Actie 2014 Fracarita Netherlands

2
De Don Bosco Residenal School in Wonosobo (Centraal Java) is gebouwd in 1955 door de Broeders van Liefde en is vandaag één van de oudste en meest gewaardeerde onderwijsinstellingen voor kinderen met een audieve beperking in Indonesië. De kinderen aan het Don Bosco Instuut hebben allen een gehoorstoornis. Ze zijn tussen 5 en 16 jaar en aomsg uit verschillende delen van Java. De meeste van hun ouders hebben een zeer laag inkomen als boer of arbeider en wonen in een dorpje waar geen educaeve voorzieningen zijn voor kin- deren met een gehoorstoornis. Dit betekent dat deze kinderen nooit naar school zouden gaan, analfabeet zouden blijven en dus aankelijk van ande- ren. Daarom zijn de Broeders van Liefde een school met internaat begonnen voor deze specifieke groep kinderen, waar ze een vak kunnen leren en hun vaardigheden en capaciteiten kunnen ontwikkelen in een gezonde omgeving, ondanks hun handicap en hun slechte economische achtergrond. Enkele gegevens: De school telt 120 leerlingen; 40 kleuters, 54 leerlingen in het lager onder- wijs, 26 leerlingen in het beroepsonderwijs. Er zijn 15 klaslokalen en 4 slaapzalen. Er zijn aparte slaapzalen voor de kleu- ters, voor het lager basisonderwijs, voor het hoger basisonderwijs en voor het beroepsonderwijs. De beroepsopleiding duurt 6 jaar. De junioren hebben 3 jaar theorie en prak- jk, de senioren zijn daarna nog 2 jaar op school en lopen 1 jaar stage in een bedrijf. Er zijn 3 richngen: metaalbewerking, houtbewerking en naaien. Het schoolgeld bedraagt € 90 maar de meerderheid kan slechts € 40 betalen. Het tekort wordt betaald door een lokale schng die voedsel en medicae schenkt, door de sociale dienst van de overheid, de broeders van Indonesië en donateurs uit Nederland. De ambie op langere termijn is: financiële zelfredzaamheid -> duurzame ontwikkeling. Ontwikkelingssamenwerking lijkt voor vele mensen een ver-van-mijn-bed- show, een investering van jd, geld en energie die toch niet veel uithaalt. Onze ervaring spreekt dit tegen. Hoe kunnen we vanuit Nederland iets aan deze situae veranderen? Wij zijn van mening dat het een utopie is om te denken dat de problemen in Azië opge- lost kunnen worden vanuit Nederland alleen. Wij geloven dat de sleutel tot verande- ring bij de lokale bevol- king ligt. De Congregae Broe- ders van Liefde steunt via Fracarita Nether- lands kleinschalige lokale projecten in geestelijke gezondheidszorg, orthopeda- gogische zorg en onderwijs. Dit doen we door onze kennis in deze sectoren door te geven en materiële, personele en financiële ondersteuning te bieden. Onze aces lijken dan misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar onze druppels zijn van bijzondere make- lij: ze verdampen niet maar worden alleen maar groter. Volgens cijfers van de Wereldbank is Indonesië het enige land in Zuidoost- Azië waar het aantal armen toeneemt, ondanks de economische groei van 6%. Het gaat om zo’n 120 miljoen mensen, of ongeveer de helſt van de Indonesi- sche bevolking. Enkel de middenklasse wordt rijker. Dit merk je aan de winkel- centra en kantoorgebouwen die in de steden verrijzen. Maar helaas worden ook de sloppenwijken steeds groter. Heel wat Indonesiërs kunnen maar één keer per dag eten. Dit leidt tot ondervoeding en groeibeperking bij 40% van de kinderen. De Broeders van Liefde zijn ervan over- tuigd dat kwaliteitsvol onderwijs één van de oplossingen is om de groeiende armoedekloof in Indonesië in te perken. Via onderwijs kunnen talentvolle jonge- ren uit de lagere klassen de vicieuze armoedecirkel doorbreken en door- groeien naar de middenklasse. Ze kun- nen op die manier een voorbeeld zijn voor anderen en opkomen voor de men- sen uit de sociale klassen Waarom ontwikkelingssamenwerking? Wij geloven dat de sleutel tot verandering bij de lokale bevolking ligt. Wij steunen de aanpassing van de gebouwen in Wonosobo. Zonder gebouw is er geen onderwijs mogelijk De daken van de slaapzalen waar de leerlingen de nacht doorbrengen dateren uit 1955, toen de school werd gebouwd. Dit betekent dat ze bij- na 60 jaar oud zijn. Het zal niemand verbazen dat vele delen van het dak gebroken zijn en lekken. Het regenwater - Wonosobo is een van de re- gio's met de grootste hoeveelheden regen in Indonesië - lekt door in de plafonds en de muren van het gebouw. Als gevolg daarvan slapen de kin- deren in zeer vochge ruimten. Dit veroorzaakt gezondheidsproblemen zoals infeces van de luchtwegen. Waarvoor vragen wij uw steun? Don Bosco Residential School, in 2014 Individuele spraaktherapie

description

Onderwijs voor kansarme kinderen met een gehoorprobleem in Wonosobo, Indonesië

Transcript of Actie 2014 Fracarita Netherlands

Page 1: Actie 2014 Fracarita Netherlands

De Don Bosco Residential School in Wonosobo (Centraal Java) is gebouwd in 1955 door de Broeders van Liefde en is vandaag één van de oudste en meest gewaardeerde onderwijsinstellingen voor kinderen met een auditieve beperking in Indonesië.

De kinderen aan het Don Bosco Instituut hebben allen een gehoorstoornis. Ze zijn tussen 5 en 16 jaar en afkomstig uit verschillende delen van Java. De meeste van hun ouders hebben een zeer laag inkomen als boer of arbeider en wonen in een dorpje waar geen educatieve voorzieningen zijn voor kin-deren met een gehoorstoornis. Dit betekent dat deze kinderen nooit naar school zouden gaan, analfabeet zouden blijven en dus afhankelijk van ande-ren. Daarom zijn de Broeders van Liefde een school met internaat begonnen voor deze specifieke groep kinderen, waar ze een vak kunnen leren en hun vaardigheden en capaciteiten kunnen ontwikkelen in een gezonde omgeving, ondanks hun handicap en hun slechte economische achtergrond. Enkele gegevens: De school telt 120 leerlingen; 40 kleuters, 54 leerlingen in het lager onder-wijs, 26 leerlingen in het beroepsonderwijs. Er zijn 15 klaslokalen en 4 slaapzalen. Er zijn aparte slaapzalen voor de kleu-ters, voor het lager basisonderwijs, voor het hoger basisonderwijs en voor het beroepsonderwijs. De beroepsopleiding duurt 6 jaar. De junioren hebben 3 jaar theorie en prak-tijk, de senioren zijn daarna nog 2 jaar op school en lopen 1 jaar stage in een bedrijf. Er zijn 3 richtingen: metaalbewerking, houtbewerking en naaien. Het schoolgeld bedraagt € 90 maar de meerderheid kan slechts € 40 betalen. Het tekort wordt betaald door een lokale stichting die voedsel en medicatie schenkt, door de sociale dienst van de overheid, de broeders van Indonesië en donateurs uit Nederland. De ambitie op langere termijn is: financiële zelfredzaamheid -> duurzame ontwikkeling.

Ontwikkelingssamenwerking lijkt voor vele mensen een ver-van-mijn-bed-show, een investering van tijd, geld en energie die toch niet veel uithaalt. Onze ervaring spreekt dit tegen.

Hoe kunnen we vanuit Nederland iets aan deze situatie veranderen? Wij zijn van mening dat het een utopie is om te denken dat de problemen in Azië opge-lost kunnen worden vanuit Nederland alleen. Wij geloven dat de sleutel tot verande-ring bij de lokale bevol-king ligt.

De Congregatie Broe-ders van Liefde steunt via Fracarita Nether-lands kleinschalige lokale projecten in geestelijke gezondheidszorg, orthopeda-gogische zorg en onderwijs. Dit doen we door onze kennis in deze sectoren door te geven en materiële, personele en financiële ondersteuning te bieden.

Onze acties lijken dan misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar onze druppels zijn van bijzondere make-lij: ze verdampen niet maar worden alleen maar groter.

Volgens cijfers van de Wereldbank is Indonesië het enige land in Zuidoost-Azië waar het aantal armen toeneemt, ondanks de economische groei van 6%. Het gaat om zo’n 120 miljoen mensen, of ongeveer de helft van de Indonesi-sche bevolking. Enkel de middenklasse wordt rijker. Dit merk je aan de winkel-centra en kantoorgebouwen die in de steden verrijzen. Maar helaas worden

ook de sloppenwijken steeds groter. Heel wat Indonesiërs kunnen maar één keer per dag eten. Dit leidt tot ondervoeding en groeibeperking bij 40% van de kinderen.

De Broeders van Liefde zijn ervan over-tuigd dat kwaliteitsvol onderwijs één van de oplossingen is om de groeiende armoedekloof in Indonesië in te perken. Via onderwijs kunnen talentvolle jonge-ren uit de lagere klassen de vicieuze armoedecirkel doorbreken en door-groeien naar de middenklasse. Ze kun-nen op die manier een voorbeeld zijn voor anderen en opkomen voor de men-sen uit de sociale klassen

Waarom ontwikkelingssamenwerking?

Wij geloven dat de

sleutel tot

verandering bij de

lokale bevolking ligt.

Wij steunen de aanpassing van de gebouwen in Wonosobo.

Zonder gebouw is er geen onderwijs mogelijk

De daken van de slaapzalen waar de leerlingen de nacht doorbrengen

dateren uit 1955, toen de school werd gebouwd. Dit betekent dat ze bij-

na 60 jaar oud zijn. Het zal niemand verbazen dat vele delen van het dak

gebroken zijn en lekken. Het regenwater - Wonosobo is een van de re-

gio's met de grootste hoeveelheden regen in Indonesië - lekt door in de

plafonds en de muren van het gebouw. Als gevolg daarvan slapen de kin-

deren in zeer vochtige ruimten. Dit veroorzaakt gezondheidsproblemen

zoals infecties van de luchtwegen.

Waarvoor vragen wij uw steun?

Don Bosco Residential School, in 2014

Individuele spraaktherapie

Page 2: Actie 2014 Fracarita Netherlands

Uw steun gáát naar Azië!

Wonosobo, hoe het begon in 1955

Wie zijn wij?

Wij zijn onderdeel van de wereldwijde Congregatie Broeders van Liefde

Waar vindt u ons?

Fracarita Netherlands Aalsterweg 289 5644 RE Eindhoven Tel.: 0031 40 2141 680 Mail: [email protected] Website: www.fracarita-netherlands.org

U wilt Azië steunen?

Fracarita Netherlands beperkt haar administratiekosten tot een mini-mum. 90% van ons budget gaat rechtstreeks naar de projecten in Azië.

We vinden immers dat uw hulp daar het meest nodig is.

Samen voor Azië

Actie 2014 - Wonosobo

Hoe steunt u ons?

U kunt Fracarita Netherlands steunen met een gift op rekeningnummer:

NL77 RABO 0108 6723 28 t.n.v. Fracarita Netherlands o.v.v. uw naam en adres + actie 2014.

De Nederlandse broeders Odori-

cus Horvers, Benignus Gommans,

Theo Zoontjens en Jan Emmen

waren de pioniers.

In 1955 gingen enkele Nederlandse

broeders in Wonosobo van start met

de bouw van een instituut dat nog

steeds bestaat: een school waar ge-

hoorgestoorde leerlingen basisonder-

wijs en een beroepsopleiding volgen.

De kisten met materiaal kwamen van Jakarta met het treintje. Er werd begon-nen in één vleugel met vijf klaslokalen, aan de overkant stond het internaatsge-bouw. Er was nog geen water en geen licht, nog geen meubilair.

Br. Odoricus was groepsleider, ziekenverzor-

ger, hij gaf handenarbeid, deed spelletjes en

hield de machines bij. Toen de werkplaats klaar

was begon hij met schoenen maken. In augus-

tus 1960 werd gestart met de vakschool, de

eerste leerlingen leerden het schoenenvak.

(uit het verhaal van de pioniers)