AmAteurs! Iris van Dijk nam amateurspelers van Vondel mee...

Houtblokken en intriges Shakespeare in Zuid- en Oost Groningen

oefening bAArt kunst in de noorderkerk een voorbeschouwing met artistiek leider Gert Sennema

AmAteurtHeAterfestivAl en de winnaar is...

jaargang 4 nr.4 mei 2010 Blad voor amateurkunst in groningen

ColofonBlick is het blad voor amateurkunst in Groningen en verschijnt vier of vijf keer per jaar.Het is een gezamenlijke uitgave van De Theaterwerkplaats De Prins van Gro-ningen, de Regionale Cultuurplannen (provincie Groningen en 22 Groninger gemeenten), het Gronings Centrum voor Amateurtheater, Kolder en Ko.Redactieadres De Theaterwerkplaats, t.a.v. redactie Blick (Gonnie Tutelaers), Noorderbuitensingel 11, 9717 KK Groningen Tel. 050-8507159e-mail info@blickmagazine.nl website www.blickmagazine.nlRedactie Nynke Oele (hoofdredacteur), Iris van Dijk, Jan Dol, Gonnie Tute-laers, Barbara VonkBureauredactie Gonnie Tutelaers

Medewerkers aan dit nummer Hans Elbersen, Ellen van der Graaf, Jim RotteveelGrafische Vormgeving Jos HendrixDruk Scholma Druk BVOplage 2500Losse nummers te verkrijgen bij Gonnie Tutelaers (zie redactieadres) Het volgende nummer verschijnt juli 2010 Kopij voor 15 juni 2010 Kopij/nieuws/persberichten/mededelingen t.a.v. Gonnie Tutelaers (zie redactieadres) Overname van artikelen met bronvermelding is toegestaanFoto voorpagina Lang en gelukkig, foto: Theo DellabarreFoto achterpagina Tussen de rails, foto: Henk Verbeek

in dit nummer

Aankondigingen

Amateurs! Iris van Dijk nam amateurspelers van Vondel mee naar een avondje professionele amateurs in de Stadsschouwburg

Houtblokken en intriges Een recensie van Jan Dol van de voorstelling ‘Wat u wilt’ van theatergroep Amuse

Hans Elbersen legt in een open brief zijn voorstelling toe

Amateur?! Nieuwe rubriek van Gonnie Tutelaers, waarin ze een amateurkunstenaar portretteert. Deze keer vertelt de jonge muzikant Corijn over zijn dromen en ambities

Tussen de rails Een fotoreportage van een bewegingsvoorstelling, ergens tussen Groningen en Apeldoorn

Oefening baart kunst in de Noorderkerk Voorbeschouwing op een ambitieus project voor beeldende amateurkunstenaars; een interview met artistiek leider Gert Sennema

Tussen de gangen door Kijkersplezier van Ellen van der Graaf

Talentontwikkeling op maat Drie nieuwe regisseurs presenteren hun coachingstraject

Amateurtheaterfestival Wie is de winnaar geworden en mag door naar de finale in november?

Toitoitoi Column van Jim Rotteveel

4

8

1

Waark met ‘tWotterop!’ | Electra: 16,18,19,22,23,27,28 (première) en 29 mei | Schildmeer: 3,4,5,10 en 11 juni | Groningen: 17,18,19,24,25,26 juni en 1,2,3 juli | www.waark.nl

In ‘tWotterop!’ proberen twee bevriende stellen een leuke vakantie te hebben op een veel te klein bootje. Als het bootje vastloopt worden ze gelukkig snel gered door een stoere vent, die daarna met open armen ontvangen wordt. Maar zijn de bedoelingen van deze sympathieke redder in nood wel zo goedaardig?Gré van der Veen heeft de tragikomedie ‘Way Upstream’ van Alan Ayckbourn naar het Gronings bewerkt. Jack Nieborg drukt er als regisseur zijn geheel eigen stempel op en dat belooft een waar theateravontuur: er wordt een constructie gebouwd van twee dekschuiten en pontons die als het ware een haven vormen voor het jachtje waarop de voorstelling speelt. Het publiek kijkt vanaf de dekschuiten naar het gestuntel van de personages die voor het eerst in hun leven een bootje besturen, maar als het jachtje gaat varen, gaat ook de ‘haven’ varen en zo beleeft u letterlijk alle commotie mee.

Rederijkerskamer Iovivat met ‘Terug naar Garnwerd’ | 21 t/m 24 mei, Garnwerd | www.terugnaargarnwerd.nl

In 2010 bestaat de illustere rederijkerskamer Iovivat uit Garnwerd 111 jaar en dat vieren ze met het maken van een bijzondere openlucht voorstelling.‘Terug naar Garnwerd’ is gebaseerd op een Franse rechtzaak uit 1560. Geïnspireerd op deze franse legende ‘Le retour de Martin Querre' is het stuk ‘Terug naar Garnwerd’ geschreven waarin een jonge-man op een gegeven moment zijn vrouw en zijn geboortedorp verlaat. Niemand weet waarheen, hij is spoorloos.Een jaar of tien later komt er iemand naar het dorp die door iedereen wordt herkend als de jongeman die indertijd vertrok. Zijn vrouw is blij met de terugkeer van haar geliefde. Het dorp is enthousiast, zeker als blijkt dat hij vol met goede ideeën zit. Maar dan beginnen de twijfels. Een aantal dorpelingen merkt vreemde dingen op. Is hij wel wie hij zegt dat hij is? Wat doet zijn vrouw? Hoe reageert het dorp?

voorstellingen

festivals

meer aankondigingen op pagina 21

Rebours | 14 en 15 mei, Duinkerkenstraat 1 te Groningen (voormalig Frans Maas gebouw) | www.rebours.nl

Ideologisch, alternatief, innovatief en creatief. Een spectaculair, multidisciplinair festival met een brede programmering van mu-ziek, theater, kunst, exposities en technologie waar jong en oud zowel passieve toeschouwer kunnen zijn als actief kunnen mee-doen. Voor de jongste bezoekers is er elke middag een uitgebreid kinderprogramma samengesteld inclusief workshops. Hiermee wil Rebours kinderen op een leuke manier kennis laten maken met alternatieve energie en een duurzame manier van leven te ont-dekken.Daarnaast zijn er diverse bars en stands die bezoekers voorzien van een ruime keuze in biologisch eten en drinken. Het festival wordt gebouwd en vormgegeven door een creatief team bouwers met gebruik van recycle materialen. Het festival zal een kunstwerk op zich zijn.

AAnkondigingen

“Alsof je naar jezelf kijkt! Zo herkenbaar!” roepen de drie leden van Rederijkerskamer Vondel, Pieta Kah, Dick Stoppels en Janneke Wiersum. Groningen, 19 maart. We zijn in de Stadsschouwburg waar zojuist de voorstelling Amateurs! gespeeld werd door Will van Kralingen, Peter Tuinman, Wilbert Gieske, en anderen; professionals dus. Profes-sionele acteurs die doen alsof ze amateurs zijn, een dankbaar gegeven dat de redactie van dit blad een mooie aanleiding gaf om samen met een aantal amateurspelers deze voorstelling te gaan bekijken.

de voorstelling AmAteurs!Amateurs! is geschreven en geregisseerd door Wannie de Wijn. Het stuk geeft een kijkje in de keuken van amateurgezelschap 'Toneelgroep Zand', tijdens de aanloop naar de première. De toneelgroep gaat het dit keer allemaal wat professioneler aanpakken, want amateurs hebben ook ambities. Daarom hebben ze een professionele regisseur aange-trokken en heeft Henk, de zogenaamde semiprof van de groep, geregeld dat ze in de schouwburg mogen repeteren. Met nog slechts een paar repetities voor de première, vijf of zes, want de generale is toch eigenlijk ook een repetitie, begint de tijd te dringen en lopen de spanningen op. De regisseur trekt zich zowat de haren van zijn kop, want hoe kan hij deze ongeregelde groep mensen in hemelsnaam regisseren en op tijd klaar-stomen voor de première van Julia’s reis, zijn eigen geschreven muziektheaterstuk? Ze komen namelijk altijd te laat, kennen hun tekst niet en houden nooit hun mond. En wie zit er toch steeds aan het licht?

‘Wat is dat?’‘Vleugels’‘Hoe kom je daaraan, en waarom heb jij vleugels?’‘Die hadden we nog liggen van de vorige voorstelling. En ik dacht, ik ben de engel, dus moet ik vleugels om. Anders snapt het publiek niet wie ik ben.’‘Het publiek weet dat wel, ook zonder vleugels. Omdat er gezegd wordt: dat is de engel!’Regisseur Albert lijkt wel Chinees te spreken. Zijn aanwijzingen worden niet opgevolgd en hij krijgt continu “ja maar ik dacht dat..” en “maar zo doen we dat altijd, waarom moet dat nou anders?” te horen van zijn spelers. En dan Henk, die om de haverklap komt met zijn “even een tip”. Dat lijkt het grootste struikelblok voor deze professionele regisseur: amateurs luisteren niet, denken altijd zelf na waarom iets wel of niet moet gebeuren en doen niet wat ze wordt opgedragen. Tijdens de voorstelling wordt er in de zaal heel wat afgelachen. Harry komt op als dronkenman, zigzaggend over de hele vloer. “Was dat te groot? Dat dacht ik al, ik doe het gewoon nog een keer.” En opnieuw komt Harry op als dronkenman. “Was dat te klein? Nog te groot?” “Je lijkt wel een strijkplank!”. Vondeling Dick zie ik voor mij zowat van zijn stoel af bulderen. “Doe het dan even voor, dan doe ik je wel na”, zegt Harry vanaf het toneel, “dat deed de vorige regisseur ook altijd, dan wisten we tenminste wat ie bedoelde.”

Drie leden van Rederijkerskamer Vondel uit Uithuizen worden door Blick meegenomen naar de voorstelling Amateurs! in de Stadsschouwburg in Groningen.

Professionele AmAteurs kijken nAAr Professioneel gesPeelde AmAteurs

G E z I E N

AmATEURS!Will van Kralingen, Peter Tuinman, e.a.Vertaling: John CustomsLocatie Groningen, Stadsschouwburg19-03-10

rederijkerskAmer vondelDe Vondelingen, zoals ze zichzelf noemen, hebben zelf in 2008 n Nij Stuk gespeeld. In dat jaar was het 90 jaar geleden dat Rederijkerskamer Vondel is opgericht. Ep Krijgsheld, voormalig lid, kreeg de opdracht om een stuk te schrijven waarin verhalen en anekdotes van de leden in verwerkt werden. Zodoende kregen de spelers een stuk voorgeschoteld waarin ze zichzelf konden spelen. Amateurs speelden amateurs.

Bij het zien van Amateurs! kregen de Vondelingen, net als menig ander amateurspeler, bijna letterlijk een spiegel voorgehouden. Ze geven toe: ze zijn inderdaad vaak te laat op de repetitie. Half acht beginnen betekent meestal acht uur beginnen. Er zijn altijd spelers die discussies met de regisseur aangaan en goedbedoelde tips geven waar niemand om vraagt. Het letterlijk spelen en uitbeelden van de tekst is nog zo’n typisch herkenbaar feit. Zodra je zegt dat je een deur opent, doe je dat ook, als je het over jezelf hebt wijs je met je vinger naar je borst en met de vormgeving van het decor is dat net zo. Vondel speelde zelf in 2005 een productie die zich in een heteluchtballon afspeelde, Luchtballon aan Raais. Dus moest en zou er een heteluchtballon komen te staan, en niet alleen de sug-gestie van een heteluchtballon. Praktisch gezien nogal een onneembare hindernis, maar dat zou niet mogen baten. Discussies heen en weer, want er moest toch echt een ballon komen, die het liefst nog zou opstijgen ook. Uiteindelijk is dat niet gelukt, en heeft het

Foto

: Im

pres

aria

at W

allis

mandje zonder ballon geen seconde de vloer losgelaten. “Maar het publiek keek wel omhoog, alsof we opstegen! Haha!”

Wat Dick, Janneke en Pieta wel benadrukken, is dat zij nooit zo’n ruzie maken als de spelers uit dit stuk. Ze zijn een hechte groep, die het vaak erg gezellig hebben met elkaar. “En dat de regisseur het met alle dames in de coulissen zou doen, haha nee zeg!” Voor de rest is deze voorstelling van begin tot eind een en al herkenbaarheid. Wat dat betreft zijn de professionals er in geslaagd om geloofwaardig een groep amateurs neer te zetten. En dit doen ze met alle respect, want ze maken de amateurs geen moment belachelijk. Sterker nog, het lijkt soms wel alsof ze er een beetje jaloers op zijn. Amateurs zijn liefhebbers en dat zie je. Het is namelijk ten alle tijde belangrijk dat het leuk is, dat het publiek het leuk vindt en bovenal: dat je elkaar met respect behandelt en fatsoenlijk met je medespelers omgaat. De repe-tities moeten beginnen met een kop koffie en een lekkere koek, niet met een regisseur die er direct met de zweep over gaat en beveelt dat iedereen z’n mond moet houden en luisteren.

Na het zien van de voorstelling en het horen van de verhalen van de Vondelingen, krijg ik een idee voor de spelers van Amateurs!: in hun volgende productie gaan zij professionals spelen. Dan kom ik zeker weer kijken.

Iris van Dijk

Houtblokken en intrigesShakespeare voor twee kinderen en negenentwintig volwassenen, in een sfeerloze zaal in Finsterwolde. Op het toneel staan vier houtblokjes om te zitten en drie panelen: een kasteel. Dan moet je als speler van ver komen om er een boeiende avond van te maken.

Maar Theatergroep Amuse weet Shakespeare een heel eind de zaal in te krijgen. De houtblokjes torsen sporadisch zitvlakken en de panelen verrassen door te veranderen in een strak takkenbos. Hortend en stotend verricht de rookmachine tussen de scènes door zijn werk. De kostuums met Schotse rokken, weliswaar een beetje voorspelbaar, passen in het geheel van deze aankleding en enscènering. Worstelaar Charles voorziet de kostuums van een nodige knipoog, want wat te denken van een islamistische ge-zichtskap met een middeleeuws kort rokje en daaronder het ruige blote benenwerk?

Het verhaalWat u wilt! Elck wat wils. Naar het u lijkt. As you like it: het speelt zich afwisselend af aan het hof en in het bos. Hertog Frédérique heerst aan het hof. Hij heeft zijn broer Héraldeaux verbannen naar het bos. Vindt Heraldeaux prima. Hij vermaakt zich daar wel

G E z I E N

WAT U WILT! William ShakespeareTheatergoep AmuseRegie: Hans ElbersenLocatie Finsterwolde, De Pyramide17-04-10

Vondelingen met een deel van de cast van Amateurs!

De voorstelling wordt nog tot en met 20 juni gespeeld. Kijk voor data en locaties op www.theatergroepamuse.nl

Foto: Patrck Ruiter

Foto: Patrck Ruiter

met zijn vrienden en edellieden. Zijn dochter Rosalinde vlucht hem achterna, samen met Célia, haar hartsvriendin en dochter van Hertog Frédérick. Om niet herkend te wor-den vermommen zij zich, Rosalinde als stoere man. In het bos gaat het dan los. Wat u wilt! wordt ook wel een erotisch blijspel genoemd. Het zit vol met verleidings -en liefdesscènes, al dan niet homo of hetero getint. De eer-waarde Ritselaere gaat de biseksuele nar Touché en de dichter/filosoof Jacques niet in het echt verbinden, maar hen gewoon nonchalant de zegen geven. Het poldermodel is van alle tijden. Het herderinnetje Sylvius leurt met liefdesbrieven. Maar het draait vooral om Rosalinde, die verliefd is op Orlandeau. Die leuke jongen geeft geen sjoege, want hij denkt te maken te hebben met een stoere man. Maar Rosalinde is van zelfstandige meid veranderd in een seksloze jonkheer. Gedwongen kilte en veel woorden. Gelukkig komt het goed met die twee.Dat wil zeggen: verhaaltechnisch komt het goed. De uitvoering verloopt wat minder. Ro-salinde en Orlandeau brengen hun teksten best wel goed, maar de spanning ontbreekt. Verliefd zijn op iemand die het niet weet: het moet iets losmaken bij mij. Als duidelijk wordt dat ze geliefden zijn, dan verwacht ik een zinderende spanning. En die spanning mag een ontlading krijgen, niet met een voorzichtig kusje op de wang. Helaas bleef die ontlading uit. Dit voorbeeld staat voor meer spanningloze momenten die voorbijkomen. Misschien moet het stuk vaker gespeeld worden, om los te kunnen komen van de tekst, je onbekommerd fysiek te kunnen geven en om wat je zegt ook voldoende ‘uit te spelen’.

Er is een sterke afwisseling van de tanige teksten met grappige verhaalondersteunende rekwisieten, stokkengevechten en wervelende sfeerverhogende dansjes. En talloze spe-lers die knap in hun eentje een lied zingen. Jammer dat de muziek op band staat, zo wordt het geen muziektheater. Welke muzikant biedt zich aan? Ondanks dit theatraal muzikaal tekort is de voorstelling een boeiende onderneming geworden. En dat met enkel vier houtblokjes en drie panelen.

Jan Dol

Kijk, ik ga het niet mooier voorspiegelen dan het is. Ik wilde graag met amateurs een toegankelijke bewerking maken van Shakespeare, geschikt voor een breed publiek, in de eerste plaats uit Zuid en Oost Groningen. Shakespeare in de regio, maar dan licht verteerbaar. Daarom heb ik gekozen voor een komedie, en er een aangename familie-voorstelling van gemaakt in een wat traditionele, sprookjesachtige setting en aankleding, met muziek, liedjes en dans.Ik wil het publiek boeien met snel wisselende scènes, gebracht met vaart en een vlotte speelstijl. Een voorstelling met een verhaal dat gemakkelijk te begrijpen is, met een lijn en een moraal. Dat was het doel. Artistiek gezien niet erg hoogdravend, misschien. De grote uitdaging daarbij was om amateurs geloofwaardig spel te laten neerzetten, met behoud van de muzikaliteit en de schoonheid van de taal van Shakespeare. Daarvoor zijn we samen op zoek gegaan naar de betekenis van het stuk en de diverse rollen. Waarbij het er om ging dat elke speler ging begrijpen wat hij of zij in een scène komt doen, wat hij zegt en vooral: waaróm hij het zegt. Zodat de toneeltaal er min of meer vanzelfsprekend uit rolt, doordat de intentie en onderlaag helder zijn.

Niet elke speler heeft dat vermogen al in dezelfde mate. Dat heeft soms met leeftijd, soms met ervaring te maken. In ‘As you like it’ spelen de geliefden en de broers de lijn, zij zorgen voor de ontwikkeling in het verhaal en de karakters. Daar omheen zien we een aantal meer schetsmatige figuren, zoals de nar, de zanger en de dichter. Dat levert twee verschillende speelstijlen op in één stuk: ‘ingeleefd’, realistisch spel en ‘groot’, bijna karikaturaal spel. Vrouwen spelen daarbij mannenrollen en enkele spelers hebben een dubbelrol. Kleding, fysiek en stem helpen mee om het onderscheid in sekse verder te vervagen. Het stuk speelt in de versie van Theatergroep Amuse aan een Frans Hof en in de Franse wouden, met Schotse Kilts en Keltische muziek. ‘Wat u wilt’ is in de versie van Theatergroep Amuse meer een soort commedia dell’arte geworden dan een eigentijdse Shakespeare in strakke maatpakken. Elke voorstelling is een zoektocht, en met dit resultaat ben ik zeer tevreden. De acteurs stijgen wat mij betreft als amateurs met de lastige Shakespeare-teksten naar grote hoogten.

Als ik denk dat de acteurs iets hebben geleerd, dan is dat het er bij toneel niet alleen om gaat wát je zegt, maar vooral hóe je het zegt. Net als in het echte leven. Acteren is in die zin niets mystieks. Zoals Shakespeare het zelf uitdrukt in ‘As you like it’: “Alles is theater. Met allen, man of vrouw, als acteurs – meer niet. Ze komen op en gaan af, en vele rollen vervult elkeen gedurende zijn leven, in een stuk met vele bedrijven.”

Hans Elbersen

Shakespeare in zuid- en Oost Groningen – de regisseur aan het woord

Jan Dol belde met regisseur Hans Elbersen over de voorstelling Wat u wilt! van Theatergroep Amuse. Hans Elbersen legt als reactie in een open brief uit wat hij met deze voorstelling wilde bereiken en hoe hij te werk is gegaan.

AmATEUR?!

In een Gronings cafeetje drink ik op een zonnige woens-dagnamiddag koffie met singer-songwriter Corijn. Een boeiend gesprek over muziek, ambities en amateurs in de popmuziek.

De twintigjarige Corijn begon op zijn veertiende met het maken van muziek. In een muzikaal nest keek nie-mand daarvan op. Hij koos voor de gitaar en stortte zich in zijn vrije tijd op het perfectioneren van zijn techniek. Met inspiratiebronnen als Bob Dylan en Nick Drake op de achtergrond leerde hij zichzelf binnen afzienbare tijd gitaar spelen en begon al snel met het schrijven van eigen nummers. Toen hij daar uiteindelijk mee naar buiten trad tijdens singer-songwriters contests bleef succes niet uit. In 2009 won hij de landelijke finale van Nootuitgang met zijn doordachte, pure luis-terliedjes. Zijn eerste EP ‘In the Meadow’ volgde niet lang daarna.

Corijn is een rasechte autodidact. Alles wat hij wilde leren, heeft hij zichzelf eigen gemaakt. Maakt dat hem tot een professioneel geworden amateur? Dat ziet Corijn anders. “De stempel ‘professioneel’ geeft weer hoe mensen je zien, niet wie je bent of wat je kunt. Zo-dra je in Vera (Club For The International Pop Under-ground in Groningen) optreedt, zien mensen je ineens als semi-professioneel. Of je je een echte professional of een amateur voelt, heeft te maken met datzelfde publiek of met de plek waar je speelt. Bovendien treed ik vooralsnog in mijn eentje op, en mensen zien dat toch als een voorfase, als een opstapje naar samen-werking met een band. Ze nemen je dan ook al snel minder serieus als je alleen op het podium staat met je gitaar. Ik houd dus ook niet zo van optreden. Het is jammer dat het zo werkt. De grap is dat er genoeg bands zijn die met behulp van doordachte marketing en image-building heel professioneel overkomen, maar gewoon slecht spelen”. Zoveel is duidelijk: intellectuele en artistieke kwali-teit staan bij Corijn hoog in het vaandel. Een kritische houding en een voorliefde voor belangrijke levensvra-gen klinken dan ook constant door in zijn muziek. De

oppervlakkige popscène waarin hij zich nu beweegt staat hem tegen. “De wereld van de popmuziek zit vreemd in elkaar. Popmuziek is nauw verbonden met het kapitalistische gedachtegoed. Mensen willen geld aan je verdienen. Artistieke kwaliteit is dus niet altijd van belang. In de popmuziek moet je daarom wat mij betreft als muzikant teveel concessies doen. Het me-dium biedt me te weinig ruimte om te zeggen wat ik wil”.

“Als je jezelf niet een leven lang liedjes ziet schrij-ven en uitvoeren, hoe zie je je toekomst dan wel voor je?”, vraag ik hem als de bodem van onze koffiekop-jes zichtbaar wordt. “Dat weet ik niet precies, maar wat ik wel weet is dat ik écht iets wil bijdragen op intellectueel en artistiek vlak. Ik studeer filosofie om-dat universele vraagstukken me boeien. Mijn studie hoop ik over een jaar af te ronden, en daarna ga ik me helemaal op de muziek storten. Op dit moment ben ik bezig een band om me heen te verzamelen om een groter publiek te bereiken en meer plezier te krijgen in het optreden zelf. Het is best saai in je eentje op zo’n podium”. Met percussie, viool, banjo en een tweede stem slaat Corijn binnenkort een nieuwe weg in. En die klinkt ongetwijfeld professioneel.

Gonnie Tutelaers

Wie zijn de beoefenaars van amateurkunst in de provincie Groningen? Welke betekenis heeft het in hun leven? Wat zijn hun dromen en ambities? Elk nummer praat Gonnie Tutelaers met een echte liefhebber over deze en andere zaken.

“Ik houd eigenlijk helemaal

niet van optreden”

Foto: Mart Vreesw

ijk

Tuss

en d

e ra

ils

Een

bewe

gim

gsvo

orst

ellin

g, v

an A

nnem

iek

Dijks

tra

erge

ns tu

ssen

Gro

ning

en e

n Ap

eldo

orn

Foto's: Henk Verbeek

Van 10 tot en met 20 juni zal de Noorderkerk in Groningen in beslag worden genomen voor BK 050, de afdeling Beeldende Kunst van de Kunstencentrumgroep in Groningen. Onder de titel ‘Oe-fening BK’ is er een symposium, zijn er presentaties, discussies, eten en natuurlijk kan er ter plekke door amateurs en professionele kunstenaars gewerkt worden. Elke dag is er een mentor die vanuit een eigen discipline een bepaalde ‘oefening’ aanbiedt. De Noorderkerk als open atelier voor de buurt en omgeving. Gert Sennema, bekend van SWET, is gevraagd om deze week artistiek vorm te geven. Blick praat met hem.

Een week lang beeldende amateurkunst in de Noorderkerk, hoe is dat idee ont-staan?“BK 050 kwam zelf met het idee. Ze konden de kerk een week krijgen, en hadden er behoefte aan om een andere kant van de beeldende kunst afdeling te laten zien, een kant die tot nu toe onderbelicht is geweest. BK 050 herbergt veel verschillende disciplines, er is veel dynamiek, het gaat vaak over het proces, niet alleen over het eindproduct. Maar dat is vaak niet het beeld dat buitenstaanders hebben. Ik wilde dat beeldende proces meer in beeld brengen. Aanvankelijk dacht ik: dan is het goed om van die kerk, net als in SWET, afscheid te nemen, zowel ruimtelijk als vormtechnisch. Ik zag een lithurgie van een week voor me, maar dat was voor BK 050 toch te breed. Het beeld moest meer centraal staan.”

Hoe komt het programma er uit te zien?“Nu gaan we de kerk op twee manieren inrichten: aan de rand komen ‘gestolde momenten’, de eindresultaten, als een soort permanente expositie. In het hart van de kerk komt een grote ronde tafel, waar we het proces centraal stellen. Elke dag komt er een andere specialist, een mentor, vertellen over zijn of haar manier van werken. De mentor komt niet uit de beeldende kunst, maar juist uit een hele andere hoek zoals theater, architectuur, geschiedenis, muziek of dans. Samen met die mentor kunnen mensen dan een dag lang komen werken. Het woord workshop trek ik niet zo. Daarom noemen we het een oefening, en de tafel in het midden is de oefenruimte. Docenten van BK 050 zullen de mentoren ondersteunen tijdens deze oefening. In het midden van de tafel komt trouwens een keuken, waar mensen de hele dag door koffie kunnen krijgen, maar ook lunch en een warme maaltijd. Zodat het heel organisch wordt.”

De Kunstraad heeft jullie aanvraag afgewezen.“Ja, dat klopt. Dat zal ook wel gevolgen hebben voor het programma. Ik zou bijvoorbeeld wel elke dag willen afsluiten met een concert, maar ik denk niet dat dat zal gaan. Ook de men-toren hebben eisen, en daar willen we natuurlijk zoveel mogelijk aan tegemoet komen. Dus dat moet eerst. Weet je, we willen vooral de kerk openstellen voor de buurt, en met hen een bijzondere tijd ervan maken. Bij wijze van community project vragen we mensen om iets mee te brengen naar de kerk en daar een verhaal bij te schrijven. Wij gaan daar dan weer iets mee doen. Iedereen is welkom, professioneel of amateur maakt allemaal niet uit. Ook uit de rest van Groningen zijn mensen welkom natuurlijk.”

oefening bAArt kunst

in de noorderkerk

INTERVIEW

"Het woord

workshop

trek ik niet zo"

Bennie Timmer, hoofd van BK 050, schuift aan om over het symposium te vertellen.

Waar zal het symposium over gaan?"De centrale vraag is: wat is een beeldende amateurkunstenaar? Ik kom steeds meer tot de conclusie dat beeldende amateurkunst heel veel verschillende niveaus heeft, je kunt niet spreken over één discipline. Daar wil ik het over hebben, en zichtbaar maken. Voor mij is het verschil tussen een prof en een amateur, dat een prof van zijn kunst probeert te leven. Zonder dat ik daar verder een oordeel over heb, hoor.”

Wat is voor jou het verschil tussen een prof en een amateur, Gert?“Ik vind Bennie’s definitie wel heel plat. Zelf ben ik geneigd om te zeggen dat de prof een grotere mate van ambachtelijkheid heeft, in fysieke zin en in mentale zin. Hij weet hoe het spel gespeeld wordt, dat is een ambachtelijke kant. Dan kun je je eigen vorm toevoegen aan wat er is. De prof houdt zich niet alleen bezig met zichzelf maar ook met de wereld en probeert antwoorden te formuleren op de vragen om hem of haar heen. Amateurs verhouden zich niet tot de kunst, maar het kan wel beeldschoon zijn. Dat vind ik interessant. Ik geloof heilig in intenties en het gebaar. Kunst is wat uit een kunstintentie voortkomt.”

Waar kijk je het meest naar uit?“De laatste dag, een zondag, is de dag van de stilte. Dat lijkt me weergaloos. Voor me-zelf is de hele week ook een oefening in hoe je mensen kunt inspireren, iets kunt laten beleven. Ik ben heel nieuwsgierig naar de dynamiek. Ik hoop op een stroom. Dat het organisch is.”

Nynke OeleMeer informatie over het project Oefening BK is te vinden op www.bk050.nl

SWET winnaar Passie Op het Platteland-prijsOp 25 maart 2010 werd voor de eerste keer de Passie Op het Platteland-prijs (POP-prijs) uitgereikt, tijdens de Conferentie Sociaal Vitaal Platteland. Met de POP-prijs worden succesvolle, inspirerende, bijzondere of innovatieve projecten beloond. SWET won de prijs van in totaal 2500 euro, in de categorie ‘leefbaarheid’. De jury van de POP-prijs vindt de muziektheatervoorstelling een originele manier om cultureel erfgoed te bewaren. "De inbedding in de regio is groot, want de voorstellingen worden gebaseerd op basis van verhalen van de inwoners. Daarbij ontstaan verrassende vormen van samenwerking tussen verschillende sociale groepen", aldus de jury.Goede basisvoorzieningen zijn belangrijk voor de sociale samenhang en leefbaarheid in een plattelandsgemeenschap. Volgens de organisatie versterken ze de sociaal-economische structuur en helpen de (verdere) bevolkingsafname van het platteland te voorkomen.

Op 28 september zal de nieuwe voorstelling, SWET 6, in Leek in première gaan. www.swet.nu

Onlangs zag ik de voorstelling 'Na het eten' van A. Bovell, het afstudeerstuk van André Huitenga.Ik had me toch een honger na afloop! Het speelde zich af in een restaurant. Vóór de pauze wachtte men op de ober om te be-stellen en besprak men intussen de vele gerechten. Na het eten wachtte men op de ober om af te rekenen. De spelers spráken over eten, ze aten niet. Vandaar mijn hon-ger. Even dwaalden mijn gedachten af naar 'La Grande Bouffe' waarin geschransd wordt bij het leven. Als je dat gezien hebt hoef je de eerste weken geen eten meer.

Ik vraag me af waarom eten in zoveel stuk-ken een rol speelt. Want er wordt veel en vaak gegeten in het theater! Hele maal-tijden gaan erdoor. Althans, de suggestie wordt gewekt. Waarom eigenlijk? Waarom gaat het zo vaak over eten? En waarom gaat er nooit eens iemand naar de w.c.?

Tijdens een gezamenlijke maaltijd gebeurt er meer dan eten alleen. Intriges, spannin-gen en conflicten worden zichtbaar. Of er is een vechtpartij. Eten is een bezigheid en je moet tenslotte iets doen terwijl er het een en ander uitgewerkt wordt tussen de personages. Daarom is eten een geliefde bezigheid in veel toneelstukken.

Mijn ervaring is dat er soms verschil is tussen wat er tijdens de repetities gecon-sumeerd wordt en wat tijdens de voorstel-lingen. Ik heb eens meegespeeld in een voorstelling waarbij de maaltijd bestond uit een macaronihap. Maar tijdens de repeti-ties vulden de spelers zich steeds met een

bord chips. Begrijpelijk want de repetities waren ’s avonds en dan heb je al gegeten. Een bord koude en soms wat vettige pasta is niet lekker. Je wilt chips.

Onlangs speelde ik in een stuk waarin om de haverklap pudding of taart geserveerd werd. Wij hielden het bij puddinkjes van een bekend merk. Ik hou van zoetigheid en was erg blij dat we het tijdens de repeti-ties ook gebruikten. Hoewel…na een paar happen moest het al weer weg. De rest verslonden we na afloop. Dat ging door tot ongeveer de derde voorstelling. De pud-ding kwam ons de neus uit. En zo te horen kreeg het publiek er al eerder genoeg van. Vanaf de eerste voorstelling hoorden we een zachte, lacherige zucht als de pudding weer optrad.

Trouwens, ik denk dat ik weet waarom er nooit een speler naar de w.c. gaat. Er is namelijk niks aan, want het personage verlaat alleen maar het toneel. Behalve dan in die boertige klucht waarvan ik me kan herinneren dat een speler door de knieën ging. Hij produceerde niks. Net zo veel eigenlijk als al dat eten op het toneel.

tussen de gAngen door

KIjKERSPLEzIER | ELLEN VAN DER GRAAf

tAlentontwikkeling oP mAAt

Kunstfactor, het landelijke sectorinstituut voor amateurkunst, geeft getalenteerde theatermakers de kans om zich met de hulp van professionele begeleiding verder te ontwikkelen op een specifiek, zelfgekozen vlak. Deze coachingstrajecten inspireren de theatermakers om hun grenzen te verleggen. Ook in Groningen maken drie theatermakers gebruik van de één-op-één coaching door professionele theatermakers: Annemiek Dijkstra, Pauline Kamerman en Hannah de Vries verzorgden op zaterdag 24 april een presentatie over het traject dat zij met hun coach aflegden.

Pauline Kamerman bijt het spits af tijdens de reeks presentaties. In haar leerproces staat tekstontwikkeling centraal. Haar onderzoeksvraag luidt: “Hoe kom ik vanuit ge-richte improvisatieopdrachten tot een goede theatertekst?” De coach die haar helpt bij het zoeken naar een antwoord is Anouk Saleming. In 1999 studeerde zij af als Docent Drama aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem. In 2003 rondde ze vervolgens de opleiding Dramaschrijven af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Met die kennis op zak kan Anouk Pauline goed bijstaan in haar ontwikkeling op het gebied van tekstschrijven. Pauline is medeoprichtster van Jeugdtheaterschool Wonderboom, een school die in 2000 in het leven is geroepen om de theateractiviteiten voor kinderen en jongeren in Noord-Groningen te bevorderen. Wonderboom gaat uit van het kind. Pauline vindt het dan ook belangrijk om de fantasie en verbeeldingskracht van kinderen te sti-muleren. Anouk wijst haar erop dat Pauline haar cursisten teveel vastzet in een opdracht. Een improvisatieopdracht is het leukst als je niet teveel invult voor de kinderen. Pauline moet de kinderen vrijer durven laten en toch een duidelijk omlijnde opdracht formuleren. Daarin ligt haar eerste uitdaging. Om de jonge cursisten te inspireren, neemt Pauline hen mee naar een Middeleeuws kerkje. De kinderen geven aan wat hen opvalt als ze in de kerk rondlopen. De verkenning van de kerk levert hele andere dingen op dan verwacht; de kinderen wijzen objecten aan die helemaal niet direct met de kerk en het Christelijke geloof te maken hebben. Pauline tovert de kerk in haar improvisatieopdracht om tot schip, een schip dat in noodweer terecht komt en op de datumgrens ligt. Het is aan de jongere cursisten om het verhaal eromheen te verzinnen, zonder de kaders die Pauline aanvankelijk had aangegeven. Dat leidt al snel tot een origineel verhaal. Maar hoe zet je dat om naar een goede theatertekst?

Om de verhalen van jongeren om te zetten naar theater is ook de omschrijving van de gebeurtenissen en woordkeuze van groot belang. Dat is het tweede punt dat tijdens Paulines coachingstraject centraal staat. Anouk geeft Pauline feedback op het niveau van de scène, op het niveau van de dramaturgie en op het niveau van de taal. Het valt Anouk op dat Pauline altijd afgeronde scènes schrijft, die precies te behandelen zijn binnen een les. Het conflict dat in de beginsituatie ontstaat wordt dus in een mum van tijd opgelost. Het vloeiende verloop van de scènes en de spanningsopbouw zijn vaak zoek. Daar ligt een belangrijk leermoment voor Pauline. Ook de tekst is daarbij belangrijk. Het is volgens Anouk onmogelijk om het spel én de taal in één keer perfect te krijgen. Vaak is het handi-ger om de taal later aan te scherpen en bij te schaven: tekstuele schoonheid is van latere

Drie nieuwe regisseurs presenteren hun coachingstraject

zorg. Om tot de verbeelding van het publiek te spreken, moet een tekst beeldend zijn. Zo gaat een scène echt leven. Met al deze nuttige tips en adviezen op zak, heeft Pauline een prachtig theaterstuk geschreven. Het is nu aan regisseur Aike Vogelzang om het stuk tot leven te brengen op de planken. Het coachingstraject heeft Pauline in elk geval het inzicht verschaft waarnaar ze op zoek was.

Dan is het woord aan theatermaakster Hannah de Vries. Na haar afstuderen aan de Do-cent Theateropleiding in Leeuwarden en een half jaartje reizen, wordt Hannah voor het coachingstraject benaderd als zij nog maar net weer met beide voeten op Nederlandse bodem staat. Ze pakt dit aanbod met beide handen aan en besluit een onafgerond pro-ject van haar opleiding als vertrekpunt te nemen. Dit project is een documentaire van een zeer traditioneel gezin met een volwassen zoon die nog thuis woont. Ze zitten vast in een vertrouwde routine en dat levert fascinerende beelden op. De familie raakt een gevoelige snaar bij Hannah en ze is dan ook vastbesloten het documentairemateriaal om te zetten in een originele voorstelling. Het schrijfproces en de dramaturgie staan centraal in haar hoofdvraag: “Hoe kom je vanuit een combinatie van improvisatie en documen-tairemateriaal tot een goede voorstelling?” Bij het beantwoorden van deze vraag scha-kelt ze de hulp in van Frederieke Vermeulen en Peter de Graef. Frederieke is de vaste gastdramaturg van Theaterwerkplaats De Prins van Groningen, Peter De Graef is een Vlaams acteur, schrijver en theatermaker. Hij drukt Hannah op het hart vooral niet teveel na te denken maar gewoon te beginnen met schrijven. Teveel analyseren en overpeinzen blokkeert vaak je creativiteit en originaliteit. De coaches laten haar nadenken over de vraag: “Waarom raakt de familie je zo? In hoeverre gaat het verhaal van de vastgeroeste familie over jou? Is het herkenbaar of juist absurdistisch?” Met die vragen in haar ach-terhoofd komt Hannah al gauw tot de conclusie dat de familie symbool staat voor iets dat haar raakt: de veiligheid van het vasthouden aan gewoontes. Hannah gaat daarop met drie acteurs de vloer op, en is met de hulp van de spelers snel tot de kern gekomen van haar stuk. Met een onbevangen houding kruipt ze inmiddels regelmatig achter haar

Blick heeft als doel om haar lezers te informeren en inspireren over amateurkunst in Stad en provincie. We schrijven over theater, beeldende kunst, muziek, film, community art en alle denkbare artistieke dwarsverbanden. Blick is betrokken en kritisch en kijkt met een persoonlijke blik naar de amateurkunst in Groningen.

PER DIREcT ZIJN WE OP ZOEK NAAR AUTEURS EN fOTOGRAfEN (vrijwillige functie)

Wil je (leren) schrijven voor een breed publiek? Ben je geïnteresseerd in (amateur)kunst en kun je je enthousiasme overbrengen op papier, maar durf je ook eerlijk en genuanceerd je mening te geven? Hou je van fotografie en zoek je een podium? Kom bij Blick!

Interesse? Stuur een korte motivatiebrief met CV en (als je hebt) een voorbeeld tekst of foto naar info@blickmagazine.nl t.a.v. Nynke Oele

pc om haar stuk te schrijven en de tekst meteen met de acteurs door te spreken en te spelen. Belangrijk is de vraag: wat wil ik vertellen? Hannah experimenteert daarbij met de aan- of afwezigheid van de interviewer in het documentairemateriaal, en met het vertelperspectief. Frederieke is er om haar in de verschillende fases van het schrijf- en regisseerproces te adviseren, inspireren en bij te sturen. In juni presenteert Hannah het eindresultaat.

Tot slot vertelt Annemiek Dijkstra over de ervaringen tijdens haar traject, bijgestaan door haar coach Linda Olthof. Annemiek maakt gangbare voorstellingen, maar koestert daar-naast een voorliefde voor eigenzinnige bewegingsvoorstellingen die ruw gemonteerd zijn. Ze maakt graag bewegingssequenties die ontstaan vanuit een specifieke inhoud. Na haar opleiding aan de Kleine Academie in Brussel heeft zij veel oog voor het fysieke as-pect van een stuk en is ze geïnteresseerd in de manier waarop verschillende disciplines elkaar inspireren. Op dit vlak zet zij de coaching in. Annemiek stelt zichzelf de vraag “Hoe kan ik de losse onderdelen (chaos) die ontstaan zijn uit intuïtie onderbrengen in een dramatische, verhalende lijn?” Het is voor haar een uitdaging een lopend verhaal te construeren uit de bewegingssequenties en de spelers een echt karakter te laten uitbeel-den. Voorheen kreeg Annemiek de opmerking dat haar acteurs geen echte personages uitbeeldden en er teveel dans in haar theatervoorstellingen zat verwerkt. De acteurs en actrices hanteerden tekst en dans apart van elkaar, maar stapten daarbij uit hun rol zodra de dans inzette. Daar is Annemiek aan gaan werken met Linda Olthof, bewegingsexpert en bewegingsdocent aan de Toneelschool in Arnhem. In de voorstelling Tussen de Rails, het resultaat van haar samenwerking met een coach, vormen de schilderijen van Edward Hopper de voornaamste inspiratiebron. De schilde-rijen stralen een gevoel van eenzaamheid uit. De figuren in zijn werk lijken los te staan van hun omgeving en in een isolement te verkeren. De vijf actrices van Tussen de Rails (studenten van de Amateurtheaterschool en de Jeugdtheaterschool Groningen) hebben ieder een schilderij uit Hoppers werk gekozen en een verhaal verzonnen bij de vrouwe-lijke figuur. Deze verhalen vormen de leidraad van het stuk. Elke vrouw vertelt haar eigen verhaal, en mannen spelen in deze verhalen een sleutelrol. Met behulp van coach Linda Olthof heeft Annemiek de personages in haar nieuwste voorstelling duidelijker vormge-geven. Bovendien is het een echte bewegingsvoorstelling geworden, wat betekent dat de bewegingen minder netjes worden afgemaakt en de vrije expressie meer naar de voorgrond treedt, maar dit keer binnen een duidelijker omlijnd verhaal. Op zaterdag 24 april beleefde de voorstelling haar première, maar het stuk zal de komende maanden nog vaker te zien zijn, onder andere in het Prinsentheater.

Na een inspirerende middag met veel informatie over de drie coachingstrajecten kan ik concluderen dat het de drie theatermakers enorm veel nieuwe inzichten heeft opgeleverd en dat het inspirerend werkt voor makers en leerlingen. Het is dan ook een goede zaak dat Groningen de coachingstrajecten volgend jaar een vervolg zal geven.

Gonnie Tutelaers

In het weekend van 16 tot en met 18 april was het een drukke theaterbende bij de Theaterwerk-plaats de Prins van Groningen. De goede sfeer, uitverkochte zalen en boeiende voorstellingen ma-ken dat de organisatie terugkijkt op een zeer geslaagde tweede editie van het festival. Ook dit jaar hebben amateurtheatergezelschappen uit de stad en hele provincie laten zien wat zij in huis hebben. Het resultaat: een afwisselend programma met verrassend veel talent.

Op het Amateurtheater Festival waren twaalf groepen te zien, waarvan Rederijkerskamer Sappho door twee verschillende delegaties vertegenwoordigd werd. Naast Sappho waren te zien: Theatergroep De Catalanen, JeugdTheaterschool, Rederijkerskamer Ons Genoegen, AmateurTheaterschool, Toneelgroep Draadloos, Theatergroep Raamwerk, Suiker, De Koning Sterft, Eloquentia (Elo) en Grunneger Sproak.De voorstellingen werden beoordeeld door een vakjury en de winnaar kreeg op zondagavond een cheque van € 500,- plus een wisselbokaal uitgereikt. Dit jaar fungeerde het Amateur-theater Festival bovendien als voorronde van 30 Minuten Los!, een nieuw theaterfestival dat plaatsvindt op 27 november in Theater vanBeresteyn in Veendam. Daar, tijdens de grote finale, zullen de winnaars uit de voorrondes in Groningen, Winschoten, Ekehaar en Leek tegen elkaar strijden.

Vorig jaar werd De Grunneger Sproak tot winnaar bekroond. Dit jaar kwamen ze moedig hun titel verdedigen met de eenakter Serenoade, maar moesten ze de wisselbokaal achterlaten. Theatergroep Raamwerk met de monoloog Thuis van Tsjechov is namelijk door de jury aan-gewezen als de winnaar van het festival en mag Groningen in november vertegenwoordigen tijdens 30 Minuten Los!.

Na afloop werd door de vele spelers nog snel even wat nagepraat en geborreld, maar de vermoeidheid sloeg al snel toe en het beeld van een nieuwe werkweek stuurde menigeen reeds snel naar huis. We kijken uit naar de volgende voorronde en natuurlijk naar de finale in november!

De redactie

Het Amateurtheater festival een kleurrijk geheel en bomvolle zalen

De a

rme

muz

ikan

t

Wat

wil

iede

reen

toch

van

mij

19

Lang

en

gelu

kkig

Suik

er

Na d

e na

cht

Op v

olle

Zee

Sere

noad

ePr

aatp

aal

Foto's: Henkk Vernbeek, Theo Dellabarre

DE WINNAARDe jury oordeelde als volgt over de voorstelling Thuis:De voorstelling doet erg professioneel aan. De tekstbe-handeling was uitmuntend. De speelster bracht zowel de beeldende als de filosofische elementen van de tekst helder en overtuigend over het voetlicht. De sobere doch speelse vormgeving deed de voorstelling boven de anek-dote uitstijgen. We hopen dat de speelster dit stuk nog vaker gaat spelen, om in haar spel te groeien, de over-gangen organischer kunnen worden en de regiekeuzes minder in het oog springen. Het is een literaire tekst met een lange spanningsboog voor toneel, maar desalniette-min heel pakkend.

Als ik zeg: ‘Twee teams, rechters en pu-bliek, aangevers en inkoppers en een hoop theatraliteit’, dan zegt u waarschijnlijk: ‘Theatersport.’ Dat is correct, en het grote toernooi begint op 11 juni in Zuid-Afrika.

Wie de pest heeft aan voetbal, kan deze column beter gewoon skippen. Wie ervan houdt, moet ik teleurstellen. Voetbal gaat helemaal niet over voetbal. Het gaat over een competitieve vorm van theater waarbij 2 teams van 11 acteurs 90 minuten lang tekst rondkaatsen in de vorm van een gro-te witte knikker. ‘Het woord het werk laten doen,’ heet dat. Je punt scoren. Wie dat het beste kan heeft gewonnen.

Overdrachtelijkheid is troef: de bühne is van gras, goed schoeisel is vereist. Wie een uitglijder maakt roept hoon en spot over zich af. Het publiek is kritisch. Het schreeuwt. Acteurs en rechters krijgen van alles naar het hoofd geslingerd. Vaak ook letterlijk, maar daar zit zelden een natte spons tussen. Laat staan een roos.

Timing is van essentieel belang. Pak een uitspraak van Johan Cruijff, vervang ‘voet-bal’ door ‘theatersport’ en je krijgt: ‘In theatersport is het simpel: je bent op tijd of je bent te laat. Als je te laat bent, moet je zorgen dat je op tijd vertrekt.’ En ook deze, met de nodige mutaties: ‘Ik geloof niet. In Spanje slaan alle 22 acteurs een kruisje voordat ze de bühne opkomen. Als het werkt, zal het dus altijd een gelijkspel worden.’ Dat plaatst ook het bijgelovige ‘toitoitoi’ in een ander daglicht...

Mijn toenmalige vriendin deed ook aan theatersport. Die woensdagavond zou ik meegaan, dat stond al tijden vast. Toen ik erachter kwam dat gelijktijdig de finale van de UEFA Champions League gespeeld werd, moest ik kiezen tussen twee vormen van theatersport. Ik nam een besluit, en ’s middags schoot ik in een schiettent op de Groninger meikermis een dikke pluizige olifant van anderhalve meter hoog. Om de slurf knoopte ik een wit kaartje met een rood hartje en ‘toitoitoi’ daaronder. ’t Was een gok.

Ik trof haar voor de voorstelling in de foyer, waar ik met mijn olifant nogal wat opzien baarde. ‘Lief,’ zei ik, ‘deze pluizige Jumbo gaat vanavond mijn plaats innemen. Geef hem een stoeltje op de eerste rij. Hij kan goed luisteren. Hij is een en al oor. Kijk maar,’ en ik trok aan beide flappen.

De energie die ze stak in de scène die ontstond, moet ze die avond node op de bühne gemist hebben. Ze nam het niet sportief op, vond ik. Maar misschien was ook wel mijn timing niet goed. Van essen-tieel belang, achteraf.

Die avond keek ik in mijn eentje naar de fi-nale van de Champions League. Een hoop theatersport, met slecht spel, veel theatra-le schwalbes en stervende zwanen. Als ik een natte spons had gehad, was die naar de tv gevlogen. Als ik een roos had gehad, had ik die aan Jumbo meegegeven.

toitoitoi

cOLUmN | jIm ROTTEVEEL

ATS Totaal | 28 t/m 30 mei Prinsentheater, Groningen | www.theaterwerkplaatsgroningen.nl

In het weekend van 28, 29 en 30 mei opent de AmateurTheaterschool (ATS) haar deuren tijdens de ATS Totaal! De AmateurTheaterschool bestaat dit jaar 10 jaar, dus wordt er feestelijk uitgepakt met de jaarlijkse voorstelling: vrijdag 28 mei is om 20.00 uur de première van ‘Lang en Gelukkig’ in het Prinsentheater. Op 29 en 30 mei en 3, 4 en 5 juni is deze voorstelling ook nog te zien. Zaterdag 29 en zondag 30 mei zijn er tussen 12.30 uur en 17.15 uur presentaties te zien van alle groepen van de ATS. Deze zijn allemaal gratis toegankelijk. De ATS Totaal is een interessant theaterweekend voor belangstellenden, familie en vrienden. Kijk voor het volledige programma op de website.

Ruigeland festival | 5 juni, NAM park in Grijpskerk | www.ruigeland.nl

Na drie uiterst succesvolle Ruigeland Festivals in 2006, 2007 en 2008 heeft de organisatie van het festival, Jungle Warriors Pro-ductions, in gezamenlijk overleg met de gemeente Zuidhorn een aantal plannen ontwikkeld voor drie nieuwe edities van het dit muziek- en dansfestival. Het Ruigeland festival zal vanaf 2010 op de volgende data plaats vinden: 5 juni 2010, 4 juni 2011 en 2 juni 2012.Op het Ruigeland Festival is veel jong noordelijk talent in combinatie met een aantal bekende namen te zien. Veel verschillende soor-ten muziek en dans, een uitgebreid kinderprogramma met veel actieve workshops en veel ruimte voor lokale beeldende kunstenaars en bijzondere kunstprojecten. Voorafgaand aan de grote festivaldag bij het NAM park in Grijpskerk, traditioneel de eerste zaterdag van juni, zullen er ook verschillende Ruigeland activiteiten worden georganiseerd op andere plaatsen in de gemeente Zuidhorn.

Kic festival | 5 juni Kielzog te Hoogezand | www.kicfestival.hyves.nl | www.kielzog.nl

Op 5 juni organiseert het Kielzog te Hoogezand de eerste editie van Kic. Kic, Kielzog In Concert, is een muziekfestival dat (beginnend) talent uit het noorden een professioneel podium biedt. In maar liefst drie verschillende zalen (grote zaal, kleine zaal, theatercafé) vinden optredens plaats. Het festival biedt singer/songwriters, bands en zangers en zangeressen de kans het podium te betreden. De avond wordt afgesloten door een bekende Nederlandse act. Begin mei worden de bands bekend gemaakt en start de kaartverkoop

jTS Vol-Uit | 10 t/m 13 juni Prinsentheater, Groningen | www.theaterwerkplaatsgroningen.nl

Dit jaar bestaat de Jeugdtheaterschool (JTS) 15 jaar en dat wordt gevierd! Dit jaar organiseert de JTS weer een JTS Vol-Uit als spetterende seizoensafsluiting, maar dat bruist dit jaar meer dan ooit. Van 10 t/m 13 juni staat het Prinsentheater vol met presentaties en voorstellingen. In deze week laten alle groepen van de Jeugdtheaterschool zien waar ze dit jaar aan gewerkt hebben. De presentaties zijn gratis toegankelijk, voor de voorstellingen dient entree betaald te worden. Er zijn dit jaar drie voorstelling te zien: ‘De Stad Ontmaagd’, ‘Bloeddruk’ en ‘Tussen de Rails’. Kijk voor het volledige programma op de website.

festivals

AAnkondigingen

issn 1879-9752