Automatische diapresentatie.

Muziek : De Kermisklanten - De laatste dans

Presentatie:

Freddy Storm - 02/2009

Kent u het embleem van de Canadese provincie QUÉBEC? De bever? Neen, u

vergist zich! De bever is het embleem van Canada,

niet van Québec.

De SNEEUWUIL komt die eer toe. In deze diapresentatie maakt u nader kennis met deze prachtige vogel…

De sneeuwuil heeft gele ogen en een kleine gekromde snavel. Hij is 70 cm hoog, zijn vederdos is zacht, dik, en

bedekt gans zijn lichaam behalve zijn klauwen. Het mannetje is uitzonderlijk wit, het vrouwtje en de jonge uiltjes hebben bruine vlekken. Het vrouwtje

is groter en zwaarder dan het mannetje. De sneeuwuil is de grootste uil van Noord-Amerika.

De sneeuwuil sticht zijn «gezin» in de toendra van Noord-Amerika. Enkele

specimens brengen de winter door in de streek waar ze wonen, maar de

meeste trekken naar oorden waar de temperatuur zachter is: ten zuiden van

hun nestelregio. Ze bezoeken regelmatig zekere

overwinteringsoorden. De sneeuwuil bouwt zijn nest op de grond van de

toendra zonder bomen. Hij speurt naar prooien vanop de rotsen.

De sneeuwuil verkiest kleine Arctische zoogdieren. Hij eet arctische

hazen, sneeuwhoenders en zeevogels, maar de lemming is zijn favoriete prooi.

Dit knaagdier lijkt op een grote veldmuis en vermenigvuldigt zich zeer

snel zodat de populatie op zijn hoogtepunt is wanneer het voedsel schaars wordt. Hij eet ook kleine knaagdieren (zoals muizen met witte poten en spitsmuizen), eenden

en fazanten. Ongeveer 18 à 24 uren na een copieuze maaltijd braakt

de sneeuwuil. Elke vogel moet dagelijks 7 tot 12 muizen vangen.

De sneeuwuil die overwintert in het zuiden van Canada en in het noorden van de Verenigde Staten trekt rond

februari of maart terug naar zijn nestelregio in het noorden. Het

vrouwtje legt om de 2 dagen een ei tot op het einde van de legperiode, maar ze

begint direct na het leggen van haar eerste ei te broeden. De eieren komen uit na zo’n 32 à 34 dagen. In het nest ziet men dus jonge vogels van zeer verschillende leeftijd en grootte.

Sneeuwuilen bestaan al lang, want archeologen hebben hun beenderen

gevonden in resten van maaltijden van mensen in de prehistorie. De Inuits eten nu nog steeds sneeuwuilen wanneer het wild schaars wordt. «Toffe sneeuwuil» is een bijnaam. Hij is dapper als hij wordt aangevallen door een vijand. Hij gebruikt zelfs listen om een vijand van

zijn nest te verwijderen. Hij doet alsof hij gekwetst is en klopt met zijn vleugel op

de grond zodat hij er als een gemakkelijk doelwit uitziet.

Ik hoop dat u net als ik deze schitterende

vogel zult weten te waarderen.

Ik lach met de arme fotograaf (zonder pluimen) die kou heeft geleden om deze

foto’s te kunnen maken.

TOT ZIENS !