Bevlogen de fles in Het lijkt wel of de thematentoonstelling “BEVLOGEN DE FLES IN”ook de zon heeft beïnvloed, want het weer werd al maar mooier, warmer en droger, toch hebben de bezoekers zich los kunnen maken van de talrijke terrasjes in de stad om het museum te bezoeken. De scheepjes van Frans Dekker worden: schitteren, minutieus en prachtig genoemd. Zijn DVD oogst menig applaus met namen van de Japanse bezoekers en ook de documentatie wordt veelvuldig gelezen. Kortom U moet dit gaan zien.

Rectificatie Nieuwsbrief No. 1 werd vermeld dat er een aantal flessenscheepjes cadeau zijn gedaan door dhr.Hans de Haan. Dit is niet correct. Het museum ontving een aantal flessenscheepjes van een onbekende heer met dezelfde achternaam.

Nieuwe aanwinsten Van dhr. Hugo Langeveld kreeg het museum een ouderwetse kwik barometer. Gezien het kwik zal er zorgvuldig worden gekeken naar een veilig plekje waar deze prachtige barometer zal worden opgehangen

Reacties Vaak worden er leuke berichten achtergelaten in het gastenboek, sommige zijn duidelijk te lezen en sommige zijn totaal niet te lezen althans voor ons, denk maar aan o.a. Hebreeuws of Japans. Een enkele keer ontvangt het museum een ansichtkaart met een woordje van dank of waardering. Dit keer ontvingen wij het onderstaande gedicht van Mw. S. Huurman uit Haarlem.

Gedicht Op het hoofd van de haven, buldert de wind. Voorbij, voorbij, voorbij het steegje Hel en Vagevuur, daar wacht een huisje met een stilgevallen schuif boven het bruisende water uit de drie haringen. Voorbij verre reizen achter deuren en glas in sloepjes en scheepjes walvissen en mensen in glooiend flessengroen en hoekig Bokma wit daar bruist het voorbij. Achter rode laken gelijmde touwtjes de Heer beschermt scheepjes, mensen achter glas. Voorbij is voor mij in de bulderende wind voorbij de haven op het station van de drie haringen waar ik mijn bestemming Haarlem vind.

Interview met Wim Pelser Wim Pelser, geboren in 1948 in Amsterdam Noord. Wim was een nakomertje hij had een 12 jaar oudere broer. Na de lagere school ging hij naar de Mulo en vervolgens naar de kweekschool, door omstandigheden heeft hij die niet afgemaakt. Wim deed vakantiewerk bij de Colgate/Palmolive. Na schooltijd kwam hij op een kantoor terecht bij een chemisch bedrijf in Amsterdam Noord, in de avonduren haalde hij zijn diploma Boekhouden. In 1972 trouwde hij met zijn Carla die hij met zijn 18de leerde kennen. Ze gingen in Wijdenes wonen en Wim werkte bij de Duyvis in Zaandam. Ook daar werkte hij op de boekhoudafdeling, deed daarna de

salarisadministratie en heeft vervolgens nog ca. 10 jaar op personeelszaken gewerkt. 6 jaar lang zat hij ook nog eens in de ondernemingsraad. Intussen kreeg het echtpaar 2 zonen. Na 38 jaar trouwe dienst kreeg hij een “nette regeling” en ging hij in de VUT.

NOOIT MEER FILE!!!!!!!!verzucht hij. “Ik zat bij Duyvis als een vis in het water, maar elke dag file brak me op”. Vanaf 1973 heeft Wim zich ook beziggehouden met modeltreinen, zijn verzameling verschillende locomotiefjes is ongeveer 130 stuks. Samen met een kennis is hij momenteel bezig in een loods een treinbaan te bouwen Andere hobbies zijn: recreatief fietsen met Carla (Friesland dit jaar). Klassieke muziek. Zowel Wim als zijn echtgenoot komen uit families met zonen, ook zij hebben 2 zonen die gehuwd zijn, ze waren dus extra blij toen zij grootouders werden van een meisje.

Het is zijn sophietje…………………. Deze zomer gaat de familie “vakantieklussen” in Italië, de jongste zoon en zijn italiaanse vriendin hebben daar een oud huisje gekocht. Toen Wim stopte met werken vond zijn vrouw dat hij een dagbesteding moest zoeken, hij las in een krantje dat er vrijwilligers werden gezocht voor het flessenscheepjesmuseum en vanaf september 2007 is Wim op de vrijdag in het museum te vinden.Hij heeft het er erg naar zin, hij geniet van de bezoekers, de lokatie en de collega’s. Zijn

favoriete scheepje is de FURIE.

BEVLOGEN DE FLES IN

Verslag van de opening van

thema-

tentoonstelling“BEVLOGEN

DE FLES IN.”met

flessescheepjes van de hand van Frans Dekker .

Zaterdag 23 maart was het dan zo ver, om 13.30 uur werden de genodigden verwacht. Inderdaad wisten de mensen de weg te vinden naar het museum ondanks de afzetting van een gedeelte van de binnenstad. Even leek het of er plaatselijk sneeuw was gevallen want de Dijk zag helemaal wit. Wat bleek er

werd gefilmd. Mensen in ouderwetse kleding liepen over de Dijk en ook stond er een Mercedes vrachtwagen uit het jaar 0, dit alles voor de film: Ben Stout die rond sinterklaas in de bioscoop te zien zal zijn. Terug nu naar het museum dat bereikbaar was via de ophaalbrug van de Drommedaris. In de “serre” werden de hapjes en drankjes klaar gemaakt door een aantal vrijwilligers van het museum. Frans Dekker werd verwend met bloemen en ’n fles (volle). Genodigden vulden de ruimte,

het werd tijd voor het officiële gedeelte. De fotograaf van radio Enkhuizen, Theo, maakte de nodige foto’s. Jan Hetteling deed het welkomswoordje en vertelde blij te zijn met deze schitterende collectie verder sprak hij zijn waardering uit over alle vrijwilligers. Toen was het woord aan Frans Dekker. Hij vertelde over zijn hobby en hoe het zo was gekomen. Bevlogen, dat hoort bij hem. Familie, vrienden en collega’s van Frans knikten instemmend.

De komende tijd, vertelde hij, gaat hij zich bezig houden om een interaktief flessenscheepje te maken. Het scheepje wat is voorzien van motoren en lichtjes achter de kanonnen, De Prins Hendrik der Nederlanden, wil hij voorzien van elektronica, zodat de lichtjes branden, de motoren draaien en geluid geven. Hoe dat allemaal in een fles moet en in een vitrine?????Ik denk dat hij het voor elkaar gaat krijgen en daarmee de eerste

flessenscheepjesbouwer ter wereld zal zijn, die dit maakt. Ook benadrukte Frans dat ” ons” museum een uniek museum in de wereld is, immers er zijn alleen maar flessenscheep

jes te zien en geen andere items, dat maakt het uniek. Daarna werd de tentoonstelling geopend door het verwijderen van de blauwe doeken voor de twee vitrines. Kom eens kijken naar deze prachtige collectie……………………………en verbaas U.