Dat de relatie tussen kunstencentrumSTUK en K.U.Leuven een haat-liefde-verhouding is, is al langer bekend. Voor-malig Algemeen Beheerder van de K.U.Leuven, Vic Goedseels, sakkerde meer-maals op STUK: subsidies opstrijken,maar nergens refereren aan de K.U.Leuven, klonk het verwijtend. Ook hetfeit dat STUK de afgelopen jaren naamheeft gemaakt in het culturele wereldje,maar dat het studentenpubliek nauwe-lijks volgt, zorgt voor wrijving. De gepri-viligeerde rol die STUK door de universi-teit krijgt toegedicht, is dan ook vaak hetmiddelpunt van vele discussies, zeker nufinanciële en juridische problemen STUKbedreigen.

Robin Broos & Bram Delen

De universiteit draagt jaarlijks haar financieelsteentje bij aan de werking van het kun-stencentrum. De universiteit is er ook nietvies van om STUK bij te springen als de noodhoog is. Zo sloot STUK bij de K.U. Leuven en-kele jaren terug een renteloze lening af van750.000 euro voor de renovatie van het Aren-bergcollege in de Naamsestraat. Dit gebouwwas tot 2003 eigendom van de K.U.Leuven ensinds dat jaar — naast enkele lokalen en eenauditorium dat nog steeds eigendom blijftvan de universiteit — de thuishaven van hetkunstencentrum. Van dat bedrag is inmiddelseen deel terugbetaald, maar omwille vanliquiditeitsproblemen in STUK werd het afbe-talingsplan voor het resterende deel over eenlangere periode uitgesmeerd.

Een bijkomend probleem was de inschat-ting van de inkomsten om het Arenbergcol-lege te renoveren. STUK hoopte 226.000 eurote recupereren van de btw-administratie. Ditbleek bij de btw-controle van 2004 ijdelehoop, want de fiscus verwierp de btw-recupter waarde van dit bedrag. Gevolg? Een gat inde begroting van de renovatiewerken van hetArenbergcollege. Dus klopte STUK aan bij deK.U.Leuven om alsnog haar begrote kosten tekunnen dekken. Het kunstencentrum hooptdeze geweigerde terugvordering alsnog tekunnen recupereren als kapitaalsubsidie vande universiteit.

LAATTIJDIGHEIDVolgens Hedwige Nuyens, Financieel Di-

recteur van de K.U.Leuven, is van een bijko-mende kapitaalsubsidie geen sprake: “Er zijnhieromtrent verschillende gesprekken ge-voerd met STUK. Wij hebben ook geen enkeleverplichting naar hen toe, al zijn we STUKwel genegen en hopen we natuurlijk de goederelaties te blijven onderhouden. De K.U. Leu-ven heeft leden in de Raad van Bestuur vanSTUK, maar STUK blijft een autonome or-ganisatie. De K.U.Leuven is vorig jaar over de

brug gekomen om het liquiditeitsprobleem opte lossen, maar daar blijft het voorlopig bij.”

De liquiditeitsproblemen van het kunsten-centrum zouden wel eens kunnen aanslepenomwille van het juridische conflict tussenSTUK en de aannemer van de renovatiewer-ken in het Arenberggebouw. Wegens ernstigecomplicaties is de aannemer van het project —Vanhout nv — zwaar over de afgesproken ter-mijn van de renovatie gegaan. Omwille vandie laattijdigheid besloot STUK een boete op teleggen, of met andere woorden dat bedrag vande factuur af te trekken. Vanhout nv is er echtervan overtuigd dat de moeilijkheden werdenveroorzaakt ofwel door STUK, ofwel door on-voorziene omstandigheden. Er kan dus geensprake zijn van een korting op de factuur. Ditconflict wordt uitgevochten in de rechtbank.De rekeningen van de ingeschakelde advoca-ten vormen een grote, onvoorziene kost. Dezaak zou jaren kunnen aanslepen en expertszien er geen goede afloop in voor STUK. De fi-nancieel directeur van STUK wenste niet tereageren.

CULTUURKAARTHet valt tevens af te wachten of de hechte

band tussen het kunstencentrum en de uni-versiteit zal uitmonden in een beter relatiemet de student. De organisatoren van het In-terfacultair Theaterfestival trokken de studen-

tikoze rol van STUK reeds intwijfel op hun blog. Wanneerstudenten klagen over het tekortaan beschikbare zalen krijgt zesteevast de commentaar: “Maarwe hebben toch net een kleinfortuin in het grote, nieuweSTUK gepompt!” Het ziet er nietnaar uit dat de universiteit denavelstreng met STUK snel zaldoorknippen. Het centrum blijftde trouwe partner in cultuur, alwordt er gestreefd naar drem-pelverlaging.

STUK stond ooit voor Stu-denten Cultuur (afgekort alsSTUC). Toch klinkt vandaagvaak het verwijt dat het STUK erniet is voor de studenten. De sta-tuten van het kunstencentrumstellen nochtans onomwondendat het centrum er is voor destudenten en de universitaire ge-meenschap in het algemeen. Deopname van studenten en per-soneel van de K.U.Leuven in de Raad van Be-stuur is de vertaling van dit principe. Ver-wacht wordt dat er in de nabije toekomstextra inspanningen geleverd zullen wordenom studenten de weg naar het kunstencen-trum terug te laten vinden.

Een nieuw artistiek team, onder leiding

van Steven Vandervelde, zou voor een char-meoffensief naar de studenten moeten zor-gen. Een eerste wapenfeit is alvast in voorbe-reiding: de studenten zouden zich een cul-tuurkaart (lees: STUK-kaart) kunnen aan-schaffen bij de inschrijving, gelijkaardig aande huidige sportkaart.

otevNummer 18

2maandag 20 maart 2006 • jaargang 32 • 2005-2006 • www.veto.be

afgifte: Leuven 1(weekblad - verschijnt niet

van juni tot augustus)

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

2 Studentenmobiliteit:treinen en bussen

p. 4

2 Interfacultair Theater-festival en Campustoneel

p. 9

2 Ithaka # 14 en de kunst van wanorde

p. 16

Onafhankelijk weekblad van de Leuvense student

VVVVSS--bbeettooggiinngg oopp ssttrraaaatttteeggeenn ffiinnaanncciieerriinnggssvvoooorrsstteell..

pp.. 33

(foto Roman Verraest)(advertentie)

FFiinnaanncciiëëllee pprroobblleemmeenn bbeeddrreeiiggeenn SSTTUUKK

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /0622

Opinie

Taxi’s BennyBoze mail

LOKO heeft een onderwijsbeleidsplan en dat heeft Vetogeweten. Vorige week berichtte Veto over het LOKO-onderwijsplan en kreeg prompt een kwade mail in de busvan een werkstudent: Veto zou “arrogant” zijn en deed“denigrerend” over ‘de werkstudent’. We hebben daaropbraaf een mailtje terug gestuurd waarin stond dat wij ookmaar de boodschapper waren. Maar omdat we onzeverantwoordelijkheid niet willen ontlopen, kunnen we haastniet anders dan toegeven dat onze kwade werkstudent gelijkheeft.

“Arrogant” en “denigrerend” zijn misschien wat teemotioneel geladen termen, maar de visie van LOKO op dewerkstudent is wel paternalistisch. Hun onderwijsplan luidt:“Andere doelgroepen (zoals werkstudenten) moeten steedswelkom zijn, maar dit betekent niet dat deze doelgroepenhet uitgangspunt van ons onderwijs moeten zijn.” Datbetekent zoveel als: de werkstudenten mogen komen, maarwe houden geen rekening met hun specifieke eisen. Met watzin voor overdrijving: een werkstudent mag studeren, maardan moet hij wel stoppen met werken, want hij dient zich teconformeren met de ‘reguliere student’.

Een ietwat vreemd standpunt in een samenleving metals belangrijkste grondstof ‘kennis’. Het is zoveel zeggen als:de universiteit moet zoveel mogelijk lijken op een klassiekeschool, waar de leerlingen elke ochtend op hetzelfde uur

binnendruppelen en ‘s avonds samen weer afdruipen. Er isgeen plaats voor een alternatieve route. Dat kan amper debedoeling zijn.

De universiteit moet een kenniscentrum zijn en datimpliceert dat zij aangepast is aan de noden van desamenleving waarbinnen zij functioneert. De tijd datstudenten niet werkten en haast een afgescheidenminimaatschappij vormden komt (gelukkig) op de helling testaan.

Maar niet alleen wat de rekrutering van de studentenbetreft is LOKO behoudsgezind, ook wat de samenstellingvan de opleidingen betreft is er weinig innovatie te merken.Toch vreemd voor een tekst die “een grondig debat over hetonderwijs” wil aanzwengelen. LOKO is ervan overtuigd datde K.U.Leuven zich moet focussen op voltijdse pro-grammajaren. Toegegeven, je moet behoorlijk wat lef hebbenom dit te schrijven enkele jaren na het flexibiliseringsdecreet.

Zowat heel de universiteit heeft zich de afgelopen jarenuit de naad gewerkt om de Bama-structuur rond te krijgen.Vakken werden uitgedrukt in credits om internationaal meete kunnen draaien. Het creditcontract werd ingevoerd doorde decreetgever om verschillende vakcombinaties mogelijkte maken en zo te kunnen inspelen op specifieke behoeftenvan niet-reguliere studenten. En wat zegt LOKO? Hetonderwijssysteem van de K.U.Leuven moet geënt zijn op hetvoltijdse programmajaar. Uiteraard zal LOKO niets hebbentegen het feit dat bepaalde studenten afzonderlijke credits

opnemen. Dat zou trouwens vanuitjuridisch oogpunt nonsens zijn.Het is daarom niet echt evident omdit standpunt te interpreteren: wilLOKO de klok terug draaien naarde tijd dat er enkel een jaarsysteemwas of beschrijven ze in het bestegeval de situatie zoals ze nu is? Inhet laatste geval kan je je afvragen:vanwaar al die moeite voor eenonderwijsplan als het louter eenstatus-quo beschrijft? LOKO steltdan ook zelf in haar plan dat ze“niet de onderwijsbijbel” geschre-ven hebben. Zoveel is welduidelijk.

Bram Delen

Simon Schrijft

4 - 14 september 2006: ACTIEF FRANS LEREN in de Provence, Grand Canyon en Côte d’Azur

Voor 18-25 jarigen’s ochtends: 3 lesuren communicatief Frans: kleine lesgroepjes,

volgens niveau’s middags: een “cocktail” van sportieve, culturele en artistieke activiteiten.Comfortabel verblijf, zuiderse keuken.Georganiseerd vervoer per TGV.

Un bain de français, succès garanti!info & brochure: www.crealangues.com, info@crealangues.comcontact in België: Hélène Pattyn 051/31 97 42 (advertentie)

(advertentie)(advertentie)

(advertentie)

RoerenEen mens kan niet altijd opgehokt blijven. Een dier ook niet,maar wat hebben die te zeggen? Dus zijn er van die dagen datje naar buiten komt, de vrieslucht opsnuift en vloekend niest.Spijt walmt je tegemoet. Natuurlijk verlaat je je gouden kooinooit zonder reden. De mijne is ditmaal een helse tocht die ikme heb voorgenomen te ondernemen: ik ga shoppen. Nu ja,‘voorgenomen’: omstandigheden en asociale druk gingensimpelweg voorbij aan mijn eigen wil. Iedereen kraakt weleens. Gelukkig heb ik de tegenwoordigheid van geest gehadanderen te nopen mee te gaan. Niet dat ik mijn miserie halveerdoor ze te delen, of dat ik zo happig ben op gezelschap, neen,het is simpeler: zien lijden doet lijden verminderen.

Met een kruis op de schouder sleffen we — wankelwankel — van winkel tot winkel. De zon schijnt, maar datmerk je binnen niet. Daar heerst artificieel licht datbroekkleuren onrechtmatig opwaardeert, daar heersenspiegels die je slanker maken dan je bent, daar heersenVannessa’s die je te hulp schieten als je nergens om gevraagdhebt. Ook hebben de pashokjes een overdosis aan oren.Hoewel ze als taak hebben mensen af te schermen, zijn ze aufond een inbreuk op mijn privacy. Je hoort elke beweging van jebuurman, wat geen ramp zou zijn, mocht het je er niet attentop maken dat ‘men’ jou ook hoort. Bovendien zijn degordijntjes van pashokjes steevast te kort of te smal, en hetgrootste probleem is dat er geen twee uitgangen zijn, zoals inzwembadhokjes. Vluchten is uitgesloten. En als je dan vlucht,is het enkel om naar de volgende pijnbank te kruipen.

Op straat kijken mensen me aan. Ze zien dat ik niet in hunbiotoop hoor te zijn. Ik val op, word zenuwachtig. Ik val op hetvoetpad. Iemand vraagt me of ik het leven wel serieus neem. Ikgrimlach en antwoord. Zolang het leven míj niet serieus neemt,voel ik me tot niets verplicht.

Af en toe wordt het winkelen verfrist met een stop - vervan de oorden des verderfs waar kledingstukken verkochtworden als levenloze dingen. De pauzes werken balsemend: jegaat niet vooruit, je wéét dat je daarna de draad moetheropnemen, maar je weet evenzeer dat je enkele momentenvan kalmte en lethargie kan nuttigen, het hoofd knikkendboven een dampende koffie. Of een chocomelk. Oases van rust,van kust ze. Roeren kan soms zo’n genot zijn.

Na het eindeloze shoppen puf ik neer in mijn cocon. Ik hebnog net de fut om melk op te warmen en de chocolade uit delade te nemen. Godzijdank is er altijd een volgende chocomelk.

Simon Horsten

MILOSEVIC BEGRAVEN IN SERVIË

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /06 33

Onderwijs & Universiteit

Afgelopen donderdag werd in Brusselhet startschot gegeven voor een reeksregionale betogingen tegen het nieuwefinancieringsplan van Minister vanOnderwijs Frank Vandenbroucke. Deeisen van VVS (Vlaamse Verenigingvan Studenten) waren duidelijk: “Meermiddelen voor onderwijs enonderzoek!”

Ilse De Witte & Simon Horsten

VVS vraagt dat zeven procent van het BNPnaar onderwijs zou gaan. Het voorstel van deminister om een outputmodel in te voeren,waarbij de universiteiten worden gesubsi-dieerd op basis van het aantal diploma’s datze uitreiken, en niet van het aantal in-schrijvingen, stuit op een ondubbelzinnigveto van VVS. Goed onderwijs, zo redeneertde studentenvereniging, is (deels) het gevolgvan een degelijke financiering, en niet omge-keerd. Resultaatsgericht onderwijs zal vol-gens hen hoe dan ook tot een achteruitgangvan de kwaliteit leiden. Iemand van de Uni-versiteit Antwerpen formuleerde het zo:“Universiteiten en hogescholen zijn geenlegbatterijen met als doel zo veel mogelijkoutput te creëren. Kwaliteit moet de normzijn.” Ook het voorstel om de inschrijvings-gelden voor aanvullende opleidingen, bissersen trissers te verhogen valt niet in goede aar-de bij de Vlaamse Studentenvereniging.

FLUITCONCERTVooral de Brusselse universiteiten en

hogescholen voelen zich in het kruis getastdoor het nieuwe financieringsplan van Van-denbroucke. Terwijl zij hun middelen vermin-derd zien, krijgt de Leuvense alma mater vanVandenbroucke, die al met een groot deel vande koek gaat lopen, nog meer middelen. DeLeuvense Overkoepelende KringOrganisatie(LOKO) verkoos dan ook niet deel te nemenaan de protestacties: Leuven is niet bedreigd.

In elk geval zou Vandenbrouckes modelde hogescholen en kleinere universiteiten inde armen drijven van de grotere associaties.De betogers vrezen dat die samensmeltingvan universiteiten en hogescholen de diversi-teit van het onderwijs teniet zou doen. Hetzou een verarming zijn voor een opleiding alsslecht één Vlaamse professor bepaalde vak-ken kon doceren. Onderwijsinstellingen leg-gen immers verschillende accenten. De ver-schillende visies en ideologische overtuigin-gen die vandaag het onderwijslandschap be-volken, zouden verloren gaan, terwijl ze juistde sterkte betekenen van het Vlaamse onder-

wijssysteem.De slogan “Leuven juicht, Antwerpen

roept, Gent buigt, Brussel gepoept” vat de te-neur van de betoging mooi samen. Hoewel dewoordvoerder van VVS erop drukte dat hetom een regionale betoging ging en het dus

normaal was dat er geen Leuvense delegatiemeeliep, was de Leuvense universiteit zeernadrukkelijk de grote afwezige. Binnen VVSbood LOKO, die dankzij de grootte van deuniversiteit een belangrijke stem heeft, aan-vankelijk nog weerwerk, maar ze liet “hetzware oppositiewerk” achterwege toen bleekdat ze alleen stond met haar standpunt (zieVeto 17).

VVS, de studentenraden uit het Brusselseen het gemeenschappelijke vakbondsfrontkwamen eensgezind de straat op. De opkomstwas alvast groter dan verwacht: een stoet vanzo’n 1300 studenten, vakbondsafgevaardig-den (rood, groen en blauw) en vertegenwoor-digers van de jongerenafdelingen van diversepolitieke partijen kleurde een grijze dag inBrussel.

PASENDe betoging vertrok aan Brussel-Centraal

om van daaruit richting EHSAL te trekken,die deel uitmaakt van de associatie K.U.Leuven, en aldaar een fluitconcert in te zetten.De gemiddelde betoger moest het antwoordschuldig blijven waarom er nu precies aan deEHSAL gejoeld moest worden. Gelukkig wistde organisatie van de betoging wél op welkestrategische locaties de massa moest wordenlosgelaten. Omdat een delegatie van de

betogers ontvangen zou worden door dekabinetschef van onderwijsminister Vanden-broucke, Dirk Van Damme, hield de betogingook halt aan het gebouw van de Vlaamse Ge-meenschap. Achteraf kwamen de woordvoer-ders met ongewijzigde anti-gevoelens weer

naar buiten, hoewel Dirk Van Damme de be-lofte had geuit om de nota over inputfinancie-ring in overweging te nemen. Het kabinetVandenbroucke lost de outputfinancieringniet, omdat je “toch wel mag verwachten datde onderwijsinstellingen die je subsidieert di-ploma’s uitreiken.”

Ergens onderweg ontaarde de aanvanke-lijk serene betoging in een chaotische stoetmet een hoog cantusgehalte. Wanneer de ei-eren werden bovengehaald om het Con-science-gebouw van de Vlaamse Gemeen-schap te bekogelen, verloor de betoging eendeel van haar kracht. Ook enkele hoge pietenvan de onderwijsbonden konden niet lachenmet het zogenaamd ‘ludieke’ karakter van heteiergooien. Misschien wel omdat ze wistenwie de smurrie later zou moeten opruimen:het hygiënisch personeel, en níet Frank Van-denbroucke. Een aanhangwagen deed intus-sen dienst als speaker’s corner voor iedereendie het wilde. Zoals de traditie het wil, warenniet alle bijdragen inhoudelijk even sterk ge-stoffeerd.

Daarna leidde de politie de betogers afnaar het Noordstation. Iedereen kon naarhuis, om daar te wachten op de nieuwe notadie Vandenbroucke rond Pasen hoopt klaar tehebben.

MILJOENEN EUROSIn afwachting van deze nieuwe nota,

blijven de associaties niet stil zitten. Zo heeftde Leuvense associatie een eigen modeluitgewerkt dat gebaseerd is op dat vanVandenbroucke, hoewel ook het omgekeerdekan kloppen. Er wordt met heel wat miljoe-nen euros over en weer gegoocheld. Zo vindtLeuven dat er 10 miljoen euro extra moet ko-men om de onderfinanciering van de hoge-scholen op te lossen, zonder in het spaarvar-ken van de universiteiten te beginnen graaien.

Ook zou er een oplossing moeten komenvoor het historisch deficit dat bepaalde instel-lingen opliepen door de bevriezing van demiddelen in de jaren negentig. Vooral dezogenaamde ‘vroege stijgers’ — zoals dehogeschool Katho of de UGent — liepen doorde bevriezing financiële achterstand op: zijkregen tijdens de jaren negentig immers meerstudenten, maar hun middelen groeiden doorde bevriezing niet mee aan.

Het eigenlijke model van de AssociatieK.U.Leuven wil een vaste sokkel voor elkeonderwijsinstelling van 15 procent van detotale enveloppe voor het hoger onderwijs.Hiervan zou 5 procent voor onderwijs zijn en10 procent voor onderzoek. Niet elkeinstelling krijgt ‘zomaar’ deze sokkel. Hier-voor moet men voldoen aan de concentratie-maatstaf. Instellingen die te veel (afstudeer)-richtingen hebben ten opzichte van hunaantal studenten, zullen hun sokkel verliezenof gehalveerd zien volgens het Leuvensmodel. Een gelijkaardige maatstaf is uitge-werkt voor de onderzoekssokkel.

Wat niet door de sokkel verdeeld wordtvalt onder het ‘variabele deel’ van definanciering. De associatie ambieert binnenhet variabele deel een vijftig-vijftig verhou-ding tussen onderwijs en onderzoek. Hoewelze beseft dat het eerder zestig-veertig zalworden in het voordeel van onderwijs.

Wat het heikel discussiepunt over input-dan wel outputfinanciering betreft, stelt deassociatie een mix voor tussen output eninput voor de eerste jaars. De associatie sluitevenwel niet uit dat er na verloop van tijdwordt overgestapt op louter outputgedrevenfinanciering. Dit zou dan gekoppeld moetenworden aan het zogenaamde studiekredietwaarbij een student recht heeft om eenbepaald aantal studiebewijzen te behalen: bij-voorbeeld één bachelor, één master en éénschakelprogramma. Wie meer wil, zal veelgeld op tafel moeten leggen en dus nietkunnen studeren aan de tarieven die wevandaag gewoon zijn.

STUDENTEN EN VAKBONDEN OP STRAAT TEGEN VANDENBROUCKE

BBrruusssseell rrooeepptt,, LLeeuuvveenn ssnnooeepptt

Er is jarenlang veel gesproken over de genderproble-matiek aan de K.U.Leuven, maar veel structurele ver-anderingen vielen er niet te noteren. Rector Vervennebeloofde daar iets aan te doen en die belofte wordt nuingelost. Vorige week stelde de universiteit haar‘Masterplan Gelijke Kansen en Diversiteit’. Het isenerzijds een theoretisch onderbouwde visie, maarbevat het ook erg concrete maatregelen. Er is dushoop.

Gijs Van Gassen

Het ziet er dus naar uit dat er eindelijk effectief een beleidgevoerd zal worden rond minderheden aan de K.U.Leuven.Dat bleef voorlopig immers vooral beperkt tot mooie intentie-verklaringen. Met het Masterplan heeft het beleid een instru-ment in handen dat een visie formuleert en meteen ook prak-tische voorstellen doet om die visie te implementeren. Min-derheden worden in het nieuwe plan ook minder eng bekekendan alleen vrouwen. Ook allochtonen en “personen met eenfunctiebeperking” krijgen een plaats in het diversiteitsplan.Het uitgangspunt is immers dat diversiteit op zich waardevolis, omdat het verrijkend zou werken. Terwijl men zich vroeger

toespitste op dat ene concrete maar ook urgente probleem, deondervertegenwoordiging van vrouwen, gaat de K.U.Leuvenzich nu werkelijk met diversiteit bezighouden.

Vanuit dat uitgangspunt zou het dan ideaal zijn, zowelvoor de minderheden als voor de universiteit, dat alle minder-heidsgroepen op alle niveaus mee beslissingen nemen. Op diemanier is een doelgroepenbeleid overbodig, omdat de doel-groepen dan overal al vertegenwoordigd zijn. Dat is de lange-termijnvisie voor de universiteit: een geïntegreerd beleid zon-der speciaal doelgroepenbeleid. Maar omdat dat voorlopignog toekomstmuziek is, wordt er op korte termijn net wel metzo’n doelgroepenbeleid gewerkt. Elke groep begint immersvanuit een andere positie aan haar inhaalbeweging. Die in-haalbeweging moet gestimuleerd en begeleid worden en daar-voor worden drie adviesraden opgericht, één voor elke doel-groep.

ACCENTENVoor de drie doelgroepen zal op een aantal gemeenschap-

pelijke punten worden gewerkt. Misschien het belangrijksteen zeker het opvallendste daarvan is een wijziging in de be-noemingspolitiek aan de K.U.Leuven. Voortaan zullen nietenkel meer de leeftijd of anciënniteit in rekening worden

gebracht. Door rekening te houden met “meerdere criteria enprofielen” zal de “normwerknemer” (lees: gezonde blankeman) in vraag worden gesteld. Volgens het plan moet ergewerkt worden met de voltijds equivalente jaren academi-sche arbeid, zodat eventuele onderbrekingen, zoals zwanger-schappen of een sociaal engangement, geen belemmeringmeer vormen voor een bevordering. Daarbij kan de vraag ge-steld worden of die maatregel altijd een positief effect zal sor-teren. Het zijn immers diegenen die hun academische loop-baan niet onderbreken, die het makkelijkst en snelst de voltijd-se jaren academische arbeid zullen realiseren.

Verder kan elke adviesraad zijn eigen accenten leggen. Zokan die voor vrouwen een regeling uitwerken voor zwanger-schapsverlof. De adviesraden voor allochtonen of functiebe-perkingen kunnen dan weer nadenken over taalcursussen ofdigitale toegankelijkheid.

In Veto 13 moest Sabine Van Huffel, rectoraal adviseur Ge-lijke Kansen, nog klagen dat ze te weinig middelen ter be-schikking kreeg. Hopelijk verandert ook dat in de nabije toe-komst.

De volledige tekst van het Masterplan is te vinden ophttp://www.kuleuven.be/diversiteit/

K.U.LEUVEN STELT MASTERPLAN VOOR OM MINDERHEDEN VOORUIT TE HELPEN

MMiinnddeerrhheeddeennbbeelleeiidd kkrriijjggtt eeiinnddeelliijjkk vvoorrmm

(foto Roman Verraest)

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /0644

Student & Sociaal

Staatssecretaris voor Overheidsbe-drijven Bruno Tuybens (sp.a)lanceerde enkele weken geledeneen aantal voorstellen omstudenten meer gebruik te latenmaken van het openbaar vervoer.Blikvanger was het idee van gratistreinvervoer voor studenten.

Simon Horsten & Robin Broos

Bruno Tuybens verklaarde in DeZevende Dag tegen het einde van delegislatuur, midden 2007, gratis of bijnagratis studentenabonnementen te willenaanbieden, “afhankelijk van de budget-taire ruimte”. CD&V was tegen enargumenteerde dat studenten al maar 45procent van het normale tarief moetenbetalen voor abonnementen en dat denationale spoorwegmaatschappij zichbeter zou concentreren op aantrek-kelijkere tarieven en betere dienst-verlening voor de modale reiziger.

DUURZAAMHEIDIn de discussie bleef het even stil bij

de hoger onderwijsinstellingen zelf,maar nu is er ook door hen (tenminste,door de diensten studentenvoor-zieningen) een standpunt ingenomeninzake studentenmobiliteit. De stuvo’s,zo titelde een persmededeling van de

hogescholen, “gaan voor een duurzameen milieubewuste mobiliteit.” Ze staanpal achter de plannen van Tuybens, maarbetogen dat de voorstellen voor NMBSniet volstaan: de Vlaamse studentenhebben nood aan een geïntegreerd mobi-liteitsbeleid, waarbij alle betrokkenpartijen (van de studenten over devervoersmaatschappijen tot de aca-demische instellingen) op elkaar in-spelen en samenwerken. Bovendien plei-ten de stuvo’s voor de invoer van eenOpenbaar Vervoerskaart, zoals die inNederland bestaat. Dat zou een effec-tieve, efficiënte oplossing zijn voor deovervloed aan ‘reductiekaarten’ en spe-cifieke initiatieven die er nu zijn voorjongeren en studenten: Go-Pass, BuzzyPazz, Omnipas, de inzet van nacht-bussen in studentensteden, de ActieOpenbaar vervoer voor Vlaamse stu-denten in Brussel, en ga zo maar door.

De K.U.Leuven heeft vooralsnoggeen up-to-date visie op studenten-mobiliteit. Ze wacht de resultaten af vande enquête die onlangs naar allestudenten werd gestuurd, ook naar dievan de hogescholen van de associatie.Men hoopt de gegevens tegen het eindevan dit academiejaar te hebbenverwerkt, zodat er een structurele en uit-gewerkte toekomstvisie voor studenten-mobiliteit kan worden geschreven. Intussentijd schaart de Dienst Studenten-voorzieningen zich alleszins achter het

pleidooi van de hogescholen. Deklemtoon ligt bij de Leuvense univer-siteit op drie peilers: democratisering,duurzaamheid en rekrutering. Dat laat-ste wordt gemotiveerd door de bemer-king dat de aantrekkingskracht van eenuniversiteit mede bepaald wordt door debereikbaarheid ervan en de voor-zieningen die worden aangeboden.

FIETSENSTALLINGWel maakt de dienst een

kanttekening: ze wil namelijk vermijdendat er als gevolg van gratis (trein)-vervoer studenten zullen zijn die vanhun ouders niet meer op kot mogengaan, enkel en alleen uit financiëleoverwegingen. Men benadrukt aan deK.U.Leuven dat een enkele pendeltijdvan langer dan een uur niet stimulerendis voor het welslagen van de studie.

Wat opvalt bij de standpunten vande hogescholen en de K.U.Leuven, is datiedereen de duurzaamheid en hetmilieubewuste karakter van vervoerblijkbaar hoog in het vaandel draagt. Eenvan de strijdpunten is dan ook hetterugdringen van het autogebruik,zowel op lange als op korte afstanden. InLeuven is dat laatste in elk geval al op degoede weg, met gratis busvervoer entalloze - hoewel nooit voldoende -fietsenstallingen.

STUDENTENMOBILITEIT DOOR DE BRIL VAN DE STUVO’S

““WWee ggaaaann vvoooorr eeeenn dduuuurrzzaammee eenn mmiilliieeuubbeewwuussttee mmoobbiilliitteeiitt””

De Rijksuniversiteit Groningenkondigt aan om 1,5 miljoen euro uit tetrekken voor de internationaliseringvan haar onderwijs. Een deel van hetgeld zou geïnvesteerd worden in deuitbreiding van het aantal kamers voorbuitenlandse studenten. Maar gebeurter ook iets om het tekort aan kamersvoor Nederlandse studenten op tevangen ondertussen? Benieuwd of debuitenlandse student in Leuven eeneven warm onthaal wacht?

Ilse De Witte

De verantwoordelijkheid voor de stu-dentenhuisvesting wordt in Groningenbeschouwd als een gedeelde verantwoor-delijkheid van stadsbestuur en universiteit,legt Bianca Panders van de Groninger-studentenbond uit. Voor buitenlandsestudenten ligt de verantwoordelijkheideerder bij de universiteit. De problematiekwordt als dringender ervaren en deuniversiteit is in staat om voor deze kleineregroep studenten autonoom een regeling tetreffen. Tot hiertoe lijkt de uitbreiding van hetaantal studentenkamers, binnen het kadervan de internationalisering enkel debuitenlandse studenten ten goede te komen.Nederlandse studenten zullen dus niet dekamer naast een Portugees betrekken in denog te bouwen internationale residenties.“Alhoewel er nog over gepraat moet worden,omdat wij eigenlijk van mening zijn dat demeerwaarde van internationalisering juist dekennis van andere culturen is en dat er dusmeer integratie zou moeten zijn.”

MIXENIn Leuven hebben ze dat wel goed

begrepen. Claude Seyns, hoofd van dehuisvestingsdienst van de K.U.Leuven: “We

proberen zoveel mogelijk buitenlandse enBelgische studenten te mixen in de residenties.Als je op uitwisseling gaat, wil je proeven vande cultuur. We zijn er voorstander van datBelgische erasmusstudenten hun kot door-verhuren aan internationale studenten diehier komen studeren.”

Voor de Nederlandse studenten ligt hetprobleem meestal meer bij het gemeentelijkebeleid, dan bij het beleid van de universiteit.Claude Seyns verklaart waarin het verschilmet België zit: “In Nederland heeft deoverheid altijd een veel striktere politiekgevoerd wat betreft bouwvergunningen, omzo veel mogelijk open ruimte te bewaren. Deruimte waar gebouwd mag worden ligt meervast dan in België. Voor Nederlandse uni-versiteiten is het daarom moeilijker toe-stemming te verkrijgen om blokken, alsstudentenresidenties, neer te planten.”

AANBODOVERSCHOTIn 2002 was er in Leuven ook sprake van

een kotentekort -hoewel de situatie nooit zoernstig als in Nederland was- waardoor erdruk op de huurprijzen kwam en er kamersvan slechte kwaliteit verhuurd werden. DeK.U.Leuven heeft de residenties Etna enVesuvius in Heverlee laten bouwen en ook inde Parkstraat kwam er de residentie HermanServotte bij, hoewel deze niet enkel de modalestudent herbergt, maar ook buitenlandseonderzoekers in de meer luxueuzeguesthouses. Zo is er vandaag een “aanbod-overschot” is van 200 koten op 30000, zodatminder dan 1% duurste en/of slechtste kotenniet verhuurd geraken, wat beschouwd magworden als het absolute minimum.

In Leuven is het wel degelijk deuniversiteit en niet de gemeente die waaktover de kwaliteit van het kotenaanbod voorde studenten. De universiteit geeft er nogsteeds de voorkeur aan om studenten tehuisvesten in solide gebouwen in plaats van

containers, hoewel volgens Seyns, diecontainers erger klinken dan ze eruit zien,want eigenlijk gaat het toch om mooie kamersin een soort prefabgebouwen.

CONTAINERSEr liggen, volgens Bianca Panders, nog

wel een aantal initiatieven op stapel om deNederlandse student aan een kamer tehelpen. “Een oud beleid in Groningen datervoor zorgde dat er in bepaalde wijken eenmaximum aantal studentenhuizen mogenstaan, hebben ze laten varen. Er zijn eenaantal min of meer tijdelijke maatregelenuitgevaardigd zoals studenten laten wonen inhuizen of flats die afgebroken zullen wordenen de zogenaamde containers. Men speelt ookmet het idee om leegstaande kantoorruimteste gaan inzetten voor studentenhuisvesting.”

De vraag blijft natuurlijk waarom er geenmoeite gespaard blijft om nog meer(internationale) studenten aan te trekkenalvorens te voldoen aan de bestaandekamernood. De rector van de rijksuniversiteitin Groningen is internationaal georiënteerden onder meer door hem wil men buiten-landse studenten aantrekken. Dit ondanks degebrekkige naambekendheid van de Groning-se universiteit en de afstand van de stad totAmsterdam, de enige stad die buitenlandersblijken te kennen volgens Bianca. Men is zicher immers in Groningen van bewust dat “deonderwijsmarkt” geen Nederlandse marktmeer is, maar een global market.

STUDENTENRESIDENTIESEen student in Leuven heeft de keuze

tussen een kamer in een universiteits-residentie of hij kan zijn geluk beproeven opde particuliere kotenmarkt. Daarnaast heeftde universiteit voor de laagste inkomens-groep een aantal gesubsidieerde studenten-residenties, waar ook buitenlandse studenten

terecht kunnen mits ze tot de decretaalvastgelegde doelgroep behoren. In concretokomen enkel buitenlandse studenten uitontwikkelingslanden hiervoor in aanmerk-ing. In tegenstelling tot de situatie in België iser in Nederland geen sprake van residentiesdie werden opgericht door de universiteit(behalve in Twente). “Toch zijn er inGroningen een aantal international housesgecreëerd om iedere eerstejaars buitenlandsestudent te kunnen opvangen,” aldus BiancaPanders van de Groningerstudentenbond.“Na een jaar zijn de buitenlandse studentenechter net als de Nederlandse studentenaangewezen op particulieren en woning-bouwcorporaties. De middelbare scholier diein Groningen wil gaan studeren, doet erverstandig aan zich vroeg op te geven vooreen kamer bij een corporatie (sowieso eenhalfjaar voor aanvang van de studie, nvdr.).Hoewel er langere wachttijden gelden inAmsterdam en Utrecht, scoort Groningen delaatste jaren ook niet al te best op dit vlak.”

In Leuven kennen we geen “Nederlandsewachttijden”, maar voor een residentie geef jeook best op tijd je naam op. “Er zijnwachtlijsten voor de residenties, maar naarons gevoel kunnen studenten die alsnog uitde boot vallen voldoende terecht op departiculiere markt,” zegt Seyns. Studenten uitde Oostbloklanden komen in Leuven echterwel eens in een (financieel) lastig parket,omdat zij niet in aanmerking komen voor eenplaatsje in de gesubsidieerde residenties,maar eigenlijk evenmin over voldoendefinanciële middelen beschikken om het levenin België uit eigen zak te financieren. VolgensSeyns levert de universiteit wel inspanningenom ook voor deze studenten een oplossing tezoeken. De plaatsen die vrijkomen in deresidenties - als Belgische studenten na desemesterexamens de brui geven aan hunstudies - worden bijvoorbeeld voorbehoudenvoor de Oostblokstudenten. Als dropout leverje een goede daad, als het ware.

Studenten-buskaart buiten Leuven niets meer waard

Sinds 1 maart zijn er nieuwe tarieven in voege bij deVlaamse vervoersmaatschappij De Lijn. Op zich veranderter voor de Leuvense student niets. Iedereen krijg bij deinschrijving immers een gratis buspasje dat voor de helezone Leuven geldig is. Wie toch af en toe buiten Leuvenmoet zijn, maar niet wenst over te schakelen op eenabonnement zoals de Buzzy Pazz, zal een extra duit in hetzakje moeten doen - zij het niet op de bus.

De Lijn redeneert als volgt: als iedereen zijn kaartje opvoorhand koopt, zijn we sneller. Daarom werd een systeemingevoegd waarbij de reizigers hun kaartjes vooraf kunnenkopen in krantenwinkels en supermarkten. Voor de mak-kelijkheid werd het zonesysteem verengd. Wie één of tweezones wil rijden, betaalt nu 1,50 euro op de bus of 1,20 euroin voorverkoop. Vanaf drie zones betaal je respectievelijk2,50 en 2 euro. Wie vroeger één zone buiten Leuven moest,betaalde 1,40 euro. Eén euro voor de eerste zone en veertigcent voor de tweede.

Met een studentenpas kostte een ritje naar Pellenbergslechts veertig cent, omdat er enkel de verlenging boven deeerste zone moest betaald worden. In het nieuwe systeemkan je niet meer opleggen boven je studentenpas. Er wordtaangeraden om een Lijnkaart in voorverkoop aan te kopen,zodat je voor je ritje tachtig cent betaalt, de prijs van 2 zonesdus. Met andere woorden: de studenten-buskaart heb je nietmeer nodig als je buiten Leuven moet. Enkel voor langeafstanden van enkele zones - omwille van de vaste prijsvoor meer dan drie zones - zal je op die manier beter af zijn.

INTERNATIONALISERING VAN HET ONDERWIJS EN HET HUISVESTINGSBELEID

EEeenn eeiiggeenn hhuuiiss,, eeeenn pplleekk iinn GGrroonniinnggeenn

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /06 55

FRANSE STUDENTEN OP STRAAT VOOR WERKZEKERHEID

““DDee ssffeeeerr wwoorrddtt sstteeeeddss bbiittssiiggeerr””

Student

Studentenmanifestaties domineren al ruim twee we-ken de actualiteit in Frankrijk. Studenten staan er opde barricaden voor hun toekomst. Het banenplanwaarmee premier Dominique de Villepin op de prop-pen kwam, lokt hevige reacties uit. Duizenden jong-eren komen op straat en er was heel even sprake vaneen bezetting van de Sorbonne, symbool voor destudentenopstand in mei ‘68.

Nathalie Lucas & Tom Van Breussegem

Het banenplan kwam er als zoveelste poging om hetdramatische werkloosheidscijfer te drukken. De migranten-rellen eind vorig jaar, plaatsten de schrijnende werkloosheidin het brandpunt van de belangstelling en zetten de politiciaan tot actie. Op dit ogenblik is meer dan drieëntwintig per-cent van de Franse Jongeren, tussen achttien en vijfentwintig,werkloos. Onderzoek toonde aan dat het afgestudeerden ge-middeld acht jaar kost om ergens een vaste betrekking te be-machtigen. Het staat al langer vast dat het brein achter demaatregel, premier de Villepin, op het presidentschap aast.Het is voor hem dan ook van het grootste belang voet bij stukte houden en zijn hervormingen door te drukken. De banen-maatregel zag het levenslicht in januari en kwam er zonderenig overleg met de sociale actoren, zoals dat gewoonlijk hetgeval is. Noch de vakbonden, noch de werkgevers associatie(MEDEF) werden geconsulteerd. Bovendien speelde de pre-mier het spel allesbehalve koosjer. Zo werd het contract depremière embauche (CPE) voorgesteld vlak na de examens. Menging ervan uit dat de meeste studenten op vakantie zouden

zijn en de eventuele protesten binnen de perken zouden blij-ven.

BANENPLANVillepin wil het de bedrijven gemakkelijker maken om

arbeiders te ontslaan. Hij kwam aandraven met een contract depremière embauche. Dat contract geeft werknemers de mogelijk-heid om jongeren twee jaar op proef aan te nemen. Pas na dielange proefperiode hebben ze uitzicht op werkzekerheid.Gedurende die proefperiode kan de werkgever ze ontslaanzonder daar expliciet een reden voor op te geven, waarna hetslachtoffer slechts na vier maanden op de sociale zekerheidkan terugvallen.

Deze maatregel, die de weg door het parlementoverleefde en eigenlijk zo goed als goedgekeurd is, moet hetFranse ondernemersvertrouwen stimuleren, een gunstigerbedrijfsklimaat creëren en op termijn de economie aan-zwengelen. De studenten zien het echter als een uitholling vande rechten van jonge werknemers. Hun mening wordt ge-steund door de vakbonden die net als de studenten weinigsympathie hebben voor de maatregelen van de premier. Dievakbonden zorgen bijgevolg ook steeds voor het nodige voet-volk om de manifestaties van de studenten, kracht bij tezetten. Aan een pak universiteiten zijn eveneens de lessen op-geschort en ziet het er naar uit dat een hervatting van de lessenniet voor morgen is.

HEISAVeto: Was er aan jouw universiteit veel te doen om de betogingen?Lucile Fontaine, Franse studente: «Jazeker, je kan het hele-maal niet negeren. Een groot deel van de studenten kan zelfsde universiteitsgebouwen niet binnen. Als laatstejaars lukt onsdat wel maar heel wat lagere jaars geraken er niet in.»Veto: Heb je zelf al deelgenomen aan de betogingen?Lucile: « Nee, ik volg een lerarenopleiding en verkies de les-sen te volgen in plaats van te gaan betogen. Er zijn nochtansoproepen allerhande om op straat te komen. Vele studentenproberen ons te overtuigen, maar ik laat het aan mij voorbijgaan. Diegenen die op straat komen zijn veelal jonge studen-ten die geen concours op het einde van het jaar hebben, maarenkel examens. Met andere woorden, bij wie het dus niet zóerg is dat ze het niet halen.»Maarten, Vlaamse Erasmus student: «De sfeer wordt ooksteeds bitsiger. Vandaag zijn er relletjes geweest bij een beto-ging en de betogingen volgen elkaar ook steeds sneller op. Deeerste, op zeven februari, was eigenlijk een teleurstelling om-dat er vrij weinig volk opdaagde. Die op zeven maart was danweer een overweldigend succes en deze week gaat het hele-maal naar een hoogtepunt met betogingen op dinsdag,donderdag en zaterdag.»Veto: Geloof jij dat de maatregel fundamentele gevolgen zal hebben?Maarten: «In de jaren tachtig is er een versoepeling van deontslagvoorwaarden gekomen. De redenering was dat alswerkgevers makkelijker kunnen afdanken, ze minder terug-houdend zijn om aan te werven. In de les hebben we echtergezien dat dit uiteindelijk heel weinig effect heeft gehad.»

“Men ging er van uit dat de meestestudenten op vakantie waren”

“Op dit ogenblik is 23 percent vande Franse jongeren tussen 18 en 25

werkloos”

Begeleide Zelfstudie (BZ) is al sinds het einde van dejaren negentig hét centrale onderwijsconcept van deK.U.Leuven, maar doet nog altijd veel stof opwaaien.Wie dieper graaft, merkt al gauw dat de wrevel die BZoproept bij docenten en studenten vooral veroorzaaktwordt door onwetendheid. Daarom is er nood aan eennaamswijziging, vond Joris Grouwels van de VlaamsTechnische Kring (VTK).

Bram Delen

De visitatiecommissie van Toegepaste Wetenschappen vonddat Begeleide Zelfstudie een verkeerd gekozen naam is en ookGrouwels vindt dat de vlag de lading niet dekt. De helft vande Algemene Vergadering (AV) van de Leuvense studenten-koepel LOKO volgde deze redenering, de andere helft niet.Velen vreesden dat een naamswijziging zonder meer nog meerkwaad bloed zou zetten bij de docenten. Ook de alternatievendie op tafel lagen klonken niet meteen denderend: DegelijkOnderwijs, Leuvens Universitair Leren (LUL), en zo meer. Denaam Begeleide Zelfstudie blijft dus (voorlopig) behouden,aan het concept zelf mag nog wel gesleuteld worden.

Een beperkte studentendelegatie ging spreken met JanElen, pedagoog en geestelijke vader van Begeleide Zelfstudie.Ook hij vond dat een loutere naamswijziging niet de juisteoplossing voor de problemen is waarmee het onderwijs-concept kampt. BZ is geen didactische werkvorm, maar eenonderwijsconcept dat onder verschillende werkvormen kanverschijnen. Proffen voelen zich vaak - onterecht - beperkt inhun manier van lesgeven. Een ander probleem is dat deboodschap wel aankomt, maar er geen gevolg aan wordtgegeven. Dat leidt er bijvoorbeeld toe dat docenten gewoonblijven lesgeven zoals voorheen. Ex-cathedra blijkt dan plotstoch te vallen onder BZ, dus waarom zouden ze hun maniervan doceren wijzigen? Of erger: de minst onderbouwde delenvan de les worden onder de categorie BZ geveegd. Devoorbeelden zijn legio: geen tijd om een deel van de leerstof inde les te zien? Begeleide Zelfstudie. Geen assistent beschik-baar om een seminarie te begeleiden? Begeleide Zelfstudie.Dat leidt op zijn beurt tot grote frustratie bij de studenten, die

vaak de zelfstudie wel zien, maar niet de begeleiding. De studenten waren het er dan ook over eens dat er, eer-

der dan een naamswijziging, dringend nood is aan een beterecommunicatie om het concept BZ uit de doeken te doen. Hoedit precies moet gebeuren, werd niet vermeld op de ver-gadering. Nochtans is dit niet evident, want de K.U.Leuvenheeft op verschillende plaatsen op haar website info over BZgeplaatst: zowel beknopte brochures als uitgebreide nota’s,zowel voor student als docent. Dus, wat baten kaars en bril.

De discussie over de wijziging van de inhoud van BZ isniet gevoerd bij LOKO, hoewel links en rechts te horen wasdat er na zoveel jaar wel eens geactualiseerd mag worden. DeBachelor en de Master zijn, veel meer dan kandidatuur enlicentie, van elkaar losgekoppeld. Moet BZ dan nog op dezel-fde manier geïmplementeerd worden voor deze twee oplei-dingen?

VERSCHOOLSINGDe hele discussie is overigens helemaal niet zo nieuw.

Vorig jaar verscheen al de nota “de nachtzijde van BegeleideZelfstudie”, waaraan ook Jan Elen meewerkte. In deze nota,die vooral een filo-pedagogische kritiek is, wordt er gewezenop het gevaar voor de ‘verschoolsing’ van het universitaireonderwijs. Ondanks het feit dat BZ uitgaat van een erg nauweband tussen onderzoek en onderwijs - zo is één van de kern-punten van BZ dat de student ook zelf aan onderzoek moetkunnen doen - blijft het een onderwijsconcept waardoor ditgevaar er altijd zal zijn. BZ vertrekt immers niet van devooronderstelling dat omdàt onderzoek en onderwijs sterkgerelateerd zijn, ze ook op dezelfde manier behandeld kunnenworden door de prof.

De idee van BZ zit dus niet fundamenteel verkeerd, maarde kennis ervan bij studenten en docenten is ontoereikend omhet concept echt te doen werken. Al mogen we in het heetstvan de discussie niet uit het oog verliezen dat heel wat docen-ten wel degelijk op een even professionele manier met hun on-derwijs bezig zijn als met hun onderzoek. En dat is uiteindelijktoch de bedoeling van BZ, of hoe je het ook noemen wil.

DE LEUVENSE STUDENTEN DISCUSSIËREN OVER NAAM BEGELEIDE ZELFSTUDIE

GGeeeenn mmeeeerrddeerrhheeiidd wwiijjzziiggiinngg nnaaaamm ‘‘BBeeggeelleeiiddee ZZeellffssttuuddiiee’’

Begeleide Zelfstudie?Begeleide Zelfstudie (BZ) is een totaalconcept en geen con-crete werkvorm. Het wil de studenten een kader biedenwaardoor ze in staat moeten zijn tot het zelfstandig creërenvan kennis en volgen ontwikkelingen het binnen het vak-domein. Het gaat uit van een erg nauwe samenhang tussenonderzoek en onderwijs.

Begeleide Zelfstudie heeft vijf grote uitgangspunten:1. Kennis hebben van resultaten van in tijd en ruimte gesitu-eerd wetenschappelijk werk;2. Inzicht in de wijze waarop onderzoeksresultaten tot standkomen;3. Zelf aan nieuwe informatie betekenis kunnen verlenen;4. Een actieve bijdrage kunnen leveren aan kennisontwikke-lingsprocessen;5. Op basis van kritisch inzicht in onderliggende processentot een onderbouwd oordeel kunnen komen en op diemanier beredeneerde maatschappelijke standpuntenkunnen innemen;

BZ focust niet louter op de methode of aanpak vanonderwijzen. BZ doet ook uitspraken over alle andereaspecten van de onderwijsleeromgeving (doelstellingen,leeractiviteiten, evaluatie.). Kenmerkend daarbij is dat geenstrikte richtlijnen worden opgelegd. Quasi elke gangbarewerkvorm blijft dus mogelijk - ook het hoorcollege - maar ermoet op een bewuste manier mee omgesprongen worden.BZ is een ‘open’ concept. Dit betekent evenwel niet dat ‘alles’kan. Docenten vinden op https://www.kuleuven.be/icto/bv/bv.php ver-schillende concrete werkvormen terug die allemaal binnenhet concept passen, maar allemaal hun eigen finaliteit heb-ben. Ook het beruchte Maastricht-Model dat als hoeksteen hetprobleemoplossend denken heeft, is terug te vinden op dezewebsite.

Voor meer info over Begeleide Zelfstudie:http://www.kuleuven.be/

onderwijs/beleidsinfo/begzelfstudie.htm

Pfft, stelletje druktemakers

Ergens in de Sorbonne

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /0666

Student

We geven het maar meteen toe: econo-mie is nooit ons sterkste vak geweest.Eigenlijk zelfs altijd ons zwakste. Maareen college dat belooft de macro-econo-mische problemen nu eens kwantitatiefte analyseren, daar kunnen zelfs wijniet aan weerstaan.

Gijs Van Gassen

Het college duurt drie uur. Dat is ruim lang,vinden we, en dus gunnen we onszelf de vrij-heid om tien minuutjes te laat binnen te ko-men. Dat blijkt geen probleem, de deurenstaan nog wijd open. Dat zullen ze heel de lesdoor blijven. Geen overbodige luxe: heel hetcollege lang sluipen er anonieme studentenbinnen om zich geruisloos op de achterste rijte nestelen. En heel het college lang druppe-len er even anonieme studenten even geruis-loos weg uit de aula.

Dafne Reymen, die professor Degrysevervangt, lijkt het zich allemaal niet aan tetrekken. Ze geeft onverstoorbaar les en krijtdaarbij driftig het bord vol formules die er ophet eerste zicht erg ingewikkeld uitzien. Metveel gamma’s en tèta’s en nog meer symbolendie we niet begrijpen. Als het eerste bord he-lemaal is volgekalkt, maakt Reymen een ele-gant sprongetje om het bovenste bord naarbeneden te trekken en daarop verder te schrij-ven. We zien een aantal mensen aandachtigknikken en noteren, maar vooralsnog knikken

wij niet als Reymen triomfantelijk kraait: “Datis toch simpel hé, haha!”

PISSIJNAls we het een beetje proberen te volgen,

blijkt de les te gaan over de snelheid waarmeekennis in een maatschappij groeit. Of kangroeien. Of zou kunnen groeien, iets van diestrekking in elk geval. Maar volgens het ge-hanteerde model, zo merkt Reymen op, ko-men we een eeuw later uit op een maatschap-pij die minder kennis heeft! Dat kan natuur-lijk niet, dus moet er ergens iets fout zitten.Vooralsnog dementeren maatschappijen niet,dat zijn we met Reymen eens. Reymen vraagtzich luidop af wat de verklaring dan wel kanzijn. De hele aula gaapt apathisch naar hetbord vol ingewikkelde formules en we heb-ben de indruk dat wij de enigen zijn die devraag proberen op te lossen. Misschien is deoplossing te voor de hand liggend en struike-len enkel niet-ingewijden over de vraag? Naeen redelijk lange stilte geeft Reymen zelf hetantwoord: het model klopt niet! Natuurlijk,we hadden het kunnen weten. Maar op eenexamen is dat nooit het correcte antwoord,dat zul je zien.

Om het uur is er netjes een pauze, maarwe kunnen het toch niet laten om tussendoorook even te testen of het ons ook zou lukkenom berispingloos de aula te verlaten. We zet-ten voor alle veiligheid een gezicht op alsofwe heel dringend naar het toilet moeten en ja

hoor, professor Reymen blijft onverstoorbaarparameters declameren. Buiten staan er en-kele mensen een sigaretje te roken of met hunlief te bellen. We weten ons niet meteen eenhouding te geven wegens gebrek aan zowelsigaretten als een lief en na wat stuntelig ge-drentel doen we dan maar echt alsof we naarhet toilet moeten. Een beetje vernederend, zonaar een ongebruikt pissijn staren, maar nie-mand heeft ooit beweerd dat een carrière alsonderzoeksjournalist gemakkelijk zou zijn.

TIJDLUSWanneer we opnieuw de aula betreden,

lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan sindsons vertrek. De zaal zit nog steeds halfvol metpassieve studenten, Reymen ratelt nog steedsin variabelen en machten, het bord wordtsteeds opnieuw schoongeveegd en weer op-gevuld met nieuwe oefeningen. En plots be-seffen we het: de tijd verloopt tijdens deze lesniet lineair maar cyclisch! Kwantitatieve ana-lyse van macro-economie is een tijdlus waaraltijd (maar wat is ‘altijd’ in een tijdlus?) het-zelfde wordt herhaald, hoewel je het niet be-seft als je er in zit. Er bestaat geen einde engeen begin van dit college, hier wordt eeuwighetzelfde gedoceerd.

Het begint langzaam te dagen: deze col-leges zijn een onthaastingsinitiatief. Wie evenuit het jachtige universitaire leven wil stap-pen, hoeft maar langs de altijd openstaandedeuren binnen te stappen. Vervolgens kan je

je laten meevoeren op de eentonige deiningenvan delta tot de n’de macht. Wie voldoendeonthaast is, kan via dezelfde openstaandedeuren ook probleemloos weer naar buitenglippen. Geniaal bedacht natuurlijk. Er zitmaar één klein foutje in dit hele plan. Echt totrust komen zit er in dit college niet in. Daar-voor heeft mevrouw Reymen een net iets tescherpe stem en staat de micro ook net iets teluid afgesteld.

Omdat er aan deze college-tijdlus nooiteen einde zal komen, gaan we er ook niet opzitten wachten. Na een uurtje of twee hebbenwe het wel gehad en pakken we onze spullenweer bij mekaar. We verlaten de aula voor detweede keer die namiddag. Dit keer niet meteen gezicht alsof onze blaas op springen staat,maar met een gelaatsuitdrukking die een vol-ledig onthaast innerlijk suggereert.

VETO’S VISITATIECOMMISSIE (14): KWANTITATIEVE ANALYSE: MACRO-ECONOMISCHE PROBLEMEN

EEeenn iinnggeenniieeuuzzee ttiijjddlluuss

SteekkaartProf: Dafne ReymenWat: Kwantitatieve analyse: macro-econo-mische problemenWanneer: Woensdag van 14u00 tot 17u00 Waar: Auditorium Bouckaert (ILT 00.76)Wie: Bac’ers economische wetenschappen,studenten beleidseconomie en verdwaaldebio-ingenieurs

Met de Thomasfeesten achter de rug heeft Katecheticaeen zware week doorworsteld. Tijd om even op ademte komen? Of wordt het weer een onverwacht helseweek? Steven, co-preses van Katechetika neemt onseen weekje op sleeptouw.

ZONDAGAVOND Net aangekomen in Leuven na een gezellig weekendje

Roeselare. Het was mijn bedoeling om naar het plan sjarel vanMedica te gaan, maar budgettaire overwegingen stakenstokken in de wielen. Tijdens een verwoede poging om mijnkot op te ruimen gaat plots mijn gsm af. “Met Tom van Veto,wil jij niets schrijven voor het presesdagboek?” ‘O nee, wateen vraag, net nu er eigenlijk niet veel te doen is’, flitst er doormijn hoofd. We hadden net een zware Thomasweek achter derug en de week erop stond opnieuw een Katechetikafuif op deagenda. Deze week beloofde een overgangsweek te worden.

MAANDAGVandaag is stagedag op onze faculteit. Godzijdank ben ik

al verlost van dit noodzakelijke kwaad en wacht me metandere woorden een vrije dag. Deze vrije dag betekendeechter niet minder werk, want er stond vandaag heel wat ophet programma. Morgen loopt de deadline voor ons twee-maandelijkse infoblad af en zoals gewoonlijk had ik hetvoorwoord en een artikel uitgesteld tot het laatste moment.Bovendien ben ik ook redactielid van ons wekelijks kring-blaadje dat dinsdag uitkomt en had ik ook daar mijn handenaan vol. Het werd zodoende een heuse schrijfdag.

Gelukkig begon in de late namiddag ons pingpongtor-nooi. Hoewel er dit jaar beduidend minder deelnemers zijndan de voorbije editie, blijft de opening een plechtige zaak. Deopeningswedstrijd ging tussen twee eerstejaars en leuk ge-noeg liet het publiek zich niet onberoerd. Met een pintje in dehand plofte ik in de zetels in ons kringlokaal en genoot van dewelgekomen afwisseling weg van mijn computerscherm en dete schrijven teksten. Natuurlijk geraakte ik daar niet zomaarweg, maar na een kleine disciplinestoot werkte ik mijn tekstentoch maar vlug af, waarna ik voor de rest van de avond in defakbar verdween.

DINSDAGIk ben zeer lang van het principe geweest dat opstaan het

leukste moment is van de dag. Dit werd in Leuven echter alzwaar op de proef gesteld en ook vandaag had ik absoluutgeen zin om uit mijn bed te komen. Veel lessen vandaag! Tij-dens de lessen worden er deze week paaseitjes verkocht alspaasactie. Een niet te versmaden alternatief voor een deftigontbijt. De vergadering over de middag kon ik gelukkig af-wimpelen, want Wouter, mijn medepreses, vond het interes-sant genoeg om te gaan.

Eventjes maar, want er ging weer een activiteit door vanonze werkgroep spiritualiteit. Een werkgroep spiritualiteit,waar halen ze het, hoor ik al denken. Maar als kring van gods-dienstwetenschappers is zoiets nogal vanzelfsprekend. Van-daag stond de film Andrej Roublev van Tarkovski op het pro-gramma. Ik had de film zelf nog nooit gezien, maar men hadmij verteld dat het absoluut een aanrader was. De opkomstwas redelijk hoog en de cake en pannenkoeken tussen de filmdoor waren interessante versnaperingen. Spijtig genoeg duur-de de film net iets te lang naar mijn oordeel, waardoor we pasom 1u30 buitenkwamen. Dan nog vlug even binnenspringen

in de bar op kot, maar daar was er niet zoveel te beleven,waardoor ik uiteindelijk nog vroeg onder de lakens lag.

WOENSDAGEen dag waarin er veel gebeurde, maar weinig concreets.

Het bekijken van de boekhouding, computerspelletjes spelen,eventjes de bibliotheek inspringen om een boek te gaanzoeken, de agenda van het presidium opstellen. ‘s Avonds danonze fakbaravond en onverwachts toch nog iets speciaals,want er is een nieuwe cafébaas. Dit opende natuurlijkperspectieven, want de traktaties volgden spoedig.

Er waren vooral veel eerstejaars op deze fakbaravond enzoals gewoonlijk liep het ook nu weer langzaam uit de hand.Ik had mezelf nochtans beloofd om niet te veel geld op te ma-ken deze week, maar de pintjes bleven komen en de sfeer zater goed in. Om 12 uur uit volle borst happy birthday zingen,want Elke (de verantwoordelijk voor ons tweemaandelijksinfoblad) was jarig. En uiteindelijk in de vroege uurtjes in mijnbed belanden.

DONDERDAGUitslapen tot ‘s middags en zo jammer genoeg twee zeer

interessante lessen missen, maar een mens moet zijn prioritei-ten stellen. Vandaag organiseerde onze Engelstalige studen-tenkring S.A.In.T.S. een vastenactie en ze vroegen natuurlijkook onze medewerking. Dit resulteerde in een hele dag rond-lopen op de faculteit en promotiemateriaal uitdelen. Vandaaghad ik weer een vergadering van de Ruach, ons wekelijkskringblaadje. Vergaderingen zelf vind ik niet echt fijn, maar opde één of andere manier proberen wij het toch op te lossen.Zodoende moet iedereen van de redactie eens koken voor deanderen en vandaag was het mijn beurt. Scampi’s in currysauswaren het resultaat van een uurtje werk. Het smaakte mijwonderwel. Met nog een lekkere fles wijn kon de vergaderingdan echt van start gaan. Dit is tenminste vergaderen. ‘sAvonds gaf iemand van ons presidium een kotfeestje omdat zede volgende dag verjaarde, dus allen daarheen. Veel drinken,veel lachen, vertellen over de presesverkiezingen die er bijnaaankomen.

Mie De Keukelaere

PRESESDAGBOEK(18): KATECHETICA

SSttiillttee nnaa ddee ssttoorrmm

Volgende week Katecheticafuif

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /06 77

Student

Onder de dekmantel van door de wolgeverfde kotenkenners komen we weleens op vreemde plaatsen. Wat we dezeweek voorgeschoteld kregen, tart echterelke verbeelding. Een week later wor-den we nog steeds badend in het zweetwakker: “Think pink” bonst door onshoofd. Een afschuwelijk grijnzendeWinnie de Pooh vliegt ons om de halsen perst een laatste restje zuurstof uitonze keel. Deze job wordt ons duidelijkstilaan teveel.

Tom Van Breussegem

De opdracht verschilde aanvankelijk noch-tans weinig van de voorgaande. Toen we onsgigantisch ego door de smalle gangetjes vanresidentie Groenveld wrongen, hadden we ergeen flauw benul van wat achter die soberebruine deur schuil ging. Afgaande op detroosteloze muren van dit gebouw had heteven goed een kloostercel kunnen zijn. Wan-neer we bij het openwrikken van de deur bo-vendien overvallen werden door een indrin-gende wierook geur, trokken we haast eenpremature conclusie. Haast zeggen we, wantals uit het niets sleurde een roze hand ons dekamer binnen. Roze dekens, roze prenten, ro-

ze beertjes, roze. Alles roze. De mannelijke le-den van ons team verloren haast het bewust-zijn onder de verstikkende heerschappij vanhet roos. De enige vrouw in het gezelschaphield ons op de been, maar had duidelijk ookmoeite om haar ontbijt binnen te houden. Opons kot mogen we amper een nageltje in demuur slaan, maar dit kan blijkbaar? Onwaar-schijnlijk dat hier geen regels voor bestaan oftenminste een clausule in de Rechten Van DeMens.

DUIVELSWERKWe raapten onze moed tezamen en na

een kort gebed, zetten we ons toch aan ditduivelswerk: de bewoonster analyseren. Mis-schien kon dat haar arrestatie bespoedigen enkonden we op die manier de rest van Leuvenbehoeden voor dit kwaad. De zakdoek voorde mond — die wierook dampen maakten hetwerk er niet gemakkelijker op — wierpen weeen eerste blik op al de zaken waarmee de be-woonster deze kamer volstouwde. De passievoor roos van deze meid gaat verder dan haarinterieur, we vonden zowaar flesjes Kriek ineen hoekje gedrumd. Inderdaad niets omtrots op te zijn, verstoppen die handel.

In de verste hoek van de kamer troffenwe een politiefoto aan: Marijke — zo heet ons

slachtoffer blijkbaar—met guitige blik inde ogen en dossier-nummer in de han-den geklemd. Hetverwonderde ons nietdat ze al eerder methet gerecht in aanra-king kwam. Maar of het nu wegens totalewansmaak of een ander delict is, daar blijfthet gissen naar. Misschien zit de ontzaglijkehoeveelheid zout er voor iets tussen. Er moetdaar voor miljoenen aan zakjes Almazoutliggen. Geen wonder dat de universiteitsres-

taurants krap bij kas zitten, daar zitten dezevlugge vingers voor iets tussen.

We gingen dan maar op zoek naar meerhints over haar identiteit. Een codex vande LandBouwKring veraadde al snelwat dit meisje studeert. De inleidendecursussen brachten ons opnieuw op hetspoor van een eerstejaars. Wat moet eenmens hier doen om op de kamer van eenouderejaars te belanden? Zou ze een fer-vente cantusganger zijn, die Marijke?We vermoedden van niet. De codex zager nog maagdelijk uit. Amper bevlekt enzeker nog geen nachtje in de diepvriezerdoorgebracht. Zoals het doopcertificaatdeed vermoeden, zal het bij een doop-cantus gebleven zijn. Misschien bijgebrek aan Kriek op de LBK-cantussen?

De hoge densiteit aan beestjesfigu-ren had een aanwijzing voor haar studiekunnen zijn. Maar van waar de obsessievoor Winnie de Pooh? Van achter elkehoekje grijnsde dat beest ons vervaarlijktoe. En bij elke rondgang ontdekten weer een nieuwe. Was dat beest geen vijftigjaar oud? Had al lang onder de zodengelegen, als het van ons afhing.

We schoven onze eigen kindertrau-ma’s aan de kant en speurden verder.

“Zwijg kleine, Spelen in Stilte, Neen bedankt”schreeuwde een aanplakposter ons toe.Marijke heeft het blijkbaar niet begrepen opde speelpleinhetze die laatst de kranten vul-de. Toen we wat verder een bos sjaaltjes zagenhangen, was de link snel gelegd. Marijkebrengt haar weekend tussen de koters door.Geen te onderschatten taak, leiding in eenjeugdbeweging. Heel gevaarlijk zelfs: diemannen spellen je voortdurend van alles opde mouw en voor je het weet geloof je alleswat ze je vertellen. In de kast vinden we eenboek “Elfen tekenen, een gids voor wie in hengelooft”. Ze heeft het te pakken, onze meid.Hopeloos verloren voor onze maatschappij.Waren we eerst wat verontwaardigd, nu eenbeetje droevig. Het kind kan het waarschijn-lijk ook niet helpen: een roze fetisj, een obses-sie voor Winnie de Pooh en waanideeën. Wewensen het onze ergste vijanden niet toe, ofmisschien enkel die van de Campuskrant. Wesloten de deur en lieten deze kamer voor watze was. We toonden mededogen en gaven de-ze studente toch maar niet aan. Gebrek aansmaak is geen misdrijf maar eerder een ziekte.

Groot is de verbazing bij de Gentse rechtenstudentenuit eerste bachelor als ze een brief krijgen van Jean-Pierre Van Rossem. Daarin maakt Van Rossem recla-me voor zijn repetitorpraktijk (zie Veto 16). De vraagbij de studenten is meteen: hoe komt hij aan onze ge-gevens?

Dries De Smet

Van Rossem legt het zelf uit op het forum van VRG Gent. “Deadressen van het eerste jaar heb ik bekomen van mijn vriendLuk Alloo die een enquête voorbereidt onder eerstejaarsstu-denten. Aan één of ander vertegenwoordigster van studentenmoest Luk 250 euro betalen voor 400 adressen (wat in feite af-zetterij is).”

Die ‘vertegenwoordigster van studenten’ is de pr-verant-woordelijke van VRG Gent. Xinix, het tv-productiehuis vanLuk Alloo, betaalde dus 250 euro of 60 cent per adres en speel-de de gegevens door aan Jean-Pierre Van Rossem.

Rechtenstudenten reageerden verontwaardigd en namenook Van Rossem op de korrel die zich prompt verdedigde.“Leg me dan eens uit waar ik blijk gegeven heb van te weinigrespect voor de studenten”, schrijft hij op het VRG-forum. “Ishet niet veeleer het VRG die geen respect heeft voor de stu-denten door doodgewoon een lijstje te verkopen zonder in-

stemming van alle betrokkenen.”Hij maakt bovendien brandhout van de overeenkomst

tussen Alloo en het VRG. “Mij valt het op dat hiervoor geenbtw in rekening werd gebracht en dat het bij mijn weten niettoegestaan is voor andere instellingen dan headhunters adres-senlijsten te verkopen.” Van Rossem wast zijn handen in on-schuld en schuift de hete aardappel door naar de studenten-kring.

VERVEELDDaar zit men verveeld met de zaak. “Hadden we geweten

wat voor een impact het zou hebben, hadden we het nooit ge-daan”, zegt Bram Vandromme, een van de twee PR-verant-woordelijken van het VRG. “We hadden de vraag van LukAlloo voorgelegd aan het presidium en daar had niemand erproblemen mee. We vonden het logisch om daar een compen-satie voor te vragen. Maar het was nooit de bedoeling dat diegegevens bij een repetitor terecht zouden komen.” VolgensVandromme gebeurt het uiterst zelden dat gegevens doorver-kocht worden en hij voegt er aan toe dat “het principieelverkeerd was om de gegevens door te verkopen.”

De Leuvense rechtenstudentenkring, VRG Leuven, is ver-baasd over de Gentse praktijk. “Wij verkopen nooit gegevensdoor en zeker niet aan repetitorbureaus”, zegt preses John-

John Ackaert. “Wij vragen ook de adresgegevens aan onze le-den, maar wij bewaren die enkel in een kaft. Onze gegevensstaan zelfs niet op computer. Als Alloo met diezelfde vraag bijons zou komen, zouden we hem doorverwijzen naar de facul-teit. Wij zouden ons daar niet aan wagen.”

Van Rossem vindt dat de zaak niet overdreven moet wor-den. “Telefoonproviders hebben bijvoorbeeld accurate lijstenvan alle eerstejaarsstudenten van alle Belgische universiteiten.Wie hen die lijsten verkoopt is onduidelijk, maar ze bestaanwel degelijk.” Ook in fotoboeken die studentenkringen maken,staan vaak de volledige adresgegevens van alle studenten.

De zaak krijgt vermoedelijk geen staartje, ook al eisen en-kele studenten het ontslag van hun presidium. Maar de zaakleert wel dat studentenkringen beter niet licht omspringenmet de privacy van hun studenten.

KOTERIJ (6)

DDeennkk rrooooss,, ssllaaaapp sslleecchhtt

GENTSE RECHTENSTUDENTEN VERONTWAARDIGD OVER BRIEF VAN ROSSEM

VVRRGG GGeenntt vveerrkkoooopptt pprriivvaaccyy ssttuuddeenntt vvoooorr 6600 cceenntt“Het was nooit de bedoeling dat de

gegevens bij een repetitorterechtkwamen.”

(foto’s Jelle Goossens)

De waarheid en niets dande waarheid

Marijke is inderdaad een eerstejaars bio-ingenieur. Het overdadige roze en dewinnie-de-pooh gadgets horen nueenmaal bij haar, maar dat maakt haareerder aaibaar dan ‘enemy of the state’.Ze is zeker niet vies van een goeie cantus.Is het verzorgen van je codex dan ook aleen misdrijf? Tijdens de vakantie staat zeop de speelpleinen van de CM, maarnooit in het weekend. En ze kan diebende met gemak aan. Eén criminele bliken ze zwijgen als vermoord.

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /0688

Actualiteit

Dienst Onderwijsbeleid wordt doorgelichtDe Dienst Onderwijsbeleid van de K.U.Leuven wordt door Algemeen BeheerderKoenraad Debackere en directeur-generaalFreddy Jochmans doorgelicht onder hetmotto: ‘Value for money’. Iedereen die dedienst uitmaakt moet een functie-omschrij-ving maken en voorleggen. Dan wordt er ge-keken of er geen zaken dubbel gebeuren opde centrale dienst om dan eventueel een her-allocatie door te voeren naar de faculteiten.

De K.U.Leuven is de enige universiteitin Vlaanderen die een dergelijk sterk uitge-bouwde dienst op centraal niveau heeft. DeAlgemeen Beheerder is dus nu aan het be-kijken of deze dienst haar geld wel waard is.

Engels als doceertaalLOKO (Leuvense Overkoepelende Kringor-ganisatie) heeft geen principiële bezwarentegen het Engels als doceertaal, maar danmoet de prof wel een niveau halen dat quasihetzelfde is als dat van een native speaker. Nugebeurt het al te vaak, volgens de Leuvensestudenten, dat de lessen in het Engels het ni-veau naar beneden halen omdat de docent inkwestie een soort mengtaaltje spreekt datnauwelijks te verantwoorden is. Professorenzouden eerst een mondelinge taaltest moetenafleggen, alvorens ze aan de slag kunnen inhet Engels.

Als aan deze voorwaarde strikt voldaanis, kan er volgens LOKO soepel worden om-gesprongen met het aantal Engelse vakken.Dan moet het zelfs mogelijk zijn dat in demasteropleidingen bepaalde tracks (eenonderdeel van een keuzerichting) geheel inhet Engels wordt aangeboden, zonder Ne-derlandstalig equivalent. Dat dit het Neder-lands als onderzoekstaal zou verarmen, werddoor LOKO minder belangrijk gevonden dande internationalisering die eist dat er in be-paalde vakdomeinen volledig in het Engelswordt gedoceerd.

Eerste steenlegging hogeschool LeuvenIn Heverlee is de eerste steen gelegd van denieuwbouw van de Katholieke HogeschoolLeuven. In het gebouw krijgen de departe-menten lerarenopleiding en economie samenonderdak. Er komen twee aula’s en een stu-dielandschap met 164 werkplekken.

Senioren zijn ook gamers“De studenten van de voortgezette opleidinge-media van Groep T in Leuven hebben tienontwerpen van videogames voor seniorengemaakt”, meldt het Nieuwsblad.

De senioren werden een hele week langgevolgd door de studenten, om zo hun doel-groep goed te kunnen inschatten. Zo werdende belangrijkste passies van de senioren

achterhaald en op basis daarvan werden degames ontworpen: petanque, de duiven-sport. Na beoordeling door de seniorenwordt het beste ontwerp uitgewerkt tot eenecht videospel.

Buitenwipper veroordeeld voor racismeVorig jaar betoogde een groep Leuvense stu-denten (samen met de toenmalige SocialeRaad) tegen racisme in het algemeen en deLeuvense Horeca in het bijzonder. Onderandere Café Manger werd toen geviseerd.Ook dit academiejaar bleef het klachten rege-nen bij de Leuvense politie en vorige weekraakte bekend dat een Leuvense buitenwip-per is veroordeeld voor slagen en verwon-dingen en racisme in de cafés Exit en Bier-kelder.

De buitenwipper had allochtonen detoegang tot het café ontzegd en had ook men-sen fysiek lastiggevallen. Hij werd veroor-deeld tot vier maanden voorwaardelijk enkreeg een boete van vijftig euro. De slachtof-fers krijgen elk een schadevergoeding van250 euro.

Hoe kiezen Leuvenaars?Naar aanleiding van de gemeenteraadsver-kiezingen heeft het Centrum voor Politicolo-gie van de K.U.Leuven het kiesgedrag van deLeuvenaars onderzocht.

Je kan zelf ook deelnemen via de sitewww.gemeente2006.be waar voor de grotesteden in Vlaanderen (Leuven, Brussel, Gent,Hasselt en Brugge) een speciale vragenlijst isaangemaakt per stad. De kiezers van de an-dere gemeenten worden ondervraagd dooreen algemene vragenlijst. Het onderzoek ge-beurt door alle Vlaamse universiteiten, voorde K.U.Leuven doet Stefaan Fiers mee.

De politieke vragen gaan bijvoorbeeldover de herinrichting van het Fochplein of deverdwijning van het zwembad in het cen-trum van de stad. Als er genoeg vrijwilligersmeedoen met de enquête, kan die een hele-boel informatie opleveren over het kiesge-drag en vooral de wijzigingen in het kiesge-drag van de Leuvenaars. De eerste resultatenworden verwacht in september.

Vandaal vernielt 51 auto’sIn Leuven heeft een vandaal 51 voertuigenbeschadigd en een verkeersbord gestolen. Dejongeman beschadigde de voertuigen in on-der meer de Minderbroederstraat, de Kapu-cijnenvoer, de Bankstraat en de Tervuurse-vest. De politie, die getipt was door eengetuige, kon de dader oppakken. Het gaatom een jongeman van 21, die dronken was.Bij zijn ondervraging bekende hij alle feiten.Na een nachtje in de cel werd hij vrijgelaten.Hij wordt later vervolgd.

(bdl)

Kort • Kort • Kort• Kort • Kort • Kort • Kort• Kort • Kort • Kort • Kort•

Veto is opwindender

dan je lief (is)

Leuvense studenten studeren aan eentopuniversiteit en hebben dus het rechtom op en top geïnformeerd te worden.Daar kunnen ze trouwens het best zelfvoor zorgen. Zo neemt Veto als kritischestudentenstem al eenendertig jaar deLeuvense actualiteit binnen en buiten deuniversiteit onder de loep. Met interes-sante reportages en indringende inter-views over cultuur, wetenschap, onder-wijs,... blijft iedere student op de hoogtevan wat er leeft.

Veto draait op de kracht vanenthousiaste vrijwilligers. Op een openredactievergadering worden de onder-werpen bepaald. Tijdens de week gaande studentenreporters op pad om arti-kels te schrijven of foto’s te nemen. Ookjij kunt deel uitmaken van deze toffeploeg. Ervaring is geen vereiste; wij lerenje de nodige vaardigheden aan. Wil je erdit academiejaar nog bij zijn? Stuur eenmaitje naar veto@veto.be.

Veto maken is nog leuker dan Vetolezen. Mis deze tussenstop in je studen-tencarrière dus niet!

‘s-Meiersstraat 5 (1e verdieping)Tussen de Munstraat en het Hogeschool-plein. Meer info op www.veto.be/info

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /06 99

Student

Op het Interfacultair Theaterfestivaldingen dit jaar zes kringen naar degegeerde Fluwelen Flosjen die op 4mei, tijdens een afsluitende ceremonie,zullen worden uitgereikt. Wat bezielteen student om zich figuurlijk — maarook niet zelden letterlijk — bloot tegeven op het toneel? Maarten Goethalsvertelt over het toneelstuk van deNieuw Filosofische Kring (NFK) Over‘n Engelen Schaduw, dat hij schreef enregisseerde.

Joos Roets

Veto: Regisseren, schrijven én acteren. Waarom?Maarten Goethals: «Dat is een moeilijkevraag. Ik denk dat het ligt aan het effect vande kracht van woorden. Dat word je op eenbepaald moment gewaar. Woorden brengeniets teweeg, op een primair niveau. Ge-leidelijk aan, hoe meer je schrijft, hoe meer jede effecten ervan begint in te zien. Je krijgteen eigen stijl. Waardoor je dan nog meerschrijft en herschrijft.»Veto: Het Bijbelse Job-verhaal vormt een rodedraad doorheen je stuk. Wat is de functie ervan?

Maarten: «Job bezit rijkdom en heeft veelvrienden. In zo’n positie is het gemakkelijkom te zeggen dat je Godsvruchtig bent, wantje hebt niets tekort. God hoort dat en hij zalJobs geloof testen: hij laat alle zonen van Jobsterven en berooft hem van al zijn fysiekerijkdommen. Het verhaal is een symbool vanhoe de fysische werkelijkheid een enormeimpact heeft op de geloofsmaterie, op het‘geloven’. Ik vond het een fascinerendgegeven om te verbinden met de thematiekvan de vrouwelijke schoonheid. Iedereen kaneen mooi meisje appreciëren, tegelijkertijdwetende dat datzelfde meisje binnen dertigjaar fysisch gezien oud, lelijk en gerimpeldzal zijn. Mijn hoofdpersonage Kobus zalerdoor in een identiteitscrisis annexgeloofscrisis vervallen. Hij staat voor ‘demens’ die geboren is uit onrust — uit dechaos van de zoektocht naar schoonheid —en die als nieuw wezen op zijn beurt ook heeldie chaotische lijdensweg van het schone-zoeken-en-verliezen zal moeten doormaken.»

LIEFKOZENVeto: Doel je met je stuk op herkenbaarheid ofvervreemding?Maarten: «Beide. Je kan soms iets in die mateherkennen dat het vervreemdend werkt. Alshet herkenbare té herkenbaar wordt, dan stelje je de vraag naar de aard van die herken-baarheid. Onmiddellijk ontstaat er dan eenafstand: het herkenbare gaat plots be-vreemdend werken. Dat is bijvoorbeeld zomet fysieke schoonheid. Je kan een vrouw ofman jaren beminnen, liefkozen en ‘lief-kennen’ en tóch op een bepaald momentnaast die persoon wakker worden en je af-vragen: wie ís dat nu?»Veto: Je opzet was ambitieus. Ben je tegen hetplafond van het haalbare gestuit?Maarten: «Ja. Ik weet bijvoorbeeld niet of hetpubliek er iets aan gehad heeft (lacht). Demeeste mensen vragen me: voor wie is hetstuk geschreven? Voor welk meisje? Dan ismijn antwoord: voor elke vrouw, voor elkeman. Het is geen evidente tekst om uit tevoeren. Ik heb gemerkt dat m’n tekst opsommige plaatsen subtieler en helderdermag, minder druk en hevig. Maar toch ben iktrots op wat we hebben neergezet.»

“Wat is schoonheid?” Schoonheid isbereikbaar en onbereikbaar tegelijker-tijd. Schoonheid en liefde. Wanteigenlijk draait het stuk om de liefde,de fascinatie voor het vrouwelijkeschepsel, dat tegelijk dichtbij is enon(be)grijpbaar.

Ilse De Witte

Geschreven en geregisseerd doorMaarten Goethals — hij speel zelfs een cameoals regisseur —, biedt het toneelstuk hetpubliek een blik op de zielenroerselen vanzijn alterego Kobus. De voorstelling isopgebouwd uit tableaus waar de acteurstwee aan twee op scène verschijnen. Somsspelen ze samen, soms spelen ze elk huneigen rol. Monologen volgen elkaar op en afen toe zijn er scènes waarin beweging zit ende acteurs op schitterende wijze op elkaarinspelen. Teksten uit het boek Job vormen derode draad doorheen het verhaal en wordengeprojecteerd op een zijpaneel. Hoewel je nietvan een verhaal in de klassieke zin van hetwoord kan spreken. De regisseur spreekt bijmonde van Kobus, die zijn moeder een hoernoemt en de liefde en fascinatie voorvrouwen doorheen de opvoering opverschillende manieren uitdrukt. Soms pastalles perfect in elkaar. Soms snak je er alspubliek naar dat er einde komt aan deeindeloze woordenstroom.

WOORDENVLOEDWant de acteurs spuien woordenstromen

waaraan geen einde lijkt te komen. Sommigeacteurs slagen er wonderwel in de zwarefilosofische tekst tot leven te brengen, maaranderen slagen er eigenlijk niet in om hetniveau van reciteren te overstijgen. Woordenverliezen aan kracht, omdat je als publiekdoor het bos de bomen niet meer ziet. Je krijgthet gevoel dat de opvoering grotendeels isopgebouwd uit monologen en dat depersonages niet naar elkaar luisteren, zelfsniet wanneer er twee acteurs op scène staan.Toch zitten er ook sublieme scènes in deopvoering verwerkt, waarin beide acteursspelen met de woorden en tegelijkertijd erinslagen te spelen met elkaar. Het ritme, de

beweging en de verleiding zijn in deze scènesminstens even belangrijke als de woorden.Misschien zit hem daar juist het geheimeingrediënt.

CHOREOGRAFIE

De regisseur spreekt zijn publiek op eenbepaald moment in de voorstellingbegeesterd toe als meta-regisseur enrelativeert zichzelf, de tekst en de opvoering.Woorden zijn immers vluchtig en deherinnering eraan verdwijnt, slechts als eenwarm gevoel kunnen ze nog even blijvenhangen in de zaal. Omdat er soms te vergegaan wordt in het verklaren, het uitleggeven op een meta-niveau blijven erinderdaad weinig woorden hangen na deopvoering. Uitgaande van NFK doet hettoneelstuk haar kring alle eer aan, want hetfilosoferen ontbreekt zeker niet. Toch zijn desterkste scènes deze waarin de woorden nietzo prominent aanwezig zijn. Ze zijn deverdienste van de acteurs of van dechoreografie van de scène.

EROTISCHIn een schitterende scène beelden twee

acteurs de conceptie en geboorte van Kobusuit. De choreografie zorgt ervoor dat beideacteurs parallel bewegen over het podium.De tekst en beweging ondersteunen elkaarperfect en beide acteurs staan er oprecht.Andere sterke scènes zijn de erotisch getintescènes (de suggestie van kus of masturbatie).De flitsende fotoprojectie, waarin de idee vanvrouwelijke schoonheid met beelden werduitgedrukt konden we ook wel smaken.‘Over ‘n engelen schaduw’ is een zeerverdienstelijke poging van NFK en MaartenGoethals om een volwassen voorstelling tebrengen in een studentikoos initiatief. Als dejuiste dosering van woorden, stiltes enbeweging gevonden wordt en alle acteurshetzelfde niveau bereiken, valt er hierhelemaal geen kritiek meer neer te pennen.

NFK WIL DE FLOSJ PAKKEN

DDee ccrriissiiss vvaann SScchhoooonnhheeiidd

CAMPUSTONEELSPEELT ANTIGONE

KKrreeoooonn iinnmmaaaattppaakk

CampusToneel (CaTo), een toneel-vereniging voor studenten, personeelen alumni van de K.U.Leuven, heeft almeer dan vijftien jaar een uitstekendereputatie als het gaat om het brengenvan klassiekers in een modern pakje.Met Antigone wordt dat laatste wel ergletterlijk genomen.

Simon Horsten

Iedere toneelliefhebber die naam waardigkent Antigone wel. Is het niet in de gedaantevan de oorspronkelijke tragedie, dan weldankzij één van de bewerkingen die Anouilh,Brecht en vele anderen met wisselend successchreven. Het is een verhaal van extremen,van onoverbrugbare contrasten tussen demenselijke en de goddelijke wetten, tussenpassionele liefde en realpolitik. Het plot iseenvoudig: twee broers, de zonen van wijlenkoning Oidipous, vermoorden elkaar

gelijktijdig op het slagveld, maar de huidigekoning van Thebe, Kreoon, verkondigt datslechts Eteokles mag worden begraven. Dieverdedigde immers zijn stad. De tweedebroer, Polineikes, mag geen rust vinden in hethiernamaals. Een van de zussen, meteen hettitelpersonage, laakt die wetten evenwel enbegraaft haar broer op gevaar van eigenleven.

WODKACaTo grijpt terug naar Sophocles’

oerversie, en baseert zich hiervoor op destandaardvertaling van Johan Boonen. Aan detekst valt weinig te verbeteren, en afgezienvan enkele wijzigingen in de structuur vanhet stuk, veranderde regisseur Victor Peetersdan ook vrijwel niets. Des te meer ging hij aande slag met het concept en de inkleding vande Griekse tragedie. Het hele stuk is inreceptievorm gegoten: het koor staat rondhoge tafeltjes te drinken, om af en toe unisonocommentaren te spuien; de ziener Tiresiasdraagt een kostuumvest met krijtlijntjes;Antigone loopt op hoge hakken en Kreoontorst een maatpak rond zijn smalle schouders.

Het is vooral de uitwerking van deantagonist en bullebak van een Kreoon dieverrast. Normaliter wordt die afgeschilderdals een imposante kerel, een militair in hart ennieren, een Agamemnon après la lettre. BijCaTo is hij echter ‘viezer’: Kreoon wordtneergezet als een klein burgermannetje, eenmiezerig bureaucraatje dat met het vingertjezwaait en zijn onzekerheid verbergt achterhoge woorden. Zonder aan de tekst te komen,

krijgen de credo’s van de koning van Thebezelfs een vervaarlijk moderne politieke echo.De regisseur omschrijft Kreoon niet voor nietsals een “Filip Dewinter die twee wodka’s teveel opheeft en wiens stropdas scheef zit.”Het enige gevaar dat schuilt in zo eenkaraktertekening, is dat Kreoon te zwak zouoverkomen. Hij moet net een tegengewichtbieden voor de door goddelijke passie gedre-ven Antigone.

De andere personages worden sterk,maar af en toe iets te twijfelend gebracht:Haimoon als slungelachtige, cynische puber;Ismene, die mooi in contrast staat met haarzus Antigone; de wachter(es), het meestvolkse en luchtigste element van het stuk. En

natuurlijk het koor, dat de hele voorstellingdoor op het podium blijft staan.

Antigone gebracht door CampusToneel iseen zeer degelijke inleiding voor beginners,en een verfrissende vertolking voor wie maargeen genoeg kan krijgen van deze genialeGriekse tragedie.

Antigone speelt op 22, 23, 25, 27, 28, 30 en 31maart in de Zwartzusterskapel, naast het Groot

Begijnhof. Meer info: www.campustoneel.be

FILOSOFEREN OP HET PODIUM

OOvveerr ‘‘nn EEnnggeelleenn SScchhaadduuww

(foto Roman Verraest)

(foto Jelle Goossens)

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /061100

Cultuur

ACHTER DE VERHALEN, DE NEDERLANDSE LITERATUUR VAN DE TWINTIGSTE EEUW

““VVoorrmm iiss aalllleess””De vakgroep Nederlandse literatuur-studie organiseerde vorige week Achterde verhalen, een driedaags colloquiumover de Nederlandse literatuur van detwintigste eeuw. Het programma be-stond onder meer uit een literaireavond, waarop auteurs Koen Peeters,Luuk Gruwez en Eva Cox voorlazen uiteigen werk en uit het werk van twintig-ste-eeuwse dichters.

Jozefien Van Beek

De dichters hadden de opdracht gekregen eendichter uit de twintigste eeuw te kiezen dievolgens hen niet genoeg erkenning krijgt. EvaCox koos voor de dichteres Mea Strand. Strandheeft nog samengewoond met GerritKouwenaar en heeft zelfs eens gekookt voorLucebert. Hugo Claus gebruikte het pseudo-niem Thea Streiner voor een gedicht dat in hetliteraire tijdschrift Podium gepubliceerd werd.Dat pseudoniem ontleende hij aan Mea Strand.Toch kom je Mea Strand in boeken over deVijftigers niet tegen. Reden genoeg voor Coxom haar in ere te herstellen. Claus zelf kanvolgens Cox trouwens nooit genoeg erkenningkrijgen. Zo ontdekte ze onlangs de zo goed alsonbekende verhalenbundel Natuurgetrouwervan Claus, die ze iedereen kan aanbevelen.

Na de lezing mochten we Eva Cox, die in2001 de eerste Vlaamse Poetry Slam won en in2004 debuteerde met de bundel Pritt.Stift.Lippe, interviewen hoewel ze daar niet dol opis. Op het internet is geen enkel interview methaar te vinden. Ze vindt interviews gevaarlijkomdat iets helemaal van betekenis kan veran-deren als het uit de context gehaald wordt.Wij proberen het gesprek alvast zo natuurge-trouw mogelijk weer te geven.

SMURFVeto: Vóór het interview vertelde je dat je heel ze-nuwachtig was vanavond. Ben je voor PoetrySlams, waar het publiek luidop mag laten blijkenwat ze van je poëzie vinden, niet zenuwachtiger?Eva Cox: «Neen, want dat is meer acteren. Bijde Poetry Slam die ik gewonnen heb, was ikwel bloednerveus. Waarschijnlijk had ik daar-door meer adrenaline, waardoor ik heb ge-wonnen. Hier was de zaal helemaal stil endaardoor lijkt het alsof het publiek dichter bijje zit. De zaal was ook verlicht dus je kon hetpubliek zien. Nadat ik één zin had voorgele-zen, zag ik al een jongen geeuwen. Bij eenslam komt het publiek om zich te amuserenen dat doen ze ook. Hier stond ik naast LuukGruwez en Koen Peeters. Ik voelde me heelklein, een smurf bijna. Ik voel me ook geenechte dichter. Momenteel ben ik vooral met

proza bezig en ik weet nog niet wat ik in detoekomst ga doen. In 2005 kreeg ik plots eenbeurs van het Fonds voor de Letteren, werd ikgenomineerd voor de C. Buddingh’-prijs enkreeg ik een eervolle vermelding bij de De-buutprijs. De haan kraaide drie maal: “Meiske,maak tijd om te schrijven.” Ik werd er zeker-der, maar tegelijk ook onzekerder door. Erwerden verwachtingen gecreëerd. Voor mijwas mijn debuut een prebuut, waarna ik konherbeginnen. Ik had nog gedichten liggenwaarvan ik niet van plan was om ze uit te ge-ven, maar mijn uitgever vroeg of ik in deWindroosreeks een bundel wilde uitgeven endat heb ik gedaan. Ik schrijf om mezelf teamuseren. Ik speel met woorden om niet on-gelukkig te worden.»Veto: Op je weblog zeg je “volgens mijn invullingvan de term ‘perform’ ik niet, ik draag voor.” Watis jouw invulling van de term ‘performen’?Cox: «Ik word performancedichteres ge-noemd omdat ik een Poetry Slam gewonnenheb, maar eigenlijk heb ik maar vijf keer mee-gedaan aan poetry slams. Performen asso-cieer ik met beeldende kunst. Daar is visueelveel meer te zien. Gewoon stemvast je poëzievoorlezen is niet genoeg. Ik word altijd per-formancedichteres genoemd, maar ik ben datniet. Misschien komt het nog. Omdat ik altijdzo genoemd word, ben ik er over gaan naden-ken en misschien ga ik er wel iets mee doen.»

LAFFE VOORSPRONGVeto: Op je weblog kan je gebruik maken van asso-ciaties en intertekstualiteit die dankzij links dooralle lezers kunnen worden opgemerkt. Als je bij-voorbeeld op het woord ‘onbeschaamdheid’ klikt,kom je op een pagina met uitleg over The Rape ofthe Lock van Alexander Pope.Cox: «Mijn weblog heeft me al veel opgele-verd. Ik kende The Rape of the Lock bijvoor-beeld niet. Ik ga associatief zoeken op het in-ternet om verwijzingen onder sommige woor-den te zetten. Ik amuseer me op een intellec-tuele manier. Ik ga op expeditie op het worldwide web. Wat ik eigenlijk echt zou willendoen is een e-book maken. Dat is waar PeterVerhelst al een tijd over droomt. Wie eerdergeboren is, heeft een laffe voorsprong, denk ikdan (lacht). Ik wil dat ook doen, maar de tech-niek is nog niet zo ver.»Veto: Jij vindt vorm het enige ware criterium voorpoëzie. Wat vind je van Willem Kloos’ uitspraak:“vorm en inhoud in poëzie zijn één”?Cox: «Daar heb ik al vaak over gediscus-sieerd. Enkel inhoud levert een weekendfilmof saaie beeldende installaties op, waarover jekan babbelen, maar waar je netvlies niets aanheeft. Vorm is alles. Kunst is vorm.»

“Rock en rustig, in het Nederlands.” Zoomschrijft de Leuvense groep Buurmanzichzelf. Het geluid dat de band voort-brengt, doet wat denken aan Noord-kaap met al eens een jazzy ondertoonerbij. Onlangs behaalde Buurman eengedeelde tweede plaats op de Nekka-wedstrijd en kreeg daarbovenop nog deRadio 1-prijs. Nummers zoals De Pro-testkabbelsong en Dat is’t worden al re-gelmatig gedraaid door Radio 1. Woens-dag is de groep te horen op UUR KUL-tUUR.

Arne Saeys

“Soms zingen ze met me mee/ Dan weerniet/ ‘t Hangt af van de melodie/ en van despots hier op het theater,” zingt Opperbuur-man Geert Verdickt in Verloren Muzikant. Alszanger, tekstschrijver en gitarist van Buurmanlegt hij ons uit hoe het allemaal is begonnen.Geert Verdickt: «Buurman is vijf jaar geledenontstaan op het kot van onze toenmaligedrummer. Wekelijks repeteerden wij daar enplots wonnen we het Interfacultair Songfesti-val. Dat was een teken dat we goed bezig wa-ren. Daarna werden we opgepikt door DeKleine Avonden, een project waarbij nieuwe Ne-derlandstalige groepen onder de vleugels vaneen coach verschillende culturele centra aan-doen. Onze coach was toen Johan Verminnen.»

«Na die tour vervoegden een nieuwedrummer en een nieuwe bassist onze groep.Op dat moment begon het verhaal van Buur-man pas echt. We namen enkele demootjes opdie relatief veel gedraaid werden door Radio1. Dat was superleuk, want normaal moet je aleen echt album uithebben om gedraaid teworden. Door die airplay kregen we ook meeraanvragen voor optredens. Onze volgendestap is nu om een echt album te maken. Eind

dit jaar, begin volgend jaar, zouden we zo’nalbum willen uitbrengen.»

GEWONE JONGENSVeto: Voorlopig kunnen we jullie nummers nog opde website beluisteren.Verdickt: «Wij brengen die nummers niet uitom er geld mee te verdienen. De websitedient vooral om ons kenbaar te maken aanprogrammatoren van culturele centra. We ho-pen via het internet mensen te overtuigen omons te boeken voor optredens. Het is niet ze-ker of die nummers op het internet blijvenstaan als we een cd uitbrengen, natuurlijk.»Veto: Vanwaar komt de naam Buurman?

Verdickt: «Die naam is eigenlijk ook heel stu-dentikoos ontstaan. Op kot riep ik vaak tegeneen kotgenoot: “Hey buurman, komen eten!”.Die gast vroeg ons dan eens of we geen liedjeover hem wilden maken. We vonden het uit-eindelijk een mooie naam voor onze groep.Buurman klinkt heel eenvoudig en typeert onsook als gewone jongens.»Veto: Jullie repeteerden vaak op kot. Hadden deburen geen last met hun Buurman?Verdickt: «Dat viel heel goed mee. De kotbaasvan onze drummer woonde naast ons enkwam af en toe eens kijken. Hij zei dan dat wegoed bezig waren. Ook onze kotgenoten von-den het wel tof wat wij deden. We zorgden erwel altijd voor dat we vóór tien uur ‘s avonds

ermee ophielden. Ook tijdens de blok repe-teerden we niet, want dan moesten we na-tuurlijk zelf studeren. Ik studeerde toen Ger-maanse en Harry (piano, klarinet) deed musi-cologie. Oorspronkelijk waren alle Buurman-nen trouwens studenten.»

TARZANVeto: Wie zijn jullie muzikale helden?Verdickt: «Typisch voor Buurman is dat weallevier een verschillende smaak hebben. Ik-zelf hou erg van Raymond van het Groene-woud, Arno en Noordkaap, terwijl onzepianist Harry een echte jazzman is die naarDjango Reinhart en Amerikaanse jazz uit dejaren ‘40-’50 luistert. Onze bassist Koen isklassiek geschoold en brengt het noodzakelij-ke vleugje harmonie en melodie in onze mu-ziek waardoor alles klopt. Ik kan zelf geenmuziek lezen en doe alles puur op het gevoel.Als ik mijn zanglijnen met simpele gitaarak-koorden bij die gasten aanbreng, dan knedenzij dat tot goed in elkaar stekende partijen.Dat is juist de kracht van onze muziek. Als ikalleen de nummers zou maken, dan zou dataltijd dezelfde richting uitgaan. Juist doordater drie kerels met een andere smaak bijzitten,wordt er meer diversiteit in onze muziek ge-bracht.»Veto: In je teksten heb je het vaak over een onbe-reikbare liefde.Verdickt: «Inderdaad, vroeger zong ik dingenzoals “Jane, laat mij uw Tarzan zijn” (lacht).Dat zijn echter vooral de oude nummers. Ikschrijf ook over andere dingen tegenwoordig.Toen ik eens in de file stond, zag ik in mijnachteruitkijkspiegel iemand abnormaal langtegen mijn bumper aan duwen. Dat was voormij een impuls om een nummer te schrijven.Zo heb ik nog nummers die op het eerste zichtbanaal lijken, bijvoorbeeld over Sinterklaas,terwijl er wel een wrangere boodschap onder-schuilt. Natuurlijk blijven schoon madammenen onbereikbare liefdes onderwerpen waarbijje leuke teksten kan verzinnen (lacht).»

Buurman treedt woensdag 22 maart om 22u optijdens het gratis UUR KULtUUR in de Grote

Aula van het Maria-Theresiacollege.Meer info www.buurmaninfo.be

RUSTIGE ROCKGROEP BUURMAN OP UUR KULTUUR

““HHeeyy bbuuuurrmmaann,, kkoommeenn eetteenn!!””

“Onze kotgenoten vonden het wel tof wat wij deden” (foto Koen Bauters)

“Jane, laat mij uw Tarzanzijn”

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /06 1111

Beeld & Cultuur

The Cave of the Yellow DogEen Mongoolse semi-documentaire over een noma-denfamilie die een hond vindt: echt sexy kun je denieuwste van regisseur Byambasuren Davaa niet me-teen noemen. Met The Cave of the Yellow Dog geeft hijzijn draai aan de cinema van de onthaasting.

Geert Zagers

Het verhaal van The Cave of the Yellow Dog leest als een kleuter-boek. Wanneer Nansal, het oudste dochtertje van een noma-denfamilie, mest aan het verzamelen is, vindt ze in een groteen puppy. Ze noemt de zwerfhond Zochor en neemt hemmee naar huis om mee te spelen. Haar vader heeft echterschrik dat de hond in contact is geweest met wolven, die zijnspoor zouden kunnen volgen en zo de schapenkudde zoudenaanvallen. Tegen de wil van haar vader in, probeert Nansal dehond toch bij haar te houden.

Toch is The Cave of the Yellow Dog geen cinema voortwaalfjarigen. De vormgeving van Davaa (The Story of the Wee-ping Camel) speelt daar een belangrijke rol in. ‘Minimalisme’ ishier het codewoord. Vooral het sobere camerawerk valt op:statische shots van meer dan een minuut zijn eerder regel danuitzondering. De flitsende videoclipstijl is wel heel ver weg.Ook wat hij filmt is weinig beweeglijk. De Mongoolse steppe,bloemenweiden en glooiende bergen spelen een hoofdrol, net

zoals de kuddes schapen, geiten en runderen. De muzikale be-geleiding blijft erg sober. Meer dan wat Mongools traditioneelgezang en een voorzichtige cello is er niet te horen.

De trage beelden hebben veel weg van de beeldpoëzievan de Koreaanse regisseur Kim Ki Duk (Spring, Summer, Fall,Winter. And Spring, Bin Jip). Met hem deelt Davaa ook eenvoorkeur voor onbekende acteurs. En hij gaat verder. Zospeelt de familie Batchuluun zichzelf in The Cave of the YellowDog. Dieren of kinderen leveren altijd problemen op, is eenvan de regels van Hollywood, maar Davaa lapt dat cliché aanzijn laars. Hij laat zijn camera draaien zonder krampachtig hetbeeld te willen manipuleren. Met succes: de interactie tussende pup en het kleine meisje levert mooie en zelfs vertederendecinema op. Al improviserend trekken de drie kleuters alle aan-dacht naar zich toe. Ook in Mongolië levert een uk die zelf-standig pap wil eten schattige beelden op.

Tegelijk wil Davaa meer dan een feel-goodfilmpje maken.The Cave of the Yellow Dog is een portret van de Mongoolse no-madencultuur. Door de ogen van Nansal maken we kennismet het dagelijkse leven van de Batchuluuns. Mest zoeken,tenten bouwen, vlees roosteren en kaas fabriceren komen alsin een documentaire aan bod, evenals de magische religie vande Mongolen en de dreiging van de moderne maatschappij.Vooral dat laatste speelt een belangrijke rol: de zwerfhondZochor is een symbool van de breuk tussen de traditionele ende moderne samenleving. De nomaden die hun zwervend be-staan opgeven en in de stad gaan wonen, laten hun vier-voeters achter in de Mongoolse steppe. Davaa schetst de pro-

blematiek uitvoerig en legt het hier en daar zelfs wat te dik op,maar neemt nergens een standpunt in. Zijn camera neemtalleen waar.

“Volgens mij was je in je vorige leven een luilak,” zegtNansal tegen Zochor tijdens de aftiteling, en dat is precies hoede kijker zich voelt na afloop. Het rustige tempo en de mooiebeelden willen de kijker doen onthaasten, zo lijkt het wel. Eenmooie film in al zijn bescheidenheid.

Filmfirmament

SteekkaartRegie: Byambasuren DavaaCast: Babbayar Batchuluun, Nansal Batchuluun, NansalmaaBatchuluun, Buyandulam DarumdadiDuur: 93’Release: 22-03-2006Kort: Mongoolse poëtische cinema met een hogeaaibaarheidsfactor

Breakdance@ExitenzMaximum

(foto’s Jelle Goossens)

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /061122

Cultuur & Student

Bijna verdubbeling capaciteit Het Depot De Leuvense zaal Het Depot aan het Marte-larenplein mocht sinds de opening inseptember vorig jaar tot 350 concertgangersontvangen. De brandweer heeft vorigeweek haar fiat gegeven om dat aantal teverhogen naar 640. Daarmee is de zaal bin-nenkort “vergelijkbaar met de BrusselseBotanique qua capaciteit’’, aldus MikeNaert van Het Depot in Het Nieuwsblad. Dieuitbreiding is vooral goed nieuws voor deprogrammatie. Er klinkt vaker de opmer-king dat de zaal te groot is voor kleine groe-pen, maar ook te klein voor grote namen.Met deze wijziging wordt het binnenhalenvan klinkende, internationale namen — zo-als deze week met Heather Nova — gemak-kelijker.

Het Depot is echter niet uit op winst engeeft ook duidelijk aan dat gelijkaardige ini-tiatieven enkel kunnen overleven door mid-del van subsidies. Bovendien berust de wer-king voor een groot deel uit vrijwilligers.Het onderbrengen van de andere activi-teiten van Het Depot in het gebouw aan hetMartelarenplein, zoals het popatelier en deverhuring van repetitielokalen, behoort totde toekomstperspectieven. Al dan niet meteen volgende uitbreiding van het aantaltoegestane bezoekers.

Lenteconcert Universitair Symfonisch OrkestHet Universitair Symfonisch Orkest (USO)van de K.U. Leuven werkt elk jaar aan tweeprojecten, waarmee het de Vlaamse en ookbuitenlandse concertpodia aandoet. Alstweede project van het academiejaar wordttraditioneel een lenteprogramma gedaan. Indit kader spelen ze op 23 en 24 maart ‘Onthe town’ van L. Bernstein, ‘Archon’ (We-reldcreatie, in opdracht van het USO) van K.Houben, “Vier Letzte Lieder” van R. Straussen ‘Symfonie nr. 2: De Vier temperamenten’van C. Nielsen. Dit jaar is de sopraanNathalie Denyft soliste. Zij mag samen methet USO het delicate ‘Vier Letzte Lieder’ on-der handen nemen. Dit alles vindt plaats inde aula Pieter de Somer te Leuven. Al meerdan 40 jaar maakt het USO deel uit van deensembles van de K.U.Leuven, in volle on-dersteuning en vertrouwen van de Com-missie Cultuur.

Fototentoonstelling Stephan VanfleterenDonderdag 16 maart is studentenrestaurantDe Spuye officieel heropend. Het restaurantligt aan de ingang van het UniversitairSportcentrum van de K.U. Leuven en werdvolledig gerenoveerd. De Spuye zal tot eenweek na de opening het kader zijn voor eententoonstelling van de Vlaamse topfoto-graaf Stephan Vanfleteren, die beelden koosuit zijn boek ‘Flandrien’.

Vadermoord in STUKKunstencentrum STUK organiseert dekomende twee weken voor de vijfde keereen reeks concerten onder de noemer Vader-moord. Voor deze reeks worden Vlaamseartiesten gevraagd hun grote voorbeeldenuit de muziekwereld vakkundig ‘af te ma-ken’. De concerten bestaan uit intiemse setsvol covers. Op de affiche staan Sioen alsBjörk, Chacda als dEUS, Nona Mez alsBuffalo Tom, Jasper Stevelinck als NinaSimone, Guy Swinnen als Neil Young, Stashals 16 Horsepower, Milow als Oasis enCarol Van Dyk als Velvet Underground.

Het wordt vooral uitkijken naar deuitsmijter op 31 maart, waar de Leuvensegroep Dead Souls voor de allerlaatste keernummers van Joy Division zal spelen. Nahun samenwerking met Stijn Meuris opVadermoord III twee jaar geleden, kwamalles in een stroomversnelling en leerde hetland hen kennen als de ultieme reïncarnatievan Ian Curtis en de zijnen.

(rb)

Kort CultuurTien dagen geleden ben ik aangeko-men in Sevilla. Ik ben met een vrien-din vertrokken en werd ter plaatste af-gehaald door mijn broer en zijn vrien-din. Allesbehalve een treurig vertrekdus! Ik kreeg meteen de eerste tapasmet rode wijn geserveerd.

Marie De Keukelaere

Daarna heb ik mijn kot gezocht. Dat had ikvia internet gereserveerd, maar de beloofdeairconditioning en internetconnectie blekennog niet geïnstalleerd te zijn. Ik voel me geenklein beetje opgelicht. Maar ik merkte al sneldat deze mensen het wel goed meenden. Zehadden de aanvraag vorige maand inge-diend, maar dat was op Spaans ritme nogniet in orde gebracht. Het is een kamer in eenruim appartement met een mooie patio en isfijn centraal gelegen. Enkele minuutjes stap-pen maar, en ik ben aan de kathedraal, uit-gaansbuurt, winkeltjes.

Ik deel het appartement met een Spaan-se die eind juni vertrekt en een Française. Op

kot spreek ik dus vooral Spaans en mijn ge-stotter van de eerste dagen begint intussentoch langzaam omgevormd te raken in vloei-ende zinnen.

Tijdens de eerste dagen heb ik voorna-melijk paperassen in orde gebracht. Geenklein bier in Spanje, want Spanjaarden ma-ken hun administratie zelf graag enorm com-plex. Gelukkig kon ik daarna de stad bezoe-ken. Sevilla is een bruisende stad en de zonmaakt alles natuurlijk nog aangenamer.

Maar niet alles moet aangenaam zijn inSpanje. Zo begreep ik nauwelijks iets van deeerste les: razendsnel Spaans geratel, zondermicro’s of luxe powerpointpresentaties, enhet ergste van alles: met een verschrikkelijkAndaloesisch accent. Gelukkig heb ik lievemedestudenten die me met handen en voe-ten een vertaling proberen te bezorgen envan wie ik de nota’s mag kopiëren. Dieavond ben ik nog iets gaan drinken met hetAmerikaanse meisje en een paar van haarAmerikaanse vriendinnen. Het was een heelgezellige bende en ik zal het hen dan ookmaar niet kwalijk nemen dat ze de hoofdstadvan België niet kenden.

Na tien dagen staat mijn uurrooster vast:vijf vakken aan de Facultad de Psicologia,(gratis) Spaanse les, veel sporten en flamen-coles! Ondertussen is mijn vriendenkringook steeds groter geworden: Fransen, Ameri-kanen, een Duitse, een sympathieke Belg eneen paar Spanjaarden uit de les. Ik denk datik mijn vrije tijd voornamelijk met Erasmus-sers zal doorbrengen want de Spanjaardendie ik momenteel ontmoet heb wonen name-lijk in dorpjes net buiten Sevilla. Samen heb-ben we al tapas gegeten, sangria en anderezaken gedronken, flamenco bekeken, botel-lons gehouden en dit weekend gaan we meteen paar naar het carnaval van Cadiz.

Elk moment in Sevilla voelt een beetjeraar: ik ben toerist en toch weer niet. Deeerste week ging, ook bij mijn mede-Eras-mussers, gepaard met het besef dat we vijfmaanden relatief geïsoleerd zullen zijn vanonze vertrouwde omgeving. Dat is relatief,want via internet en telefoon is het tegen-woordig wel gemakkelijk om contact te hou-den met ouders, vrienden en liefje. Al bij al:het was een goede eerste week. Hasta luego!

ERASMUSDAGBOEK: MARIE IN SEVILLA (1)

RRaazzeenndd SSppaaaannss ggeerraatteell

Dat het universitairepersoneel naast hetacademische levenook een ander levenheeft, kunnen we al-leen maar hopen. We-kelijks zoeken weeen exemplaar op enbestoken we hem ofhaar met een simpelevraag: “Kan u eenboompje opzettenover uw favorieteboek, film of plaat?”Deze week gingen welangs bij professorLuk Draye, gewoonhoogleraar Taalkun-de: Nederlands, Duit-se en computationeletaalkunde aan de Fa-culteit Letteren.

Robin Broos

Luk Draye: «Ik heb ge-twijfeld tussen twee boe-ken. Wat een blijver inmijn favorietenreeks is,is Don Quichote vanMiguel de Cervantes.Maar bij nader inzienheb ik toch gekozen vooreen boek dat ik de voor-bije vakantie heb ge-lezen, namelijk de nieu-we Schiller-biografie vanSigrid Damm. Het werkis geschreven naar aan-leiding van de tweehon-derdste sterfdag vanSchiller en verscheenvorig jaar. Ik heb hetboek toevallig gekochtin de wachtzaal op deluchthaven van Keulen.Het is een fascinerend boek. In mijn stu-dententijd had ik uiteraard wat van Schillergelezen — zijn boeken staan samen metGoethe standaard op het programma van deGermanist — maar die zitten dan in een over-zichtscollege waar de klemtoon op de tekstenligt. Met dit boek krijg je een heel ander beeldop de mens achter de tekst en zijn tijd.»

«In verschillende opzichten is het uniek.Het is geen klassieke biografie van geboorte

tot dood, opgesmukt met wat weetjes, maareerder thematisch geordend. Je moet op som-mige plaatsen dus terug denken aan wat ereerder is verteld en dat maakt het heeluitdagend om te lezen. Het is tevens geenbiografie in die zin dat de biograaf niet in hetboek voorkomt. Je krijgt wel degelijk inschat-tingen van de auteur. Er wordt ook nauwe-lijks iets over de teksten van Schiller geschre-ven. Het gaat dus effectief over het verhaal

van zijn ontwikkeling alsmens. Op die manierkrijg je een heel anderbeeld van de man. Hijwordt min of meer vanzijn lauwerkrans ont-daan. Je leest hoe hij hetmoeilijk had om zijn geldte beheren. Van zodra hijwat had, gooide hij hetover de balk. Ook zijnmoeilijke relatie metGoethe wordt uitge-diept.»

EREBURGER«Na de Franse Revo-

lutie is hij door hetnieuwe bewind —zonderdat hij het wist — uit-geroepen tot ereburgervan het nieuwe Frank-rijk. Toen dat bericht hembereikte, was de nakendeterechtstelling van deFranse koning brandendactueel. Hij was de repu-bliek heel gunstig ge-zind, maar was tegelij-kertijd een tegenstandervan die terechtstelling.Het boek beschrijft hoehij daarmee heeft gewor-steld. Moet hij dat ere-burgerschap al dan nietaanvaarden? Na langwikken en wegen is hijnaar Frankrijk getrokkenom er te pleiten tegen deterechtstelling, maar hijkwam te laat.»

«Ik heb dit boek inéén adem uitgelezen.Mijn belangstelling voorde Duitse geschiedenis encultuur zal daar wel mee

te maken hebben. Niet alleen wat de feitenbetreft, maar voor zover ik dat kan beoorde-len, vind ik dat het een grote literaire waardeheeft. Uiteraard niet zo groot als die vanCervantes, maar het was een onverwachtemeevaller.»

‘Das Leben des Friedrich Schiller’ van SigridDamm is uitgegeven bij Insel. ISBN

3458172203. Een Nederlandse vertaling is ernog niet.

BOOMPJE (6): PROFESSOR DRAYE

DDee mmeennss aacchhtteerr SScchhiilllleerr

(foto Jelle Goossens)

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /06 1133

Gastprogramma

Puzzels

Shockerend:sportkotkippen

vogelvrij verklaard !

Het stond vorige week al in alle kranten: de kippenaan het sportkot moesten opgehokt worden. Andersliep het hele land het risico om door eenvogelgrieppandemie uitgemoord te worden. Maareen beetje ornitholoog heeft het al lang in het snotje:alle kippen en eenden trippelen nog vrolijk rondin Heverlee. Wat is er misgegaan?De brandweerlui die ingezet werden om hetgevogelte te vangen, schuiven de schuld alvast vanzich af. Zij hadden de autoriteiten gewaarschuwddat ze onvoldoende uitgerust waren om het pluim-vee te strikken, maar werden desondanks met deondankbare klus opgezadeld. “Wij hebben dat vanin het begin gezegd tegen de burgemeester. ‘Louis,wij blussen alles voor u. Als de Twin Towers op deGrote Markt van Leuven hadden gestaan, ze warenniet ingestort. Als die eucalyptusbossen vanAustralië in het Stadspark hadden gelegen, zestonden er nog. Wij hadden de Innovation inBrussel geblust gekregen. Maar laat ons alstublieftgeen kiekens vangen. Wij zijn goed metbrandslangen, niet met netten. ‘t Is slecht voor onsimago, bovendien.

PLANTREKKERIJDe burgemeester zelf wuift die kritiek weg:

“Mijn pompiers stellen zich aan. Wat is het verschiltussen een kat uit een boom halen of een eend uit deVoer halen? Ze kunnen het wel, ze willen hetgewoon niet.”

Ondertussen kakelen de kippen en snateren deeenden in Heverlee rustig verder. De brandweerheeft zijn vangacties voorlopig gestaakt en dat isprima zo, volgens hun woordvoerder. “Iedereenheeft schrik dat wij besmet gaan raken metvogelgriep, omdat we in contact komen mettrekvogels. Denken ze nu echt dat wij ons inlatenmet dat nomadisch gespuis? Niemand hier moetiets hebben van die rusteloze beesten. Er ishelemaal geen gevaar dat die hier landen. Wehebben ze twee jaar geleden nog met pek en zonderveren van het terrein gejaagd. Dat zullen ze zichnog wel herinneren!”

De universiteit zit een beetje verveeld met dezaak. Heel wat studenten in Heverlee studerenwiskunde of informatica. Het is bekend dat dat rarevogels zijn. Voor hen is het risico op een besmettingdan ook groot. Maar het verbaast hen niets dat alhet gevogelte daar nog steeds vrij rondloopt. Eénvan hen verklaart met heimelijke trots: “Dit zijnuniversitaire kippen hé. Niet moeilijk dat ze diebrandweerlui te slim af zijn. Bovendien, een kipdie in het Sportkot woont heeft natuurlijk eengeweldig goeie conditie. Eigenlijk mogen diebeesten van mij best vrij blijven. Om niet besmet teworden, zal ik mezelf wel opsluiten in mijn kot. Datwas ik trouwens toch al van plan.”

PAASEIEREN ZIJN MAAR BETER OP HUN HOEDE, WANT...

EEiieerrddiieeff zzaaaaiitt tteerrrreeuurr ttee LLeeuuvveenn!!De Vasten zijn nog maar net be-gonnen of sommigen hebben het eral knap moeilijk mee. Dat blijkt uithet plakkerige chocoladespoor dateen nietsontziende eiergangster inLeuven achterlaat. Al meerdere per-soneelsleden van de Alma Materzijn op brutale wijze van paas-eieren beroofd. De politie tast inhet duister. K.U.Leugen brengt lichtin die duisternis.

Van onze rectorywatcher

Werken aan de K.U.Leuven is eenstresserende bezigheid. Tal van versla-vingen bieden daar een oplossing voor.Heel wat proffen zweren bij die goeieouwe alcoholverslaving, maar sindsvrouwen langzaam maar zeker in deuniversitaire toplagen beginnen door dedringen, maakt een nieuwe verslavinghaar opmars: die aan chocolade. Zelfstijdens De Vasten hebben sommigen hundosis nodig. Dat blijkt op pijnlijke wijze,sinds een onbekende grote hoeveelhedenchocolade-eitjes stal.

Rector Vervenne reageert ontstemd:“deze zaak raakt mij enigszins persoon-lijk, op tweeërlei wijze. Ten eerste is hetin zekere zin toch wel ergens min of meerstuitend, niet in negatieve maar inverbaasde zin, dat één individu in zekeremate een beetje profiteert, misschienergens in negatieve zin maar toch ook inhoopvol gestemde zin, van meerdereandere individuen, geloof ik. Daarindenk ik mij moeilijk te kunnen vinden.Ten tweede ben ik ook persoonlijk welwat geraakt door het feit dat sommigenhun verslaving zelfs tijdens De Vastenniet kunnen overwinnen. Dat raakt mijdiep, maar ik besef dat we samen uit diediepte kunnen klimmen.”

APOCALYPSMinder wollig was Roger

Vangheluwe, die als bisschop vanBrugge in de Inrichtende Overheid vande universiteit zetelt. “Het is allemaalbegonnen in 1789. Sindsdien is het er methet katholicisme aan deze universiteitniet op vooruitgegaan! Ge kuntmisschien zeggen: welke smeerlap pikt

er nu andermans eieren? Maar ik zal uzeggen: welke smeerlap heeft er nogvoor Pasen eieren op zijn bureau? Deeierdief is een straf van God, dieneerkomt over de zondige chocolade-verslaafden!”

Ondanks alle grote verklaringen vande universiteitstop, gebeurt er onder-tussen niets om het probleem op telossen. “De universiteit wil niet ingrij-pen, omdat ze dan moet erkennen dat ernu al chocolade gegeten wordt,” zegt eenverbolgen en bestolen secretaresse.“Vervenne heeft schrik dat hij dan weerbij de paus wordt geroepen. En hij heeftvliegangst.”

SMOKKELWAARHet geheimhouden van de

verslaving heeft volgens regerings-bronnen hetzelfde effect als bij softdrugs:er onstaat een bloeiende zwarte marktvan paaseitjes. Volgens ingewijden ischocolade tijdens De Vasten erg winst-gevende smokkelwaar, waar loucheindividuen verscheidene milligrammenchocolade winst per ei op durven maken.Bewijzen van zulke praktijken kon deredactie evenwel niet vinden.

De secretaresse denkt er overigensniet aan de schuld bij zichzelf te leggen.De redenering dat wie niets heeft, nietbestolen kan worden, gaat niet op. “Gemoet hier eens proberen te functionerenzonder chocolade. Dat houdt ge geenhalve dag vol. Het is nu wel rustiger danonder Oosterlinck. Daarmee ben ik ookvan crack kunnen overschakelen opchocolade. Ze moesten blij zijn dat hetmaar chocolade is!” Een collega valt bij:“Ik heb eens marshmallows geprobeerd,maar zonder kampvuur is daar maarweinig aan.”

Met behulp van een listige eierval

slaagde K.U.Leugen er in de eierdief tevangen. Hij/zij wenste anoniem teblijven, maar was wel bereid mee tewerken aan een interview.

EXCLUSIEFK.U.Leugen: Waarom steelt u de eieren?Prof. dr. ir. ing. ere-rector eierdief :«Sommigen schilderen me graag af als deWreker van de Katholieke Universiteit.Dat is natuurlijk onzin. De K staat voorkwaliteit, dat heb ik altijd beweerd. Iksteel links en rechts een eitje omdat er bijons thuis geen eieren zijn voor Pasen.Zolang kan ik niet wachten om zo’nheerlijke bolletje praliné op mijn tong telaten smelten.»K.U.Leugen: Voelt u zich niet schuldig?Prof. dr. ir. ing. ere-rector eierdief :«Zonder mijn stresserende beleid warenze nooit aan chocolade verslaafd geraakt.Het is dankzij mij dat ze eieren hebben!Het is dan toch wel gepermiteerd dat iker eens eentje meegraai, me dunkt. Wemoeten dat trouwens ook niet drama-tiseren. Het zijn maar paaseieren, geentruffels of cacao-bavarois hé.»K.U.Leugen: Wat is uw lievelingssmaak?Prof. dr. ir. ing. ere-rector eierdief :«Zoals ik al zei, eet ik liefst de bruine metpraliné. Maar het maakt mij eigenlijk nietzoveel uit. Het spannende is namelijkelke keer opnieuw raden welke smaak erin welk kleurtje papier zal zitten. Ookdat is een reden dat ik ze liever steel danzelf koop. Als ik ze zelf koop, weet ikmeteen waar wat zit. Bij telkens anderseitjes, heb ik steeds opnieuw datverrassingselement. Wat is uwlievelingssmaak eigenlijk?»K.U.Leugen: Volle witte, of zwarte metbruine praliné. Zolang het maar geen zwartemet likeur zijn.Prof. dr. ir. ing. ere-rector eierdief : «Ikheb hier nog twee witte met wittepraliné. Wisselen tegen drie bruine?K.U.Leugen: Tegen twee zal ook wel goedzijn zeker? Anders verklap ik uw naam inons weekblad.Prof. dr. ir. ing. ere-rector eierdief : «Ah,chantage. ‘t Is al goed, oplichter, hier metdie eitjes!»

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

3 2 7 9

7 4 3

9 1 8 7

7 9 3 2

8 6 3

6 7 2 1

5 2 3

7 4 5 1 8 3 1 4

Horizontaal1 Heeft menige onderwijzereen stoflong bezorgd 2Familielid — Spoed 3Pausennaam — Wilde haver 4Soort melk 5 Jeugdbeweging— Kasteel 6 Familielid —Probeert op een goed blaadje testaan bij de prof 7 Dankzijlegendarisch tv-programmabekend geworden kabouter 8Eerste koers van de Ronde vanFrankrijk — voor Christus 9Internet Authentication Ser-vice — Fries watertje — Halfom half 10 Briefaanhef —Kommer

Verticaal1 Waarmee je proeft 2 Circa —Weldra 3 Water doorlatend —Zoogdier 4 Belangrijk om in degaten te houden bij paarden 5Familielid — Jongensnaam 6Natuurlijk logaritme —Gezicht 7 Vellen van bomen 8Rechte die met een cirkel éénpunt gemeen heeft —Autokenteken Honduras 9Verstijft — Voorzetsel — Oudelap 10 Teletekst — Laagsterang bij diplomaten

(dds)

“Pasen moet van mij40 dagen voor

Aswoendag vallen”

..bbee

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /061144

Groentesoep 0,50Tomatensoep met vermicelli 1,65Pensen met appelmoes A2+A3 2,35BBuurriittoo EEll PPaassoo 44,,4400Kip met Bruine van Corsendonck en kroketten 4,05Spaghetti Bolognaise A1 2,35/2,75Stoofvlees op z’n Vlaams A2+A3 3,45Koninginnenhapje 3,10Rumsteak 4,05Kippenlapje A3 3,45

Milanese soep 0,50Groene groentesoep 1,65Kippenburger met erwtjes en worteltjes 2,35Lasagne Verdura 3,10Kippenlapje met roomsaus met roze peper-

bolletjes en denneappeltjes A2+A3 4,05PPaaëëllllaa 44,,4400Stoofvlees op z’n Vlaams A1+A3 3,45Koninginnenhapje A2+A3 3,10Rumsteak 4,05

woensdag

dinsdag

Beierse erwtensoep A2+A3 0,50Soep A1 0,50Tomatensoep met ham A2+A3 1,65Maaltijdsoep A1 1,65Vleesballetjes in tomatensaus en friet 2,35Vegetarische spaghetti A3 2,35/2,75RRiibbbbeettjjeess,, ssllaassaauuss mmeett mmoosstteerrddzzaaaaddjjeess,,

rraauuwwkkoosstt A1+A2 44,,4400Gebakken visfilet met bearnaisesaus en brocolli 4,40Spaghetti Bolognaise A2 2,35/2,75Stoofvlees op z'n Vlaams A2+A3 3,45Koninginnenhapje A1+A3 3,10Rumsteak A3 4,05Kippenlapje A2 3,45

donderdag

Romige tomatensoep 0,50Kervelsoep 1,65RRaavviioollii aall ffoorrnnoo A1+A3 22,,3355Gevulde paprika met Provençaalse

saus en erwtjes 4,05Loempia en kerriesaus met pepers, Oosterse rijst 3,45Stoofvlees op z’n Vlaams A3 3,45Koninginnenhapje A3 3,10Rumsteak 4,05Kippenlapje A3 3,45

vrijdag

Kijk ook op de website voor menu gasthuisberg,Justus Lipsius en pauscollege

MMMMeeeennnnuuuu vvvvaaaannnn ddddeeee wwwweeeeeeeekkkk

iinn AAllmmaa 11--22--332211 -- 2244 mmaaaarrtt 22000066

(advertentie)

A1 = alleen Alma 1

= vegetarischA2 = alleen Alma 2

A3 = alleen Alma 3

Loop eens langs bij De Kringwinkel SPIT

Je vindt er meubels, kleding, fietsen, huisraad,boeken, platen, cd’s en pakken snuisterijen...

De Kringwinkel SPIT: IJzermolenstraat 10-12 te HeverleeOpen: di - vrij: 10 - 18 u

zat: 10 - 17 u zo - ma: gesloten

Tel.: 016 65 29 57 Web: www.spit.be

(advertentie)

Tweedehandscomputers met1 jaar garantie!

- Laptops P2 tot P4 tussen 200 en 600euro.- Desktops van P2 tot P4 tussen 55 en350 euro.- Schermen van 5 -100 euro.

Kijk op www.recupc.be voor het volledigeaanbod van schermen, pc's, laptops enonderdelen. Adres: Recupc VZW, OudeDiestesteenweg 3, 3010 Kessel-Lo. Tel:016/25.91.03, Mail: info@recupc.be

2 veto jaargang 32 nr. 18 — 20/03 /06 1155

Pagina Vijftien

Veto

's-Meiersstraat 53000 Leuven

Tel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 32Nummer 1820 maart 2006

Veto is een uitgave van de LeuvenseOverkoepelende Kringorganisatie. Destandpunten verdedigd in Veto stem-men niet noodzakelijk overeen met destandpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Bram ‘hermelijn’ Delen

Redactiesecretaris & V.U.:Gijs ‘wasbeer’ Van Gassen

Redactie:Robin ‘robijntje’ Broos, Tom ‘ijsbeer’ VanBreussegem & Roman ‘lama’ Verraest

Medewerkers deze week: Elke ‘poolvos’ Desanghere, Dries ‘yak’De Smet, Bruno ‘mammoet’ Devel, Ilse‘panda’ De Witte, Katleen ‘konijn’Gabriëls, Maarten ‘teddy’ Goethals, Jelle‘zeehondje’ Goossens, Simon ‘walrus’Horsten, Joos ‘cavia’ Roets, Arne ‘lynx’Saeys, Jozefien ‘dalmatiër’ Van Beek,Nele ‘zebra’ Van Doninck, Kris ‘koala’Vanelderen, Hanne ‘bizon’ Vermeiren &Geert ‘nerts’ Zagers

Cartoons:Negu & Shellac

Lay-out:Robin Broos, Tom Van Breussegegem,Nele Van Doninck & Gijs Van Gassen

Eindredactie:Bram Delen & Gijs Van Gassen

Internet:www.veto.bewww.kuleugen.be

Publiciteit:Alfaset cvba - An Vanbiervlietalfaset@chello.be 016/22.04.66

Drukkerij:Kempenland (Herentals)Oplage:9000 exemplarenISSN-nummer:0773-5162

AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77

Redactievergadering iedere vrijdag-namiddag om 16u. Alle geïnteres-seerden (tekst, foto, lay-out, internet,knuffelige pelsdieren, ...) zijn steedswelkom op de redactievergadering of ophet redactieadres.Lezersbrieven envrije tribuneskunnen totvrijdag 14u, liefstmailsgewijs, in-gezonden wordenop het adres:veto@veto.be

Colofon Agenda & Ad Valvas

Oplossingen

Berichten

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1 s k a i t h a k a

2 o n l i n e r i a

3 r u s s e l l p l

4 d m s e i n b

5 a d a m r e a l o

6 r e a a l p l e t

7 d r a a p a m

8 u c k a r n t o n

9 i r a r a v e e l

10 n u d i s t n n o

7 8 6 3 1 5 2 4 9

1 4 9 8 2 6 3 5 7

3 5 2 4 7 9 8 6 1

4 3 5 6 9 1 7 2 8

2 6 1 7 8 3 5 9 4

8 9 7 2 5 4 1 3 6

6 7 3 1 4 2 9 8 5

5 1 4 9 3 8 6 7 29 2 8 5 6 7 4 1 3

CultuurkalenderMUZIEK

Musicologicaconcert: Kunst in de muziekDinsdag 21/03 om 20u30, Grote Aula Maria-Theresiacollege, St.-Michielsstraat 6

Solidariteitskoor Pati PatiDinsdag 21/03 om 20u, Sint-Jan-de-Doperkerk, Groot Begijnhof,

Vadermoord: Nona Mez aka Buffalo Tom +Jasper Steverlinck aka Nina Simone

Woensdag 22/03 om 20u30, STUK Studio, Naamsestraat 96, www.stuk.be

UUR KULtuur: Buurman - Rock en rustig inhet Nederlands

Woensdag 22/03 om 22u, Grote Aula, Maria-Theresiacollege, St-Michielsstraat 6, www.kuleuven.be/cultuurSpinvis + GrimWoensdag 22/03 om 20u, Schouwburg, Bondgenotenlaan 21, www.spinvis.be

Koor en Orkest Lemmensinstituut: Bach - H-Moll-Messe

22 en 23/03 om 20u, Lemmensinstituut, Herestraat 53

Universitair Symfonisch Orkest: Lenteconcert23 en 24/03 om 20u15, PDS, Debériotstraat 24,

Ellroy: cd-voorstellingVrijdag 24/03 om 20u30, STUK Labozaal, Naamsestraat 96, www.ellroy.be

ArnoZaterdag 25/03 om 20u, Zaal Het Depot, Martelarenplein 12, www.arno.be

THEATERSkagen: La Merde

21 en 22/03 om 20u30, STUK Soetezaal, Naamsestraat 96,

Tonic & TheaterMalpertuis: De FalloforenWoensdag 22/03 om 20u, Wagehuys, Brusselsestraat 63

Braakland/Zhebilding: Dansen Drinken Betalen22 t.e.m. 25/03 telkens om 20u, Molens Van Orshoven, Stapelhuisstraat 15, www.inbreek.be

FILMGespreksavond met Luc Dardenne

Woensdag 22/03 om 20u, 20u aula Zeger Van Hee (lok. 91.56) Tiensestraat 41, www.spes-forum.be

EXPOHyperbolic

24/03 t.e.m. 21/04, ma-vr 11-18u, zo 14-17u, STUK Expozaal, Naamsestraat

Flashbulbs-installatie17/11/05 t.e.m. 30/04/06, telkens ma-do 9u-20u, vr 9u-17u, za 9u-12u30, Centrale Bibliotheek, Ladeuzeplein 21

Broedertwist: België en Nederland en deerfenis van 1830/1831

03/02 t.e.m. 30/04 telkens di-za 10-17u, zo 14-17u, Museum Vander Kelen-Mertens, Savoyestraat 6, www.1831.be

577,4 The distance between16/02 t.e.m. 02/04, verschillende locaties in leuven, www.leuven.be

De Viking, vriend en vijand16/02 t.e.m. 31/03, ma-do 9-20u, vr 9-17u, za 9-12u30, Tentoonstellingszaal, Universiteitsbibliotheek, Ladeuzeplein 21

Vaarwel, wat lelijk is: stukken uit collectiePoëziecentrum

23/02 t.e.m. 07/04, ma-do 09-20u, vr 09-17u, za 09-12u30, Centrale Bibliotheek, Ladeuzeplein 21

FUIFFataal: DJ Raz, Frères Deluxe + DJ Cause

Donderdag 23/03 vanaf 23u, Musicafé, Muntstraat 5, www.fataal.be

Mail uw activiteiten naar cultuur@veto.be

KATECHETIKASpringparty op 21/03 in Odil

SCIENTICAGalabal op 25/03

VRGGalabal op 24/03 in De Waterhoek in Geetbets. Er is een gratis busdienst van op het Fochplein.Kaarten zijn te verkrijgen op het VRG secretariaat aan 13 euro/15 euro (Tiensestraat 53).

VRG Challenge: sportevenement op het Fochplein. Inschrijven per ploeg (10 euro) op het VRGsecretariaat (Tiensestraat 53). Ook niet deelnemers zijn welkom voor een hapje en een drankje.

Vlaamse scriptieprijs

Elk jaar opnieuw kost het duizendenstudenten bloed, zweet en tranen om eenafstudeerscriptie af te leveren. En elk jaarweer verdwalen de meeste van diewerkstukken voorgoed in de catacombenvan onze academische instellingen.

De Vlaamse Scriptieprijs wil graag eenaantal scripties van dit droevige lot redden.Daarom looft de Vlaamse Scriptieprijs elkjaar een geldbedrag van 3.500 euro uit.Studenten sturen hun scriptie naar deVlaamse Scriptieprijs, vergezeld van eenpubliceerbaar of 'journalistiek' artikel dateen synopsis is van die scriptie (max. 7.000tekens). De jury kijkt vooral naar dejournalistieke bruikbaarheid van de thesis,dat wil zeggen de mate van originaliteit,spraakmakendheid en toegankelijkheid inde onderwerpkeuze en de uitwerkingdaarvan. De winnaar krijgt 2.500 euro. Hetartikel kan gepubliceerd worden in eenaantal Vlaamse kranten.

De student stuurt een exemplaar vanzijn of haar scriptie naar de VlaamseScriptieprijs en dit vòòr 2 oktober 2006.(Alleen TIJDIG ingediende én VOLLEDIGEinzendingen komen in aanmerking.) Dezethesis is vergezeld van een vlot geschrevenpubliceerbaar artikel (max. 7000 tekens en in

vijfvoud gekopieerd). De student moet ditschooljaar afstuderen en bovendien slagenvoor zijn eindexamen én thesis (bewijswordt meegeleverd). De student vergeet nietom het inschrijvingsformulier erbij tevoegen. De genomineerden worden bekendgemaakt in de loop van november. Deuitreiking vindt in december 2006 plaats.Plaats en datum worden nog nader bepaald.De Scriptieprijs wordt georganiseerd onderde auspiciën van de Koninklijke VlaamseAcademie van België voor Wetenschappen(Brussel) en Kunsten en de KoninklijkeAcademie voor de Nederlandse Taal- enLetterkunde (Gent).

Koop de dag van toenVroeger was het leuker. Op 25 april

verrassen de kringwinkels Spit alle snuis-teraars en schattenjagers. Op die dag zijn erextra veel retrospullen te koop. Nostalgie uitde fifties, charmante hebbedingetjes uit desixites en funky rariteiten uit de seventies.

Je kan terecht in de Ijzermolen straat 10in Heverlee of de Nieuwstraat 28 inWespelaar.

ITHAKA # 14 ACHTERAF BEKEKEN

IItthhaakkaannaallyyssee:: hheett kkuunnsstteeiillaanndd bbeezzoocchhttIthaka was vorige week prominentaanwezig in Veto, en Veto ook in Itha-ka. De neerslag van een kritisch be-zoek aan het kunstenfeest kan dus on-mogelijk achterwege blijven. Zo weetu tenminste wat u gemist heeft en watniet.

Simon Horsten

De rode draad van Ithaka 14 was een groenelijn. Het Farmaceutisch Instituut, waar hetkunstenfestival doorging, is namelijk eendoolhof, en zonder leidende hand zou jenooit je weg vinden in het gebouw — laatstaan de kunstwerken. Dus hadden de orga-nisatoren het puike idee om de te volgenroute op de grond aan te duiden met groenetape. Groen was dit jaar trouwens een alom-tegenwoordige kleur: de lampen lieten eengroene schijn vallen over de gangen, en erwas ook nog iets met kikkers en afwasmiddel,maar later meer daarover.

WHISKYZoals steeds was het thema gelinkt aan

het gebouw. Ditmaal mochten de beeldendekunstenaars zich inleven in ‘Artistic Chemis-try’. Met wisselend succes, zo bleek. EvitaAppendin stelde een werk tentoon dat‘Design for making a first impression’ heette:een meisjeskostschoolachtige outfit die aan

kleerhangers hing, aangevuld door foto’s vande kleren mét meisjesvulling. Best wel aar-dig, maar nu niet meteen om van door je dakte gaan. Het was dan ook geen ‘Design formaking a great impression’.

Daan Theys kon best bekoren met eengipsen dronkaard in een charmant nage-bouwd visserscafeetje. Vormelijk vrij conven-tionele kunst, maar daardoor waarschijnlijkook toegankelijker voor het gros van het pu-bliek. De whisky in de glazen was alleszinsecht. Een voor de ontvankelijke bezoeker bij-zonder intense ‘artistieke ervaring’ was hetspel van klank en beeld van Ruben Hooge-wys en Frouke Van Gheluwe. Het duo toon-de indringende en ongecompliceerd gemon-teerde close-ups van gehakt, een oog en an-der levend vlees, terwijl de ruimte doorde-semd was van de zuig-, slurp- en wel meerdoor de computer gemuteerde geluiden.‘mOrbidO’ was op een eigenaardige maniererg intrigerend.

Op de eerste verdieping had Kenny Ver-berckmoes een ready made geplaatst zondertitel en zonder noodzaak. Misschien ziet JanHoet wel iets in hoopjes bij elkaar gegooidestudentikoze rommel, wij alleszins niet. Eenfrase van een bezoeker: “Als dit kunst is, danis mijn bureau nog kunstiger”. Dit is het soortkunst waar kuisvrouwen ‘s nachts badend inhet zweet van wakker worden. Maar ach, wezullen het wel niet begrepen hebben, zeker?

Een verademing was de gestileerde lo-

den duik-stadsboot van Sylvester Vande-weghe, ‘Subcity’. Mooie detailfoto’s van hetruwe materiaal tooiden sober en zelfverze-kerd de muren. De uitgebreide verantwoor-ding die de kunstenaar op papier had gezetgewaagde van ‘de menselijke drift en fanta-sie naar de verloren stad Atlantis’, maar voorons moet het kunstwerk an sich volstaan, wathet hier met verve deed. En ja: de speciaalvoor sauna’s opgenomen walvisgeluiden inde achtergrond doen het altijd goed.

Voor we het vergeten: de in situ-instal-latie van Bart Popleu mocht er best wezen.Bart liet in een van de imposante labo’s kerk-muziek weerklinken, wat in combinatie metde vrolijke glasramen een eigenaardige che-misch-sacrale sfeer naliet. ‘Signs on the walland in the thin air’ was niet gedurfd, maareen prettig tussendoortje. Maar dit moetenwe nu toch kwijt: waarom dienen de titelsvan kunstwerken toch zo vaak Engelstalig tezijn? Is dat dan artistieker? Well, guess whatwe think.

SOPJEDe met een sprookjesachtige naam

begiftigde Klaarke Meert, die met de titel vanhaar werk toch minstens deels de goede kantuitging: ‘ROOD — work in progress’,exposeerde zeer fragmentarisch en verschei-den in een aantal kleinere lokalen. Het werkvormde echter één geheel, en concentreerde

zich vooral op de stad, de lucht en ‘de ver-snippering van de postmoderne maatschap-pij’. In een aanpalende kamer waar we blijk-baar niet hadden mogen binnengaan, troffenwe een enorme berg gruis, boeken en glasaan. We dachten meteen terug aan Kenny.

Björn Gielen en Joeri Steeno brachten“een artificieel landschap naar binnen”.Vooral de meest jongensachtige bezoeker, diezich bij al die kunst maar met moeite koestkon houden, kon hier zijn hart ophalen:bellen blazen met het groene sopje dat in degrote bokalen zat, en vooral de speelgoedkik-kers die gedemonteerd aan de wand hingenlaten kwaken dat het een lieve lust was. Ditwas het minst politiek correcte kunstwerk,maar wel het populairste.

Ithaka 14 was al bij al een geslaagdeavondvulling, maar ontbeerde vooral eenpaar écht sterke werken. Er mag best strengergeselecteerd worden, hoewel deze editie welhet absolute minimum aan mensen die expo-seren had. Met minder kunstenaars zou Itha-ka maar een (f)lauwe bedoening worden.Professor Buekers zei in zijn openingstoe-spraak van Ithaka, alluderend op Odysseus,dat “iedereen wel liever veertien jaar bijCalypso op een eiland zou willen blijven.”Kan Ithaka de thuiskomst dan niet spannen-der maken?

(foto’s Roman Verraest)