

hebben we een kraan op het terras.

Zo’n daktuin is een uitstekend sociaal bindmid-

del. Buren ontmoeten elkaar hier. Wie gezellig

wil kletsen, zoekt elkaar op. En als je liever

even op jezelf bent, is daar ook genoeg ruimte

voor. Dan ga je in een hoekje zitten met een

boek. Geregeld ontstaan er spontane ideeën

voor een feestje. Als het groepje bewoners dat

een moestuin heeft in de Beemster met hun

oogst thuiskomt, bijvoorbeeld. Dan roept al

snel iemand: we gaan barbecueën!

Een tip voor wie ook groen op het terras,

balkon of in de tuin wil: experimenteer met

zaadjes en wilde plantjes. Een stuk goedkoper

dan de planten van het tuincentrum.’

portretserie portretserie

‘Vaste planten zijn veel makkelijker’

‘Azijn is een goede remedie tegen onkruid’

‘Al snel roept iemand: we gaan barbecueën’

27Stadgenoot26

‘De daktuin is van ons allemaal’

Stadleven 3 | 2014

Zodra het maar een beetje mooi weer is, zijn bewoners uit de woongroep van Jeannette De-cades (51) op hun gezamenlijke dakterras te vinden. ‘Voordat ik hier in 1993 kwam wonen,

was dit een woongroep waarbij ieder een

eigen kamer had en onder andere keuken

en huiskamer deelde. Na de verbouwing

begin jaren negentig had ieder zijn eigen

appartement. Als woongroep delen we een

dakterras van zo’n 200 m2. En wat voor

één! Ik ben hier komen wonen vanwege

de mensen. Dat enorme terras was een

prettige bijkomstigheid. Met alle bewo-

ners samen hebben we er een daktuin van

gemaakt. In het begin gebruikten we vooral

van die grote, zwarte speciekuipen - je kent

ze wel. Dat werkte prima, alleen vonden we

die op een gegeven moment niet zo mooi

meer. Er staan er nu nog een paar, maar de

meeste zijn vervangen door houten bakken

>> volgende pagina

zo woon ik zo woon ik

Mevrouw Zwart is een echte Amsterdamse en woont al 35 jaar in de Kinkerbuurt. Na 30 jaar Kinkerstraat verhuisde ze vijf jaar geleden naar een seniorenwoning aan de Da Costakade. ‘Het voelde meteen goed.’

Mevrouw Zwart • Da Costakade, Oud West •

Drie kamers • Seniorenflat • Vanaf 2009

Mevrouw Zwart: ‘Ik kom van de Wittenkade, waar

ik ben geboren. Het was een mooie tijd daar in de

Staatsliedenbuurt. Jaren later verhuisde ik naar de

Kinkerstraat, waar ik dertig jaar heb gewoond. Vijf

jaar geleden gingen ze de buurt renoveren en moest ik

mijn woning uit. Gelukkig kreeg ik van Stadgenoot een

woning in dezelfde buurt, want dat wilde ik graag. Ik

kan nu gelukkig de boodschappen doen bij mijn oude

groenteboer, visboer en supermarkt. Mijn nieuwe wo-

ning voelde meteen goed. Het is een seniorenwoning

op de Da Costakade, met een groot balkon en prachtig

uitzicht op het water. Er is ook een fijne binnentuin,

waar ik af en toe kom. De woning heeft mooie details,

zoals een ronding met raampjes in de keuken en de hal

staat in verbinding met de woonkamer en keuken. Je

kunt hier de polonaise lopen als je wil, mijn klein-

kinderen vinden het altijd geweldig om hier rond te

huppelen.

Een paar jaar geleden ben ik op mijn heup gevallen,

waardoor ik nu slecht ter been ben. Maar in huis heb

ik daar geen last van omdat de thuiszorg mijn woning

heeft aangepast met onder andere een loopplank in de

gang en een beugel in de badkamer.

De fijnste plek thuis vind ik de slaapkamer. Die is heel

ruim zodat mijn grote bed, waar ik erg aan ben ge-

hecht, erin past. Ik vind dat bed erg mooi en heb het al

35 jaar. Ooit gekocht van Blonde Sien, de eigenaresse

van Café Rooie Nelis in de Jordaan. Als het niet in mijn

slaapkamer had gepast, was ik op zoek gegaan naar

een andere woning. Ik heb ook tv in de slaapkamer.

Het liefst ga ik ’s avonds vroeg naar bed, zodat ik lek-

ker relaxed televisie kan kijken.

In de woonkamer ben ik ook graag. Er staan spullen

waar ik erg aan ben gehecht, zoals de houten kast

die van mijn moeder is geweest. Mijn moeder en ik

hadden dezelfde smaak; een beetje klassiek en antiek.

Ik hou van dat soort meubels, het geeft mijn huis

veel sfeer. Net zoals de schilderijen aan de muren. In

de gang hangen een paar ingelijste borduurwerken,

die heeft mijn moeder gemaakt. Maar het liefst kijk

ik naar de twee ingelijste foto’s van mijn ouders.

Die hangen in de woonkamer boven de bank, en zijn

onbetaalbaar.’

Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans van der Vliet

‘Je kunt hier de polonaise lopen’

Wilt u ook vertellen over uw woning? Mail naar

stadleven@stadgenoot.nl

29Stadgenoot28 Stadleven 3 | 2014

Stadgenoot verkooptmijn werk

‘Het is een sport om iedereen

zo snel mogelijk te helpen’

Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Jan Freriks

30

Marianne: ‘Ons werk is zo leuk, omdat geen dag

hetzelfde is. Wij hebben zelf geen contact met onze

klanten, maar zorgen ervoor dat onze medewerkers

Klantenservice hun werk goed doen en goed kunnen

doen. Daar hebben we ook onze collega’s van andere

afdelingen voor nodig. Zij voorzien ons van de brood-

nodige informatie. Over de jaarlijkse huurverhoging,

de afrekening van de servicekosten, onderhoudsprojec-

ten, noem maar op.’

Mirjam: ‘Als de telefoon hier roodgloeiend staat na

een flinke stortbui, is het een sport om ervoor te zor-

gen dat onze medewerkers iedereen zo snel en zo goed

mogelijk kunnen helpen. Dat is wat mij zo trekt in dit

werk: puur het werken mét mensen, vóór mensen.’

Spin in het web Mirjam: ‘Als supervisor Klantenservice hebben we een

omvangrijk takenpakket. We sturen onder andere de

dames en heren aan die telefonisch, schriftelijk en aan

de balie contact hebben met onze klanten en relaties.’

Marianne: ‘We wonen ook veel overleggen bij. We zijn

verantwoordelijk voor personele zaken, zoals het roos-

ter en de planning. En daarnaast voor nog duizend-en-

een dingen.’

Mirjam: ‘We zien het echt als een uitdaging om zo’n

spilfunctie te hebben binnen ons team. Wij moeten

het met elkaar fiksen; de supervisors kunnen het niet

alleen. Wij zijn bijzonder trots op ons team. De sfeer is

open, prettig en ongedwongen.’

Hoofd koel houdenMarianne: ‘Om ons werk goed te kunnen doen, moet

je vooral jezelf zijn. En het hoofd koel houden bij

calamiteiten. Als supervisor moet je flexibel, alert en

creatief zijn.’

Mirjam: ‘Bij Stadgenoot loopt nu een project “De klant

centraal”. Maar de klant stond en staat altijd centraal

bij de Klantenservice. Dit is voor ons niet nieuw.’

Marianne: ‘Natuurlijk is het wel heel prettig dat

klanten nu ook ’s avonds of in het weekend hun zaken

kunnen regelen op internet, via Mijn Stadgenoot. Dat

is een extra stukje service.’

Mercatorplein: the place to be

Sfeervol pleinDe Mercatorpleinbuurt is een sfeervolle plek

geworden waar mensen uit de hele stad naar

toe trekken. Dat er het een en ander veranderd

is, weet ook Bianca de Ridder, medewerker

binnendienst bij de afdeling Verkoop. ‘Nu ons

verkoopkantoor hier aan het Mercatorplein zit,

met uitzicht op het drukke café Zürich, ervaar ik

zelf elke dag hoe divers de buurt is geworden.

Jong, oud, hip, alternatief, student of stellen.

Deze buurt is in trek, dat merken we aan de

verkoop.’

Alles in de buurtArno heeft vorig jaar bij Stadgenoot een huis

gekocht aan de Hoofdweg. ‘Ik zit hier perfect’,

vertelt hij met een brede glimlach. ‘In de zomer

ontspan ik na het werk met een koud biertje

in het Rembrandtpark of het Erasmuspark. Ik

spreek hier ook vaak af met mijn vrienden. We

drinken of eten wat bij café Cook of Radijs. Of we

doen mee aan de pubquiz in de Baars, dan wor-

den we heel fanatiek! Ik fiets bijna altijd, maar

kan wanneer nodig voor de deur op de tram

stappen. Je bent zo in de Jordaan of op de Dam.’

De Jan EefNaast alle cafés en restaurants biedt de buurt

ook genoeg winkelmogelijkheden. De ‘Jan

Eef’ (Jan Evertsenstraat) is een begrip in de

buurt. Naast een goede visboer, bakker en de

reguliere drogisten en supermarkten, vind je

hier ook speciale winkeltjes, zoals White Label

Coffee, waar de scherpe geur van versgebrande

koffie je tegemoet komt. Of Knotsknetter, waar

je wordt verwelkomd met kleurige baby- en

kinderspulletjes. Lekkere en goed betaalbare

wijnen haal je bij The Wine Spot.

Betaalbaar koopaanbod‘We verkopen regelmatig tweekamerapparte-

menten van circa 55 m², vertelt Bianca de Rid-

der tenslotte. ‘Ze kosten rond de € 150.000,-.

De Starters Renteregeling is vaak mogelijk,

hierdoor wordt het kopen van een woning voor

staters bereikbaar. En soms bieden we de wo-

ning ook ‘WoonKlaar’ aan: we hebben er een

vloer in gelegd en de wanden zijn gewit.’

Kijk voor ons actuele aanbod:

www.stadgenoot.nl/kopen

Informatie over de Starters Renteregeling:

www.stadgenoot.nl/startersrenteregeling

‘Wij hebben een serieus vak,’ vindt Mirjam Langedijk (links). ‘Maar humor op de werkvloer is wel heel belangrijk’, reageert Marianne Bouwman. De goed-geluimde dames zijn de twee supervisors Klantenservice.

Mirjam over Marianne:

‘Marianne heeft een

zonnig en open karakter.

En ze is erg goed met

cijfers.’

Marianne over Mirjam:

‘Mirjam is erg scherp en

to-the-point. Ontzettend

knap, vind ik dat.

Het grootste misver-

stand is ... dat medewer-

kers Klantenservice alleen

maar doorverbinden.

Integendeel, ze beant-

woorden zelf tachtig

procent van alle vragen

(telefonisch en schriftelijk).

Stadleven 3 | 2014 31Stadgenoot

©Google

De kenmerkende bouwstijl van de beroemde Amsterdamse School zie je door heel Amsterdam terug: veel baksteen met accenten van natuursteen en versieringen in de sprekende gevels. In deze bouwstijl werden tussen 1910 en 1930 prachtige panden gebouwd in de Mercatorpleinbuurt. Stadgenoot heeft hier indertijd aan meegebouwd. Nu, vele jaren later, verkopen we regelmatig aantrekkelijke en betaalbare appartementen in deze buurt.

Tekst Mirella Bhagwandin | Fotografie Jan Freriks

Mercatorpleinbuurt

fotostrip

Win winNina & Ype

contactgegevenscolofon

Hoofdredactie Pim de Ruiter

Eindredactie Gijs Coffeng - Linea Recta

Vormgeving Milja Oortwijn

Coverbeeld Jan Freriks

Medewerkers Wout Jan Balhuizen, Aaf Brandt Corstius, Wendy Dekker,

Ype Driessen, Jan Freriks, Yvonne Polman, Erwin Rooyakkers, Hans van der Vliet

Drukker Lecturis

Stadleven is een uitgave van Stadgenoot. Het huurdersmagazine verschijnt

vier keer per jaar. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming

van Stadgenoot worden gekopieerd en/of gebruikt. Aan de inhoud van dit

magazine kunnen geen rechten worden ontleend.

Klantenservice 020 - 511 80 00

E-mail info@stadgenoot.nl

Website www.stadgenoot.nl

Bezoekadres Sarphatistraat 370, 1018 GW Amsterdam

Postadres Postbus 700, 1000 AS Amsterdam