Inhoud

B

r

e

e

d

u

i

t

Gemeenschapswacht Leon

gaat met pensioen.

Je laatste dag op dienst vandaag, Leon. Hoe voelt dat?

Goed! Ik heb 46 jaar gewerkt, wie kan zoiets nog zeggen? En

ik moet nog 60 worden!

Dan ben je met 14 jaar beginnen werken?

Zo was dat bij ons thuis in Gent. We waren met 5 kinderen,

en moeder aan de haard, dus het mannenvolk moest de kost

verdienen. Geen sprake van langer naar school te gaan. Ik

begon in een katoenspinnerij. Werk in 2 ploegen, 42 uur per

week. Maar met 18 jaar ben ik getrouwd, en dan kon ik mijn

zin doen: avondschool volgen. Ik behaalde het diploma van

bankwerker-mecanicien, volgde Engels, ... Met mijn

diploma’s op zak kon ik bij Monsanto aan de slag als A-

operator (zoiets als meesterknecht). Een fabriek met 98

personeelsleden waar computerchips werden gemaakt. Ik

moest ze controleren. Microscopisch werk, waar ook allerlei

toestellen aan te pas kwamen. Toen ik er 8 jaar werkte is de

fabriek overgeplaatst naar Silicon Valley in Californië.

En je mocht niet mee ...

Nee, ik ben toen samen met mijn vrouw inwonend gaan

werken op een bedrijf, beveiliging en privéchauffeur. Lastig

werk, geen vaste uren, ’s morgens heel vroeg op. Dan vond

mijn vrouw een plaats als conciërge in Knokke, in de

Zwinlaan dan nog, het miljardenkwartier. We wonen daar nog

steeds, en hebben dus heel vooraanstaande buren. Ik kon aan

de slag bij de bewakingsdienst van de Zeebrugse haven. Elke

nacht 8 uur patrouilleren, tussen het spoorwegviaduct en de

2 bruggen. Moederziel alleen, met een vervaarlijke Mechelse

schaper. Mijn grootste wapenfeit? In mijn eentje een groep

van 27 illegalen geklist. Ze waren doodsbang ... voor de

hond, en bleven gewoon staan tot de havenpolitie ter

plaatse was. Eigenlijk vind ik het een zielige situatie: die

mensen zijn op de vlucht naar het ‘beloofde’ Engeland,

maar ja, ik moest mijn plicht doen, want er zijn zware

boetes voor de transportbedrijven als er bij aankomst in

Engeland mensen betrapt worden. Ik heb zelfs nog een

kindje zien geboren worden in zo’n trailer. En zelfs op mijn

laatste werkdag daar heb ik nog 7 asielzoekers doen

oppakken.

En dan ben je voor Belgacom gaan werken?

Ja, bij het bedrijf Securis. In het begin moest ik ’s nachts

door heel Vlaanderen patrouilleren: de gebouwen

controleren. Dan mocht ik in het hoofdgebouw in Gent

werken. Daar was een centrale waarop telefooncellen waren

aangesloten die met een beveiliging waren uitgerust. Het

was nog de tijd dat je 20 fr. in de toestellen moest steken.

Aantrekkelijk voor dieven. Een tijdlang werden toestellen in

het Gentse systematisch gesaboteerd met een sponsje

binnenin dat ongemerkt de muntstukken tegenhield, waarna

ze die maar moesten komen uithalen. Ik heb een nacht op

het Sint-Annaplein gepatrouilleerd, en betrapte een

vrouwtje van 74 jaar, die de hele opzet in haar eentje

runde! Drie Roemenen en een Belgische vrouw hadden een

systeem waarbij ze de geldbakjes uitboorden. Ook die heb ik

gesnapt. We vonden meer dan 100 000 BEF aan muntstukken

in de auto; De Roemenen hadden met hun zaakje intussen

twee Mercedessen en een appartement in hun land gekocht!

Sinds we hier wonen, dat is nu 18 jaar, was het geen pretje

om elke dag rond Gent in de file te staan. Dus was ik heel

blij dat ik hier kon beginnen. Een leuke job, in die zin dat

wij (mijn onlangs overleden collega Roland en ik) alleen aan

sensibilisering deden, dus de mensen vriendelijk wijzen op

gevaarlijke situaties (bv. gauwdiefstal) of fout gedrag

(hondenpoep, ...), en geen boetes kunnen uitdelen. Mijn

opvolger zal ook kunnen optreden in het kader van GAS

(gemeentelijke administratieve sancties), en zal dan

wellicht niet zo prettig onthaald worden. Wij werden wel

eens getrakteerd op grapjes over Anderlecht (met ons paars

uniform), en ik antwoordde dan dat ik supporter ben van

Beerschot (ook paars). Leuke anekdote: in de Lippenslaan

controleerden we de hondjes, en een dame vroeg ons niet

zo te kijken naar haar hondje, ‘want dan kan het zijn kakje

niet doen’! O sorry, ik moet weg, want ik moet op mijn

laatste dag nog fietsen graveren.

En daarna?

Nu neem ik nog mijn 6 weken verlof op, en op 1 juni ben ik

officieel met pensioen. Veel fietsen, af en toe een terrasje

doen, en ... weer of geen weer: mijn grootste hobby

beoefenen: vissen vanop de golfbreker vlak voor mijn deur!

Personeelshoekje

Je ogen worden zwaar, je nekspieren

krijgen het moeilijk om je hoofd te

ondersteunen. Slaperigheid komt

regelmatig voor tijdens een

vergadering. Gelukkig zijn er ook

trucjes om te voorkomen dat je voor de

ogen van je collega’s in slaap dommelt.

1. Plan geen belangrijke vergaderingen tussen 13 en 15 uur. Na

de lunch valt een natuurlijke slaapperiode, waarin het lichaam

een gebrek aan energie ervaart. Dat zal je verhinderen om

geconcentreerd te blijven.

2. Als je toch moet vergaderen kort na het middaguur, zorg

dan dat je een lichte lunch neemt en veel vocht.

3. Pauzeer regelmatig. Hou elke twintig minuten een korte

pauze.

4. Ga niet vergaderen in een ruimte waar de airco opstaat. Het

monotone gezoem van de airconditioning wekt slaap op. Zet

de airco dus af.

5. Zorg dat je ’s nachts goed slaapt. Een goede nachtrust is

van essentieel belang als je overdag niet slaperig wil zijn.

Onderzoek heeft uitgewezen dat wie anderhalf uur te weinig

slaapt, overdag maar liefst een derde minder alert is.

6. Koffie kan de aandacht, reactietijd en alertheid verbeteren,

maar wie zijn nachtrust verwaarloost, moet er niet vanuit gaan

dat cafeïne alles zal oplossen.

Bron: www.jobat.be

Fit en gezond!

en nieuwe wet verbiedt sinds januari 2010 nog te roken

in cafés waar je ook een kleine hap kan eten. Er is al

een wet die verbiedt om te roken op openbare plaatsen,

restaurants en de werkplek. Vanaf 30 juni 2011 geldt het

algemene rookverbod ook voor cafés. Al deze wetgeving is er

gekomen met het doel om niet-rokers te beschermen tegen

de schadelijke gevolgen van het roken.

Op 31 mei was het de Werelddag Zonder Tabak en kon je

deelnemen aan de actie van het VIGeZ: Rokers verdienen ’n

beloning, tenminste als ze 24 uur niet roken. Misschien nam

je eraan deel en heb je dat als positief ervaren, misschien

was 31 mei voor jou niet het ideale moment om te stoppen

met roken. Maar in elke roker zit een stopper.

Ben je nog niet helemaal overtuigd, dan kunnen

onderstaande bevindingen je nog het nodige duwtje in de rug

geven.

Als je pas gestopt bent met roken zijn de voordelen voor de

gezondheid niet altijd onmiddellijk voelbaar, hoewel ze toch

al aanwezig zijn. Toch kunnen sommige mensen al de eerste

dagen na rookstop opmerken dat ze minder

moeten hoesten of beter kunnen ademhalen.

Wist je dat je al evenveel zuurstof in je bloed

hebt als een niet-roker amper 1 dag na je

laatste sigaret? En dat is nog maar een begin

...

W

a

a

r

o

m

s

t

o

p

p

e

n

m

e

t

r

o

k

e

n

?

E

HIERBIJ EEN KORT OVERZICHT VAN DE POSITIEVE EFFECTEN DIE AL KORTE

TIJD NA HET STOPPEN MET ROKEN OPTREDEN.

Na 20 minuten

De bloeddruk en de bloedsomloop in handen en voeten

verbeteren.

Na 8 uur

De zuurstofvoorziening in het bloed normaliseert.

Na 24 uur

De longen beginnen slijm en teer te verwijderen.

Na 48 uur

Reuk en smaak worden beter.

Na 72 uur

Men ademt beter en men is minder vlug buiten adem.

Na 2 tot 12 weken

De algemene bloedsomloop verbetert.

Na 3-9 maanden

Hoesten en fluitende ademhaling nemen duidelijk af.

VOORDELEN OP LANGE TERMIJN

Na 1 jaar

Het risico op een hartziekte is met de helft gedaald.

Na 2 jaar

Het risico op een hartinfarct is nu gelijk aan dat van een niet-

roker.

Na 5 jaar

Het risico op een beroerte is met de helft verminderd. Het

risico op kanker van mond, slokdarm en blaas is eveneens

met de helft gedaald.

Na 10 jaar

Het risico op longkanker is met de helft afgenomen. Het

risico op een beroerte is nu gelijk met dat bij niet-rokers.

Na 15 jaar

Het risico op een hartziekte is gelijk aan dat bij niet-rokers.

De sterfte is praktisch gelijk aan die bij mensen die nooit

gerookt hebben.

Stoppen met roken is in feite een goedkope verjongingskuur.

De huid wordt beter doorbloed, waardoor je minder rimpels

krijgt en jonger lijkt. Je tanden behouden een betere kleur

en je hebt minder last van tandvlees- en tandproblemen.

Botontkalking, een probleem dat vooral bij vrouwen van

middelbare leeftijd problemen geeft, komt minder voor bij

niet-rokers. Het risico op baarmoederhalskanker neemt

eveneens af.

Vergeet ook niet de gunstige gevolgen van stoppen met roken

voor je omgeving, die nu niet meer aan de gevaren van

passief roken blootstaat.

BRON: www.tabakstop.be

BEN JE OVERTUIGD EN WIL JE HULP BIJ HET STOPPEN?

• Neem contact op met je huisarts!

• Of surf of bel naar:

• de tabakstoplijn: www.tabakstop.be of 0800 111 00

• rookstopcoach: www.rookstopcoach.be

• www.vrgt.be

• Vraag ook na bij je ziekenfonds wat zij eventueel

terugbetalen.

Als twee druppels water...

n de nieuwe rubriek ‘Als twee druppels water’ gaan we

voortaan op zoek naar bekende look-alikes binnen het

gemeentepersoneel. Zo krijgt Ludwien Casier regelmatig te horen

dat ze gelijkt op Caroline Gennez, en ook Jan De Groote heeft

volgens sommigen trekjes van Didier Reynders. Maar we zijn

ervan overtuigd dat er collega’s rondlopen die nog veel sterkere

gelijkenissen vertonen met bepaalde BV’s of internationale

sterren.

Vind je van jezelf dat je als twee druppels water gelijkt op een

beroemdheid of ken je zo iemand in je bureau of op de

werkvloer? Bezorg dan de dienst Communicatie een tip (bij

voorkeur MET foto) van deze tot nu toe onbekende look-alike.

De inzendingen publiceren we voortaan in elke editie van ons

personeelsblad als ‘druppels van de maand’. Volgend jaar

verkiezen we dan uiteindelijk de beste look-alike tot ‘Druppel van

het jaar’. De winnaar mag alvast rekenen op een originele prijs,

wie weet zelfs uit handen van zijn/haar bekende ‘tweelingbroer

of -zus’...

I

63 lagere scholen namen deel aan energieproject met Jan Hoet

Een pluim voor de

tentoonstellingenbouwers!

Dustin Van den Abeele,

werkleider Administratie en

Logistiek – Tentoonstellingen,

is het creatieve brein achter

houtbewerkingshoogstandjes

waarop de bezoekers van de

afgelopen tentoonstellingen

werden getrakteerd. Samen

met zijn team realiseert hij de

fijnste

houtbewerkingscreaties. De

opbouw van een

tentoonstelling is hun

kunstwerk, terwijl wat wordt

tentoongesteld, het kunstwerk

van de artiesten of

verzamelaars is.

Dustin, wie maakt deel uit van

het team?

Dustin: Philip Dewaele, Valdet

Rrustolli en Rik Sierens.

Daarnaast zorgt Dries Reubens

voor logistieke ondersteuning. Rik

is momenteel helaas tijdelijk

uitgevallen. We krijgen ook veel

hulp van de zaalwachters en van

de zaalwachters

Tentoonstellingen, die helpen

schilderen. En als ze wat technisch

onderlegd zijn, helpen ze ook met

de meer technische kant.

Jullie hebben toch al mooie

dingen gedaan, de vormgeving

van de Congotentoonstelling

viel op en als je binnenkomt in

het Cultuurcentrum is de ingang

van de Fototentoonstelling ook

chic gedaan.

Dustin: We doen alles zelf.

Bijvoorbeeld de letters vorig jaar

van het Cartoonfestival was een

eigen idee. We hebben ze in MDF

van 18 mm gemaakt en handmatig

uitgezaagd. Dan hebben we de

letters diepte gegeven met

plooitriplex. Daar hebben we van

geleerd. Ondertussen gebruiken we

dat niet meer, nu gebruiken we

plooi-MDF. Dat kunnen we veel

mooier afwerken. Bijvoorbeeld: de

ingang aan de tent op het

Rubensplein, de hal in de Laguna

en ook de muur hier aan de ingang

en de gebogen hoeken in de

tentoonstelling van het Fotofestival

in het Cultuurcentrum zijn gemaakt

uit MDF en plooi-MDF.

Jullie moeten daarvoor dan

toch speciaal materiaal

gebruiken?

Dustin: Nee, we hebben geen

paneelzaag, geen CNC-machine.

[red. computergestuurde

houtbewerkingsmachine]. We

doen alles met de hand. ’t Is te

zeggen, machinaal met de hand.

We hebben wel cirkelzagen,

afkortzagen, wipzagen en zo. En

meestal bouwen we alles ter

plaatse. Als we er een tijdje op

voorhand aan kunnen beginnen,

doen we voorbereidingen, maar

we hebben jammer genoeg geen

eigen atelier.

Werken jullie met strakke

deadlines?

Dustin: meestal zijn het korte

deadlines. Aan de opbouw van

het Fotofestival hebben we twee

maanden gewerkt. Dat betekent

dat we één maand hebben

voorbereid, bv. de balies

gemaakt. En dan hebben we nog

een maand ter plaatse

opgebouwd. De

Congotentoonstelling hebben we

in anderhalve maand gebouwd.

Dat was wel straf, want er zat

daar heel wat vakmanschap

achter. We hebben toen een soort

museum nagebouwd, met

vitrinekasten, bibliotheekkasten, ...

Daar kwam heel wat pas- en

meetwerk bij kijken.

Wat wordt er dan gedaan met

alles dat jullie hebben

opgebouwd?

Dustin: alles is tijdelijk werk. We

weten dat het iedere keer maar

voor twee of drie maanden is. Alles

wordt gerecupereerd. Voor de

Congotentoonstelling hebben we

veel MDF aangekocht. Alles is

opnieuw gebruikt voor het

Fotofestival. We hebben enkel nog

wat speciale platen moeten

bijbestellen. Maar over het

algemeen wordt al ons

houtmateriaal twee tot drie keer

hergebruikt.

Wie is hier de creatieve geest?

Dustin: ik denk de ideeën uit, die

passen in het concept van de

tentoonstelling. Bijvoorbeeld voor

het Fotofestival was het idee Art

Deco, vandaar de afgeronde lijnen.

Maar uiteindelijk paste dat dan niet

bij de ontwerpen van de affiches,

vandaar de letters in een andere

stijl. Ik teken alles uit en leg het

dan voor aan de curator en aan

Pedro [red. Oosterlynck,

diensthoofd Cultuur]. Maar eigenlijk

ben ik redelijk vrij in de keuze

van vormgeving. Om een zo

duidelijk mogelijk beeld te

krijgen van hoe het er zal

uitzien, wordt het in 3D

opgemaakt, voorlopig in Sketch-

Up. In de toekomst hopen we

dat we gebruik zullen kunnen

maken van Revit, dat is een

programma dat nog beter is

voor vormgeving. Daarin

kunnen we tot de lichten toe

voorbereiden. Die 3D-weergave

helpt ons om keuzes te maken.

Philip, Valdet en Rik geven ook

regelmatig ideeën over hoe we

iets het beste kunnen

aanpakken, of suggesties over

iets wat beter zou uitkomen.

Voor de Congotentoonstelling

was het anders werken, omdat

we daar samenwerkten met

Wesley Meuris, die een

imaginair museum maakte voor

de kunstcollectie van Joseph

Schelfhout. Wesley heeft het

hele concept uitgedacht. Wij

gaven wel tips, van: we zouden

die zitbank iets groter maken of

iets dergelijks, maar hij

ontwierp de vormgeving. Voor

hem was dat zijn kunstwerk, en

dat moest in evenwicht komen

met Joseph Schelfhout, de

verzamelaar van de Congelese

kunstobjecten, want voor die man

waren die objecten de kunst.

Nu binnenkort hebben we de

antiekbeurs. Dat is voor ons geen

uitdaging. Dat is vergelijkbaar met

standenbouw. Daarin kunnen we

niks speciaals doen.

Eindejaarstentoonstelling, het

Cartoonfestival, het Fotofestival, ...

dat geeft voldoening als we iets

bijzonders kunnen ontwerpen en

uitwerken en alle lichtjes branden.

We horen hier vaak mensen

passeren die denken dat

bijvoorbeeld de muur aan de ingang

van het Fotofestival door een firma

is gemaakt. Maar ’t is niet zo. We

maken alles zelf!

Hebben jullie dan allemaal een

opleiding gekregen?

Dustin: ik heb avondschool in

houtbewerking gevolgd.

Valdet: ik volgde een basiscursus in

houtbewerking, maar dat is echt

basis. Ik zou graag meer cursussen

volgen.

Philip: ik heb interieurelementen -

schrijnwerk geleerd. En heb een

opleiding Mechanica – Elektriciteit.

Dustin: dus Philip is degene die

ervoor gezorgd heeft dat alle

lichtjes van bijvoorbeeld de letters

van het Cartoonfestival op 1

stopcontact kwamen.

Je moet blijven bijleren in deze

sector. Nu zijn we ongelooflijk

onderbemand, dus is er weinig tijd

om bijkomende cursussen te

volgen. Er zou iemand bijkomen,

maar doordat Rik er voorlopig niet

is, en met de inwerking van de

nieuwe collega, blijft het krap.

Jullie zijn geselecteerd voor de

Schrijnwerk Awards. Wie heeft

jullie ingeschreven?

Dustin: dat gaat uit van een

tijdschrift Schrijnwerk waarop we

geabonneerd zijn. Ik zag de

oproep staan en dacht om ons

eens in te schrijven. Ik had op dat

moment graag de

Congotentoonstelling ingediend,

maar die stond er nog niet. Dus

dan hebben we die letters van ’t

Cartoonfestival ingediend. Tot

onze verbazing zaten we bij de

geselecteerden. Als je ziet wat we

ondertussen al hebben

gerealiseerd, zijn die letters al niet

meer zo speciaal. Maar ’t geeft wel

motivatie en inspiratie om verder

creatief te zijn, en misschien

kunnen we in de toekomst nog

eens deelnemen.

Hoe meer bekendheid we krijgen,

hoe beter ook voor het

Cultuurcentrum. Nu ja, of ’t mooi

of lelijk is, dat is subjectief.

Uiteraard vinden wij het zelf

mooi. Andere mensen gaan het

misschien niet mooi vinden, maar

smaken verschillen nu eenmaal.

Als ze maar zien dat het

vakkundig gemaakt is. We zijn

een goed team en we zijn maar

tevreden als iets goed is. Daarom

doen we ook graag ons werk. En

we willen ook van deze

gelegenheid gebruikmaken om de

collega’s zaalwachters en

zaalwachters Tentoonstellingen te

bedanken. Hun hulp wordt enorm

geapprecieerd!

Proficiat met de selectie

alleszins, en we kijken uit

naar toekomstige staaltjes

van jullie vakmanschap!

Column

Jongeren en cultuur