Voor het boek ‘Wereldverhalen in Nederland’ schreef ze het mooie kinderverhaal ‘Spannende centjes’, een verhaal over een klein meisje, dat thuis op zoek gaat naar het geheim van haar ouders! Het verhaal gaat over de Piring Natzar, een klein offerschaaltje waar muntjes in liggen, een (kerk)ritueel uit de Molukse cultuur. Het verhaal is geïllustreerd door Stanley Tambajong met vier prachtige tekeningen.

Terugblik Voorleestour ‘Het smaakt naar meer omdat het zo leuk is om leergierige en speelse kinderen mee te maken. De reacties waren soms verrassend, spontaan en allemaal zo gretig om te vragen of te vertellen. Er was voorbereid door de leerkrachten, door de een iets meer, door de ander iets minder. Het ging goed en de scholen waren blij met dit project aanbod. Interactie met de groep: ik geniet nog steeds na…..’. In verschillende klassen las ze haar eigen verhaal voor en maakte zo gelijk een link naar de Molukse cultuur en de geschiedenis. De volgende keer zou ze zeker weer meedoen omdat ze de leerlingen inspirerend en spontaan vond. Ze geeft de suggestie om de aangemelde voorleesgrootouders erbij te houden via een regelmatige mail of nieuwsbriefmailing zodat ze betrokken blijven voor de volgende ronde. Voor haar zelf vindt ze het een belangrijk aandachtspunt om de geschiedenis over de komst van de Molukkers kort en simpel te kunnen overbrengen’. ‘Leuk vond ik ook de soms verrassende vragen naar mij toe over mijn eigen familie en mijn dromen. De kinderen waren niet te stoppen en vooral de vraag of wij weer terugkomen’! Van een klas kreeg ze de laatste keer na het voorlezen een prachtig eigen gemaakt boekje mee met tekeningen en uitspraken van de leerlingen, een blijk van waardering voor haar bezoek.

Over het project GLV! zegt ze: ‘Het schriftelijk materiaal en de workshop waren heel fijn als voorbereiding. Ook jullie voorwerk om scholen te zoeken en met leerkrachten vooraf gesprekken te hebben werkte goed. De lesopdrachten sloten aan bij het verhaal. Maar het moet duidelijk als huiswerk worden meegenomen. Voor een volgende bezoek zou ik ook spullen meenemen om te visualiseren. Niet zomaar aannemen, dat bepaalde zaken bekend zijn bij leerlingen. Het tweede bezoek aan dezelfde groepen op de scholen in Rotterdam werd als een extra kadootje beschouwd door de kinderen. De meesten wisten het verhaal van de week ervoor goed na te vertellen. Ik greep natuurlijk de kans om het tweede verhaal ook te halen uit de minder bekende (verhalen)hoek. De verhalen De Hemelvrouw en Sagorups en zoute drop sloegen goed aan. Het zette kinderen aan het denken om meer te zoeken in hun eigen cultuur en andere culturen. Een project als GLV! vind ik echt een gouden greep. Het is generatie verbindend met de mogelijkheid om op basisniveau aan cultuuroverdracht doen door het stimuleren van voorlezen’.

Voorleesgrootouders aan het woord: Ellen Hitipeuw - Palyama

‘Het is dagelijks een groot feest met voorlezende ouders, die de tijd nemen om elke avond voor het slapen gaan verhaaltjes te vertellen. De kleintjes zijn er zelf ook dol op om boekjes te pakken, te bekijken en te proberen de letters te herkennen’.

Meer over Illustrator Stanley Tambajong: www.behance.net/tambajong

De lesopdrachten voor de leerlingen zijn: Interview met je oma, opa of oude buurvrouw over zijn of haar favoriete kinderverhaal en Interview met de voorleesgrootouder in je klas.

De jeugd van Ellen Van jongs af aan is lezen belangrijk voor haar. Ze beschrijft het als een ontdekkingsreis in de wereld van woorden en begrippen. Thuis werd het lezen gestimuleerd. ‘Een goed voorbeeld doet volgen en mijn moeder was en is dol op lezen’. Op de vraag hoe belangrijk verhalen zijn uit de cultuur waaruit ze komt, zegt ze: ‘Als onderdeel van mijn identiteit is het fijn om verhalen uit het land van je ouders en grootouders te kunnen delen met anderen’. Haar moeder was degene die thuis meestal voorlas want haar vader was vaak op zee. Ellen en haar zusjes werden ‘per brief’ opgevoed. Ze werd in 1952 geboren in het Marinekamp Medemblik. Bij aankomst in Nederland werden de Ambonezen in de beginjaren ’50 van de vorige eeuw in dit soort kampen opgevangen. De marinegezinnen vonden hun weg buiten de zgn. Molukse kampen, later wijken. Ellen vond het heerlijk om te logeren bij de familie in de wijken. Molukse liedjes leren, uitgaan met nichten en neven en lekkere bastognekoeken kopen voor 5 cent!! Hier hoorde zij ook de prachtige sagen en legenden van de Molukse eilanden. Lievelingsverhalen uit haar jeugd kan ze zich nog goed herinneren. ‘Het Bijbelverhaal van David en Goliath en de verhalen van Ot & Sien. Wat mij aansprak bij David en Goliath was dat je niet groot hoeft te zijn om te kunnen winnen en bij Ot & Sien: een broertje! Illustraties die ze nog voor zich ziet zijn David met de harp en zijn slinger en die grote reus. En bij Ot & Sien de prachtige tekeningen van Cornelis Jetses’.

Ellen samen met haar twee zussen Thuis werden de zusjes opgevoed met het verhaal Batoe Badaun. ‘Je moet luisteren naar je moeder, anders wordt ze verdrietig en gaat weg naar die ene steen, waarin ze verdwijnt. Doodeng’. Met haar zusje gaf Ellen weleens uitvoeringen van Molukse dansen op de lagere school in Voorschoten in de klas zoals de menari liling, (kaarsendans) of de menari lengso (zakdoekendans). Zang- en dansles kregen ze van hun moeder.

Voorlezen Vanaf de geboorte van haar zoon heeft ze hem voorgelezen en voor hem gezongen. Opgegroeid in de Bijlmer heeft hij verhalen vanuit heel de wereld te horen gekregen. Maar naast het voorlezen van haar zoon vroeger en haar kleinkinderen nu, heeft ze ook de gave om een groep bij de les te houden. Om een klas geboeid te houden moet je toch wel over bepaalde vaardigheden beschikken.

Als verklaring op de vraag hoe het komt dat dit haar zo goed af gaat zegt ze: ‘Voor de organisatie Rela ’69, een organisatie die zich richt op ontwikkelingssamenwerking met de Molukken, heb ik veel voorlichtingswerk gedaan naar buiten toe, dus ook op scholen, vooral middelbare scholen. Daarnaast ben ik op de lagere school van mijn zoon vroeger als voorleesmoeder en als lid van het schoolbestuur actief geweest’.

De kinderen genoten van Ellen’s verhalen tijdens de voorleestour van GLV!

Tenslotte Ze leest altijd verschillende boeken naast elkaar, boeken zijn belangrijk in haar leven. ‘Als bibliothecaris ben ik altijd met boeken bezig. Het laatste boek dat ik gelezen heb is ‘Eindhalte Itawaka verhalen van onderweg’, geschreven door Tete Siahaya in 2002. Het is een bundel autobiografische verhalen van een Molukker uit Nederland die een sterke band heeft met de Molukken. Maar eigenlijk lees ik altijd een aantal

boeken tegelijk’. Zo leest ze nu ‘Opgevangen in andijvielucht’ van Griselda Molemans (2014), ‘Tonio’ van A.F.Th. van der Heijden (2013) en ‘Van binnenuit, de Psalmen vertaald in de landstaal van Nusalaut’, de dissertatie van Dr Polly Pattikayhatu (2013). ‘En mijn kleinkinderen hebben als favoriet het KIKKERmuseum oftewel het Kinderboekenmusuem in Den Haag, dus oma blijft goed op de hoogte van nieuwe kinderboeken!’

De kleinkinderen van Ellen samen met haar zoon en de Illustrator Stanley Tambajong en Jennifer Tambajong