Jörgen Oosterwaal

Een gesprek met kersvers hoofdredacteur van Knack, Jörgen Oosterwaal.Kranten en magazines stonden wekenlang vol toen Rik van Cauwelaert en Koen Meulenaere vertrokken bij Knack. De aanwerving van Jörgen Oosterwaal blijkt het probleem te zijn.Nu de wind wat is gaan liggen bij Knack vonden wij dat het tijd werd voor een gesprek met de, door de media aangeduide, schuldige.

Vindt u zichzelf een vernieuwer, nu de nieuwe versie van Knack in de winkelrekken ligt?Jörgen Oosterwaal: Dit is iets wat de vorige ploeg heeft beslist. Op zich heb ik met die nieuwe lay-out niks te maken. Ik ben vanaf deze week en vorige week intensief beginnen samenwerken met deze redactie Ik bouw gewoon verder op hetgeen wat is achtergebleven voor mij.

In een artikel van de De Standaard (nvdr. - 17 oktober 2012 verschenen) wordt deze nieuwe versie geanalyseerd. Zij stellen vast dat de vernieuwde Knack niet zo drastisch verschilt van de vorige edities. Wat vind u van die media, die zeggen dat er bijna geen veranderingen zijn ?Dat zij een bril moeten kopen. Maar ook hiermee heb ik niets te maken, dat is van de bestaande ploeg. Er is een verandering gebeurd in Knack, maar dat geldt enkel voor de lay-out. Er zijn nu ook veel kortere stukjesAlsof ik dan als consultant mijn verstand aan de kapstok hang.

vooraan bijgekomen. Het is inderdaad geen spectaculaire verandering, maar dat was niet mijn beslissing. Deze veranderingen zijn absoluut de verdienste van de vorige ploeg. Het is de bedoeling dat de komende jaren meer stappen gezet zullen worden. Het is een langetermijnproject.

Wie heeft het initiatief genomen om u aan te werven bij Knack, mogen wij verstaan dat dit Jos Grobben was?Jos Grobben heeft het eerste contact met mij gelegd. Maar wie hem dit heeft ingefluisterd, weet ik niet. Hij is uitgever van Knack en hij heeft mij het allereerst gecontacteerd. Aanvankelijk wou ik voor hem als consultant het veranderingsproces bij Knack leiden. Maar Rik de Nolf heeft heel snel gezegd op de volgende meeting: “wij hebben geen consultant nodig, wij hebben eigenlijk een hoofdredacteur nodig.” (lacht)

“Als ik de schuldige niet was, was iemand anders het wel geweest.”

Rik van Cauwelaert werd niet gehoord over uw aanwerving, wat is uw mening hierover?Dat is een interne kwestie binnen Knack, waar ik als buitenstaanderpolitiek gekleurd moet zijn?Het feit is : ik heb dat boek geschreven in opdracht van een

kan bekeken worden. Ik had daar op zich niets mee te maken. Hoe zij die processen hier regelen, dat moeten zij weten. Dat maakt mij niets uit. Ik heb wel snel begrepen dat ik hier in een machtsstrijd terecht kwam.Het is inderdaad waar dat het een beetje op mijn kap is gespeeld. Voor het overige deel, is dat gewoon window dressing (nvdr. - Zodanig de situatie in beeld brengen dat deze er gunstiger uitziet dan ze werkelijk is) Iedereen wist dat deze gesprekken aan de gang waren, iedereen op de redactie wist dat. Op een moment is er dan medegedeeld geweest aan Van Cauwelaert dat er gesprekken waren met mij. Dus het is puur een formele kwestie met formele argumenten. Ik bedoel , hij wist het goed genoeg dat deze gesprekken bezig waren. Iedereen wist hiervan.

U wordt door de media als grote schuldige aangeduid voor het vertrek van Rik Van Cauwelaert en Koen Meulenaere.Dat zijn twee mensen die meteen, zonder daar met mij over te praten, vakantie hebben genomen en zich hebben ziek gemeld. Dat is opnieuw een strijd die hier al jaren lang aan de gang is en waar de directie eindelijk eens een punt heeft willen achter zetten. En dan ben ik het zogezegd die dit heeft gedaan. Als ik het niet was geweest, was het wel iemand anders geweest. Ik vind het zeer spijtig dat het er hier zo aan toe gaat en dat mensen op die manier veel schade aanrichten aan een blad en zo hun eigen persoon zo erg op de voorgrond willen plaatsen.

Vindt u het ontslag van Rik van Cauwelaert een verlies voor het blad ?

Maar sinds het vertrek van deze twee kopstukken en het verlies van de twee populairste rubrieken zijn de cijfers wel lichtelijk gedaald. Ook zijn er mensen die hun abonnement opzeggen sinds hun vertrek. Kan u dat voor ons ophelderen?De cijfers dalen hier al jaren aan een stuk. Het is waar dat mensen hun abonnement hebben opgezegd. Maar dat is de kern van het probleem, dat heeft op zich opnieuw niets met mij te maken. Het eigenlijke probleem is: de cijfers dalen hier al jaren, maar daar wordt intern niets aan gedaan . Als je dat linkt aan het gene wat er recent gebeurt is dan is dat juist het antwoord, maar niet de oorzaak van het probleem. En het feit dat het dan zo publiek wordt gespeeld, dan is het normaal dat er een aantal mensen kwaad zijn en ook in het spel meegaan dat er hier alleen machinaties gebeuren die het daglicht niet mogen zien. Dat er dan een aantal mensen zijn die kwaad zijn en die hun abonnement niet vernieuwen, dat kan ik zeer goed begrijpen.

En wat denkt u zelf? Zullen de cijfers opnieuw dalen met u alshoofdredacteur?De bedoeling is inderdaad dat ze stijgen! (lacht) Kijk eens naar jullie zelf: lezen jullie Knack ? Bekijk dat blad goed en dan zal je zien hoe het evolueert en dan zal je een keuze moeten maken : ga je daar meer je weg in vinden , ga je je er meer in thuis voelen of ga je zeggen dat het oubollig en saai is en dat het niet gericht is op lezers ? Het komt eropzelf een aantal projecten op te zetten. Dus daarom ben ik dan een eenmansbedrijf opgestart en

aan dat we het blad beter maken.Wanneer dat blad beter is dan zal het beter gaan met dat blad. Dat is de bedoeling.

“Ik vind het zeer spijtig hoe heter hier aan toe gaat ...”Heeft u nooit gedacht om u terug te trekken uit u functie?Natuurlijk maar ik hoef hier niet perse te komen. Ik heb hier niet gesolliciteerd. Ze hebben me gevraagd en als ze dat willen, dan doe ik dat. En als zij dan second thoughts zouden hebben, dan doe ik het niet. Dan doe ik wel iets anders. Daar ga ik me echt niet druk om maken. Er zijn genoeg andere leuke dingen om te doen. (lacht)

Dus het raakt u hoegenaamd niet?Het raakt me wel. Dit is een conflict waar ik op zich niets mee te makenheb. Zij mogen dat van mij oplossen hoe zij dat willen, en van mij mogen ze dat ook zonder mij oplossen. Maar als u mij er naar vraagt : ik heb er in toegestemd en als zij daar in doorgaan dan ga ook ik door. Ik wil me alleen niet in dat gevecht moeien, want op zich heb ik hier niets mee te maken. Men probeert mij daar bij te betrekken omdat ik daarin een dankbaar slachtoffer ben, omdat ik een tijd als zelfstandige consultant heb gewerkt en dat ik dan dingen heb gedaan die zogezegd gekleurd zijn.eenmanszaak. Ik doe dat zelf niet meer omdat dit project nu heel veel van mijn tijd in beslag neemt. Maar ik

“Iedereen kakelt maar dat “Patrick” gekleurd en weet ik wat was, iedereen kan dat lezen en inkijken. Maar niemand doet dat.”Het is eigenlijk ook heel gemakkelijk als je wil zien : Is iemand partijdig? Of is iemand gekleurd? Dan kan je gewoon navertellen wat anderen zeggen of je zou ook gewoon 10 of 20 verhalen die ik de laatste tijd heb geschreven, kunnen lezen en die vergelijken met die van andere mensen. Dan zal je zelf een analyse kunnen maken “wie is hier gekleurd en wie is er hier neutraal?“ Het is een hele simpele oefening maar niet één iemand doet dat. (lacht)

Eventjes over die gekleurdheid : U heeft het verkiezingsmagazine van Patrick Janssens gemaakt (SPA) en u heeft ook het boek geschreven over Johan Vande Lanotte (SPA) (nvdr. - “ Dagboek van een politieke crisis”). Dan kan u ons toch niet van de mening ontdoen dat u toch wel enigszins

uitgeverij, namelijk De Bezige Bij. Maar ik heb evengoed ook het boek “Zijne majesteit de kijker: een lange mars door de openbare omroep” geschreven, over Piet van Roe (nvdr. - gedelegeerd bestuurder ad interim van VRT). En dat was een liberaal. Wij interviewen die mensen. Dat boek dat ik gemaakt heb over Johan Vande Lanotte dat was in grote mate een interview. Ook in andere bladen worden mensen geïnterviewd. Het is niet omdat je andere mensen interviewt dat je politiek gekleurd bent (lacht). Het enige verschil is: als je hier interviewt dan doe je dat in weekbladvorm en wanneer je het voor een uitgeverij doet dan doe je het in boekvorm.

Dus u zegt dat u dus niet politiek gekleurd bent, ook niet wanneer het over Knack gaat?Het antwoord hierop is heel simpel, lees wat ik heb geschreven. Zie je daar iets gekleurd in? Dan kan je zeggen: “Je hebt een stempel!”

Maar u volgt dan toch wel de perceptie van het publiek, dat wanneer een hoofdredacteur van Knack ook een blad maakt zoals Patrick, dat zij er van uit gaan dat u SPA-gezind bent?Ik denk niet echt dat dat een perceptie is. Ik weet dat het bij sommige mensen leeft maar dat is heel gemakkelijk van hen en dat zijn zeer oppervlakkige conclusies die zij dan trekken.

Absoluut! Je moet weten, eigenlijk is dat een journalistieke vriend van mij. Hij heeft mij jaren geleden nog willen aanwerven hier en 15 jaar geleden heeft hij dat ook al eens geprobeerd. Dus natuurlijk is dat een verlies.

Ik heb gelezen dat u wel de oorzaak bent waarom hij wou vertrekken hier bij Knack (verwijzing naar artikel “Van Cauwelaert en Meulenaere weg bij Knack'' Publicatie: 9 oktober 2012, DeStandaard). Dus wanneer ubeweert dat van Cauwelaert een journalistiek vriend is van u, waarom zou hij dan opstappen?Precies om wat ik u daarnet al hebuitgelegd: Er is hier al een hele tijd een soort van machtsstrijd tussen mensen aan de gang. En die verliest hij dan blijkbaar. Maar dat heeft niets met mijn komst te maken. Als ik niet was gekomen, dan was hij wel opgestapt voor iemand anders. Dus daarom gaat hij weg, om die machtsstrijd te ontlopen. Hij heeft vorig jaar al een eerste slag verloren en nu dacht hij, omdat ik via Jos Grobben binnengehaald ben, dat hij helemaal zijn positie kwijt was. Daarom stapt hij op, niet vanwege mij.

Kunt u iets vertellen van uw overstap van Humo naar uw eenmansbedrijf als mediaconsulent ?Ik had tien jaar lang een blad geleid met heel veel ruzies en conflicten en andere toestanden. En ik had zin om

zelfstandige geworden. Ik heb een aantal boekprojecten gedaan. Ik heb ook enkele verhalen geschreven en een aantal consultants gedaan. Ik heb onmiddellijk voor de standaard het DS weekblad helpen ontwikkelen. Ik heb zo een aantal gelijkaardige projecten gedaan. Ik heb dan ook dat boek over Johan Vande Lanotte gemaakt in opdracht van de bezige bij . Ik heb ook voor een paar firma's een paar consultant opdrachten gedaan zoals voor een zonnebedrijf. Op een bepaald moment heb ik dan ook de vraag gekregen om die Patrick te gaan maken en die heb ik dan ook gemaakt. Ik heb wel als voorwaarde gesteld dat ik het mocht maken op mijn manier. Als mensen daar dan willen over oordelen dan zouden ze het blad ook eens moeten lezen en bekijken. Dan zouden ze eens moeten oordelen : ‘ is dat een goed of slecht blad ? Is het een propagandablad of een stadsmagazine ?’ Iedereen kan dat lezen en inkijken . Maar het gekke is, niemand doet dat. Iedereen kakelt maar dat dat gekleurd en weet ik wat is maar ik denk als je in die omstandigheden zoiets onafhankelijk kan maken dan is dat bij uitstek het bewijs van onafhankelijkheid. Dat je zelf in die omstandigheden iets onafhankelijk kan maken.

Bent u dan nu definitief gestopt met consultancy? Of heeft u uw bedrijf overgelaten aan mensen die uw werk voortzetten?Neen. Dat is effectief een

heb bv. het zonne-energieblad gemaakt en zij waren daar heel blij mee. En zij wouden dat ook verder zetten dus die heb ik dan overgegeven aan een vriend/collega.

Was dit op voorhand het idee, toen u het bedrijf oprichtte, om er toch zo vroeg terug uit te stappen?Mijn bedoeling was om iets op te starten , het af te ronden en nadien door te geven. Dat was mijn werk en dat is ook consultancy. Knack is iets totaal anders wat niet echt gepland was en dat passeert dan en dan dacht ik : “Hier ga ik me nog eens voor smijten!”

Klopt het dan dat u ook nog tijdens u consultancy, adviseur bent gebleven voor Humo?Neen. Dat was aanvankelijk de bedoeling. Maar eens als je ergens vertrekt, komen er nieuwe mensen en

dan laat je die beter gerust. Die hebben geen schoonmoeders nodig. (lacht) Het is natuurlijk altijd sympathiek en het kan natuurlijk ook werken, maar als daar geen vraag naar is dan laat je die mensen beter doen.

Bent u aanvankelijk begonnen met een duidelijk doel voor ogen hier bij Knack?Natuurlijk kom je met een plan. Maar je moet tegelijkertijd ook zien dat ik heel wat mensen die hier werken, ook niet ken. Je moet dan samen gaan zitten en bekijken wat deheel lang politieke journalistiek

mogelijkheden zijn. Het voordeel is dat ik al heel lang op heel veel verschillende redacties heb gewerkt en ik kom hier niet opgefokt met tal van ambities zoals “Nu moet en zal ik me hier op 2 jaar eens gaan bewijzen” toe. Ik weet vrij goed waar ik naartoe wil maar ik wil dat ook doen met de mensen die hier zitten. Je bekijkt dan vooral samen welke weg je kan inslaan en je moet dan ook jouw ideeën met die van de mensen hier vergelijken. Kijken wat mogelijk is. Je probeert je eigen plannen te verbeteren met de ideeën van de mensen die hier werken. journalist bij de Morgen. Als

Maar ik heb natuurlijk wel een bepaald idee waar ik naar toe wil. Dat is totaal niet spectaculair (lacht). Maar in essentie is dat eigenlijk een scherper en beter blad maken, met stukken die dwingender zijn en die mensen willen lezen. Dat klinkt simpel maar het is heel moeilijk om dat uit te werken. Je moet daar continu aan werken, bellen, lobbyen, lezen en met mensen over praten. Het is belangrijk om de mensen op je redactie te stimuleren, te begrijpen en te coachen. Je moet begrip hebben voor mensen die al heel lang op een andere manier hebbengeweest. Bij Humo zat ik in een

gewerkt dan jou. Natuurlijk veranderen die ook niet op één, twee, drie. Dat is ergens ook logisch. Journalisten zijn per definitie ook zeer eigenzinnige mensen, dus het is zeer logisch als zij denken: “Wat komt hij hier nu doen?” Je moet altijd aan dialoog doen, maar er is heel veel concurrentie en ondertussen ook een pak meer media. Er wordt op heel veel plaatsen heel hard gewerkt dus je moet mee of je gaat ten onder.

En heeft u zelf het gevoel dat u met Knack de juiste richtingMaar had u het dan niet zien

uitgaat? Of bent u nog niet lang genoeg hier omdat te beslissen ...Natuurlijk! de dag dat ik zou denken dat ik in een slechte richting aan het gaan ben, dan zeg ik met plezier : “ Ik kan dit niet aan, vervang mij.” Ik ben in alle opzichten heel ongebonden en die discussie hier intern ergert me heel erg. Wanneer je mijn loopbaan bekijkt, dan heb ik alles op eigen houtje gedaan. Ik kom van heel bescheiden afkomst en zonder enige netwerking, ben ik altijd vertrokken wanneer me iets niet aanstond. Ik heb mij nooit van die dingen iets aangetrokken. Ik hebkleinste kind wel voelen (lacht). Maar

gedaan en ik heb me tijdens deze rumoerige periode gerealiseerd dat ik bijvoorbeeld nooit met een politicus ben gaan lunchen of dineren. Ik heb steeds afstand gehouden. Maar precies omdat ik daar zo onafhankelijk en ongebonden in ben geweest, doe ik gewoon de dingen die ik interessant vind en waarvoor ze me de ruimte geven om het te doen. Dat noemt dan ook open en bloot . Want er gebeurt heel veel verdoken zonder dat mensen dat zien maar wanneer ik iets doe dan zorg ik dat het goed is en dan kom ik er ook voor uit dat ik het gemaakt heb. En daar sta ik achter, punt uit. Of je dat nu goed vind of niet. Of je nu vind dat ik door “Patrick” te maken heel mijn gedachtegoed heb verkwanseld, dan mag je dat zo vinden. Maar dat is een zeer oppervlakkige gedachte. (lacht) Maar daar trek ik me niks van aan, sorry.

“De media is een heel gemakkelijk instrument in de handen van mensen die dat willen misbruiken”En als u moet kiezen uit alle projecten die u heeft gedaan, wat was voor u het leukst om te doen?Daarvoor moet ik al terug gaan naar 1992, dat was toen ik werkte alseigenlijk geen kwaliteitskranten hebben. Dat bestaat gewoon niet bij ons. Want dan spelen er 2 dingen mee: één, op de redactionele

manneke van negenentwintig . Dan had ik een Europese column waar ik heel fier op was. Ik had toen ook alle verse literatuur gelezen.

Dat twee jaar als consultant werken, het ontwikkelen van DS weekblad en het maken van die Patrick dat zijn drie fantastische dingen die van niks beginnen. Die projecten start je op van nul en dat is echt zéér plezant (lacht).

Hebben de bestuursleden inspraak in wat u doet met Knack?Ik zit hier nog maar 4 weken en als je verder gaat op wat ik daarnet zei, dan ga ik me daar niet veel van aantrekken. Maar er is wel een groot verschil: als zij goede ideeën hebben, dan zal ik die zeker realiseren. Nog een groot verschil met mijn vorige jobs ,heb ik ondervonden toen ik bij Humo zat. Die zitten in een constructie. Voor ik vertrok hadden zij Finse aandeelhouders en daarvoor Nederlandse aandeelhouders. Dus dat blad is eigenlijk eigendom van risicokapitaal. Daar heb ik Guy Mortier opgevolgd en had ik soms wel de drukkende verantwoordelijkheid dat je het blad in stand moet houden. Knack daarentegen, is een stuk cultureel erfgoed. Hier heb ik het gevoel dat ik dat moet beschermen en in stand moet houden tegenover al die nieuwe aandeelhouders, die alleen maar uit zijn op winst. Daar is niets mis mee, maar je moet wel die titel vrijwaren. Daar heb ik heel hard voor gevochten bij Humo en daarom dat er daar ook zeer zware conflicten zijnaan het werk heb gezien. Hij heeft me ooit gevraagd, toen ik pas hoofdredacteur was, om naar hier te komen. Maar ik ben daar niet op in

situatie dat ik het blad wou beschermen tegen CEO’s die om de 2 jaar veranderen. Dat waren in mijn ogen huurlingen die bedrijven kwamen runnen. Hier bij Knack, ben ik eigenlijk de huurling. Knack is gesticht door de familie De Nolf, zij hebben dit allemaal opgestart. Dus hier heb ik de pretentie niet om het te gaan beschermen. Het is hun blad (lacht). Ik ga hier even goed mijn best doen als in mijn vorige projecten, maar het is een andere rol. Je moet je veel bescheidener opstellen, ook ten aanzien van mensen die hier al heel lang zitten. Zij zijn het verleden, de geschiedenis van dit blad en daar heb ik heel veel respect voor. Dus ik kom hier niet met een houding dat ik hen iets ga leren. Je moet dit samen doen en voor mij, vanuit een veel bescheidenere positie.

Er is een nieuwe reclame gemaakt van 200 seconden. Het is eigenlijk wel heel nieuw dat één nieuwsblad een hele reclameblok kan opeisen. Was dit een idee van u of van de vorige ploeg?Dat gebeurde nog voor mijn functie als hoofdredacteur. Ik ben hier nog maar pas en tijdens de zomer heb ik keihard gewerkt aan andere projecten. Ik vind dat prima dat men dat doet. Alleen is de timing heel ongelukkig. Het werd gelanceerd vlak na mijn aanstelling als hoofdredacteur, wat gepaard ging met vele conflicten. Dat Rik van Cauwelaert en Koen Meulenaere dat nieuws in de buitenwereld hebben gegooid, heeft heel die timing alleen nog ongelukkiger gemaakt.Moest u nu mogen kiezen wat u in de toekomst nog zou mogen doen, wat zou dat dan zijn?Niks meer (lacht). Het is goed

aankomen dat de media hier ging op inpikken?Daar heb je gelijk, ik had zelf voorgesteld om het allemaal na de verkiezingen of in januari bekend te maken. Nu bekendmaken was niet zo verstandig, maar dat beslis ik niet. Dan nog, zou dit allemaal heel rustig verlopen zijn. Er mogen mij vragen gesteld worden over mijn aanstelling. Ik vind dat niet erg. U stelt mij ook vragen en ik antwoord naar best vermogen, maar moesten zij mijn aankomst niet aangegrepen hebben om het intern conflict hier verder te beslechten. Dan zou er één weekend wat stukken in de pers zijn verschenen.

“Het is de eerste keer in de persgeschiedenis dat zoiets op de straatstenen wordt uitgevochten.”Nu is dat 2 weken lang continue uitgeschreven in de pers. Dat kan je niet voorzien. Het is ook de eerst keer in de persgeschiedenis dat zulke dingen echt op de straatstenen wordt uitgevochten. Dat is nog nooit gebeurd. In die zin is het natuurlijk normaal dat er vragen over gesteld gingen worden. De ene week heb ik “Patrick” voorgesteld, de andere word ik hier voorgesteld. Dat het wat kort op elkaar zat, dat kon het

opnieuw, ik heb hen gewaarschuwd. Ze wouden het graag zo doen en ik sta recht in mijn schoenen. Ik wil daar zeker iedere confrontatie over aangaan. De media is een heel gemakkelijk instrument in de handen van mensen die dat willen misbruiken. Dat is gebeurd, en dan sta je machteloos. En tegen die perceptie kan je niet op. Dus dan moet je denken: “Ja oké, doe maar ...” (lacht).

In de media wordt vaak gezegd dat de sfeer hier op de redactie verziekt is, dat er een zeer gespannen sfeer hangt?We zitten hier hé. Ik heb de deur nu wel dichtgedaan maar ... (lacht luid)

(Zucht) De mensen hierbinnen zijn echt zeer bereid om te werken. Zelfs buiten de redactie is er, zonder sentimenteel te doen, een collegialiteit en warmte ontstaan. Precies omdat zij eindelijk het gevoel hebben dat er eens iets gebeurd en dat er openheid is om naar dingen anders te gaan kijken. Er wordt zo oppervlakkig bericht, dat is echt onwaarschijnlijk. Ik vind dat eigenlijk ook wel goed. Voor mij betekent dat dat er voor een blad zoals Knack, dat daar niet aan mee doet, altijd ruimte zal zijn. Dus ik vind dat ze mogen doen wat ze willen.

Daarom misschien ook dat er niet echt iets groots is verschenen in de Knack over uw aanstelling?Er is wel iets verschenen, maar vrij beperkt. Dat is ook niet het grote gigantische nieuws. Maar als het over media gaat, dan merk je dat wij

pagina’s wordt er een politieke oorlog gevoerd omdat we allemaal concurrenten zijn. En ten tweede is het ook een zeer klein wereldje. Iedereen kent elkaar. Er is afgunst en er wordt benijd. Dat zijn twee kleingeestige mechanismes, maar in Vlaanderen speelt dat een zeer grote rol. Daar kan je niet omheen. Dat is vervelend maar het is nu eenmaal zo. (lacht)

“Pardon?! Geen vernieuwing zichtbaar in de Knack? Dan moet u een bril kopen.”Veranderingen vragen veel tijd, het is acht jaar geleden sinds Rik van Cauwelaert hier hoofdredacteur was. Zijn er sinds die tijd dingen drastisch veranderd?Het feit dat ik hier zit, is een teken dat in heel die periode precies te weinig veranderingen en dynamiek zijn gebeurd. Dat is de hoofdreden waarom ze bij mij zijn uitgekomen. Meer informatie heb ik daar ook niet over. Maar volgens mij was het grote probleem dat er te weinig openheid en bereidheid was om dingen te veranderen en herbekijken. Ik weet dus niet wat het grote verschil is, omdat ik Rik nooit als hoofdredacteur

gegaan. Een van de redenen was omdat er een attitude was ontstaan van Rik’s kant dat ik absoluut naar hier moest komen, want dat ik hier alles kon doen wat ik maar wou. “Hier kan je je goesting doen.” En dat is leuk, dat klinkt ook zeer leuk. Maar zo werkt een blad niet. Dat is onhoudbaar. En dat is misschien het grootste verschil, dat heel lang vanuit ieder journalistiek individu gedacht is dat zij allemaal hun dingen konden doen. En dat werd dan samen gegooid in een blad. Vroeger ging dat ook zo omdat de concurrentie nog niet zo groot was. Dan kon je zo overleven. Nu wordt overal veel beter, scherper en gerichter gewerkt en als je dan vanuit dat zelfde standpunt verder werkt dan ga je ten onder. Je moet meer centraal coördineren, organiseren, .. Dat zal het grootste verschil zijn. Bij mij zal er veel meer discussie zijn en overleg. De sleutel is: alles steeds in vraag te stellen. Dat is heel vervelend en frustrerend als je daar niet voor openstaat en fantastisch als je dat graag doet.

“De sleutel is: alles steeds in vraag stellen.”

geweest ...

Tekst: Kim ThysOpmaak en foto’s: Coralie Gilissen