1

http://www.tangali.net

Publicatie 006

Alhaaj Mohamed Juzoef Tangali Qadri

2

1e drukCopyright © M.J. TangaliAmsterdam, 9 juni 2008

Uitgever: Stichting Noorani Islamic Research Institute

E-mail: info@tangali.netWebsite: www.tangali.net

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaargemaakt door druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijzedan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uit-gever.

No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means without written permissionfrom the publisher.

3

1. InleidingMensen die goed kunnen begrijpen, kijken en luisterenhebben de halve wijsheid, maar zij die dat niet kunnen enook niet willen leren, blijven in het zelfde cyclus circule-ren en komen nimmer vooruit. Communicatie heeft nietalleen te maken met het fysieke deel , maar ook met hetmystieke deel van het leven. Van en door waarnemingenkan de mens veel leren over de communicatieweten-schap. In de Heilige Qur'aan komen passages en verzenvoor die ons leren over communicatie.

Sheikh Abdul Qadir Jilani radi Allahu anho heeft in zijnboek Sier-al Asraar wa Mazhar al Anwar (geheim dergeheimen) geschreven, dat er vier werelden zijn. De twee-de wereld is de mystieke wereld waarin zich Engelen,Jinn, acht Jannat (paradijs), zeven Jahannam (hel), dro-men en de dood voorkomen. Dit is een voorbeeld vancommunicatie van degenen (soefi, derwisj) die door

4

mystieke inspanningen boven het menselijke bewustzijn(eerste wereld) kunnen waarnemen. Waarnemingsinstru-menten die Allah Ta'ala zowel de Jinn als de mens meeheeft begunstigd zijn onder andere het hart, de ogen enoren. In onderstaand vers heb ik deze woorden rood ge-maakt.

Allah Ta'ala openbaart in de Heilige Qur'aan:

“Voorwaar, Wij hebben de hel geschapen voor menigeJinn en mens; zij hebben harten maar begrijpen er nietmede en zij hebben ogen maar zij zien er niet mede en zijhebben oren maar zij horen er niet mede; zij zijn als vee,

5

neen, zij dwalen nog meer (dan dit), zij zijn de achte-lozen.” Surah al-Araf (7) vers 179

Uit geciteerde vers blijkt, dat zij die koppig zijn niet com-municeren, anders hadden zij wel begrepen wat bedoeldwordt.

2. Aspecten van communicatie

Communicatie is uitwisseling van symbolische informa-tie die plaatsvindt tussen mensen die zich van elkaarsonmiddellijke of gemedieerde aanwezigheid bewust zijn.Deze informatie wordt deels bewust, deels onbewustgegeven, ontvangen en geïnterpreteerd. Communicatievereist minimaal twee partijen. Bij inter-persoonlijkecommunicatie gaan we uit van de aanwezigheid van tenminste twee personen die onderling informatie uitwisse-len. Iedere mens is zowel zender als ontvanger van bood-

6

schappen. De taal is het voertuig van onze gedachten engevoelens. Ideeën, gedachten en gevoelens moeten verwoordworden wil de ontvanger ze kunnen begrijpen. Dit ver-taalproces noemen we coderen. Vervolgens moet deontvanger trachten deze verwoording te begrijpen. Ditproces noemen we decoderen. Bovendien zijn woordenniet als losse elementen in onze hersens opgeslagen, maarzij maken deel uit van groter geheel, het referentiekadergenoemd. Naast verbale en non-verbale signalen gevenwij ook boodschappen af door bewust of onbewust desituatie te benutten waarin we boodschappen zenden(situationele signalen) bijvoorbeeld door bepaaldekleding aan te trekken bij een gelegenheid.

Bij inter-persoonlijke communicatie praten en luisterenwe en gebruiken zo het vocaalauditieve kanaal. Daar-naast maken we gebaren die door een andere gezienworden (= visueel kanaal), maar soms raken we elkaar

7

aan (= tactiel kanaal). In inter-persoonlijke communicatieis ruis bijna nooit helemaal te vermijden. Ruis is alles watde ontvangst van boodschappen verstoort of vertekent. Inbeginsel kunnen drie vormen van ruis worden onder-scheiden:1. Fysieke ruis: signalen van buitenaf die spreken, luis-

teren, kijken en/of voelen bemoeilijken of onmogelijkmaken zoals lawaai van buitenaf of het dragen vaneen zonnebril.

2. Psychologische ruis: omvat vooroordelen en stereo-tiepe opvattingen die de doorgang van signalen be-lemmeren.

3. Semantische ruis: wanneer beide partijen niet dezelf-de codes hanteren.

Een boodschap heeft een feedforward-functie als deze ietsaankondigt over de boodschap die nog gaat volgen (voor-af zeggen: ik hoop dat je het niet verkeerd begrijpt, maar

8

……). Feedback is informatie krijgen over boodschappendie wij zelf eerder hebben uitgezonden. Deze informatiekan van onszelf of van een ander persoon komen. Eenlaatste aspect van inter-persoonlijke communicatie is decontext waarin het gesprek plaatsvindt. We doelen nietalleen op de plaats, maar ook op sociaalpsychologischeaspecten, zoals de machtsverhoudingen tussen partijen.

3. De vallei der liefde

Deze machtsverhouding kan zich ook uitdrukken in lief-desgevoelens zoals Maulana Jalaluddin Rumi (1207-1273)rahmatullaahi alai in zijn Maznavi, deel 2, p. 417, beschrijftover Sulaiman en de vogels. De voeten van hun pauwenzijn eerlijker om te zien dan (alle) anderen in gevederte.De toespraken van de prinselijke vogels (de groten vandeze wereld) zijn zinloos als een echo: "Hoe zult gij dekreten van de vogels weten, als gij nooit Sulaiman hebt gezien,

9

voor een enkel moment?" De vleugels van de vogel die huntoon trillen (degene, die kan horen) vallen buiten Oost enWest. Zijn cyclus is vanaf de voetbank van Allah naar deaarde en van de aarde naar de Troon van Allah, hetbeweegt in heerlijkheid en majesteit.

Zo schrijft Hazrat Fariduddin Attar (1119-1233) rahmatul-laahi alai in zijn boek Mantik-ut-Tayr, p.53, dat op deeerste vallei de vallei der liefde volgt. Als je in dat vallei jevoet zet word je ondergedompeld in vuur. Hij bedoeltmet deze filosofische gedachtengoed, dat je zelf van vuurgemaakt moet zijn wil je in dat vuur kunnen bestaan. Ditvuur is niet de zichtbare vuur, maar het vurige hart datliefde uitstraalt voor Allah Ta’ala, de Profeet sallallaahoalaihi wasallam, de Awliyah en je geliefde naar wie jeuitkijkt voor het opbouwen van een goed leven. Hijschrijft dat de waarachtige en oprechte minaar inderdaadmoet gloeien als vuur, zijn uiterlijk moet stralen van vuur,

10

en hij moet vurig en onstuimig zijn als een vlam. Geenogenblik moet hij denken aan de gevolgen van zijn vurigeliefde en de gevolgen. Hij moet gereed en bereid zijn omhonderd werelden in het vuur te slingeren, zonder trouwof ontrouw, twijfel of geloof te kennen. Op deze weg naarAllah bestaat geen onderscheid tussen goed en kwaad,want in vurige liefde heb je geen zelfbeheersing meer. Hijschrijft verder: “Geen ijdele glorie voor mij, veeleer zou ikde pijn der liefde ervaren, haar verlangens en smarten.Liefde’s pijn is ‘s mensen enigst geboorterecht. Engelenvoelen haar, ook al koesteren zij geen liefde. Waardelooszou het bezit van beide werelden zijn als je hart beroofd isvan de pijn die liefde’s extase, haar verlangens, haar ver-wachtingen je schenkt. Laat de afvallige zich verheugenin zijn ontrouw en de beminde in zijn geloof. Schenk gijmij daarom die de verlossing van mijn smart zijt, de pijnvan je liefde die mijn enig leven is.”

11

Liefde is een Goddelijke gave, niet iets dat de menszonder Allah’s Genade door eigen pogingen kan verwer-ven. Zij hebben Allah lief die door Hem bemind worden.Als het ganse heelal de liefde tot zich zou willen trekken,zou dit niet lukken. Als het heftig poogde haar (liefde) uitte drijven, zou ook dat niet gaan. Alle liefdesverhalen dermystieke dichters zoals Laila & Majnoe, Joesoef &Zuleikha en Sulaiman & Absal zijn allegorieën van hethartstochtelijke verlangen der Roeh (ziel) om met Allahherenigd te worden.

4. Besluit

Deze vogels (hart en ziel) zijn net als de tortelduifjes (zieplaatje van dit boek). Deze vogels stellen de menselijkewezens voor in verschillende levenssituaties. De bijzon-dere bezwaren die zij naar voren brengen, zijn kenmer-kend voor de uitvluchten die verschillende mensen naarvoren brengen om hun jacht naar wereldse genoegens en

12

gemakken goed te praten. De schoonheid van de Koning(Allah) verbeeldt de Goddelijke heerlijkheid. Het is eensoefi leuze: “Indien de gnosis een zichtbare vorm aannam,allen die haar aanschouwden, zouden sterven bij het zienvan haar schoonheid en lieflijkheid, haar goedheid engratie, en dat naast haar heerlijkheid alle glans verduis-terd zou worden.”

13