Als volgeling van Jezus in de politiekBlikvanger

Drs. C.J. Schouten (1977) is lid van de Tweede Kamer voor de ChristenUnie. Zij studeerde be- drijfskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en werd daarna beleidsmede wer-ker op het ministerie voor Soci-ale Zaken en Werkgelegenheid. In 2006 werd ze senior beleids-medewerker voor de Tweede Kamerfractie van de CU. In 2010 stond ze op de CU-kieslijst. Een jaar later werd ze daadwerkelijk Kamerlid, doordat fractievoor-zitter Rouvoet de politiek ver-liet. Haar aandachtsgebieden zijn met name financieel-eco-nomisch (werkgelegenheid en pensioenen) en sociaal (armoe-de, hoger onderwijs en wonen).

FOTO: ANNE PAUL ROUKEMA / CHRISTENUNIE

Carola Schouten:

‘De kern van democratie

is: oog hebben voor

minderheden’

6 september 2014

Als volgeling van Jezus in de politiek‘Ik ben de Tweede Kamer ingegaan om anderen te helpen hun dromen te realiseren, omdat ik in mijn eigen leven heb ervaren dat hulp en steun veel betekent. Als Kamerlid kun je iets voor anderen betekenen, hoe abstract ook.’

Nelleke de Jong-van den Berg

Zo verwoordde Carola Schou-ten in 2013 haar drive om Kamerlid te worden bij Pauw en Witteman,

in een korte serie ‘Haags Vuur’. Dat ze bevlogen is, bleek ook in het interview dat ze gaf voor En plein public!, een boekje over religie en geloven in het publieke domein. Woord & Dienst portretteert de gedreven politica met enkele inspirerende fragmen-ten uit dat interview.

Inspiratie“Mijn geloofsopvoeding was heel breed: geloof moet je niet reduceren tot de kerk, het heeft betekenis voor je hele leven. Zo werden mijn twee zussen en ik al vroeg ook politiek bewust gemaakt. We discussieer-den thuis over maatschappelijke ontwikke-lingen. Dus ik heb niet zozeer vanuit mijn kerk, de Gereformeerde Kerken vrijge-maakt, voor de ChristenUnie gekozen, maar vanuit de overtuiging dat het geloof iets te zeggen heeft voor al ons handelen en voor de samenleving. God vraagt van ons dat we eropuit gaan en laten zien wat het betekent om volgeling van Jezus te zijn. Dat betekent dus ook iets voor het publieke domein, want de samenleving, dat ís het publieke domein. Er is dus geen recht-streekse lijn te trekken van de kerk naar de ChristenUnie, maar wel vanuit mijn ge-loofsopvoeding naar de politiek. Omdat ik

op deze manier christen ben, kwam ik uit bij de standpunten van de ChristenUnie.”Haar geloof ontmoet nogal eens scepsis en vooroordelen, maar ze wil zich niet meer continu verdedigen. “Ik ben de vraag gaan terugleggen: ‘Ben je bereid jouw beeld van mijn geloof los te laten en je open te stel-len en te horen wat het geloof voor mij in-houdt?’ Ik wil graag het gesprek aangaan in een open sfeer. Onze visies verschillen, maar dat gesprek voeren is al winst, vooral als we niet van tevoren ergens op willen uitkomen. Ik probeer me ook in de ander te verplaatsen en hoop dat de ander dat ook doet. Als die dat niet wil of niet kan, is dat meer iets van die ander dan van mij. Dan voeren we dat gesprek misschien later nog eens in wederkerigheid.”

Haar geloof ontmoet

nogal eens scepsis en

vooroordelen

In 2010 schreef Schouten mee aan het CU-verkiezingsprogramma. Ze vertelt over de vertaalslag van (partij)principes naar praktische politiek: “Ik geloof dat de Bijbel het Woord van God is dat voor ieders persoonlijk leven een vertaalslag ver-

dient. Natuurlijk is de Bijbel geen politiek handboek, maar van de principes die ik daarin lees, zijn deze voor mij waardevol om in te brengen in het politieke debat: Zorg voor zwakkeren, Zorg voor de schep-ping, Heiligheid van het leven en Vrijheid van geloof en geweten. Aan dat soort principes probeer je dan invulling te geven in een verkiezingsprogramma – dat ook maar een momentopname is. Later vertaal je de onderliggende principes op een manier die op dat moment in de maatschappelijke context passend is.”

Ruimte“Het debat over de weigerambtenaar is een voorbeeld van de manier waarop we in onze samenleving omgaan met de vrijheid van geweten. Is er nog ruimte voor iemand die een gewetensvolle afweging maakt? Het bijzondere is dat men tien jaar geleden, toen het huwelijk werd open-gesteld voor mensen van gelijk geslacht, al onderkende dat dit een probleem kon worden. Er is toen gezegd: ‘We moeten de verschillende belangen afwegen. Als we de één de ruimte geven, moeten we op een praktische manier proberen om de ander óók de ruimte te geven om zijn geloof en zijn geweten te volgen.’ Die attitude heb-ben we in Nederland heel lang als richt-snoer gehad. En nu werd het ineens op

7september 2014

de spits gedreven. Terwijl als regel wordt gehanteerd – daar heeft de ChristenUnie ook mee ingestemd – dat als je bepaalt dat zo’n huwelijk gesloten mag worden, je ook moet zorgen dat het in elke gemeente gesloten kan worden. Maar dwing mensen die daar moeite mee hebben niet om die huwelijken te sluiten. Men is weinig tolerant voor de gewetens-bezwaarde ambtenaren. We moeten uit-kijken dat we helemaal geen ruimte meer geven, omdat de meerderheid nu eenmaal iets vindt. De kern van democratie is juist dat je oog hebt voor de belangen en over-wegingen van minderheden. Als je ruimte geeft aan afwegingen van anderen, krijg je een samenleving waarin mensen veel meer naast elkaar kunnen leven. Laat je die ruimte niet, dan kan polarisatie optreden. Wij moeten ons als politici trouwens ook realiseren dat we daar met onze manier van doen een rol in spelen. We moeten af van het idee dat mensen een boodschap alleen maar begrijpen als die zwart of wit is. Er zijn altijd nuances. Persoonlijk wil ik die worsteling ook laten zien, als achter-grond van wat je uiteindelijk besluit.”

WaardeHet principe zorg voor de zwakkeren ver-taalt zich bij Carola Schouten bijvoorbeeld in een vlammend pleidooi tegen vrouwen-handel en prostitutie. “Een politieke partij moet bepaalde ontwikkelingen kunnen benoemen. Aandacht voor de seksuele moraal is lang taboe geweest. Wij komen heus niet achter de voordeur preken hoe wel of niet, maar we plaatsen er wel vraag-tekens bij dat vrouwen als stoeipoezen worden afgebeeld en dat de liberalisering van de prostitutiewetgeving als een top-punt van vrijheid wordt gezien. Dat zijn thema’s die iedereen aangaan. Want het beeld van meisjes en vrouwen zoals dat uit de media naar voren komt heeft zijn weerslag op hoe jongeren straks tegen elkaar aankijken.De prostitutiewetgeving werd tien jaar ge-leden geliberaliseerd, vanuit de verwach-ting dat het allemaal goed zou komen wanneer we er controle op zouden kunnen uitoefenen. Terwijl die wereld zich niet

láát reguleren. Nederland is inmiddels een aantrekkelijk doorvoerland voor vrouwen die vanuit het Oostblok verder Europa ingaan. Ondanks alle reguleringsdrift worden op de Wallen vrouwen uitgebuit en mishandeld. Het is moderne slavernij. Als je daar als politiek niets van zegt, verzaak je.

Als je als politiek

niets zegt over

vrouwenhandel en

prostitutie, verzaak je

Het gaat om de wáárde van elk mens. God heeft mensen gemaakt om vrij te zijn – dat is de essentie, ook van alles wat Jezus heeft gepreekt. En wij accepteren dan dat er vrouwen zijn die niet vrij zijn, omdat we denken dat alles goed georganiseerd is. Daar kan ik echt heel boos over worden. Mijn motivatie komt vanuit mijn mens-beeld en vanuit het geloof waardoor dat beeld is gevormd. Ik heb op de Wallenveel vrouwen gesproken, onder wie een Bulgaarse, een intelligente vrouw. Ze was tweeënhalf jaar in Amsterdam. Het was kort voor kerst, zij wilde graag naar de kerk gaan, maar vond dat ze daar niet thuishoorde. Ik was geschokt: Jezus ging juist ook om met mensen als zij, om duidelijk te maken dat ook zij van waarde zijn. Op mijn vraag of ze het werk uit vrije wil deed, gaf ze een indirect antwoord: ‘Denk je dat jouw dochter dit uit vrije wil zou doen?’ Dan weet je genoeg. De vrouwen durven niet te zeggen wat er echt gaande is. Dat vond ik een eyeopener. Waarom hébben we het hier niet over? In de Kamer kreeg ik als eerste reactie: daar hebben we de moraalridders van de ChristenUnie weer. Ook toen heb ik gevraagd: ‘Wil je die vooringenomenheid afleggen en echt luisteren naar wat ik vertel?’ Gelukkig kunnen we dat gesprek nu wel voeren. Tien jaar te laat, maar elke stap is er een.”

OpenerOndanks alles constateert Carola Schou-ten dat de toon de laatste jaren niet meer uitsluitend kritisch is. “Anders dan zo’n tien jaar geleden vragen mensen me nu ook met oprechte belangstelling naar mijn motivatie.” Ze herinnert zich een kerstspecial van nrc.next in december 2013, “niet met een verwijtende of ironische ondertoon, maar met een open houding. Er is iets meer ruimte gekomen om het debat te voeren.”

Nelleke de Jong-van den Berg is freelance

tekstschrijver: www.bergindepolder.nl.

En plein public!Onder deze titel verscheen een nieuw deeltje in de Toer Reeks, gespreks-materiaal voor de gemeente. Thema: Religie en geloven in het publieke domein. Het boekje is samengesteld uit interviews met acht inspirerende deskundigen. Carola Schouten is een van hen, naast onder meer Ahmed Mar-couch, Herman Philipse en Mechteld Jansen. Allen spreken over de zichtbaar-heid van levens overtuiging, het delen van inspiratie en werkelijk naar elkaar luisteren. In het meinummer van W&D werd al een blikvanger op basis van het interview met rabbijn Marianne van Praag gepubliceerd.Nelleke de Jong-van den Berg, En plein public! Religie en geloven in het publieke domein. Boekencentrum: Zoetermeer 2014, 96p. € 9,90

8 september 2014