1. Maak een top 10 van ‘stressartikels’ uit het abp (die de meeste vragen oproepen, onduidelijk zijn, fundamenteel oneens mee zijn, etc.) (van Kristof Calvo)

De vraag gaat over iets dat er eigenlijk niet in staat. Het gaat niet zozeer om onterechte zaken maar vooral over de interpretatie van wat overlast is en niet is op de moment zelf. De vaststeller heeft daardoor nog een belangrijkere rol. De jeugdraad gaat dus niet op zoek naar 10 stressartikels.

2. Hoe kunnen we aparte overlegmomenten tussen jongeren en beleid/politie inleggen waarop zowel algemene vragen als casussen worden besproken

De jeugdraad is bereid om deel te nemen aan overlegvergaderingen tussen het beleid en politie indien zij als doel hebben om effectief tot een constructieve dialoog te komen waardoor de stad voor kinderen, tieners en jongeren een plek kan worden waar ze zich echt thuis voelen en ook kunnen uitleven. Het voorstel uit het advies om op regelmatige basis al de gasboetes in kaart te brengen en eventueel op zoek te gaan naar oorzaken van deze overtredingen en deze dan bij de oorzaak aan te pakken (preventief dus).

3. Hoe kan het vertrouwen in politie worden hersteld (campagnes, ideeën,…)

Hierop werden enkele punten naar voor geschoven. De vergadering is niet van mening dat het antwoord ligt in een pure communicatie campagne maar in een geschakeld optreden.

o Vertrouwen herstel je in eerste instantie door op het veld op een pedagogische wijze op te treden. Hierbij verwijzen we naar onze voorstellen uit ons advies, waarin de jeugdraad van mening is dat opleidingen noodzakelijk zijn.

o Het beeld dat Mechelen een politiestad is, leeft ook bij jongeren. Enkele mogelijke verklaringen.

Er is een groot en ijverig politiekorps, jaarlijks zijn er grote investeringen in de politie waardoor zij zeer aanwezig en zichtbaar zijn. Het lijkt alsof de agenten steeds op zoek zijn naar manieren om op te treden, zelfs tegen de kleinere zaken.

Spijtige voorvallen worden breed in de pers gebracht maar zijn ook verhalen die bij jongeren lang blijven leven (incidenten op maanrock, parkpop, enz). Vandaar dat de aanwezigheid van politie intimiderend en provocerend kan overkomen.

Er word veel gecommuniceerd over veiligheidsinitiatieven, naast de spijtige voorvallen die de pers halen, als het plaats verbod voor amokmakers aan het station, lokdames enz… Het beeld dat Mechelen zonder politie en repressief optreden onleefbaar is lijkt hier soms mee versterkt te worden. Het lijkt misschien ook interessant om de positieve kant van Mechelen, dat er vaak veel en leuk gefeest kan worden aan het station daarin te belichten ipv de focus te leggen in persberichten op de enkelingen die het feest verbrodden.

o Aanspreekbaarheid van politie verhogen voor jongeren, bijvoorbeeld door het gebruik van sociale media en niet via twitter (dit is een medium dat een kleine minderheid van jongeren gebruikt). Het invoeren van een “Nick de flik” naar het voorbeeld van Leuven lijkt hierbij ook wel aan de orde.

o Politie zou ook live aanspreekbaarder moeten zijn zodat ze niet alleen als een berispende macht moet bekeken worden maar dat ze eerder als een partner beschouwd worden. Het koppelen aan positieve acties, zoals het uitdelen van fietslichtjes aan fuiven enz lijkt hierbij wel een leuk idee.

De jeugdraad wil zeker ook duidelijk maken dat zij politie in Mechelen belangrijk vinden in een geschakeld optreden. Op de vergadering werd nog aangekaart dat concrete problemen als het lastig vallen van vrouwen, homo’s nog steeds aanhouden. Waar kunnen jonge mensen hiermee vandaag terecht? Het sensibiliseren kan dan bijvoorbeeld ook gebeuren door zij die worden lastig gevallen de mogelijkheid te geven om hier melding van te maken via bestaande app’s die reeds in Brussel worden gebruikt. (Hollaback)