Paul “Maarten en ik zijn allebei niet van die praters. In smalltalk zijn we niet goed. Verder zijn we vrij exact aangelegd, analytisch. Snel van begrip. We hebben aan een half woord genoeg om iemand te begrijpen. Ik denk dat hij ook goed kan functioneren in het onderwijs. Maar het is natuurlijk aan hem of hij het onderwijs in wil. Hij is nu binnen zijn opleiding redelijk handig in programmeren. Daar wil hij wel echt wat mee doen. Wat ik zo hoor dan. We praten niet heel vaak. Thuis is dat ook beperkt. Hij praat makkelijker met mijn vrouw. Van haar hoor ik dan ook wel weer eens wat. Ik ben er ook vaak niet met het eten, omdat ik op de avondschool lesgeef. Dan mis je ook wel weer het een en ander. Jammer? Aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Hij ontwikkelt zich gewoon goed, je ziet dat het de goede kant op gaat.Hij is altijd vrij zelfsturend geweest. Ook op de middelbare school heeft hij zelf het verloop bepaald. Hij is twee keer blijven zitten en is van het gymnasium uiteindelijk naar de havo ge-gaan. Daar begeleid je hem dan wel in, maar daarin maakt hij uiteindelijk zelf de keuze. Hij is zelf verantwoordelijk om de goede keuzes te maken. Er had misschien wat meer in kunnen zitten, maar het zij zo. Hij zit nu wel op zijn plek. Hij voelt zich er thuis. En daar gaat het uiteindelijk om: dat je iets doet in je leven waar je plezier aan beleeft. Of ik iets van hem geleerd heb? Ik zou het zo een, twee, drie niet weten. Ik ben ook iemand die het liefst zelf iets uitzoekt en het liefst zelf m’n keuzes maakt. Hij helpt me wel met com-puters, omdat hij daar veel handiger in is. Maar dat vergeet ik dan ook snel weer, dus om nou te zeggen dat ik er iets van geleerd heb… nee.”

Maarten “Ik ben wel trots op mijn vader. Hij heeft veel bereikt in zijn leven; hij is goed in zijn werk en hij woont al zo’n beetje zijn hele leven samen met mijn moeder. Dat lijkt me een redelijk geslaagd leven. Dat zijn ook dingen die ik ambieer. Alleen ben ik nog lang niet zo ver: ik heb nog geen vriendin en woon nog thuis. Daar zie ik wel enigszins tegen op. Ik was van plan het huis uit te gaan als ik een baan heb. Ik neem in ieder geval aan dat ik een baan zal vinden. Ik loop een jaar achter op school. Dat heb ik een beetje aan mezelf te danken. Het was de be-doeling dat ik het eerste halfjaar zou afronden, maar dat is enigszins in de soep gelopen. Dus heb ik nu al een paar maanden niks gedaan. Ik vind het wel best zo, dat ik even niks hoef te doen. Even een pauze van school. Vroeger deden mijn vader en ik wel dingen samen. In de zomervakanties gingen we vaak samen wandelen. Soms met ons vieren en af en toe hebben we langere wandeltochten met zijn tweeën gemaakt. We wilden ook een keer een lange fietstocht maken, om het IJsselmeer heen. Maar na twee dagen begon het heel hard te waaien. Toen hebben we toch maar naar huis gebeld en m’n moeder gevraagd of ze ons wilde komen ophalen.Ik praat meer met mijn moeder dan met mijn vader. Mijn vader en ik zijn alle twee nogal introvert. Met mijn vader heb ik meer een stille band. Toch begrijpen we elkaar wel. Waar-schijnlijk ook omdat we zo op elkaar lijken. We geven veel om elkaar. Wat dat betreft is er een sterke band. Daar hebben we geen woorden voor nodig.” n Jobien Groen

Paul Bonsema (49, docent Engineering, Design & Innovation) en zoon Maarten (22, derdejaars Technische Informatica) vinden elkaar in stiltes.

Beeld Bram Belloni

dubbelop

havana 19