BDW - editie 1294

N° 1294 VAN 8 TOT 15 SEPTEMBER 2011 ¦ WEEK 36: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Respijt voor boom en kassei

D e opmerkelijke gerechtelijke actie van het Brusselse par-ket komt er na een klacht

van milieuvereniging Inter-Envi-ronnement Bruxelles (IEB) en buurt-comité Maria-Christina. Die protes-teren al een tijdje tegen de heraanleg van de Havenlaan. Het Brussels Ge-west wil de laan vernieuwen van ge-vel tot gevel met voeten fietspaden. De kasseien en de oude platanen zouden dan verdwijnen.Maandag zouden de werken begin-nen maar ’s avonds, enkele uren na de klacht, besliste Christophe Reineson, een parketmagistraat ge-specialiseerd in milieuovertredin-gen, om de werf te verzegelen “om

onherstelbare schade te vermijden”. Volgens de magistraat zijn de argu-menten die IEB en het buurtcomité naar voren schuiven overtuigend genoeg. Het parket heeft aan de po-litie van Brussel gevraagd om het onderzoek te voeren. Als de aan-wijzingen bevestigd worden, zal het parket het Brussels Gewest voor de strafrechter brengen voor het over-treden van de bouwwet.

‘Illegale vergunning’Volgens het parket wijzen twee elementen in die richting. Er wordt een technische koker voor nuts-voorzieningen gelegd (gas, elektrici-teit, ...). Daarvoor is een extra bouw-

vergunning vereist. Die is er niet.Daarnaast is volgens het parket de bouwvergunning zelf illegaal. Vol-gens het Brussels Wetboek voor Ruimtelijke Ordening is er voor werkzaamheden met een bepaalde impact op het leefmilieu (parkings, industriële installaties, nieuwe ver-keersinfrastructuur, etc.) een mi-lieueffectenrapport (MER) nodig, voorafgaand aan de bouwvergun-ning. Die ontbreekt.Zowel minister van Openbare Wer-ken Brigitte Grouwels (CD&V) als staatssecretaris voor Stedenbouw Emir Kir (PS) betwist dat in dit geval een milieueffectenrapport nodig is. “In de huidige praktijk is zo’n rap-port enkel nodig bij de aanleg van een totaal nieuwe weg, nooit voor de heraanleg van een bestaande weg met eenzelfde profiel,” aldus Grou-wels. Kir wijst erop dat de verkeers-

stroom na de heraanleg niet wijzigt in de mate dat het milieu extra wordt belast. Eerder integendeel.Een bouwvergunning voor een tech-nische koker is volgens Grouwels dan weer “niet gebruikelijk in het Brussels Gewest”. Wel werd eind augustus aan de dienst Stedenbouw gevraagd of een bouwvergunning nodig is. Grouwels is bereid om die koker te schrappen, “nadeel is wel dat het wegdek telkens opgebroken moet worden bij werkzaamheden aan de leidingen,” zegt de minister. “De overlast voor de buurt wordt dan een pak groter.”Grouwels hoopt op een snelle oplos-sing, zodat de Havenlaan snel kan worden aangelegd zoals goedge-keurd door de Brusselse regering in 2008. De bouwvergunning verloopt in principe op 9 oktober. � Steven�Van�Garsse

BRUSSEL – Het parket heeft de werkzaamheden aan de Havenlaan laten stilleggen. Bevoegd minister Brigitte Grouwels (CD&V) wil zo snel mogelijk hervatten.

Openbare werken > Parket ziet ‘stevige aanwijzingen’ voor bouwovertreding bij werken aan de Havenlaan

JAN LAUWERS BLIKT TERUG OP 25 JAAR NEEDCOMPANY En ook: Spencer Tunick, een focus op Polen en ‘Viva Riva!’

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

ADVERTENTIE

WE ZIJN ER !IJIJI N ER !

De VGC is verhuisd.

Zie bladzijde 8.

6186_VGC 2 teaser_BDW.indd 2 29/08/11 11:26

ADVERTENTIE

VINNIG & ZUINIG ?

NIEUWS VAN NISSAN BINNENIN

08 0911

Het voorbije weekend werd nog geprotesteerd tegen de heraanleg van de Havenlaan. Maandag verzegelde het parket de werkzaamheden. © JO VOETS

BDW 1294 PAGINA 2 - DONDERDAG 8 SEPTEMBER 2011

De Schaarbeekse Trooststraat heeft haar naam niet gestolen. Je gevel kan er wel bezoedeld worden met een tag, maar je krijgt er gratis en voor niks excuses bovenop. Zeg dan nog eens dat de jeugd van tegenwoordig geen manieren heeft.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

‘Ik verlang niet naar koeien die loeien’

Uitgelicht > Bewoners Sint-Goriks klagen overlast aan

N iet langer dan twee decen-nia geleden moest je aan Sint-Goriks bij nacht en on-

tij vrezen voor je leven, nu is het de meest levendige uitgaansbuurt van Brussel. Te levendig om er nog te wonen, zo vertellen buurtbewoners unisono. “Toen ik hier twintig jaar geleden kwam wonen, verklaarde men mij gek,” vertelt Anne-Sophie Vanneste. “Maar toen moest de op-gang van de buurt nog beginnen. Nu is het niet meer te harden: het lawaai, de pis, de geur overlast en de bedreigingen van een horeca-uitba-ter. Net zoals zovele anderen heb ik ervoor gekozen om in het centrum van de stad te komen. Ik verlang al-lerminst naar loeiende koeien onder

mijn slaapkamervenster, maar nu moeten studerende kinderen het huis ontvluchten en ’s avonds laat naar een rustig muziekje luisteren kun je helemaal vergeten. Dat is toch niet normaal?”Hendrik Huygh woont sinds vijf jaar in een klein appartementje in een geklasseerd pand in een zijstraat van Sint-Goriks. Dubbele beglazing heeft hij niet. “ Tot elf uur ’s avonds verloopt alles normaal, maar dan begint het,” zegt Huygh. “Het straatlawaai duurt tot twee, drie uur ’s nachts. ‘Respect’ was de goede keuze voor het spandoek dat het comité aan onze gevels opgehangen heeft deze morgen. Niet alleen is dat hetzelfde in het Nederlands en het

Frans, het geeft ook weer wat we als buurtbewoners vragen.”Allemaal goed en wel, maar de stad heeft toch ook uitgaansbuurten nodig. Probleem is dat Sint-Goriks volgens het buurtcomité een mono-functionele buurt is geworden. “Wij hebben niets tegen cafés en restaurants, maar we willen geen Beenhouwersstraat worden,” zegt bewoner Roel Kerkhofs. “We wil-len activiteiten en feesten op maat van de buurt. Er zijn misschien plei-nen die de permanente toeloop van duizenden bezoekers aankunnen, Sint-Goriks kan dat niet. En iedere aanleiding is goed voor een feest in de buurt. Ik herinner me hoe twee jaar geleden ter gelegenheid van een of andere voetbalmatch het dak van meer dan één auto helemaal in-gedeukt werd.” En nochtans, zegt bewoonster Sylvia Picard, heeft burgemeester Thielemans in 2004 zelf gezegd dat hij geen monofunc-tionele wijken wil.De klachten die Marc De Maeyer

maandagavond in naam van het buurtcomité naar voor bracht, lij-ken eindeloos, maar zijn alle met

bewijzen gestaafd. Met foto’s. Met rapporten van het Brussels Instituut voor Milieubeheer (BIM). Met pv’s van de politie. Met adviezen van de overlegcommissie. De klachten gaan over geuroverlast, of over lawaaihinder. Over winkels die zonder vergunning omgevormd worden tot horecazaken. Over cafés die tot drie keer zoveel klanten bin-nenlaten als de brandweer toelaat.

BAANBREKENDE BEHANDELING HIV-KINDEREN BEKROOND

BRUSSEL – De prijs Maria-Elisa en Guillaume De Beys, beheerd door de Koning Boudewijnstich-ting, gaat dit jaar naar profes-sor Jack Levy en zijn team. Levy en co. krijgen 150.000 euro om hun baanbrekend onderzoek naar de behandeling van kinderen met hiv voort te zetten.

Het Universitair Medisch Cen-trum Sint-Pieter in Brussel is het belangrijkste ziekenhuis in ons land voor de behande-ling van kinderen besmet met hiv. De eerste aidsdiagnose werd er vastgesteld in het begin van de jaren tachtig. Sindsdien behandelde de pediatrieafde-ling 237 kinderen en jongeren die drager waren van het hiv en groeide ze uit tot een Belgisch, ja zelfs Europees referentie-centrum. Dat is het werk van professor Jack Levy en zijn team van pediaters, verpleegkundigen, psychologen en maatschappelijk assistenten. De meeste besmette kinderen hebben het virus gekregen van hun moeder tijdens de zwan-gerschap, bij de geboorte of via borstvoeding. Inmiddels bestaan er geneesmiddelen, de zoge-noemde anti-retrovirale midde-len, die besmette kinderen toe-laten een relatief normaal leven te leiden. Diezelfde medicijnen kunnen, mits ze op de juiste ma-nier worden ingenomen, voorko-men dat het virus van moeder op kind overgedragen worden. Levy en zijn team, die de afgelopen 25 jaar 874 borelingen van be-smette moeders behandelden, onderzochten hoe de therapie bij de zwangere moeders zo efficiënt mogelijk kan gebeuren.Hun onderzoek bracht bovendien aan het licht dat een besmette boreling best zo vlug mogelijk de anti-retrovirale middelen toege-diend krijgt. Dan is de kans dat de aids ‘doorbreekt’ bij het kind vijfmaal kleiner dan wanneer de behandeling pas na zijn eerste levensjaar begint. Levy stelde ten slotte vast dat een baby die ont-snapt aan hiv-besmetting, toch veel gevoeliger blijkt voor andere infecties. Hij doet nu verder on-derzoek om te achterhalen waar-om dat zo is.De pediatrieafdeling bekommert zich overigens niet alleen om de medische aspecten van hiv, maar ook om de sociale. Zo doet het team onderzoek naar de barriè-res die opduiken als hiv-kinde-ren naar de crèche of naar school moeten.� Bettina�Hubo

OPMERKELIJK

BRUSSEL – De laatste bewoners met kinderen hebben eind juli de Sint-Gorikswijk verlaten. Dat laat het buurt-comité niet over zich heen gaan. Woordvoerder Marc De Maeyer eiste op de gemeenteraad van maandag-avond dat burgemeester Freddy Thielemans (PS) snel ingrijpt. Zeer snel. Thielemans gaf schoorvoetend toe.

JAC

K LE

VY. ©

FR

AN

K TO

US

SA

INT

Roel Kerkhofs:

“Wij willen geen tweede Been- houwersstraat worden”

BDW 1294 PAGINA 3 - DONDERDAG 8 SEPTEMBER 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�31�AUGUSTUSrEl�OvEr�DUUr�HUiS�iN�SiNT-jOOST. Het gemeentebestuur van Sint-Joost-ten-Node kondigt op de gemeenteraad de aankoop aan van een groot pand met binnentuin in de Hoevestraat. Sint-Joost wil van die tuin een parkje maken en het huis gebruiken voor woningen. De oppositie heeft vragen bij het hoge bedrag, 1,7 miljoen euro. Vol-gens het gemeentebestuur is dat te wijten aan de recente renovatie door de vorige eigenaar. Sint-Joost is behalve de armste ook de meest dichtbevolkte gemeente van België.

THiElEmANS�TEGEN�HOmOHAAT.�Burgemeester van Brussel Freddy Thielemans (PS) wil strenger optreden tegen homohaat en daaraan gekoppeld geweld. Daarmee reageert hij op een recent geval van agressie midden augustus. Toen werd in het centrum van de stad een lesbisch koppel in elkaar geslagen.

DONDErDAG�1�SEPTEmBErDiDiEr�HAmANN�Bij�‘lE�SOir’. Didier Hamann is de nieuwe hoofdredacteur van Le Soir. Hij volgt Béatrice Delvaux op, die wel blijft meewerken aan de belangrijkste artikelen van de krant. Hamann is behalve hoofdredacteur ook directeur-generaal van de krant. Hamann was eerder al directeur van de SudPresse-kranten, dat onder meer La Capitale uitgeeft. Delvaux stapte op na een conflict met de redactie.

38.000�jONGE�vlAmiNGEN�NAAr�ScHOOl. Vandaag gaan 38.000 kinderen naar school in een Nederlandstalige school in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Jean-Luc Vanraes (Open VLD), binnen de Vlaamse Gemeenschapscommissie bevoegd voor On-derwijs, zegt dat alle kinderen met voorrangsregeling een plaats hebben gevonden. Het Brusselse onderwijs kent algemeen een groot plaatstekort.

vrijDAG�2�SEPTEmBEr‘mOUrEAUX�iS�POTENTAAT’. Eerste schepen in Molenbeek Françoise Schepmans (MR) neemt haar burgemeester Philippe Mou-reaux (PS) onder vuur. Volgens Schepmans duldt de burgemeester maar weinig inspraak in zijn bevoegdheden Veiligheid en Preventie. De liberale schepen vindt die bevoegdheden te belangrijk om aan één persoon over te laten. Moureaux zou zich ook te veel wentelen in zelfbeklag en zijn gemeente te snel aangevallen zien, zegt Schep-mans. Open VLD-schepen Jan Gypers sluit zich bij de uitspraken aan.

ONGEvAl�mET�TrAm. Op de Charleroisesteenweg ter hoogte van halte Janson botst een scooter op tram 92. Bestuurder en passagier worden afgevoerd naar het ziekenhuis, de eerste zwaargewond.

ZATErDAG�3�SEPTEmBErGEEN�OUDE�cOlA�mEEr�OP�DE�BrOUckèrE. Het iconische reclamepaneel van Coca-Cola op het De Brouckèreplein wordt ver-vangen door een milieuvriendelijk led-licht. De reclameboodschap blijft dezelfde. Het nieuwe paneel wordt wel pas rond 15 september geplaatst.

ZONDAG�4�SEPTEmBEr�GEEN�GElD�vOOr�GATZ. Voormalig Vlaams Parlementslid Sven Gatz (Open VLD) ziet af van een uittredingsvergoeding van 300.000 euro. Hij had de vergoeding zelf aangevraagd bij zijn ontslag, maar bindt in na een storm van kritiek. Gatz had in het verleden lang ge-ijverd voor het afschaffen van zulke vergoedingen.

mAANDAG�5�SEPTEmBEr vEcHTPArTij�iN�mETrOSTATiON�BiZET. Door een vecht-partij ondervindt het metroverkeer tussen Erasmus en Weststation gedurende een uur hinder. De vertragingen zijn vooral te wijten aan de vlucht van een vechtjas over de metrosporen. Daardoor zag de MIVB zich verplicht de stroom af te snijden.

fiETSmArkEriNGEN�OP�cENTrAlE�lANEN. Op de Brussel-se gemeenteraad kondigt schepen van Mobiliteit Ahmed El Ktibi (PS) aan dat de Adolphe Max-, Anspach- en Lemonnierlaan fietsmarkerin-gen krijgen. Een volledige heraanleg van de onderkomen boulevards wordt over de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar getild.

SiNT-GOrikS:�fEESTGEDrUiS�vS.�WONEN. Nog op de Brusselse gemeenteraad interpelleren buurtbewoners van het Sint- Goriksplein burgemeester Thielemans (PS). Zij spreken van onleefbare geluidsoverlast.

�� Samengesteld�door�christophe�Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

‘Respect’ drukt volgens de buurtbewoners perfect uit wat ze van Sint-Goriks willen.

De buurt klaagt ook over liefst vijf illegale dancings recht tegenover een appartementsgebouw van het OCMW voorbehouden aan oude-ren, onder wie niet weinig zieken en hulpbehoevenden. Conclusie van de buurt: kinderen, ouderen en gehan-dicapten zijn hier niet welkom.Waar het comité zich vooral aan er-gert, zijn de pv’s die zonder gevolg blijven. Pv’s en rapporten, zo er-kende Thielemans, waarvan hij op de hoogte is. Marc De Maeyer: “Als de wet niet gerespecteerd wordt, is de politiek – voor sommigen - niet langer respectabel. Als de politiek

niet langer respectabel is, zijn er geen burgers meer, maar alleen nog klanten: caféklanten, klanten voor dienstbetoon en politiek cliëntelis-me. Als er alleen nog klanten zijn, is de democratie kwetsbaar.“

SlaapmiddelenBurgemeester Freddy Thielemans stelde voor om een overleg op te richten dat de problemen op mid-dellange en lange termijn aanpakt. Maar daar stelde Marie Caraj van het buurtcomité zich niet tevreden mee. “Wij vragen actie binnen de twee tot drie dagen, we weten nu al

dat we vrijdagavond niet gaan sla-pen. Twee dagen op de drie slapen we niet, er zijn bewoners die iedere nacht slaapmiddelen moeten ne-men.”Thielemans heeft uiteindelijk be-loofd nog deze week de politie in te schakelen. Maar heeft de politie niet al meer dan honderd pv’s opge-steld, waaraan geen gevolg is gege-ven? De tientallen bewoners die op de gemeenteraad present tekenden, zijn in geen geval van plan het op te geven.�� Danny�vileyn

Met minder geld zal ik een vrijer mens zijn.”

Brussels politicus Sven Gatz (Open VLD) ziet af van de uittredingsvergoeding van 300.000 euro bruto waarop hij recht had als voormalig Vlaams parlementslid.

Brussel smeekt inmiddels om nieuw geld nadat het tien jaar lang is verarmd, omdat het, zelfs naar Europees-grootstedelijke normen, royaal veel migranten binnenhaalde – ook om electorale redenen.”

Publicist Rolf Falter wikt en weegt de uitspraken van de Antwerpse topmagistraten over migratie en asiel (In De Morgen)

In een stukje van de Brusselse tunnels loopt vanaf don-derdag 8 september een experiment. De Leopold II-tunnel werd vooraf over een afstand van honderd meter ingesmeerd met een laag fotokatalitisch cement. Dat heeft de eigenschap dat het onder invloed van licht, in casu UV-lampen, uitlaatgassen en andere vuile stoffen omzet in zuivere stoffen. Het experiment is een primeur voor België en gaat uit van het Europese consortium

PhotoPac. Dat kreeg van Brussels minister van Openba-re Werken en Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) de toe-stemming om de tunnel te gebruiken en om in de tech-nische ruimte erboven meetinstrumenten op te stellen. De test loopt tot 23 september. Daarna worden de re-sultaten geanalyseerd. Hoe effectief het cement is in de strijd tegen luchtverontreiniging, weten we volgend jaar.� Bettina�Hubo

FotokatalyseHETWOORD

© IVA

N P

UT

““


Politiek > Jean-Luc Vanraes over solidariteit, ethiek in de politiek en het Vlaamse provincialisme

‘De Brusselse gemeenten staaner beter voor dan de Vlaamse’

BRUSSEL – Minister van Begroting en Financiën Jean-Luc Vanraes (Open VLD) schuift een opmerkelijk voorstel naar voor dat Brussel financieel uit het slop moet helpen: het Gewest schrapt zijn uitgaven voor gemeenschapsmateries.

D e Brusselse regering nam eind augustus een opge-merkte start met het welles-

nietesspel over de heraanleg van de Havenlaan. Minister van Financiën Jean-Luc Vanraes (Open VLD) is het niet eens met de criticasters die zeg-gen dat de Brusselse regering een le-lijk figuur heeft geslagen.“Wat is er gebeurd? Enkele rege-ringsleden (Evelyne Huytebroeck, Ecolo en Emir Kir, PS) hebben zich vragen gesteld bij de heraanleg na protest van de buurt. We hebben be-keken wat er nog haalbaar was. Toen bleek dat een wijziging een nieuwe aanbesteding zou vergen, die ons tussen de drie en de vijf miljoen euro zou kosten, was snel duidelijk dat er geen andere oplossing mogelijk was dan door te gaan met de werkzaam-heden. (Het interview werd afgeno-men vóór de procureur des Konings de werkzaamheden stillegde, red.)”“Bovendien waren de voorstellen van het buurtcomité niet realistisch en verkeerstechnisch niet haalbaar. Er was dan ook geen consensus bin-nen de regering om de plannen te herzien. Maar zal dit sporen nalaten in de regering? Ik denk het niet. Het was een gezonde discussie, zoals we er wel meer hebben. Maar er is niet met deuren geslagen.”

De begroting wordt de volgende vette kluif van de regering.Vanraes: “Ik heb de verschillende ministers gevraagd om hun finan-ciële wensen kenbaar te maken. Daarover beginnen binnenkort de eerste besprekingen zodat we tegen

eind oktober, bij de opening van het parlementaire jaar, met een regeer-verklaring kunnen komen die spoort met de begroting 2012.”“We mogen niet vergeten dat Brus-sel op zijn tandvlees zit. Er is tijdens de financiële crisis gevraagd aan de ministers om de samendrukbare uit-gaven met 13 procent in te krimpen.

In die filosofie wordt ook de huidige begroting opgesteld. Er is een sense of urgency bij alle ministers.”“Mijn diensten houden intussen nauwlettend de inkomsten in het oog, in het licht van de begrotings-aanpassing in oktober. Bij de in-komsten uit registratierechten zit-ten we met een meevaller. Als de cijfers zich doorzetten, halen we 120 miljoen euro meer binnen dan voorzien. Daartegenover staat dat de Belgische vastgoedmarkt afkoelt op dit moment. We moeten dus af-wachten.”“Minder goed nieuws is er over de trekkingsrechten voor de weder-tewerkstelling. Er was 90 miljoen euro ingeschreven, zoals beloofd

door de federale regering. De Brus-selse regering heeft de federale regering gedagvaard (omdat ze die 90 miljoen niet wil betalen, SVG/DV), maar die zaak wordt pas in januari gepleit. Dat maakt dat we dit jaar 90 miljoen euro inkomsten minder hebben. Voorts hadden we 90 mil-joen ingeschreven aan onderbenutte kredieten waarvan we op voorhand uitgingen dat we die niet zouden uit-geven. Dat is toch gebeurd, voor 60 miljoen euro. Ook daar moeten we een mouw aan passen om te komen tot het afgesproken begrotingsdefi-cit van 313 miljoen euro.”

U heeft op tvbrussel verklaard dat de Brusselse regering solidair zal zijn bij de opstelling van de federale begroting. Een vingerwijzing naar de Vlaamse regering die geen extra Vlaams geld op tafel wil leggen. Maar hoe kan Brussel solidair zijn met de federale regering als de Brusselse begroting een serieus tekort vertoont?Vanraes: “Drie jaar geleden zijn de deelstaten samengekomen om met de federale regering na te gaan hoe België het tekort op de begroting kan terugdringen tegen 2015, om tegemoet te komen aan de vraag van de Europese Commissie. Voor Brus-sel is toen een tekort toegestaan in een bepaald tijdspad. Vlaanderen is niet meegegaan in dat verhaal. Door ons te houden aan het afgesproken deficit, schrijven we ons solidair in in de sanering van de Belgische fi-nanciën. Vergeet ook niet dat er een herfinanciering van Brussel in de pi-peline zat. Die is er nog altijd niet.”

Maar u helpt de federale begroting toch niet uit het rood?Vanraes: “Toch wel. De Europese

staan er verduiveld veel beter voor dan de Waalse en de Vlaamse. Door een strikte toepassing van de voog-dij worden de gemeentefinanciën in Brussel goed onder controle gehou-den.”

Nochtans heeft Marc Cools van de Vereniging van Brusselse stad en gemeenten gewaarschuwd voor rampzalige jaren. De uitgaven stijgen, onder meer door de explosie van OCMW-steun, en de inkomsten dalen door een verpauperde bevolking.Vanraes: “Dat klopt. Daarom ook pleit ik voor een dringende herfinan-ciering van Brussel.”

Vindt u dan, zoals uw Ukkelse collega Cools, dat bij herfinanciering het geld prioritair naar de gemeenten moet gaan?Vanraes: “Waarom niet? Geweste-lijke en gemeentelijke financiën zijn communicerende vaten. Iets anders is mijn pleidooi om het financieel beheer van de gemeenten samen te brengen, zonder dat de gemeentelij-ke autonomie wordt aangetast. Dat is een van de grote hervormingen die Brussel wacht.”

Vlaanderen ligt intussen niet echt waker van een herfinanciering van Brussel. Meer nog, Vlamingen zien Brussel als een bodemloos vat dat altijd opnieuw om geld komt bedelen.Vanraes: “Dat komt omdat Vlaan-deren geen voeling heeft met de grootstedelijke realiteit. Het is de klassieke scheiding van geesten tussen mensen uit de provincie en mensen uit de stad. Daar hebben trouwens ook steden als Antwerpen en Gent last van.”

n Geboren in Ieper in 1954n Rechten aan de VUBn Advocaat sinds 1980n Voorzitter OCMW in Ukkel

(1999-2009)n Brussels parlementslid

voor Open VLD (2000-2009)n Minister van Financiën en

Begroting in de Brusselse regering sinds 2009

n VGC-collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs sinds 2009

Wie is Jean-Luc Vanraes?

“Vlaanderen heeft geen voeling met de grootstedelijke realiteit”

De stad zag de komst van de Vlaamse Vlerickschool niet zitten.

RARE REKENKUNDE

BRUSSEL – De stad Brussel betaalt aan Euronext, de erfpachthouder van het Beursgebouw, 4,7 miljoen euro (vier miljoen zevenhonderd-duizend euro!) om vier vijfde van het pand weer in volle eigendom te krijgen. Euronext houdt één vijfde. Weggegooid geld, foetert gemeen-teraadslid Els Ampe (Open VLD) van in de oppositiebanken: “Eu-ronext wou zelf van de ruimte af.”

Dat laatste beaamde burgemeester Freddy Thielemans (PS) op de ge-meenteraad van maandagavond, maar de stad zag de onderhuurders waarmee Euronext op de prop-pen kwam – de Vlaamse Vlerick Management School – niet zitten. Vandaar de schadevergoeding: het pand moet volgens de meerderheid een publieke functie krijgen. Am-pes Franstalige geestesgenoten van

de MR zijn minder duidelijk. Of ze de 4,7 miljoen euro veel geld vinden ja dan nee, hangt af van het raadslid met wie je praat. Schepen van Stads-eigendommen Mohamed Ouriaghli (PS) is wel duidelijk. Hij vindt 4,7 miljoen euro helemaal niet veel geld. Want, zegt Ouriaghli: “In 1994 heeft Euronext omgerekend drie miljoen euro betaald aan de stad, en Eu-ronext heeft ook nog eens voor 2,5 miljoen euro werkzaamheden laten uitvoeren.” Rare rekenkunde. Danny Vileyn

© F

MP

GO

H

Unie neemt de begrotingen van de deelstaten samen met die van de fe-derale regering. Onze inspanning is er een voor de landelijke begroting. Daarbij moet ook gekeken worden naar de gemeentefinanciën. En op dat vlak scoort het Brussels Ge-west goed. De Brusselse gemeenten

© D

IETE

R TE

LE

MA

NS


Minister van Financiën Jean-Luc Vanraes (Open VLD): “Een beschaafd land zorgt dat elk kind een plaats heeft in een school. Dat gaat over recht op onderwijs. Dat is een ethische kwestie, geen politieke.”

© D

IETE

R T

EL

EM

AN

S

ADVERTENTIE

Vlaanderen vindt vooral dat Brussel zijn eigen boontjes moet gaan doppen: responsabilisering heet dat tegenwoordig.Vanraes: “Wat is mijn analyse? Ar-moede is eigen aan de grootstad. De hefboom om armoede te bestrijden is onderwijs. Wie is verantwoorde-lijk voor onderwijs in deze stad? De gemeenschappen. Niet het Brussels Gewest. En als het Brussels Gewest dan, om de grootste nood te lenin-gen, eenmalig, zelf scholen bouwt, dan worden we door Kris Peeters voor de rechter gebracht. Dat maakt me echt kwaad. Een beschaafd land zorgt dat elk kind een plaats heeft in een school. Dat gaat over recht op onderwijs. Dat is een ethische kwestie, geen politieke.”“Ik heb een eenvoudig voorstel. We gaan terug naar de situatie van 1989 (verwijst naar de totstandkoming van de huidige financieringswet, SVG/DV). We ijken de dotaties opnieuw op basis van de huidige rijkdom van de Brusselse bevolking. Boven-dien schrapt Brussel zijn uitgaven voor gemeenschapsmateries. Dat gaat over een som van bijna 300 miljoen euro. De Vlaamse en Fran-se Gemeenschap nemen die taak over – die komt hen trouwens toe – zodat er geld vrijkomt voor het Brus-sels Gewest dat hiermee nagenoeg geherfinancierd is. Dan hoeven we niet meer te bedelen.”

Dexia raakt na de bankencrisis niet uit het financiële moeras. Wat is de impact op de Brusselse begroting?Vanraes: “Het Brussels Gewest heeft zich garant gesteld voor de Ge-meentelijke Holding van Dexia. In ruil zullen dit jaar geen dividenden worden uitgekeerd. Sommige ge-meenten hadden op die inkomsten gerekend. Ze zullen in eerste instan-tie zelf voor een oplossing moeten zorgen. Dexia-aandelen hebben de gemeenten jarenlang mooie win-sten opgeleverd. Als het nu minder is, dan moeten ze daar ook mee le-ren leven. Maar ik wil niet ontken-nen dat het op de gewestbegroting kan wegen.”

Er gaan stemmen op om de Gemeentelijke Holding te liquideren.Vanraes: “Er zijn verschillende pis-tes mogelijk. We zijn hierover in ge-sprek met de andere gewesten. Een mogelijkheid bestaat erin de Ge-meentelijke Holding in drie te split-sen, per gewest. Op dat moment kan het Brussels Gewest zien hoe ge-meenten en gewest zich daarbinnen

verhouden. Vandaag stelt het Brus-sels Gewest zich wel borg, maar is het geen aandeelhouder. Dat is een wat vreemde situatie. Onder meer hiervoor moeten we de komende maanden een definitieve oplossing zoeken. Twee zaken zijn daarbij be-langrijk: hoe minimaliseren we de gemeentelijke verliezen en hoe van-gen we de minderinkomsten voor de gemeenten op, die jarenlang van de jackpot hebben geleefd. Onder-tussen wil ik ook onderstrepen dat Dexia over een onschatbare experti-se beschikt wat betreft de Belgische lokale overheden. Dexia is in som-mige complexe financieringsdos-siers van lokale overheden de enige bank met de juiste knowhow.”

De werkgroep-Yernault over het kerntakendebat tussen gewest en gemeenten heeft maar een mager rapport afgeleverd. Hoe moet het nu verder?Vanraes: “Het Brussels Parlement moet zo snel mogelijk deze discus-sie ter hand nemen zodat de parle-mentsleden over een jaar met con-crete voorstellen kunnen komen en er knopen kunnen worden doorge-hakt.”

Dat is net voor de gemeenteraadsverkiezingen.Vanraes: “Dat doet er niet toe. Het is wel degelijk de bedoeling van deze Brusselse regering om tot een stads-hervorming te komen. Iedereen heeft daar zijn gedacht over. Als mi-nister van Financiën zie ik dat een aantal lokale financiële bevoegdhe-den best samen worden gebracht. Maar er zijn ook bevoegdheden die volledig gemeentelijk kunnen wor-den. Het onderhoud van de wegen bijvoorbeeld. We passen de subsi-diariteit toe. We leggen de bevoegd-heid op het niveau waar die het best rendeert. Als de burger maar weet wáár hij op tafel moet kloppen als er iets niet werkt.”“Daarnaast kan ook over gemeente-grenzen gesproken worden. Dat is wel niet zo eenvoudig. Er zijn altijd winnaars en verliezers. Een ge-meente die een straat met rijke in-woners ‘kwijt’ speelt, verliest ook inkomsten (uit personenbelasting en onroerende voorheffing, SVG/DV). De gemeente zal op de een of andere manier gecompenseerd moeten worden via een fonds. Het is mak-kelijk om een slogan te gebruiken, maar een beslissing moet evenwich-tig en eerlijk zijn.”

Steven Van Garsse en Danny Vileyn


BRUSSEL - 1 september was niet alleen een spannend begin voor heel wat leerlingen. Een aantal Nederlands-talige scholen ging die dag voor het eerst open. Onder meer De Kattepoel in Schaarbeek en Brede School Nieuwland, in de Vijfhoek, vormen een begin van een oplossing voor het nijpende scholen tekort in Brussel.

De leerlingen en leraars van de Brede School Nieuwland zorgden voor een feestelijke opening. © BART DEWAELE

Onderwijs > Vlaanderen zet eerste stap in wegwerken van scholentekort

Nieuwland en Kattepoel open

dan dertig jaar niet meer gezien in Schaarbeek. In 1978 sloot toen-malig burgemeester Roger Nols de enige Nederlandstalige gemeente-school.De Vlaamse schepen Luc Denys (Groen!) kreeg van het gemeente-bestuur gedaan dat Schaarbeek

opnieuw Nederlandstalig gemeen-telijk onderwijs zal inrichten. Dat was geen sinecure in een gemeente met weinig geld, geen Nederlands-talige onderwijsadministratie en een grote FDF-aanhang. Na Pasen kwam er witte rook. Samen met de Vlaamse Gemeenschapscommissie werd de Kattepoel, een herenhuis dat afhangt van De Kriekelaar, in een mum van tijd omgebouwd tot een functioneel schooltje.De inschrijvingen vonden nood-gedwongen pas enkele maanden geleden plaats maar de school liep vlotjes vol. Ook leerkrachten en di-rectrice werden in amper enkele maanden tijd gezocht en gevonden. De school begint met 25 kleuters in de onthaalklas, nog eens 37 kleu-ters in drie klasjes en een eerste leerjaar met 11 leerlingen. Veertig procent zijn leerlingen met thuistaal Nederlands, nog eens dertig procent zijn GOK-kinderen.Volgend schooljaar verhuizen de kindjes naar de nabijgelegen Gro-te Bosstraat, waar tegen dan een school van hout gebouwd moet zijn. Over nog eens vier jaar verhuist de school definitief naar de Beren-kuil, waar de gemeente een grote publiek-private samenwerking (pps) opzet met kantoren, woningen en een Franstalige en Nederlandstalige school. De aanbesteding daarvoor is zopas gelanceerd.De Kattepoelschool is niet alleen goed nieuws voor kinderen zon-der school. Ze heeft ook politieke betekenis. Het is een (kleine) over-winning van de Vlaamse gemeen-schap in Brussel, die jaren heeft moeten wachten op Nederlandsta-

ADVERTENTIE

Schaarbeek staat met stip genoteerd als een gemeente waar meer kinde-ren wonen dan er plaatsen zijn in de schoolbanken. En de nabije toe-

komst ziet er verre van rooskleurig uit. Maar de Vlaamse Gemeenschap doet haar deel met de opening van twee nieuwe scholen in de Ezels-

gemeente. De Kattepoelschool op de Rogierlaan springt het meest in het oog. Het is een Nederlandstalig gemeenteschooltje en dat is in meer

ADVERTENTIEBDW 1294 PAGINA 7 - DONDERDAG 8 SEPTEMBER 2011

lig gemeentelijk onderwijs in FDF-gemeente Schaarbeek. En eigenlijk mag het nog wat meer zijn. Ter ver-gelijking: tegenover de 73 Neder-landstalige leerlingen die vanaf dit jaar Nederlandstalig gemeentelijk onderwijs krijgen in Schaarbeek, staan er maar liefst zesduizend die in dezelfde gemeente al jaren Frans-talig gemeentelijk onderwijs genie-ten. En dat is gerekend zonder het secundair gemeentelijk onderwijs.

NieuwlandOok de eerste Brede School in het Brussels Gewest kreeg heel wat (po-litieke) belangstelling. Heel Vlaams Brussel was vorige donderdag opge-daagd voor de opening op de campus Nieuwland, in de De Lenglentier-straat aan de rand van de Vijfhoek: Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A), collegevoorzit-ter Jean-Luc Vanraes (Open VLD) en de collegeleden Brigitte Grouwels

(CD&V) en Bruno De Lille (Groen!). In Nieuwland, waar eerst het Sint-Thomasinstituut en nadien de HUB gedurende tientallen decennia vele generaties regenten/bachelors en onderwijzers voor heel Vlaanderen hebben klaargestoomd, breidt de nabijgelegen Sint-Jorissschool uit met 228 leerlingen. Er is ook een kinderdagverblijf dat gestart is met 45 leerlingen, buitenschoolse op-vang De Buiteling, een opvoedings-winkel, een ontmoetingsplaats, een consultatiebureau, de hoofdstede-lijke academie, muziekhuis MET-X en het Buitengewoon Secundair On-derwijs Zaveldal.Een Brede School moet er niet al-leen voor zorgen dat de kinderen les krijgen, ook buiten de schooluren moeten ze er welkom zijn. Jean-Luc Vanraes: “Toch hebben scholen in de brede school een centrale plaats. Ze zijn niet alleen de plaats waar kinderen, jongeren en hun ouders dagelijks samenkomen, maar ook de plaats bij uitstek om ruimte te creëren voor samenwerking met andere partners en de buurt.” Kin-deropvang mag volgens Brigitte Grouwels niet los gezien worden van latere schoolkeuzes: “Het is en blijft de ambitie om Brusselse Vla-mingen en iedereen die bewust voor de Vlaamse Gemeenschap kiest een Nederlandstalig traject aan te bieden van de wieg tot de arbeids-markt.” Bruno De Lille hoopt op een kruisbestuiving met de buurt: “De cultuur-, jeugd- en sportinitiatieven kunnen zorgen voor de integratie van de school in de buurt.”In Brussel wordt de VGC de regis-seur van de Brede School.

� Steven�Van�Garsse�en�� Danny�Vileyn

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Quote van de week: “De MR is ook het FDF. Maar de MR telt vijftien kamerleden en het FDF drie.” Getekend, ex-senaatsvoorzitter en burgemeester van Ukkel Armand De Decker (MR) in La Libre Belgique. Een knap staaltje dubbeldenken.

Dubbeldenken is een term uit het boek 1984 van George Orwell en betekent zoiets als ‘de kracht om tegelijkertijd twee tegengestelde opvattingen te accepteren’. Overigens gebeurt dubbeldenken in de politiek zeer vaak: de groene die met de auto rijdt, de socialist die dik bezoldigd wordt en de liberaal die geld kán opstrijken maar daar uiteindelijk van af ziet.

De hele week lang kunt u in Le Soir lezen hoe het er in alle zes de politiezones van Brussel aan toe gaat. De journalisten van de krant-boven-de parfumwinkel-met-een-nieuwe-hoofdredacteur (de krant, niet de parfumwinkel dus) hebben namelijk een reeksje opgezet over dat onder-werp. Ging op dinsdag van start: de politiezone West (Molenbeek, Jette, Sint-Agatha-Berchem, Ganshoren en Koekelberg). Statistieken tonen aan dat de criminaliteit daalt in die zone en socioloog Jan Hertogen mag daarover zijn zeg doen. Op zich allemaal keurige journalistiek, inderdaad, maar opmerkelijk is dat een jour-nalist van de krant meemocht op patrouille at night. Twee jaar geleden had deze krant dat idee al, maar toen werd onze vriendelijke aanvraag door een vriendelijke persofficier geweigerd ‘om privacyredenen’. Dat was in de tijd dat het nog slecht ging met de statistieken.

Alhoewel. De politiezone West kreeg onlangs van deze krant ook het aanbod om in een dub-belinterview met iemand van het geplaagde reclamebedrijf BBDO een en ander te verduide-lijken en fijn te stellen. Na beraad bleek dat ook dat niet kon doorgaan, want alle informatie was meegegeven in de persmap. Tja.

HAVENLAAN – Dat was schrikken zeker, wij die nog maar eens het woord dat een aanlegplaats voor boten en een lei met elkaar combineert, gebruiken om een bericht in deze rubriek te beginnen? Bang hoeft u geenszins te zijn: het blijft bij deze enkele vermelding. En zo hebben we opnieuw een goed begin. Een geluk dat de kasseien niet opgebroken worden, want anders zou het waarschijnlijk niet bij woorden alleen gebleven zijn. Zo’n hoop kasseien is namelijk zeer aanlokkelijk, en als de hoop dan al niet gebruikt wordt door mensen met groene vingers op zoek naar goedkope borduurtjes voor hun tuin, dan zou hij zeker gebruikt worden door oorlogszuchtige actievoerders-buurtbewoners en al even woeste tegenbetogers. Een oorlog niet enkel over kasseien, maar mét kasseien. Een bloederig gevecht.

PLEIN – Sinds het gebouw aan de overkant van het Flageyplein, en dus aan de overkant van deze redactie, gerenoveerd wordt, schreeuwen reu-zegrote reclameborden die de werkzaamheden moeten bedekken om onze aandacht. Vorige keer was er reclame voor Spritz, een Noord-Italiaans aperitief op basis van witte wijn en een of andere roodachtig likeur à la Aperol of Campari. En nu weer een reuzegrote poster van Duvel. Alsof men ons iets diets wil maken. Menen we zo te den-ken, want we zien niet in waarom er reclame voor alcohol zou gevoerd worden voor de jongens en meisjes van Ecolo op de verdieping boven ons.

Die zijn tevreden met hun sigaretten, u heeft dat goed geraden.

-- sociale groene lening --

Een lening tegen O % JKP* zodat iedereen

kan isoleren

www.leefmilieubrussel.be Info 02 775 75 75

Info Credal 02 213 38 31

* BIM kredietbemiddelaar - Gulledelle 100, 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe, Credal kredietinstelling - Aalststraat 7, 1000 Brussel – Lening met afbetaling tegen een debetrentevoet van 0 %, *Reëel jaarlijks kostenpercentage 0 %, onder voorbehoud van het aanvaarden van de bijzondere voorwaarden waaronder 1.021€ netto- inkomen/maand voor een alleenstaande en 1.392€ netto-inkomen/ maand voor een gehuwd echtpaar of samenwonenden (inkomens verminderd met het bedrag van de maandelijkse hypotheekaflossing of huur en/of met 181€ per persoon fiscaal ten laste), of € 30.000 brutojaarinkomen voor een alleenstaande en € 60.000 brutojaarinkomen voor een echtpaar of voor samenwonenden (plafond vermeerderd met € 5.000/jaar als de aanvrager jonger dan 35 jaar is en/of per persoon fiscaal ten laste) - min. € 500 <> max. € 20.000 - duur vastgesteld in functie van het geleende bedrag met een maximum van 84 maanden - gemiddelde lening van € 9.500 = maandelijkse afbetaling van € 197,92 over 48 maanden - informatie en voorwaarden bij Leefmilieu Brussel - BIM.

Info : 02 213 38 31

Brigitte Grouwels:

“Het blijft deambitie een Nederlandstalig traject aan te bieden van de wieg tot de arbeidsmarkt”


MIVB werft aan: veiligheidsagentenVeiligheid > Rekrutering volop aan de gang, uitbreiding bevoegdheden besproken

T er herinnering: in februari besliste Grouwels om tien Securitas-privéagenten op

bepaalde delen van het metronet in te schakelen na enkele incidenten in ‘gevoelige’ metrostations. Die agen-ten zouden aanblijven tot aan de zomervakantie. Ondertussen is die deadline ruim gepasseerd, en zet de MIVB in op meer eigen veiligheids-agenten. Dat was al aangekondigd op een persconferentie in mei. Toen was er sprake van 36 extra agenten. Intussen is de MIVB al enkele weken bezig met de aanwerving van dat aantal, met nog eens vier man extra. Mogelijk hebt u ook de jobadverten-ties gezien in talloze kranten.MIVB-woordvoerder An Van ham-

me wil niets zeggen over wanneer de extra agenten zullen worden in-gezet; overdag dan wel ’s nachts. In mei had MIVB-baas Alain Flausch nog hardop gedacht aan meer pa-trouilles ’s avonds, maar minder ’s nachts. “We willen onze agenten vooral inzetten wanneer dat nodig is, en niet specifiek meer of minder op een bepaald deel van de dag. Dat is zo overeengekomen met de vak-bonden.” Volgens de woordvoerder zijn de reizigers tevreden over de Securitas-maatregel van afgelopen lente, “dat is uit een enquête geble-ken”, maar concrete cijfers over een dalend aantal incidenten op het me-tronet zijn er niet.Een heikel punt blijven nog altijd

BRUSSEL – Momenteel loopt er bij de MIVB een reorganisatie van de veiligheidsdienst. Er worden de komende weken 40 nieuwe mensen aangeworven, wat het aantal veiligheids agenten op 180 zal brengen. Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) onderhandelt ook over meer bevoegdheden voor de MIVB-veiligheidsagenten.

Maart dit jaar: Securitas gaat aan de slag in de Brusselse metro.

© C

HR

ISTO

PH

E LIC

OP

PE / P

HO

TON

EW

S

ADVERTENTIE

de beperkte bevoegdheden van de veiligheidsagenten. Ze mogen men-sen 30 minuten staande houden en in afwachting van een politiepa-

trouille ook zolang handboeien om doen, en ze mogen licht fouilleren. Ook mag een veiligheidsagent een identiteitskaart van een individu

vragen, maar die persoon kan niet gedwongen worden om daadwerke-lijk zijn of haar identiteit kenbaar te maken. Die bevoegdheid blijft exclusief voor de politie. Minister van Vervoer Grouwels onderhandelt momenteel over een uitbreiding van bevoegdheden, meer bepaald over een verplichting om ook tegenover MIVB-agenten de identiteit te moe-ten bewijzen.

Ex-militairenDe federale regering onderzoekt momenteel een verhoging van het aantal politieagenten bij de spoor-wegpolitie, eveneens aanwezig op het metronet. Er wordt gedacht om ex-militairen aan te werven voor die functie. Er wordt echter pas een con-crete oplossing verwacht tegen het voorjaar van 2012. Waarschijnlijk bemoeilijkt het uitblijven van een nieuwe federale regering deze be-sprekingen.

� Christophe�Degreef

ADVERTENTIE

S P O RT- N A -S C H O O LZit je op school in het Brussels, Nederlandstalig secundair onderwijs?

En wil je graag een heel schooljaar lang je favoriete sport beoefenen, voor een zacht prijsje?

Dan is de Sport-Na-School-pas, of kortweg SNS-pas, iets voor jou! Met de pas kan je elke weekdag na de schooluren sporten. Je kunt kiezen uit sporten zoals hiphop, power yoga, fitness, spinning, Braziliaanse jiujitsu, Engels boksen, capoeira, zwemmen,... te veel om op te noemen!

De SNS-pas kost 30 euro voor 1 trimester of 45 euro voor een heel schooljaar.

Interesse? Vraag de pas aan bij je leraar LO of contacteer de VGC-sportdienst

E. Jacqmainlaan 135,1000 Brussel02 563 05 14 • [email protected]

Meer info op www.sportnaschool.be

WE ZIJN ER !

De VGC is verhuisd.Welkom in ons nieuwe administratie huis in het hart van de stad!

Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel

Tel.: 02 563 03 00 www.vgc.be

De

VG

C is

ver

huis

d


Mobiliteit > Tram 62 van Schaarbeek naar Evere

Een tramlijn waar meer in zit

SCHAARBEEK — De MIVB heeft er een nieuwe tramlijn bij. Tram 62 gaat van het Weldoenersplein in Schaarbeek tot het GEN-station Bordet in Evere. De lijn is vooral een aanzet naar meer.

Met zijn vier kilometer is tram 62 het kortste tramtraject van het hele MIVB-net. Dat kon niet beletten dat voor de plechtige opening vorig week woensdag heel wat politici, van ministers, parlementsleden en burgemees-ters naar het Weldoenersplein waren afge-zakt. Het leek even de rentree van het nieuwe politieke jaar wel.Voor de tramlijn zijn nieuwe sporen gelegd langs de Leopold III-laan, van het Meiser-plein tot de Jules Bordetlaan. De sporen had-den aanvankelijk de bedoeling trams snel naar het depot van Haren te brengen. Door de lijn ook echt in exploitatie te brengen, is van de nood een deugd gemaakt. Daar hangt wel een prijskaartje aan. De exploitatie kost de MIVB vier miljoen euro per jaar extra.Er liggen elf haltes langs tramlijn 62, die tij-dens de spits om de zes minuten zal rijden. Vooral de kantoor- en woonwijken in Evere profiteren daarvan. Eindhalte Bordet Station heet voortaan Da Vinci. De nieuwe tramlijn maakt deel uit van een groter project dat de Leopold III-laan van een grijze autostrada moet omvormen tot een aangename stads-boulevard met rotondes en fietspaden. Die werkzaamheden gaan binnenkort van start.

Vreemde ingreep Toch blijft het korte tramtraject van lijn 62 vanuit mobiliteitsoogpunt een vreemde in-greep. Het eindpunt Weldoeners ligt midden in een woonwijk en biedt nauwelijks over-stapmogelijkheden. Dat voor Weldoeners gekozen is, heeft te maken met de nood aan een wachtspoor. Aan het honderd jaar oude Weldoenersplein kan de tram keren en stati-onneren, zonder de rest van het tramverkeer lam te leggen. Nipt, maar het kan.Logischer zou zijn om de tramlijn door te trekken tot het Rogierplein, een metro-knooppunt. Daar liggen wachtsporen, maar die zijn verzadigd. Er wordt wel gewerkt aan

Tram 62 moet van de Leopold-III-laan een aangename stadsboulevard maken.

© M

IVB

ADVERTENTIE

www.cdenv-brusselsparlement.be

Brigitte Grouwels: ‘Aankoop nieuwe computers voor 400 lagere scholen’

Op mijn voorstel als Brussels Minister van In-formaticabeleid wordt een kleine 5 miljoen euro uitgetrokken voor nieuwe computerinfra-structuur in zo’n 400 Brusselse lagere scholen. Het is belangrijk om jonge Brusselaars snel vertrouwd te maken met moderne computer-toepassingen. Dit is niet steeds evident, zeker niet wanneer leerlingen opgroeien in gezin-nen die het financieel moeilijk hebben. Deze massale aankoop past binnnen het gewestelijk ‘Multimediaplan’ dat alle Brusselse scholen uit het lager en middelbaar onderwijs voorziet

van moderne informatica en zo de strijd tegen de digitale kloof wil aangaan.

Brigitte GrouwelsBrussels Minister voor Informaticabeleid

Bianca Debaets: ‘Nederlandstalig on-derwijs: waar blijven de gemeentes?’

Investeren in onderwijs is investeren in de toekomst. Elk Brussels kind moet een plaats krijgen in een school naar keuze. Maar tege-lijk moet de kwaliteit van het Nederlandsta-lig onderwijs behouden blijven. Daarom wil-len wij vanuit CD&V het voorrangsbeleid voor Nederlandstalige kinderen bewaken zon-der de typische Brusselse diversiteit te fnuiken. Ook de gemeentes moeten hun verantwoor-delijkheid opnemen. Er zijn immers nog al-tijd 6 Brusselse gemeenten die geen gemeen-telijk Nederlandstalig onderwijs aanbieden. Ook zij moeten de nodige inspanningen leve-ren om bijkomende schoolplaatsen te creëeren.

Bianca DebaetsBrussels Volksvertegenwoordiger Gemeenteraadslid in Elsene

Walter Vandenbossche: ‘Ne-derlandstalige scholen moeten gehandhaafd en uitgebouwd worden!’Het Anderlechts Parkschooltje wordt geslo-ten: een faits divers of een aanslag op het Nederlandstalig onderwijs in Anderlecht? De schepen van Franstalig onderwijs heeft deze lokalen nodig voor zijn Frans-talige basisschool. De Vlaamse schepen in Anderlecht biedt geen weerstand! De toekomst van het Nederlandstalig on-derwijs komt in het gedrang: de Vlaam-

se Gemeenschap moet meer dan ooit haar verantwoordelijkheid opnemen om de Vlaamse scholen in Brussel te handhaven en uit te bouwen.

Walter Vandenbossche Eerste Ondervoorzitter Brussels Hoofdstedelijk Parlement Gemeenteraadslid in Anderlecht

www.visieopbrussel.be

Paul Delva: ‘Campusvoorrang: alleen na akkoord van de onder-wijspartners’In het voorstel van decreet inzake het inschrij-vingsbeleid in scholen was eerst sprake van een ‘automatische’ campusvoorrang voor het se-cundair onderwijs. CD&V is hier echter geen voorstander van, omdat dan het risico bestaat dat kinderen hun basisschool vroegtijdig verla-ten om zeker te zijn van een plaatsje in het mid-delbaar. Op uitdrukkelijke vraag van Paul Delva werd de tekst grondig gewijzigd: campusvoor-rang wordt alleen mogelijk als zowel het Lokaal Overlegplatform (LOP) secundair onderwijs als het LOP basisonderwijs hiervoor hun fiat geven. Het voorstel van decreet voorziet ook overigens (voor de eerste keer) een voorrang voor Nederlandstalige kinderen in het secundair onderwijs.

Paul DelvaVlaams Volksvertegenwoordiger uit Sint-Pieters-Woluwe

Visie op onderwijs in Brussel

een oplossing zodat tram 62 op termijn haar eindhalte aan het Rogierplein kan nemen, of minstens aan het Noordstation. Op dat mo-ment wordt tram 62 wél een aantrekkelijke lijn, bijvoorbeeld voor wie van het Noordsta-tion naar de Everse kantoorbuurt wil sporen.Ook in noordelijke richting zijn er interes-sante uitbreidingsmogelijkheden. In een eer-ste fase kan de tram vrij makkelijk worden doorgetrokken tot de grens van het Brussels Gewest, waar het nieuwe Navo-hoofdkwar-tier wordt gebouwd. Daarna zelfs tot de indu-striezone van Diegem en de luchthaven van Zaventem. “We zijn hierover in gesprek met het Vlaams Gewest en De Lijn-Vlaams Bra-bant,” zegt minister van Openbaar Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V).Ook MIVB-baas Alain Flausch is voorstan-der van een tram tot aan de luchthaven. Hij ziet brood in een lijn die gezamenlijk ge-exploiteerd wordt met De Lijn, “zeker nu De Lijn luidop nadenkt over nieuwe tramlij-nen in Vlaams-Brabant. Laten we de handen in elkaar slaan. Het kan een eerste voorbeeld zijn van de uitwerking van een stadsgemeen-schap die formateur Elio Di Rupo heeft voor-gesteld,” aldus de MIVB-baas.� SVG

Tramlijn�33 die ’s avonds Ukkel met het stadscentrum verbindt, verdwijnt en wordt vervangen door tram 4. In het noorden van Brussel, tussen het Noordstation en Bordet, wordt ze vervangen door de avondlijn 32. Tram�97�keert op 1 september terug naar zijn oorspronkelijke eindpunt aan Louiza. Sinds april 2009 was deze lijn beperkt tot de Bareel van Sint-Gillis. De MIVB verbetert de frequenties op de lijnen�41,�86,�48,�64�en�89.

Andere wijzigingen bij de MIVB


Deze Week in het Josaphatpark > Van een park en zijn mensen

‘Volgens mij bewaken de kraaien hier iets’

Carla Van Parys met het eerste exemplaar in de hand: “Onzen hof is mijn manier om het park te bedanken.”

© C

HR

ISTO

PH

E DE

GR

EE

F

H et clubhuisje van de schut-tersgilde van Schaarbeek, midden in het park. Een

weekdag. Carla Vanparys bewan-delt ‘haar’ park, een onderdeel van Onzen hof Notre jardin, zoals haar kersverse boek heet – ook een knip-oog naar Leopold II, “want zonder hem was het park er niet geweest”. Het boek is een ode aan parkgebrui-kers. Op haar weg komt ze een tuin-man tegen, en die staat in het boek. De ontmoeting is hartelijk.“Het idee was er al enkele jaren ge-leden,” zegt Vanparys. “Ik woon al ongeveer 25 jaar in Schaarbeek en kom hier regelmatig eens kuieren. Vaak kwam ik dezelfde mensen te-gen, en het hield me erg bezig wie ze waren en wat hun band met het park was. Uiteindelijk resulteerde dat in dit boek, toch 168 bladzij-den dik, met verhalen, maar ook met mooie foto’s. Het is mijn ma-nier om het park te bedanken.” De Schaarbeekse diept een exemplaar op – het allereerste – en haalt het voorzichtig uit de belletjesfolie. On-dertussen joggen twee joggers hun ronde, en vindt er een kort gesprekje plaats tussen auteur en jogger. Nog iemand die te boek staat.

LeeslintjesHet eerste dat opvalt, zijn de lees-lintjes in drie verschillende kleuren: donkergroen, zilvergrijs en oranje. “Dat is een bedankje voor de werk-lieden van het park,” zegt Vanparys. “Ze verdienen aandacht, want ze houden tenslotte deze boel schoon en zorgen voor de bomen en planten. Leeslintjes in de kleuren van hun werktenue leek me een goed idee.” U weet wel, zo’n tenue met groene werkmansbroek en een knaloranje vest met reflectoren. Dat sommige werklieden van het park die kleuren niet zo aangenaam vinden, blijkt een goed bewaard geheim. Voor het volledige verhaal kan u in het boek terecht.“De verhalen en foto’s beginnen in de lente, op het ritme van de natuur. Er zijn verhalen van allerlei soorten parkgebruikers: meisjes van vijf, maar ook de anciens; oudjes van ver in de tachtig die in de loop der jaren hun park hebben zien veran-deren.” Later zullen we lezen dat die verandering voor vele oude mensen begonnen is ergens in de jaren ’70, toen het gemeentebestuur het nogal zotte idee opvatte om alles toe te la-

ten in het park onder de noemer Le parc fou. Alles? Alles. Van daar loopt een rechte lijn naar het verderf en enkele donkere jaren. Al tonen veel parkers zich positief over de recente renovatie van het Josaphatpark. Toch lijken de dingen niet meer wat ze geweest zijn. Zo staan in het boek verhalen over hoe het park ’s nachts verlicht en toegankelijk was. Nu is dat niet meer het geval. Na tien uur ’s avonds mag je er niet meer in.Vanparys werkte ook samen met twee klasjes van het Boodschap-

instituut vlak bij het park, om een charter op te stellen, de huisregels van ‘onzen hof’, zeg maar. Geen vandalisme en geen vuil achterla-ten, de dieren respecteren, braaf zijn, u kent dat. “Ja, kijk nu bij-voorbeeld eens naar dat vuil dat daar ligt,” maakt de schrijfster zich kwaad. “Waarom doen mensen dat met gemeenschappelijk bezit, ter-wijl het zo gemakkelijk is zelf een steentje bij te dragen?”Properheid, het blijkt ook een zorg van heel wat geïnterviewden. Boven-dien komt u pagina per pagina ook heel wat levenswijsheid tegen, zelfs het geheim van een goede relatie. En nee, dat heeft niet echt te maken met de liefdeshoek – een rotspartijtje dat nogal... afgezonderd ligt.

Franky de Indiër“Allez, bekijk nu toch die foto van die Indiër, Franky, in het boek. Die mens staat precies in ne curry,” zegt de auteur. We zijn bij de herfst aan-beland, en het geel contrasteert in-derdaad nogal met de persoon op de foto. Hoe doe je dat eigenlijk, men-sen warm maken om in het boek te figureren? “Goh, gewoon vragen en selecteren hé. Maar heel evident is dat niet. Het was bijvoorbeeld niet makkelijk om een familie habitués met Marokkaanse roots mét foto

en verhaal in het boek te krijgen.” Vanparys heeft echter een mooie

“Allez, bekijk dat nu eens, die man staat precies in een curry”

BD

W R

EGIO

SCHAARBEEK – Elk park heeft zijn gebruikers: joggers, hondenwandelaars, kinderen en verliefde stelletjes. De Schaarbeekse Carla Vanparys wilde meer weten over de habitués van haren hof en vroeg de mensen naar hun verhaal. Omdat ze van het park houdt.

verzameling aangelegd. En de foto’s mogen er wezen. Het Josaphatpark is niet voor niets een landschaps-park. Ook wordt het boek vervolle-digd met een schrijfsel van schrijf-ster Saskia De Coster, een plannetje van het park en een korte geschie-denis. Maar, om af te sluiten met een clichévraag: wat is uw favoriete

plek in dit park, mevrouw Vanparys? “Wel, daar bij de vijver, daar valt ’s ochtends vroeg het zonlicht soms heel speciaal, betoverend. Daar be-vindt zich de ziel van onzen hof. En er cirkelen altijd kraaien rond die plek. Volgens mij bewaken die daar iets.”�� Christophe�Degreef

Onzen hof Notre jardin is een boek van Carla Vanparys en Patrick Jordens. Het wordt zaterdag 10 september officieel voorgesteld op het parkfestival ‘Boem Patat Josaphat’ en is er te koop. Nadien vind je het in de betere boekhandel en op www.onzenhofnotrejardin.be voor 30 euro.

© P

OM

M. P

UB

LIS

HE

RS

ADVERTENTIE

Campus Tour&Taxis ∙ Havenlaan 86C/209 ∙ 1000 Brussel ∙ T 02 421 17 70Campus Ukkel ∙ Stallestraat 292 ∙ 1180 Ukkel ∙ T 02 331 68 01

[email protected]

Nood aan een opleiding, zin in een nieuwe start ?

Schrijf u nu in!

InfodagAlle opleidingen | beide campussen

zaterdag 10 septembervan 14 uur tot 20 uur


OPGEFRISt GEmEEntEHuIS InGEHuLDIGD

LAKEN – Het einde van de renovatiewerken aan het oud gemeen-tehuis van Laken werd het voorbije weekend flink gevierd. Vier jaar heeft het geduurd om het majestueuze pand van 11.000 vierkante meter, begin vorige eeuw neergezet door architect Paul Bonduelle, te restaureren. Het gebouw, dat destijds maar enkele jaren heeft dienstgedaan als gemeentehuis, krijgt verschillende functies. De Franstalige bib en het Huis van de Creatie zitten er en sinds eind vorig jaar is er in de prachtig gerenoveerde lokettenzaal een soort minigemeentehuis, waar de Lakenaars identiteitskaart, werkver-gunning, attest van gezinssamenstelling en andere getuigschriften kunnen afhalen. Ook het politiecommissariaat is al een tijdje terug-gekeerd naar het gebouw. HUB

VERmInnEn In ZInnEmA

ANDERLECHT – Johan Verminnen pakt uit met een voorstelling voor senioren. De bard viert dit jaar zijn 60ste verjaardag, en tijdens zijn optreden pakt hij uit met zijn klassiekers die al lang de gemoe-deren beroeren. Afspraak voor een paar ‘mooie uren’ dus.Verminnens optreden vindt plaats maandag 12 september, van 14 tot 17 uur, in Zinnema, Veeweidestraat 24-26, Anderlecht. FS

tELE

XREG

IO

ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

Frans is de voertaal in Brussel, maar aan de Berenkuil in Schaarbeek wordt, net zoals in de rest van Brussel, een mengelmoes van taaltjes gesproken.

Verwondering daarover, maar meer nog bewon-dering daarvoor is het uitgangspunt van het project ‘De Schaarbeekse Taal’ van het kunste-naarscollectief Constant, dat weldra zijn intrek neemt in de kunstenwerkplaats van de VGC in de Schaarbeekse Gallaitstraat.“We werken op de grens van kunst en media,” zegt beeldend kunstenaar Peter Westenberg. “Zo willen we nagaan hoe kunst kan functioneren in een wereld die overspoeld wordt door media. Hoe zit het met auteursrechten? Wat is de rol van het internet? Voorts promoten we vrije software, zodat kennis met iedereen gedeeld kan worden.” Die vragen zijn volgens Constant pertinent in een postmoderne wereld waar de rol van het museale kunstwerk, met nadruk op uniciteit, aan belang inboet. Videokunst gaat zo de wereld rond. Er wordt geshuffeld, geblend en geciteerd dat het een lieve lust is. En zo hoort het.

Constant denkt niet alleen na. Er wordt ook kunst geproduceerd. Voor ‘De Schaarbeekse Taal’ wer-den opnames gemaakt op en rond het Eugène Verboeckhovenpein, ook de Berenkuil genoemd. Het is een plek waar veel volk elkaar kruist en waar verschillende talen worden gesproken. Het is een klein Brussels Babel. Maar de taal blijkt er heel elastisch. Nieuwe woorden onstaan, be-gripsverwarring is er legio. Daarin, meer dan in de standaardtaal, is Constant geïnteresseerd.De kunstenaars stelden een eigenzinnig woor-denboek op van driehonderd Schaarbeekse woor-den (te beluisteren op hun website), waarmee ze een verhaal maken. De computer genereert haast onbegrijpelijke zinnen in een verbasterd taaltje. De kunstenaars gaan er ook de straat mee op. Zaterdag 10 september vanaf 17 uur zal per-formance-kunstenaar Delphine Auby een wilde schreeuw uitvoeren op het Verboeckhovenplein. Omstaanders geven input via briefjes. De kun-stenares maakt er een verhaal van. Zo wordt de Schaarbeekse taal levendig gehouden.�� SVG

www.constantvzw.org

De Berenkuil, een Brussels Babylon

Schaarbeek > Kunstenaars gaan op zoek naar de Schaarbeekse taal

Delphine Auby laat op 10 september een wilde schreeuw in het Schaarbeeks horen.

© C

ON

STA

NT V

ZW

Kind&Gezin heeft het principeak-koord met de gemeente Elsene de-finitief verbroken. Het gemeente-bestuur maakte geen vorderingen om snel een crèche te openenen.

In juli al ging er een alarm af. Toen kondigde K&G af dat het principe-akkoord op de helling stond. El-sene had toen nog de mogelijkheid in beroep te gaan, en deed dat ook. Maar twee maanden later blijkt K&G nog altijd niet overtuigd van enige vordering. “Het akkoord uit 2009 spreekt van een redelijke termijn,” zegt woordvoerder Leen Du Bois van K&G. “De gemeente kon zich daarin vinden en leek bereid ook snel werk te maken van concrete plannen voor

de bouw van een Nederlandstalige crèche in de Keienveldstraat voor 24 plaatsen. Met dat akkoord kreeg de gemeente zicht op subsidies. Maar wij moeten vaststellen dat er geen enkel vooruitzicht is. Concrete plannen ontbreken.”Buurtbewoners trokken eerder naar de Raad van State tegen het project, sindsdien zat het in de wachtkamer. Er is nog geen definitieve uitspraak, wat de gemeente eerst nog hoop gaf. Die hoop lijkt nu gekelderd. Al heeft de gemeente te kennen te geven zelf naar de Raad te stappen tegen de beslissing van K&G. De 24 beloofde plaatsen gaan nu naar elders in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.�� CD

‘Geen enkel vooruitzicht’Elsene > Nederlandstalige crèche komt er allicht niet

ADVERTENTIE

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

Op zoek naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe job, nieuwe vrienden of wat vrije tijd over?Dan heeft het Centrum voor Volwassenenonderwijs (CVO) Elishout COOVI zeker wat voor jou.Een ruim aanbod aan praktische opleidingen die je kunt volgen op je eigen tempo, binnen je eigen mogelijkheden. Zowel overdag, ‘s avonds als op zaterdag ben je welkom om je bij te scholen voor een nieuwe toekomst. HOGER BEROEPSONDERWIJS

Openbare besturen, Gids/ Reisleider, Hotel- en cateringmanagement, Cosmetische wetenschappen, Specifi eke lerarenopleiding

SECUNDAIR VOLWASSENENONDERWIJS

Farmaceutisch technisch assistent, Biochemie (brouwerij, wijn, likeuren en destillaten), Fotograaf, Bedrijfsbeheer, Florist-medewerker, Florist, Tuinbouw (hovenier onderhoud parken en tuinen, snoeier, aanvullende specialisaties), Ambachtelijk slager, Ambachtelijk brood- en banketbakker, Keukenverantwoordelijke, Zaalverantwoordelijke, Traiteur-banketaannemer, Wijnkenner, Grootkeu-kenverantwoordelijke, Voeding: zwevende modules, Ambachtelijk ijsbereider, Ambachtelijk chocola-debewerker, Verantwoordelijke brasserie - taverne - bistro

Start nieuweinschrijvingen:www.elishout.beCVO ElishoutEmile Gryzonlaan 11070 Anderlecht

VOLWASSENENONDERWIJS:OOK IETS VOOR JOU?

Advertentie 120 x 151.indd 1 31/05/11 10:48

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

in uw buurt?

Sport,

cultuur,

curSuSSen of

jeugdactiviteiten

Meer info vindt u in de gratis brochures

www.vgc.be/vrijetijd - [email protected]

02 563 03 00

ADVERTENTIE

WWW.WEEKVANVERVOERING.IRISNET.BE 16-22 SEPT

MINI_0006_ann_BrusselDezeWeek_178x125.indd 1 18/08/11 15:40

Centrum Morele Dienstverlening is vanaf nu

huisvandeMens!DeMens.nu staat in voor de uitbouw van de vrijzinnig humanistische dienst-verlening in Vlaanderen en Brussel. Iedereen die het wenst kan in een huisvandeMens terecht voor informatie over o.a. ethische thema’s, maar ook voor info over plaatselijke vrijzinnig humanistische initiatieven en activiteiten. Heb je nood aan een luisterend oor (morele bijstand) of wil je stil staan bij een belangrijk moment in het leven (plechtigheden), dan ben je hier aan het juiste adres. Als deMens.nu willen we er immers zijn voor mensen.

Onze dienstverlening is kosteloos.

Momenten in pro elhoogst originele memoires

In aantekeningen en commentaren bij talrijke tussen 1941 en 2011 door haarzelf getekende portretten schetst Lydia Deveen-De Pauw een beeld van een periode waarin onze samenleving heel sterk evolueerde. Op veel vergaderingen en activiteiten waaraan de socialistische politica en VUB-hoogleraar kunstgeschiedenis deelnam, haalde ze haar schetsboek boven om belangrijke maar ook onbekende mensen te portretteren.

Het boek wordt voorgesteld op een cultureel evenement rond kunst, politiek en ethiek op zaterdag 17 september om 14.30 uin Zinnema, Veeweidestraat 24-26 in Anderlecht (metro Sint-Guido)

meer info bij [email protected]

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: [email protected]

Jetse laan 362, 1090 Jette[Bus 13 en 14 halte Legrelle]Tel. 02 513 16 33 E-mail: [email protected]

bezoek ons voor meer info op www.deMens.nu

enst-n een r ook eiten. ij een dres.

door beeld

veelVUB-oven

olitiek Met de steun van de Vlaams ministerVVbevoegd voor Brussel


“Hoe wil men dat jongeren die zonder enige reden worden opgepakt, racistisch behandeld en mishandeld, niet hun middelvinger opsteken?” vraagt Wim Embrechts zich af. “Wat is dan nog de functie van ons soort initiatieven?”

© ART2WORK

Maatschappij > Een representatief korps is de beste remedie tegen racisme

De politie, iedereens vriend?

Art2work ging begin 2010 van start met een nieuw professioneel in-schakelprogramma voor jonge (18-30 jaar), laaggeschoolde langdurig werkzoekenden. Het project is het resultaat van een samenwerkings-verband tussen belangrijke Brus-selse culturele instellingen. Onze werknemers zijn jonge Brusselaars met verschillende culturele achter-gronden. We geven ze de kans om te bouwen aan hun (professionele) toekomst. We werken met jongeren van wie we voelen dat ze echt voor-uit willen met hun leven. Jongeren die willen weggeraken uit om het even welke bijstandsvorm, jongeren

die vooruit willen. Centraal staat de vraag: hoe moet ik me gedragen om mijn slaagkansen te verbeteren en aan een toekomst te bouwen in deze complexe samenleving? De nadruk in het traject ligt op attitudes. Het is voor velen een moeilijk leerproces, met veel vallen en opstaan. Ik werd op 17 augustus dan ook met verstomming geslagen toen ik een onthutsend verhaal hoorde van een van de teamcoaches. Een verhaal over enkele politiemensen zonder de minste ‘attitudes’ en een paar jonge ‘Marokkaantjes’. Op zaterdag 13 augustus rond 8.50 uur arriveerden twee medewerkers van Art2work aan De Munt, op tijd voor hun werk en gemotiveerd voor een dag laden en lossen van decors. Op de hoek van de Wolvengracht en

Wim Embrechts.

de Leopoldstraat werden ze, samen met een derde persoon van Noord-Afrikaanse afkomst, die vast voor De Munt werkt, door de Brusselse politie aangehouden, geboeid en opgepakt. Hiervan waren zeven mensen getuige: de teamcoach en medewerkers van De Munt. Tijdens een ritje van ongeveer vijftien minu-ten kregen ze allerlei racistische op-merkingen en bedreigingen te ver-werken, en een reeks elleboogstoten in de buikstreek. Erna werden ze zonder enige verklaring en verdui-

delijking vrijgelaten. Hun werkdag kon met enige vertraging dan toch beginnen. Een dag van werken aan hun toekomst? Hun reactie spreekt voor zich: “Waarom zouden we een klacht indienen? Daar wordt toch niets mee gedaan, en weet je, dit soort incidenten zijn voor ons dage-lijkse realiteit.” Na onderzoek werd er tot nu toe geen enkel spoor teruggevonden over dit gebeuren, geen proces-ver-baal, geen enkele verklaring. Wat was de reden van dit onbehoorlijke

gedrag? Het enige dat blijft hangen, zijn slechte herinneringen en jonge-ren die weer eens een desillusie in het systeem opliepen. Recente gebeurtenissen in deze complexe wereld hebben duidelijk aangetoond dat er dringend be-hoefte is aan een herverdeling van de actuele rijkdom, van een duide-lijk rechten- én-plichtensysteem voor iedereen, met wederkerigheid, verantwoordelijkheidszin, intercul-turele engagementen, ... maar ook dat er nood is aan verbeelding en dromen. Jongeren moeten absoluut kunnen dromen van een waardige toekomst. Ze moeten ook kunnen geloven dat ze zelf aan deze toe-komst kunnen bouwen. Daarvoor is wederzijds respect en vertrou-wen onontbeerlijk. Maar hoe wil men dat jongeren die zonder enige reden worden opgepakt, racistisch behandeld en mishandeld, niet hun middelvinger opsteken? Wat is dan nog de functie van ons soort initia-tieven?Politie moet gelijk welk crimineel gedrag efficiënt en, indien nodig, ook hard aanpakken. Maar politie moet ook geloofwaardig en dus res-pectvol zijn. Mensen kunnen enkel aangehouden worden op basis van grondige redenen. Een bruin gezicht is hiervoor toch geen afdoende re-den? Politie moet kunnen commu-niceren met de bevolking, en dus ook met deze ‘jonge Marokkaan-tjes’. De vele ‘vreemde’ politieagen-ten, die ver buiten de stad wonen en dikwijls weinig affiniteit hebben met deze stad moeten een betere ‘inburgeringscursus’ krijgen. Een intensieve training intercultureel en geweldloos communiceren lijkt me hierin onontbeerlijk. Er moet ook echt werk gemaakt worden van een gemengd politiekorps, met veel-kleurige agenten die representatief zijn en met wie de bevolking zich kan identificeren. Er wordt blijkbaar moeite gedaan door de politie om het korps aan te passen. Maar het aantal kandidaten blijft beperkt en weinigen geraken door de selecties. Naar aanleiding van een recente studie van het Antwerpse politie-korps blijkt daar een grote drempel te bestaan door racisme binnen het korps. Bepaalde agenten blijken te weigeren om met een “gekleurde” collega correct samen te werken. Naar aanleiding van dit relaas vrees ik dat dit in Brussel ook zo is. Waar moet je als jonge Marokkaanse Brusselaar de moed vandaan halen om te gaan werken in een racisti-sche omgeving? Of wat te doen met de angst om verstoten te worden door je vrienden als verrader? De politie is een van de grote pu-blieke werkgevers van deze stad. Ze is dan ook, zoals andere over-heidsstructuren, verplicht om werk te geven aan Brusselaars, ongeacht de huidskleur. Hiervoor moeten alle middelen ingezet worden. Een eerste stap is het huidige intern ra-cisme radicaal te bestrijden. Wie wou er als kleine jongen geen politieagent worden om zo het kwa-de te kunnen bestrijden? Mogen alle jonge Brusselaars hier ook van dro-men?

� Wim�Embrechts,��directeur�Art2work

Waar moet je als jonge Marokkaanse Brusselaar de moed vandaan halen om te gaan werken in een racistische omgeving? BDWOPINIE

BRUSSEL – “Op 18 augustus schreef ik een brief aan Freddy Thielemans, burgemeester en voorzitter van het politiecollege Brussel Hoofdstad-Elsene. De aanleiding was het totaal onaanvaardbare gedrag van enkele van zijn politieagenten ten aanzien van enkele Brusselse jongeren, op weg naar hun werk. De onderstaande tekst is een herwerkte versie van deze brief.” Het woord is aan Wim Embrechts, directeur van Art2work, dat werk-ervaringsprogramma’s voor jongeren ontwikkelt.


BDWOPINIESchaarbeek, 33 jaar laterdoor Danny Vileyn

In 1978 liet toenmalig burgemeester Roger Nols de laatste Nederlandstalige gemeente-school van Schaarbeek sluiten. Roger Nols was van FDF-signatuur en Vlamingenhater. Het was ook Nols die in het gemeentehuis aparte loketten voor de Vlamingen wou. Tegen die apartheid zijn woelige betogingen georganiseerd. Vorige week donderdag op 1 september, 33 jaar later, werd een nieuwe gemeentelijke Nederlandstalige school ge-opend in Schaarbeek – De Kattepoel. Het FDF

maakt vandaag nog altijd de dienst uit in Schaarbeek. Na Schaarbeek zijn er nog altijd zeven Brusselse gemeenten die geen Nederlandstalige gemeenteschool hebben. Dat maakt het symbool Schaarbeek des te sterker. In dit stadium is het de symboolwaarde die doorweegt. Het Nederlandstalige gemeentelijk onderwijs in Schaarbeek telt 73 leerlin-gen, het Franstalige zesduizend.De Kattepoel is maar een van de drie nieuwe basisscholen die in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest deze september de deuren openen. Vlaanderen blijft investeren in Brussel. In cultuur, in welzijn en in on-derwijs. Onderwijs voor iedereen die voor een Nederlandstalig traject kiest. Niet alleen voor Nederlandstaligen. De Vlaamse Gemeenschap neemt haar verantwoordelijkheid in haar hoofdstad. En als het van minister Jean-Luc Vanraes afhangt (zie interview pagina 4-5), moeten de Vlaamse én de Franse Gemeenschap (nog) meer investeren in hun hoofdstad. Vanraes stelt voor dat de Franse Gemeenschap ieder jaar 250 miljoen extra stort op de rekening van de Franse Gemeenschapscommissie en de Vlaamse 50 miljoen op de rekening van de Vlaamse Gemeen-schapscommissie. Een gedurfd voorstel dat jarenlang (ook in Vlaams-) Brussel taboe was. 300 miljoen euro is precies het bedrag dat het noodlijdend Brussels Gewest – op vraag van de Franstaligen – jaarlijks aan de gemeenschapscommissies geeft. Of het uitstekende voorstel van Vanraes aan Vlaamse kant kans op succes heeft, zal van de uit-komst van de formatiegesprekken afhangen. Worden de moeizaam be-vochten rechten van de Brusselse Vlamingen afgebouwd, zoals initieel in de nota van Elio Di Rupo (PS), dan is de kans klein dat de Vlaamse regering met meer geld over de brug komt. Behouden de Brusselse Vlamingen hun rechten, dan zal het aan de Vlaamse Gemeenschap zijn om het voortouw te nemen. De nieuwe Nederlandstalige gemeenteschool in Schaarbeek moet symbool staan voor een verdere verankering van het Nederlands in Brussel. Ze mag geen symbool worden van een gedoogde minderheid.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Platanen (1)

Beste Bruno De Lille, ontneem me alstublieft niet mijn laatste greintje geloof in de politiek. Als Vlaamse Brus-selaar stemde ik de laatste jaren op Groen! omdat het me nog de enige Brusselse partij leek die een gezond stads-beleid ontwikkelde. Wat u nu doet en vooral schrijft is een kaakslag en ontneemt me dat geloof. De beslissing rond de Havenlaan is niet de juiste. Nooit zijn er argumenten gepresenteerd die ze nog maar enigs-zins kunnen rechtvaardigen. Er zijn alleen maar drogre-denen opgevoerd (zogezegd zieke bomen, onbruikbaar-heid kasseien, etc.). Toen het protest stilaan doordrong tot de politici en enkelen, onder wie ook u, bereid waren het project in vraag te stellen, waren we enigszins op-gelucht. Er waren dan toch nog sporen van gezond ver-stand in dit stadsbestuur, dachten we. En dan dit. De platanen op de Havenlaan zijn volwassen bomen in de fleur van hun leven. Ze vormen een uniek zicht en de landschapswaarde ervan is onvervangbaar én onbetaal-baar. Toen de bomen werden geplant, regeerde koning auto de stad nog niet. Daarom hebben ze nog de moge-lijkheid gehad om uit te groeien tot zulke majestueuze bomen. De kleuterboompjes waardoor u ze zal vervan-gen, zullen nooit uitgroeien tot zulke grote bomen. In elke Europese grootstad tracht men volwassen, groot uitgegroeide bomen met alle mogelijke middelen te spa-ren. Niet zo in betonstad Brussel, waar men elk greintje stadszicht en patrimonium maar al te graag aan de be-tonboeren offert. Hoe kan drie jaar uitstel opwegen tegen het unieke ka-rakter van deze Havenlaan? Want dat is het argument waarmee u uw beslissing rechtvaardigt. Ik ben er zeker van dat alle fietsers bereid zijn nog drie jaar langer te wachten om de bomen te redden. Maar nee, daar gaat het u natuurlijk niet om. Het gaat nog maar eens om koning auto. Die parallel aan de Ha-venlaan al een brede strook weg heeft liggen waarover met grote snelheid kan worden gevlamd. Want heeft u er al bij stilgestaan dat het vervangen van kasseien door asfalt ervoor zal zorgen dat men veel sneller over de Havenlaan zal razen? En dat uw argument van minder geluidshinder ook snel een loze verbetering zal blijken? Wat u ook aanhaalt ter verdediging, de waarheid blijft een koude douche.Maar het is nog niet te laat. De bomen staan er nog. En het vraagt misschien moed, maar laat het u alstublieft niet ontbreken aan die eigenschap die we tegenwoordig nog maar zelden zien bij politici. Stop de werkzaam-heden. Er moet zeker een of andere procedure bestaan waarop u zich kan beroepen. Toon het uitroepteken in uw partijnaam en maak het verschil!Ik ben er zeker van dat u binnen drie à vier jaar blij zal zijn met uw euvele daad. En u zal tenminste één burger zijn geloof in de politiek niet ontnomen hebben.

� Thomas�Leyers,�Laken

Platanen (2)

De platanen gaan eraan, de kasseien verdwijnen, er komt beton en nieuwe bomen. Het bestuur heeft alles voorzien, tramsporen bijvoor-beeld kunnen er komen. Rekening houdend met wat in Vlaanderen vaak optreedt als gevolg van de betonwoede: garandeert men ook het uitblijven van overstromingen in de Havenlaan? Wel wetend dat het kanaal niet ver is van waar ik woon, ben ik dus niet alleen triestig, maar ook wat ongerust.

Frank�Hus,�Schaarbeek

Cyclovia

De zondagmiddag van de Cyclovia: de centrale lanen zijn gedeeltelijk met kegels afgezet voor fietsers. Er ontstaat een lange file met auto’s, want er is niet aan gedacht het centrum ook autoluw te maken. Ik moet toevallig in de stad zijn en neem mijn fiets, zoals altijd. Er moet een ambulance langs, maar dat lukt niet door de file, dus haalt de bijrijder een van de kegels weg en zwaait hij mij vriendelijk toe als ik uit arren moede dan maar de stoep op schicht om de ambulance langs te laten. Even later staat de ambulance werkeloos langs de kant, loos alarm kennelijk. Ik haal de ziekenwagen weer in, de file staat er nog steeds. Ik voel me net zo (on)veilig met langsrazend verkeer, eerlijk gezegd. Brussel de groenste stad van Eu-ropa? Not in a million years.

� Joep�van�Dijk,�Brussel�

Vox populi, vox België

België is een land waar twee volkeren moeilijk over-eenkomen wegens uiteenlopende culturen. De cultuur-‘clashes’ draaien vooral rond territoriale onenigheden rond Brussel. Omdat heel wat Franstaligen in de Rand leven, willen ze hun rechten vrijwaren. De Vlamingen verdedigen hun territorium terwijl de Franstaligen de administratie in hun moedertaal wensen.Als er niet snel een akkoord komt, vrees ik dat de hoofd-stad gelijkenissen zal gaan vertonen met Jeruzalem.Door de conflicten is het Belgische beleid lamgelegd: de nodige beslissingen rond bijvoorbeeld de sociale zeker-heid of de economie kunnen niet worden genomen. Deze zomer, meer dan 440 dagen na de verkiezingen, lijk ik naar een ganzenbord te kijken waarop alle deelne-mers voortdurend terug naar start worden gestuurd. De coalitie voor een nieuwe regering vereist acht partijen en een tweederdemeerderheid om leefbaar te zijn. Waarover wordt er vooral gebakkeleid? Over BHV en de splitsing. In het verleden was ik actief in de lokale Brus-selse politiek. Die heb ik vaarwel gezegd omdat ik niet akkoord ging met het taalbeleid. Nu ben ik een door-snee-Belgische met vrienden in Brussel, Vlaanderen en Wallonië. Ik ben opgelucht te vernemen dat sommige politici uit de impasse willen. Wanneer wordt er einde-lijk gedacht aan de echte problemen: jeugdwerkloosheid, de economie, gezondheid, opvoeding en milieu? De eni-ge belangrijke beslissing die de regering het voorbije jaar mocht nemen, was het sturen van troepen naar Libië.Wat mij betreft, blijf ik verder stemmen voor een fede-rale regering, hoewel ik de wraaklustige uitspraken van enkele Vlaamse vrienden en het misprijzen van andere Franstaligen beu ben. Ik wil dat iedereen in dit land res-pect afdwingt en eerbiedig wordt behandeld.Brussel is een stad waar het gezellig leven is. Velen wil-len er leven omdat het een rustige en verdraagzame stad is. Nooit mag het een slagveld worden. Die minderheid extremisten in beide gemeenschappen willen we niet.Als de acht partijen niet in staat zijn een akkoord te be-reiken tegen eind september, stel ik een referendum voor waarin de Belgische burgers een democratische opinie kunnen uitdrukken over de toekomst van hun land: al dan niet splitsen. Dat is haalbaar en eerlijker dan nieu-we verkiezingen. Iedereen weet dat sommige politici er voordeel bij hebben spanningen aan te wakkeren. Onze politici mogen niet uit het oog verliezen dat ze ver-tegenwoordigers zijn van het volk. Als ze de wensen van hun kiezers niet meer tegemoet kunnen komen, moeten wij eisen dat er naar ons geluisterd wordt: vox populi...

� Marianne�Vincent,�Watermaal-Bosvoorde

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

”Als de tijd rijp is, zullen we nog nieuwe bieren uitproberen,” zeggen Yvan De Baets (boven) en Bernard Leboucq .

© IVA

N P

UT

GRATIS CoNCERTJES IN DE KRoEGEN

BRUSSEL – Vanaf 19 september kun je in een hele resem Brusselse cafés terecht voor gratis concerten georganiseerd door Stoemp! Twee maand lang zullen bekende en minder bekende groepen studenten, pendelaars en Brusselaars naar typisch Brusselse kroegen lokken met kwaliteitsvolle pop en rock.

Het initiatief van Poppunt, het aanspreekpunt voor muzikanten en deejays in Vlaanderen, ging van start in 2009. Dit voorjaar vond de eerste concertreeks van de al derde jaargang plaats, en van 19 september tot 9 november kan je in tien Brusselse kroegen terecht voor de najaarsconcerten. “Het is een leuk, laagdrempelig concertcircuit,” zegt projectcoördinator Tristan Jong.Met een mix van bekende namen en aanstormend talent wil Stoemp! zo veel mogelijk mensen naar de Brusselse kroegen halen. “Mintzkov bijvoorbeeld is al een grotere band, zij zouden normaal nooit meer in een café optreden, maar voor de gelegenheid doen ze dat toch akoestisch (op 28 september in het Rits Café, BT). De grote namen dienen als aas om de rest van de concerten ook voldoende aandacht te geven.”Er vinden twee concerten per week plaats, in typisch Brusselse kroegen als Le Cocq, Monk, Roskam, Archipel, Kafka, Merlo en Walvis, maar ook in het muziekcafé Bonnefooi en zelfs in het Kultuurkaffee en Rits Café. “Het Rits Café is geen typisch Brusselse kroeg, maar het is een interessante partner om het studentencircuit te bereiken,” zegt Jong. “Nu, die studenten vinden sowieso hun weg naar de kroegen, zij maken gretig gebruik van het caféplan van Br(ik. De uitdaging wordt vooral de pendelaars te verleiden, zodat ze na hun werk eens een avondje blijven hangen en een gratis concert meepikken.”Op 9 november wordt Stoemp! passend afgesloten in de Monk met Stoemp! Deluxe: Ladies Extravaganza, een verrassingsconcert met vier mannelijke muzikanten die uitsluitend vrouwelijke zangeressen zullen uitnodigen. BT

Meer info op www.stoemplive.be

MIN

TZKO

V. © G

UY K

oK

KE

N

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

02/463.58.58

Gastronomie > Brasserie de la Senne brouwt in Brussel

Bohèmebrouwerij in oud bakkershuisSINT-JANS-MOLENBEEK – In het begin van de achttiende eeuw telde de Brusselse binnenstad alleen al meer dan honderd brouwerijen, maar dat was er tot voor kort maar één meer in het hele gewest: de lambiekstekerij Cantillon in Anderlecht. Dankzij de avontuurlijke bierenthousiastelingen Bernard Leboucq en Yvan De Baets is het aantal Brusselse brouwerijen dit jaar verdubbeld.


DoE-hET-ZELVERS mET EEN mISSIE

Wat je zelf doet, doe je beter, groener en goedkoper. Dat zou het motto kunnen zijn van de eerste Do It Yourself Day in MicroMarché. De vzw Restart wil mensen erop wijzen dat ze niet afhankelijk hoeven te zijn van de consumptiemaatschappij. In workshops leren bezoekers onder meer hoe ze wasmiddel kunnen maken uit natuurlijke producten.

LEES MEER OP PAGINA 20-21

mET ZAZIE NAAR AfRIKA!

Losgeslagen kippen, gevaarlijke kokosnoten en op je verjaardag een emmer water over je heen... De Fanfakids, een percussiegroep uit Molenbeek, ging deze zomer naar het WestAfrikaanse Ghana en had er een heerlijke tijd. Yamina (14) en Donald (8) vertellen er meer over.

LEES MEER OP PAGINA 26-27

Bierliefhebbers kennen Brasserie de la Senne vast al wel. De Zennebrouwers oogsten in de betere Brusselse cafés

vooral lof met hun Zinnebir en hun Taras Boulba, hergiste, ongefilterde bieren zonder additieven, herkenbaar aan de rijke smaak, die mooi balanceren op de moutigheid, de prominente hop en de fruitige gist.De oorsprong van Brasserie de la Senne ligt bij de Zinneke Parade van 2002. Bernard Leboucq brouwde voor dat evenement in een kraakpand zijn allereerste Zinnebir. Yvan De Baets, die als sociaal werker ook bij de Zinneke Parade betrokken was, ontmoette Leboucq en samen begonnen de twee aan een lang avontuur. Ze brouwden achtereenvolgens in de opslagplaatsen van lambiekstekerij Moriau in SintPietersLeeuw, bij De Ranke in Dottignies (Dottenijs) en in de Proefbrouwerij in Lochristi. Maar al die tijd bleef het hun droom om in Brussel te kunnen brouwen.De zoektocht naar een geschikte en betaalbare locatie duurde drie jaar, maar leidde uiteindelijk naar een voormalige industriële bakkerij (het Huis der Bakkersbazen), naast het kerkhof aan de Gentsesteenweg in Molenbeek. De brouwerij heeft het pand van duizend vierkante meter voor dertig jaar in erfpacht van de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij, overigens mede dankzij de steun van onder meer bevriende Amerikaanse importeurs, die mee investeren.

StressEr hangt voorlopig nog geen groot uithangbord aan de gevel. We bereiken de brouwzaal langs een achterdeur in het gebouw, waar nu wort gist in plaats van brooddeeg. Plaats is er nog genoeg. Leboucq en De Baets zijn nog altijd de enigen die al het werk doen. Alleen al de aanleg van gas, elektriciteit, water, riolering en hygiënische voorzieningen vergde zware investeringen in tijd en geld. Behalve twee keer per week brouwen moet in dit stadium de infrastructuur nog verbeterd worden. Die brouwinfrastructuur is stelselmatig

opgebouwd met goed gekozen en degelijk tweedehandsmateriaal. De Baets geeft een rondleiding: de halfautomatische brouwzaal (met touchscreen) is van het Duitse merk Biering en blijkt ‘na het aandachtig lezen van de handleiding’ simpel en efficiënt. De gisttanks hebben Leboucq en De Baets zelf getekend. Ze wilden per se heel brede tanks, omdat door het grote oppervlak de druk (‘stress’) op de gist minder wordt, wat de aroma’s ten goede zou komen. “Zo’n breed vat imiteert als het ware de open gistingstanks die in het verleden ge

bruikt werden voor hoge en lagegistingsbieren,” zeggen de brouwers. De twee hebben in de tanks ook een mangat gemaakt “om de gisting te kunnen bekijken als er niets op tv is.”De hoofdvergisting gebeurt in een tank van vierduizend liter. In de rijpingskamer staan lageringsvaten van twintig, later ook van veertig hectoliter. De rijping duurt drie weken. De bieren van Brasserie de la Senne worden niet gefilterd, waardoor het geen probleem is om ze te laten hergisten op vat. Een vatenvuller van Duitse makelij kuist, ontsmet en vult de vaten. De bottelmachine uit de Elzas kan drieduizend flessen per uur aan. Het vee van een boer uit Dilbeek ontfermt zich over de draf.“We zijn nog altijd een bohèmebrouwerij,”

grijnst Yvan De Baets. “Onze financiële situatie laat ons nog niet toe onszelf een salaris uit te betalen.” Gelukkig kunnen hij en Leboucq ervan uitgaan dat de investeringen wel zullen renderen. Voorlopig brouwen De Baets en Leboucq twee keer per week twintig hectoliter, maar de brouwerij is gedimensioneerd op brouwsels van veertig hectoliter. De brouwcapaciteit ligt zo momenteel op 1.800 hectoliter, terwijl de vraag nu al rond 3.000 hectoliter per jaar ligt. Brasserie de la Senne kan dus alles wat het produceert meteen kwijt, en dan richt ze zich nog bijna uitsluitend op Brussel. De mogelijkheden in de rest van België en het buitenland zijn onbeperkt.De Baets: “Natuurlijk brouwt men in het buitenland ook, maar Belgisch bier is voor buitenlanders als Franse wijn: altijd goed, zelfs al is dat in werkelijkheid soms anders.” De brasserie exporteert wel al kleine hoeveelheden, maar wil geen exportbrouwerij worden. Over afzienbare tijd zullen hun bieren overigens ook te proeven zijn in het traditionele stami-nee dat Leboucq en De Baets in de brouwerij willen inrichten. En als er volgend jaar wat tijd vrijkomt, willen ze ook opnieuw hun schouders zetten onder Bruxellensis, het festival voor karakterbieren waarvan ze de geestelijke vaders zijn.

Brussels CallingParadepaardjes van de brouwerij blijven Zinnebir en Taras Boulba, en ook JambedeBois en Equinox blijven in de aanbieding. “Zodra de tijd rijp is, zullen we nieuwe bieren uitproberen. Brussels Calling was al een eerste experiment toen we hier in Molenbeek voor het eerst konden brouwen.”Een vast plan volgen de twee niet. “We maken karakterbieren die we zelf ook graag drinken. Voor ons moet een bier ofwel zuur zijn, zoals de lambiekbieren, of bitter, zoals wij ze graag maken. Net als vroeger dus, toen zoet bier gewoon niet bestond. We werken alleen met de basisingrediënten water, mout, hop en gist. En we werken meestal dikwijls met een laag alcoholpercentage. Hoge alcoholpercentages zijn niet nodig voor een rijke smaak.”�� Michaël�Bellon

www.brasseriedelasenne.be

“ Voor ons moet een bier zuur zijn, zoals lambiek, of bitter, zoals wij ze graag maken. Net als vroeger, toen zoet bier gewoon niet bestond”

© B

EN

JAm

IN T

oL

LE

T

© f

AN

fAK

IDS

GATZ EN GUTmAN RIDDERS VAN DE RoERSToK

Het dertiende Belgische Bierweekend op de Grote Markt is mede dankzij het mooie weer een succes geworden. In drie dagen kwamen opnieuw zo’n 70.000 deelnemers af op de bierstand-jes. Het gaat om een gemengd publiek van Belgische en internationale bier-liefhebbers en van toeristen.Het Bierweekend begon vrijdagmid-dag met een zegening van het bier in de kathedraal van Sint-Michiels en Sint-Goedele. Een ceremoni-ele bierton wordt dan met wijwater besprenkeld opdat het bier waarmee de brouwers Gods schepping eren “de dorst van de mensen moge lessen”. Tegelijkertijd werd voor het beeld van patroonheilige Sint-Arnoldus ook stil-gestaan bij enkele founding fathers die het voorbije jaar het leven lieten, zoals Albert Moortgat, Pierre Celis (van het Hoegaards witbier), en Modeste Van den Boogaert (van De Koninck).Tijdens de academische zitting even later in het stadhuis werd duidelijk dat hun erfenis inmiddels goed wordt beheerd. Onder het twintigtal dat door de Ridderschap van de Roerstok der Brouwers geridderd werd, bevonden zich veel buitenlanders die het Belgi-sche bier tot in Oostenrijk, Amerika, Dubai, of Nieuw-Zeeland promoten. Twee prominenten die zich vanaf nu Ridder van de Roerstok mogen noe-men, zijn Amerikaans ambassadeur Howard Gutman en Sven Gatz, die een dag eerder officieel directeur van de Belgische Brouwers werd. MB


ADVERTENTIE

Muziek > Vincent Lesage laat Brussels Bachkoor ook iets anders dan Bach zingen

Bachkoor herdenkt aanslagen 9/11SCHAARBEEK – Niet in de Basiliek, zoals eerst aangekondigd, maar in het Conser-vatorium brengt het vijfjarige Brussels Bachkoor het Requiem for a decade. Tien jaar na de terreuraanslagen in de VS zorgt het koor met het Requiem van Mozart voor een sereen statement.

Dirigent Vincent Lesage is ambitieus. In 2013 wil hij met het Brussels Bachkoor op tournee gaan met de Johannespassie van Bach. En dit jaar waagt hij zich met het amateurkoor op 11 september aan het Requiem van Mozart. In een bezetting die voor de gelegenheid van dertig koristen aangroeit tot veertig, en samen met een orkest. “Ik heb heel wat goede stemmen extra gerekruteerd voor deze productie, en hoop dat die zangers bij het koor zullen blij-ven,” zegt Lesage, professioneel actief in het Collegium Vocale (Gent). “Ik heb twee jaar terug een Brussels Bachkoor geërfd dat de lat hoog legde. Aan het repertoire van de Bachdynastie wil ik polyfonie, 17de-eeuwse Duitse muziek, de meesters vóór Bach toevoegen: Mozart, De Lassus, Hassler en dies meer.” Lesage nam de fakkel over van dirigent Mi-chael Scheck, oud-conservatorium directeur van Antwerpen. In 2006 werd in Vlaams-

Brusselse kringen van de KUB naar koorleden gezocht. Bedoeling was een Brussels Bach-koor te vormen, naar analogie met het Ant-werpse Bachkoor. In de KUB (later HUB) gin-gen de eerste repetities door, tot er anderhalf

jaar terug verhuisd werd naar de Spiegelzaal van De Markten. Scheck (die nog actief is in Koor & Stem, de koepel van Vlaamse koren) dacht maar één opstartjaar te blijven. Uiteindelijk veran-

kerde hij zich drie jaar. Lesage, die bij een uitvoering van het Weihnachtsoratorium van Bach meezong, volgde hem op. “Met dit ora-toriumkoor kunnen we om budgettaire en organisatorische redenen maar om de twee jaar groots uitpakken,” zegt hij. “Het idee van het Requiem for a decade komt van Marc Bultereys (cultuurbeleidscoördinator van Sint-Agatha-Berchem, JMB) . Hij haakt hiermee in op een traditie om in alle tijdzones ter wereld op 11 september Mozarts Requiem te bren-gen. Vorig jaar nog zong ik het werk met het Collegium Vocale in de Heilig-Kruiskerk van Warschau, waar Chopins hart bewaard wordt. Chopin wou het werk op zijn begrafenis heb-ben. De datum 9/11 biedt een omkadering die interessant kan zijn bij het Requiem . Er is de emotionele impact en de Latijnse tekst die past bij het thema en mogelijk een dialoog met religie tot stand kan brengen. En de Conserva-toriumzaal brengt de romantische aura die het werk in de 19de eeuw kreeg, terug tot leven. Al is het misschien omdat de zaal op barsten staat,” grapt de dirigent. Jean-Marie Binst

Requiem for a decade op 11 september, 20u in het Conservatorium van Brussel, Regent-schapsstraat 30, Brussel, 02-512.34.25

Vincent Lesage, op ‘9/11’ te bewonderen in de Conservatoriumzaal.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

www.mivb.be

Je MOBIB-kaart herladen begint bij de GO, KIOSK en BOOTIK.


ADVERTENTIE

Brussel, een goddelijk monster

© C

AR

LOS

OIL

IVE

IRA

RE

IS /

JIM

ICH

/ B

EW

ER

KIN

G: B

DW

Gelezen: De Monstertrilogie van Tom Lanoye, ook te zien op zondag-avond om 21u15 op Eén.

In mijn boekenkast staat een bibli-ofi ele koekendoos met de beeltenis van een koning met Boudewijn-bril. De koning lijkt evenwel verdacht veel op Tom Lanoye en in de doos zit dan ook de trilogie Het goddelijke mon-ster , Zwarte tranen en Boze tongen . Dat is Lanoyes versie van Het ver-driet van België , want onder de drie-kleur van de drie papieren kaftjes zitten gitzwarte hardbacks.

Op de gekleurde papieren kaftjes zijn wel een aantal Belgische symbolen te zien. Koekjes van hofl everancier Delacre, maar ook een gar-naalvisser, het Atomium, en een Gille van Bin-che: zij staan natuurlijk symbool voor de drie landsdelen Vlaanderen, Brussel en Wallonië.De garnaalvisser en de Gille verschijnen in een aantal beklijvende passages als visioenen aan het hoofdpersonage Katrien Deschryver. Maar hoe zit het met Brussel in deze meer dan dui-zend bladzijden tellende roman, waarvan de tv-serie op Eén net begonnen is?Het zwaartepunt van Lanoyes familie-epos ligt dan wel in de West-Vlaamse tapijtindu-strie, Brussel is er ook prominent in aanwezig. Vader Herman Deschryver zit er op het hoofd-kantoor van zijn bank, en zijn twee homosek-suele zonen zijn er asiel komen vragen. Bruno is bezoeker van sauna Corydon – de eerste sauna naar New Yorks model in België – en loopt er in de darkroom zijn broer Steven tegen het lijf (de tweede afl evering van de tv-serie nu zondag heet niet toevallig ‘Broederdienst’).Het is Steven die een loft heeft met zicht op het Atomium. Dat klinkt hip, maar Steven weet net als alle Brusselaars dat dat maar een slap surrogaat is voor de New Yorkse loft waar hij van droomt. Brussel is dan mis-schien een grootstad, maar verhoudt zich tot echte wereldsteden zoals een West-Vlaams provincienest zich tot Brussel verhoudt. Zulks is potgrond voor een minderwaardigheids-complex dat gecompenseerd moet worden met ‘lullenkoek’ en lijntjes ‘eierdop haché’ die Steven gaat scoren in Sint-Joost-ten-Noode of ’t Plein van Fontainas, zoals Lanoye die oor-den van verderf noemt.Overigens gebruikt Lanoye, al was het maar om te pesten, in de mond van zijn persona-ges ook Franse benamingen als boulevard

du Jardin Botanique of place Rogier. Het Justitiepaleis heet dan wel ‘Paleis van de Rechtvaardigheid’. En Hotel Astoria wordt Hotel Victoria, de plek waar kolonel in ruste Yves Chevalier-de Vilder de eer aan zichzelf houdt. Ondertussen woedt buiten “de stad-staat Brussel, de verminkte metropool. Het kleine Parijs waarvan de kolonel naar eigen veelvuldig zeggen het Grote Verval heeft meegemaakt.”Natuurlijk heeft Brussel daaraan zijn hoofd-rol in Het goddelijke monster te danken: in een roman met verminking en verval als hoofdmotief kan het niet ontbreken. In de hoofdstad sluiten hoge piefen tijdens za-kenlunches louche deals, maar tapijtboer Leo weet dat alles er voor de rest fout loopt: “Daar was nondedju maar één ding dat mar-cheerde in heel dat Brussel, en dat waren de mobiele telefoons.”Is Lanoye uit zijn schrijfstoel gekomen om Brussel te portretteren? Natuurlijk heeft hij in zijn trilogie meer aandacht voor dialogen en discours dan voor decors. Maar hij had dan ook het beeld van Brussel nodig dat de gemiddelde Belg ervan heeft, en daar staat nu eenmaal alleen de Comme chez soi, de Nieuwstraat en de Falstaff op. Toch heeft Lanoye haast zeker het parcours afgelopen van de Witte Mars, die een culminatiepunt vormt in zijn boek. Op een congres van de Witte Beweging vooraf lanceert iemand nog het ludieke voorstel om “op de Brus-selse Grote Ring in Vilvoorde met ontbloot achterste over de vangrail van het viaduct te gaan hangen. Met als doel zich, voor het oog van internationale camera’s, te ontlasten op een zestig meter lager gelegen en pas failliet verklaarde autofabriek.”Maar als de tantes Milou en Madelijne zich aansluiten bij de Mars wordt er even niet op Brussel gekakt: “Nu zien wij, dankzij deze glorieuze dag, dat wij ons grandioos hebben vergist. Want potverdikke, onze viervoudige hoofdstad? Ze mag er zijn.” Na een korte lofzang gaat het dan weer over de ‘pedaal-emmer’ van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de ‘tieten van koepels van het Justitiepaleis, maar Zwarte tranen ein-digt met een mooie scène op de trappen van het Beursgebouw, waar zelfs de doden met elkaar schijnen af te spreken. Benieuwd hoe dat er in de tv-serie zal uitzien.

Michaël Bellon

Pra

at

ach

teraf

BRUSSEL – “Waarom ligt hedendaagse klassieke muziek zo moeilijk bij het grote publiek? Alsof een museumpubliek enkel de kunst zou smaken van vóór Malevitsj’ zwarte vierkant.” Het is een van de vragen die aan bod komen in het wel heel bijzon-dere Utopia::47 – A very last passion. Compo-nist-regisseur Eric Sleichim legt uit hoe de stemvork in de steel zit.

Eric Sleichim (1958) is sinds 1988 de bezieler van Bl!ndman, dat ondertussen is uitgegroeid tot een collectief van vier kwartetten (saxo-foon, vocaal, percussie en strijkers). Hij is ook huiscomponist van Muziektheater Transpa-rant, en staat met een coproductie van beide huizen op het KlaraFestival. Sleichim: “Mu-sica Antiqua Brugge vroeg om iets te doen met de muziek van Heinrich Schütz, die honderd jaar voor Bach is geboren en tussen polyfo-nie en barok in zit. In mijn zoektocht naar een link met vandaag stootte ik op een boek van Günter Grass, Trefpunt Telgte . Dat trekt een parallel tussen een kunstenaarsbijeen-komst waar Schütz bij zat aan het einde van de bloedige Dertigjarige Oorlog in 1647, en de Gruppe 47 van na de Tweede Wereldoorlog waar Grass zelf deel van uitmaakte. De kun-stenaars bezinnen zich over de vraag of er na de tragedie nog hoop is voor de mensheid. De prachtige muziek die Schütz tijdens de oorlog schreef, is in het eerste deel van onze voor-

stelling te horen. Het tweede deel speelt zich dan af in 2047, na een fi ctieve dertigjarige, planetaire oorlog met ecologische, demogra-fi sche en religieuze motieven. Ik heb mijn muziek daarvoor in een passie gegoten, zoals Schütz er ook geschreven heeft.”Bij die dramatische inhoud hoort een bijzon-dere vorm. Sleichim: “Ik zit ook al lang met de vraag waarom mensen het zo moeilijk hebben met hedendaagse muziek. Die vraag wordt op een gegeven moment ook letterlijk gesteld in de voorstelling. Het eerste deel verglijdt zo van een concert naar een conferentie, waarin mu-zikale vragen gesteld worden waar het publiek zich ongetwijfeld bij betrokken voelt. In het tweede deel wordt het publiek ook fysiek be-trokken bij de voorstelling. De moderne pas-sie heeft een volledig andere setting en zorgt voor een volledig andere manier om muziek te beleven. De beelden van Kurt d’Haeseleer zijn er onlosmakelijk mee verbonden, en puur mu-zikaal is het tweede deel een antwoord op de vragen uit het eerste deel.” MB

Utopia::47 – A very last passion, van Eric Sleichim & Bl!ndman en Muziektheater Transparant, 10 en 11 september om 20.30 uur in het Kaaitheater (KlaraFestival). Meer op 070-21.02.17, www.klarafestival.be, www.blindman.be en www.transparant.be

Passie anno 2047Theater > Bl!ndman brengt ‘concert-debat’

Tentoonstelling08.04.2011>31.12.2011

Museum voor het Kostuum en de KantInlichtingen: 02 213 44 50 | www.musea.brussel.be

BRUSSEL – “Waarom ligt hedendaagse klassieke muziek zo moeilijk bij het grote publiek? Alsof een museumpubliek enkel de kunst zou smaken van vóór Malevitsj’ zwarte vierkant.” Het is een van de vragen die aan bod komen in het wel heel bijzon-derenist-regisseur Eric Sleichim legt uit hoe de stemvork in de steel zit.

Theater

© C

AR

LOS

OIL

IVE

IRA

RE

IS /

JIM

ICH

/ B

EW

ER

KIN

G: B

DW

KanALL-Z, het is de naam van de filmdocumentaire die Zinnema in samenwerking met vzw Beelden-storm maakte over het Brusselse kanaal en haar bewoners. Het ka-naal is ook de rode draad door het programma van het openingsfeest, dat nu zaterdag 10 september van start gaat op de Biestebroekkaai.“Het is een prachtige, groene locatie die op een boogscheut ligt van ons centrum. Het centrum heeft volgens ons heel wat potentieel, en we willen daar ruchtbaarheid aan geven,” zegt Helena Desiron van Zinnema.

Voor het feest bracht Zinnema ver-schillende organisaties bijeen. Zo lieten de jongeren van Media Actie Kuregem–stad, kortweg Maks, zich door het thema inspireren om kort-films te maken. Van 14 tot 16 uur zullen de docu-mentaire KanALL-Z, de kortfilms en andere ‘kanaalfilms’, zoals het choreografische Kanalket, gepro-jecteerd worden op de cinemaboot. Voor de kleinsten worden aangepas-te kanaalfilms vertoond, en dat van 16 tot 18 uur. Op vaste grond kan u genieten van Circa Patagoniña:


Ecologie > DIY-day leert je de handen uit de mouwen te steken

Wat je zelf doet, doe je groener

E en DIY-day organiseren, het sluimert al jaren in de ge-dachten van organisatoren

Ben de Melker en Babila Poma. Voornaamste doel is de verschil-lende kunstvormen en initiatieven die er in Brussel zijn, samen te bren-gen en met elkaar te verbinden. Ze organiseren al jaren allerhande ac-tiviteiten, en in juni hebben ze de vzw Restart opgericht om hun ac-tiviteiten te bundelen. “Wij zijn een tiental vrienden van erg verschil-lende horizonten. Ieder heeft zo zijn interesses: het organiseren van tentoonstellingen of van concerten, do it yourself of sociaal-culturele activiteiten,” zegt De Melker. “Het is een soort koepelorganisatie die voor het eerst op de proppen komt met een groot publiek evenement, de DIY-day.”“Je hoort overal spreken over do it yourself, maar het blijft erg vaag of is niet toereikend voor een groot publiek. Deze DIY-day is echt laag-drempelig en gratis, mensen kun-nen en passant iets meepikken,” zegt De Melker. “De meeste mensen lopen blindelings mee in de con-sumptiemaatschappij, terwijl ze door zelf dingen te doen en te ma-ken, niet zo afhankelijk hoeven te

zijn van consumptie. We willen de mensen daarvan bewust maken aan de hand van workshops.”De krachten van Restart worden op de DIY-day exponentieel verme-nigvuldigd door de samenwerking met tientallen kunstenaars uit al-lerhande sectoren. “We komen al-lemaal uit verschillende netwerken, Nederlandstaligen, Franstaligen, expats… Op DIY-day willen we al die mensen samenbrengen en kennis en knowhow delen,’ zegt Babila Poma. “Daarnaast willen we mensen die niet meteen een artistieke aanleg hebben, creatieve impulsen geven om te tonen dat zijzelf ook dingen kunnen verwezenlijken.” Vrijwilligers en artiesten bijeen re-kent Restart op zo’n 120 mensen om de DIY-day in goede banen te lei-den. “Dagelijks komen daar mensen bij die zich spontaan aanmelden via de website en hun savoir-faire wil-len delen.”

ZaadballenAllemaal goed en wel, maar wat kunnen we op de DIY-day zoal zelf leren doen? Het aanbod bestaat uit drie grote blokken: ecologie, elek-tronica en arts & crafts. “Tijdens de ecologische workshops leer

je van alles maken met natuur-lijke producten”, zegt De Melker.

“Wasproduct bijvoorbeeld, of seed balls of zaadballen die je ergens op

een braakliggend stuk grond kunt smijten en waaruit nadien planten

BRUSSEL – Mensen moeten leren hun capaciteiten te benutten om zelf dingen te maken en kennis moet gedeeld worden met anderen. Om dat in de praktijk te brengen, organiseert de vzw Restart de allereerste Do It Yourself Day. “We houden het laagdrempelig, iedereen moet zich thuis voelen: kunstenaars, wijkbewoners en toevallige passanten.”

Ben de Melker (tweede van links) en Babila Poma (tweede van rechts) voor MicroMarché. De affiches zijn gezeefdrukt en zelfgemaakt.

© B

EN

JAM

IN TO

LL

ET

Evenement > Zinnema opent nieuwe seizoen met KanALL-Z

Feest op het kanaaleen artistiek kanaalproject van de Fundación Patagonista en Het Ali-bicollectief.Gemeenschapscentrum De Rinck is op KanALL-Z present met een debat, waar onder anderen burgemeester Gaëtan Van Goidsenhoven (MR), stadsbouwmeester Olivier Bastin en projectontwikkelaar Atenor van ge-dachten wisselen over de toekomst van het kanaal.Voor wie gewoon wil eten en fees-ten zijn er vanaf 16 uur doorlopend barbecue en concertjes. Met om ze-ven uur het Ukologisch Museum en even later het afsluitende tangocon-cert Bruxelles-Aires. BS

Meer info op www.zinnema.be of 02-555.06.00

ANDERLECHT – Dans, muziek, film, debat, tango, muziek, barbecue en Patagonisch circus, dat zijn de recepten van het openingsfeest KanALL-Z, waarmee het centrum voor amateurkunsten Zinnema het nieuwe seizoen op gang blaast.

ADVERTENTIE


’Tis the last rose of summer, schreef ene Thomas Moore zo’n 194 jaar geleden. Dat lijkt droevig, maar voor gastronomen breken gouden tijden aan.

De roos, de meest bejubelde der bloemen, is lid van een grote familie binnen het plantenrijk, de Rosaceae, waartoe ook de pruimen en aardbeien, maar evengoed de pimpernel en de vrouwenmantel behoren. Heel wat van ons doorsneegamma fruit behoort eigenlijk tot de Rosaceae. Maar de echte ro-zen? Op het eerste gezicht zijn het sierplanten, tot we het aangename aan het nuttige willen paren.Heel wat sierrozen zijn ‘genetisch gemanipuleerd’ in de oude zin van het woord: ze zijn veredeld door gedreven kwekers en liefhebbers. Bij het uitkienen van steeds mooiere (en meer winstgevende) com-merciële rozen is men zo geobsedeerd, dat men vaak verwaarloost dat ze ook parfum zouden moe-ten hebben. Sierrozen zijn nutteloos voor de gas-tronoom. En dat is trouwens maar goed ook, want heel wat sierbloemen zijn zo behandeld met be-strijdings- en bewaarmiddelen dat, zoals een ken-ner me ooit toevertrouwde, “ze beter na gebruik bij het klein giftig afval worden gedaan dan naar het groene plekje gebracht.”Voor gastronomische rozen moeten we naar be-trouwbare volkstuinen, naar wegkanten en holle wegen. Daar staan wildere, ouderwetse rozen die vanzelf bloeien en nooit een bloemenveiling van dichtbij gezien hebben. Er bestaan tientallen soor-ten wilde rozen (Rosa spp.), men vindt ze in alle ge-matigde streken van de aardbol, maar ook ver boven de poolcirkel en hoog in de bergen van de tropen.Alle rozen zijn in principe eetbaar. U moet er dan wel eerst de doornen af halen. Maar de groene plant is natuurlijk niet zo interessant. Rozen worden al millennia gebruikt in de bereiding van ons eten. In de klassieke keuken denken we in de eerste plaats aan de bloemblaadjes. Niets houdt ons tegen om die in de sla te mengen. Bij de juiste soorten en kweek-vormen (damascusroos, Rosa damascena) bevatten de bloemblaadjes voldoende rozenolie om een geur af te geven aan het eten. Sinds eeuwen destilleert men er rozenolie uit voor de parfumindustrie. Ro-

zenwater is daarvan een bijproduct. In een aantal culturen worden de gasten ontvangen middels het

besprenkelen van de handen met rozenwater, voor het aan tafel gaan. Rozenwater (en oranje-bloesem) wordt in onze volkskeuken ook al lang gebruikt om gebak (wafels bijvoorbeeld) een sub-tiel geurtje bij te geven. Snoep, zoals de Turkse

lokum, wordt ook vaak met rozenwater gekruid.Maar dan zijn er de rozenbottels, de vruchtjes

van de roos. In de zomer worden ze rood en dik. En tot ver in de winter blijven ze eet-baar aan de struiken staan. Auteurs mer-ken op dat ze bijzonder voedzaam zijn. Ze

kunnen zowel rauw gegeten worden als in gelei of stroop, of verwerkt in taar-

ten en, natuurlijk, thee. De smaak is appelachtig, vaak wat zurig, soms ad-

stringerend. De regel is: hoe dieproder de rozenbottel, hoe sterker de smaak.

Rozenbottels blijken bijzonder rijk aan vitami-ne C, wat de reden is waarom ze ook zo goed bewaren op de struik. Ascorbinezuur (vit. C) is een antioxidant bewaarmiddel dat veel in de

voedingsindustrie wordt gebruikt. Ik lees ergens dat rozenbottels twintig maal meer vitamine C bevatten dan sinaasappelen. In de schaarste van de Tweede Wereldoorlog liet het Britse ministerie van Volks-gezondheid duizenden tonnen rozenbottels oogsten langs de wegen en distribueerde de rozenvruchtjes onder de bevolking. Ze bevatten naar het schijnt ook behoorlijk wat calcium, ijzer en fosfor. Ze zijn ook makkelijk te vinden. Zelfs als het sneeuwt, staan de bottels nog steeds te pronken, op een ogenblik dat ander overlevingsvoedsel verdwenen is. Die Britse ervaring met de vruchtjes heeft ervoor gezorgd dat het grootste aantal recepten voor rozenbottels ook vandaag nog uit Engeland komt. Onlangs trok een laat zomers rozenmassief mijn aandacht, de rozengeur was echt te snijden en ik zag honderden dikke, rode vruchtjes hangen, die er al best sappig uitzagen. Zou ik eens proberen?We hebben er afgeknipt met een snoeischaar, zo-veel als we konden meenemen, en naar de keuken gebracht. Daar hebben we de rozenbottels wat gespoeld, en ze zorgvuldig van kroontje en steel ontdaan – een heel werkje! Vele recepten vermel-den dat ook de zaadjes moeten worden verwijderd, maar dat hebben we niet gedaan, vermoedend dat daar het meeste pectine zit opgeslagen. We hebben

de vruchtjes dan onder water gezet en laten koken. Dat ging niet zo vlot: om ze voort te kunnen koken, hebben we water bijgevoegd. Op den duur werd het vruchtvlees dan toch zacht, en de keuken vulde zich al die tijd met een uitgesproken rozengeur. De ge-kookte massa hebben we dan doorgestoken met de roerzeef. Waarop we suiker bijvoegden, evenveel suiker als pulp samen met kookwater, en het geheel opnieuw lieten koken. Ons experiment wilde maar moeilijk vanzelf geleren, de jam wilde niet echt in-dikken. Nu kan het product ook zo gebruikt worden als siroop, maar we hebben onze zin doorgedrukt door wat PEC toe te voegen. Het resultaat is een erg roze jam, die, naar mijn gevoel, een beetje vulgair zoet en rozig smaakte. Maar ik ben geen zoetekauw. Het is in ieder geval de moeite waard om het eens te proberen, de vruchten zo plukken uit de gewone huiselijke natuur rondom ons. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Rozenbottel

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

groeien. Of je leert meer over guer-rilla gardening of biologisch verant-woorde stadstuintjes, of vertikaal tuinieren voor mensen die geen tuin hebben, maar wel een terras of een muur kunnen omvormen tot ‘tuin’.

De vzw Worms komt dan weer to-nen hoe je met regenwormen kunt composteren op je appartement.”In het elektronicaluik leer je onder meer hoe je oude consoles nieuw leven kunt inblazen. Ook wordt een educatief verhaal gepresenteerd over fruit en elektronica, met mo-tortjes aangevoerd door citroen-zuur, instrumenten uit bananen, luidsprekers uit papier en magneet of aangedreven door een fiets. Met arts & crafts ten slotte doelen de organisatoren op juwelen uit recyclagemateriaal, naaiwerk, het vervaardigen van stickers en in-strumenten, allemaal met recupe-ratiemateriaal. Daarnaast is er een educatief luik met een circusatelier waar circuskunstjes worden aange-leerd.

StedelijkIn de toekomst wil de DIY-day een

link zijn tussen stad en platteland, maar in een beginfase gaan de ini-tiatiefnemers voluit voor de stad, voornamelijk omdat ze zelf in Brus-sel wonen en werken. “In de stad gebeuren veel dingen, allemaal door elkaar. Alles moet snel gaan,” zegt Poma. “We willen de mensen ertoe aanzetten tijd te nemen om op een creatieve manier met doordeweekse dingen om te gaan.”De activiteiten vinden zowel bin-nen plaats in de MicroMarché als buiten op de Pantsertroepensquare. Buiten wordt er zo weinig mogelijk elektriciteit ingezet: de concerten zijn akoestisch, er zijn volksspelen en een circus met ballerina. Binnen is er wel elektriciteit voorhanden en wordt ook de elektrokaart ge-trokken met elektronische muziek. Verwacht evenwel geen deejays, wel mensen die optreden met zelfge-bouwde machines en instrumenten. Voor kinderen spelen ‘babbelende groenten’ een poppentheaterstuk rond ecologie.Vanaf 19 uur is er een vegetarische biobarbecue met groenten van loka-le boeren en nadien is er een vuur-spektakel op muziek en een manou-che-concert van de Franse groep Hop Hop Hop Crew in café Merlo.

� Benjamin�Tollet

De DIY-day gaat door op zaterdag 10 september van 11.30 tot 23 uur op de Pantsertroepensquare en in MicroMarché, Steenkoolkaai 9 in Brussel.Meer info op www.diyday.be

“Door zelf dingen te maken hoeven we niet zo afhankelijk te zijn van consumptie”

Rozen worden al millennia gebruikt in de bereiding van ons eten

ADVERTENTIE

Seizoen/saison 2011–2012

BRONKS Jeugdtheater/Théâtre Jeune PublicVoorstellingen voor kinderen en jongeren, theaterworkshops en veel meer.Spectacles pour enfants et pour jeunes, ateliers de théâtre et beaucoup plus.

18/09 – 14:00 tot/à 18:00Taart! Gâteau ! gratis seizoensopener/ouverture de la saison gratuit (all)

24/09 – 19:00PREMIÈRE KipKappen (6+) – BRONKS & Pascale Platel

25/09 – 15:00KipKappen (6+) – BRONKS & Pascale Platel

28/09 – 14:30KipKappen (6+) – BRONKS & Pascale Platel

BRONKS 20 JAAR/ANS

BRONKS Jeugdtheater/Théâtre Jeune Public

Tickets/billets & info www.bronks.be – 02 21 999 21BRONKS, Varkensmarkt 15-17, 1000 Brussel

adv BDW Bronks 20 jaar.indd 1 20/07/11 18:08

© N

ICK

TR

AC

HE

T


“Ik had het gevoel voor een muur te staan in Brussel: doordringen tot die boeiende mengeling van mensen, leek me schier onmogelijk,” zegt Manon de Boer. “Toch had ik er een goed gevoel bij. In Brussel behoort iedereen tot een minderheid.”

V an India herinnert Manon de Boer zich niets meer: nog geen drie was ze toen haar vader en moeder aan het eind van

de jaren zestig naar Nederland terugkeerden. Haar prille jeugd en tienerjaren beleefde ze in Den Haag, daarna ging ze Beeldende Kunsten in Rotterdam en Amsterdam studeren. “Daar heb ik een goed contact opgebouwd met ver-schillende buitenlandse studenten. Dat, en de drang om buiten Nederland te breken, hebben me na mijn studie naar Brussel geleid. Samen met enkele van die studievrienden.”“Amsterdam-Brussel: een wereld van verschil. Amsterdam is door de grachtengordel geogra-fisch makkelijk onder de knie te krijgen, Brus-sel is een doolhof. Verloren lopen was mijn lot van elke dag. Ik had ook het gevoel voor een muur te staan: doordringen tot die boeiende mengeling van mensen van verschillende ran-gen en standen en de meest uiteenlopende nationaliteiten, leek me schier onmogelijk. Toch had ik er een goed gevoel bij, en zodra de eerste openingen zich begonnen aan te bie-den, groeide het besef dat Brussel een biotoop is met enorm veel mogelijkheden tot netwer-ken. Dat hybride is hier een constante, ieder-een behoort tot een minderheid. Daardoor is een manier zoeken om je te verhouden tot je

omgeving bij wijze van spreken ook iets con-stants. Het is steeds weer leren en ontdekken. In Nederland heb je zulke steden niet; zelfs Amsterdam is veel homogener dan Brussel. Het heeft allemaal gemaakt dat ik veel langer ben gebleven dan aanvankelijk gepland. En dat ik wellicht nog lang zal blijven.”“Ik ben me ook geleidelijk aan steeds minder Nederlandse beginnen voelen, ik ben gewoon een inwoner van Brussel die toevallig uit Ne-derland komt. De directheid die de Nederlan-der zo kenmerkt, de luidruchtigheid, ik hoef het niet meer zo. Gaandeweg ben ik me com-fortabel gaan voelen bij die ietwat omfloerste sociale contacten in Belgenland.”

DialoogBrussel is een interessante stad om als kun-stenaar te leven en te werken, vindt De Boer. “Hier heb je verschillende manieren van sa-menwerken, er is dialoog tussen de verschil-lende kunstdisciplines. Zo heb ik veel contact met mensen uit de dansen de muziekwereld. Vriendschappelijke contacten en professionele contacten. Bijvoorbeeld met George van Dam, een violist bij Ictus, die heeft meegewerkt aan de soundtrack van zes van mijn films en van wie ik ook een portret heb gemaakt. Die an-

dere disciplines vormen voor mij dan ook een belangrijke bron van inspiratie, die me wordt aangereikt door de manier waarop het hier al-lemaal verweven is. In Amsterdam is die band tussen de kunstenaars veel minder sterk, daar blijft het hokjesdenken min of meer de norm. Hier kennen kunstenaars van verschillende disciplines elkaar, en tonen ze actief interesse voor elkaar en voor elkaars werk.” “Een ontmoeting die ontzettend veel voor mij heeft betekend, is die met Jan Mot en Oscar van den Boogaard, toen ze nog samen een ga-lerie hadden. Oscar is zich na verloop van tijd volledig gaan wijden aan het schrijven, Jan is als galeriehouder een toeverlaat die mijn werk een tribune bezorgt. Een grote stap was ook de oprichting van het productie- en distri-butieplatform Auguste Orts, nu vijf jaar ge-leden. Een gezamenlijk initiatief van Anouk De Clercq, Sven Augustijnen, Herman Assel-berghs en mezelf. Het is niet zozeer dat we samen werk maken, het is de inspiratie van de ene die de inspiratie van de andere voedt. Een productieve kruisbestuiving, ook dank-zij coördinatrice Marie Logie. Laat het maar aan Marie over met een sluitend budget op de proppen te komen, op de juiste plaatsen aan te kloppen. Dat is een enorme hulp: al die din-

gen zelf doen zou heel veel energie opslorpen, energie die ik nu kan besteden aan creëren.”

Geheugen en tijdDat creëren doet De Boer binnen het medium film. “Indertijd, aan de academie, ben ik be-gonnen met fotografie, met portretten, maar gaandeweg geraakte ik steeds meer geboeid door de werking van tijd en de ervaring van tijd. De stap om een en ander te exploreren in experimentele kunstfilms was niet zo groot. Ik werd daarin ook gestimuleerd door kennis-sen, door de inspiratie die ik heb mogen op-doen in het Filmmuseum.”“Een unieke instelling is dat. Uren en uren heb ik er gesleten, me voor een prikje onder-

‘Presto, perfect sound’, 2006: Manon de Boer portretteert de violist George van Dam.

© MARC GYSENS

VORST – “Maximaal twee jaar, langer was ik niet van plan te blijven. Een dronkenmans-eed: we zijn achttien jaar later, en uitgekeken op Brussel ben ik lang niet. De complete desoriëntatie van mijn beginperiode is nog maar een vage herinnering, maar het gevoel dat je steeds weer een manier moet vinden om je te verhouden tot je omgeving, is er altijd.” Manon de Boer, dochter van een antropoloog, is geboren in India en opgegroeid boven de Grote Rivieren. Met haar experimentele films heeft ze haar plaats veroverd in het Brusselse kunstwereldje.

© IC

TUS


FREDDI SMEKENS

Misterjeus

E ven aangenaam als bedroevend aan een stad is dat ze soms misterjeus overkomt. Ik blijf me afvragen waar-

om ik da misterjeuze aan ons Brussel altijd een beetje triestig gevonden heb. Misschien omdat ik de stad niet helemaal ken? Of mis-schien omdat anderen ze beter kennen dan ik? Wee zal het zegge? Maar de vraag blijft, waarde lezer: wa es er misterjeus on ’n stad? Persoonlijk zou ik het in één zin willen sa-menvatten: dat alles verandert en toch het-zeulfde blaaft. Het zou mij echter verwonde-ren dat iedereen daarmee instemt. Mo soit, tot doe too.Waar ik dat misterjeuze aspect van de stad vandaan haal, is bij nader inzien niet zo moeilijk te achterhalen. Het komt er gewoon op neer af en toe e wandelingske te moeke in de wijken en de omgeving waar men opgegroeid is. Op zo’n ogenblik vlakt dat misterjeuze wat af en wordt het vervangen door verwondering en – mè ’n betche chance – door blijdschap over wat overgebleven en bewaard is gebleven.Tot zover het misterjeuze van de stad. Want gelukkig spreekt het vanzelf dat mister-jeus een grotere spanwijdte heeft. Toen ik onlangs stelde: “Alles wa misterjeus es, zet ons oen tot noepaaze,” werd ik ei zo na door enkele wereldvreemde toehoorders uitgela-chen. Maar niet alleen dat we nadenken bij wat misterjeus is, heeft belang. Over dat laatste heb ik een eigenaardige theorie ontwikkeld. Men heeft het dikwijls over het adagium ‘Onbekend es onbemind’. Welnu, waarde le-zer, mijn theorie impliceert dat misterjeus – op dat triestige tintje na – even intrigerend als plezant is. We beginnen bij de personen in onze onmiddellijke omgeving. Wie als ne misterjeuze of ’n misterjeuze omschreven wordt, mag zich gelukkiger achten dan wie het etiket nen ambetante of ’n ambetante op-geplakt krijgt. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ne misterjeuze per se iets te verbergen heeft. En zelfs in dat geval kunnen we ons-zelf altijd het plezier gunnen om het misteire achter de misterjeuze op te losse.Na de stad en de mensen die met ons woord-je misterjeus te maken hebben, gaan we even

over naar situaties, voorvallen en omstan-digheden. Ik begin graag met de dinge dee ik alle doege kwaait geroek, meense dee ik nuut nemi zeen, alles wa ik vergeit wa ik absoleut moot onthaave, en veural de schuun dinges dee ik in ma leive nog moo zeen. Misterjeus aan dat alles is dat het hier om situaties gaat waarvan ik zeker ben er nooit uit te geraken. Maar tegelijk is het een grote troost dat een groot aantal lezers in hetzelfde geval zal ver-keren.Bij wat voorafging, wil ik toch nog even het volgende opmerken: zonder het misterjeuze zoude we ons allemoe ’n betche ambeteire. En dan blijft er uiteraard nog de weten-schap. Zonder haar zouden we uiteraard in nen hiele misterjeuze weireld leive. Niet dat we ons minder zorgen maken naarmate we meer weten, waarde lezer. En wat ten slotte te denken van het feit da we ons vantaaid mier misterjeuzer veudoon dan da we in faaite zaain? Op dat ogenblik moet men, volgens mij althans, ervoor uitkijken dat misterjeus doon geen levenshouding wordt. Maar wat is er bij dat alles mooier dan een mysterie op te helderen, waarde lezer? Tel-kens als we een venstertje op de wereld ope-nen, valt er e stukske misteire weg. En het mooie daarbij is dat we het elke dag doen. Gelukkig zijn er nog genoeg raadsels die on-oplosboer blaave. Zo is het voor velen onder ons eet misterjeus woe onze familllenoem vandoen komt. Enig opzoekwerk zou ons daarbij natuurlijk opheldering kunnen bren-gen. Maar dan blijft het in vele gevallen nog misterjeus waarom onze ouders ons de voor-naam gegeven hebben waarmee we door het leven gaan. Ik zou haast durven te stellen dat we een aantal dingen die we als mister-jeus ervaren, moeten koesteren in plaats van ze te willen oplossen. En soms de mensen mè eet misterjeus opzadelen, in plaats van ze in het ongewisse te laten.In de hoop dat deze Brusselse Kroniek niet al te misterjeus overkomt, ben ik op zoek naar iets wat zó misterjeus is, dat het onoplosbaar blijft. Het mag dan misschien wat ongeloof-waardig klinken, maar ik vind zoiets niet. Aan de lezer om mij zijn of haar meest mis-terjeuze bevinding kenbaar te maken.

dompelend in filmgeschiedenis. Ik heb geke-ken, dingen in me opgezogen, geleerd. Nog een reden waarom ik Brussel in mijn hart heb gesloten.”“Daar komt misschien ook mijn voorliefde vandaan voor het werken op pellicule. De kwaliteit van het beeld is mooier dan als je di-gitaal opneemt: de definitie, de contrasten, de scherpte, de diepte. Interessant vind ik ook de beperking waarmee je wordt geconfronteerd. Omdat een filmrol een bepaalde lengte heeft, omdat er altijd een bepaalde duur is dat je kan opnemen, terwijl je op video eindeloos kunt doorgaan. Het legt me een discipline op: ‘Ik heb zoveel tijd, in die tijdspanne moet het erop staan.’ Daardoor ontstaat er bij het opnemen een ander soort concentratie, intenser dan als ik op video zou werken.”“In mijn films werk ik altijd rond een per-soon, die evenwel niet per se het onderwerp is. Zo heb ik onlangs een film gemaakt, Think about wood, think about metal: 48 mi-nuten waarin de Amerikaanse percussionist Robyn Schulkowsky centraal staat. Ze ver-telt een beetje over hoe ze begonnen is, over componisten als John Cage, Morton Feldman en Karlheinz Stockhausen, over hoe ze naar Europa is gekomen. Maar het merendeel van de tijd hoor je Robyn spelen en zie je beel-den van de plek waar ze woont, van haar studio, haar spelende handen. Door Robyn bepaalde dingen te laten zeggen, door naar haar te luisteren, door het beeld de ruimte te laten aftasten, wordt de muziek intenser. Voor mij is het een visuele bespiegeling over wat luisteren is, luisteren naar muziek, veel

meer dan een portret van een kunstenaar.”

Kind toch“De weg die ik gekozen heb, is niet de mak-kelijkste. Dat ligt aan de aard van mijn kunst, aan de realiteit van het leven van een kunste-naar tout court. Dat ik heb mogen deelnemen aan de biënnales van Berlijn, van Venetië, aan kunstenfestivals in Hongkong, Marseille en Wenen, dat is allemaal mooi, maar de realiteit blijft dat mijn bestaan, net zoals dat van veel kunstenaars, een onzeker bestaan is. Onlangs nog heeft Jan Mot twee installaties weten te verkopen aan het Museum of Modern Arts in New York. Daarvan kan ik dan weer een tijd deftig leven. Maar het was wel anderhalf jaar geleden dat ik nog iets had verkocht. Zonder vangnet – in mijn geval parttime mediakunst onderwijzen aan de Kask in Gent – lukt het voor de meeste kunstenaars niet.”“‘Kind, waar begin je toch aan? Zo’n onzeker bestaan!’ zeiden mijn vader en moeder me in-dertijd. Die ouderlijke bezorgdheid is met de jaren ouderlijke trots geworden, nu ze zien dat ik me staande weet te houden. Maar de onze-kerheid blijft. Ik heb een zoontje van tweeën-half, Julius. Laatst dacht ik nog: ‘Nou, Julius, doe dat maar niet, kiezen voor het kunste-naarschap.’ Ouderlijke bezorgdheid...”

� Karel�Van�der�Auwera

Op vrijdag 23 en zaterdag 24 september (20-22 uur) staat Bozar Studio in het teken van werk van het platform Auguste Orts. Meer op www.bozar.be

‘ Zoeken in Brussel, zoeken in mijn kunst’

Manon de Boer, filmmaakster

“ Onlangs nog heeft Jan Mot twee installaties verkocht aan het MoMA in New York. Daarvan kan ik dan weer een tijd deftig leven. Maar het was wel anderhalf jaar geleden dat ik nog iets had verkocht”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PRO-MOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exem-plaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – Brussels Gay Sports (BGS) is een sportclub met een doel: al twintig jaar draagt ze een steentje bij aan de bredere acceptatie van homoseksualiteit. Vandaag is BGS de grootste holebisportclub van het land en maken de BGS’ers zich op voor de twintigste Brussels Games.

“Er was behoefte aan een sportclub voor ho-lebi’s, omdat het in die tijd nog een stuk moei-lijker was dan nu om uit de kast te komen,” vertelt voorzitter Bruno Olislaeger (37) over de beginjaren. “Ik hoor uit die tijd verhalen van mensen die foto’s vermeden of die enkel be-kend wilden staan als ‘Jan’ of ‘Piet’. Uit schrik dat andere mensen het te weten zouden ko-men, gaven ze hun echte naam niet op. Maar BGS was en is nog altijd een plek waar ze zich-zelf kunnen zijn.”Het verhaal van BGS begon in feite al in no-vember 1987, toen een groep vrienden samen volleybal begon te spelen onder de naam Les Coccinelles, naar hun manier van springen op het veld. Op 1 juli 1991 begon BGS met twin-tig volleybalspelers. Het was het begin van een mooi verhaal, al doken er onderweg meer-maals problemen op. “Onze zwemvereniging wou zich bijvoorbeeld aansluiten bij de Frans-talige zwembond om mee te kunnen doen aan competities. Ze dienden een aanvraag in onder “Brussels Gay Club is een plek waar de mensen zichzelf kunnen zijn,” zegt voorzitter Bruno Olislaeger (37).

© B

RU

SS

EL

S GA

Y SP

OR

TS

‘Zolang er discriminatie is, zijn wij nodig’

Evenement > Brussels Gay Sports viert twintigste verjaardag

de CLUB

Het kleine broertje van ijshockeyInlinehockeyclub Phoenix

BRUSSEL – Speel hockey op inlineskates, en je krijgt inlinehockey. De grootste club van het land is gehuisvest in Brussel, maar heeft nood aan een gepaste infrastructuur.

“Het is toch triest dat de Europese hoofdstad geen gepaste inlinehockeyzaal heeft,” vindt voorzitter Michel Panneel (56). “Wij moeten onze trainingen uit noodzaak over vier multi-sportzalen verspreiden. Onze wedstrijden spe-len we in zalen van andere ploegen. Dat brengt onze groei in gevaar.” Inlinehockey wordt in België al sinds 1990 gespeeld en telt vandaag zes- à zevenhonderd beoefenaars, verspreid over elf clubs. “Inlinehockey is het kleine broertje van ijshoc-key, op inlineskates. Het grootste verschil is dat er bij ons geen contact is. Het is wel tech-nisch en ook heel snel. De spelers moeten de nodige bescherming dragen.”Met zijn honderdvijftig leden is Phoenix de grootste club in België. Phoenix is vertegen-woordigd in alle jeugdcategorieën en ziet daar-in het aantal meisjes toenemen. “Er mogen zo-wel jongens als meisjes in een ploeg spelen, op dat vlak zijn er geen beperkingen. Het is wel zo

dat er in de lagere klasse meer dames spelen dan mannen. Vanaf de min-zestien zie je het aantal meisjes zakken. Velen vinden het te hard, het is en blijft toch een mannensport.”

BekerPhoenix mag zich een van de meest succes-volle clubs van België noemen. Het won in januari de beker, was de beste in het regu-liere seizoen, maar werd tijdens de play-offs tweede. In de eerste divisie werden ze wel kampioen. “We nemen elk jaar deel aan de Confederatiebeker, waar allerhande Europese clubs elkaar bekampen. Ik moet wel toegeven dat onze resultaten daar niet zo goed zijn. Verschillende spelers van Phoenix spelen ook bij de nationale ploeg. Die zijn drie jaar gele-den nog tiende geëindigd op het wereldkam-pioenschap.”Gezien de mooie ledenaantallen en resulta-ten lijkt de toekomst van Phoenix verzekerd. Maar niets is minder waar. Het gebrek aan gepaste infrastructuur bedreigt de club. “Met een conforme zaal kan de club zich nog ont-wikkelen. We zouden bijvoorbeeld buiten-landse coaches kunnen aantrekken.”“Er zijn steeds meer in Brussel studerende Fransen die bij ons komen spelen. Ook Ame-rikanen, Engelsen en Scandinaviërs vinden hun weg naar Phoenix. Met de nodige in-frastructuur zouden we al die mensen beter kunnen ontvangen en de club op alle vlakken naar een hoger niveau tillen.” � TS

www.phoenixhockey.be“Inlinehockey is technisch en heel snel,” klinkt het bij voorzitter Michel Panneel.

© M

AR

C G

YSE

NS


de naam Brussels Gay Sports en werden ge-weigerd. Het nieuwe dossier onder de naam Brussels Starfish werd wel aanvaard.”BGS biedt zijn kleine zeshonderd leden elf ac-tiviteiten aan en zou daaraan binnenkort ook graag minivoetbal toevoegen. De club werkt zoals elke andere sportclub, met trainingen tijdens de week en een wedstrijd in het week-einde. “We doen er alles aan om te tonen dat wij hetzelfde doen als om het even welke an-dere sportclub. De eerste vraag die je dikwijls krijgt van hetero’s, is: ‘Wat gebeurt er dan onder de douches?’ Wel... niks. Wij sporten samen, douchen en kleden ons om. En ach-teraf gaan ook wij een pint drinken, net als in de meeste andere sportclubs.”“Je hebt sporters van alle niveaus binnen BGS. Een paar jaar geleden hadden we bij-voorbeeld bij het volleybal een damesploeg die werkelijk alles won waar ze aan deelnam. Op de World Outgames van Montréal in 2006, zowat onze Olympische Spelen, heb-

ben ze in de hoogste categorie goud behaald. Dat kan toch wel tellen.”Het sociale is bij BGS even belangrijk als de sport. Ze staan over heel Europa bekend om hun toernooien, en dan vooral de Brussels Games. Die vinden dit weekend, van 9 tot en met 11 september, voor de twintigste keer plaats. “Er worden vijf sporten aangeboden: badminton (enkel en dubbel), tennis, vol-leybal, zwemmen en een wandeling van een

twintigtal kilometers. Zoals elk jaar worden de deelnemers op vrijdag onthaald en wordt er zaterdag heel de dag gesport. Zondag is er dan een brunch en een wandeling door het centrum van Brussel. Zaterdagavond is er onze grote fuif. Competitie is leuk, maar bij ons komt er meer bij kijken.”BGS is dit jaar vooral bezig geweest met het programma van zijn twintigste verjaardag. Zodra die voorbij is, willen ze zich opnieuw lanceren. “We willen met nieuwe activiteiten beginnen, onze website verbeteren en nog beter communiceren met onze leden en met de buitenwereld.”“De bedoeling van BGS was – en is – ervoor te zorgen dat je ergens naartoe kunt gaan in Brussel om mensen te leren kennen, zonder dat je automatisch aangewezen bent op het café of de sauna.”

Kiss-inBij BGS beseffen ze dat er nog problemen zijn die opgelost moeten worden, denk maar aan de homohaat in de Brusselse straten. “We horen van de problemen van sommige leden. Het is voornamelijk verbale agressie, maar ook dát moet eruit. Voor een deel hebben we ons doel bereikt met de betere aanvaarding, maar er is nog steeds discriminatie. Daar moeten we verder aan werken. Zolang het niet mogelijk is dat iedereen zich honderd procent aanvaard voelt en mensen nog bang zijn om tegen iemand te zeggen dat ze homo zijn, zullen verenigingen als de onze blijven bestaan.”Het militante uit de beginperiode is er nog niet helemaal uit. “We doen mee aan de Pri-de, en toen er een paar maanden geleden een kiss-in werd georganiseerd (na een geval van gay bashing, red.), waren we ook van de partij. Dat militante is er nog altijd. Onze jaarlijkse zwemwedstrijd Swim for Life steunt projec-ten van organisaties die vechten tegen hiv. Ook dat is een deel van ons engagement. Het is misschien minder actief dan vroeger, maar als er dingen gebeuren, dan staan wij abso-luut op de eerste rij om deel te nemen.”

� Tim�Schoonjans

“De eerste vraag die veel hetero’s stellen, is wat er dan onder de douche gebeurt. Wel... niks”

De finale van de Europa League heeft dit sei-zoen plaats in Boekarest. In Roemenië. In Brussel wil burgemeester Freddy Thiele-mans (PS) dat het Koning Boudewijnstadion plaats ruimt voor een gigantisch winkelcen-trum. De stad heeft, zoals elke Brusselse gemeente, geld nodig. Thielemans stelt ook voor om een nieuw nationaal stadion te bouwen op de site van Schaarbeek-Vorming. Daar kan het volgende decennium echter (nog) niet gebouwd worden. Het dossier is een kluwen. Het valt te vrezen dat we het even zonder nationaal stadion zullen moeten doen. De internationaal vermaarde Memorial Van Damme zou dan moeten uitwijken. België heeft geen enkel atletiekstadion dat zoveel toeschouwers kan ontvangen. De afbraak van het nationale stadion zou elke sportlief-hebber pijn doen. België–Holland, midden jaren zeventig. Aan de hand van vader liepen we door de straten van Koekelberg, Jette en Laken om de wed-strijd op de Heizelvlakte bij te wonen. De Rode Duivels van coach Raymond Goethals, met Christian Piot in doel. In die periode ontstond de kiem van een onbeschrijflijke liefde voor het voetbal. Het Belgische club-voetbal werd toen bevolkt door vele wereld-sterren, zoals Robbie Rensenbrink. België–Holland was twee vliegen in een klap. Half Anderlecht voetbalde mee, mijn helden ver-deeld over beide teams.Nostalgie is een slechte raadgever, maar toch… Ik zou het ongezellige stadion mis-sen. De herinneringen blijven voor eeuwig in het collectieve geheugen gegrift. De door Jean-Marie Pfaff gestopte penalty’s tegen Schotland. De vriendschappelijke wedstrijd van de Rode Duivels tegen Ajax, met Johan Cruyff. De eerste gewonnen Europese finale van Anderlecht tegen West Ham. Of de ongelofelijke nationale bekerfinale van

1977 in een zonovergoten Heizelstadion. Club–Anderlecht. Na lang voorgestaan te hebben verliest paars-wit onbegrijpelijk in de laatste minuten. Supporters liepen door elkaar. Als tienjarige nam ik altijd plaats achter “de draad” omdat ik anders niets zag. Na de wedstrijd liep ik wenend naar boven, op zoek naar mijn vader. Een volwas-sen man, met een gigantisch lange wollen blauw-zwarte sjaal om de erg grote hals, keek me grijnzend aan. “Brand uw sjaal maar op”, snauwde hij me toe in een (op dat ogenblik niet zo) sappig Brugs. Ik moet er altijd aan denken als we tegen Club spelen. Nog geen drie maanden later, september 1977, verpletterde RSCA Club Brugge met 6-1 in de competitie. Dat infrastructuur voor professionele top-sport geen prioriteit is van een gemeente-bestuur, is begrijpelijk. Vele landen hebben geen nationale sporttempel. Ze hebben ver-schillende locaties waar interlands en an-dere topwedstrijden kunnen georganiseerd worden. Nederland bijvoorbeeld. De laatste Europese finale die België mocht organiseren, was in 1985. De finale van de dood, het Heizeldrama. In 2000 hadden we nog een kleine oprisping met de co-organi-satie van het EK voetbal. Vandaag beant-woordt geen enkel Belgisch stadion nog aan de normen van de Uefa. De vele toegestane uitzonderingen zijn binnenkort niet meer van kracht. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft een modern, multifunctioneel topsportstadion nodig. Zo niet blijven we uitsluitend een cultuurstad. Voor topsport-infrastructuur is in onze stad vooralsnog geen plaats. In Boekarest wel.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Heizel

KOERS IN BRUSSEL

BRUSSEL – De eendagswedstrijd Parijs-Brussel raast op 10 september weer door de straten van de stad.

Parijs–Brussel is een vaste afspraak op de wielerkalender. Vorig jaar lag de eindstreep uitzonderlijk in Ukkel, maar voor deze 91ste editie ligt de finish opnieuw op de Houba de Strooperlaan, ter hoogte van het Koning Boudewijnstadion. Het startschot wordt om 11.20 uur gegeven in het Franse Soissons. 219 kilometer verder en na passages door Sint-Jans-Molenbeek, Anderlecht, Koekel-berg, Ganshoren en Jette ligt de aankomst

dus in Brussel. De finish wordt verwacht tus-sen kwart over vier en vijf uur.Voor Parijs-Brussel kruipen elk jaar toppers in het zadel. Vorig jaar ging de overwinning naar de Spanjaard Francisco Ventoso, en ook deze 91ste editie belooft weer heel wat toppers. Met onder meer drievoudig Itali-aans kampioen Giovanni Visconti en Rob-bie McEwen, ‘Mister Parijs-Brussel’ met vijf overwinningen, is de kwaliteit verzekerd. Voor de hoofdstedelingen is het uitkijken naar Ketje Fabio Polazzi.� TS

www.parijs-brussel.be

SNELSChAKEN IN ANDERLEChT

ANDERLEChT – Chess Club Anderlecht organiseert voor de vijfde keer de Memorial José Tonoli.

De eerste zet wordt op zondag 11 september om 10 uur gedaan in zaal Aurore. De deel-nemers spelen negen partijen tegen negen verschillende tegenstanders. Er wordt aan snelschaken gedaan: een speler heeft vijftien minuten om de hele partij te spelen. Als de tijd op is, is de wedstrijd verloren.

Het toernooi staat open voor iedereen, ook voor wie niet aangesloten is bij een club. De inzet is een totaal van 2.500 euro aan prij-zen.Deelnemen kost vijftien euro. Spelers jon-ger dan zestien of ouder dan 65 betalen tien euro. Voorinschrijven kan tot 9 september en betekent drie euro korting. Ook ter plaatse kan ingeschreven worden.� TS

www.chessclubanderlecht.org

Edouard de Thibaultlaan 2 - 1040 EtterbeekKleine Kerkstraat 12-14 - 1150 Sint-Pieters-Woluwewww.rhok-academie.be

OPEN ATELIERS

ZATERDAG17 SEPTEMBER

VAN 14 TOT 18 UUR


F anfakids is een percussiegroep van zo’n vijftien Brusselse kinderen. Elke week komen ze samen in Molenbeek om zich lekker uit

te leven op trommels. Donald speelt de bassdrum in die groep, Yamina trommelt op PVC-buizen. De Fanfakids repeteren veel en treden vaak op, overal in België en zelfs in Nederland. En de voorbije zomer dus ook in Ghana, in het westen van Afrika.

Yamina (Y): We hebben er ook af en toe samen gespeeld met een muziekgroep van ginder, of wij speelden voor hen en zij voor ons. Soms leerden ze ons een dansje, want meestal dansen zij bij de muziek die ze maken.

Ik hoorde dat jullie nog activiteiten deden, daar in West-Afrika. Jij hebt bijvoorbeeld meegewerkt aan een fi lm, Yamina? Y: Ja, ik ben nu nog bezig met de montage ervan. We gaan een documentaire maken over de voeding van de mensen in Ghana. Het zal gaan over wat ze precies eten, hoe ze zelf voor hun eten zorgen, enzovoort. Ik ben nu bezig met een stukje fi lm over hoe ze een kip slachten. Ik heb dat wel zelf niet willen fi lmen, want ik kan niet tegen bloed. Als ik dat had gezien, zou ik zeker nooit meer kip willen eten. Ik heb alleen gefi lmd hoe de kinderen achter die kip aanlopen.

Was dat lastig, zo’n kip vangen? Y: Ja, de kippen lopen daar vrij rond. Er is iemand

in het dorp die ze een beetje in het oog houdt. Die persoon moet je dan betalen en daarna moet je de kippen zelf proberen te vangen. Op de fi lm zie ik dat het echt moeilijk is. Ze waren met twee, maar ze hebben toch onze begeleider Bart moeten bellen voor hulp. Ze kregen die kip gewoon niet te pakken!!

Heb jij mee achter de kippen gelopen, Donald? Donald (D): Nee, maar ik ben wel mee kokosnoten gaan plukken. Toen is er bijna iets vreselijks gebeurd... (wacht en kijkt me aan met hele grote ogen)

Euh...ja?? D: Een kokosnoot is uit een heel hoge boom gevallen, op zó ver van mij (wijst met zijn handen een tiental centimeters aan). Ik was meegegaan met een paar kinderen uit het dorp om fruit te gaan zoeken. En een jongen, die was toen heel snel in een kokosboom geklommen... Y: Ja, die kunnen dat echt als aapjes... D: ...en toen hij boven was, schudde hij zo hard aan de boom dat er kokosnoten uitvielen. Net niet op mij!!

Oef, je hebt geluk gehad! Hebben jullie veel vrienden gemaakt daar? D: Ja, mijn beste vriendjes heten Collins en Diabeles. We spraken altijd Engels samen. In het begin was dat moeilijk. Dan vroegen ze: “What is your name?” en ik zei dan: “My name is Donald!”. Maar dat moest ik wel duizend keer herhalen. Want

Geen weekje Ardennen, Belgische kust of scoutskamp voor Yamina (14) en

Donald (8) de afgelopen vakantie. Ze gingen samen met hun muziekgroep

Fanfakids voor drie weken naar Afrika. Lees (ongeveer) alles over hun

avonturen bij 35 graden in de eerste Zazie van het nieuwe schooljaar!

zo’n naam, daar hadden ze nog nooit van gehoord. Y: Ik had er ook twee goede vriendinnen, ze heten beiden Abigail. Die hebben mij liedjes geleerd in het Fanti, een van de oorspronkelijke talen van Ghana. Wat ook heel leuk was, was dat er altijd heel veel kinderen naar ons kwamen kijken telkens als we met de Fanfakids aan het repeteren waren. Soms zaten ze dan achter een hek, en dan zagen we door de spijlen al die ogen blinken.

In Oost-Afrika lijden enorm veel mensen hongersnood momenteel. Hebben jullie in Ghana en Togo ook veel armoede gezien? Y: Euh, nee, toch niet op die manier. We hebben wel gemerkt dat de kinderen ’s middags meestal niet eten, en ook dat ze vaak moeten werken op het veld en dus niet naar school kunnen. Verder viel het toch redelijk mee, vond ik. Maar ze hebben natuurlijk geen gsm of zo...

Wat is jullie mooiste herinnering aan deze reis? D: Het leukste moment vond ik toen we zo’n grote honger hadden dat we stiekem alle bananen hebben opgegeten en dat dat helemaal niet mocht van de begeleiding (gniffelt). Y: Bij mij de dag dat ik jarig was! Toen hebben we eerst een halfuur door de jungle gestapt en daarna in de zee gezwommen. En ze hebben ook een emmer water over mijn hoofd gegoten, zonder dat ik het verwachtte, waarna iedereen ‘Happy Birthday’ begon te zingen. Dat is daar de traditie bij een verjaardag.

Op 5 november stellen de Fanfakids hun fi lm over Ghana voor op het Filem’on festival. Check zeker eens www.fanfakids.be. Volgende zomer brengen de kinderen uit Ghana overigens een bezoekje aan de Fanfakids in Brussel.

Trommelen in Afrika...Fanfakids drie weken op muziekvakantie in Ghana en Togo

Yamina leeft zich uit met de Fanfakids (foto links) en vierde haar verjaardag op het strand (midden).

Donald toont een kokosnoot, die hem maar op een haartje na gemist had.

DOOR PATRICK JORDENS

© FA

NFA

KID

S

Trommelen in Afrika...

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

ZIEza


‘Boem Patat Josaphat!’, dat is de leuke naam van een megapicknick in het mooie Josaphatpark in Schaarbeek. Daar kan je nu zaterdag met z’n allen heen. Neem gerust je ouders, vriendjes of buren mee, want in het pas vernieuwde park is er plaats voor iedereen. Je kan er lekker eten onder de blote hemel en er zijn gekke circusartiesten te bewonderen. En er wordt ook een kersvers tweetalig boek over het park voorgesteld! Onzen hof Notre jardin heet het. Rosa (9) en Hidde (9) uit Schaarbeek hebben daar samen met hun klasgenoten aan meegewerkt, en Zazie ging even met hen praten...

Wat voor een boek is het eigenlijk? Rosa (R): Een boek met interviews en veel foto’s van mensen die vaak in het park komen en veel van het park houden.

Houden jullie zelf van dit park? Hidde (H): Ja, ik voetbal hier graag met mijn vrienden en in de winter kunnen we goed sleeën. R: Ik ook, maar heel dikwijls komen we hier niet. Ongeveer één keer per maand of zo. Mijn lievelingsplekje is de Minnebron: dat is een bronnetje waarrond ze een kring van stenen hebben gemaakt en vanuit dat bronnetje stroomt er een echte beek door het park. Het is heel tof om daar dammetjes te bouwen en zo...

In het boek hebben jullie met jullie klas ook een paar tips

gegeven om het park proper en gezellig te houden. Kan je een paar voorbeelden geven? R: Ja, dat je het afval altijd in de vuilnisbakken moet gooien. Of dat je geen te luide muziek mag afspelen op je radio. En oude mensen op de banken voorrang moet geven...

Het park is pas vernieuwd. Vinden jullie dat het nu beter is geworden? R: Ja, maar de speeltuin eigenlijk niet. Er liggen daar heel veel houtsnippers en dat doet pijn als je op blote voeten loopt.

Dus jullie hebben toch nog enkele wensen voor het Josaphatpark. Wat staat er zoal op jullie verlanglijstje? H: Een voetbalveld! Want als we te veel voetballen op het gras, gaat het kapot, hé. En we willen ook een echte sleeroute en nog meer bomen! R: En een wensput met water in! Daar kan je dan centjes in gooien en tegelijk mag je een wens doen. En ook ochtendgymnastiek op zondag, zodat iedereen een beetje fi t blijft.

Meer toffe wensen en tips van Rosa en co. om ‘hun’ park te beschermen en te verbeteren kom je te weten op ‘Boem Patat Josaphat!’ Je kan er zelfs je eigen handtekening onder schrijven als je akkoord gaat met al hun ideeën. Afspraak 10 september om 12 uur, op het Schutterster-rein in het Josaphatpark.

Een wensput en ochtendgym

Idulfania door Brecht Evens

Rosa (links) en Hidde (rechts) in één van hun lievelingsbomen van het Josaphatpark: “Je kan er heel goed in klimmen!”

BLI

K

VANGER

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

BDW - editie 1294

Documents

Transcript of BDW - editie 1294