Trots kijkt Coen Wouderveen naar zijn huisje.

Het enige huisje in Bergerbeek. Hij moest daar

verandering in brengen. Hij moest een zoon

krijgen en die ook weer een zoon en dat dan 10 generaties lang.

„Het had erger kunnen zijn‟ mompelt hij

tegen zichzelf. Hij besluit naar binnen te

gaan.

Na alles een knikje te hebben gegeven,

gaat hij naar de WC. „Hier kan ik wel wat

van maken.‟ zegt hij tegen zichzelf.

Hij besluit even op zijn bedbank te gaan

zitten en denkt na. Hij moest dus 10 generaties beginnen. „moet lukken.‟ zegt hij,

vooral om zichzelf te overtuigen. „ik ben

immers een familiesim‟

Hij krijgt honger en begint een laat ontbijtje

te maken. Hij was erg vroeg in de ochtend

weg gegaan uit het ouderlijke huis.

Het smaakt hem goed. „maar ik moet toch

wel beter leren koken.‟ mompelt hij. „Havermoutpap is ook niet alles‟.

Hij gooit gelijk als hij klaar is het plastic bakje

weg.

Hij besluit om maar gelijk te beginnen met

leren koken.

Als hij de krantenjongen hoort, gaat hij gelijk de krant

halen. „geld moet er komen, dus ik kijk maar even voor een baantje‟. Hij heeft geluk en heeft gelijk een baantje

bij Ordehandhaving te pakken. Goed voor zijn levens

wens.

Hij gaat gelijk weer door met leren koken. Hij

wil het zo goed mogelijk kunnen.

Hij bergt zijn boek snel op als de deurbel gaat. „Hallo meneer Wouderveen, wij zijn van

het ontvangstcomité. Ik ben Mariëtte van der

Bend, en dit zijn Goofy Kardinaal en Wendy

Draaijng.‟

Hij mag ze alle drie maar Mariëtte vind hij meer dan alleen erg aardig. Hij flirt er op los

en Mariëtte gaat daar in mee. De rest van

de middag wordt er vooral veel geklets en

op zijn tijd wat flirtende opmerkingen

gemaakt.

Helaas moet Mariëtte weer weg. „Je bent

nog niet van mij af‟ fluistert ze giechelend in

Coen‟s oor.

Hij pakt een boek wat hem leuk lijkt en gaat

lekker zitten lezen.

Om 10 voor 6 besluit hij te gaan koken, want

zijn maag begint te knorren. Hij maakt een

groentesoepje.

„Mmm veel beter dan droge havermoutpap‟ zegt hij met zijn mond vol.

Na het eten stapt hij vrolijk onder de douche. „hm daar was ik aan toe‟

Daarna besluit hij nog even alle nieuwe

indrukken van de dag te laten bezinken. “Nu

ik er aan denk, Mariëtte is eigenlijk best leuk” denkt hij. “ik zal haar morgen bellen en

vragen of ze langs komt. Als ik dan hetzelfde

voel, weet ik het zeker.” nadat hij dat

bedenkt stapt hij in zijn warme bed.

Rond 6 uur was hij weer wakker. Hij was

totaal uitgerust.

Hij zuchtte en ging tegen de muur staan.

„wat kan ik nu gaan doen?‟ vroeg hij zich af.

Hij merkte dat hij, hoe vroeg het ook was,

vreselijke honger had.

Hij maakt toch nog een keer havermout.

„even lekker makkelijk‟ mompelt hij.

Hij besluit zijn huisje na het eten even flink op

te ruimen. „blegh, wat een stank!‟ zegt hij,

als hij snuift.

Daarna gaat hij even de kruiswoordpuzzel uit

de krant maken om de tijd te doden.

Hij gaat nog even naar de WC en herhaalt in zijn hoofd wat hij gaat zeggen tegen

Mariëtte.

Even later staat hij met de telefoon in zijn

klamme handen. Hij wil hem terug hangen,

maar dan spreekt hij zichzelf toe. „kom op

zeg, niet zo miezerig. Ze vind jou vast ook wel leuk!‟ dus verzamelt hij al zijn moed en

toetst het nummer in.

(…)

„Hoi Mariët‟

(…)„Ik wou vragen of je zin hebt om langs te

komen?‟

(…)

„oké tot zo‟

Als hij Mariëtte ziet, weet hij het zeker. Hij is verliefd. „Coen, ik moet je wat zeggen, ik

ben denk ik verliefd op je.‟ zegt Mariëtte een

beetje verlegen en zenuwachtig. „dat is

mooi, ik ook op jou‟ zegt Coen en opeens

geeft hij haar een kus.

Na een tijdje krijgen ze honger en maakt Coen

wat sandwiches klaar. „wat lekker Coen‟ zegt Mariëtte. „Alles voor de liefste vrouw van de

wereld.‟ antwoord Coen. „Ik moet je trouwens

wat vertellen Mariët.‟ zegt hij, en hij verteld haar

alles over de challenge.

Dan schrikt hij op. „mijn carpool.‟ Mariëtte

geeft Coen een kus en dan lopen ze beiden

het huisje uit.

Om 2 uur komt Coen de carpool weer uit. Hij

zegt zijn collega gedag en loopt naar

binnen.

Hij stapt gelijk zijn warme bedje in en valt als

een blok in slaap.