#

Dit is Eline. Een aardig kind, dat net is afgestudeerd op de sim universiteit, en een heel nieuw leven, in een nieuwe onbebouwde buurt wil beginnen, samen met haar kat.

#

Dat ben ik dus. Een licht oranje kat genaamd Julia die, al zeg Ik het zelf zeer vriendelijk is.

#

Ik heb geluk met haar als mijn baasje dat weet ik ook wel, maar ons huisje zit echt vol met ons tweeën. Bovendien is ze een echte dromer, vaak doet ze mijn eten in haar kom, en andersom.

#

Ze is een vrolijke familie sim met als levenswens 6 kinderen zien trouwen. Haar leven heeft ze al helemaal uitgestippeld: Een kat, trouwen, kittens (wel tien generaties!), en kinderen, natuurlijk liefst zes.

#

Het kan hectisch zijn bij ons maar dat maakt me niet zoveel uit. Neem nu: ze is touwtje aan het springen!

#

De bel gaat. Eline laat haar springtouw vallen, en loopt naar de deur. Twee mannen en een vrouw. Ze heeft er geen zin in een loopt weer terug naar haar springtouw.

#

Tijd voor een douche, en dan naar bed. Ik ben het daar, ookal is het middag, absoluut mee eens.

#

Het is al nacht als ik weer wakker word. Ook Eline is druk in de weer. Vrolijk trippel ik naar mijn muisje. Eline kijkt over haar schouder en grinnikt.

#

Daar let ik niet op want ik ben druk bezig met mijn muis. Voorzichtig sluip ik er op af en dan..... ATAAACK!!! Ik rol met de muis door de kamer en bijt bijna de staart eraf. Helaas blijkt er alleen maar kattenkruid in te zitten....

#

Als ik klaar ben lijk ik sterretjes te zien. Vrolijk miauw ik een hoi, en knipper met mijn ogen. Dan zijn ze weer weg. Ik voel me iets wat in de steek gelaten en trippel terug naar mijn muis.

#

Eline heeft ondertussen de douche maar weer eens aangezet en de druppels dwarrelen heel langzaam over haar benen. Speels geef ik er een tikje tegen. Eline geeft een gil.

#

Ze komt onder de douche uit en trekt snel haar uniform aan, (zij werkt in het leger, ik in de showbizz :)) spreekt wat boze woorden, ziet dat het bijna tijd is om naar haar werk te gaan en loopt naar de keuken om een boterhammetje worst te smeren.

#

Ik ga in mijn mandje liggen en kijk haar bedelend aan. Ze is haar woede blijkbaar al vergeten een bied me een plakje worst aan.

#

Ik merk er niets van als ze weg gaat, en voel me ook niet eenzaam want ik lig inmiddels lekker te slapen in mijn mandje. Pas om een uur of acht, als ik de carpool hoor toeteren is het tijd om op te staan.

#

Vrolijk spring ik achterin en miauw vriendelijk tegen de (nieuwe) bestuurder. “Euhm... ook hallo eu.. kat.” antwoord ze wat twijfelend.

#

Eline komt iets later thuis. Ze heeft een vermoeiende dag gehad want haar strenge generaal vroeg haar om een straf te kiezen voor een mede rekruut Toen ze besloot het meest rechtvaardige te kiezen vond de generaal haar een watje en ontnam het salaris van die dag. De grote baas van het legerkamp vond echter dat het een goede keus was, en gaf haar promotie. Zo kwam er toch mooi salaris ($455) en een bonus ($910) Uitgeput ploft ze in bed.

#

Ik heb echter wel een rotdag gehad door een voedsel spotje. Ik accepteerde het baantje, maar het kattenvoer dat ik moest eten zag er (en smaakte ook) zeer goor uit. Afijn, ik toch geprobeerd het te eten, waarna ik na 3 happen naar de kattenbak racete. Gezien het live wat probeerde mijn producent het nog een beetje te redden door zelf het voer te gaan eten.

#

Daarna ging hij live over zijn nek en werd de show afgekapt door reclame. Wat een boete opleverde van $210 simdollar. Mopperend kruip ik in mijn mandje.

#

Van plan om een vriendin van werk te bellen loopt ze naar buiten met de telefoon. (om mij niet wakker te maken) Maar zodra ze buiten is hangt ze op. (“Hallo Eline? Ben je daar? Hallo?.... biep... biep... :)”) Aarzelend stijkt ze een lok uit haar ogen. “hoi...” zegt ze zachtjes tegen de man die nu ook stilstaat.

#

“Ik ben Eline.” zegt ze. “Ik ben Peter.” antwoord de man. Het ijs is gebroken en al snel komt er een heel gesprek op gang. Over de afgelegen buurt, katten, werk en uiteindelijk over het frisse herfstweer. “O sorry, kom maar binnen hoor.” zegt Eline dan.

#

Binnen zitten ze aan de tafel. Eline schaamt zich een beetje. In haar eentje heeft ze nooit problemen gehad met de armzalige inrichting, maar nu er een gast is wel. Het enige woord dat er nu word gesproken, is een afpraak om morgenavond om negen uur uit eten te gaan.

#

Zenuwachtig loopt Eline de dag daarna naar de spiegel te staren. Ze heeft haar enige jurk aan, die ze nog heeft van haar studenten tijd, en hij past nog maar net. Maar goed, hij past nog wel.

#

Haar zenuwen maken mij bijna zenuwachtig, en ik vind het dan ook niet erg dat ik niet mee hoef op haar date. Als ze aankomt staat Peter al te wachten.

#

In het restaurant zijn nog veel tafeltjes vrij, en je kunt er ook goedkoper in de keuken gaan eten, maar Peter wil er niets van weten. Hij heeft duidelijk al een tafeltje in gedachten. Als Eline het tafeltje ziet, laat ze al haar argumenten meteen vallen. Het ziet er geweldig uit.

#

Peter, die blijkbaar al vaker in deze tent is geweest hoeft nauwelijks na te denken en bestelt gelijk. “Laat ik eens avontuurlijk doen. Doe maar de zalmsalade.” “En u mevrouw?” vraagt de ober aan Eline.

#

Twijfelend staart Eline naar de kaart. Er is zoveel te kiezen, en dat let ze nog niet eens op de prijs. Wat is het duur hier allemaal. Peter ziet de ober ongeduldig worden en besteld voor Eline ook een bord zalm.

#

De zalm word al snel geserveerd en Eline kan haar ogen er niet vanaf houden. Het ziet er heerlijk (en vooral ook luxe) uit. Peter ziet haar blik en zegt “Lekker ziet het eruit he? Ik kom hier altijd zo vaak mogelijk, maar dit is voor mij ook nieuw.”

#

“Eet ze!” zegt hij. Als ze haar vork nog niet oppakt prikt hij een stuk zalm van zijn bord. “Hier.” zegt hij wat ongelukkig, maar niet minder gewaardeerd door Eline.

#

Het duurt niet lang of de twee eten nauwlijks meer. Ze letten teveel op elkaar om er aandacht voor over te hebben. Zo groeien Peter en Eline gedurende de avond steeds meer naar elkaar toe.

#

Zodra Eline de rekening in handen krijgt is haar plezier gelijk over. Wat veel! Zoveel heeft ze helemaal niet bij zich, laat staan in het totaal! Maar Peter haalt zijn portemonee al tevoorschijn en dat kan Eline niet wijgeren god zij dank, anders werd het romantisch met zijn tweën borden wassen om de rekening te betalen.

#

Daarna dansen ze nog uren. Het ritme van de muziek is dan ook zo verleidelijk.

#

Natuurlijk blijft het niet alleen bij dansen...

#

Ook de woorden 'ik hou van jou' kunnen maar niet vaak genoeg over de lippen gaan.

#

Maar uiteindelijk is het om vier uur toch echt te laat om nog daar te blijven en Eline belt een taxi. Ook Peter blijft niet meer. “Ik moet om zes uur weer naar mijn werk.” legt hij uit.

#

Thuis is Eline helemaal met haar hoofd in de wolken. Ze knuffelt Julia en danst met haar door de kamer. Julia vind het niet erg. Ze heeft haar baasje nog nooit zo vrolijk gezien.

#

Tot de volgende keer!waarin:

-Eline een goed idee heeft en Julia niet vergeten zal worden.