Berichten uit het kalifaat (Messages from the Caliphate)
1
© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Woensdag, 26 november 2014 Berichten van Aïcha uit het kalifaat RADICALISERING Bekeerlinge rekent af met het motto ‘lang leve de lol’ Aïcha, de 19-jarige bekeerlinge uit Maastricht, is toen ze in Syrië was nog enige tijd onder verschillende namen en op verschillende sociale netwerken actief geweest. De berichten en foto’s die ze plaatste geven een beeld van een meisje dat zich voor een deel van haar jeugd in Maastricht geneert en zekerheid en troost zoekt in de absolute waarheden van de radicale islam. Gelijktijdig geeft ze gemengde signalen af. Berichten uit het kalifaat. door Johan van de Beek en Claire van Dyck L L ove my wall. Met die medede- ling post Aïcha eind februari een foto van haar nieuwste aanwinst op haar slaapkamer thuis, in de Maastrichtse wijk Wittevrouwenveld. De inmiddels be- kende IS-vlag siert de muur. Enkele da- gen later verlaat ze met een hagelnieu- we identiteitskaart op zak het gemeen- tehuis en reist met de trein naar Tur- kije. Een paspoort is haar geweigerd op advies van de inlichtingen- en veilig- heidsdienst, in de hoop uitreizen naar Syrië te voorkomen. Na ongeveer vijf dagen is Aïcha in Tur- kije. Wanneer ze precies de Turks-Syri- sche grens oversteekt om zich aan de zijde van de door haar aanbeden Neder- landse strijder Omar Yilmaz te scharen is niet duidelijk. Maar op 15 maart meldt ze zich na een radiostilte van bijna drie weken op haar in november 2013 opgerichte nieu- we Facebookaccount (FB). Ze doet een oproep aan al haar 183 volgers om stil te staan bij het lot van ‘onze broeders en zusters in Syrië’. Als beroep op haar pagina meldt ze: ‘werkt bij al wala’ wal bara. Deze Arabi- sche zin houdt in dat je aan de ene kant Allah en de Profeet eert en aan de andere kant je terugtrekt van alles dat Allah en de Profeet kan ontstemmen. Dit is haar ‘nieuwe leven’. Eerst was ze een Maastrichtse puber die het ervan nam. Nu is ze Aïcha. Onder de volgers van Aïcha zijn niet al- leen familie, vrienden en kennissen in Maastricht maar ook moslims en mosli- ma’s in binnen- en buitenland. Onder die laatste categorie enkelen met zeer twijfelachtige opvattingen en connec- ties. Het FB-profiel van Aïcha (ze heeft, onder andere namen, op dat moment ook accounts op Ask.fm en de foto-app Instagram) is ontdaan van alle ‘wereld- se’ genoegens. Zaken die meisjes van 19 jaar doorgaans leuk vinden - uitgaan, films, muziek, mode, games, jongens - zijn afwezig. Onder ‘boeken’ meldt ze één exem- plaar en dat gaat over de islam. Het eni- ge luchtige element op haar profiel is haar kennelijke interesse in het tv-pro- gramma Koken met Mo, een kookshow met Marokkaanse recepten. Twee FB- groepen waar ze zich bij heeft aangeslo- ten zijn deel je Islamitische kennis en wij eisen de sharia overal. Die laatste groep, met ruim 2200 leden, bevat onder meer artikelen die moslims ontraden om mee te doen aan feesten van koefr (ongelovi- gen): sinterklaas, kerst en nieuwjaar. Tussen 15 maart en 28 maart blogt Aïcha vanuit het kalifaat. In het Nederlands, Arabisch en Engels. Eind maart schrijft ze ‘hmmmm what a great feeling’ bij een nieuwsbericht onder de kop ‘Nog twee neven van Assad gedood’ dat ze op haar FB heeft doorgeplaatst. Op diezelfde dag schrijft ze (in het Engels) op Instagram dat ze ‘naar de winkel’ gaat en voegt daar twee curieuze hashtags aan toe die refere- ren aan AK47-Kalasjnikov-mitrailleurs. Een dag later is het voorbij en geeft ze online geen levenstekenen meer. Het zou zomaar kunnen dat Yilmaz of mensen in haar omgeving de telefoon hebben afgepakt nadat duidelijk werd dat ze, al of niet opzettelijk, deze infor- matie postte die naar de strijders kon lei- den. De telefoon zal vanuit Nederland in de maanden daarna nog worden vaak worden gebeld, ook om whatsapps naar te sturen. Maar er wordt niet meer gerea- geerd. In deze cruciale maand maart, haar eer- ste weken in het kalifaat, doet Aïcha een paar zeer opmerkelijke en ogenschijnlijk tegenstrijdige dingen. Niet alleen zet ze haar Syrische woonplaats in het FB-pro- fiel, maar plaatst ze ook een foto van de omgeving (zie fotoblok) op haar tijdlijn. In internettermen is dat vergelijkbaar met het doorgeven van gps-coördinaten: ‘kijk hier ben ik’. Dat dit uitsluitend aan naïviteit te wijten is, lijkt in tegenspraak met een ander nieuwsbericht dat ze van- af nu.nl doorplaatst. Dat bericht gaat over de techniek van het Amerikaanse leger om op basis van de locatie van mobiele telefoon drones in te zetten om terroristen uit te schakelen. Het is een ijzingwekkend bericht, vanuit haar perspectief. Als de Amerikanen het vermoeden hebben dat de bezitter van een bepaalde gsm een terrorist is, be- schikken ze over de technologie om er een drone op af te sturen om een preci- siebombardement uit te voeren. Dat die telefoon op dat moment misschien in het bezit is van een onschuldige, wordt als collateral damage gezien. Aangeno- men mag worden dat Aïcha snapt dat dit bericht ook op haar slaat: een vrouw die de zijde heeft gekozen van een radicale moslim in oorlogsgebied. Het bericht staat plompverloren in haar tijdlijn temidden van liefdesver- klaringen aan de islam en kleine opris- pingen die verraden dat ze sommige dingen mist. Zo schrijft ze dat ze naar snoep verlangt, maar dat ze erg blij is met een blikje Pepsi dat iemand haar geeft. Dat blikje fotografeert ze en plaatst ze op haar tijdlijn. Ook doet ze een aantal keren een openbare biecht. Uit de context wordt duidelijk dat ze zich schaamt voor dingen die zijn voor- gevallen in Maastricht: ‘Door gebeurtenissen die je leven overna- men, wist je niet meer wie je moest ge- hoorzamen. Het bleef maar gebeuren, uit- eindelijk ging je het niet meer betreuren. Je zonden stapelden zich op. Je wist niet wat je ermee moest. Je leven zag er an- ders uit, het leek verwoest.’ ‘Je eigen fouten erkennen is het laatste waar je naar wilt kijken omdat je bang bent om er toch niets mee te bereiken (…) Op een dag moet jij je boek presenteren, hoe ga je dan je ‘onschuld’ beweren? Ik hoefde bepaalde begeertes niet meer te volgen. Er was geen behoefte meer aan! Terwijl mijn motto ‘lang leve de lol’ er toch diep in zat (…) Het ging verder, het muurtje om me heen verdween. Dus deed ik andere schoenen aan om het pad beter te bewandelen. De schoenen gaven me meer zekerheid, dus ik begon het tempo ook te veranderen (…) Ik haatte hem niet omdat hij me hoofdpijn bezorgde (…) De traan van mijn moeder leek me meer waard en de lach van mijn moeder deed me smelten.’ ‘We leven in een wereld waar goed slecht is. En slecht goed is. Een wereld waar naaktheid de normaalste zaak is. Een lustobject, dan is het nog maar zacht uit- gedrukt (…) We leven in een wereld waar begeertes op nummer één staan. Waar ontucht, drugs en alcohol de nor- maalste zaken van de wereld zijn. Je zegt makkelijker ja tegen een jointje dan wan- neer iemand je mee vraagt naar de mos- kee. Als je je kuisheid wilt bewaken, dan hoor je er niet bij (…) Je wordt bestem- peld als extremist, terrorist, onderdrukt persoon en noem maar op. Maar jij kan wel met alle trots zeggen: ik ben moslim!’ Weken nadat ze haar laatste berichten heeft gepost op FB en Instagram krijgt ze reacties van een leeftijdsgenoot, een Maastrichtse jongen van Irakese af- komst, die obscene verwensingen op haar tijdlijn plaatst met expliciete ver- wijzingen naar haar ‘vorige leven’. Ze reageert niet, ze is al lang off line. Na haar allerlaatste bericht stuurt een be- kende uit Maastricht deze boodschap: ‘Hé meid. Vreemd maar toch denk ik nog vaak aan jou. En ik kijk af en toe op je FB of je er misschien nog iets op hebt ge- zet. Zodat we weten dat je ok bent en dat het goed met je is. Zeker, ieder zijn eigen keuze al hoop ik toch snel iets van je te zien. Dan zijn hier in Maastricht weer ve- le hartjes gerust. Dikke poen xx.’ Op de hele tijdlijn van ‘Aïcha’, die te- ruggaat tot eind november als ze een nieuw account als moslima opent, is dit de enige keer dat iemand, zij het heel subtiel en achteraf, vraagtekens plaatst bij haar besluit om naar Syrië te vertrekken. Er komt geen antwoord op. Het huwe- lijk met Yilmaz is dan allang gesneu- veld. Aïcha zit elders in Syrië, vermoe- delijk niet vrijwillig. Eigenlijk is ze, zonder dat te beseffen, al begonnen aan een lange reis terug naar Maas- tricht. Je zonden stapelden zich op. Je wist niet wat je ermee moest. Je leven zag er anders uit, het leek verwoest. “ Enkele beelden van het (inmiddels gesloten) Facebook-account van Aïcha. Ze heeft enige tijd een online-dagboek bijgehouden. Ze had een openbaar profiel, toegankelijk voor iedereen die haar alias kende. Veel jongeren gebruiken de privacy-instellingen niet, ze denken dat een schuilnaam hun anonimiteit geeft. Ook beseffen ze vaak niet dat alles wat ze posten eigendom wordt van FB.
-
Upload
johan-van-de-beek -
Category
News & Politics
-
view
164 -
download
2
description
Story (in Dutch) about Dutch jihadibride Aicha who, when she was in Syria, communicated for some weeks with the outside world and family and friends, using different 'noms de guerre' on FB and Instagram-accounts. She portrays herself as a devout muslim on one hand and confused, girlish and ashamed of her past on the other hand.
Transcript of Berichten uit het kalifaat (Messages from the Caliphate)
© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Woensdag, 26 november 2014
Berichtenvan Aïcha uithet kalifaat
RADICALISERING
Bekeerlinge rekent af met het motto ‘lang leve de lol’
Aïcha, de 19-jarige bekeerlinge uit Maastricht, is toen ze in Syrië was nog enige tijd onderverschillende namen en op verschillende sociale netwerken actief geweest. De berichten enfoto’s die ze plaatste geven een beeld van een meisje dat zich voor een deel van haar jeugdin Maastricht geneert en zekerheid en troost zoekt in de absolute waarheden van de radicaleislam. Gelijktijdig geeft ze gemengde signalen af. Berichten uit het kalifaat.
door Johan van de Beeken Claire van Dyck
LL ove my wall. Met die medede-ling post Aïcha eind februarieen foto van haar nieuwsteaanwinst op haar slaapkamerthuis, in de Maastrichtse wijk
Wittevrouwenveld. De inmiddels be-kende IS-vlag siert de muur. Enkele da-gen later verlaat ze met een hagelnieu-we identiteitskaart op zak het gemeen-tehuis en reist met de trein naar Tur-kije. Een paspoort is haar geweigerd opadvies van de inlichtingen- en veilig-heidsdienst, in de hoop uitreizen naarSyrië te voorkomen.Na ongeveer vijf dagen is Aïcha in Tur-kije. Wanneer ze precies de Turks-Syri-sche grens oversteekt om zich aan dezijde van de door haar aanbeden Neder-landse strijder Omar Yilmaz te scharenis niet duidelijk.Maar op 15 maart meldt ze zich na eenradiostilte van bijna drie weken ophaar in november 2013 opgerichte nieu-we Facebookaccount (FB). Ze doet eenoproep aan al haar 183 volgers om stilte staan bij het lot van ‘onze broedersen zusters in Syrië’.Als beroep op haar pagina meldt ze:‘werkt bij al wala’ wal bara. Deze Arabi-sche zin houdt in dat je aan de enekant Allah en de Profeet eert en aan deandere kant je terugtrekt van alles datAllah en de Profeet kan ontstemmen.Dit is haar ‘nieuwe leven’. Eerst was zeeen Maastrichtse puber die het ervannam. Nu is ze Aïcha.
Onder de volgers van Aïcha zijn niet al-leen familie, vrienden en kennissen inMaastricht maar ook moslims en mosli-ma’s in binnen- en buitenland. Onderdie laatste categorie enkelen met zeertwijfelachtige opvattingen en connec-ties. Het FB-profiel van Aïcha (ze heeft,onder andere namen, op dat momentook accounts op Ask.fm en de foto-appInstagram) is ontdaan van alle ‘wereld-se’ genoegens. Zaken die meisjes van19 jaar doorgaans leuk vinden - uitgaan,films, muziek, mode, games, jongens -zijn afwezig.Onder ‘boeken’ meldt ze één exem-plaar en dat gaat over de islam. Het eni-ge luchtige element op haar profiel ishaar kennelijke interesse in het tv-pro-gramma Koken met Mo, een kookshow
met Marokkaanse recepten. Twee FB-groepen waar ze zich bij heeft aangeslo-ten zijn deel je Islamitische kennis en wijeisen de sharia overal. Die laatste groep,met ruim 2200 leden, bevat onder meerartikelen die moslims ontraden om meete doen aan feesten van koefr (ongelovi-gen): sinterklaas, kerst en nieuwjaar.Tussen 15 maart en 28 maart blogt Aïchavanuit het kalifaat. In het Nederlands,Arabisch en Engels. Eind maart schrijftze ‘hmmmm what a great feeling’ bij eennieuwsbericht onder de kop ‘Nog tweeneven van Assad gedood’ dat ze op haarFB heeft doorgeplaatst. Op diezelfde dagschrijft ze (in het Engels) op Instagramdat ze ‘naar de winkel’ gaat en voegt daartwee curieuze hashtags aan toe die refere-ren aan AK47-Kalasjnikov-mitrailleurs.
Een dag later is het voorbij en geeft zeonline geen levenstekenen meer.Het zou zomaar kunnen dat Yilmaz ofmensen in haar omgeving de telefoonhebben afgepakt nadat duidelijk werddat ze, al of niet opzettelijk, deze infor-matie postte die naar de strijders kon lei-den. De telefoon zal vanuit Nederland inde maanden daarna nog worden vaakworden gebeld, ook om whatsapps naarte sturen. Maar er wordt niet meer gerea-geerd.In deze cruciale maand maart, haar eer-ste weken in het kalifaat, doet Aïcha eenpaar zeer opmerkelijke en ogenschijnlijktegenstrijdige dingen. Niet alleen zet zehaar Syrische woonplaats in het FB-pro-fiel, maar plaatst ze ook een foto van deomgeving (zie fotoblok) op haar tijdlijn.In internettermen is dat vergelijkbaarmet het doorgeven van gps-coördinaten:‘kijk hier ben ik’. Dat dit uitsluitend aannaïviteit te wijten is, lijkt in tegenspraakmet een ander nieuwsbericht dat ze van-af nu.nl doorplaatst. Dat bericht gaatover de techniek van het Amerikaanseleger om op basis van de locatie vanmobiele telefoon drones in te zetten omterroristen uit te schakelen.Het is een ijzingwekkend bericht, vanuithaar perspectief. Als de Amerikanen hetvermoeden hebben dat de bezitter vaneen bepaalde gsm een terrorist is, be-schikken ze over de technologie om ereen drone op af te sturen om een preci-siebombardement uit te voeren. Dat dietelefoon op dat moment misschien inhet bezit is van een onschuldige, wordtals collateral damage gezien. Aangeno-
men mag worden dat Aïcha snapt datdit bericht ook op haar slaat: eenvrouw die de zijde heeft gekozen vaneen radicale moslim in oorlogsgebied.Het bericht staat plompverloren inhaar tijdlijn temidden van liefdesver-klaringen aan de islam en kleine opris-pingen die verraden dat ze sommigedingen mist. Zo schrijft ze dat ze naarsnoep verlangt, maar dat ze erg blij ismet een blikje Pepsi dat iemand haargeeft. Dat blikje fotografeert ze enplaatst ze op haar tijdlijn. Ook doet zeeen aantal keren een openbare biecht.Uit de context wordt duidelijk dat zezich schaamt voor dingen die zijn voor-gevallen in Maastricht:
‘Door gebeurtenissen die je leven overna-men, wist je niet meer wie je moest ge-hoorzamen. Het bleef maar gebeuren, uit-eindelijk ging je het niet meer betreuren.Je zonden stapelden zich op. Je wist niet
wat je ermee moest. Je leven zag er an-ders uit, het leek verwoest.’
‘Je eigen fouten erkennen is het laatstewaar je naar wilt kijken omdat je bangbent om er toch niets mee te bereiken (…)Op een dag moet jij je boek presenteren,hoe ga je dan je ‘onschuld’ beweren?Ik hoefde bepaalde begeertes niet meer tevolgen. Er was geen behoefte meer aan!Terwijl mijn motto ‘lang leve de lol’ ertoch diep in zat (…) Het ging verder, hetmuurtje om me heen verdween. Dus deedik andere schoenen aan om het pad beterte bewandelen. De schoenen gaven memeer zekerheid, dus ik begon het tempoook te veranderen (…) Ik haatte hem nietomdat hij me hoofdpijn bezorgde (…) Detraan van mijn moeder leek me meerwaard en de lach van mijn moeder deedme smelten.’
‘We leven in een wereld waar goed slechtis. En slecht goed is. Een wereld waar
naaktheid de normaalste zaak is. Eenlustobject, dan is het nog maar zacht uit-gedrukt (…) We leven in een wereldwaar begeertes op nummer één staan.Waar ontucht, drugs en alcohol de nor-maalste zaken van de wereld zijn. Je zegtmakkelijker ja tegen een jointje dan wan-neer iemand je mee vraagt naar de mos-kee. Als je je kuisheid wilt bewaken, danhoor je er niet bij (…) Je wordt bestem-peld als extremist, terrorist, onderdruktpersoon en noem maar op. Maar jij kanwel met alle trots zeggen: ik ben moslim!’
Weken nadat ze haar laatste berichtenheeft gepost op FB en Instagram krijgtze reacties van een leeftijdsgenoot, eenMaastrichtse jongen van Irakese af-komst, die obscene verwensingen ophaar tijdlijn plaatst met expliciete ver-wijzingen naar haar ‘vorige leven’. Zereageert niet, ze is al lang off line. Nahaar allerlaatste bericht stuurt een be-kende uit Maastricht deze boodschap:
‘Hé meid. Vreemd maar toch denk ik nogvaak aan jou. En ik kijk af en toe op jeFB of je er misschien nog iets op hebt ge-zet. Zodat we weten dat je ok bent en dathet goed met je is. Zeker, ieder zijn eigenkeuze al hoop ik toch snel iets van je tezien. Dan zijn hier in Maastricht weer ve-le hartjes gerust. Dikke poen xx.’
Op de hele tijdlijn van ‘Aïcha’, die te-ruggaat tot eind november als ze eennieuw account als moslima opent, isdit de enige keer dat iemand, zij hetheel subtiel en achteraf, vraagtekensplaatst bij haar besluit om naar Syrië tevertrekken.
Er komt geen antwoord op. Het huwe-lijk met Yilmaz is dan allang gesneu-veld. Aïcha zit elders in Syrië, vermoe-delijk niet vrijwillig. Eigenlijk is ze,zonder dat te beseffen, al begonnenaan een lange reis terug naar Maas-tricht.
Je zondenstapeldenzich op.Je wistniet watje ermeemoest.Je levenzag eranders uit,het leekverwoest.
“
Enkele beelden van het (inmiddels gesloten) Facebook-account van Aïcha. Ze heeft enige tijd een online-dagboek bijgehouden. Ze had een openbaar profiel, toegankelijk voor iedereen die haar aliaskende. Veel jongeren gebruiken de privacy-instellingen niet, ze denken dat een schuilnaam hun anonimiteit geeft. Ook beseffen ze vaak niet dat alles wat ze posten eigendom wordt van FB.
