Oopen sollicitatie‘ Ik ben geen kunstenaar’, zegt RodeRick Vos . ‘ Ik z It In een soort van dIenstverlenende sector en mIjn opdracht Is om mooIe, bruIkbare dIngen te maken dIe vIa een sImpele productIemethodIek betaalbaar bl Ijven voor de massa.’

Het is net alsof er een stolp over het Brabantse

Heusden is heen gezet waardoor de tijd eeuwen

geleden is bevroren. Hobbelend over kinder-

kopjes leidt onze weg naar Studio Roderick

Vos. Roderick is momenteel één van de meest

succesvolle ontwerpers van Nederland. Hij ont-

wierp onder meer voor Alessi, Driade, Moooi

en Linteloo en is vaste designer bij het jonge,

betaalbare meubelmerk Designonstock. Dit

jaar presenteerde hij de organische designtafel

‘Isola’ tijdens de Milan Design Week.

Roderick Vos ontwerpt vooral meubels maar

maakt net zo makkelijk vazen, kandelaars of spie-

gels. Zijn vormgeving is eigen en niet alledaags.

Vijf jaar geleden stapte Roderick uit het bekende

meubelhuis Maupertuus in Groningen dat hij

met zijn vader en broers runde. Hij wilde samen

met zijn vrouw Claire een ontwerpbureau begin-

nen om zich puur op ontwerpen te kunnen gaan

richten. Ze streken neer in Heusden Vesting.

Ambacht

Een druk op de bel, de deur zwaait open en er

verschijnt een jongensachtige man met donker

krullend haar en expressieve ogen. Een man van

de praktijk noemt Roderick zichzelf, één die een

wat gekke manier van werken heeft. ´Ik heb nog

een ouderwetse tekentafel waarop mijn ideeën

geboren worden. Eenmaal zover bedenk ik welk

| 5

materiaal ik wil gebruiken en met welke fabrikant

ik een project wil gaan uitvoeren. Dan maak ik in

de fabriek een prototype. Mijn ervaring is dat ik

de mooiste vormen maak als ik echt ambachte-

lijk bezig ben omdat ik tijdens het proces nog

andere mogelijkheden zie. Het is net als het

maken van muziek. Heel intuïtief. De mooiste

stukken ontstaan uit een speelse manier van

laten we eens iets proberen. Als het goed is, is

het goed en dan pas maak ik de werktekening.´

Zijn liefde voor ambachtelijk werken, stamt uit

de tijd dat hij in Indonesië was. Net afgestu-

deerd aan de Design Academy in Eindhoven,

ging hij op zoek naar de roots van zijn moeder

en kwam met familieleden in contact die hier

een rietmeubelfabriek hadden. ´Zo rolde ik heel

toevallig in het maken van rieten meubels. Ik

deed dit uit het blote hoofd en dat heeft me

een heel andere werkmethodiek opgeleverd.

Je leert dan, hoe inefficiënt het ook klinkt, heel

efficiënt te werken.´

Vanaf het moment dat hij voet zette in de

fabriek, begon en groeide zijn voorliefde voor

het industriële. ´Als ik als jonge ontwerper in

zo’n fabriek kwam waar 300 van mijn eetkamer-

stoelen stonden, was dat een onbeschrijfelijk

gevoel. De gedachte dat je iets zo kan maken

dat het in grote oplages vervaardigd kan wor-

den, vond ik heel interessant. Nog steeds raak

in gefascineerd als ik bijvoorbeeld rijen van mijn

kandelaars aan haakjes zie hangen, klaar om

door de poedercoat machine te gaan. Ik ben

een tikje gestoord op dat vlak.´

´De fabriek is een voedingsbodem voor mijn

ideeën. Ik zie machines en bedenk wat ik daar-

mee kan doen. Als je zo denkt, kun je dingen

maken die nog nooit eerder zijn gemaakt. Zo blijf

je innovatief. Zo was ik enkele jaren geleden in

een fantastische metaalfabriek in Schoonhoven:

Hieselaar. Eigenaar Frank liet mij zijn metaal-

snijmachine zien. Dat was zo inspirerend! Vlak

daarna bedacht ik de kandelaar ‘Bold’ voor de

firma Moooi, die door deze productiemethode

heel betaalbaar is gebleven.´

Tunnelvisie

Tassen? Aan Roderick zelf zijn ze niet besteed.

Hij is die verstrooide man die alles overal laat

liggen. Daarom steekt hij zijn sleutels en por-

temonnee maar in zijn zak. ´Ik heb nog nooit

een tas ontworpen maar dat is juist heel leuk.

Dan ga je niet met tunnelvisie een project in.

Onwetendheid kan voor een vormgever heel

interessante dingen opleveren. Dus bij deze

richt ik mij tot Tasdesign met een open sollicita-

tie. Ik wil wel papieren tassen voor ze ontwerpen

die in eerste instantie wegwerpproducten lijken

maar wel een jaar meegaan omdat ze zo leuk en

sterk zijn.´

www.roderickvos.com

'De fabriek is een voeDingsboDem voor mijn iDeeën'

| 76 |