10G Rozengeuren

Update 1.8

Rond vijf uur komen Bruce en Miriam thuis. Miriam zucht diep. ‘Die baby is echt heel erg druk.’ zegt ze. ‘Hopelijk laat hij of zij niet lang op zich wachten.’ antwoord Bruce een beetje afwezig.‘Zeg, waarom was je eigenlijk zo laat?’

‘Ik werd gebeld. De leverancier van de babyspullen was er, en ik moest een handtekening komen zetten, dus ik was even langs huis gereden.’ Miriam stapt de auto uit en loopt naar de babykamer. ‘Waanzinnig!’ roept ze naar Bruce.

‘Vind je het wat?’ vraagt Bruce aan haar.‘Het is echt geweldig! Laat die baby maar komen!’ grinnikt ze.

‘Vind jij het ook wat?’ vraagt Bruce aan de baby.‘Hij begint spontaan de schoppen.’ lacht Miriam.‘Dat is vast een goed teken.’

Na alle dingetjes in de babykamer uitgebreid te hebben bekeken begint Miriam aan het avondmaal.

‘We hebben nog helemaal geen babynamen.’ grinnikt Miriam als Bruce naast haar staat af te wassen.

‘Ik heb er anders wel over nagedacht.’ mompelt Bruce.‘Ja, ik ook wel.’ Ze overleggen met elkaar over de babynaam en komen tot een besluit.

‘Marjolein is echt een leuke meid. Haar vriend heet Milan. Ik heb met haar afgesproken dat zodra de kindjes zijn geboren we vaak met elkaar afspreken.’ vertelt Miriam enthousiast. Ze ratelt maar door. Bruce is er ondertussen met zijn gedachten niet bij. Hij heeft vast een drukke dag gehad, denkt Miriam.

Bruce wil kostte wat het kost bij Miriam zijn als ze moet bevallen. Hij loopt overal met haar mee. Miriam draait de kraan van het bad open.

Bruce ziet zijn kans even onder de douche te springen. Terwijl Miriam genietend in het bubbelbad ligt, staat Bruce zich af te spoelen onder de douche.

Miriam gaat even televisie kijken en Bruce zit achter de laptop een spelletje te spelen. Ze hebben beidde behoefte aan een beetje plezier.

De baby laat maar lang op zich wachten, vind Miriam. Marjolein had toch gezegd dat de bevalling in aangang was gezet?

Miriam begint in een boek te lezen over opvoeding als ze tot de conclusie is gekomen als er niets leuks voor is op de televisie. En als ze het hele boek uit heeft weet ze het zeker, zij wordt een uitstekende moeder!

Miriam slaat haar hand tegen haar hoofd. Die baby in haar buik is zo vermoeiend, maar ze heeft ook zoveel pijn!

Miriam en Bruce doen alle lampen uit en ze kruipen onder de zachte warme dekens. Bruce kruipt tegen Miriam aan en slaat zijn handen om haar dikke buik, maar Miriam word er niet rustig van. Ze slaapt onrustig.

De volgende dag verloopt vrij rustig. Eerst het ontbijt…

En dan wat ontspanning….

Beidde werken ze aan hun vaardigheden. Bruce bedenkt zich opeens dat ze nog wenspunten hebben waarvan hij wel eens wat zou kunnen kopen.

Beidde schaffen ze een breinhelm aan die in de garage komen te staan.

Maar de breinhelmen werken niet zoals verwacht. Als Bruce hem op wil zetten komt er gelijk rook uit en het heeft negatieve bijwerkingen op zijn vaardigheden.

(Bruce was zijn nieuwe kleding aan het passen..)

Miriam zoekt alvast een baan in het onderwijs voor als het kindje straks geboren is.

En ze kan het niet laten een bezoekje te brengen aan het heerlijke bad.

En dan opeens slaat het noodlot toe. ‘BRUCE! HELP!’ schreeuwt ze door de kamer. Bruce zit achter de computer en sluit snel alles af.‘KOM ACHTER DAT DING WEG EN HELP ME!’

Bruce gaat staan en Miriam gilt het uit van de pijn maar Bruce weet niet wat hij moet doen.‘Euh.. Rustig maar liefje, het komt goed.’ stelt hij Miriam gerust.

‘Hoe kan ik nou rustig aan doen?’ gilt ze.

Miriam begint te puffen. ‘Goed zo meisje, goed zo meisje!’ herhaalt Bruce. Hij heeft geen idee wat hij moet doen.

‘Ja, je kan het!’ roept Bruce. Miriam draait een rondje en dan heeft ze een prachtige baby in haar handen.

‘Het is een jongetje!’ roept Miriam.‘Welkom in ons midden kleine Ruben.’ zegt Miriam en ze drukt Ruben een kus op zijn lippen.

De tranen springen Bruce en Miriam in de ogen. ‘Wat is hij mooi!’ fluistert Miriam.

‘Oh, Bruce. Hij is prachtig. Mijn huidskleur, jou koppie.’ zegt ze. Miriam geeft Ruben aan Bruce en begint te zwaaien in het wild. ‘Komt er nog één?’ roept Bruce geschrokken.‘Nee, gek! Ik ben moe. Ik ga slapen.’ roept Miriam lachend. Bruce kijkt haar verbaasd aan. En dan ga je zwaaien?

Terwijl Miriam een middagdutje doet geeft Bruce zijn zoontje de fles. Zijn eerste flesje…

Bruce geeft Ruben een zoen en legt hem in het wiegje in de woonkamer.

Miriam had hem gevraagd of hij Marjolein wilde bellen en haar te vertellen dat Ruben geboren is. Dat doet Bruce met plezier maar hij krijgt Marjolein helaas niet te pakken.

‘…’‘Met Bruce Rozengeuren, is Marjolein er ook?’‘…’‘Nu al aan het bevallen? Is dat niet een beetje vroeg?’‘…’

‘Zou je willen vragen of ze terug wil bellen als het kindje er is?’‘…’‘Oké, sterkte en veel succes!’

Bruce hangt op. Hij hoort de carpool toeteren.

Bruce kijkt snel bij zijn zoontje en als hij ziet dat die rustig ligt te slapen kan hij met een gerust hart vertrekken. Hij wekt Miriam nog snel en holt dan naar buiten.

Miriam pakt haar kleine kindje uit de wieg en zwiert hem door de kamer. ‘Ben jij mama’s lieveling?’ Bruce maakt leuke brabbel geluidjes waar Miriam helemaal van kan genieten.

Ze geeft Ruben een flesje melk. Dan zet Ruben het op huilen. Miriam heeft uit het boek dat ze gelezen had van alles geleerd en weet precies wat ze moet doen.

Ruben wil graag in bad! Miriam vult de gootsteen in de badkamer met warm water en trekt Ruben zijn kleertjes uit. ‘Wat ben jij een flinke jongen!’

Ruben vind het geweldig in het water. Hij spat ermee, en zwaait met zijn handjes. Ondertussen zit Miriam genietend toe te kijken.

Dan gaat de telefoon. Miriam legt Ruben in zijn wiegje en loopt naar de telefoon.‘Met Miriam.’

‘…’‘Hé, Marjolein!’‘…’‘Ben je bevallen? Gefeliciteerd. Hoe heet ze?’‘…’‘Een tweeling? Fantastisch! Hoe heten ze?’‘…’‘Tuurlijk kun je langskomen!’‘…’‘Tot vanavond!’

Die avond…De bel gaat. Miriam loopt naar de deur toe en doet open. Ze heeft Ruben net in het wiegje gelegd.

‘Miriam, wat zie jij er goed uit!’ roept Marjolein enthousiast.‘Meestal hebben pas bevallen vrouwen wallen tot op hun knieën maar jij ziet er helemaal uitgerust uit.’Miriam glimlacht.‘Nou, ik voel me wel best moe. Maar het opvoeden van Ruben is echt het mooiste wat er bestaat!’

Dan richt Miriam zich tot Daan en Evi. ‘Ze zijn echt heel erg mooi!’ roept Miriam. ‘Dank je.’ zegt Marjolein. Ze rijd de buggy’s het huis binnen.‘Wauw, wat een mooi huis!’ zegt Marjolein.‘Wij moeten verhuizen nu er een tweeling is gekomen.’

‘Nou, dit is Ruben.’ zegt Miriam. En ze loopt naar Ruben zijn wiegje. Iedereen volgt haar voorbeeld, en dan staan ze met z’n drietjes Ruben te bewonderen.Daan en Evi vinden het maar niets dat al de aandacht naar Ruben gaat en zetten het op schreeuwen.

‘Och, och, och!’ roept Marjolein. Ze pakt haar tas en haalt er wat te drinken uit voor de baby’s. Ook Miriam ziet haar kans Ruben te voeren.

Als alle kindertjes weer in hun wiegje liggen stelt Miriam voor om aan tafel te gaan. Ze heeft spaggheti klaar gemaakt, want wie lust daar nou géén pap van?

Iedereen schept op en ze gaan om de keukentafel zitten. Miriam heeft een extra stoel aangeschaft van ze verwacht dat er wel vaker mensen over de vloer zullen komen.

Iedereen geniet van het eten tot dat Marjolein over de smerige luiers van Evi en Daan begint.‘Moet dat nu?’ vraagt Milan verschrikt. Ook Miriam trekt een vies gezicht. ‘Oh, sorry.’ zegt Marjolein quasibeledigd, maar dan barsten ze in lachen uit.

Terwijl Marjolein de afwas doet, wat van Miriam helemaal niet hoefde, dient Miriam het toetje op: Drilpudding met een toefje slagroom. ‘Vers van de supermarkt.’ grinnikt ze.

Iedereen smikkelt van het toetje maar dan beginnen de kinderen te huilen.

Het is tijd voor de poepluiers waar Marjolein hen tijdens het eten al voor gewaarschuwd had. Milan trekt een vies gezicht. ‘Ik euh.. Ik ga even naar de WC.’ zegt hij, en hij loopt weg.

Miriam en Marjolein verschonen Daan en Evi hun luiers. Dan horen ze een carpool toeteren.

Bruce komt de huiskamer binnen stormen. ‘Hallo zeg! Wat een lucht hangt hier!’ roept Bruce terwijl hij zijn neus dichtknijpt. Dan ziet hij dat er hooggeëerd bezoek is. ‘Een tweeling!’ roept hij verast!

Bruce loopt naar zijn kleine jongen toe, en ondertussen verschoont Marjolein de laatste luier.

Dan komt Milan het toilet af stormen. ‘Ik hoorde een bekende stem!’ roept hij.‘Bruce! Jongen, hoe gaat ie?’ hij omhelst Bruce stevig. ‘Milan! Ben jij de vrouw van Marjolein?’Wanneer Milan knikt feliciteert hij hem gelijk met de tweeling.

‘En jij ook gefeliciteerd!’ roept Bruce. Hij zoent Marjolein drie keer. ‘Wat leuk dat jullie hier zijn!’

‘We waren net van plan te vertrekken.’ zegt Marjolein. Ruben begint te huilen en Bruce geeft hem een kus op zijn voorhoofd. ‘Heb jij alle spullen gepakt?’ vraagt Milan aan Marjolein. Marjolein knikt.

‘We spreken snel weer af!’ belooft Miriam als ze afscheid nemen.‘En dan komen jullie maar bij ons.’ stelt Milan voor. ‘Gezellig! Kunnen we niet een datum prikken?’‘Morgen groeien de kinderen op. We kunnen beter zaterdag afspreken.’ En zo gezegd zo gedaan.

Marjolein en Milan rijden met de buggy's weg. Wat zijn Miriam en Bruce blij met zulke leuke en gelukkige vrienden.

‘Waar ken jij Milan van?’ vraagt Miriam als het stel uit het zicht is verdwenen. ‘We zaten bij elkaar in de klas, vroeger. Het was een hele leuke gozer!’

Miriam legt Ruben op bed en kruipt er dan zelf ook in. Ze is zo blij met vrienden als Marjolein en Milan. En Ruben kan later spelen met Daan en Evi. Zelf zou ze eigenlijk ook nog wel een tweede kindje willen…

Gelukkig is daar nog genoeg tijd voor…

Wordt vervolgd…