B I J D E R I E T H O R S T S T R O M E N L A N D

B E W O N E R S M A G A Z I N E mei 2016

‘Een lach delen, daar

doe ik het voor’

1

In dit nummer:

Nieuw wondcentrum geopend

Steun voor cliënt én partner: Pepp4all

Door het lot aan elkaar verbonden

Mimakker Bonny de Jongh

EXTRA DIK nummer

Thuis is een uitgave van De Riethorst Stromenland en verschijnt drie keer per jaar in een oplage van 3.000 exemplaren.

RedactieadresDe Riethorst Stromenlandafdeling CommunicatieCentraal Bureau DomboschZalmweg 1c4941 VX Raamsdonksveer0162 582050communicatie@drsn.nl

De Riethorst Stromenland helpt mensen zo lang mogelijk zelf-standig te blijven wonen. Als zorgorganisatie bieden wij diverse diensten voor zelfstandig wonende ouderen, zoals thuiszorg, dagbesteding, dagbehandeling, revalidatie, logeren met zorg, alar-mering en maaltijden aan huis.

Daarnaast zijn er (woon)zorg-centra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland voor als thuis wonen echt niet meer gaat. We zijn er voor mensen die afhankelijk worden van professio-nele zorg en ondersteuning. Ook hebben we expertise in huis voor de verzorging en verpleging van mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington. Met 1.300 medewer-kers en ongeveer 800 vrijwilligers dragen we zorg voor ruim 1.000 cliënten.

Ondersteuning door fysiothera-peuten, ergotherapeuten, diëtisten, logopedisten, psychologen, pasto-raal verzorgers en maatschap-pelijk werkers (op locatie of aan huis) is binnen handbereik. De Riethorst Stromenland staat open voor samenwerking met partijen die kwaliteit van leven graag inhoud geven. We werken in de gemeenten Werkendam, Woud-richem, Geertruidenberg, Ooster-hout en Waalwijk (Waspik).

Colofon

Een fijne dagIn de gezondheidszorg draait alles om mensen en hun welzijn. Naast aandacht geven aan lichamelijke gezondheid en hygiëne, is het net zo belangrijk om te kijken naar behoeften van cliënten en bewoners. Voelt iemand zich thuis bij De Riethorst Stromenland, kan iemand meedoen met het dagelijkse programma of heeft iemand wensen die wij eenvoudig kunnen vervullen. Allemaal onderdelen van welzijn waar wij graag aandacht voor hebben.

ners met dementie in kleinschalig verpleeghuis Aernswaert. Of de vrijwilligers die op maandagmiddag de nieuwe bibliotheek bemensen in woonzorgcentrum De Stroming in Waspik en de vrijwilligers van Radio Mauritsstaete die al 20 jaar wekelijks radio-uitzendingen verzorgen voor de bewoners. Stuk voor stuk gaat het om mensen die de moeite willen nemen om de cliënten een fijne dag te bezorgen.

Onschatbare waardeZulke mensen zijn van onschatbare waarde. Zonder hen zouden wij namelijk niet zoveel activiteiten in onze organisatie kunnen aanbieden die het welzijn van de bewoners vergroten.

Vol trots en dankbaarheid bieden we u in dit nummer van Thuis weer verhalen over mooie mensen met hart voor de zorg en hun werk. Dat het lezen van deze verhalen u een fijne dag mag bezorgen!

Raad van BestuurFrank Staal en Mireille de Wee

21

19

304

16

9

38-39

11 33

Hoe onze zorghandelingen eruit moeten zien, is allemaal wettelijk vastgelegd. De Inspectie van de Gezondheidszorg toetst of wij dit ook goed doen. De Inspectie kijkt dan naar onze organisatie en haar beroepskrachten. Maar vrijwilligers spelen ook een belangrijke rol als het gaat om aandacht voor de bewo-ner en het vervullen van behoeftes. Bijvoorbeeld doordat zij cliënten bezoeken, activiteiten met cliënten ondernemen of helpen op een huis-kamer.

Afgelopen maanden zijn we weer diverse keren verrast door hart-verwarmende initiatieven. Zowel van vrijwilligers, als van professi-onele organisaties. Zo kwam een basisschool uit Tilburg onlangs een toneel- en dansvoorstelling geven in verpleeghuis De Riethorst in Geer-truidenberg, kregen zes vestigingen een staatsieportret cadeau van de Stichting Vrienden van Stromenland en mocht de 103-jarige Anna Wijnans dankzij deze weldoeners mee als VIP naar AJAX. En wat dacht u van de peuters van kinderdagverblijf Ziezo uit Hank die wekelijks liedjes zingen en spelletjes doen met onze bewo-

Op tenen Prins

Bernhard

Plezier voor alle leeftijden

Stichting Vrienden Stromenland

4

Haar eerste 100 dagen als bestuurder

bij De Riethorst Stromenland

gebruikte Mireille de Wee om onze

zorgorganisatie beter te leren kennen. Ze

bezocht alle locaties en sprak met medewerkers, vrijwilligers en cliënten.

“Ik wil met eigen ogen zien hoe wij zorg verlenen, hoe

zorgteams samenwerken en vertrouwd raken met de wereld van De Riethorst Stromenland.”

Mireille neemt deze maandag een kijkje in verpleeg-

huis Altenahove in Almkerk. Ze loopt mee met Astrid Clocquet, specialist ouderengeneeskunde. Eens per week loopt de arts visite op de gesloten afdeling Morgenster. Samen met een Eerst Verantwoordelijke Verzorgende (EVV-er) neemt ze alle zorgvragen van bewoners door. “Afhankelijk van de soort vraag en de rapportage van de EVV-er beslis ik als arts direct hoe om te gaan met een vraag. Soms zoek ik eerst zaken verder uit en overleg ik met de familie. En voor spoedvra-gen kom ik uiteraard direct langs.”

Astrid vertelt Mireille dat zorg-vragen steeds complexer worden. “Vroeger verzorgden en behandelden we mensen die nu nog gewoon thuis wonen. Wie nu hier woont, heeft echt in ernstige mate beperkingen. Dat zien we ook terug in de jaar-verslagen. Het aantal gedwongen opnames steeg van 4 in 2013 naar 15 in 2015. We krijgen mensen in huis die het thuis echt niet meer redden vanwege lichamelijke en/of geeste-lijke problemen, soms met ernstig probleemgedrag. Veelal mensen in een gevorderd stadium van dementie, met wie we nog nauwelijks kunnen communiceren.”

Communicatie“Hoe ga je als arts om met een cliënt die niet meer kan communiceren”, vraagt Mireille aan Astrid. “Het komt dan aan op goede observaties. De zorgteams houden deze dage-

lijks bij in het elektronisch cliënten-dossier. Deze bespreken we tijdens mijn wekelijkse visite. Als arts beslis ik hierop samen met de familie wat goed is voor de cliënt.” Mireille: “En wat als een cliënt bijvoorbeeld zijn pillen weigert? Of zijn eten en drinken?” Astrid erkent dat dit lastige vraagstukken zijn, maar benadrukt dat een cliënt nooit ergens toe gedwongen wordt. “Het behouden van de regie over het eigen leven vinden wij zo belangrijk dat wij soms samen met de familie de gevolgen van een bepaalde weigering accepte-ren. Uiteraard proberen we dan wel te achterhalen waar de weigering door komt. Is het de smaak, een slik-probleem, het moment van de dag of het gezicht dat het medicijn of eten en drinken aanreikt?” Mireille knikt. “Wat goed, regiebehoud is inderdaad zo belangrijk.”

Rood boekjeEr komen veel onderwerpen voorbij

deze middag. Van kleinschalige zorg, zorgleefplannen en de aanpak van agressie tot afwijken van protocollen, opendeurenbeleid met GPS-syste-men voor mensen met dementie, ethische vraagstukken en zelfsturing. Mireille noteert tijdens het gesprek met Astrid regelmatig iets in een rood boekje. Ze licht toe dat ze daarin al haar bevindingen opschrijft. “Alles wat ik bewonder, wat me verwondert, verbaast of vragen bij me oproept, schrijf ik op. Na mijn eerste 100 dagen hoop ik zo inzicht te hebben in alle bijzonderheden en uitdagingen binnen De Riethorst Stromenland. Uiteraard met het doel om zorg en wonen nog verder te verbeteren. Wat ik vandaag heb opge-schreven? Dat het multidisciplinaire team in drie verschillende compu-terprogramma’s moet werken om alle cliëntinformatie te achterhalen en te kunnen verwerken. Dat vind ik verbazingwekkend en lijkt me niet cliëntveilig.”

Laatste levensfaseAls Mireille samen met Astrid een rondgang over de huiskamers maakt, raakt de bestuurder in gesprek met meneer Van Berkel. Hij woont nog maar een paar weken op De Morgen-ster en deelt zijn gedachte daarover. “Je kan er wel inkomen hier, maar je komt er niet meer uit. Dit is mijn laatste fase”, klinkt het somber. Mireille luistert aandachtig en steekt hem een hart onder de riem, waarna ze ook andere cliënten bezoekt en spreekt.

HartenwensDe bestuurder vertelt na afloop geraakt te zijn door de verschillende cliënten. “Ik heb in mijn vorige baan in het ziekenhuis veel gezien, maar het is potverdorie heftig hier. Alles is zo definitief. We hebben binnen De Riethorst Stromenland samen een belangrijke taak te vervullen. We moeten deze mensen zo goed moge-lijk begeleiden in de laatste fase van hun leven. Ieder op zijn eigen manier. Als ik mijn hartenwens mag delen:

Ik heb in mijn rode boekje diverse aandachtspunten genoteerd waarvoor ik me als bestuurder ga inzetten. Ik hoop dat elke medewerker dat op de werkvloer wil doen voor de cliënten en bewoners. Laten we onszelf elke werkdag afvragen of de bewoners een fijne dag hebben gehad, ondanks hun beperkingen. En dat we echt weten waar de bewoner behoefte aan heeft. Dan zijn we in mijn ogen samen goed bezig.”

“Laten we onszelf elke dag afvragen of de bewoners een fijne dag hebben gehad, ondanks hun beperkingen”

Het rode boekje van Mireille

Nieuwe rubriek

De dag doornemen

met…

6

20 jaar verzoekplaatjes bij Radio Mauritsstaete

Een radiozender die een minuut op stil gaat. Dat komt niet vaak voor.

Voor Radio Mauritsstaete is het deze zondagmiddag de trieste realiteit. Nota bene tijdens de jubileumuit-zending van het radiostation. Het is geen etherstoring, maar een herden-kingsminuut voor vrijwilliger Jan Wentholt van het radiostation, die een dag eerder overleed. “Hadden we nu toch maar ons jubileum eerder gevierd dan had hij het nog kunnen meemaken”, verzucht Charlotte Musterd. Zij richtte op 20 novem-ber 1995 het radiostation op. Samen met haar man Teun. “Eigenlijk was afgelopen november al ons jubileum. Maar toen vierden we het niet, omdat Teun net was overleden. Het is triest dat er een zwart randje aan dit jubileum kleeft. Maar we gaan er toch een mooie dag van maken”, zegt de vrijwilligster.

TroubadourAls de traantjes zijn gedroogd, neemt troubadour Noud Bongers de microfoon over. Al snel deint de volle ontmoetingszaal van Mauritsstaete mee met zijn gezellige liedjes. De radiovrijwilligers nemen intussen van de aanwezigen felicitaties en condole-ances in ontvangst, terwijl de bewo-ners van het woonzorgcentrum van feestelijke gebakjes eten.

Trouwe luisteraarsVrijwilligster Annette Reijnders vertelt over de trouwe luisteraars van Radio Mauritsstaete. “We zenden elke zondag- en donderdagmorgen uit. De bewoners bepalen zelf de samenstelling van het programma. Zij kunnen bij ons hun verzoek-plaatjes indienen. Koren, marsen en countryliedjes zijn favoriet. Maar

we hebben duizenden liedjes in ons digitale bestand. Voor de hele oude nummers kunnen we terugvallen op onze elpees. We hebben voor ieder wat wils.”

DansdemonstratieMevrouw Van de Poel heeft ‘Rosamunde’ van het Fischer Chore aangevraagd en vertelt dat ze elke uitzending probeert te luisteren. Mevrouw Van Helvoirt wacht op haar favorieten uit Volendam: Nick & Simon. De dames zullen nog even geduld moeten hebben, want er start net een dansdemonstratie van een linedance-groep. Countryliefhebbers klappen in hun handen. Ook vrij-williger Frans van der Pluijm danst opgewekt mee en lijkt dankzij de fijne muziek van Radio Mauritsstaete zijn zorgen even vergeten.

Vrijwilligers van

Radio Mauritsstaete

vierden in januari in

woonzorgcentrum

Mauritsstaete in

Geertruidenberg hun

20-jarig bestaan. Het

werd een feest met

een lach en een traan.

Half maart zijn de bewoners van woonzorgcentrum De

Dotter in Hank samen met hun familieleden geïnformeerd

over de toekomstplannen die De Riethorst Stromenland heeft

met de zorglocatie.

Sinds vorig jaar zijn er in het woonzorgcentrum geen nieuwe mensen meer komen wonen als gevolg van de nieuwe regels in de zorg. De Riethorst Stromenland heeft nu een besluit genomen over de toekomst van de zorgverlening in De Dotter.

Na een korte verbouwing door woningcorporatie Woonlinie verwelkomt De Dotter vanaf mei mensen met de ziekte van Huntington. Op deze manier kunnen we mensen helpen die op de wachtlijst staan voor zorgcomplex De Kloosterhoeve in Raamsdonks-veer, waar de zorg is gespecialiseerd in de ziekte van Huntington.

De Dotter in Hank verwelkomt

nieuwe bewoners

v.l.n.r.: Mevrouw Prinsen-Pluijm, EVV-er Jeanette van de Werkenen mevrouw Van den Broek.

‘Zingen is leuk voor alle leeftijden’

Eens per maand gaan er peuters van peuterspeelzaal ZieZo in Hank naar verpleeghuis Aernswaert om de bewoners te verblijden met een bezoekje. Zowel de mensen met dementie als de peuters vinden het erg leuk om samen liedjes te zingen en spelletjes te doen.

Het is dinsdag even voor tweeën als vier bewoners van Aerns-waert drie kindjes aan de hand van juf Marianne de gezamenlijke

huiskamer zien binnenwandelen. De stoelen staan in een kleine kring en peuters Vera, Lorena en Ferrol krijgen elk een plekje naast een bewoner. Een kort voorstelrondje volgt. Afgesproken wordt dat de kinderen de bewoners bij hun voornaam mogen noemen, maar dan wel met meneer of mevrouw ervoor.

Plaatjes radenHet gemengde gezelschap begint met het spelletje plaatjes raden. Als meneer Cor een kaartje met een trein pakt, reageert hij direct met ‘toet toet’. Vera die naast hem zit, grinnikt. “Nee, dat is geen auto. Dat is een trein”, klinkt het wijs. De kinderen moeten allemaal een beetje lachen als hij vervolgens ‘vuilnisman’ zegt bij het plaatje van een boer met kippen. Maar twee tellen later maakt het niemand nog iets uit of het antwoord goed of fout is. Dan zingen ze samen uit volle borst het liedje dat bij het plaatje hoort. Met een grote glimlach op haar gezicht pakt mevrouw Jo de hand van Lorena om samen ‘Daar was laatst een meisje loos’ te zingen. Lorena kent de tekst woord voor woord. Mevrouw Jo deint gezellig mee op de maat en knipoogt als ze de tekst even niet weet. “Ik vind zingen fijn. Dat is leuk voor alle leeftijden. De meeste liedjes ken ik ook nog wel. Maar ik ben al 101 jaar oud. Dan mag je weleens wat vergeten.”

BingospelletjeNa de liedjes volgt een bingospelletje met plaatjes. Die wordt eenvoudig gewonnen door mevrouw Paula. Als alle liedjes zijn gezon-gen en de spelletjes gespeeld, vertrekt het kleine grut een klein uurtje later aan de hand van hun juf weer naar de peuterspeelzaal. “Tot de volgende keer”, zwaaien ze.

Kleintje Hollands laat bewoners Slotjesveste genieten

Speciaal voor zijn optreden heeft Anton Mandigers een leren broek en glittergiletje aangetrokken. “Bling, bling, want ik doe Gerard Joling na”,

lacht hij net voor zijn optreden in het omgebouwde restaurant van Slotjes-veste. Over de rode loper stapt de Down-zanger met een grote glimlach naar het podium waar hij ‘Terug naar de kust’ meezingt met de muziek-band. De 93-jarige mevrouw Van de Goor- Van de Bruggen vindt zijn lied zo mooi gezongen dat ze spontaan opstaat uit haar rolstoel en een voorzich-tig dansje doet met activiteitenbegeleidster Katinka.

Anton is één van de zes artiesten die deze woensdagmiddag optreden in Slotjesveste. Stuk voor stuk brengen ze meezingers van Hollandse bodem. Van Guus Meeuwis en Frans Duyts tot Jantje Koopmans en Corry Konings. Elk nummer wordt vol overgave gebracht. Dat er een band op de achter-grond meeloopt, is door de enthousiaste zang nauwelijks hoorbaar. Zanger Daniël Kuys maakt er met zijn medley van bekende nummers zelfs een complete dansshow van. Tot groot plezier van de circa 60 aanwezigen.

HartverwarmendPresentatrice Connie van Kerkoerle legt het publiek uit dat alle zangers winnaars zijn van Kleintje Hollands. “Dat is een jaarlijks terugkerend evenement in Tilburg is. Een soundmixshow voor en door mensen met een verstandelijke beperking. Kleintje Hollands is elk jaar een hartverwarmend evenement. Dat willen we er vanmiddag ook van maken.” Sponsor van de Kleintje Hollands-tournee is DELA goedendoelenfonds. “Wij vragen mensen met een beperking om als vrijwilliger iets goed te doen voor een ander”, vertelt Hanneke de Jonge. “Iets goed doen voor een ander zorgt ervoor dat je van betekenis kunt zijn, dat je er toe doet, gewaardeerd wordt en meetelt in de samenleving.”

PolonaiseIn Slotjesveste wordt de polonaise ingezet. Bewoners, personeel én alle aanwezige artiesten stappen samen door de zaal. Even doet het er niet toe of iemand in een rolstoel zit of een verstandelijke beperking heeft. Ieder-een doet mee. Heeft plezier en deelt dat met de ander. Zelfs mevrouw Van Schaijk die in haar bed naar het evenement werd gebracht, deint mee op de aanstekelijke klanken van ‘Meisje, ik ben een zeeman’ dat Peter van de Stokker vol overgave brengt. “Ik moet aan vroeger denken bij deze muziek. Toen dansten we ook altijd samen door de kamer. Ik vind de optredens heel bijzonder. Ik ben werkelijk in mijn hart geraakt en blij dat ik erbij kon zijn.”

8

Dansende koningen bij het kindje Jezus

“Moet je eens kijken wat ze allemaal voor ons doen. Prachtig.”

DansshowAls de dansende koningen klaar zijn met hun driekoningenverhaal, volgt een dansshow van Guusje, Evy en Roos. Het is een mix van streetdance, jazzballet en turnen. Als een van de meisjes in een split glijdt, laat vrijwil-ligster Gerda van Nooijen zich een ‘oeh’ ontglippen. “Ik zat vroeger ook op ballet, maar het is lang geleden dat ik dit kon.” Ook andere klasge-noten laten hun danstalent zien. Na tien liedjes is het aan Floris, Dino en Daan om de toneel- en dansochtend af te sluiten. De knapen hebben een eigen versie gemaakt van het bekende liedje ‘Gangnam Style’. Tijdens hun ‘Oude Mannendans’ giert de zaal van het lachen. Krasse knarren met wandelstokken veran-deren opeens in rondspringende en opdrukkende stoere binken. Mevrouw Van de Kieboom glimlacht breeduit: “Wat een plezier. Kinderen zijn altijd leuk. Ik heb zo genoten vandaag.”

Speciaal voor de bewoners van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg kwamen

de leerlingen van basisschool De Klinkers uit Tilburg op 6

januari een Driekoningenspel en dansshow geven. Het was

vermakelijk, soms ontroerend en bovenal erg gezellig.

“Juf, ik vind het spannend”, zegt de 9-jarige Sam uit groep 5/6. Even later staat ze voor een goed gevuld Rietplein en beeldt ze samen met haar klasgenoten het Driekoningen-verhaal uit. Het blijkt een moderne versie van het eeuwenoude verhaal. Het kindje Jezus krijgt vandaag namelijk bezoek van een dansende en rappende koning Balthazar. Juf Marijke vertelt dat de leerlingen tijdens een themaweek over ‘de zorg’ op school zelf bedachten om iets voor ouderen te doen. “Via mijn zus die op De Riethorst werkt, kwamen we hier terecht. De voorstelling hebben de leerlingen zelf in elkaar gezet.” Mevrouw Vissers is enthousiast:

P L E Z I E R v o o r A L L E L E E F T I J D E N

10

Weer twee wensen uit wensboom Slotjesveste vervuld

centrale ruimte van Slotjesveste. Zo ook mevrouw Verschuuren. Ze had de laatste weken al vaak gevraagd ‘of er nog aan wensen werd gewerkt’. Het was dan ook een uiterst emotioneel moment toen zij te horen kreeg dat ze met haar dochter en een begeleider naar een concert van Il Divo mag.

Een hapje en een drankje maakten de avond nog completer. Met de belofte van Jan Raaijmakers dat de Lions zich blijven inzetten om zo veel mogelijk wensen te vullen, zetten de dames van het aanwe-zige kwartet De Refreintjes nog wat oude meezingers in.

Mevrouw Verschuuren en de heer Van Hoff zagen begin april in verpleeghuis Slotjesveste hun hartenwensen in vervulling gaan. Dankzij de Lionsclub Oosterhout Alm en Donge kan mevrouw naar het concert van Il Divo in ZiggoDome in Amsterdam en meneer naar het Truckersfestival in Assen.

Een kreet door de zaal en een gebalde vuist omhoog. Meneer Van Hoff liet duide-

lijk blijken dat hij blij is met de geheel verzorgde reis naar Assen die Lionslid Jan Raaijmakers hem kwam aanbieden. Door zijn handi-cap heeft Van Hoff zelf nooit achter het stuur van een vrachtwagen gekund, maar met de vervulling van zijn wens uit de wensboom komt de vervulling van zijn droom al een eind in de goede richting. Lionslid Raaijmakers vindt het mooi dat de serviceclub dit heeft kunnen regelen. “Je ziet wat het met de mensen doet!”

Veel bewoners waren de bewuste avond samengekomen in de

In Oosterhout is onlangs het Expertisecentrum Wondzorg (ECW) geopend. Cliënten met complexe wonden kunnen hier terecht voor een gespecialiseerde behandeling.

Nieuw wondcentrum biedt optimale

behandeling van complexe wonden

Een wond die maar niet wil genezen is vaak pijnlijk en kan iemand ernstig beperken in de bewegingsvrijheid. De wondexperts van Expertisecentrum Wondzorg doen er alles aan om een complexe wond zo snel mogelijk te genezen of de klachten te vermin-deren. Zij werken volgens de laatste medische inzichten en met de meest moderne middelen op het gebied van wondzorg. Het ECW behandelt alleen complexe wonden. Dit zijn wonden die niet genezen volgens een vast patroon en tijdspad. Voor een behandeling heeft een cliënt een verwijzing nodig van de huisarts, medisch specialist of specialist ouderen-geneeskunde.

Goede basisHet ECW is een initiatief van De Riethorst Stromenland en Thebe. “In het verleden hebben wij al met elkaar samenge-werkt, onder andere aan een protocol voor de preventie en behandeling van doorligwonden”, vertelt dr. Jacques Neyens, manager wondzorg en onderzoeker bij het ECW. “Dat bleek een goede basis voor verdere samenwerking.” “Doel van het centrum is de kwaliteit van wondzorg te verbeteren”, zegt algemeen manager José de Groot. Dat het ECW is ontstaan uit twee ervaren zorgorganisaties helpt daar-bij. “We kunnen elkaars kennis en kunde gebruiken. Samen hebben we meer te bieden.”

SamenwerkenNaast behandeling geven de hoogopgeleide wondexperts van het ECW advies, onder-steuning en voorlichting. “We merken dat daar veel behoefte aan is, bijvoorbeeld bij huisartsen en wijkverpleegkundigen”, zegt José. “We willen graag samenwerken; het belangrijkste voor ons is dat de cliënt er beter van wordt.” Om de wondzorg nog verder te verbeteren, werkt het ECW aan verbre-ding (o.a. scholing en wetenschappelijk onder-zoek) en verspreiding van kennis in de keten. “Dat doen we zowel nationaal als internationaal”, zegt Jacques. “Zo werken we aan effectieve en efficiënte wondzorg. Niet alleen voor onze eigen cliënten, maar voor iedereen”, luidt het eensgezind.

Meer wetenOp www.expertisecentrumwondzorg.nl leest u meer over het wondcentrum.

Jacques Neyens, manager wondzorg en onderzoeker, en José de Groot, algemeen manager

Word vrijwilliger in de zorgVrijwilligers zijn onmisbaar in de zorg. Wilt u ook uw steentje bijdragen? Laat het ons weten! Graag kijken we samen met u naar uw wensen. Binnen De Riethorst Stromenland zijn er veel mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen.

Vrijwilliger worden?

Activiteitenkalender

Werken en lerenDe Riethorst Stromenland biedt haar 1.300 medewerkers kwaliteit in werk, ruime opleidings- en ontwikkelingsmogelijkheden en een inspirerende werkomgeving. We zijn altijd op zoek naar enthousiaste, leergierige mensen en vrijwilligers. We hechten veel waarde aan verantwoordelijkheid, teamgeest en flexibiliteit.

Bekijk vacatures

Werken en leren

Samenwerking dagbesteding Samen Top

Samen extraatjes regelen voor bewoners

Charitylunch JAKloosterhoeve Culinair

Bewonersmagazine Thuis Lees ‘m hier

‘Boomer geeft mijn leven weer zin’Meer ervaringen

Nieuws � Cliënt De Kloosterhoeve Raamsdonksveer op

landelijke TV 22 oktober 2015

� Jaarmarkt De Riethorst in Geertruidenberg 20 oktober 2015

� Mauritsstaete houdt gezellige proeverij op 23 oktober 19 oktober 2015

Meer nieuws

© Copyright 2016 De Riethorst Stromenland Disclaimer & privacy

Bureau zorgadvies0800 0202015

Deel uw ervaring over onze zorg en ondersteuning op ZorgkaartNederland.

Activiteitenkalender: � Bingo Goezate � Koningsmarkt Altenahove � Charitylunch � Sport- en speldag � Herdenking Slotjesveste

Vraag of advies?

Bureau zorgadvies

0800 0202015

Zorgorganisatie in Brabant

Veilig en vertrouwdKwaliteit in de ouderenzorg, dát is ons streven. Ouderen zijn bij ons aan het juiste adres voor:

� wonen met zorg � thuiszorg � revalidatie � specialistische zorg (dementie, ziekte van

Huntington en ziekte van Parkinson) � behandeling en begeleiding

Passie voor de zorgDe Riethorst Stromenland levert zorg op elf zorglocaties en via thuiszorg in West-Brabant. Onze 1.300 medewerkers en 800 vrijwilligers hebben een hart voor de zorg.

Prettig levenNaast een fijne woonomgeving, vinden we het welzijn van mensen belangrijk. Samen met cliënten kijken we naar hun wensen en behoeften. We proberen iedereen een zo prettig mogelijk ‘thuis’ te geven.

WerkgebiedInwoners uit het Land van Heusden en Altena en het Dongemondgebied kunnen een beroep op ons doen. De Riethorst Stromenland is werkzaam in de gemeenten:

� Geertruidenberg � Oosterhout � Waalwijk (Waspik) � Werkendam � Woudrichem

Zoeken...

Wonen met zorg Thuiszorg & ondersteuning Revalidatie Behandeling Expertise OrganisatieHome

Contact

IN MEMORIAM

Op de cover van één van de eerste nummers van Thuis stond medewerkster Carla Schelle met cliënt Cees van Oord. Carla heeft 30 jaar bij De Riethorst Stromenland gewerkt en was een lieve en graag geziene collega op De Kloosterhoeve. Met verdriet hebben we in februari afscheid van Carla moeten nemen.

Altijd hartelijk, vrolijk en warm. Jouw persoonlijkheid maakte het verschil in vele levens.

Wat was je krachtig en vastberaden dit te winnen. Een groot gemis omdat je niet meer bij ons bent.

We eren jou om wie je was.Bedankt voor je bevlogenheid.

Voor altijd in ons hart.

Rust zacht lieve Carla.

De familie van Carla heeft toestemming gegeven voor plaatsing van dit artikel.

12

Locaties De Riethorst Stromenland in beeld

De Riethorst Stromenland

is volop bezig zichtbaar

te zijn op social media.

En het blijkt dat u ons

daar graag volgt. We zien

de bezoekers op onze

website en Facebook

dagelijks toenemen.

Volgt u ons al?

Dagelijks leuke foto's

en nieuwtjes

Social mediaU kunt ons op verschillende

manieren vinden. Zo hebben we een eigen website, die vorig jaar geheel vernieuwd is. Op deze algemene website staat onder andere informatie over onze zorgcentra, verpleeg-huizen, thuiszorg en werken bij De Riethorst Stromenland. Ook plaatsen we binnenkort de filmpjes die we van iedere locatie maken op www.deriethorststro-menland.nl

FacebookNaast de website zijn we actief op Facebook. Op

onze eigen Facebookpagina plaatsen we bijna dagelijks leuke foto’s en nieuwtjes. Zo kunnen we snel de mooie zaken uit de zorg aan u laten zien. www.facebook.com/RiethorstStromenland

Youtube kanaalVia ons eigen Youtube kanaal

delen we filmpjes die we gemaakt hebben, zoals de documentaire over de ziekte van Huntington en leven met demen-tie. Vaak vinden mensen het immers prettiger een filmpje te bekijken dan een folder te lezen. www.youtube.com/RiethorstStro-menland

Linkedin en Twitter Op Linkedin en Twitter kunt u ons nu ook vinden.

Iedereen die bij De Riethorst Stro-menland werkt of vrijwilligers-werk doet, kan zich aanmelden op onze Linkedin bedrijfspagina: www.linkedin.com/company/de-riethorst-stromenland. Op ons account op Twitter plaatsen we korte nieuwtjes die u met andere mensen kunt delen als u dat wilt. https://twitter.com/RiethStro-menlnd

De Riethorst Stromenland laat als organisatie graag zien waar ze voor staat. Niet alleen aan de huidige cliënten, maar zeker ook aan de cliënten die in de toekomst bij ons komen wonen. Hoe is het op een van onze locaties te wonen? Hoe ziet uw toekomstig appartement eruit, hoe wordt de dag ingevuld en welke activiteiten worden er op een locatie geboden? Allemaal zaken die u niet weet, als u onze locaties niet kent. Om toekomstige cliënten al vertrouwd te maken met een locatie, maken we nu filmpjes van ieder verpleeghuis en (woon)zorgcentrum. De filmpjes plaatsen we op onze website. Zo krijgt iedere bezoeker van onze site een goed beeld van hoe het is om bij ons te verblijven.

Cliënten Thuiszorg voor de camera

Voor een dag voelden twee cliënten van de Thuiszorg van

De Riethorst Stromenland zich ware fotomodellen. De dames werden heerlijk in de watten gelegd voordat ze voor de camera stap-ten van de fotograaf. De Riethorst Stromenland start een campagne om haar Thuiszorg onder de aandacht te brengen en had de dames gevraagd model te staan. Een heerlijke behandeling bij de kapper en de schoonheidsspecia-liste en de dames waren er klaar voor. U kunt het eindresultaat binnenkort bewonderen in de advertenties die we in de lokale kranten plaatsen.

14

Het 103e levensjaar van Anna Wijnans is begonnen vol hoogtepunten. Op haar verjaardag kwam de burgemeester langs. Hij opende haar expositie van aquarellen. En een paar dagen later kwam haar grootste wens uit: ze mocht haar favoriete voetbalclub Ajax in Amsterdam gaan aanmoedigen. Als VIP!

Op 23 februari stond de burgemeester op

de stoep bij woonzorgcen-trum Antonia in Almkerk. Voor Anna Wijnans is hij geen onbekende. Hij komt sinds haar honderdste verjaardag elk jaar langs. Dit jaar kwam hij haar niet alleen feliciteren, maar opende ook haar expositie van aquarellen. Veertig maakte ze er sinds ze vijf jaar geleden niet meer zelfstandig kon wonen in haar woning, naast de ‘oude’ Tavenu in Nieu-wendijk. Ze kwam in zorgcentrum Antonia wonen na een revalidatieperiode van een polsbreuk en een wond aan haar been. Ze verklapt dat ze vroeger op school niet kon tekenen. “Daar had ik ook geen zin in. Maar nu heb ik er de tijd voor en doe ik het graag.”

AjaxNog geen week na haar verjaardag kreeg Anna Wijnans opnieuw alle ogen op zich gericht. De Stichting Vrienden van Stromenland had namelijk geregeld dat de krasse bewoonster van Antonia met de bus mee mocht naar de Amsterdam ArenA. Daar werd ze als een VIP ontvangen en in de watten gelegd. Samen met haar zoon Martin bekeek ze vanuit de Koninklijke Loge de wedstrijd Ajax-AZ. “We hebben met 4-1 gewonnen”, klinkt het na afloop trots. “Ik ben verwend met bitterbal-len en lekkere drankjes.” Na de wedstrijd kwamen oud-internationals Edwin van de Sar en Marc Overmars nog even langs om de VIP uit Brabant persoonlijk de hand te schudden. Uiteraard maakte Anna van de gelegenheid gebruik om met beide voet-ballers op de foto te gaan. “Ik vond het geweldig, werkelijk fantastisch. Ik heb de dag van mijn leven gehad.”

“Ik heb de dag van mijn leven gehad”

Voorlopig ontwerp (plannen moeten nog langs de welstand- en monumentencommissie).Architect: Oomen Architecten uit Breda.

16

Haar eigen pop Trieneke heeft ze in een poppenwagen meegeno-men. Ze vertelt dat ze de kleding van Trieneke ooit nog zelf heeft gemaakt. “En onlangs nog een mooie quilt. Maar breien doe ik ook graag.”

Zelfbedachte creatiesDe dames verwerken kanten gordijntjes, knopen en lapjes stof in de zorgpoppetjes. “Een brei-patroon hebben we niet. Het zijn eigenlijk allemaal vierkante lapjes met wat zelfbedachte uitsteeksels”, zegt Door van de Water. “Allemaal vrije expressie”, lacht Corry Swart. Als ze korte tijd later twijfelt of het gebreide neusje van haar popje wel groot genoeg is, krijgt ze tips van de anderen. “Kijk, zo leren we ook nog van elkaar hier”, zegt Teunie Boogaarts.

VrolijkTerwijl de breipennen tikken, brengt zorghulp Jenny van Haaf-ten de dames een grote zak met wol. “Ik ben aan het verhuizen en al mijn kasten moeten leeg. Jullie weten hier vast wel raad mee”, zegt ze. Een grote bol in regen-boogkleuren wordt gretig uit de tas gevist door een van de dames. “Dit wordt de mijne. Voor een kleurrijk zorgpoppetje. Ik word er nu al vrolijk van!”

Zorgpoppetjes voor goed doelOngeveer tien dames komen elke dinsdagmiddag samen in verpleeghuis Altenahove in Almkerk om te breien. Hun breisels halen regelmatig het nieuws. Zo ook hun nieuwste project: zorgpoppetjes.

“Stop hier je zorgen en verdriet in. Doe de rits dicht. En ga vrolijk verder met je dag.” Al breiend legt vrijwilligster Toos Hopkoper het idee achter de zorgpoppetjes uit. De tafel op het Altenaplein ligt vol kleurrijke breisels. En aan alle breipennen hangen alweer nieuwe creaties.

Stichting Het Vergeten KindVorig jaar werkten de dames mee aan de reuzewereldbol voor de Oranjefeesten van Almkerk. Na afloop maakten ze van de gebreide wereldbol dekens voor Roemenië en de wandelgroepen van De Riethorst Stromenland. Nu is gekozen voor stichting Het Vergeten Kind. “Een vrolijk knuf-felpopje waar je je zorgen aan toevertrouwt, dat wil toch elk kind? Op Koningsdag gaan we de eerste zorgpoppetjes verkopen”, vertelt Ada Veth. Mevrouw Johnny Kruis woont op Altenahove. Samen met haar nichtje Hanny Wuijten breit ze mee aan een zorgpoppetje.

Groen licht voor nieuwbouw

verpleeghuis De Riethorst

De plannen voor nieuwbouw

van verpleeghuis De Riethorst

in Geertruidenberg gaan

door. De gemeenteraad van

Geertruidenberg heeft eind

maart ingestemd met de

voorstellen.

Op de huidige locatie aan de Venestraat komt straks een nieuw verpleeghuis met plaats voor 96 cliënten, zowel psychogeriatrie (o.a. dementie) als tweezorg. Daarnaast komt er in het pand een Expertisecentrum Psychogeriatrie. En er komen kantoorruimtes van De Riethorst Stromenland.

Het idee om naast het verpleeghuis een supermarkt te bouwen gaat definitief niet door. Er bestonden grote twijfels over de drukte en de parkeerdrukte in het centrum van Geertruidenberg. In plaats van de supermarkt komen er 29 koopwoningen in dit gebied aan de Venestraat.

De bouw kan vanwege de te doorlopen bestemmingsplanprocedure pas op zijn vroegst starten in de zomer van 2017. Familieleden en cliënten zijn half april tijdens een informatieavond op de hoogte gebracht over de nieuwbouw en de tijdelijke verhuizing die vermoedelijk vanaf mei 2017 zal plaatsvinden.

18

Lisa Sentveld raakt bewoners met klein optredenMag ik dan bij jou?Claudia de Breij schreef het liedje ‘Mag ik dan bij jou?’ Een aangepaste versie is geschreven door Mirjam Weber, waarmee zij positieve aandacht voor de zorg wil vragen. Zangeres Lisa Sentveld, zelf wijk-verpleegkundige, reageerde enthousiast op de vraag of ze de versie van Mirjam Weber wilde zingen voor medewerkers en cliënten van De Riethorst Stromenland. Ze bezocht alle elf locaties en zong het lied op akoesti-sche gitaar met microfoon en versterker.

RoosHet publiek op alle locaties was steeds zichtbaar geraakt door de gevoelige song-tekst van Lisa. Na afloop van het optreden kregen cliënten een roos uitgereikt met daarbij de tekst van het lied. Ook de cliën-ten van de thuiszorg, de dagbehandeling en de dagbesteding kregen een roos. Mevrouw van Breugel in zorgcentrum Goezate in Werkendam nam dankbaar een roos in ontvangst. “Ik vond het lied erg mooi.”

Staatsieportret koninklijk paar cadeau

Singer-songwriter Lisa Sentveld trad medio maart op in alle locaties van De Riethorst Stromenland. Dat was ter gelegenheid van de week van Zorg en Welzijn, waarbij we als zorgorganisatie stil staan bij het werk in de zorg en de betekenis van de medewerkers voor cliënten.

Wat mist u in het verpleeg-huis/zorgcentrum wat wij u als presentje kunnen geven? Met die vraag klopte

de Stichting Vrienden Stromenland onlangs aan bij zes van onze zorglocaties.

Een mooie foto van onze koning en konin-gin was een veel gehoord antwoord. Voor de bevriende stichting reden dit voorjaar officiële staatsieportretten te schenken aan zorgcentra De Lemmenskamp in Woudri-chem, Goezate in Werkendam, De Dotter in Hank, Antonia in Almkerk, verpleeghuis Altenahove in Almkerk en kleinschalig verpleeghuis Aernswaert in Hank. De portretten hebben intussen een mooi plekje gekregen.

“Als ik ouder wordt en het niet meer alleen kan, kom je dan bij mij? Ik heb een vraag: of je mij kunt helpen. Als het niet meer lukt om mezelf te redden, als ik het moeilijk heb, kom je dan bij mij?”

Vier de lenteOp de locaties van De Riethorst

Stromenland hebben we aandacht voor de seizoenen en vieren we graag dat het weer lente is. Deze foto’s van een bewoner van

zorgcentrum Goezate zeggen genoeg. Het lammetje ligt zo vredig bij mevrouw

te slapen.

20

Jan Maas woont sinds

enkele maanden in De Stroming. Zijn vrouw Jeanne woont er al ruim een jaar vanwege haar demen-tie. Ze zijn 53 jaar getrouwd en woonden samen het grootste deel van hun leven in Waspik. Hoewel het stel nu weer onder een dak woont, heeft Jan wat moeite om te aarden in het zorgcentrum. “Ons oude huis staat te koop. Dat vind ik best moeilijk. Bij de verhuizing heb ik veel weggedaan. Mijn fototoe-stellen moesten per se mee. Die heb ik bijna allemaal samen met Jeanne gekocht.”

Bijzondere verzameling:

ruim 220 oude fotocamera’s

Op de tenen van prins Bernhard

Een scheepshoorn boven zijn bed, porseleinen bootjes in zijn vitrinekast en een barometer aan de muur. Het zijn de laatste tastbare herinneringen van Jaap Verheij aan zijn tijd als schipper. De bewoner van zorgcentrum Goezate in Werkendam zou zo weer terug het water op willen.

RommelmarktDe verzameling startte na een cursus fotografie bij cultureel centrum Den Bolder in Waspik. “Ik kreeg daar het advies een spie-gelreflexcamera te kopen. Omdat Jeanne graag naar rommel-markten ging voor oude boeken, ben ik daar gaan zoeken naar oude camera’s. Ik kocht alles wat betaalbaar was. Altijd maar eentje per keer. Zo is mijn verzameling gegroeid.” Jan keek niet of een camera nog functioneerde. Hij keek vooral of hij het een mooi exem-plaar vond. “Plastic prullen hoef ik niet. Wat ik mooi vind? Mijn

spionagecamera van enkele centi-meters en mijn lamineermachine van een halve meter. Maar ook deze klapcamera of deze sniper in de vorm van een geweer. En wat zeg je van deze bakelieten uit de oorlog? De mooiste camera is de boxcamera uit 1856.”

VitrinekastMedewerkers van De Stroming waren zo enthousiast over de bijzondere verzameling dat ze een vitrinekast voor Jan regelden. Die staat nu in de centrale hal. “Ik heb er een klein deel van mijn camera’s opgesteld. De meeste bewaar ik op mijn kamer. Net als de eerste druk van mijn fotografisch handboek uit 1936 over alle soorten fotocame-ra’s uit die tijd.” Jan is elke dag bij zijn vitrinekast te vinden. “Doordat ik steeds even ga kijken, heb ik wel aanspraak van andere bewoners. Dat is fijn. Maar dat ik nu weer met mijn Jeanne in één huis woon, vind ik het allermooiste. Da’s beter dan al mijn camera’s bij elkaar.”

Ruim 86 jaar geleden werd Jaap Verheij geboren aan boord van De Onderneming, het schip van zijn ouders. Jaap groeide op in een gezin van drie

kinderen. “Ik was de oudste en had nog twee zussen. We hadden een fijne tijd samen.” Toen Jaap zes jaar was, verongelukte zijn vader op het schip tijdens het lossen van een lading grind. “Mijn moeder is toen met ons aan wal gegaan.” Zodoende kon Jaap als schipperskind toch naar een gewone basisschool. “In de oorlog zat ik op de Binnenvaartschool in Amsterdam.”

MarineVoordat Jaap zijn vrouw leerde kennen, werkte hij bij de marine. “Ik heb op de Karel Doorman gevaren. Ik heb er een beste tijd gehad. Ik kwam overal en ben veel de zee op geweest. Ik was toen ook nog een knappe man”, wijst hij naar het portret in marine-uniform in zijn huiskamer. “Ik had altijd wel een vrouw aan mijn zijde. Ooit kwam prins Bernhard langs op het schip bij een evenement. Ik heb toen nog op zijn tenen gestaan.” Nu kan Jaap erom lachen, maar toen schrok hij flink. “We stonden in het gareel en net toen de prins achter me langs liep, deed ik een stapje naar achteren en trapte op zijn tenen. Hij moest erom lachen en zei meteen: Rustig maar, meneer.”

HenjaToen Jaap op de binnenvaart belandde en een eigen schip kreeg, noemde hij het naar zichzelf en zijn vrouw Hendrika: de Henja. Een schip van 280 ton, 35 meter lang en 6.20 meter breed. Samen vervoerden ze zand en grind op de binnenvaart. Aan boord kreeg het echt-paar drie kinderen en aan wal nog twee: drie meiden en twee jongens. Moeder Hendrika ging in 1969 met de kinderen aan wal. “Vader is hierna alleen blijven varen”, vertelt Christine.“Toen ik 12 was en van de lagere school afkwam, ben ik pa gaan vergezellen aan boord. Elke maandag weg en op vrijdag weer naar huis.” Jaap knikt bij die herinnering: “Een fijne tijd. In Haaften gingen we

laden en in het Belgische Baserode lossen. Altijd dezelfde route.” Christine vult hem aan: “Ik kookte voor ons en we gingen ‘s middags altijd om de beurt een dutje doen.”

Stichting OpkikkerToen zijn vrouw ziek werd, is Jaap aan wal gekomen om voor haar te zorgen tot haar overlijden. “Ik heb de Henja toen verkocht. Later ben ik nog kapitein geweest op een Belgisch schip en ben met een ander schippersgezelschap een poos in Schotland geweest. Ik heb heel wat meege-maakt op het water. Ik zou direct terug willen als ik de kans kreeg.” Die kans kreeg Jaap onlangs van de stichting Opkikker. De oude schipper mocht mee varen op De Biesbosch. “Ik heb ontzettend genoten, net als vroeger.”

22

‘Een lach delen, daar

doe ik het voor’

Binnen De Riethorst

Stromenland werken

veel betrokken

mensen met hart

voor de cliënten.

Elke medewerker

brengt zijn eigen

meerwaarde mee.

Een enkeling springt

eruit. Zo ook Bonny

de Jongh. Een

duizendpoot waar je U

tegen zegt.

Het had niet veel gescheeld of Bonny was kapster geworden. “Ik hield van make up en mooie kapsels.

Omdat ik tijdens mijn middelbare schooltijd echt niet wist wat ik wilde worden, schreef ik me maar in voor de kappersopleiding.” Een meeloopdag in een kapsalon bracht de jonge Bergse tot andere inzichten. “Ik vond het he-le-maal niks in die salon. Als meisje droomde ik van mooie kapsels, maar om daar elke dag professioneel mee bezig zijn, was toch niet aan mij besteed. Ik ben me die zomervakantie gaan oriënteren op een andere studie.” Dat deed ze onder meer door een dagje mee te lopen met haar tante die in een zorgcentrum werkte als activiteiten-begeleider. “Ik vond haar werk geweldig. Het voelde direct goed. Ik heb me vrijwel direct ingeschreven voor de studie Sociaal Pedagogisch Werkster. Tijdens haar studie kreeg Bonny een bijbaantje in De Riethorst. “In het winkeltje op het Rietplein en bij de receptie. Daarna heb ik ook nog stage gelopen op afdeling De Wilg, waar ik na mijn examens in 2008 ook terecht kon als activiteitenbegeleider.”

MiMakkerIn 2011 is er een vervangende EVV-er nodig vanwege zwangerschapsverlof. Bonny wordt hiervoor gevraagd. “Ik ben weliswaar geen verzor-gende, maar kende wel de hele afdeling op mijn duimpje.” In 2013 volgde Bonny de opleiding tot MiMakker, een contactclown voor mensen met de ziekte dementie. “Ik maak contact waar dat anderen niet lukt. Het is een verdieping van mijn taak als activiteitenbegelei-der. In het begin dacht ik dat het een rollenspel was. Maar het is geen acteren. Je maakt jezelf helemaal leeg en geeft je vervolgens over aan de situatie waarin je contact probeert te krijgen met een bewoner. Het is erg intensief, maar zeer dankbaar werk. Een lach delen. Of soms een woordje of glimlach bij iemand die nauwelijks nog op prikkels reageert. Daar doe ik het voor. Het is zo fijn voor familie om iemand met zware demen-tie nog een keer een gelukzalige reactie te zien geven.”

Bomvolle agendaIntussen is Bonny 29 en zijn de functies achter haar naam bijna niet meer te tellen. Ze is activiteitenbegelei-der, EVV-er, MiMakker, lid van het interne audit-team, trainer communicatie en veiligheid aan medewerkers, lid van de commissie Elektronisch Cliënten Dossier en ondersteuner van de coördinator Welzijn voor de loca-tie De Riethorst. “Veel? Nee, zo voelt dat niet. Ik kan gewoon niet vijf dagen hetzelfde werk doen. Ik heb ook het liefst een bomvolle agenda. ’s Ochtends help ik mee op de huiskamers met het ontbijt en geef medicijnen, hiervoor volgde ik medicijnscholing. Elke dag is er tussen

tien en half elf een centrale activiteit. Denk aan biljar-ten, gym, een creatieve activiteit, een kerkdienst of sjoel-competitie. Daarna heb ik tijd voor mijn andere taken.”

In het begin had Bonny wel moeite met plannen. “Nu ik mijn agenda elektronisch beheer, gaat het goed. Mijn vaste afspraken staan automatisch vast, waardoor alle gaatjes in de planning meteen in beeld zijn. Handig voor wie nog een verzoekje voor me heeft”, lacht ze. Het aantal momenten dat Bonny niets doet, is bijzon-der weinig. “Da’s geen probleem. Ik kan moeilijk stil zitten. Ik wil altijd iets doen. Ik ben de oudste uit een gezin van vijf kinderen en ik ben de drukte wel gewend.”

Verplicht rustSinds een paar weken moet de duizendpoot echter verplicht rust houden. En fulltime werken is momenteel zelfs uit den boze. “Ik ben 24 weken zwanger van mijn eerste kindje en heb last van zwangerschapsuiker. Ik moet nu echt een pas op de plaats maken. Voor mezelf en mijn baby.” En dus doet de duizendpoot sinds een paar weken in de middag alleen nog maar dutjes. “Ja, dat was even wennen. Ik ben

toch een jonge meid, maar ik merk dat ik echt veel slaap nodig heb nu. Mijn buik

groeit sindsdien ook veel sneller.” Haar woorden hebben nog

maar net haar mond verla-ten als vrijwilligster Gerda van Nooijen langs loopt en Bonny een kadootje geeft. Een ieniemienie gebreid

vestje en mutsje ontroeren de aanstaande moeder zicht-

baar. “Wat ontzettend lief, dank-jewel!” Bonny grijpt het moment

aan om te benadrukken dat het eigenlijk allemaal niet bijzonder is wat ze doet. “Ik kan

dagelijks zoveel doen dankzij de hulp van vrijwilligers.”

ToekomstwensenOf de duizendpoot nog wensen heeft voor de toekomst? “Ja, eerst moeder worden. En na mijn verlof ga ik acht uur per week minder werken. Fulltime moeder wil ik niet worden. Sterker nog, ik wil nog een oplei-ding voor management in de zorg of een andere studie doen. Maar daar moet ik straks dan wel even een gaatje voor in mijn rooster vinden.”

“Ik maak contact waar het anderen niet

lukt”

24

Aernswaert loopt 24 uur voor KWF Kankerbestrijding

Prijs voor bewoners WilgenroosNa afloop van het symposium ‘Afscheid’ begin dit jaar deelden we 200 goodiebags uit aan de bezoekers. In een van de cadeautasjes was een cheque verstopt. Zorgmedewerker Wilma Ketel was de gelukkige vinder.

Zij gebruikte de cheque om de cliënten op haar afdeling eens extra te verwennen. En zo werden de bewoners van de Wilgenroos in Geertrui-denberg getrakteerd op een uitgebreid Chinees buffet. Zo’n dertig personen geno-ten van: Chinese toma-tensoep, nasi, bami, babi pangang, kip saté, foeyong-hai, tjaptjoy, sajoerboontjes, gebakken banaan en een mooi opgemaakt ijsje met slagroom als dessert.

Dagbesteding SamenTop pakt

presentjes in

Jaarlijks ontvangen de zorgmedewerkers van De Riethorst Stromenland op de Dag van de verple-ging (12 mei) een attentie als blijk van waar-

dering voor hun enorme toewijding en inzet. Dit jaar zijn de presentjes ingepakt en van een kaartje

voorzien door de medewerkers van Samen Top uit Waspik.

Samen Top is een organisatie die mensen met een lichamelijke of mentale beperking en een afstand tot de arbeidsmarkt kansen biedt. Het contact tussen De Riethorst Stromenland en Samen Top is ontstaan in een samen-werking in zorglocatie De Stroming in Waspik. En er zijn gesprekken gaande over uitbreiding van de samenwerking op andere zorglocaties van De Riethorst Stromenland. Het inpakken van de presentjes verliep voorspoedig. Vele handen maken licht werk en met hulp van leerlingen van twee scholen voor speciaal onderwijs was de klus snel geklaard.

Kleinschalig verpleeghuis

Aernswaert in Hank doet

op 24 en 25 juni mee aan

de Samenloop voor Hoop.

Een 24-uurs wandeling

voor kankeronderzoek. Het

evenement vindt plaats op

sportpark Giessen-Rijswijk

in Giessen.

Initiatiefnemers zijn medewer-kers Jolanda de Ruijter en Nel Verschoor. Ze hebben collega’s, familie van cliënten en vrijwilligers van het verpleeghuis gestimuleerd een uurtje mee te lopen. Het resul-taat is een vol wandelschema. “Alle uren zijn gevuld, sommige colle-ga’s lopen meerdere uren, anderen maar eentje”, vertelt Jolanda. Ze benadrukt de medewerking van de collega’s die niet meelopen, maar bereid zijn de diensten van de deelnemers op Aernswaert waar te nemen. “Zonder hun hulp zouden wij dit niet kunnen doen. De verzorging van de bewoners moet immers ook doorgaan.”

EmotioneelJolanda vertelt dat er al diverse collega’s binnen De Riethorst Stromenland de strijd tegen kanker

hebben verloren. “We zullen alle-maal met onze eigen gedachten en herinneringen meelopen. Het zal best emotioneel zijn. Maar we gaan vooral laten zien waar een klein verpleeghuis groot in kan zijn.”

BraderieTijdens de wandelestafette zijn er muziekoptredens en een braderie. Aernswaert heeft een kraam met rommelmarktspullen en wil zo nog meer ophalen voor het goede doel. Voorafgaand aan het evenement worden op Aernswaert wens-kaarsen verkocht die tijdens de loop langs de route aangestoken worden. “Het zijn kaarsenzakken waarop je een wens of naam kunt schrijven. Het zal een indrukwek-kend gezicht zijn als ons pad door al die kaarsen verlicht wordt.”

Bibliotheek nieuwe stijl

Woonzorgcentrum De Stroming in Waspik heeft sinds kort een bibliotheek nieuwe stijl. Dat is geen traditionele

wisselcollectie met boeken, maar een digitale catalogus waaruit bewoners én dorpsgenoten een boek kunnen kiezen. Dat kan op naam, titel of genre.

De boeken komen van Bibliotheek Midden-Brabant en vrijwilligers Diny de Graauw en Corrie den Dunnen en een medewerker van de dagbesteding SamenTop helpen elke maandagmiddag tussen twee en vier uur de bewoners van De Stroming het gewenste boek te bemachtigen.

Elke laatste maandag van de maand is er een voorleesmoment tijdens de bibliotheekmiddag. Dan komt vrijwilliger Greet Visser een kort verhaal voorlezen aan bewoners en buurtgenoten. Alle aanwezigen worden op dat moment getrakteerd op iets lekkers dat medewerkers van SamenTop hebben gebakken. SamenTop neemt zelf ook themaboeken mee die op de middag gelezen kunnen worden.

Wilma Ketel: tweede van links

26

Welzijn zit hem in kleine dingen

Welzijn is veel meer dan alleen medisch welzijn. Welzijn draait om je goed voelen. Een fijne dag hebben, ondanks beperkingen die er zijn. Lisanne Verstegen, coördinator Welzijn en vrijwilligers, geeft tips hoe het welzijn te vergroten.

praatje? Vraag dit dan gerust aan ons. Daar zijn we voor!

• Probeer elke dag te genieten van de goede momenten.

• De werkdruk in de zorg is flink toegenomen. Dat maakt het niet eenvoudiger om elke dag de gewenste aandacht aan elke bewoner te geven. Gelukkig zit welzijn in de kleinste dingen: een vriendelijk woord, een knuf-fel of even een hand vasthouden. Onze medewerkers doen hun best zich zo goed mogelijk in uw situatie te verplaatsen. Geniet van deze kleine gebaren.

• Als u tijdens de feestdagen graag tijd met familie door-brengt op uw kamer, informeer dan eens bij een activiteitenbe-geleider om mee te denken. Zij proberen dan mee invulling te geven aan uw wens. Zij kijken ook anders naar welzijn en hebben vaak praktische ideeën.

Euthanasieregels bij dementie verduidelijkt

Dementerende cliënten wekken soms de indruk dat ze niet ondraaglijk lijden aan hun ziekte, maar wel aan de bijkomende lichamelijke aandoeningen, zoals ernstige benauwdheid of pijn, staat in de nieuwe handreiking. “In die gevallen mag een dokter euthanasie toepassen, ook als de cliënt dit niet meer zelf duidelijk kan maken in woord of gebaar. Maar er moet dan wel een schriftelijk euthana-sieverzoek zijn, dat de cliënt eerder heeft opgesteld.”

DuidelijkheidVolgens de handreiking is dit tot nu toe een paar keer gebeurd. Cliënten wordt aangeraden met hun arts in gesprek te blijven over euthanasie en te zorgen voor een euthanasieverklaring. Als niet duidelijk is of de eutha-nasiewens nog bestaat op het moment dat de cliënt niet meer duidelijk kan aangeven wat hij wil, is de kans groot dat de arts de euthanasie niet uitvoert. De nieuwe hand-reiking is opgesteld om de onduidelijkheid weg te nemen over de mogelijkheden van euthanasie bij mensen die leiden aan de ziekte dementie. Er staat een handleiding in voor het opstellen van een euthanasieverklaring.

CommunicatieRutger Jan van der Gaag, voorzitter van de artsenorgani-satie KNMG, is blij met de duidelijkheid die de handrei-king geeft. “Er was onduidelijkheid in gevallen waarin je niet meer met de cliënt kunt communiceren”, zegt hij.

Mensen die leiden aan een ernstige vorm van de ziekte dementie moeten euthanasie kunnen krijgen, ook als ze dat zelf niet meer kunnen uiten. Er moet dan wel een wilsverklaring liggen uit de tijd dat ze nog helder van geest waren. Dat staat in de onlangs vernieuwde ‘handreiking’ over euthanasie van de ministeries van Volksgezondheid en van Veiligheid en Justitie.

“Waar het om gaat is dat je op de een of andere manier van hem/haar moet weten dat dit echt zijn of haar wil is. Dat moet je via allerlei tekenen kunnen vaststellen. “Er blijven gevallen waarin je geen euthanasie kunt verlenen, omdat de cliënt niet weet waar het over gaat. Je kunt niet tegen iemand die niet dood wil zeggen: ‘U heeft het opgeschreven, dus gebeurt het’. Dat is niet aan de orde.” Volgens Van der Gaag speelt de discussie niet zozeer tussen artsen, maar zit het debat meer tussen de arts en de maatschappij. “Artsen zijn daarbij de waakhond om te zorgen dat niemand tegen zijn wil of op gezag van een ander geëuthanaseerd wordt.”

BehoefteDe NVVE, de vereniging voor vrijwillige euthanasie, zegt in een reactie blij te zijn met de nieuwe handreiking. Voorzitter Margo Andriessen: “De handreiking geeft meer duidelijkheid over de euthanasiewet en vooral artsen hadden daar grote behoefte aan. Veel artsen meenden dat euthanasie niet kan bij de ziekte dementie. Nu is weer bevestigd dat dat wel kan als de cliënt ernstig lijdt, een wilsverklaring heeft opgesteld en daarover vaker heeft gesproken met de arts. Artsen kunnen hier niet meer omheen.”

(Bron: EenVandaag.nl)

• Ziekte of verlies van zelfstandig-heid brengen veranderingen met zich mee. Probeer de situatie te accepteren zoals deze is. Als dit moeizaam gaat, spreek ons gerust aan. Een gesprekje kan een wereld van verschil maken.

• Vergeef uzelf uw mindere dagen. Iedereen is weleens humeurig of niet vrolijk. Daar hoeft u zich niet schuldig over te voelen.

• Heeft u moeite met het invul-len van de dag? Wilt u graag een keertje uit, mist u uw oude hobby of zit u verlegen om een

28

Landelijk Huntington

campagneteam start

Het landelijke campagneteam om meer bekendheid te geven aan de ziekte van Huntington is begin dit jaar gestart. Volgens de teamleden is het tijd dat er een einde komt aan het taboe dat rondom de ongeneeslijke erfelijke aandoening heerst. Het team wil geld ophalen om meer onderzoek mogelijk te maken.

Op zaterdag 14 mei start een grote landelijke campagne op radio en TV.

Volg het Campagneteam Huntington op www.facebook.com/campagneteam

en www.stichtinghuntington.nl.

HersenonderzoekHet Campagneteam Huntington bestaat uit een grote groep vrijwilligers, vaak afkomstig uit getrof-fen families. Ze willen de bekendheid rond de ziekte vergroten en geld ophalen om onderzoek naar een afdoende therapie mogelijk te maken. Funda-menteel hersenonderzoek is noodzakelijk om een medicijn te kunnen ontwikkelen tegen de ziekte van Huntington. De erfelijke ziekte is op dit moment nog niet af te remmen of te stoppen. Iedereen die deze ziekte heeft, overlijdt eraan.

LezingenOnderzoeker Eric Reits van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam is bezig met een veelbelovend onderzoek naar Huntington. Eind maart gaf hij twee keer een lezing over zijn onderzoek naar een medicijn tegen de ziekte van Huntingon. De avonden werden zeer druk bezocht. Reits kijkt tevreden terug op de lezingen en start

van de landelijke campagne: “Ieder-een in Nederland moet weten wat de ziekte van Huntington is”, zegt hij. Zorgcomplex De Kloosterhoeve in Raamsdonks-veer geldt als Expertisecentrum op het gebied van de ziekte van

Huntington.

Zelfstandige cliëntenraad

voor verpleeghuis Slotjesveste

MeepratenBert zit al 10 jaar in de cliëntenraad van verpleeghuis De Riethorst. Net voor de verhuizing van zijn moeder naar Slotjesveste zat hij ook nog in de interieurcommissie van de nieuwbouw Slotjesveste. “Als familie wil ik meedenken met de cliënten. Niet iedereen in een verpleeghuis kan nog voor zichzelf opkomen, als lid van een cliëntenraad kun je dat voor hen doen. Maar ook bewoners zelf kunnen meepraten over het beleid van de zorginstelling. We vergaderen ongeveer zeven keer per jaar. Qua tijds-belasting valt dat dus reuze mee. Sterker nog, ik combineer het met een drukke baan met een zeer onregelmatig rooster en dat gaat prima.”

Taal van de vloerJosé meldde zich in oktober na een familieavond aan voor de cliënten-raad. Haar moeder woont op Slotjesveste. Zelf werkte José 23 jaar in de zorg, waarvan de laatste acht jaar als manager. “Medezeggenschap is mij niet vreemd. Ik spreek de taal van de vloer en zat jarenlang in de ondernemingsraad van een grote zorginstelling.” José heeft volop plannen voor Slotjesveste en hoopt deze via de cliëntenraad te kunnen bewerkstelligen. Zo wil ze meer winkeltjes met een vaste verkoopdag naar de locatie halen, meer creativiteit voor de broodmaaltijden en een modern communicatiekanaal voor de cliëntenraad. “Zodat iedereen ons eenvoudiger kan bereiken.”

Bijna twee jaar geleden opende verpleeghuis Slotjesveste in Oosterhout de deuren. Tot op de dag van vandaag heeft de locatie geen eigen cliëntenraad. Omdat dit wettelijk verplicht is, lift Slotjesveste vooralsnog mee met de cliëntenraad van verpleeghuis De Riethorst in Geertruidenberg.

Als het aan Bert Lankhuijzen en José van der Veeken ligt, komt daar snel verandering in. Beiden zijn opgestaan om een zelfstandige cliëntenraad voor Slotjesveste mogelijk te maken. Ze zijn naarstig op zoek naar leden om het werk samen mee te kunnen doen.

Voelt u zich betrokken bij het wel en wee van de bewoners in verpleeghuis Slotjesveste in Oosterhout? En wilt u zich voor hen inzetten? Dan is de cliëntenraad mogelijk iets voor u.

Meer wetenNeem dan contact op met Bert Lankhuijzen via: 06 55 18 75 71 of met locatiemanager mevrouw Van Broekhoven: 06 12839074.

Samen 1 loket voor revalidatiezorg GRZ

“Sorry, geen bed meer vrij.” U zal het maar te horen krijgen. Na een ziekenhuisopname bent u klaar voor vertrek. Niet om naar huis te gaan, maar om aan uw herstel te werken op een revalidatieafdeling. Maar er is geen plek op de locatie waar u het liefste heen wilt. Wat nu? Het ziekenhuis belt naar een andere zorglocatie in de omgeving. Maar... helaas... geen gehoor. Kan dit niet beter? Ja. Met de komst van het GRZ loket is deze problematiek verleden tijd.

Zorgorganisaties De Riethorst Stromenland, Volckaert en Schakelring zijn met elkaar verbonden via Behandelcentrum Brabant (BCB) en werken op veel gebieden samen. Sinds kort ook op het gebied van revalidatie voor kwetsbare ouderen. Samen draaien ze een project om de kwaliteit van deze zorg in de regio te verbeteren. Projectcoördinator Mariëlle Peeters: “We beginnen bij de basis: bereikbaarheid via een gezamenlijk GRZ loket. Dit moet zorgen voor een vlotte en klantvriendelijke doorstroom van revalidatiecliënten van ziekenhuis naar zorglocatie.”

Altijd bereikbaar en altijd een bed“We constateerden dat de doorstroom van ziekenhuis naar een geriatrische revalidatielocatie niet altijd vlot verloopt”, licht Mariëlle toe. “Geen gehoor krijgen of niet terecht kunnen; dat levert ergernis op. Bij zowel verwijzer als cliënt. Al snel kwam het idee voor een gezamenlijk telefonisch loket dat 7 dagen per week, 24 uur per dag bereikbaarheid garandeert, snel duidelijkheid biedt en bovendien plaatsingsgarantie geeft. Dit loket is er nu. Dankzij het GRZ loket zien we met één druk op de knop hoeveel revalidatieplaatsen er vrij zijn bij de drie organisaties in dezelfde regio. Het loket maakt verwijzen een stuk makkelijker.”

3-in-1 checkZiekenhuizen informeren voortaan via het GRZ loket naar de beschikbaarheid van revalidatieplaatsen bij De Riethorst Stromenland, Volckaert en Schakelring. “Het ziekenhuis hoeft niet meer naar meerdere zorgorganisaties te bellen. Is er geen plek op de locatie van voorkeur, dan kan de medewerker direct in het systeem zien of er bij de andere twee wel een bed vrij is. Noem het een 3-in-1 check”, zegt Mariëlle. “En zelfs als er bij geen van de drie plaats is, helpt het loket bij het vinden van een alternatief. De revalidatiecliënt krijgt dus altijd een plekje zonder een hoop gedoe. Klantvriendelijk en professioneel. Zoals het hoort”.

30

OvereenkomstenAls je iedere dinsdag met elkaar aan tafel zit, dan leer je elkaar echt kennen, zo hebben de eters ervaren. “We kwamen erachter dat we veel overeenkomsten hebben”, vertelt Ronneke. “Ik maak bijvoorbeeld kaarten, en dat doet Frans ook. Vroeger woonde ik in Dorst, waar Peter ook woonde. Mijn vader heeft toentertijd Peter geholpen met het schilderwerk in zijn huis. Frans zijn broer werkte als leraar op de lagere school in Dorst en ik heb daar les gehad van hem. Flip werkte vroeger bij de post en kwam vaak in Dorst

om de post te bezorgen of om bij bedrijven de frankeermeterstanden op te nemen. Dat het een kleine wereld is blijkt maar weer uit het feit dat we elkaar dus eigenlijk al redelijk lang via een omweg kennen.”

Sociale controleInmiddels hebben ze ook buiten Slotjesveste contact met elkaar. En de sociale controle is groot. Ronneke: “Als een van de heren vijf minuten te laat is, dan ga ik bellen. Dan maak ik me ongerust.” Toen Frans enige tijd geleden in het ziekenhuis lag, bezochten

de anderen hem na het eten. “Zo zorgen we voor elkaar.”

Eerlijk is eerlijk, ze hebben allemaal een beetje moeten wennen toen ze voor het eerst in Slotjesveste kwamen eten. “Je zit toch ook met bewoners en cliënten in het restaurant”, zegt Peter. “Maar je leert iedereen kennen en als je eenmaal gewend bent, dan valt dat gevoel helemaal weg.” Ze hebben de stap durven nemen, en zijn er alle vijf blij om. “We zijn een klein beetje familie van elkaar geworden”, aldus Frans.

We zijn een beetje familie van elkaar geworden

Iedere dinsdag eten ze met

z’n vijven in het restaurant van

Slotjesveste. Ronneke Vogt en haar

echtgenoot Jan, en tafelgenoten

Frans, Flip en Peter. Terwijl ze elkaar

een jaar geleden nog niet kenden.

Ronneke en Jan hadden eigenlijk helemaal geen band met Slotjesveste. Ze waren een keer op bezoek bij de apotheek die in

hetzelfde pand als het verpleeghuis is gevestigd, toen de geuren uit de keuken van het restaurant hun aandacht trokken. “Ik zag dat je als buitenstaander er ook kon eten”, vertelt Jan. “Dat wilden we wel eens proberen, want we werken allebei iedere dag en dan is het makkelijk om hier te eten. In het begin zaten we met z’n tweeën, totdat het vrij druk was waardoor zo’n beetje alle tafels bezet waren en we aan Frans vroegen of we bij hem mochten aansluiten omdat hij alleen zat. En alleen is ook maar alleen. Zo is het groepje steeds verder uitgebreid.”

DiepvriesmaaltijdenNa het overlijden van zijn echtgenote heeft Frans geprobeerd zelf te koken. “Maar het waren vooral diepvriesmaaltijden”, vertelt hij. Op zoek naar een oplossing, viel zijn oog op een advertentie van het restaurant van Slotjesveste. Daar krijgt hij een gezonde maaltijd geserveerd – hij eet er drie keer per week. Als ze samen dineren let Ronneke op dat iedereen aan tafel goed eet. “Ze is een beetje als een moeder voor ons”, zegt Peter lachend. Ze eten nu ongeveer een jaar samen. “Dan moeten we binnenkort maar eens een feestje bouwen”, vindt Flip.

Gewoon lekker etenWoont u in de naaste omgeving van een van onze zorglocaties en mist u het contact met anderen? Stap dan vooral eens binnen in een van de vier restaurants voor een lekkere en gezonde maaltijd of een kopje koffie. Onze koks, medewerkers en de bewoners vinden het gezellig als u komt.

Magazine aanvragenWilt u liever eerst eens lezen hoe mensen onze restaurants ervaren, vraag dan het magazine Gewoon lekker eten bij De Riethorst Stromen-land aan. U kunt hiervoor een mail sturen naar communicatie@drsn.nl of bellen met Denise van Miert onder telefoonnummer 0162 582050.

32

Maak kans op... ‘het Bezigboek’, voor niet meer de jongste’

Het Bezigboek is een lees-, kleur-, denk- en puzzelboek voor ouderen. Of zoals Ine het zelf zegt: ‘een boek voor niet meer de jongste’. Zelf is ze 75 jaar oud. “Ook niet meer piepjong.” In haar boek kijkt ze met veel humor terug op haar bewogen en enerverende leven. “Het is persoonlijk en heel herkenbaar voor mijn leeftijdgenoten. Het zijn jeugd-herinneringen en langere (reis)verhalen. Die wissel ik af met korte observaties, overpeinzingen en gedichten. Maar de lezer vindt ook taal- en woordspelletjes in het boek. Net als kleuropdrachten, raadsels en kwissen.”

IllustratiesHaar broer Piet van Rongen zorgde voor de illustraties en vormgeving. Hij gaf het 122 pagina’s tellende boek in eigen beheer uit. “Het resultaat is een lekker dik boek dat met zorg is samengesteld. De stijl is ongedwongen, prettig en heel toegankelijk. Alsof je Ine de verhalen zelf hoort vertel-len.” Ine vult haar broer aan: “Het is heel leuk om ermee bezig te zijn, maar al even leuk om aan een niet meer de jongste cadeau te doen.”

De ‘bastards’ zetten Waspik op stelten

Bijna elke week bezoekt

een handvol ouderen

winkelcentrum ’t Hofje in

Waspik. Het zijn bewoners van

woonzorgcentrum De Stroming

die zichzelf gekscherend de

‘Benidorm Bastards’ noemen,

naar het gelijknamige komische

tv-programma. Ze maken er

samen een dolle boel van.

elke week gaan ze samen naar ’t Hofje voor koffie met wat lekkers en om wat te winkelen. Ze zijn blij dat ze even naar buiten kunnen. Tussen die vier muren uit. Even weer door hun dorpje wandelen.”

Paspop knuffelenCorrie van Seeters is met haar 93 jaar de oudste van de groep. Ze grinnikt constant als Piet gekke stre-ken uit haalt. Nolly Rozen-brand lacht zo hard dat ze koffie over haar schoenen

en tas knoeit. En dat werkt als een rode lap op een stier. Het kan Piet niet dol genoeg. Hij duikt een kledingwinkeltje naast de brasserie in om de paspop eens flink te knuf-felen. Tot hilariteit van de dames die zijn capriolen bekijken.

ModeshowAls Piet weer op zijn stoel zit, lopen begeleidsters Marie-Thérèse en Ans hetzelfde kledingwinkeltje in. Een paar minuten later geven ze in nieuwe kleding een modeshow langs de tafel. De verkoopster van de boetiek ziet met plezier aan hoe de duimen van de ‘bastards’ allemaal omhooggaan, ter goed-keuring van het artikel. En bij een volgend kledingstuk weer allemaal omlaag. De goedgekeurde kleding wordt gekocht en na de tweede kop koffie, haalt Piet nog gauw wat druiven bij de groentewinkel. Voor elke dame een trosje. “Zo zorg ik dat ze de volgende keer weer met me op stap willen” knipoogt hij.

Winnen?De redactie van THUIS geeft vijf exemplaren van het Bezigboek (ter waarde van €19,95) weg. Wie vóór 1 augustus een leuke reden instuurt waarom hij of zij het boek moet winnen, maakt kans op deze prijs. U kunt uw reden opsturen naar De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie, Antwoordnummer 27509, 4930 WK Geer-truidenberg (geen postzegel nodig). Afgeven bij de receptie van uw zorglocatie mag ook. Alleen bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland komen in aanmerking voor een prijs. Medewerkers, vrijwilligers en relaties zijn uitgesloten van deelname.

Twee rolstoelers en drie voetgan-gers. Vier vrouwen en één man. Allen op leeftijd. De jongste is Piet Langermans. De 72-jarige bewaart ‘de orde’ in het groepje. “Ik zorg ervoor dat de dames allemaal weer op tijd thuis zijn”, lacht hij. Wie het stel vanaf een afstandje bekijkt, ziet al snel dat het niet Piet is die de rust bewaakt. Hij zet juist graag de boel op stelten.

BegeleidingAns van den Bos en Marie-Thérèse Verduijn zijn met de ouderen mee voor de begeleiding. Ans d’r moeder Ali maakt deel uit van het bonte gezelschap. Zus Verduijn, de moeder van Marie-Thérèse, is pas gestorven. “Zij ging ook altijd mee”, vertelt ze. “De club is al twee jaar goed bevriend. Bijna

Wie houdt van lezen, kleuren, raadsels en puzzels kan zijn hart ophalen met het ‘Bezigboek, voor niet meer de jongste’. Volgens auteur Ine Pfeil is het boek geschikt ‘voor iedereen die de geraniums liever water geeft, dan er achter zit’. “En voor wie zijn kostbare hersenen wil trainen.”

Wij geven

5

exemplaren

weg

De ervaring van een patiënt en een partnerWij hebben aan een patiënt en een partner, die pas geleden het PPEP4All hebben doorlopen, gevraagd hoe zij het PPEP hebben ervaren en wat zij hebben geleerd.Patiënt: Door het PPEP4All heb ik meer inzicht gekregen in mijn doen en laten en mijn manier van reageren. Zo ben ik me bewust geworden, dat ik problemen soms vererger door verkeerd te reageren en dan wordt het een negatieve spiraal. Mede-patiënten hielden mij een spiegel voor. Er waren ook veel raakvlakken. Ik probeer nu ook anders met de ziekte om te gaan. Als ik en mijn vrouw de cursus niet gevolgd hadden waren we denk ik nu nog steeds aan het aanmodderen…

Partner: Door wat er in het PPEP4All behandeld is, hebben mijn man en ik geleerd om meer en beter met elkaar te praten. Het praten met de deelnemers in de partner-groep heeft mij meer begrip gegeven voor de beperkingen die mijn man heeft door zijn chronische ziekte. Mijn groepsgenoten bleken tegen veelal dezelfde dingen aan te lopen als ik en ook zij raken wel eens geïrriteerd door de beperkingen van hun partner. De groep gaf mij herkenning en steun en ik kan dingen nu beter accepteren.

Patiënt en Partner zelfmanagement

Educatie Programma voor

Alle chronische aandoeningen

PPEP4AllEen oppepper voor patiënt én partner

www.ppep4all.nl

34

‘Ik heb veel baat bij de massages en de tape’

Op haar 65ste

verjaardag voelt

Betje van Dongen

een knobbeltje in

haar borst. “Het was

op een woensdag en

ik zou op zaterdag

mijn verjaardag

groots vieren. Ik

besloot niemand

iets te zeggen, zodat

het feest ongestoord

door kon gaan. Op

maandag ging ik

naar de huisarts.

Het bleek foute

boel. Kwaadaardige

borstkanker.

Mijn linkerborst

moest worden

geamputeerd, net als

alle lymfeklieren in

mijn oksel. Die waren

ook aangetast.”

De Riethorst Stromenland biedt oedeemtherapie met

goede resultaten

De Geertruidenbergse ondergaat een paar weken later de ampu-

tatie, bestralingen en chemo-behan-delingen. Direct na haar operatie krijgt Betje last van wondvocht dat zich ophoopt in het wondgebied. Om de vochtafvoer in haar borst, oksel en arm te stimuleren, moet Betje oefentherapie en manuele lymfedrai-nage ondergaan. Ze komt hiervoor bij De Riethorst Stromen-land terecht, waar vier fysiothe-rapeuten als oedeemthe-rapeut werken. Fysiothera-peute Cecile Oostelbos is er de langst werkende. Ze vertelt dat oedeemthe-rapie een geweldige speci-alisatie is, omdat ze goede resultaten behaalt bij cliënten. “Iemand kan zonder tussenkomst van een huisarts bij ons terecht. Bij beschadiging van het lymfestelsel -na een operatie, chemo of bestraling- volgt chronische fysiotherapie. Daar is wel een verwijzing voor nodig van een specialist of huisarts.”

OedeemtherapieDe behandelend oedeemtherapeut van Betje is Patricia van Uffelen. “We zijn begonnen met drie keer per week een manuele lymfedrainage. Intussen zitten we in de onderhouds-fase met één behandeling per week. Binnenkort kunnen we naar eens per twee weken of maand.” Naast de behandeling bij ons op locatie moet

Betje thuis zelf armoefeningen doen met een katrol

en elastieken aan de deurpost. Deze maandagochtend vindt de behan-deling plaats in de fysiothera-pieruimte van zorgcomplex De Kloosterhoeve in Raamsdonksveer. Met zachte druk

op de lymfe-klieren in de hals

start de therapeute haar behandeling. Het is een

manuele lymfedrainage, een zachte massagevorm die het lymfestelsel stimuleert.

Verstopt afvoerputjePatricia: “Deze stimulatie is nodig om het teveel aan vocht in het lichaam via de lymfebanen af te voeren.

PPEP4ALL steun voor cliënt én partner

Het hebben van een chronische ziekte heeft naast de lichamelijke ook psychische en sociale gevolgen. Voor zowel de patiënt zelf als voor zijn/haar partner. In de medische behandeling is er vaak onvoldoende tijd en aandacht voor deze aspecten van een chronische ziekte. Daarom is er nu PPEP4ALL.

Meer informatieVoor meer informatie kunt u contact opnemen met De Riethorst Stromenland op telefoonnummer: 0162 513555.

PPEP4All staat voor Patiënt en Partner Educatie programma voor Alle chronische ziekten. Maatschappelijk werker bij De Riethorst Stromenland Martje Verwijs is samen met haar collega, psycholoog Maartje Kersemaekers geschoold om PPEP4All trainingen te geven. De dames willen dit jaar het programma gaan aanbieden binnen De Riethorst Stromen-land. Martje: “We proberen met PPEP4ALL de cliënt met de chro-nische aandoening en de partner handvatten te bieden op het gebied van de psychosociale gevolgen van een chronische ziekte.”

ProgrammaHet programma bestaat uit acht sessies van anderhalf uur. Mantel-zorger en cliënt volgen bijna hetzelfde programma, maar in aparte groepen. “We leren beiden kijken naar eigen gedrag, gedach-ten en gevoelens. Daarnaast draagt het contact met mensen die hetzelfde meemaken bij aan het succes van PPEP4ALL.” Maartje ziet in de praktijk wat deelname kan betekenen. “Voor mantelzorgers is er vaak nauwe-lijks erkenning voor de rol die zij hebben. Er is veel behoefte aan een programma zoals PPEP4ALL. Deelname zonder patiënt of part-ner is overigens ook mogelijk.”

Manuele lymfedrainage begint altijd in de hals, ongeacht waar het oedeem zich bevindt. De hals fungeert als het ware als een soort afvoerputje. Daar komt uiteindelijk het vocht terug in de bloedcirculatie. Als dat putje verstopt zit, kan het vocht niet weg. Ik zorg dat het vocht wel afgevoerd kan worden.”

NabehandelingPatricia beplakt Betje vervolgens in zittende houding met speciale drai-nagetape; Op haar litteken en lange banen langs haar zij richting de lies. “De behandelingen zijn intensief ”, vindt Betje. “De tape blijft een dag of vijf zitten, dan gaat het irriteren en haal ik hem eraf. Omdat ik door de chemo ook nog andere klachten heb

gekregen, waarvoor ik ook therapie nodig heb, word ik elke dag weer geconfronteerd met de gevolgen van kanker. Die hele nasleep vind ik hefti-ger dan de borstamputatie die ik heb moeten ondergaan. Ik blijf maar de patiënt, terwijl ik zo graag helemaal beter wil zijn.”

Dagelijkse borstcontrolePositief ingesteld als ze is, probeert ze tussen alle nabehandelingen door zo goed en zo kwaad als het kan te genieten. “Ik geniet van mijn partner en alle fijne momenten samen, ik ga met vriendinnen weekeindjes weg, ben trotse oma van vier kleinkinde-ren en doe vrijwilligerswerk bij een verpleeghuis in mijn woonplaats.” Betje vertelt hoe dankbaar ze is voor

de goede nabehandeling die ze sinds februari 2015 van de oedeemthera-peuten krijgt. “Ik heb veel baat bij de massages en de tape. Het vocht in mijn arm en rond de wond is groten-deels verdwenen. Ik kan hierdoor mijn filetlapjes weer zien”, lacht ze schuddend met haar bovenarmen. Tot groot vermaak van Patricia die net een tapeje wil plakken en even moet wachten tot haar cliënt uitgelachen is.

Om privacyredenen heeft de redac-tie van THUIS de naam van Betje van Dongen gefingeerd.

36

Recept van een lezer

Dit recept is ingestuurd door Diny van der Kolk

uit Raamsdonksveer. Ze komt als bezoeker af en

toe op zondag langs bij verpleeghuis De Riethorst

in Geertruidenberg. Vroeger kwam ze hier met

haar vader. Ze bracht hem weg als hij koffie of een

borreltje ging drinken bij oude bekenden. Haar vader

leeft niet meer, maar samen met haar man wandelt

de 69-jarige nog weleens binnen. “Om de stille

zondag voor velen eventjes te doorbreken met een

onverwachts bezoekje.”

Bijna iedere halte van de Elfstedentocht

biedt iets lekkersBesneeuwde kraampjes met erwtensoep en volop winterse taferelen. Terwijl het buiten een graad of zes boven nul is, staat zorgcentrum De Lemmenskamp deze maandagavond in februari helemaal in het teken van de Elfstedentocht. “Het is een eet- en doe-activiteit die is bedacht om het restaurant in De Lemmenskamp wat meer bekendheid te geven bij buurtgenoten”, vertelt Michiel Steenhagen, teammanager facilitair. “Onze opzet is zeker geslaagd. Naast veertig bewoners zijn er ook 21 omwonenden gekomen. Ze maken op een leuke manier kennis met onze keuken.”

Volgt u het voorbeeld van Diny van der Kolk en stuurt u ons ook uw favoriete recept? We delen uw recept graag met onze lezers. Insturen kan naar communicatie@drsn.nl of gratis per post: De Riethorst Stromenland afdeling Communicatie, Antwoordnummer 27509, 4930 WK Geertruidenberg.

Tijdens een van de bezoekjes viel haar oog op deze rubriek in bewo-nersmagazine THUIS, waarop ze dit lekkere recept instuurde. Dank daarvoor Diny. “Het recept is snel klaar en ook eenvoudig als vegeta-risch gerecht op tafel te zetten. Dan serveer je de spekjes er gewoon los bij in een bakje. Ik maak het graag klaar als ik gasten krijg. Het is misschien wel mijn favoriete gerecht.”

Spirelli pasta met spinaziekaassaus

Ingrediënten (4 personen)• Spirelli pasta 300 gram• 450 gram spinazie à la crème• ½ kopje melk• 120 gram Leerdammerkaas• 120 gram pittig belegen kaas• 80 gram kruidenkaas• 1 bakje spekblokjes

Bereidingswijze• kook de spirelli pasta in 12

minuten gaar• verwarm de spinazie à la crème

op een laag vuurtje• warm in een ander pannetje het

halve kopje melk op• verwarm in het melkpannetje

ook de verschillende kaassoorten• Spekjes uitbakken• Meng de spinazie met de kaas-

saus en spekjes• Serveer met de spirelli pastaOok

lekker als vegetarisch

gerecht.

Stamppotten en spelletjesBij zes van de elf steden krij-gen de deelnemers van de tocht iets te eten. Van stamppotten, erwtensoep en broodjes worst tot mosselen, kibbeling en poffertjes. Tussen al het lekkers door doen ze spelletjes. Van sneeuwballen (met watten beplakte tennisbal-len) gooien en oude foto’s raden tot een Elfstedenquiz. De deel-nemers gaan langs alle steden waar de echte Elfstedentocht

ook komt. Bij elke plaats is er iets te doen. Om drukte te voorkomen starten de deelne-mers niet allemaal bij dezelfde plaats. De dames Viveen en Van Engelen beginnen hun tocht bij Sneek. Daar staat een kraam met warme chocomel en

glühwein. De vriendinnen kiezen elk een lekker drankje uit. “Het is een goei

wijntje, een gloeiwijntje”, grapt mevrouw Viveen. Als mevrouw Van Engelen meneer Van Oosten helemaal in stijl met winterse muts, sjaal, rugnummer en wanten voorbij ziet komen, vertelt ze dat ze zelf met schaatsen om haar nek om had willen komen. “Helaas kon ik ze nergens vinden, want ik houd wel van verkleden.”

AankledingDe bewoners mogen dan niet allemaal verkleed zijn, de aankle-ding van het evenement klopt tot in detail. “Ik heb ook alle watten in het dorp opgekocht om hier overal sneeuwvlokjes te kunnen maken”, lacht activiteitenbegeleider Rita Vink. Meneer Rosa sluit zijn tocht na tien steden ‘met iets te veel eten’ af bij Dokkum. Bij vrijwilliger Bart Smet moet hij het aantal spekjes in een pot gokken. “Ik denk 215. Nee, toch 214”, lacht hij, waarop hij er eentje in zijn mond stopt. “Toch nog een klein gaatje over na al dat lekkers.”

38

Twee mannen in kleinschalig verpleeghuis Aernswaert in Hank. Tot begin

2015 volslagen vreemden voor elkaar. Maar door het lot ‘dementie’ met

elkaar verbonden. In hun eigen taal die niemand anders begrijpt, voeren ze

samen hele gesprekken. De bijzondere klik tussen de heren, delen ook hun

echtgenotes. “Het is een vriendschap die je gewoon niet meer verwacht.”

Door het lot met elkaar verbonden

hem hier achter te laten en zelf weer naar huis te gaan. Vooral de eerste weken waren vreselijk. Maar ik heb intussen ook weer goede dagen. Ik bezoek Ton elke dag. En de vriend-schap met Jetty doet me goed.”

OnverstaanbaarDe eerste keer dat de mannen elkaar treffen, is in de tuin van Aernswaert. Piet en Ton zijn aan het vegen en harken als ze in gesprek raken. Jetty: “Het was zo mooi om te zien. Want eigenlijk kan niemand nog verstaan wat ze zeggen. Maar ze lachten samen en hadden duidelijk meteen een klik. We zijn hierna met zijn vieren een keer een rondje gaan lopen. En doen spelletjes samen. Dat is uitge-groeid tot een echte vriendschap. We wandelen nu regelmatig samen door

Jetty van Steen uit Oosterhout en Lisette van der Giessen uit Hank schelen 15 jaar. Jetty is 84 en Lisette 69. “Maar leeftijd speelt geen enkele rol als het om vriendschap gaat”, zeggen beiden beslist. “We delen samen hetzelfde lot én een positieve instelling. Dat maakt ons vrien-dinnen.” De dames leerden elkaar kennen in het voorjaar van 2015. “We liepen beiden met onze ziel onder de arm. In plaats van sikkeneurig te zijn, kiezen we ervoor positief te blijven en er het beste van te maken. Dat maakt ons lot draaglijker”, vertellen ze, doelend op de dementie van hun echtgenoten.

Moeilijk besluitPiet van Steen woont sinds januari 2015 in Aernswaert. Hij heeft Alzhei-mer. “Ik heb bewust gezocht naar een kleinschalig, gelijkvloers verpleeg-huis”, vertelt zijn vrouw Jetty. “Ik heb hem lang thuis verzorgd. Ik had geen hulp en redde het best. Het liefst had ik hem ook thuisgehouden. Maar het ging niet meer. Het was een moeilijk besluit om hem niet meer zelf te verzorgen. Ik vond het ook verschrikkelijk hem hier achter te laten. Alles voelde vreemd sinds dat moment. In het begin wilde ik zelfs het liefst de hele dag met Piet op zijn kamer zitten en niemand zien. Toen ik toch een keer mee naar de koffie-kamer ging, leerden we Lisette en Ton kennen.”Ton van der Giessen woont sinds maart 2015 in Aernswaert. Met zijn 69 jaar is hij een van de jongste bewoners van het Hankse verpleeg-huis. Ook zijn situatie thuis was niet meer houdbaar. Door zijn vasculaire dementie is Ton zijn spraak groten-deels kwijt en met vlagen erg opstan-dig. Lisette: “Ik heb hem elke dag zelf verzorgd. Maar hij moest echt hierheen. Ik vond het zo akelig om

het dorp.” Hoewel de heren niet op dezelfde afdeling wonen, zorgen de vrouwen ervoor dat ze toch samen kunnen zijn. Lisette: “In de avond zitten we graag bij elkaar. Met chips en een borrel-tje. De heren zitten dan met elkaar te praten. We verstaan er geen moer van. Maar zij kunnen elkaar blijkbaar goed begrijpen. Ze voelen elkaar duide-lijk aan.” Als ze niet bij hun mannen zijn, zoeken de dames elkaar thuis op. Voor een kopje koffie of om de kinderen te ontmoeten.

Familie “We zijn een beetje familie van elkaar geworden. Dat is fijn, want

je wereldje wordt erg klein als je man dementie heeft”, vertelt Jetty. “Hij is veroordeeld tot die rotziekte, maar wij ook met alle gevolgen. Want vrienden zoeken je opeens niet meer

op. Dat doet veel pijn. Gelukkig heb ik

Lisette. Zij snapt me als geen ander.” Lisette knikt begripvol en vertelt hoe ze geleefd wordt door de ziekte van Ton. “Mijn wereld is ook heel klein geworden. Ik ben hier elke dag. Tussendoor doe ik snel boodschap-pen of werk in mijn tuin. Mijn dagen vliegen voorbij.”

Jetty is voor haar vervoer afhankelijk van anderen en kan daardoor alleen om de dag bij Piet zijn. “Als ik niet kan komen, zoekt Lisette hem altijd even op. Dat vind ik fijn. Zo zit ie niet alleen. Lisette belt dan ook even om te zeggen hoe het met hem gaat. Het liefst zou ik hem op goede dagen mee naar huis nemen. Maar dat kan natuurlijk niet. Hoewel ik blij ben om naar hem te gaan, vloek ik weleens als de taxi voorrijdt. Ik wil dit alles niet meemaken. Maar als ik dan op Aernswaert aankom en Lisette zie, is alles goed.” Ook Piet en zijn maatje Ton slepen elkaar door moeilijke momenten. Lisette: “Als Ton een huilbui krijgt, pakt Piet zijn vriend vast en troost hem. Het zijn echt vrienden voor het leven. Jammer dat ze elkaar niet eerder kenden. Nu hebben ze beiden moge-lijk geen benul van hoe bijzonder hun vriendschap is.”

“Vrienden voor het

leven”

Online platform AlzheimerHeeft u vragen over de ziekte van Alzheimer, wilt u meer lezen over lotgenotencontact of wegwijs worden in regelingen of vergoedingen, bezoek dan het online platform www.dementie.nl.Dementie.nl is er voor iedereen die zorgt voor iemand met dementie. U vindt hier informatie, tips en ervaringsverhalen. Ook kunt u uw vragen rechtstreeks stellen aan een expert en ontvangt u als mantelzorger praktische antwoorden op persoonlijke vragen.

40

HET KIND IN JEZELFOp stap naar… Almkerk

Almkerk is een fijn dorp om te wandelen. Circa tien bewoners van verpleeghuis Altenahove trekken er elke maandagmiddag in hun rolstoelen op uit om samen met vrijwilligers een rondje in de buurt te maken. De route gaat langs mooie tuinen, de Alm en bij mooi weer ook door de polder.

Bewoner Corry Schouten vertelt dat er best meer bewoners mee willen, maar dat er helaas niet voldoende vrijwilligers zijn om rolstoelen te duwen. Ze hoopt dat er meer buurtbewoners zijn die een uurtje per week vrij willen maken. “Na afloop drinken we altijd koffie in het restaurant van het verpleeghuis.”

De wandelclub gaat nooit verder dan drie kilometer van Altenahove vandaan. Vanwege de veiligheid. Voor wie wel verder kan, zijn de theetuin en servicebioscoop Holly-woud absolute aanraders.

TheetuinTheetuin Le Grand Jardin is gele-gen in Almkerk op het eiland Altena en Biesbosch. De theeschenkerij is te bereiken via bruggen en de veerpont. Bezoekers hebben er een weids uitzicht over het polderland-schap, de golfbaan en polderwe-gen met lintbebouwing. Er liggen prachtige bloemborders, een mooie vijver en een 18 holes golfbaan. De theetuin ligt aan diverse fietsroutes.

Bioscoop HollywoudServicebioscoop Hollywoud draait films voor jong en oud. Bezoe-kers worden tijdens hun uitje extra verwend doordat het eten en drin-ken in de zaal wordt gebracht. Ook de bewonersgroep van Altenahove is al eens samen naar een film gegaan. Mede dankzij de hulp van vrijwilligers.

Vrijwilligers die mee willen wandelen, kunnen zich aanmelden bij Lisanne Verstegen op: 06 53969208 of via l.verstegen@drsn.nl.

We zijn als kind op de wereld gekomen en alhoewel we ondertussen volwassen zijn, zit ergens diep van binnen nog dat kind van toen in ons verscholen. Velen van ons hebben het contact met het innerlijke kind verloren, wat heel jammer is. Kinderen zijn heel lijfelijk ingesteld, denken magisch, zijn creatief, zien het leven als een spel. Zij leven volledig in het nu en zijn heel goed in het aanvoelen van situaties. Als we opgroeien raken we veel hiervan helaas kwijt. Je wordt geleerd je aan te passen, en om je vooral te laten leiden door het verstand. In onze samenleving wordt nu eenmaal meer waarde gehecht aan ‘weten’ dan aan ‘voelen’. We moeten verstandig zijn is de heersende gedachte.

EvenwichtWat zou het fijn zijn als we iets kinderlijks meenemen in de volwas-senheid. Het maakt het leven zoveel lichter, meer ontspannen. Het denken heeft niet langer de overhand maar wordt in evenwicht gehouden door wat je intuïtief aanvoelt. Het kind in onszelf maakt ook dat we plezier kunnen maken. Zeker vroe-ger moest er vooral hard gewerkt worden, was er geen tijd om te spelen. Veel mensen hebben nooit geleerd dat het ook ‘goed’ is even helemaal niks te doen en te genieten van het leven. Toon Hermans dichtte ooit heel treffend over “de zin van de onzin”. Leuke dingen doen geeft enorm veel positieve energie.

OntdekkenBinnen De Riethorst Stromenland vinden we uw welzijn heel belang-rijk. Samen met alle vrijwilligers wordt er van alles georganiseerd om het u zo goed mogelijk naar de zin te maken. Ik hoop dat u alle ruimte voelt het kind in uzelf alsnog te ontdekken.

Marieke SchoenmakersGeestelijk verzorger

Marieke Schoenmakers werkt sinds 1 januari bij De Riethorst Stromenland, vooral voor de locaties De Riethorst, Mauritsstaete en Slotjesveste. Zij is een van de vier geestelijk verzorgers die bij ons werk-zaam zijn.

In de vorige Thuis namen we afscheid van onze vaste colum-nist Riet de Koning. Zij geniet inmiddels van haar welver-diende pensioen. Marieke Schoenmakers volgt haar op als columnist in Thuis.

In het volgende nummer stellen wij Marieke en haar collega’s aan u voor.

BKFOLRA

GEIDRB

RBNAJLIET

CORHENSOIGNPSN

LEBNOELATV

EKLEENG

REDLIVDEJN

LEIEZN

LFOG

TUENNR

RETTENSCDEA

42

PuzzelWeet u de rebus in deze Thuis op te lossen? In deze puzzel zijn alle letters door elkaar gehusseld. Kunt u ze in de juiste volgorde zetten? Een tip: het zijn alle-maal sporten. De letters in de rode vakjes vormen van boven naar beneden de oplossing van de puzzel. Onder de juiste inzendingen verloten we vijf cadeaubonnen ter waarde van € 25,-- en een kleurboek voor volwassenen.

OplossingRebussen Thuis december 2015

De rebussen in het laatste magazine leverden veel reacties op. Dank voor uw inzending. Uit de rebus kwam de oplossing: Pannenkoeken met spek en suiker.

WinnaarsDe winnaars van de vorige puzzel zijn: de heer Van der Steende heer Van der Heijkantmevrouw Versteeg-Van Vuuren de heer Van Oostenmevrouw Van Biesen

Allen ontvingen een VVV-cadeaubon van € 25,- en een kleurboek voor volwassenen met bijbehorende potloden. Twee prijswinnaars kregen dit keer hun prijs uitgereikt tijdens een bezoekje van de redactie van Thuis. Daarbij mocht een bloe-metje natuurlijk niet ontbreken.

De heer Van Oosten tekent en schildert graag en gaat

wanneer hij klaar is met zijn huidige tekenproject

aan de slag met het kleur-boek. “Wat leuk dat ik heb

gewonnen! En nu ben ik ook nog eens te bewonde-

ren in een tijdschrift.”

Mevrouw Versteeg-Van Vuuren gaat van haar cadeaubon een mooi voorjaarsbloemstuk kopen. “Ik vind het erg leuk dat ik in de prijzen ben gevallen. Ik doe altijd mee aan puzzels en nu win ik ook eens een keer.”

OplossingU kunt uw oplossing tot 1 augustus 2016 opstu-ren naar De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie, Antwoordnummer 27509, 4930 WK Geertruidenberg. Afgeven bij de receptie van uw zorglocatie mag ook. Alleen bewoners en cliënten van De Riethorst Stromenland komen in aanmerking voor een prijs. Medewerkers, vrijwilligers en relaties zijn uitgesloten als prijs-winnaar.

Geertruidenberg

Raamsdonksveer

Woudrichem

Werkendam

Almkerk

Hank

Waspik

Oosterhout

De Lemmenskamp

De Kloosterhoeve

De Riethorst

De Stroming

De Dotter

Slotjesveste

Goezate

Antonia Altenahove

Aernswaert

Centraal bureau

Mauritsstaete

De Riethorst Stromenland helpt mensen zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen. Wij bieden diverse diensten voor zelfstandig wonende ouderen, zoals thuiszorg, dagbesteding, dagbe-handeling, revalidatie, logeren met zorg, alarmering en maaltijden aan huis.

Daarnaast zijn er (woon)zorgcentra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland voor als thuis wonen echt niet meer gaat. We zijn er voor mensen die afhankelijk worden van professionele zorg en ondersteuning. Ook hebben we expertise in huis voor de verzorging en verpleging van mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington. Met 1.300 medewerkers en ongeveer 800 vrijwilligers dragen we zorg voor ruim 1.000 cliënten.

Ondersteuning door fysiotherapeuten, ergotherapeuten, diëtisten, logopedis-ten, psychologen, pastoraal verzorgers en maatschappelijk werkers (op locatie of aan huis) is binnen handbereik. De Riethorst Stromenland staat open voor samenwerking met partijen die kwali-teit van leven graag inhoud geven. We werken in de gemeenten Werken-dam, Woudrichem, Geertruidenberg, Oosterhout en Waalwijk (Waspik).