Uitleg Bhakti Holland Reïncarnatie cursus door Radharaman Das Deel 5.

DE THEORIE VAN TRANSMIGRATIE

De theorie van transmigratie is een van de oudste theorieën van mensen uit het Oosten om de problemen op te lossen omtrent leven en dood en om de voortgang van het bestaan na de dood te verklaren. Deze theorie vooronderstelt het bestaan van de ziel als een entiteit, die kan leven zelfs wanneer het grofstoffelijke lichaam dood is of is teruggekeerd naar de elementen.

Degenen, die het bestaan van de ziel ontkennen, of de zelfbewuste denker en doener ontkennen als een entiteit, die zich onderscheidt van het grofstoffelijke lichaam, zijn genoodzaakt deze Theorie van Transmigratie af te wijzen.

Materialistische denkers aller tijden hebben geweigerd deze theorie te aanvaarden, omdat ze het bestaan van een ziel of een zelfbewuste denker en doener als een wezen, dat afgescheiden is van het grofstoffelijk lichaam, niet willen toegeven.

Het gevolg is, dat ze zich niet afvragen, of de ziel na de dood wel of niet bestaat en of zij blijft doorleven of niet. Zulke materialisten zijn geen figuren van de twintigste eeuw, maar hebben in alle tijdperken en in alle landen geleefd.

In India en in andere geciviliseerde landen uit antieke tijden zijn materialistische denkers in de meerderheid geweest en gaven dezelfde argumenten, die we ook horen van agnostici en wetenschappers van nu. Hun argumenten zijn over het algemeen eenzijdig en onbevredigend. Ze trachten de ziel of het zelfbewuste wezen af te leiden uit de combinatie van materie of materiële krachten, maar ze zijn er nooit in geslaagd hiervan een wetenschappelijk bewijs te leveren.

Geen enkel argument ten gunste van het bestaan van een ziel als een entiteit overtuigt hen, omdat ze het bestaan ontkennen van wat dan ook, dat niet door de zintuigen kan worden waargenomen. Als we de ziel naar het zintuiglijke platform zouden kunnen brengen en haar voor deze materialistische denkers zichtbaar konden maken, zodat ze er experimenten op konden uitvoeren, zouden ze tot op zekere hoogte misschien overtuigd kunnen raken, maar eerder niet.

Maar hoe kunnen we de ziel op het zintuigelijke vlak brengen, als zij etherisch is en fijner is dan datgene, dat we met onze zintuigen kunnen waarnemen? Zij, die proberen de oorzaak van ons aardse leven te verklaren met de Erfelijkheidstheorie, geloven niet in de realiteit van Transmigratie.

Moderne wetenschappers, agnostici en materialisten hangen over het algemeen de Erfelijkheidstheorie aan en trachten er alles mee te verklaren, maar als we hun argumenten voor de Erfelijkheidstheorie onder de loep nemen, zien we, dat de transmigratietheorie veel bevredigender is en veel rationeler dan die van de erfelijkheid.

Onder de aanhangers van de grote wereldreligies ontkent de meerderheid van de christenen, joden, islamieten en parseërs de realiteit van Transmigratie. Natuurlijk is er een tijd geweest, waarin de christen geloofden in deze Transmigratietheorie. Origen en andere Kerkvaders hebben hem geaccepteerd tot de tijd van Justinianus (Byzantijns Keizer 527-565 n. Chr.), die iedereen vervloekte, die in reïncarnatie geloofde of in het vóór-bestaan van de ziel.

In de Kaballa van de joden speelt de idee van Transmigratie de belangrijkste rol. In feite accepteerden de kaballisten deze theorie om alle problemen op te lossen, die niet door enig andere theorie kon worden verklaard. De joden, christenen, islamieten en parseërs, die niet in de theorie van transmigratie geloven, accepteren de eengeboorte theorie, waarbij God de zielen op het moment van de geboorte uit het niets creëert en dat deze zielen, die uit het niets ontstonden, altijd blijven leven, dat dit onze eerste en laatste geboorte is, die we krijgen, dat we eerder niet bestonden, dat we plotseling door God werden geschapen en dat ieder van ons na de dood blijft leven, hetzij in de hemel of in de hel om voor de eeuwigheid te genieten of te lijden. Van de moderne spiritualisten, die met dit idee van een-geboorte zijn geboren en opgegroeid, aanvaardt niemand de theorie van transmigratie. Toch zijn er miljoenen mensen over de hele wereld, die wel in Transmigratie geloven, die rust en troost in hun leven hebben gevonden en een bevredigende oplossing voor de problemen van leven en dood.

De Transmigratietheorie, of metempsychose, zoals deze door veel filosofen wordt genoemd, betekende oorspronkelijk zielsverhuizing na de dood van het ene lichaam naar het volgende. Het betekende met andere woorden, dat de ziel na een verblijf in een bepaald lichaam gedurende een bepaalde tijd dit lichaam bij de dood verlaat en zich verplaatst naar een ander lichaam, dat gereed is de ziel te ontvangen om ervaringen te verkrijgen als mens, als dier, of als engel. De ziel kan verhuizen van een menselijk lichaam naar het lichaam van een engel en dan terugkomen naar het menselijke vlak, of zij kan naar het dierlijke vlak gaan en opnieuw als dier worden geboren.

Dus de oorspronkelijke betekenis van Transmigratie of metempsychose was het verhuizen van de ziel van lichaam naar lichaam, hetzij dat van een dier, een mens, een engel, of dat van een halfgod. De migrerende substantie had een vaste kwantiteit en vaste kwaliteiten en koos zijn bestaansvorm in overeenstemming met haar smaak, verlangen en karakter. Dit idee heerste onder de antieke Egyptenaren, die dachten dat de ziel na het verlaten van het dode lichaam gedurende duizenden jaren van het ene lichaam naar het andere verhuisde om in verschillende levensstadia ervaringen te verkrijgen.

Van de Griekse filosofen geloofden Pythagoras en Plato met hun aanhangers in de Theorie van Metempsychose of Transmigratie van de ziel. Pythagoras zei, "Na de dood neemt het rationele verstand, dat uit de keten van het lichaam is bevrijd, een etherisch voertuig aan en verhuist naar het dodenrijk, waar het verblijft, totdat het wordt teruggestuurd naar deze wereld om een ander

menselijk of dierlijk lichaam te bewonen. "Nadat het achtereenvolgende louteringen heeft ondergaan en voldoende is gezuiverd, wordt het ontvangen door de devata`s en keert terug naar de eeuwige bron, waaruit het aanvankelijk voort was gekomen."

Plato geloofde ook in deze theorie. We kunnen natuurlijk niet precies zeggen, waar Pythagoras en Plato deze ideeën vandaan hadden gehaald. Sommigen beweren, dat ze deze doctrines uit Egypte hadden overgenomen, anderen denken, dat ze de Theorie van Transmigratie rechtstreeks of indirect uit India hadden gekregen. Plato beschreef in mythologische taal in Phaedrus, waarom en hoe de ziel op dit platform haar geboorte krijgt, hetzij als mens of als dier, als volgt, "In de hemel bestuurt Zeus, de Vader en Heer van alle schepselen, zijn gevleugelde wagen en commandeert en overziet alle zaken. Een groep halfgoden en geesten volgt hem en ieder vervult zijn eigen functie. Iedereen, die het wil en kan, volgt hen. Nadat ze deze ronde hebben gemaakt, arriveren ze bij een stijl pad langs de

binnenste omtrek van het hemelse gewelf en gaan aanzitten aan een banket. De wagens van de halfgoden, die goed zijn uitgebalanceerd en goed worden bestuurd, kunnen er gemakkelijk komen.

Anderen hebben er moeite mee, want – tenzij de bestuurder [de persoonlijkheid van het paard] grondig heeft gebroken – trekt het ondeugdelijke paard de kar omlaag vanwege zijn neiging naar de aarde te willen, waarna de ziel zware arbeid moet verrichten.

De zielen van halfgoden bereiken het hoogste punt, stappen uit en staan op het oppervlak van de hemel, waar ze hemelse vreugde genieten. Dit is het leven van de goden. Andere zielen, die God het beste volgen en het meest op Hem lijken, slagen erin een visioen van de waarheid te krijgen en met grote moeite de buitenwereld binnen te gaan.

De rest van de zielen, die ernaar verlangen de hoogste wereld binnen te gaan, volgen allemaal, maar omdat ze niet sterk genoeg zijn, worden ze in de diepte rondgedragen, vallen om en vertrappen elkaar, streven ernaar de eerste te zijn, waarbij velen door verwarring en uitputting verlamd raken en hun vleugels breken.

Dus wanneer de ziel niet in staat is te volgen en er niet in slaagt de visie van de Waarheid vast te houden, zinkt ze onder de dubbele belasting van vergetelheid en ondeugd, vallen haar veren uit en valt zij naar de aarde om keer op keer als mens of als dier te worden herboren."

Plato zegt, "Tienduizend jaar moet zijn verstreken, voordat de ziel naar de plaats kan terugkeren, waar ze vandaan kwam, want ze kan in minder tijd haar vleugels niet laten aangroeien [...] Na de eerste duizend jaar komen de zielen van goedaardige en kwaadaardige soorten bij elkaar om een lot te trekken en kiezen hun lichaam in overeenstemming met hun aanleg en karakter.

Ze mogen nemen wat ze willen. In plaats van de natuurlijke consequenties van hun daden en misdaden uit voorgaande levens te incasseren, wordt hen toegestaan hun eigen lot te kiezen in overeenstemming met hun ervaringen en eigenschappen. Sommigen, die walgen van de mensheid, geven er de voorkeur aan te worden geboren als een dier, zoals leeuwen en arenden of andere dieren. Anderen scheppen er genoegen in om hun geluk als mens te beproeven."

Uit deze mythologische beschrijving kunnen we afleiden, wat Plato verstond onder Transmigratie.

Dit platonische idee van Transmigratie of achtereenvolgende levens van degenen, die deze aarde bewonen, is door verscheidene denkers uit de moderne tijd bekritiseerd geworden. Doctor Myers, voorheen werkzaam bij de Psychical Research Society (Psychisch Onderzoek gezelschap) in Londen, verwijst naar dit idee en schrijft in Deel Twee van Human Personality (Menselijke Persoonlijkheid) het volgende (p. 134).

"Het simpele feit, dat dit waarschijnlijk de opvatting was van zowel Plato als Virgilius, toont aan, dat hieraan voor de beste reden en de hoogste instincten van de mens niets vreemds is. Noch is het gemakkelijk zich enige theorie van rechtstreekse schepping van geesten te realiseren in verschillende vooruitgangsstadia, zoals die, welke op aarde komen in de vermomming van de sterfelijke mens. Er moet volgens het gevoel een vorm van continuïteit zijn, een vorm van spiritueel verleden".

Waarom schept Hij niet alle zielen gelijkwaardig? Waarom is de ene ziel spiritueel uiterst gevorderd, terwijl een andere onwetend en gestoord is? Deze vraag kan niet worden beantwoord. Dit probleem

kan niet worden opgelost met de Speciale Scheppingstheorie en daarom zegt doctor Myers, dat er geen twijfel bestaat, dat er reeds een soort continuïteit of spiritueel verleden van iedere individuele ziel bestond, waarmee hij impliciet de Theorie van Transmigratie erkent.

Hoewel hij vanuit een wetenschappelijk gezichtspunt geen direct bewijs kon leveren van het idee van een voorbestaan van de ziel, kon hij het ook niet helemaal ontkennen, toen hij zei, "De vormende krachten, die ons lichaam en ons verstand hebben gemaakt, wat ze nu zijn, kunnen altijd fysieke krachten zijn geweest – vanaf het eerste levende slijmdiertje tot de complexe intelligenties van vandaag de dag [...] Het gezichtspunt van de oude transmigrationisten zou dus een deel van de waarheid kunnen bevatten en de huidige mens zou het resultaat kunnen zijn van niet alleen mengvormen van erfelijkheden van vaders en moeders zijde, maar van mengvormen van erfelijkheden met een planetaire en een kosmische omvang" (Human Personality, Vol. II,

267).

De Theorie van Transmigratie, zoals door Plato beschreven, is een beetje anders dan een vergelijkbare theorie, die in India vóór zijn tijd reeds bestond. In het platonische concept van transmigratie, zoals we reeds hebben gezien, werden de zielen toegestaan hun eigen lot te kiezen in overeenstemming met hun ervaring of karakteristieken, maar ze hoefden niet de natuurlijke consequenties van hun daden en wandaden te incasseren.

Plato zei niets over de wet, die zielen bestuurt. In Oud-India echter verklaarden de grote denkers en filosofen, dat iedere individuele ziel wordt gehouden aan de onwankelbare natuurwet, waarbij ze haar lichaam krijgt als een natuurlijk gevolg van haar voorgaande daden en wandaden en geen vrije keus heeft om een lot uit te kiezen volgens de aanleg van haar karakter. De grote denkers en filosofen van Oud-India ontdekten de universele Wet van Oorzaak en Gevolg, van actie en reactie, en noemden dit met een Sanskriet term 'Karma', hetgeen betekent Wet van Oorzaak en Vervolg, waarbij iedere oorzaak moet worden gevolgd door een effect met een overeenkomstige aard, dat iedere actie een overeenkomstige reactie moet genereren en dat omgekeerd iedere reactie of ieder effect het gevolg is van een actie of oorzaak van een overeenkomstige aard.

Er is dus altijd een evenwicht en harmonie tussen oorzaak en gevolg, tussen actie en reactie. Deze wet van karma is nu een fundamentele waarheid van de moderne natuurwetenschappen geworden en heeft verschillende namen. Natuurwetenschappers noemen hem de Wet van Oorzakelijkheid, de Wet van Compensatie, de Wet van Wederkerigheid, de Wet van Actie en Reactie en verwijzen allemaal naar hetzelfde idee, namelijk, dat iedere oorzaak tot een evenredig resultaat moet leiden en dat iedere actie een evenredige reactie moet bewerkstelligen.

Welnu, deze antieke denkers van India pasten deze Wet van Karma toe om de bestemming van menselijke zielen te verklaren en op deze wet hebben zij de Theorie van Transmigratie gebaseerd. Ze bevestigden, dat menselijke zielen door deze onweerstaanbare wet worden gebonden en er niet onderuit kunnen komen en dat hun gedachten en daden de oorzaken zijn, die tot resultaten met een overeenkomstige aard leiden. Dus hun toekomstige geboorte hangt niet af van hun wispelturige, vrije keuze, maar wordt beperkt door de gedachten en daden of wandaden uit hun voorgaande leven.

In het platonische concept zien we daarentegen, dat zielen zich verplaatsen volgens kun keuze. Ze hoeven geen menselijke gedaante aan te nemen, als ze de voorkeur geven aan een dierlijke

levensvorm, maar in het hindoeïstische concept van Transmigratie zien we, dat het geen gevolg is van een vrije keuze, maar – indien onze gedachten en daden ons dwingen een bepaalde levensvorm aan te nemen, zijn we onderhevig aan de Wet van Karma, die onze toekomstige geboorte en de evolutie van onze ziel bepaalt.

Hiermee verschilt de Hindoetheorie van Transmigratie fundamenteel met de platonische en het Egyptische idee van transmigratie. In de platonische en Egyptische theorieën zien we, dat de zielen, nadat ze het lichaam hebben verlaten, een ander lichaam binnengaan, dat zijn opwachting maakt om de migrerende ziel te ontvangen, maar in de Hindoetheorie van Transmigratie maakt het nieuwe lichaam geen opwachting om de migrerende ziel te ontvangen. Integendeel, de ziel, die onderhevig is aan de Wetten van Evolutie, stelt het grofstoffelijk lichaam zelf samen in overeenstemming met haar verlangens en neigingen of aanleg. Evenals een levenskiem een dichtere bestaansvorm ontwikkelt door middel van celdeling, groei en het assimileren van omgevingsvoorwaarden, evenzo stelt de levenskiem van de menselijke ziel het grofstoffelijke lichaam samen door te gehoorzamen aan de wetten, die het fysieke vlak besturen. Ouders zijn niets anders dan kanalen, waar doorheen de migrerende ziel haar materiële vorm verkrijgt. Ouders creëren de ziel niet; ze hebben geen scheppend vermogen. Ze kunnen alleen een geschikte omgeving bieden, die nodig is om een grofstoffelijk lichaam samen te stellen. Zielen arriveren met hun aanleg, neigingen en verlangens en blijven levenskiemen.

Welnu, deze levenskiemen bevatten vitale krachten, zintuigelijke vermogens, psychische vermogens en etherische materiedeeltjes. Op het moment van de dood trekt de ziel zich samen en brengt al haar vermogens uit de zintuigorganen naar haar innerlijke centrum en in die samengetrokken staat verlaat ze het lichaam.

Deze vermogens echter verlaten niet te ziel zelf. Door de Wet van het Behoud van Kracht en Energie blijven ze in dat centrum latent aanwezig, totdat omliggende voorwaarden gunstig genoeg worden om hun nieuwe manifestatie tot stand te brengen. Wedergeboorte is de manifestatie van de latente vermogens, die aanwezig zijn in de levenskiem of de individuele ziel. Deze levenskiemen hebben verschillende namen.

Leibnitz noemde ze 'monaden' en moderne wetenschappers noemen ze 'bioplasma's' en dergelijke termen, maar de filosofen van de Vedanta beschrijven ze als 'subtiele lichamen'. Deze kiemen of subtiele lichamen zijn onderhevig aan evolutie en groei; ze klimmen op van lagere tot hogere ontwikkelingsstadia, van het mineraal naar de plant naar het koninkrijk der dieren en uiteindelijk worden ze menselijke wezens en ontwikkelen zich verder.

In de platonische theorie wordt het idee van vooruitgang, groei of geleidelijke evolutie van de ziel van lagere naar hogere stadia van het bestaan volkomen uitgesloten, omdat – zoals ik eerder zei – de migrerende substantie een vastgelegde kwantiteit heeft met vastgelegde kwaliteiten, hetgeen betekent, dat deze kwaliteiten niet veranderen en niet onderhevig zijn aan groei of evolutie. Het zijn constante kwantiteiten.

Om deze twee begrippen uit elkaar te houden zouden we de hindoeïstische Theorie van Transmigratie 'Reïncarnatie' moeten noemen. De hindoeïstische of vedantische Reïncarnatietheorie echter is niet hetzelfde als de boeddhistische Theorie van Wedergeboorte, want boeddhisten geloven niet in het permanente bestaan van de entiteit van de ziel.

Er is nog een ander punt, waar de Reïncarnatietheorie verschilt van de platonische transmigratie. Volgens de Reïncarnatietheorie bestaat er groei en evolutie van iedere individuele ziel van lagere naar hogere stadia van ontwikkeling. De ziel of levenskiem (of het subtiele lichaam) komt, nadat zij door de lagere bestaansvormen is gegaan, naar het humane platform en krijgt ervaring en kennis; en nadat ze op het humane platform is aangeland, keert ze niet meer terug in een dierlijk lichaam.

De platonische theorie daarentegen leert, dat mensenzielen naar dierenlichamen migreren of engel worden en dat sommigen de voorkeur geven aan een dierlijk leven; terwijl de Reïncarnatietheorie, die zich baseert op het wetenschappelijke feit van Geleidelijke Evolutie, leert, dat menselijke zielen reeds door diverse fasen van het Koninkrijk der Dieren – nee, zelfs van het Koninkrijk der Planten heeft begeven onder invloed van het natuurlijke evolutieproces.

Waarom zou een ziel, die eenmaal het menselijke organisme heeft gekregen, ervoor kiezen terug te keren naar het lagere en minder perfecte organisme van een dier? Hoe kan een lagere manifestatie een hogere accommoderen? Waarom zou een grotere manifestatie de voorkeur geven aan meer beperkte vormen boven die van andere?

Tegen deze vraag lopen we aan in de platonische Theorie van Transmigratie. Daarom wijst de Reïncarnatietheorie, of de Theorie van Transmigratie volgens de hindoes, dit idee van terugkeer van een menselijke ziel naar dierlijke vormen af.

We zijn in het evolutieproces de lagere stadia van dierlijke organismen reeds gepasseerd. Waarom zouden we naar deze vormen terugkeren, als we eruit zijn gegroeid? Het is echter waar, dat er in India onder veel ongeschoolde mensen het idee bestaat, dat menselijke zielen na de dood naar dierlijke lichamen verhuizen om ervaringen te verkrijgen en de gevolgen van hun verkeerde daden te incasseren, omdat ze onderhevig zijn aan de Wet van Karma. In de platonische theorie echter speelt de Wet van Karma geen rol bij de zielsverhuizing.

De ontwikkelde en bedachtzame geesten van India daarentegen aanvaarden de meer rationele en wetenschappelijke Theorie van Reïncarnatie. Hoewel er in de geschriften van de hindoes passages zijn, die schijnbaar verwijzen naar de terugkeer van menselijke zielen naar een dierlijke natuur, wil dat niet zeggen, dat dergelijke passages betekenen, dat de ziel genoodzaakt wordt om een dierlijk lichaam aan te nemen. Ze kunnen als een dier leven, zelfs wanneer ze een menselijk lichaam hebben,

aangezien we waarnemen, dat er velen zijn, die leven als katten, honden en slangen in menselijke vorm en dikwijls nog veel kwaadaardiger zijn dan natuurlijke katten, honden en slangen. Ze oogsten hun eigen Karma en manifesteren hun dierlijke geaardheid, hoewel ze er lichamelijk uitzien als mensen. Deze vorm van regressie is weggelegd voor iemand, die op basis van slechte gedachten en daden terugkeert naar het dierlijke platform, nadat hij het humane platform heeft bereikt. Een dergelijke regressie leidt tot kennis en helpt de doorgaande vooruitgang naar de manifestatie van hogere vermogens op hogere niveaus van bewustzijn.

Slechte gedachten en slechte daden zijn niets anders dan het resultaat van onze eigen fouten. Wat is zonde? Zonde is niets anders dan een fout en komt voort uit onwetendheid. Bijvoorbeeld, als ik niet weet, dat vuur brandt, kan ik mijn vinger erin houden en verbranden. Het gevolg van deze fout is het verbranden van een vinger en dit heeft me voor eens en altijd geleerd, dat vuur brandt. Ik zal mijn vinger nooit meer in het vuur houden. Dus iedere vergissing is een grote les op de lange termijn.

Niemand wordt zo hoog en volmaakt geboren, dat hij geen vergissing maakt of een zonde begaat. Iedere fout opent onze ogen voor de wetmatigheden van het universum door tot gevolgen te leiden, die we niet wensen. Aangezien één leven niet voldoende is om in alle evolutiestadia ervaringen te verkrijgen, moeten we de Leer van de Reïncarnatie van de Ziel erkennen omwille van de vervulling van de hoogste bestemming van het aardse leven.

Professor Huxley zegt, "Alleen oppervlakkige denkers wijzen het af op grond van inherente absurditeit. Evenals de evolutieleer zelf heeft die van transmigratie zijn wortels in de wereld der realiteit." SWAMI ABEDHANANDA

Alle eer aan Guru en Gauranga.

Stichting Bhakti Holland

Met dank aan Indira Dasi

Websites: Bhakti-holland.com * Bhaktiyogacenter.nl * Ekadasi.nl * Rathayatrafestival.com * Bhagavadgitaseminar.com

Tel.: 06-5066 6015 Email: info@bhaktiyogacenter.nl