8 januari 14.00 St. Zorgsaam Emmaüs 'Tivoli (IJzendijke) school Ina GeorgetteDe groep, bestaande uit 8 dames, wisten  nog van alles te vertellen over hun schooltijd.  Ontzettend fijn, dat ze aan de voorwerpen uit de schoolkoffer herinneringen hadden en die onderling ook konden delen.  Er kwamen zomaar plots allerlei leuke maar ook wel vervelende voorvallen aan de orde. Maar niemand had daar een trauma van overgehouden. Volgens hun herinnering: “Dat ging zo en dat was nou eenmaal zo”. Inderdaad, dat was toen zo.8 januari 15.15 St. Zorgsaam Emmaüs 'De Molenberg' (IJzendijke) school GeorgetteDe groep bestaande uit 3 dames en 1 heer waren een beetje druk en “uit hun doen”. Maar door ze persoonlijk te benaderen werden ze rustiger. Het werd dus een heel persoonlijk contact, waarbij iedere deelnemer extra aandacht kreeg, met een voorwerp uit de schoolkoffer, dat zij/hij aansprak (dus letterlijk 1 op 1). We konden wel gezamenlijk kinderliedjes zingen. Volgens mij ?? hebben deze mensen toch een bijzondere middag mogen ervaren, gezien de blije gezichten. Veel dank aan Christie en haar collega, want de samenwerking in deze was wel heel noodzakelijk en helemaal geweldig. Georgette9 januari SVRZ Ter Schorre Grand Café Hersengymnastiek (Terneuzen) Schooltijd Georgette en RiaWe zagen er beiden tegenop. Het is namelijk niet een bezoek zoals we gewend zijn, maar we zitten in een restaurant dat voor iedereen toegankelijk is. Er zijn wel enkele tafels gereserveerd, maar daar vlak naast zijn weer tafels voor bezoekers.We werkten ieder met onze eigen koffer en gingen steeds naar dezelfde mensen. Georgette ging gezellig bij de mensen aan tafel zitten, met soms één en soms twee mensen waarvoor ons project bedoeld is. De anderen waren ofwel mantelzorgers of vrijwilligers.Hetzelfde deed ik aan mijn grote tafel, alleen hing ik over de tafel, want anders was er geen plaats. Normaal zijn we niet zo blij met "buitenstaanders", maar deze keer was ik er eigenlijk wel blij mee. Als ik het voorwerp had laten zien en we er over hadden gepraat liet ik het voorwerp liggen, zodat de hulptroepen er nog over door konden praten. Achteraf bleek, dat Georgette hetzelfde had gedaan. De mensen reageren zoals we gewend zijn. Sommigen weten er iets over te vertellen en anderen praten veel in het wilde weg. Tot slot zongen we nog ouderwetse liedjes, zoals altijd een succes. Georgette had er iemand bij, die vroeger een café gerund had en die zong schalkse teksten!! Achteraf was het ons toch meegevallen.9 januari 10.30 Ter Weel Goes afd. Mooie Staak (Goes) school Eva en Nelly We begonnen het jaar zoals het hoort:terug in de banken, met of zonder vaste inktpot-met-schuifje.Daar gooiden de jongens wel eens carbid in, dan spoot de inkt eruit!En vlechten van meisjes erin dopen, ook erg spectaculair. In Ter Weel, Krabbendijke en Goes, kwam de schooltijd dus weer tot leven.De leesplanken werden goed herkend:sommige bewoners konden hem nog uit het hoofd opzeggen!De Zeeuwse planken waren vooral leuk om die woorden weer eens te zien en te verklaren aan elkaar. Vooral de POKE bracht gezelligheid.In Goes waren 2 dames die bevestigden dat een van de leesplanken op katholieke scholen onderricht werd. Waarop een van de andere dames zei dat dat toch wel heel eigenaardig was “iedereen is toch gelijk?”. De griffels op de leitjes gaven ook zo’n apart geluid,maar het krijtje op het bord is toch altijd het meest gevreesde geluid dat iedereen zich herinnert.De poesie albums: versjes zijn echt al meer dan 100 jaar hetzelfde. En we kunnen ze nog opzeggen ook!Maar de plaatjes erin...... zo mooi.En dan de TOP.Dat mag dan wel een tol zijn, maar zo werd dat dus echt niet genoemd.Een van de dames wist de top nog keurig op te winden en jawel…..de TOP tolde als vanouds!17 januari 14.00 ZorgSaam Blaauwe Hoeve, vragenuurtje (Hulst) winter Georgette Op maandag 17 januari bezocht ik de “bakgroep” van Curamus olv Babs de Schepper, met de wintermand. Wegens ziekte van collega’s was Babs ingezet op een andere locatie, ook de vaste vrijwilliger was ziek. Ik moest het dus doen met een invalvrijwilliger. Nood breekt wet. Ik had gelukkig de tijd om met deze vrijwilliger het doel van het bezoek door te nemen. Hij was vol begrip en het verliep ook goed. 6 dames en 1 heer waren aanwezig. De meneer was, volgens zijn verhaal, pas voor de 2e keer aanwezig. En inderdaad hij wist zich veel te herinneren. Het sneeuwkleed, de sneeuwballen, de lichtjes en… niet te vergeten de sneeuwman stonden al op

tafel. De sneeuwman was een groot succes. Die werd door bijna allen geknuffeld. De kolenkit zette ik ook midden op de tafel. En die was voor iedereen meteen herkenbaar. Maar er kwamen veel bezwaren, want zomaar een kolenkit op tafel zetten! Dat kon echt niet! Dus die verdween, maar bij tijd en wijle toonde ik die toch weer even. En telkens kreeg ik hetzelfde commentaar. Vol bewondering werden de (bont)sjaals, de mutsen, de kousen, de wanten, de bedsokken, de borstrok (waar de scalpulieren op gespeld werden),  bekeken. Vooral de meneer kon mooie verhalen vertellen over de schaatsen, de botjes, de friezen, de ruiters, de noren. De mooiste verhalen gingen over het sneeuwballen gooien, over het elkaar inwrijven, en de “buitenover” schaatsen. De tijd was om en er was geen tijd om nog over winterkost (ik had erwten, prei en ui meegenomen) te praten. Maar dat doen we dan volgen keer wel, volgens een mevrouw.18 januari 14.00 Curamus De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Winter RiaSnipverkouden ging ik met de winterkoffer naar de mannenpraatgroep. Het was voor de eerste keer, dat ze in deze samenstelling bij elkaar kwamen. En weer zag ik er een beestje op kruipen. Naar de mannen met een koffer vol breigoed een paar schaatsen en een koude kruik in een ouwe sok!!!!Ik had ook wat foto's mee van schaatsende mensen en eigenlijk hebben we daar lang en veel over gepraat. En ofschoon het niveau erg divers was, deden ze toch wel allemaal mee. Of het waar was weet ik niet, maar degenen die veel geschaatst hadden hadden ook met meisjes geschaatst en ze konden allemaal "buitenover". Ze keken of ze de plaats herkenden en dat was niet zo. Voor mij aanleiding om bij een verzamelaar van oude foto's te gaan informeren of hij soms een foto van schaatsers op de vest heeft. Met de kolenboer op de kar met zakken kolen klopte de kolenboer ook niet. Ze wisten wel bijna allemaal de naam van hun kolenboer van vroeger te noemen. Naar aanleiding van de twee paar schaatsen uit de koffer hebben we het daar natuurlijk ook uitgebreid over gehad. Wat deed je aan als je de kou inging? Dan kwam de gebreide muts, handschoenen en sjaal goed van pas. En moeder waarschuwde nog eens, dat ze zich goed moesten aankleden en goed oppassen. Wat voor mij heel bijzonder was, - ik ken nl verschillende mannen, die in hetzelfde huisje wonen, dat een man die normaal weinig of niets zegt nu echt zinnige dingen zei. Hij vertelde, dat hij van Sluis naar Brugge had geschaatst, terwijl het woord Sluis niet gevallen was. Dankzij Veronique en vrijwilliger Gerrit werd het een gezellige middag.Maar ik heb al meer gezegd, dat wij geweldige welzijnswerksters hebben. Fijn voor ons en natuurlijk ook voor de bewoners,19 januari 15.00 ZorgSaam Vreemdieke 7-Uusjes (Hoek)De deelnemers zaten al gezellig aan de koffie. Geen probleem: de lege kopjes konden dus snel geruimd worden, voor aleer de sneeuwdeken werd uitgespreid en het ‘sneeuwballengevecht’ kon beginnen. Natuurlijk had ieder ooit in de sneeuw gespeeld. Voor een mevrouw, jongste uit een gezin van 10, werd er elk jaar wel een sneeuwman gerold en aangekleed en was zij ook de gelukkige, die altijd door oudere broers op de slee voortgetrokken werd.Dat het vroeger heel erg koud was, trok ook niemand in twijfel: door aangekleed te zijn met een wollen borstrok, die door te warm wassen soms zo stijf was als een plank, dikke trui, wollen sokken, muts en wanten werd je beschermd tegen de kou. En ’s nachts vooral niet te flauw met een bedkruik: je hield je sokken van overdag gewoon aan. Natuurlijk moesten we te voet als kind op klompen naar school toe. Raakte je klomp versleten, dan werd het gat bedekt met een dun, gladgeschuurd stukje hout. Vooral niet met een stukje fietsband, want daar plakte de sneeuw te gemakkelijk aan en dan kon je weer moeilijk overeind blijven. Uit school moest je, als het nodig was, zelf je sokken stoppen, voor je kon gaan spelen. Of je moest 10 toeren breien aan je eigen sjaal!

Overal in de buurt lagen kreken, waar je lekker op kon schaatsen. Wanneer je de schaatskunst nog niet zo goed onder de knie had, moest je met je Friese schaatsjes op de kleine kreek blijven. Als je hard kon schaatsen had je bootjes of ruiters en werden er in een flink tempo baantjes getrokken.

Het fornuis en de plattebuiskachel in de keuken werden met eierkolen uit de kolenbak gevuld. In de kolenkit zat de veel duurdere antraciet: daarmee werd, enkel op zondag in de mooie kamer, de haard gestookt. Dat was ook de dag, dat er een krant op tafel werd gelegd en dat er naar hartenlust doppinda’s gegeten werden, terwijl ons moeder en de oudste zussen breiden, want in een groot gezin waren veel sokken en dassen nodig.

Een middag vol verhalen, glinsterende ogen en blije gezichten.Dank je wel Petra en Nelly voor de goede ontvangst: het was een gezellige middag.Ina Magermans25 januari Curamus Kerk en Geloof (Hulst) School Georgette

Na een warme ontvangst, gingen we met 6 deelnemers aan de slag met de schoolkoffer. Veel voorwerpen waren herkenbaar, en veel persoonlijke ervaringen werden gedeeld. In Hulst waren, volgens een mevrouw, lang geleden 2 verschillende meisjesscholen, één voor de armen en één voor de rijken, maar bij de jongensschool was dat, volgens een meneer, helemaal niet. Als dit echt de waarheid was, was het wel heel schrijnend. Maar de desbetreffende mevrouw had er in haar verdere leven geen last van gehad. Dat was nou eenmaal zo, volgens haar herinneringen. De meeste deelnemers hadden goede herinneringen aan hun schooltijd. Het was allemaal wel streng, en ze herkenden allemaal het liniaal waarmee op hun handen getikt werd als ze niet goed hun best deden. Dat deed best wel pijn en was dus helemaal niet zo fijn. Maar ja, ze waren eigenlijk wel stout geweest. Dus…29 januari 14.00 Curamus Korte Bellingstraat 3 (Hulst)Ook daar was de ontvangst heel hartelijk. 7 personen beleefden de koude winters uit hun jeugdjaren. Sleeën vanaf de wallen, en dat was best gevaarlijk, dus heel spannend.  Elkaar met sneeuwballen bekogelen en inwrijven, de meisjes bij de jongens en de jongens bij de meisjes. De kolenkit moest ook hier direct van de tafel, oei oei, helemaal een verkeerde actie: “maor meske toch, da mag ge niet doen oor, dagge da nie weet”.  En verder: “ge moe wat harder in mijn oor praoten, ik ben nie doof oor, maar ik versta ou nie”. Een aantal bezoekers kwamen inderdaad uit “Ulst”. Dus ’t Ulsterse dialect vierde hoogtij. Maar ook hun leefwijzen en hun andere herinneringen van destijds kwamen helemaal bovendrijven,  zodat we zomaar spontaan “ik ben een smokkelaar”gingen zingen. Een mevrouw kwam oorspronkelijk uit Rotterdam, maar zij zong dit lied ook vrolijk

mee. TOTAAL JANUARI: 34

2 februari 10.30 Ter Weel Goes, Afd. Abbekindershof (Somatiek) school Eva en Trijnie Op 2 februari 2018 zijn Eva en ik met de schoolkoffer naar Ter Weel, de somatische afdeling Abbekinderenshof geweest. Toos Geers was er als nieuwe vrijwilliger voor de eerste keer bij.Stanka Culibrk is daar vaste medewerkster, zij verwelkomde ons in de hal, het is een heel eind lopen naar de Abbekinderenshof. Gelukkig zorgde zij voor een wagentje, want de schoolkoffer is erg onhandig om ver te dragen. Er waren twee vrijwilligers, een heer en 9 vrouwelijke cliënten. Het was een grote, royale ruimte en dus was het gemakkelijk dat wij ons in drieën konden opsplitsen bij het presenteren van de diverse voorwerpen uit de koffer.De koffer geeft veel herinneringen; veel dames konden nog vlot een poezie versje opzeggen, maar je kunt goed merken dat het album uit 1896 (!!!) uit een vroegere periode komt, zowel versjes als plaatjes, dus ook minder herkenning dan uit de twee andere uit de dertiger jaren.Fijn dat we zowel Katholieke als neutrale schoolplankjes hebben, want mensen uit “de Zak” hebben vaak op een Roomse school gezeten en hebben dus alleen herinneringen aan hun plankje.Het schrijven met echte inkt en kroontjes pen is altijd een treffer. Zeker de leesplankjes met leeg schrijfvlak zijn in trek.Het was een geanimeerde morgen, waarbij we lang niet alles uit de koffer naars voren hebben kunnen halen, wat betekent dat het getoonde aansloeg.Voor Toos was het een prima kennismakingsmorgen.Trijnie Lepoeter5 februari 14.30 SVRZ Ter Valcke Meuleweie (Wolphaartsdijk) Kraam & Babytijd Henrieke en Els Peter meldde zich ziek af maar gelukkig was Henrieke er, werd gelijk ingeschakeld, geweldig.Groep van 8 mensen waaronder 2 heren geriatrie afdeling.Ik was in kraam uniform gekomen, werd toch niet goed herkend, de baby poppen doen het altijd goed.Na aanvankelijke aarzeling vond een mevrouw het toch wel een liefje en vertelde mij haarfijn hoe de luier aan moest. Henrieke had een vrolijk gesprek met een heer over de vraag hoe iets aan moest, ze dachten een truitje maar het bleek volgens weer een andere dame een meisjesbroekje te zijn, er zat toch kant aan.Alles bij elkaar genomen een leuke bijeenkomst, met als bonus een zwangere medewerkster waarbij enkele dames met de houten toeter geprobeerd hebben of ze het hartje van de baby konden horen, helaas was het waarschijnlijk niet stil genoeg.6 februari 10.30 Ter Weel Hof Cruninghe (Kruiningen) school Anja en Nelly Vandaag met Nellie  Eversdijk naar Hof Cruninghe geweest, met de schoolkoffer. Ging prima, ik kon goed merken dat ze al een paar keer mee geweest was. De groep van 6 mensen leek in eerste instantie niet zo gemakkelijk bereikbaar maar later bleek dat de mensen  allemaal wel aanspreekbaar waren als je hen echt persoonlijke aandacht gaf. Dan moet je wel steeds van plaats wisselen om dicht bij iemand te komen, maar dat werkte wel goed. Twee dames zaten eerst in een zithoekje, maar kwamen er na onze uitnodiging bij zitten en vertelden heel wat verhalen.

Halverwege de sessie bleek dat de medewerkers van deze locatie  eigenlijk verwacht hadden dat we onze tijd zouden verdelen over twee huiskamers.  Hoe ze daarbij kwamen, weet ik niet, dat doen we toch eigenlijk nooit? Toen ze begrepen dat dit niet onze bedoeling was, zeiden ze; o, dan hadden we nog wel wat mensen uit de andere groep erbij kunnen zetten.  Ik heb nog maar even gezegd dat het voor de mensen niet altijd fijn is als de groep erg groot is. Verder bleek er speciaal een vrijwilliger opgeroepen te zijn door de vrijwilligerscoordinator om bij deze sessie aanwezig te zijn. Het is me niet duidelijk geworden waarom en zij begreep het zelf eigenlijk ook niet. We zaten al  met aardig wat mensen aan tafel, waaronder een stagaire en een dochter van een van de cliënten. In de keuken werden boodschappen uitgepakt, er kwam een klusjesman waarmee overlegd moest worden wat er moest gebeuren. Kortom, gezellig maar een beetje rommelig.   HG, AnjaVervelend dat het zo rommelig is verlopen. Normaal is er een welzijnsmedewerker aanwezig op deze locatie. Deze dag hadden we een gezamenlijke workshop dus kon er geen welzijnsmedewerker zijn. Dit is de reden dat er een vrijwilliger is ingeschakeld. Misschien dat er daardoor wat onduidelijkheden waren. Mijn excuses hiervoor. Ik zal het in ieder geval doorgeven aan degene die volgende keer op locatie aanwezig is. Met vriendelijke groet, Wendy Kiezenberg-Ivens14 februari 14.30 Allévo In 't Opper (Bruinisse) Handwerken Catrien en Marianne Er is veel aan het veranderen daar, huiskamers zijn in de toekomst niet meer voor de activiteiten bedoeld, alles moet dus in de grote ruimte beneden. Weer stelde men voor om 2 groepen samen te voegen waarop ze vroegen of wij dit wilden. Wij vroegen naar het aantal en dat leek te doen.Eenmaal beneden maakten ze grote tafels klaar met wel 15 stoelen, dat vonden wij toch wel te veel, maar het werden er uiteindelijk 10 en dat ging wel. Het voelt minder gezellig, knus en om de mensen te bereiken is best moeilijk omdat het een grote ruimte is om te praten en ook zitten we dan best ver uit elkaar vanwege de grote tafels. Het is niet anders, ze zoeken daar ook zo goed mogelijk naar de beste aanpassingen.Er waren 2 A-B-ers bij, dus dat was wel fijn, mensen hadden er van genoten.December vorig jaar in t'Opper bestond de groep ook uit minstens 15 bewoners rond  een grote tafel en op de achtergrond deden enkele bewoners en bezoek ook nog een duit in het zakje. Het ging redelijk goed omdat de  A-B-er die aanwezig was en ik gebruik kon maken van een microfoon, maar het was niet mogelijk om met een voorwerp het gesprek centraal te houden.Helaas gaan we waarschijnlijk steeds vaker met grotere groepen werken.15 februari 14.00 Curamus De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Gereedschap Jacqueline De heren werden geleidelijk binnen gebracht, terwijl de vrijwilligster en ik de koffie klaar hadden gezet . Er kwamen 7 heren en met een van de heren een “buddy”.Aangezien er veel aktiviteitenbegeleidsters ziek waren, hadden ze een vrijwilliger gevraagd. Deze vrijwilliger ken ik al goed van verschillende groepen die we samen doen.Ieder stelde voor zover mogelijk zichzelf voor. Een van de heren was automonteur geweest en zei meteen toen hij al dat gereedschap zag ; “daar zou ik wel eens in willen snuffelen!”Hij herkende een heleboel materialen en wist ze goed te benoemen. Een andere heer wist ook goed waar ze voor gebruikt werden. Maar ze vonden dat “ze”het gereedschap wel wat beter hadden kunnen onderhouden……het was allemaal aan het roesten. Zij wisten wel hoe je dat beter kon onderhouden!De houtschaaf hadden enkele heren thuis ook, want daar moest je goed mee schuren voor je ging verven?!De houder van de spoel had een andere heer veel mee gewerkt bij Desso. Daar hoorde een spoel met wol in en dan werd er mee geweefd. Hele tapijten! Hij was blij dat hij nu niet meer hoefde te werken!Na nog een kopje koffie hebben we afgesloten en zijn de vrijwilligsters de heren weer komen halen. Enkele heren bedankten ons voor de gezellige middag! Nou daar doen we het ook voor toch!! 22 februari 14.00 Curamus WZC Korenmarkt 1 (Hulst) School TrudyDe koffer maakte veel herinneringen los. Zoals een mevrouw zei: "ik leefde altijd onder spanning omdat mijn vader wilde ik hoge cijfers haalde". Ook kwamen er veel verhalen los toen ik het boekje over biechten behandelde, een mevrouw zei: "ik had eens een snoepje gepikt in een winkel maar ik durfde het niet te biechten omdat de pastoor mij kende maar er was eens een pater en daar durfde ik het wel. Ik heb mij nooit zo gelukkig gevoeld omdat ik mij toen vrij voelde". Tja dames, dat waren nog eens tijden! Gelukkig is dat grote schuldbesef bij onze jeugd veel minder. De oude versjes en liedjes deden het ook weer goed.Tot slot hebben wij geprobeerd om met 2 ballen te ballen, wat toch wel heel moeilijk was, ook voor mij.Al met al een leuke middag waar de mensen zich weer even thuis voelden in hun verleden tijd.27 februari 15.00 SVRZ De Brouwerij (Koudekerke) Gereedschap Jan H. en Meinard Gisteren met Jan H in Koudekerke. Een aardige groep met prettig personeel. Wij waren welkom. Er was ook de aardige man die ik al eens in Vlissingen ontmoette. Hij heeft mij al veel verteld over zijn varenstijd als

werktuigkundige bij de Rotterdamse Lloyd. Vader Nederlander. Moeder Indonesische. Vader boer in Souburg. Maar de zee trok en hij ging naar de zeevaartschool en naar zee. Vader overleed kort na de oorlog en toen moest de zoon op de boerderij bij opa. Hij herkende mij en begon meteen weer met nieuwe verhalen. Ook over zijn tijd bij de Marine in de oorlog in de de Oost. Na 5 jaar werken zonder verlof kwam hij terug in Nederland waar hem werd verteld dat die 5 jaren niet meetelden voor zijn pensioen. Dat pikte hij niet en ging tot de Minister van Oorlog (toen heette die man zo!) en kreeg zijn gelijk. En met hem zijn makkers. Hij glimt nog steeds van trots! Tegen het einde kwam nog een aardige man aanschuiven. Hij zat naast een man die de hele middag zwijgend had toegekeken. Toen ik de nieuweling een hamer gaf begon hij te vertellen en de zwijgende man sloot ineens aan. Als zoon van de molenaar had hij veel molenstenen moeten hakken en hij vertelde daar uitgebreid over. Mooi te zien en te horen dat de voorwerpen echt werken en hopelijk de mensen een lichtpuntje bieden in hun “stille wereld”. 27 februari 14.00 ZorgSaam Z.V. ‘De Lange Akkers’ woonzorggroep (Koewacht) Handwerken Ria Omdat ik nogal vroeg was, stelde de verzorgster voor om een nieuwe bewoonster te gaan bezoeken, die heel veel van handwerken hield. Dat bleek wel, want ze zat te breien. En het was zeer regelmatig gebreid.Daarna heb ik de vier rustende dames begroet en mee naar de tafel genomen. Het zijn allemaal vrouwen van boven de negentig. En als je één op één met hen "werkt" krijg je nog goede reacties. De merklappen werden door iedereen herkend en ze hadden er allemaal wel één gemaakt. Ik had een grote punnikklos laten maken en ja hoor, ook bij iedereen bekend.  De nieuwe mevrouw heeft een stukje gepunnikt en ook nog gehaakt. Al met al was het voor die groep echt wel goed.Alleen, halverwege kwam een heel aardige vrijwilligster binnen, die elke dinsdag met deze vrouwen iets leuks doet. Ze was dus niet gewaarschuwd, maar ze deed heel goed mee!!! Er kwam ook een echtpaar koffie drinken, waarvan de vrouw ook allerlei dingen wist te vertellen. Voor de nieuwe mevrouw was het wel leuk, want het was haar vroegere buurmeisje. Toen ik stopte en iedereen wel aan wat rust toe was, bleek dat de vrijwilligster nog even doorging. Ze was gekomen om met de tovertafel te werken, die net was aangeschaft.27 februari 15.00 ZorgSaam Z.V. ‘De Lange Akkers verzorgingshuis (Koewacht) Handwerken Ria Daarna naar de tweede groep, die een stuk beter is. Ik had het boek: "Door ons gedaen" meegenomen. (Sylvia heeft ook een prachtige bijdrage aan dit boek geleverd). Ik dacht: ze zullen al die merklappen wel leuk vinden, maar dat viel eigenlijk tegen. Er was maar één dame die van handwerken hield, één had er zelfs een hekel aan en de derde was deze keer wat afwezig. Jammer genoeg stonden er geen merklappen van Koewacht in, maar gelukkig wel van St Jansteen en Clinge.De drie mannen waren wel zo geïnteresseerd als de vrouwen en: insteken, omslaan, doorhalen en af laten gaan kenden zij ook. Allerlei breiwerken o.a. de sokken werden bekeken en becommentarieerd. Sokken breien had één nooit gedaan, want ze hield niet van handwerken. Uit het museum had ik een stopbol en een heel mooi, behoorlijk groot speldenkussen meegekregen. De stopbol zat nog zorgvuldig ingepakt. Toen ik hem uitpakte bleek het iets anders te zijn. Het leek wel een heel mooi bewerkte dennenappel te zijn, die open kon. Misschien een dure naaldenkoker?Toen we moesten stoppen, omdat één van de vrijwilligster naar huis moest (ze moest om 18.00 uur weer terug zijn voor de kerkdienst) waren ze het nog niet beu.

TOTAAL FEBRUARI: 36 7 maart 14.00 ZorgSaam Blaauwe Hoeve, vragenuurtje (Hulst) Handwerk TrudyVanmiddag met de handwerkkoffer op stap geweest naar het "Vragenuurtje" van Babs de Schepper. Het was echt een gezellige bijeenkomst. Er waren 5 dames en 1 heer. De dames wisten veel van handwerken van af. Ze vertelden dat ze vroeger veel op school leerden, vooral haken en breien. Een mevrouw had veel genaaid, mijn reactie was dan ook: "Vooral na de oorlog werd ieder dubbeltje omgedraaid". Ik kreeg als antwoord: "Ja en dan waren er ook nog weinig dubbeltjes". Met het elastiek kwam de herinnering los dat er vroeger nieuw elastiek in de onderbroeken werd geduwd met een veiligheidsspeld. Zo kon de broek nog een tijdje mee. Gerard, de rechterhand van Babs, trakteerde op bonbons i.v.m met zijn verjaardag, dus wij zongen voor hem een welgemeend "Lang zal hij leven"!7 maart 14.00 SVRZ Beatrixhof (Wemeldingen) School Peter en Nelly Vanmiddag met Nelly naar Beatrixhof in Wemeldinge geweest. Gloednieuw gebouw, gisteren geopend. Groep van 8 personen, twee begeleiders en twee familieleden (niet storend). Iedereen enthousiast, wij, leiding en vooral de groep. Ongemerkt ruim anderhalf uur bezig geweest, niemand viel in slaap of wilde weg. We hadden de schoolkoffer en er werd geschreven, gekrast en inkt geknoeid. We ontdekten dat dat gereinigd kon worden met vaatwasextract. Aap Noot Mies werd opgedreund en één mevrouw kende het Katolieke plankje. Ook de poëzie

albums maakten veel los. Kortom, een leuke groep, met veel reacties. Echt weer eens zo’n groep waar dit project voor bedoeld is. Paar 90 plussers die na het zien of vasthouden van een voorwerp aan het vertellen gaan. Nadien even met Anne (AB) bijgepraat die het ook erg leuk en leerzaam vond en al uitziet naar een volgende koffer. We mochten nog even rondkijken in het nieuwe pand.7 maart 10.30 SVRZ Palet (Middelburg) Winkel van Sinkel Meinard en Anneke Vandaag met Anneke Zijderveld naar Palet Middelburg. 10 dames, een heer en begeleiding. De spullen riepen veel reacties op. Een absolute “ knaller" was  de zwarte telefoon en het telefoonboek van Walcheren uit 1956. Samen met de mensen hun naam en telefoonnummer zoeken: iedereen wilde meedoen en succes verzekerd!Er was o.a.  mevrouw Voorhoeve, haar man was huisarts in Middelburg. Anneke was zijn eerste baby die hij mede op de wereld zette. Mevrouw Voorhoeve adviseerde in de luier wat turfmolm te doen: dat absorbeerde extra goed!14 maart 14.00 SVRZ Ter Schorre Huisje D6/R21 Keuken/ schoonmaak Ria Woensdag 14 maart bezocht ik huisje 6, Debussyhof in Terneuzen. Het was een zeer gemêleerd gezelschap: twee mannen, die in een slaapstoel lagen en niet konden praten. Iemand met Franse en met Duitse roots en een paar mensen die min of meer tot onze doelgroep horen. De meesten hadden nog met de wasstamper of wasklok gewerkt. Verder dus over de was gepraat. En we hebben een paar keer flink gelachen, maar mijn geheugen laat me ook flink in de steek, want ik weet niet meer om wat we zo'n pret hadden, wel om wie. Toen we al meer dan drie kwartier bezig waren, kwam er een man binnen, die wat achteraf ging zitten, naar zich toch liet horen. Hij wist alles van petroleumstellen. Zij hadden er thuis één met wel zes pitten. Daarop werd de was gekookt. Weer heb ik wat geleerd: wisten jullie, dat de letters G B op een buismanbusje Gebrande Suiker betekenen?Het was een gezellige middag, zeiden de leidinggevenden, de mensen hadden genoten. En dat klopte ook wel. Toen ik tegen de Duitse mevrouw Duits probeerde te spreken, probeerde ze ook iets terug te zeggen. De Franse mevrouw sprak goed Nederlands, maar vond het leuk om Frans te praten.15 maart 14.00 Curamus Mannenpraatgroep (Hulst) school Ria TrudyVanmiddag naar de "mannengroep " in de Blauwe Hoeve geweest met de schoolkoffer. Deze mannen deden goed mee en wisten ook nog veel van hun lang geleden schooltijd. Aap, noot, enz. was heel herkenbaar, ook liet ik ze op een schoolbord hun naam schrijven voor sommige een hele toer en voor anderen ging dat vanzelf, net zoals op school: daar had je ook van die vluggers en wat langzamere leerlingen. Bijna allemaal op een katholieke school gezeten dus de H. Communie en ook het biechten kwam weer ter sprake. Een man vertelde: "ik had altijd hetzelfde rijtje totdat ik een nieuw woord geleerd had nl. onkuisheid". De pastoor vroeg wat dat betekende maar dat wist hij niet. Ja dames, dat waren nog eens tijden! Ook de strafregels schrijven kwam bekend voor: “ Ja” zegt een mijnheer, "je moest ook nog netjes schrijven". Vaak zijn er dames op zo'n middag. Ook altijd heel gezellig, maar zo'n groep mannen geeft toch wel een speciaal sfeertje. Het is een goed idee om een mannengroep te hebben.15 maart 18.45 Revalidatiecentrum Revant Lindenhof (Goes) school Eva en Els We werden ontvangen in een huiskamer-cafe met koffie en thee, zoals Brigitte al mailde. Dat bleek wel goed, want daardoor gingen er toch 2 dames met ons mee.De groep bestond uit 2 dames en 2 heren en 2 vrijwilligers.Het riep bij de mensen echt heel goed herinneringen op en de mensen raakten goed met elkaar aan de praat over vroegere tijden. Het onderscheid in leeftijd was behoorlijk afwijkend van wat we meestal meemaken: stukken jonger. Maar ondanks dat: de schoolkoffer geeft wel een aansporing tot gesprek.Enfin: missie geslaagd. Die Brigitte wil wel graag dezelfde personen op missie. Op zich geen probleem, maar niet altijd haalbaar. Dan wel zorgen dat of Els of ik aanwezig zijn. Want waarom wilde ze dat: omdat zij zelf dan niet iedere keer uitleg hoeft te geven! Voor de bewoners maakt het niets uit! Die zitten daar TIJDELIJK.Aan de andere kant, ze heeft wel gelijk: je gaat als onbekende niet zomaar ergens aan tafel zitten in zo’n huiskamer om een praatje aan te knopen. Achteraf had ik niet eens met Els aan dezelfde tafel moeten gaan zitten: dan heb je meer kans op het aantrekken van andere belangstellenden. Alhoewel: die aanwezige vrijwilligers moeten er ook nog aan wennen en die waren enthousiast. Dus die gaan volgende keer zeker ronselen onder de aanwezigen. Nu even wat aanvullingen die eigenlijk wel in de schoolkoffer zouden moeten:Letterdoos, om Aap, Noot, Mies of wat anders te leggen. Die hebben we gehad en eruit gehaald. Nu hadden we weer mensen die ermee gewerkt hebben! Kun je die weer lospeuteren uit dat museum???en als je dan daar bent, doe dan het volgende ook in de winkelmand:Vloei-blok, om inkt versneld te drogen. Zo’n halfrond houten geval met vloeipapier.Schriften, vanaf het eerste begin. Dat waren voorgedrukte letters met zo’n doorzichtige bladzijde waarop je dan de letters kon overtrekken (op dat doorzichtige blad).Vulpennen, die waarbij je inkt moest opzuigen en de latere met die patronen met kogeltjes.

 Daarna kwam er een vraag van een heer of er ook oud (timmerman)-gereedschap was!tsja, ik weet van de Scheepswerf. Maar is er ook een draagbaar gereedschapskist van te maken?Toevallig kreeg ik vanuit Rotterdam het een en ander mee.... Daar zitten jongere mannen en voor hen is dat echt wel leuk. Nu nog mijn facebook-verhaal, Bewoners van de revalidatie in de Lindenhofmoeten hard werken en veel weer opnieuw leren.Maar nu kon men naar de schooltijd terugkerenen dat gaf leuke herinneringen en gespreksstof. Aap, noot en mies en poesie-boek,een lessenaar, waar de (bakelieten?) inktpot ontbraken als je daar in blies of een vlecht in stakstond je gegarandeerd een tijd in de hoek ! Leitjesdoosje, kroonpen, passer en de liniaaldie ook werd gehanteerd voor corrigerende tikken,linkshandigen die zich rechts moesten schikken,soms….was het verre van ideaal! We leerden toch nog wat bijzondere zaken:want wat ging er van hand tot hand ??Poepse knikkers van Den Overkant !En… wat heeft Brigitte met smokwerk te maken ??? Leuk gedicht Eva, wat je vraag betreft over aan verschillende tafels zitten, ik denk dat dat iedere keer anders zal zijn, ik was bij enkele mensen aangeschoven en in ons gesprek bleek dat er drie uit Zeeuws-Vlaanderen kwamen, mijn geboortestreek, dan krijg je een ons kent ons verhaal waarop twee dames besloten mee te gaan. Het was bijzonder geslaagd deze bijeenkomst. Maar de revalidanten zijn er van 6 weken tot max 3 maanden, de volgende groep zal heel anders zijn, Brigitte had het over congitieve problemen en weinig prikkels aankunnen dan heb je weer een andere benadering nodig.Ik ben nieuwsgierig naar het vervolg. Els15 maart 14.00 ZZV Antonius Huisje 19 (Kloosterzande) Koken & schoonmaak Ria Acht dames en één heer, die het na een half uurtje wel gezien had. Hij zonderde zich af en kwam zich af en toe eens melden. Wechelderzande erg verwend, koffie met een chocolade soesje, daarna nog limonade en dan nog een wafel, helemaal etensklaar gemaakt.We hebben er veel gepraat. Via de wasstamper, schortje, koffiemolen, trouwfoto's kwamen we bij varkens, bloedworst en ast. Om het mij duidelijk te maken noemden ze het harst. Eigenlijk deed iedereen naar vermogen mee. Soms lees ik, dat de po felle reacties geeft, maar bij mij nooit. "Ah, da' s ene po, die moest mee naar boven" en dan kwamen de verhalen weer over de vele kinderen. Het verhaal van het schortje en de keuken van vroeger en nu doet het altijd goed; een instemmend geknik.Toen ik wegging werd ik van alle kanten hartelijk bedankt. "Het was toch gezellig om zo over vroeger te praten".Voor mij ook voldoening, omdat echt iedereen vertelde.16 maart 14.00 ZZV Antonius Huisje 17 (Kloosterzande) Boerderij TrudyVanmiddag naar Kloosterzande huisje 17,met de Boerenkoffer en de begeleidster Ineke. Zij zei: "Je moet van deze groep maar niet te veel verwachten, ik wil het gewoon eens proberen". Mijn antwoord was dan ook: "Ik ga gewoon beginnen. Mijn ervaring is dat er toch altijd wel iets gebeurt ". En of er iets gebeurde! Natuurlijk waren er een paar mensen die wel eens in slaap vielen en natuurlijk waren er wel eens wat mensen afwezig, maar over het algemeen bleven zij goed bij de les. De koffiemolen doet het weer dus allemaal even koffie bonen malen en vooral ook de koffie laten ruiken. Toen ik de vleesmolen liet zien was er een mevrouw die zei: "Mijn man slachtte vroeger een varken op het erf en ik maakte gehakt en wij moesten het beste stukje vlees naar de pastoor brengen". Het stuk "Sunligt Zeep" veroorzaakte dat de dames het uitgebreid over de wasdag gingen hebben die altijd voor iedereen op maandag was. Het zakje blauwsel en de Crakfree hoorden ook bij deze dag.Het was een gezellige middag met 4 heren en 4 dames, de heren hielde zich meer bezig met de bietensteker, de pijp, het koffiekruikje etc.Ineke was dan ook na afloop bijzonder tevreden en ze gaat ons zeker meer aanvragen.

20 maart 10.30 Ter Weel Goes, afd. Mooije Staak (Goes) Huiselijk leven Sylvia, Henrieke Sinds dit project bestaat, train ik nieuwe vrijwilligers. In theorie weet ik alles (wat ik hoor) en ben af en toe als hulpje mee geweest, maar voor mij was het de eerste keer dat ik een bijeenkomst leidde!Brigitte en Corinda hadden een tafel gebracht naar een gezellige zonnige plek aan het eind van een gang en daar werden één voor één een tiental dames en één heer gebracht. Er kwamen steeds meer mensen bij. Gelukkig was Henrieke voor het eerst mee (om te obveserveren maar Jan Jaap had zich ziek gemeld) en die ving de andere kant van de tafel op. Top!Mij viel vooral op dat je moet proberen om oogcontact met alle deelnemers te houden. Ook als ze niet praten, hebben ze wel het gevoel erbij te horen.De pet van ‘Veere’s Genoegen’, het trommeltje en de trommelstokken (vrije tijd) waren een groot success. Verschillende delnemers wilden proberen. Een mevrouw bleek muzieklerares te zijn geweest en vroeg hoe duur het zou zijn om een trammel te kopen en of ze ook les kon krijgen. Corinda heeft dit meteen doorgegeven. De trommel komt er!23 maart 10.30 WVOZorg Ter Reede dagbehandeling Huiselijk leven Joke en Jo8 deelnemers, 5 vrouwen en 3 mannen en 1 vrijwilligster.Gesproken over de komst van radio en televisie. Twee deelnemers herinnerden zich dat ze thuis, na de oorlog, een soort voorloper van de radio hadden, de distributie. Een kastje aan de muur, waar het geluid uit kwam, in de latere jaren gevolgd door de radio met de lampen. Men luisterde o.a. naar het nieuws, hoorspelen, “de bonte dinsdagavondtrein”.Halverwege de jaren 50 kwam de t.v. in wat meer huiskamers, maar nog lang niet iedereen had zelf t.v. Kinderen van de deelnemers gingen ook wel bij anderen (mensen in de straat) t.v. kijken op de woensdag- en zaterdagmiddag. Soms moest hiervoor een bijdrage worden betaald (5ct).Begin jaren 60 werd de tv meer gemeengoed, m.u. van de streng christelijke gezinnen, waar geen tv kwam. Men keek o.a. naar de olympische spelen, schaatsenrijden (Ard en Keessie), quizen, en Mies Bouman met Open het dorp.Door de komst van met name de tv werd de gezelligheid in huis minder: voorheen werden er met elkaar spelletjes gespeeld, dat verminderde of verdween helemaal door de tv.Een deelnemer gaf aan geen tv meer te willen kijken, omdat er te veel zaken getoond werden, die hij niet meer wilde zien (te veel narigheid, maar ook de manier waarop journalisten met bepaalde zaken omgingen). Een andere deelnemer gaf aan juist blij te zijn met de tv, zeker nu ze alleen, was (wat moet je anders een hele avond doen). Van de aanwezigen waren er 2 die nog goede herinneringen hadden, 3 deelnemers uitten zich niet meer, de anderen hadden vagere herinneringen. 27 maart 10.30 Odensehuis Schouwen-Duiveland (Zierikzee) school Catrien en Mieke We waren met ongeveer 14 personen waarvan 2 begeleiders en 2 vrijwilligers waren, als ik het goed heb. Mogelijk nog meer vrijwilligers, dat valt in die groep niet echt op.Het was een gezellige sfeer daar en de mensen waren enthousiast en geïnteresseerd. Dat gaf ook wel wat onrust, want ze wilden allemaal tegelijk aan het woord! Na een poosje hebben we de groep opgesplitst in 2-en, dat ging beter.Met 2 groepen in één ruimte was ook nog best gehorig.Het was voor de begeleiders ook nog wat aftasten, maar ze zijn van goede wil en willen ons graag nog eens terug zien.Ook de mensen die daar komen stonden er positief tegenover.Al met al positief dus. Groeten Mieke en Catrien.

TOTAAL MAART: 30

9 april  10.30 Ter Weel Krabbendijke (Krabbendijke) Oranje Trijnie en Anja + Jan JaapDe eerste sessie met de Oranjekoffer is prima verlopen. Helaas lukte het niet meer om de fanfarepet, trommel en stokken in de koffer toe te voegen. Eva's schoonmoeder is overleden en we konden daardoor even geen tijd afspreken waarop ik de spullen bij haar op kon halen. Maar we hadden voldoende bij ons om er een leuke ochtend van te maken. Er waren mensen uit twee huiskamers, in totaal  ongeveer 10 mensen. We zaten in een grote kring bij elkaar, met in het midden twee kleine tafeltjes, waarop we dingen konden neerleggen. Sommige bewoners waren alleen heel direct aanspreekbaar, als de aandacht naar anderen ging, dommelden ze een beetje weg. Het merendeel van de groep bleef alert en

betrokken. We zijn begonnen met het uitvouwen van de grote vlag en wimpel, dat gaf een groots effect. 't Is ook geen vlaggetje wat je aan de huisgevel hangt! Bij welke gelegenheid hingen mensen de vlag uit? Dat was heel wisselend, sommigen zeiden dat dit vroeger niet zo vaak gebeurde of dat ze vroeger geen vlag hadden. We hebben daarna een rondje 'geschiedenis' gedaan: welke koningin regeerde toen u jong was, wie kwam er daarna etc. Dat wisten ze wel, de een vulde de ander aan. Wat daar misschien wel handig bij zou zijn is grote afbeeldingen van de vorstinnen (gelamineerd) want nu zochten we plaatjes uit de boeken om te laten zien en die plaatjes zijn vaak  niet zo groot. Wilhelmina in Londen, Juliana met de prinsesjes in Canada, dat wisten ze nog wel. De herinneringsbordjes en bekers herkende men ook wel, die kregen ze op school en kregen een plaatsje in de 'mooie kast'.We hebben Wilhelmientjes uitgedeeld (lust u ook een koninginnetje?) en dat viel goed in de smaak. Ook de Oranjebitter werd door verschillende mensen met smaak geproefd. Maar ook reakties als: “Vroeger werd er niet veel gedronken, er was geen geld voor” of “drank werd gezien als een gevaarlijk goedje”. Toen Koninginnedag als feestdag, met strikken en lintjes, die allemaal bekeken werden. De crepepapieren bloemen riepen niet veel reacties op, ik deed een rondje met een halve bloem en vroeg of iemand me wilde helpen om die af te maken, maar niemand wist hoe dat moest. Verder wel: spelletjes op school, maar veel verder als zaklopen kwam men niet. Ook fanfare/ muziekkorps leverde niet zoveel reakties op, er werd hier en daar wat geknikt. Ik liep een rondje met een ei op een lepel toen een meneer me wenkte. Ik zag aan zijn pretogen al dat hij iets van plan was en jawel hoor: toen ik dichterbij kwam gaf hij een klap onder de lepel. Dikke pret toen het ei door de huiskamer stuiterde!!Toen ik de moderne outfit voor Koninginnedag opzette (gekke oranje bril en haarband met wiebelkroontjes) vonden ze dat allemaal ook grappig. De ridderorde vond iedereen mooi. Ik vroeg daarbij of mensen iemand kende die er een heeft en wanneer je zoiets kreeg. Weinig reactie, maar er was 1 meneer die er zelf ook één heeft. Waarvoor? Och. 40 jaar dit, 30 jaar dat. Hij deed er bescheiden over, hij had hem gekregen, niet verdiend, zei hij. Daar toch even extra aandacht aan besteed door de andere mensen te vertellen dat we een echte ridder in de groep hadden. We hebben ook nog oude vaderlandse liederen gezongen en dat werkte heel goed. Zelfs mensen die weinig zeiden zongen zachtjes mee. Helaas ken ik ze zelf niet zo goed, maar met elkaar kwamen we een heel eind. Aktiviteitenbegeleidster Adrie vond het een heel geslaagde ochtend en zij kwam nog met het idee om wat van die liederen op een CD te zetten. Een CDspeler is altijd wel te regelen en met wat meer volumeen muzikale ondersteuning zingen mensen wellicht nog wat gemakkelijker mee.

Samen met Corrie liep het allemaal prima. De kring was groot genoeg om soms allebei tegelijk iets rond te laten gaan en mensen even persoonlijke aandacht te geven. Jan jaap heeft er duidelijk plezier in. Houdt zich nog wat meer op de achtergrond maar dat mag ook zolang je als derde mee gaat.  10 april 14.00 ZZV De Lange Akkers woonzorggroep (Koewacht) Oranje Jacqueline Zoals jullie weten hebben wij daar altijd 2 groepen en Jacqueline en ik vinden dat prettig om dat met z'n tweetjes te doen.De eerste groep is echt moeilijk om daar contact mee te krijgen. Wij hadden daar 6 dames die bijna niet of nauwelijks reageerden op de meegebrachte koffer. Zij waren erg afwezig totdat wij het "Wilhelmus" gingen zingen. Daar zong een dame zelfs 2 coupletten van. Het Zeeuws-Vlaamse volkslied ging ook goed. Ook het Oranjebittertje ging er vrij snel in, en ze vonden het lekker. Wij hebben wel aan de activiteitenbegeleidster voorgesteld dat het misschien beter is om een andere koffer aan te vragen zoals b.v. de Boerenkoffer etc.10 april 15.00 ZZV De Lange Akkers’verzorgingshuis (Koewacht) Oranje Jacqueline De tweede groep ging echt veel beter, hier hadden wij echt contact mee. Het oranjebittertje viel goed in de smaak. Ook de foto's van het Koninklijk huis, en de stamboom met alle Oranjes sprak ze aan. De volgorde van alle Koninginnen was wel eens lastig maar samen kwamen wij daar wel uit. Ook het "Wilhelmus"werd uit volle borst meegezongen zodat Jacqueline en ik met een Oranjegevoel naar huis reden.12 april 14.00 ZZV De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) boerderij Trudy Vanmiddag met de Boerenkoffer naar de mannengroep geweest in de Blauwe Hoeve.Gerda De Vos (heeft zich aangemeld voor ons project)vergezelde mij om eens te kijken hoe zo'n middag gaat.Er waren 7 mannen en twee heren als begeleiders. Zij begonnen met koffie dus de mannen heb ik allemaal koffie bonen laten malen en ruiken. De heren waren het allemaal mee eens dat het echte koffie was. Zij herkenden veel van de Boerenkoffer. Wisten jullie dat een kruikje een drinkbus was? En bietensteken was slecht werk, wat natuurlijk ook echt zwaar werk was. En als er vroeger geslacht werd kwam er een slager langs met een vleesmolen met verschillende mesjes. En zo kabbelende de middag voort met deze gezellige mannenwereld. Wat mij ontzettend veel voldoening gaf dat er een mijnheer was die in het begin weinig of niets zei, wel wat wartaal

en hoe langer ik daar liep hoe meer hij heel voorzichtig met een omschrijving begon van hetgeen wat ik hem liet zien. Was echt bijzonder!! Tja, daar doen wij het toch voor.12 april 10.30 SVRZ Koriander (Heinkeszand)  Oranje Joyce en Sylvia 8 deelnemers, heel verschillend. Eén mevrouw is halverwege opgehaald. Ze zat er wel bij en hield als het even kon mijn middel vast (!) dus heb ik haar hand maar vastgehouden. Na een half uur was het genoeg voor haar.We hebben oranje strikken en witte anjers uitgedeeld (twee anjers gekocht, werden gedragen door Prins Bernhard, leuk voor de mannen). Ik zal ervoor zorgen dat er meer strikken in de koffer zitten, dan begint het wat feestelijker.Ik had gedacht dat we de vlag over de tafel zouden leggen maar dat ging niet vanwege de koffiekopjes.Joyce had aan Léontien gevraagd of ze mini tompouces wilde kopen, die kun je gelukkig in één keer in je mond doen, wel hier en daar een vlek en vieze handen…We hebben veel gezongen (liederen zitten in de oranje zak) o.a. om een meneer wakker te houden (mocht niet in slaap vallen!). Dat werkt altijd.Helaas is dit de laatste week voor Leontien. Haar voorlopige contract is niet verlengd, ze heeft een vorm van reuma (of zoiets, ik ben daar niet zo in thuis) en het was niet leuk verlopen. Ze weet niet of er een opvolger komt, de afspraken blijven staan en ik zal contact opnemen met de coördinator.Joyce heeft de koffer. Hij moet naar Els of Jan Jaap. Daarna kan Eva de fanfare pet, trommel en stokken eraan toevoegen (zit in Huiselijk leven).O ja, ik heb op verzoek van Anja nog wat foto’s van de verschillende koninginnen geprint en gelamineerd. Zo kun je vanaf Emma het hele rijtje maken.13 april 10.30 Cedrah Eben Haezer (Middelburg) Keuken Joke en HannieZoals altijd werden we bij Eben Haëzer hartelijk ontvangen. De medewerker welzijn, Wilco, ontving ons en was er ook steeds bij. Verder was er ook nog een vrijwilligster bij.Er waren 8 personen, waarvan 2 dames heel enthousiast reageerden en vrij veel voorwerpen herkenden en er ook herinneringen aan hadden. De andere deelnemers reageerden eigenlijk amper. Waren wat slaperig, maar er werd door Wilco en de vrijwilligster wel geprobeerd hen bij de activiteit te betrekken. Het zelf doen, zoals koffie malen en het ruiken aan o.a. de boenwas en kruiden levert over het algemeen de meeste reacties op. Het was op zich een plezierige bijeenkomst, wat door de deelnemers denk ik ook zo ervaren werd. 16 april 10.00 SVRZ Nieusande (Ovezande)  Oranje Els en Jan Jaap Bij binnenkomst even uitkijken waar je een belletje zou vinden, kale hal met een deur links en rechts. Na het belletje gevonden te hebben, ging de deur open en begaf ik mij naar een medewerkster, welke mij weer door verwees naar de volgende. Ik werd naar de huiskamer begeleid en vriendelijk ontvangen. Aangezien ik nog even moest wachten op Els, een tafel versierd met Jannet waarop ik de materialen van de oranje koffer op uit kon stallen .De bewoners werden opgehaald en van koffie of ander vocht voorzien. Els had gemaild of de leiding een oranje versnapering zou kunnen verzorgen, bleek nog niet zo eenvoudig ruim 2 weken voor Koningsdag , maar het was haar gelukt. Ook had ze een oranje strikje gekocht bij de Action welke wij opspelden.Bij binnenkomst van de deelnemers stelden wij ons persoonlijk voor, er waren 7 dames en een heer. Els leidde de sessie en samen gingen wij stuk voor stuk aan de deelnemers vragen aan de hand van het materiaal wat zij alzo mee maakten op “ Koninginnedag”. Koningsdag lieten wij er maar even buiten. Er ontstonden leuke verhalen, er werd gezongen o.a. het Wilhelmus, de Zilvervloot enz. Een dame was onlangs nog 70 jaar getrouwd, bijzonder, alleen haar man zat in Heinkenszand.Er werd geëindigd met een “oranjebitter“ wat er bij iedereen goed inging, met “Oranje boven” en “We gaan nog niet naar huis”, werd het Oranje bal afgesloten, en niet te vergeten de ballonnen welke direct naar elkaar gespeeld werden, waarschijnlijk een bekend spelletje of oefening. Jan Jaap de Bert 17 april 10.30 Ter Weel Batsen Toren (Rilland)  Oranje Eva en Nelly 8 dames waren al aan ’t oefenen met longen en tongen,want de Oranje-liedjes werden gezongen.De toon was dus al gezet,maar dat liet niet onverlet,dat het wit van onze nationale vlagte geel was, dus dat die op de bleek mag!En grooooot die vlag, abnormaal,maar ze herkenden hem wel allemaal.De moderne oranje kroon en bril zijn hen onbekend.Die oranje strikken hoorden niet bij een vent.Mannen mochten destijds Oranjebitter drinken,

maar een van de dames was goed bij de pinken:zij wilde dat bitter wel weer eens proeven.En een andere dame wilde Nelly aftroevendoor met een ei op de lepel haar voorbij te zoeven!Fanfare, ja….dat was dan ’s avonds laatmet een lampion die hopelijk niet in de fik gaat!Aardappels poepen, daar deden zij niet aan….je moest ze niet te lang bewaren, dan komen er worteltjes aan!De bekers met koninklijke koppen,waren er alleen om in de kast te stoppen.Eruit drinken?, dat gaf stennisals een soort van majesteitschennis?18 april 18.00 ZZV Lelie en Labyrinth C1 bijeenkomst met mantelzorgers (Hulst) Koningsmand Ina Woensdag 18 april ben ik naar Lelie en Labyrint geweest met de koningsmand. Het was een bijeenkomst voor thuiswonende licht dementerenden en hun mantelzorgers. Totaal vijftien deelnemers.Begonnen zoals Ina ons "geleerd" had. Dat loopt inderdaad lekker. De dementerenden deden heel goed mee en verhaalden over hun deelname aan de koninginnespelen, want het waren geen koningsspelen. “Let op hè”, zo corrigeerden ze me!!Met een beetje hulp mijnerzijds kwamen er toch weer herinneringen boven uit waar die spelen bestonden: zaklopen koekhappen, ei op lepel en water dragen. De Belgische deelnemers kennen geen Koningsdag, maar vieren in juni de, meen ik, koningsrijkdag, maar dat stelt niks voor, zeiden ze. Ze waren blij, dat ze nu in Nederland woonden!!Alle aanwezigen vinden overigens dat wij een lief, mooi en goed koningshuis hadden. We hebben natuurlijk ook het Wilhelmus gezongen. Op een gegeven moment wilde ik de kaartjes weer ophalen, maar zij hadden al gezien, dat aan de achterkant het Zeeuws-Vlaams volkslied stond. Ik mocht ze dus nog niet hebben. Het oranjebitter was niet zo in trek, maar de mantelzorgers wilden wel eens proeven en daarna namen zij dan ook wel een slokje. Het beviel echter niet zo goed, het was nogal bitter.Tot slot zongen we dus "ons" volkslied en het was leuk om te zien, dat een dame die bijna blind was, het refrein enthousiast mee zong. Het was een geslaagde avond!Ria Everaert19 april 10.30 Ter Weel Goes, Afdeling  De Schenge (Goes)  Huiselijk leven Eva en JoyceIn Ter Weel zaten we met 6 dames en 2 herenom iets van elkaar te leren.... De tafelloper bleek voor de schoorsteenmantel te zijn,voor een tafel was dit exemplaar veel te klein!De sigaretten-pot werd herkend door een manen de sigarenknipper, daar wist hij ook alles van!Een pijpenrek, heel erg herkenbaar en leuk,en altijd was dat voorzien van een passende spreuk.Het Samson-fietsreparatiesetje is niet bepaald uniek,de fietspomp daarentegen was wel heel erg chique.Koffiebonen malen dan: dat kan iedereen,in de oorlog gingen er wel witte bonen doorheen...Trommelstokken, trommel en fanfare-petwerden goed beroerd of op het hoofd gezet.Als sluitstuk een telefoon met draaischijf van bakeliet,ze draaien hun oude nummer ook al weten ze het niet!23 april 14.15 Cedrah Rehoboth (Goes)  Was/ schoonmaak Anja en Eva De aanwezigen in de zaal werden verdeeld door de vrijwilligers van Rehoboth, waarbij zo goed mogelijk gelet werd op hun mogelijke interesse. Ongetrouwde dames en dames zonder kinderen kwamen bij voorkeur dus niet aan de tafel terecht waar de baby- en kraamtijd besproken werd. Dat viel soms niet mee, want mensen bleken erg gehecht aan hun vaste plaatsje of groepje. De zaal werd met een harmonicadeur in tweeën gedeeld, dat werkte wel goed. Uiteindelijk was er een vrij grote groep voor de Oranjekoffer (ongeveer 25 mensen) en een veel kleinere groep voor de baby-en kraamtijd (7 dames).

Peter en Matti vertelden achteraf dat de Wilhelminapepermunten en de Oranjebitter wel gewaardeerd werden, maar de viering van Koninginnedag was vroeger voor deze mensen blijkbaar niet echt een feestdag want spelletjes op school of in het dorp werden blijkbaar nauwelijks georganiseerd. Muziekkorps en fanfare leverden ook niet veel herkenning op. Dit heeft wellicht iets te maken met hun kerkelijke gezindheid?Vlag en versieringen ging wat beter, hoewel de oranjebril en de tiara met kroontjes meer afschuw wekten! (“doe die maar weg!”)Ik hoorde nog wel het Wilhelmus klinken, dus dat vonden ze blijkbaar ook wel mooi. De kleine groep dames die aan de tafel Baby-en kraamtijd zaten, reageerden wel met belangstelling op de inhoud van de koffer. Eén dame niet, zij was eigenlijk alleen maar meegekomen omdat ze zo graag naast haar buurvrouw zat, had geen kinderen en wuifde alles wat voorbij kwam gedecideerd weg. De babykleding werd bewonderd, een luier vouwen kwam wat aarzelend op gang maar ze keken allemaal wel mee en namen het van elkaar over. Het uniform dat Eva had aangetrokken werd nauwelijks herkend. Dat gebeurt wel vaker, blijkbaar toch niet zo bekend. Bij de bevalling was de baker, die soms nog in Zeeuwse dracht kwam. De huisarts kwam er niet aan te pas, allerlei controles tijdens de zwangerschap waren er ook niet veel. Als alles goed ging had je alleen de baker nodig, de rest ging “vanzelf’. De houten luistertoeter kende ook niet iedereen, ook de polsteller werd niet herkend, evenals het sluitlaken. Sommigen kenden dat wel maar dan niet in deze vorm. Een dikke doek die strak werd omgewikkeld en met spelden vastgezet, dat was het meer. Wel reacties op het zeiltje, en de kraamtijd die 10 dagen duurde. De vaders waren volgens deze dames niet veel in beeld, die moesten hard werken en hadden geen tijd voor babyverzorging. Een van de poppen heeft op de schouder van bijna alle dames gelegen om een boertje te doen, met een spuuglapje over de schouder gedrapeerd. Bijna automatisch gingen de handen van de dames naar het ruggetje om wat te kloppen en te wrijven. Bij het papbordje voor de rijstebloem kindermeel (het duurde even voordat men weer wist hoe die pap ook alweer heette) werd instemmend geknikt. Nog even een poging om het gesprek te brengen op namen, doopnamen en vernoemen, maar dat leverde niet zoveel op. Met het baby / kinderspeelgoed hebben we niets gedaan.25 april 14.00 ZZV Blaauwe Hoeve, vragenuurtje (Hulst) School Jacqueline De 4 dames en een heer werden om de beurt door de vrijwilligsters binnen gebracht nadat ik verschillende spullen uit de schoolkoffer klaar had gezet.Ze waren alle vijf meteen enthousiast bij het zien van de verschillende dingen. Maar eerst kregen we een lekker kopje koffie/thee van de vrijwilligster, die erbij kwam zitten, met een lekker koekje.We hebben ons allemaal aan elkaar voorgesteld en daar kwamen al meteen vragen bij van” “Oh kom jij uit Graauw? Dan ken ik jouw man nog goed! “ etc, wat best leuk was om te horen. (al klopte het niet allemaal omdat het niet waar kon zijn volgens degene waar aan tegen gezegd werd). Maar er ontstond al meteen een aantal gesprekken onderling over de school waar zij gezeten hadden. Veel hadden bij de “nonnen”op school gezeten waarvan sommige de naam nog herinnerde!Ook volgden er gesprekken over dat de vriendjes en vriendinnetjes altijd bij hen kwamen spelen, waarop haar man altijd zei: “hebben die kinderen zelf geen ouders waar zij kunnen spelen?”! Maar de mevrouw vond het heerlijk dat het bij haar was: “zo gezellig want dan speelde ik vaak mee.” Twee dames kenden ook nog heel veel versjes die bij het hinkelen, touwtje springen etc gezongen werden. Zelfs nog enkele versjes die in poezie albums stonden! De heer die erbij was had vaak geknikkerd en noemde namen van klein knikkers zoals ze die noemden bij hem, zoals “mulbers”of “tjiebbertjes”, en de grote noemden ze “bolle ket” die wij “bonkers” noemden. De hoepels noemden ze een “boellie”. Zo leuk om die verschillende benamingen te horen!We hebben samen ook nog wat liedjes gezongen die zij vroeger op school leerden. (ja vroeger werd er nog gezongen op school, tegenwoordig niet meer jammer genoeg!)Het was zo gezellig dat we niet in de gaten hadden dat de vrijwilligsters die de mensen op kwamen halen al ongeduldig buiten stonden te wachten! De middag was omgevlogen.Na het op- en inruimen ben ik zeer voldaan weer naar huis gereden.25 april 10.00 AnnaZorgt (St. Annaland) Oranje Hetty en Jaap Deze bijeenkomst is georganiseerd door de zorgcoorperatie Anna Zorgt, een Zorgcoöperatie die door de bewoners van Sint-Annaland is opgericht om alle inwoners – jong en oud – die lid zijn van de organisatie en wonen in Sint-Annaland en directe omgeving te helpen bij zorgvragen en -wensen. Een bijzonder initiatief.We waren uitgenodigd als ‘gespreksonderwerp’ bij een van hun koffieochtend. De opkomst was hoger dan verwacht en de reactries op de Oranjekoffer waren uitbundig. Misschien kwam dit omdat de mensen elkaar allemaal kenden? De vrijwilligers deden het fantatsisch en er heerste een vrolijke sfeer! Iemand ging zelfs naar haar appartement om het ‘Stallands lied’ te halen dat met volle borst werd gezongen.25 april 14.00 Dorpshuis De Stadsweide (Kortgene) Oranje Sylvia en Anja

Deze bijeenkomst was georganiseerd door de gemeente Noord-Beveland. In de uitnodiging stond duidelijk ‘voor ouderen met dementie’ en… er was niemand op afgekomen. Dus hadden ze bewoners van de boven gelegen appartementen uitgenodigd, die wel vaker meededen aan activiteiten. De kille zaal leek een beetje op een gymzaal en de te grote tafels werden in een lange rij gezet, waardoor de deelnemers (ca. 20) te ver uit elkaar zaten. Anja en ik liepen veel heen en weer. Een tweetal mannen was erg anti-Oranje, wat wel leuke gesprekken opleverde. Op zich een succes, alleen in een andere opstelling!26 april 14.00 ZZV WZC Korenmarkt 2 (Hulst) Oranje GeorgetteIk was wat aan de vroege kant, maar 6 dames en 1 heer zaten al te wachten. We hadden tijden de Z.Vl. bijeenkomst j.l. al een instructie gekregen van Ina over het gebruik van de Koningsmand. Dus volgens deze instructie ging ik te werk. De meeste dames en de heer wilden een armbandje van rood wit blauw. Helemaal blij en goed. We zongen het 1e couplet van het Wilhelmus. Dit kenden ze allemaal.  En de verhalen kwamen los. Vooral Juliana kenden ze heel goed, maar ook Maxima was favoriet. De meesten hadden Juliana ooit ontmoet in vroegere tijden en hadden prinses of koningin Juliana zelfs een hand gegeven. Een mevrouw wist het precies te vertellen: ze mocht toen haar lange witte communiekleedje en haar mooie witte handschoenen. Een andere mevrouw wist precies te vertellen waar het Kroondomein lag. Of dat nog bestond wist ze niet, maar ze wist wel dat koning Willem Alexander nog ieder jaar in Kloosterzande kwam jagen. Ze vertelde haar hele levensgeschiedenis, m.n. over hard werken thuis op de boerderij en later  in ’t vlas werken, samen met haar man. Maar haar man was veel weg: “want Jan van huis, is nooit niet thuis”. Maar ze had een mooi leven gehad. En was een tevreden mens, want er werd goed voor haar gezorgd op de Korenmarkt 2. Een ander mevrouw had ook wat te vertellen over vroeger: ze hadden een winkel en moest natuurlijk ook meewerken ! Want: In de winkel van Sinkel was alles te koop, hoeden en petten en dames corsetten  enz enz.  Ze kon het zomaar spontaan opzeggen en de andere bezoekers deden mee.  Het gedichtje, voor Juliaantje in Canada, geschreven in West Zeeuws Vlaams dialect, kon een mevrouw, afkomstig uit die streek, helemaal perfect voorlezen en zonder bril! Geweldig. Daarna zakte de aandacht weg. En in overleg met de geweldige activiteitenbegeleidster, Brigitte, besloten we dit bezoek af te sluiten. O, o! we hadden nog een oranjebitter !! Maar dat vonden de meesten eigenlijk niet zo lekker. De enige meneer vond het wel heerlijk en wilde wel een 2e oranjebitter. Daarna vond hij dat het genoeg geweest was, want hij had het nog druk met klussen in zijn garage. En iedereen vond het goed en met een welgemeend persoonlijk afscheid nemen sloten we deze middag af.Groet, Georgette

TOTAAL APRIL: 381 mei 10.15 GORS (Goes) Fruit & fruitteelt Els en Walda Vanochtend op bezoek met de fruitkoffer bij het Gors Populierenstraat. We werden blij begroet als oude bekenden. Er waren 4 heren en 5 dames aanwezig en nog 2 dames wat op de achtergrond.Ik had wat fruit meegenomen, aardbeien, bramen, framboosjes en wat mandarijnen. Er werd lekker van gesmikkeld en het ziet er ook vrolijk uit op tafel. Weten jullie dat je in een siepje ook kan autorijden? Walda en ik hebben van alles geleerd hoe je van een boerenzakdoek een carnavals sjaaltje kan vouwen maar ook door een handige dame 4 knopen in de hoeken gemaakt en jawel een zonnehoedje voor de buurman. Er werd ons geleerd hoe je met de appelboor perfect het klokhuis eruit kan halen en dan heerlijke appelflappen bakken! Met de unsters hebben we gewichten, kopjes maar ook het knuffelbeertje van een van de bewoonsters gewogen.De grote weckketel was ook een succes: veel mensen wisten veel te vertellen over de inmaak. In de koffer zit ook een doosje met een sterivite, steriliseren zonder ketel. Wij hadden het nog nooit gezien, maar een van de mannen vertelde dat het van de dokter was, en de mevrouw met het beertje heeft zich kostelijk vermaakt, het was een thermometer een microfoon, je kon ermee naar het hartje luisteren, douchen en touwtje springen. Dames en heren: als je met de fruitkoffer op stap gaat val je van de ene verassing in de andere!Wij hebben allemaal een fijne ochtend gehad, groeten van Walda en Els7 mei 10.30 SVRZ Hof Kranesteijn (Middelburg) Oranje Marjo en GerVanmorgen waren Marjo en ik in Kranesteijn, Middelburg: allebei nieuwelingen, nog nooit ‘eerste’ geweest!Gelukkig had ik Rina bezig gezien en gehoord met de oranjekoffer in Arnemuiden.Het is prima verlopen. De cliënten waren geïnteresseerd en deden goed mee. De begeleiding was ook heel positief en tevreden over ons "optreden ".Alles bij elkaar een goede vuurdoop voor ons allebei.8 mei 10.15 SVRZ De Zwake woning 30 ('s Gravenpolder) Huiselijk leven Eva en Corrie Een groep van 4 vrouwen en 3 heren,Nou....daar konden wij nog wat van leren!De sigaretten moesten met het mondstuk naar beneein het presenteer-potje, en nee:

koper-poetsen deden ze niet zo vaak,er was namelijk geen geld voor zo'n luxe zaak!Pijpen roken was ook erg luxueus,

maar het pijpenrek had wel een mooie leus.

De bakelieten telefoon, lekker draaien aan de schijf.Vroeger hing die in de gang, wel erg koud voor je lijf!Het naai-doosje: jarretelles, kussenknopen, stukje lei en wat bleek: die grote speld was er voor het gebrei

van de kabels. De steken werden opzij gezet op de speld.Want truien breide je zelf: kostte niet zoveel geld.Trommelen, dat bleek helemaal top3 van de 7 konden het nog uit d'r kop!

We waren weer even met zijn allenterug in de tijd en het is goed bevallen!Afgelopen dinsdag hebben we op woning 30 in de Zwake een super fijne morgen gehad met de koffer Huiselijk leven. Het was zo’n groot succes dat ik voor die woning nog meer datums wil plannen. Eline8 mei 14.00 ZZV Antonisus (Kloosterzande) Georgette + ElsHuisje 17 hebben we (Els en ik) dinsdagmiddag 8 mei met de schoolkoffer bezocht.  Ruim 8 personen (plots kwam er iemand bijgeschoven, maar die was later weer vertrokken) dus: 3 +1 (eventjes) mannen en 5 vrouwen. De schoolkoffer bracht veel herinneringen weer. Ieder op zijn/haar eigen wijze. Maar daardoor kwamen er ook vele persoonlijke verhalen aan de orde, die veel aandacht nodig hadden. Het leesplankje, de lei met griffels, de inktpot met de kroontjespen. Allemaal herinneringen. Tussendoor een gedichtje of een liedje. Zij kenden het allemaal en zongen mee. Eén meneer van bijna 100 jaar zei telkens: “O, O , ja,  ja , natuurlijk! Maar we moeten deur (=door)gaan”. Wij sloten af met nog wat schoolliedjes en als laatste het Zeeuws Vlaams volkslied. En toen had deze man er ook zo’n plezier in gekregen dat hij zomaar meezong: Van d’Ee tot Hontenisse, van Hulst tot aan Cadzand enz. Heel fijn dat Els erbij was  en van aanpakken wist. Het was een drukke middag met vele

praatgrage mensen. 9 mei 10.30 SVRZ Ter Valcke Erasmuspark (Goes)  Huiselijk leven Jan Jaap en Els Vanmorgen ben ik samen met Els bij Ter Weel “De Villa” geweest. Daar zat een gezellige groep, die bestond uit 2 heren en 8 dames, al aan de koffie. De 2 begeleidsters waren zeer behulpzaam en vonden het ook leuk om over het huiselijk leven van vroeger, het een en ander, van de dames en heren te horen.De oude telefoon, spaarpot van de boerenleenbank, de rookattributen en het Perzisch lopertje hielpen o.a. bij het ophalen van verhalen over vroeger. Kortom het was een leuke ochtend, ook voor ons.9 mei 14.00 SVRZ Ter Valcke Erasmuspark (Goes)  Huiselijk leven Jan Jaap en JoyceEerst aan allen voorgesteld. Ontvangen met koffie of thee met koekje, Joyce begon met het uitleggen van de tafelloper (smyrna geknoopt) daarop een kopje thee en sigaretten houder. Tijdens het drinken van de koffie kwamen er al reacties: een dame had familie in Indonesië en een dame was er geboren (Celebes ). Jan Jaap vertelde dat hij op Sumatra geboren was, gelijk een klik .Bij het breiwerk en schelkoord kwamen ook herkenningen. Bij het spreukenbord vroegen wij of er nog meer spreuken bekend waren, welnu er kwamen enkele naar voren. De koffiemolen was stuk, het draaien ging moeilijk en de bonen kwamen er niet fijn gemalen uit, een kogel heb ik in het laatje gelegd. De Dame welke ik de telefoon voorzette begon gewoon een act: ze belde gelijk Jakarta op waar een dochter (hoog geplaatst ) werkte? en begon een heel verhaal te houden. Ze legde de hoorn neer en zei: “ze bellen terug” .Wij zijn tot 12.00 uur gebleven en kregen een doosje chocolade, het was weer een mooie morgen.Jan Jaap de Bert 15 mei 10.30 Ter Weel Hof Cruninghe (Kruiningen)  Huiselijk leven Eva Sylvia en JoyceTwee huiskamers bij elkaar, te veel deelnemers, waardoor we niet rustig in de kring konden zitten maar naar de mensen toe moesten lopen (vaak moeilijk te verstaan). Dit was te onrustig. Samen met de welzijnsmedewerker constateerden we dat er twee bijeenkomsten hadden moeten zijn. Wel een les: met mensen met gevorderde dementie (kleinschalig wonen) meer rust nodig! 17 mei Curamus Kerk en Geloof (Hulst) Mariamaand Ria Afgelopen donderdagochtend ben ik met de Mariakoffer bij de groep: Kerk en geloof geweest. Het is ongelooflijk zoals iedereen (die goed gestemd is) het Lourdeslied altijd goed meezingt. Een mevrouw was niet van plan om positief mee te doen: "Wat een flauwe kul". Tijdens het gesprek werd ze steeds posititiever en op het laatst zong zegeningen mee.We hebben weinig attributen, die echt op Maria slaan. Datgene wat we hebben, zoals rozenkransen,

scapuliertjes, wijwatervaatjes en kaarsen, daarover weten ze wel veel te vertellen. We hebben ook de noveenkaars aangestoken. Mei is (gelukkig) ook de maand waar Moederdag in valt en meestal ook het feest van de Eerste Heilige communie. De verhalen over het biechten zijn altijd hetzelfde, want ze hadden altijd het zelfde rijtje "zonden". De priester moet zich toch wel verveeld hebben of hij moest erom lachen! En wat elke keer weer gezegd wordt: "Als laatste moet je zeggen: ik heb gelogen", dan kan er niks verkeerd gaan! Het is altijd fijn als de activiteitenbegeleidster erbij zit. Nu stelde Veronique voor om ook een weesgegroetje te bidden, zelf zou ik er niet aan gedacht hebben. We hebben ermee afgesloten. Al met al wel een geslaagde ochtend, denk ik.18 mei 10.15 SVRZ De Zwake woning 28 (’s Gravenpolder) Huiselijk leven Jan Jaap en Truusje Samen met Truusje Slaghekke uit Kamperland was het even zoeken in het gebouw naar de locatie. De aanwezige verpleging moest even via de PC opzoeken wie er aanwezig moest zijn van de verpleging. Wachtende op haar komst zijn we gelijk begonnen met voorstellen en koffie drinken met elkaar. Toen ze aankwam, vertelde ze dat zij vandaag jarig was, waarop we natuurlijk gelijk samen ‘Lang zal ze leven’ zongen. We kregen nog een heerlijke koek van de jarige, die er smakelijk in ging bij de aanwezigen.Twee dames deden heel goed mee met de attributen welke wij op tafel plaatsten en een dame had vorige week haar 65 jarig huwelijk gevierd. Beide spraken honderd uit! Een dame zat op afstand te luisteren aangezien zij niet zo lekker was, een heer werd nog een poosje opgehaald door zijn vrouw, communicatie was bijna niet mogelijk met hen. Een heer gaf met een glimlach aan dat hij wel begreep wat er stond, zoals de scheerkwast met doos. Een dame kon ook goed breien toen zij de pennen in haar handen kreeg , we moesten haar stoppen anders was ik met een mooie trui thuis gekomen! Ook de muizenval vond men aardig , zielig van het muisje. Het was een geslaagde bijeenkomst , rond 11, 30 zijn we gaan inpakken , de dames waren moe .

Opmerking : ik denk dat er niet meer dan max 10 bewoners mee kunnen doen afhankelijk van hoe hun ziekte beeld is. Het gebouw De Zwake zou wel opknappen als er planten in de hal en gangen werden geplaatst , eerste indruk allemaal staal en koud, gevangenis ?

18 mei 14.00 Ter Weel Gasthuis (Goes)     Huiselijk leven Peter Sylvia en MattiEen kleine groep omdat er ook spelletjesmiddag was met een basisschool uit de buurt. Ten slotte 7 mensen, leiding + stagiaire. Je kon merken dat dit een dagopvang was. Een mevrouw viel vrij snel in slaap, ze had een drukke week gehad, maar de anderen deden allemaal goed mee en er ontstond een levendig gesprek. Er kwamen drie groepen kinderen kijken, dit was wel erg onrustig maar de deelnemers trokken zich daar gelukkig niet te veel van aan. De kinderen mochten om de beurt een paar door mij meegebrachte snijbonen door de snijbonenmolen halen zodat wij ’s avonds gesneden snijbonen hebben gegeten!Matti heeft wat leuke aantekeningen gemaakt:- de koffie stond de hele dag te pruttelen op het petroleumstel, men kookte vaak al elektrisch- in de steden kwamen de bakker, groenteboer, slager en anders aan de deur- de bakker: vroeg op, laat wakker!- Konijnen moeste droog gras krijgen. Bij nat gras gaan ze dood- In de oorlog werden de varkens door de Duitsers gevorderd en werden er schapen geslacht- Loon: aardappelen rapen: 3 cent per mand, bij kersenwacht: 70 cent voor een hele dag, op zondag werd niet

betaald (6 – 19.00 uur). Deze man was toen 6 of 7 jaar oud!23 mei 10.30 Ter Weel Moerzicht afdeling Ostrea (Yerseke)  Huiselijk leven Nelly en Jan Jaap Leuk onthaald, goed begeleid naar waar de bewoners waren: een groep van 5 dames waarvan 2 goed aanspreekbaar en drie slapend en 1 heer niet aanspreekbaar. Op en gegeven moment kwam zijn vrouw erbij en nog later zijn dochter. Zij hadden dit nog nooit mee gemaakt en vonden het wel leuk en deden ook mee met het “spel”. 2 dames (het best aanspreekbaar) gingen naar een muziekgezelschap welke er ook gelijktijdig aanwezig was naar de kantine .Na ong 3 kwartier kregen wij te horen van de begeleiding dat er nog een paar deelnemers in een andere kamer zaten te wachten??? Na afscheid genomen daar naar toe: het was een huiskamer waar in eerste instantie 3 dames zaten. Terwijl wij bezig waren kwamen er veel bij, aangezien er tevens bestek en borden gereed werden gezet voor het middag eten!! Na een ieder smakelijk eten te hebben gewenst zijn wij huiswaarts gekeerd door de leiding naar de uitgang gebracht welke zich verontschuldigde voor de gang van zaken.23 mei Dorpshuis De Stadsweide (Kortgene)  School Truusje en Marianne21 deelnemers waarvan 3 met beginnende dementie en 3 vrijwilligers.

Het was een prettige bijeenkomst, de deelnemers waren betrokken bij de sessie, de een wat meer dan de ander. Er werd gelachen en anekdotes uit het verleden opgehaald. De mensen genoten zichtbaar. Zeker voor herhaling vatbaar.23 mei 14.00 ZZV Antonius Kloosterzande Mariamaand JacquelineVanmiddag ben ik met de Mariakoffer op bezoek geweest in het restaurant van Antonius. Wilma, de aktiviteiten begeleidster had gevraagd of ik naar het restaurant wilde komen in plaats van huisje 19.Het restaurant is nog in het “oude” gedeelte. Bij binnenkomst zaten er vijf dames aan de tafel. Oh, dacht ik, dat is een gezellig klein groepje. Maar samen met Wilma en een andere begeleidster werden er nog veel meer dames gebracht. Uiteindelijk waren er 11 dames. Ze hadden er duidelijk zin in! Want al voor de koffie waren ze erg nieuwsgierig wat er allemaal in “die grote koffer” en die zakken zat.Dus onder het drinken van een lekker kopje koffie of thee heb ik ze gezegd waar we het over zouden hebben. Dat kan heel goed in deze groep want het zijn zo goed als allemaal nog “heldere”mensen.Veel dames waren op bedevaart geweest o.a naar Gaaverland en Ter Eeke  (weet niet hoe je dit schrijft!). Ook waren er nogal wat die naar Lourdes waren geweest en erg onder de indruk waren van alles wat ze daar gezien hadden. Ook de lichtprocessie vonden ze geweldig. Het lied van ‘Te Lourdes Op De Bergen’ kenden ze dan ook allemaal en zongen uit volle borst mee!De meesten hadden ook een mariafles meegenomen met daarin water uit de bron. En natuurlijk een mooie rozenkrans!Via Maria kwamen we ook bij de communie. Het boek met de communieplaatjes vonden ze prachtig! Een dame vertelde ook dat wanneer meneer pastoor of de priester tegenkwam op straat je op je knieen moest gaan zitten! En ook dat hij op school kwam om je te overhoren hoe je de catechismus kende. En als je in de kerk praatte, dan kwam de Swies met zijn lange stok om je te waarschuwen om stil te zijn.Er is nogal wat veranderd in de kerk. Ze laten wel hun kinderen communie doen, maar gaan daarna niet meer naar de kerk. Dat vonden ze maar niets.Voor we het in de gaten hadden was het alweer half vier en hebben we met een gebed de middag afgesloten.24 mei 14.00 Curamus De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Mariamaand Georgette Bezoek Mannengroep, op donderdag 24 mei, in de Blaauwe Hoeve te Hulst. 8 mannen werden verwacht, maar door omstandigheden waren er slechts 4 mannen aanwezig. We begonnen met het bezoeken aan de bedevaart plaatsen. Slechts enkelen waren op bedevaart geweest. ’s Gravenland (in de buurt van Beveren, België) was alom bekend.  Een bedevaart naar Lourdes was helaas niet voor iedereen haalbaar geweest. Maar ondanks dat, zongen we  “Lourdes op de bergen” met z’n allen. Want dat kende iedereen en ze zongen dat allen meerdere keren, op uitdrukkelijk verzoek van hen zelf, telkens weer.  De rozenkrans bidden was alom bekend en ook samen het “Wees Gegroet” bidden gaf een vreedzame rust. Er was veel herkenning voor o. a . de bedevaarten, de 1e communie, de communie plaatjes (de z.g. bielekens), de processies, de noveenkaarsen. Maar persoonlijke herinneringen kwamen vooral boven door hun geloof beleving in vroegere tijden zoals biechten, kerkbezoeken en vasten. Weer een bijzondere en fijne bijeenkomst mede dankzij de inbreng van Veronique, de activiteiten begeleidster. Groet, Georgette Hiel28 mei 14.30 Ter Weel Goes (Goes) Dagje strand Peter en Joyce, Anja? Vanmiddag met Joyce naar Ter Weel geweest met de strandkoffer. Deze bijeenkomst was georganiseerd in het kader van MIM, er waren 120 uitnodiging buiten Ter Weel verspreid via verschillende kanalen. Er waren uiteindelijk maar drie omwonenden (uit De Schakel) en twee bewoners. Vier vrouwen en één licht demente man. Er was een begeleidster van Ter Weel en een mevrouw van VU Amsterdam (Elena).De zak met zand, waarmee we meestal beginnen, was geen success:”We zijn geen kinderen!”. Dit werkt wel bij mensen met gevorderde dementia maar is dus niet geschikt voor ‘gewone’ ouderen.Als kind gingen de deelnemers eigenlijk niet naar het strand, de voorwerpen herkenden ze omdat ze later met hun kinderen gingen. De man zwom als kind in het kanaal, maar leerde zwemmen in volgelopen bomputten.De presentatie verliep vlot omdat de groep klein was en de deelnemers nog redelijk kras waren. Eén mevrouw vertelde dat ze niet naar het strand ging omdat ze koeien moest melken en geen fiets had. Een andere mevrouw vertelde nog wat over de oorlog die ze als kind in Rotterdam doorbracht. Na een uur waren we door de koffer heen en kletsten we nog wat na. Het was een gemoedelijke bijeenkomst, maar als we vaker dit soort groepen krijgen mag de koffer wat moeilijker. Het was ook warm.28 mei 10.00 ZZV Bakgroep PG Welzijn (Hulst) Rijke Roomse Leven Georgette en Corine A.B. Jolanda Verpoorten. Er werden13 a 14 personen verwacht en er namen in totaal  7 dames en 1 heer deel aan de bijeenkomst. Wij baden als introductie het “Weesgegroet”. De rozenkransen werden uitgedeeld, en de Noveenkaars werd aangestoken. De stemming zat er in, de verhalen kwamen los. Met name over de 1e communie. Hun impressie: veel werd er niet gefeest, en cadeautjes kregen ze helemaal niet zoveel als nu! Maar wel een kerkboekje, een bordje, kopje, schoteltje. Allemaal fijne herinneringen. De communie prentjes kregen veel aandacht maar, helaas, niet iedereen kon zo’n prentje betalen, zoals een mevrouw meedeelde. Deze prentjes

werden wel gedeeld met vriendjes en klasgenootjes enz. Een mooi gebaar. Ook het wijwater vaatje was voor ieder bekend. Voor dat je ging slapen, doopte je je vingertjes in het gewijde water en maakte je een kruisje en daarna kon je rustig gaan slapen En het versje van de “14 engeltjes” paste daar helemaal bij. We stapten over naar de Bedevaarten. Vooral de bedevaart naar Lourdes kreeg de volle aandacht. Dus zongen we allemaal het lied: “Te Lourdes op de bergen”. Wel meerdere malen. En als gedachtenis, nam je Lourdeswater mee, een medaille (=  scalpulier), een tegeltje enz. enz. Het Lourdeswater gaf je sterkte en zo’n scalpulier gaf je extra bescherming. Ook andere bedevaarten werden genoemd, zoals Ter Eecken te Kapellebrug, Oost Akker, alom bekend, ’s Gravenland, in de buurt van Beveren, waar je, “uit het land van Hulst” te voet ging “béé wegen” (en sommigen liepen als extra boetedoening met erwten in hun schoenen/klompen). Allemaal ter penintentie (= boetedoening ?), maar ook als lof uiting.  Er kwamen nog meer herinneringen boven drijven, zoals de processies, in de maand mei, de kerkbezoeken, en de zondagse Lof  bezoeken, met de bijbehorende litanie van Maria. Teveel om op te noemen. En daarbij ook nog vele persoonlijke verhalen. Het was een bijzondere bijeenkomst met veel inbreng van de 8 aanwezigen.Groet, Georgette Hiel29 mei 10.15 De Zwake woning 54 (’s Gravenpolder) Huiselijk leven Nelly en Anja Dinsdag 29 mei om kwart over 10 zijn we naar SVRZ de Zwake in ’s Gravenpolder geweestDe groep bestond uit 6 dames en 1 heer. Er waren 2 verzorgsters bij.Een dame zei al dat ze niets zou zeggen en dat ze ook niet mee zou doen. Dat was ook zo. Een andere dame liep meer heen er weer dan dat ze keek. De andere dames deden leuk mee, ze gingen zelfs nog proberen te breien. Het kleedje vonden ze maar gewoon, want dat lag bij hun ook nog op de tafel. De kopjes kenden ze ook nog en er werd verteld dat ze die alleen maar op zondag of verjaardagen mochten gebruiken. De koffiebonen en de thee vonden ze ook lekker ruiken. De naaispullen vonden ze ook interessant en kenden ze ook nog.De meneer is steeds meer gaan vertellen over zijn ouders en over de mosselboten waar hij mee mocht varen naar België. Hij zei dat het leuk was om de verhalen weer eens aan iemand te vertellen.Het was een leuke morgen en ze vroegen of we nog eens kwamen.Groeten Nelly en AnjaVanmorgen hebben we weer een geslaagde morgen gehad op woning 54. 31 mei 14.00 ZZV WZC Korenmaat 1 (Hulst) Mariamaand GeorgetteDonderdag 31 mei bracht ik met de Mariakoffer een bezoek aan de Korenmarkt 1 (afd. van Curamus  Hulst). 4 dames en 4 heren zaten in de huiskamer te wachten.  De Maria devotie was wel sterk aanwezig. Maar al snel verslapte de aandacht. Het was warm en slaperig weer maar de benadering per persoon bracht toch wel mooie en toch ook droevige verhalen te weer. Een zeer gelovige vrouw (stokdoof, maar ze kon wel goed lezen, dus de communicatie ging schriftelijk) vertelde me dat ze iedere morgen en iedere avond aan het bidden was. Ze zei: “vroeger bad iedereen dagelijks, als het ware, onze Lieve Heer van ’t kruis, en nu bidt niemand meer, hoe komt dat toch, maar ik blijf het iedere dag doen”. Een andere mevrouw vertelde vele verhalen over haar jeugd, die ze doorgebracht had in het midden van het land. Zij was zeer gelovig opgevoed, in een groot gezin met een zieke moeder en een hardwerkende vader. Heel schrijnend. Ze hadden niet veel luxe gekend. Ze kon dat allemaal nog zo goed verwoorden. Ze zong zomaar de Marialiedjes en zei sommige gebeden vlot op. De Tien Geboden kon ze ook zo spontaan opnoemen. Ze zei, heel schalks, het gebod van de onkuisheid heb ik ook altijd netjes opgezegd, maar ik wist totaal niet wat dat was. En daar moesten we dan samen om lachen en zij nog het allermeest. Maar een andere mevrouw was zeer verdrietig en moest telkens even rond wandelen. De A.B. en de verzorgende namen haar dan mee en brachten haar weer terug. Zo ook de meneer, die dacht dat hij moest gaan werken. Eén meneer was zeer onrustig en werd nog onrustiger door dit samenzijn. Hij kreeg bezoek en werd meegenomen. Maar één meneer, waar je eigenlijk geen gesprek mee kon aanknopen, heeft nav de voorwerpen hele verhalen verteld, waarvan ik (zowel als de A.B.) niet begreep wat hij werkelijk bedoelde. Maar hij  had, volgens de A.B. nog nooit zoveel aan een stuk door gepraat. Zo kan het zomaar gaan. En de bezoeken verlopen altijd anders dan je verwacht.Groet, Georgette Hiel

TOTAAL MEI: 46

1 juni 14.00 Ter Weel Goes, Mannensoos (Goes) gereedschap Peter , Anja en Linda (observeren)Peter voelde zich niet goed, kwam alleen om de strandkoffer over te dragen en een cake die over was van maandag en ging toen weer naar huis. We waren dus met z’n tweeën.De groep: een groepje van 4 mannen van afdeling Mooie Staak. Dat was me niet helemaal duidelijk; ik dacht bij Mannensoos aan een grotere groep mannen die elke vrijdagmiddag bij elkaar komen, of zoiets, maar het was eigenlijk gewoon een groepje mannen van afdeling Mooie Staak (PG afdeling.) Vanmiddag kwam het eigenlijk wel goed uit dat het een klein groepje was. Linda was tenslotte voor de eerste keer mee en ik was voor het eerst met deze koffer op pad. Er was nog een vijfde meneer, maar die was erg onrustig en bleef maar 5 minuten zitten. We werden in de gang geplaats aan een kleine tafel. Dat leek me eerst nogal onrustig maar dat viel erg mee.

We zijn begonnen met vragen als: waar bent u opgegroeid, wat voor werk heeft u gedaan? Twee heren uit de bouw, al werd niet helemaal duidelijk wat voor werk ze in de bouw deden. Verder 1 meneer die vooral administratief werk gedaan had en een vliegtuigwerkbouwkundige, die begonnen was in landbouwwerktuig techniek. We zijn begonnen met de vraag of er vroeger in hun dorp/stad allerlei ambachtswerkplaatsen waren die er nu niet meer zijn. We gebruikten daarbij de gelamineerde platen van oude ambachten. Alleen de smederij en de timmerwerkplaats kenden ze uit hun jeugd. Andere platen zoals kuiperij, pottenbakkerij en steenhouwers werden soms wel herkend maar riepen geen herinneringen op. De tuinman dan weer wel, omdat ze vroeger allemaal wel een moestuin hadden gehad. De kapper of barbier was ook een bekende hoewel geen van de heren ooit geschoren is door een barbier. Dat deden ze gewoon zelf. Het gereedschap vonden ze interessant, vooral om aan ons en soms aan elkaar uit te leggen wat het was. Soms moest het eerst aan alle kanten bekeken worden voordat duidelijk werd waar het voor diende. Er was een weefspoel die door 2 heren herkend werd waarna een andere heer zei: Zo leer je nog eens wat!Eigenlijk is alles wat in de koffer zit leuk, ik heb alleen niet de meest voor de hand liggende voorwerpen gepakt. Een nijptang, een waterpomptang, dingen die er nu ook nog zijn en nauwelijks van vorm of functie veranderd zijn, leken me niet zo interessant. Maar met de oude waterpas werd even gecheckt of de tafel wel recht stond, een klein klemmetje was volgens de heren een mini- lijmklem. De handboren zijn al erg oud, maar er werd door de heren wel gedemonstreerd hoe dat werkt. Linda kwam na afloop met het idee om ook een blok hout in de koffer te doen en een echt boortje in de handboren. Dan kunnen mensen het echt uitproberen. (Die doe ik wel in de koffer)De kleine groep was heel prettig, alle heren deden mee. Soms werden er twee handen tegelijk uitgestoken om een nieuw voorwerp van dichtbij te bekijken. Fietsreparatiedoosje deed het ook goed. Over hoe slecht de wegen vroeger waren en hoe vaak er dus banden geplakt moesten worden, en over de houten banden in de oorlog. Activiteitenbegeleidster Brigitte vertelde na afloop dat een van de heren vaak na een kwartier al weer weg wil, en ze vond het erg leuk dat hij 1,5 uur was gebleven. Al met al een heel leuke middag. Voor Linda wel fijn dat het een kleine groep was, ze werd tenslotte een beetje voor de leeuwen geworpen omdat Peter uitviel. Ondanks dat het haar eerste keer was heeft ze actief meegedaan en vond het erg leuk. Ze ziet zichzelf nog niet meteen alleen met een groep bezig, maar dat hoeft ook niet. Eerst maar eens rustig kennis maken met de verschillende koffers en vrijwilligers. Het viel mij vooral op dat zo’n klein groepje zo leuk is! Alle mensen komen aan bod en het geeft een heel knus gevoel om niet steeds rond een tafel te moeten lopen om iedereen te kunnen bereiken. Iedereen binnen handbereik is erg prettig en je bent goed verstaanbaar. 4 juni 10.30 Ter Weel Krabbendijke (Krabbendijke) Huiselijk leven Anja en Sylvia + CathrienEr waren 3 vrijwilligers (1 leerling) Dit is erg veel en geeft vel onrust/prikkels.1 vrijwilligster vinden wij niet erg geschikt voor deze doelgroep. Ze is te gehaast, pakt een voorwerp, zegt er wat over en gaat weer verder. Bewoners krijgen niet de tijd om het verhaal te verwerken, het voorwerp te bekijken en daarop te reageren omdat ze weer al met het volgende bezig is.Ook gaf ze de leerling, die het overigens wel goed deed, geen gelegenheid/beurt om actief mee te doen.Ik heb nog even met een collega gesproken die erbij was. Zij gaf aan dat het aantal niet zo zeer een probleem was, maar wel dat het erg snel ging allemaal en dat het daardoor te chaotisch ging. Ook de leerlinge. Het ging met name over de andere medewerkster, waarvan men geen naam kon noemen richting mij. Ik heb geen probleem met een leerling erbij. Tenslotte moeten zij het ook leren!5 juni 14.00 ZZV ‘De Lange Akkers’ woonzorggroep (Koewacht) Huishouden Trudy en Jacqueline Bij aankomst in de eerste groep zat er nog niemand aan tafel. De dames zaten nog lekker te dutten in de “zithoek”. De verpleegkundige ontving ons en zei dat we de dames mochten halen en aan tafel zetten. Wij vroegen haar of zij dat wilde doen en dat we haar wel wilden helpen. We hadden eerst vier dames die bij ons aan tafel kwamen zitten. En er was ook een dame die in haar rolstoel in de gang rondreed waar we naar toe zijn gegaan en op verschillende manieren hebben geprobeerd haar bij ons aan tafel te krijgen, maar ze wilde niet! Jammer want dat is een dame die andere keren wel nog wat wist te vertellen. Ook een andere dame ging met het koffie drinken alweer “lopen” en kwam een paar minuten later weer terug in de zaal. Dit herhaalde zich vele malen!Van de drie andere dames kwamen niet heel veel reakties, wel een kort antwoord als we ze persoonlijk (twee dames heel hardhorend) iets lieten zien en/of voelen. De derde dame genoot duidelijk en wist zich nog wel dingen of voorwerpen te herinneren. Het wordt steeds moeilijker deze groep(je) te bereiken.

5 juni 15.00 ZZV ‘De Lange Akkers’ verzorgingshuis Koewacht Huishouden Trudy en Jacqueline De volgende groep is helemaal anders, erg actief meedoende! Ook niet allemaal, maar als je bij degene die wat minder zeiden kwam, dan wisten ze zich toch ook een heleboel te herinneren. Het koffie malen is altijd echt in trek, dat willen ze graag zelf nog eens doen. Een van de heren wilde het ook doen en liet daarna het bakje met de gemalen koffie op de grond vallen, op de vloerbedekking! Daar hebben ze allemaal veel plezier om gehad en zeker omdat de stofzuiger gepakt werd en gestofzuigd.Een andere heer mocht nooit in de keuken komen, hij werd naar de koeienstal gestuurd om daar te werken. Het wecken werd vroeger door de meeste gedaan, ook bij hun ouders. Ook kersen werden ingemaakt. De sterilisator die we hebben, hadden ze nog nooit gezien.Een dame zei een versje op ;Ikke pikke porretjeMijn vader heeft een snorretje,M’n vader heeft een sik,Af ben ik.Nu de volgende. Deze dame weet nog veel en is vaak aan het woord. Kan erg mooie opmerkingen maken!Een van de heren zei bij het zien van het peperkoek blik; daar zat pomkoek in. Dit blijken ze in Koewacht te zeggen tegen peperkoek.De tijd vloog om. Het was dus tijd om er een einde aan te maken. De dames en heren werden door de vrijwilligsters weer naar hun kamer gebracht. Ze hadden een fijne middag gehad! Wij ook!Er waren vier dames en drie herren aanwezig. En twee vrijwilligsters die de mensen op een goede manier stimuleerden.5 juni SVRZ De Zwake woning 30 (’s Gravenpolder) school Anja en TrijnieGezellige huiskamer voor 6 bewoners; vandaag doen mee: 3 heren en 2 dames (4 Zeeuwen en 1 Rotterdamse). Er zou nog een vrijwilliger komen, maar die was waarschijnlijk verhinderd. Gelukkig was de verzorgende Hellen aldoor in de buurt.Een goede groep, mensen die allemaal nog van alles te vertellen hadden, waarbij bleek dat de gesprekken één op één erg goed gingen maar dat de aandacht van de anderen dan toch wel wegzakte. Met name de heren hadden moeie ogen!Het leesplankje is voor de meesten een prachtige herkenning en de volgorde kon zo opgezegd worden. Een van de deelnemers was nog zo goed met de kroontjespen, dat hij aap, noot, mies zo kon invullen. We waren eerst begonnen met de lei en griffel. Die wordt wel herkend, maar men gaf toch aan dat het leren schrijven met een potlood begon. Het is interessant te horen hoe men vroeger verplicht was om rechts te schrijven, terwijl men echt links was. Soms zijn herinneringen verdrietig. Zo herkende een van de dames meteen de merklappen en de poesie-albums: “maar ik heb helemaal niets meer, alles is met de ramp verdronken in Kruiningen”. Dat kwam ook weer terug bij het zien van de tol en knikkers. De andere dame bij veel wat ze zag: “wij hadden niks, geen geld, geen poesie, geen speelgoed; wij moesten het buiten zoeken en speelden vaak “knokkie” – een beetje spele-vechten.”Het zou leuk zijn als we echt met de kleppers konden werken – wie leert het ons?In de prachtige gang met echte bomen, gaat Anja met de schoolkoffer.Al met al was het goede morgen.Anja en Trijnie12 juni Zonnebloem in Warenhuis (Axel) 5 vrijwilligersEen aantal weken geleden zijn Ankie en ik op bezoek geweest naar een vrijwilligersbijeenkomst van de Zonnebloem in Koewacht. Dit op verzoek van de voorzitter van de Zonnebloem, met wie ik al eerder contact had gezocht. We hebben een korte uitleg gegeven over Feest van Herkenning en daarna de schoolkoffer laten zien. De vrijwilligers waren die middag heel enthousiast over de koffer en toen we daarna vroegen of ze uitnodigingen wilden meenemen voor de gasten die ze bezoeken, was iedereen enthousiast. De 70 uitnodigingen namen ze allemaal mee.Hun enthousiasme was wel overgekomen, want dinsdagmiddag 12 juni om 14.30 uur kwamen 52 gasten en 16 vrijwilligers naar Museum het Warenhuis in Axel om herinneringen op te halen d.m.v. herinneringskoffers. Na de koffie met cake genoten ze aan 4 tafels van de schoolkoffer met Georgette, de huishoudkoffer met Ria, de Winkel van Sinkel met Ankie en de Axelse streekdracht met mij. De sfeer was geweldig, iedereen deed mee en er werd heel druk gepraat. Na een klein uurtje kwamen we weer bij elkaar en onder het genot van een drankje luisterde iedereen naar 2 prachtige gedichten, van Ria over het huishouden vroeger en nu en Georgette over het ouder worden. Na een paar oude liedjes zingen, was er nog een kleine quiz met dialectwoorden. Ook daaraan werd enthousiast meegedaan en tot slot was het prijsje voor een dame en een heer een succes.

Om 16.30 uur vertrok iedereen weer met een goed gevoel en veel plezier naar huis! Voor herhaling vatbaar! Vond ook het bestuur van de Zonnebloem!13 juni 16.00 Serviceflat De Schakel (Goes) Oranje Sylvia en Anja + LindaIn het kader van MIM had ik contact gekregen met de beheerder van De Schakel. Het leek haar een goed idee om ons met de Oranjekoffer uit te nodigen voor een ‘Happy Hour’: er komen 20 a 30 mensen maar… ze weten niet meer waarover ze moeten praten!Er ontstonden twee kringen, dus nam Anja één groep en Sylvia de andere. Veel enthousiasme, veel respons op de spullen. Ik had de koffer aangevuld met foto’s van het Koninklijk Huis van nu en een postzegelverzameling gemaakt (van het internet). Voor herhaling vatbaar! Helaas besloot Linda dat ze toch liever ‘1 op 1’ wilde werken en afzag van FvH.14 juni 10.30 SVRZ Koriander (Heinkeszand)  Een dagje strand Nellie en Corrie Donderdag 14 juni zijn Corrie Kloet en Nelly Eversdijk naar de Koriander geweest met de koffer strand. Het was wel even zoeken waar de koffer was maar Anja heeft hem woensdagmiddag gebracht.In de Koriander was er verwarring wat de bedoeling was. Er is pas een nieuwe welzijnsmedewerker nl Marga Pater. Ze dacht dat we naar elke kamer met de koffer zouden gaan, maar het was snel opgelost. Van elke kamer waren in totaal 8 dames en 1 heer aanwezig. Een gebreid badpak en zwembroek had niemand meer gehad. Enkele dames zeiden dat ze nooit naar het strand waren geweest, maar er was ook een dame die nog zwemles gehad had bij het Goese Sas, maar daar was geen strand. Toen de zak met zand op tafel kwam met speelgoed, ging er iemand spontaan zingen van “Brandend zand”, wat toch nog wel bekend was. Marga had een liedje nog op haar telefoon dus er toch mee gezongen. De schelpen kenden ze ook nog wel bv krukels rapen en eten met krentenbrood bij de Pasen. Ook kenden ze de kwallen op het strand. Vliegeren deden ze ook wel, maar niet op het strand maar in de wei. Bijna iedereen had wel een verhaal, maar toch ging men vroeger niet veel naar het strand. Daar hadden ze geen tijd voor zeiden ze.Het was een leuke morgen.14 juni 14.00 SVRZ Kasteeltje (Axel) Handwerken Georgette Het Kasteeltje in Axel is een woonzorgcentrum. De A.B. Ilona en een vrijwilliger hadden alles keurig voorbereid en klaargezet om de mensen te ontvangen. Hoeveel mensen er zouden komen was niet bekend.  Ik was er al om 13.45 uur, maar de bijeenkomst begon pas officieel om 14.30 uur. De inschrijving voor deze bijeenkomst was helemaal vrij en afhankelijk van de belangstelling. Maar sommige bewoners kwamen toch al redelijk vroeg aan, zodat we alle tijd hadden om persoonlijk kennis te maken. Uiteindelijk kwamen er 15 dames naar deze bijeenkomst. Deze mensen wonen nog zelfstandig en kwamen uit interesse voor “ ‘t  handwerken” naar de bijeenkomst in ‘t Kasteeltje. Als ik dat van tevoren geweten had, had ik het anders aangepakt. Ik had dan meer structuur in het aanbod kunnen brengen. Bij dementerenden ga ik meer willekeurig te werk, naar gelang de(toevallige) vraag van de mensen. Maar het verliep eigenlijk wel heel goed. De mensen hadden zeer veel interesses voor alle handwerk technieken. Zij wisten er zelf al veel over te vertellen. Maar zij vroegen aan mij wel adviezen over het handwerken. Ik heb hen wel proberen duidelijk te maken dat ik er zelf niks van wist en geen handwerklerares was! Want die indruk kreeg ik plotseling wel ? maar een gewone vrijwilliger, die zomaar op bezoek kwam met een handwerkkoffer. Oei oei !  Maar een mevrouw die geweldig goed kon breien, haalde haar breiwerk tevoorschijn en gaf een demonstratie! Een andere mevrouw toonde haar haakwerk, bedoeld voor dekentjes voor “een goed doel”. En een mevrouw, die zich een beetje op de achtergrond hield, durfde uiteindelijk toch haar haakwerk te tonen, wel via haar smartphone. Ik vond het een heel bijzondere middag. Ik heb nadien overleg gehad met de A.B. Ilona en haar gevraagd of het voor een toekomstig bezoek niet beter zou zijn dat we met 2 personen zouden komen. Zij vond dat voorlopig nog niet zo nodig. En eerlijk gezegd: Ilona en de vrijwilliger waren ook zeer betrokken bij deze bijeenkomst en vulden de hiaten voortreffelijk aan. Nieuwe woorden geleerd: “op z’n Axels”: punniken  = oppen; een kussensloop knop  = een luie wuven knop; een jaretel hoort bij een korset en waarom had ik die niet in mijn koffer? Geweldig toch?14 juni 14.00 ZZV  WZC Korte Bellingstraat 3 (Hulst) Strand Trudy Vanmiddag naar de Korte Bellingstraat 3 geweest met de strandkoffer. De activiteitenbegeleidster was Brigitte Ras en er waren 6 dames en een 1 heer, en er waren 3 dochters aanwezig die bij hun moeder op bezoek waren, wat heel gezellig was. Toen ik aan de liedjes begon, zongen ze enthousiast mee. De reacties van de bewoners waren erg positief op de strand artikelen. Vooral het doosje zand, vonden zij zo heerlijk aanvoelen, en de mosselschelpen waren heel herkenbaar en die waren ook zo lekker. Een dame vertelde hoe ik ze klaar moest maken. Daarna maar gelijk het liedje van " Zeg ken jij de mosselman". Er was ook een dame bij die nooit naar het strand ging want het was zo gevaarlijk met al dat water. Maar de gebreide zwembroek die herkende ze wel, want die ging zo hangen als deze nat was.Dames, het was gewoon weer een hele leuke middag en ik ga het steeds meer ervaren hoe belangrijk werk dit is.20 juni 14.00 Dorpshuis De Stadsweide (Kortgene) Een dagje strand Peter en Matti

Helaas was deze doelgroep te goed voor de strandkoffer. De grootte van de groep en de opstelling van tafels en stoelen was niet iets waar je blij van wordt. Peter heeft gesproken met betreffende meneer van de organisatie en hij vond het ook geen geslaagd gebeuren. Jammer was ook dat het een multifunctionele ruimte is waar ook gebiljart werd met luidruchtige conversatie.21 juni 14.00 Curamus De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Visserij Ria Vanmiddag met de viskoffer naar de mannengroep geweest in de Blaauwe Hoeve samen met Els, er waren 7 mannen en 2 begeleiders Eddy en Johan. De aanvraag was gedaan door Veronique.Het was zoals altijd weer een hele gezellige middag met die mannen, en de viskoffer sprak hen zeker aan. Echte vissers zaten er niet bij in deze groep maar ze wisten er wel het een en ander van. Tja wat kwam er zo ter sprake, b.v. de visvergunning: een man kon het zonder die vergunning ook, “als je een handige mond had, had je dat niet nodig” volgens hem. Een ander persoon noemde zichzelf een “zwartvisser”, hij deed dat ook zonder vergunning in het donker. Er werd vooral veel op paling gevist, en thuis door moeder de vrouw laten bakken met veel roomboter. Ook de kikkervisjes kwamen aan bod (toen ze nog jongetjes waren) die werden met een nylonkous gevangen als ze geen net hadden. Er werd gezegd: “ kinderen van tegenwoordig doen dat niet meer omdat er zoveel weelde is”. Wij waren allemaal katholiek opgevoed en allemaal wisten wij nog dat vrijdag visdag was, vlees mocht je die dag echt niet eten. Ook kwam de “Blaziuszegen” ter sprake. Deze zegen hield in dat Blazius de beschermheilige was van de keel en ook voor degene die een visgraatje in geslikt hadden. De Blaziuszegen werd ieder jaar op 3 februari gegeven.De spreekwoorden of gezegdes over vis was ook leuk om te doen, verschillende mannen wisten toch wel wat er mee bedoeld werd. Zingen is denk ik toch leuker met dames, of misschien past het niet zo bij de viskoffer, dat kan natuurlijk ook. Els onze nieuwe vrijwilligster is volgens mij geknipt voor dit vak, speelt leuk op de mensen in en voegt zeker iets toe. groetjes Trudy21 juni 14.00 strand ZZV WZC Korenmarkt 2 (Hulst) JacquelineVanmiddag ben ik op bezoek geweest met de strandkoffer bij de Korenmarkt boven.Er zaten al 6 dames en een heer aan de tafel op mij te wachten. De activiteiten begeleidster had de koffie al gezet, zodat we na de kennismaking al gezellig samen koffie konden drinken. Een mevrouw naast mij vroeg aan haar of ze op haar kamer de snoepjes wilde halen! want dat vond ze gezellig en lekker. Maar de begeleidster had zelf al lekkere koekjes en zachte vruchtensnoepjes klaar liggen. Dat vond mevrouw ook goed. Een dame wilde met haar bezoek mee en vertrok, zodat er 5 dames overbleven.De meeste mensen woonden vroeger in Lamswaarde en gingen naar Walsoorden of naar Perkpolder. Een dame had vroeger ook een gebreid zwempak en wist nog dat het heel zwaar werd als je er mee in het water was geweest. Een andere dame wist heel veel over alle vissoorten want ze had 25 jaar bij haar dochter in de viswinkel geholpen. De andere dame vertelde dat ze met haar man met een bootje naar een zandbank, zandplaat voer en daar over bleven tot het weer vloed werd. Ze raapten daar mossels, kreukels en met een net garnalen. Ze hadden dan een BBQ bij zich en maakten daar de vis op klaar en aten dat met haar gezin op.Een andere dame was gek op oesters, wat een heleboel anderen niet lekker vonden.Bij het zien van “de klakkers” vertelde een dame dat haar vader die smid was de klakkers koookte en ze dan aan de varkens voerde.Ze kenden veel liedjes over de zee, die ze ook zongen. Twee weken geleden hadden ze met een man al deze lidjes gezongen. Ook hebben we na het zien van de veren van meeuwen het Zeeuws-Vlaams volkslied gezongen. Iedereen zong uit voel borst mee, na het laatste couplet klapten ze!Het was wel even heel jammer dat er een dame was die begon te huilen en niet te troosten was. De verzorgster bracht haar weg, maar ze kwam steeds weer terug. De andere dames vertelden dat ze dat vaak deed. Dus trokken er zich niet zoveel meer van aan. Met het zingen van “ de Mosselman” ,heb ik de koffer met hulp van een dame naast me weer ingepakt. Het was weer een hele gezellige middag. Fijn als er veel herkend en verteld wordt. Groet Jacqueline.26 juni 14.00 SVRZ Ter Schorre Huisje D6/R21 (Terneuzen) strand TrudyVanmiddag in Terneuzen geweest op Debussyhof nr. 8 met de activiteiten begeleidster Rinanka Schipper.Ik had 8 dames en 2 heren. Het was een wat moeizame middag. Het was erg moeilijk om hun aandacht te vangen en vast te houden. Zelfs het zingen ging heel moeizaam. Er liepen ook 2 mensen weg de een was moe en de andere wilde een sigaretje gaan roken en kwam wel uiteindelijk terug. Maar toch hoop ik dat de mensen op hun manier toch genoten hebben. Op de gebreide zwembroek kwam wel wat reactie, een mevrouw had een gebreid badpak gekregen zelf door haar moeder gebreid toen zij 9 jaar werd. Zij ging zwemmen, kwam uit het water en badpak zat op haar knieën. Gelukkig waren er weinig mensen in het water, maar zij wilde dat badpak nooit meer aan. Een man was sleepbootkapitein geweest en die had heel veel gezwommen. Een andere mevrouw was niet rijk genoeg voor het strand. De schelpen die ik liet zien vonden ze wel mooi vooral dat het zo kan groeien in het water. Een mevrouw was een Française en zij kon heel leuk zingen in het Frans o.a. "Non je ne regrette rien" van

Edith Piaf. 27 juni 14.00 ZZV Blaauwe Hoeve, vragenuurtje (Hulst) Keuken Jacqueline en CorineVanmiddag ben ik samen met Corine naar de Blaauwe Hoeve geweest, Het Vragenuurtje, met de schoonmaak/keukenkoffer. Er waren 5 dames en een heer aanwezig. En natuurlijk de activiteiten begeleidster.De meeste mensen kende ik al van verschillende activiteiten wat ik wel een voordeel vond, waardoor ik wist wie hardhorend en of erg gestimuleerd moest worden.De meeste dames herkenden de voorwerpen wel. Hadden zijzelf of hun moeder mee gewerkt.De po geeft altijd wel hilariteit: ze zien hem nog onder het bed staan, gooiden hem soms leeg door het raam s’nachts om hem niet naar beneden te moeten dragen! En bij enkelen was de wc buiten. En bij grotere gezinnen moesten er meer tegelijk en stonden ze te wachten en tegen elkaar te roepen dat ze op moesten schieten!De koffiemolen, oftewel de “ondertussen” wilden ze graag nog eens proberen. Vonden deze koffie veel lekkerder dan gekochte gemalen koffie.De buisman werd overal in de koffie gedaan of cichorei, daardoor was de koffie veel lekkerder.Ze hadden het ook over de kermisvlaai die overal anders werd gemaakt, wel allemaal met stroop en peperkoek (pomkoek). Bij een mevrouw uit Zuiddorpe werden er door haar moeder wel 6 vlaaien gebakken en werden dan in de kelder gezet. Maar de kinderen gingen dan stiekem in de kelder een klein stukje ervan eten. Dat deden ze ook van de rijstepap. Dat werd ook door de dames besproken, hoe dat gemaakt werd.De ene heer die erbij was had nooit in de keuken gestaan want hij moest zijn vader helpen die smid was. Maar hij vond het wel leuk allemaal om te horen zei hij!Om half vier kwamen de vrijwilligsters om de mensen weer op te halen. Ze vroegen of we nog eens terug kwamen. Dus weer een hele gezellige middag met actieve mensen die duidelijk genoten hebben.Dat is waar wij het allemaal voor doen! Groet Corine en Jacqueline.28 juni 10.00 ZZV Kerk en Geloof (Hulst) De winkel van Sinkel TrudyNet terug van de Blauwe Hoeve met de groep van Veronique "kerk en geloof". Het was een hele gezellige morgen met mand "Winkel van Sinkel", het waren zulke herkenbare attributen dat ik vaak hoorde van " oh ja" of "dat ken ik", de mand bestaat dan ook echt van een busje cichorei tot aan schoensmeer en van schoensmeer tot naai artikelen. Eigenlijk een klein warenhuisje. Maar wat het ontzettend goed doet bij deze mensen. Er waren 5 dames en 1 heer. Het warenhuis "Wilkink" van vroeger in Hulst werd vaak aangehaald en veel mensen gingen daar matrassen tot stof voor kleding kopen. Om even aan te geven hoe breed Wilkink was. De algemene indruk was dan ook echt dat de mensen van deze mand genoten hebben. Groetjes Trudy 29 juni 15.00 ZZV Vreemdieke '7-Uusjes' (Hoek) School InaIn de 7-Uusjes waren 3 dames en 2 heren. In de Noordhoek 5 dames en 2 heren.Wat te doen, wanneer op een prachtige dag als vandaag de zon op het terras wel lokt, maar niet iedereen van de zonnestralen wil genieten? Nou, dan ga je toch gewoon naar binnen! Dan kan er ook niets wegwaaien!Wanneer je mooie schoentjes had om naar school toe te gaan, dan was je een echte bofkont. Doorgaans had ieder een geruite schort en een paar klompjes aan. Dat vond mijn moeder gemakkelijk. We moesten een eind lopen en de paden waren vaak modderig. Die modder was er in ieder geval zo af te spoelen.Op het plein hoorde je de klompjes kletteren bij ‘Hinkel de pinkel, daar kom ik weer aan’. Na het eerste zangspelletje volgden vele anderen: bijzonder, dat de deelnemers die nog allemaal kenden.Knikkers, bikkels, kaatseballen, springtouw: alles kwam druk verhalend voorbij.Bij het horen van de bel, stonden we snel in de rij: onze bovenmeester was nogal ongeduldig.Je wilde geen straf: dan moest je het kolenkot opvegen of met je knieën in je klompen zitten en dat deed erg pijn!Dat de kindertijd niet voor ieder een feest was geweest, was wel duidelijk: in sommige gezinnen moest er gewerkt worden, vóór school, ná school, geen tijd voor jezelf!

Een mevrouw, die naar eigen zeggen, goed was op school, kende de het leesplankje ‘Aap-noot-mies’ nog van buiten en vond het een belevenis, om nog eens te schrijven met de griffel op een leitje. De griffeldoos blonk in de ogen van de heren: “Die hadden we zelf niet, we kregen de dozen van de meester”. De ‘inktpen’, (kroontjespen) zorgde voor hilariteit: er moest inkt aan te pas komen en daar hadden vooral de heren leuke herinneringen aan. De meisjes hadden vlechten of tenminste een paardenstaart, die lang genoeg was … Grrr.Bij het zien van de nostalgisch plaatjes in het poëziealbum zag je de ogen van de dames glimmen. “Zo’n album had ik ook!” en met het: “Bloemen verdorren, scheepjes vergaan, maar onze vriendschap blijft eeuwig bestaan”, kwam er een eind aan deze gezellige middag.

TOTAAL JUNI: 41

4 juli 14.00 ZZV Antoniusstraat (Kloosterzande) gereedschap Ina en Els

Een ijzeren gereedschapskist, een houten timmerkist en een plastic verfemmer. Wanneer je daarmee op stap gaat, dan ben je blij, dat er steekkarretjes bestaan. Veel te veel om allemaal te bespreken natuurlijk, maar wel grote hilariteit onder de deelnemers bij het zien van onze bagage! Je houdt het niet voor mogelijk, maar het kringetje rondkijkend: 15 dames en… 1 heer. En die meneer heeft zich met veel plezier van zijn taak gekweten. Els ging de tafel rond met het kruishout, de zwijhaak, de blokschaaf om ‘duveltjes te jagen’ in balken, de palingtang en het schrobzaagje en hij legde als vakman de werking van al het gereedschap aan de dames voor. En … de dames beaamden al zijn verhalen.De overalls zagen er na een half jaar gedragen uit als een landkaart: met veel ijver werd immers gat na gat gedicht met een verstellap. De 2 aanwezige klompenmakers-vrouwen vonden onze gutsen te klein. Om klompen te maken had je grotere nodig: toen er machinaal gewerkt werd, waren ook die gutsen overbodig. Banden plakken was een noodzakelijk kwaad: wanneer een guitige mevrouw vroeger te laat thuiskwam, dan gooide ze voor de bocht haar ‘chepap’ weg. Mooi excuus toch?De verhalen kwamen los bij het openen van de verfemmer: de haren beschermd met een boerenzakdoek, de kalkblok in de aanslag, want het huis moest proper wit en mooi behangen worden. En door het ‘mozengat’ (muizengat) werd het vuile water van de keukenvloer naar buiten geschuurd. Els en ik hebben samen genoten van de reacties van de heer en de dames. Fijn Els, dat je erbij was! En Wilma, je had gelijk, toen je ons zei, dat die Kloosterse vrouwen verstand van technische zaken hadden!

10 juli GORS Strand Els en Walda Samen met Walda naar de Populierenstraat waar we werden verwelkomd als oude bekenden.Eerst gezellig een bakje koffie en dan naar het strand!!! Lekker roeren in het zand, kwallen, krabben, oesters, bah wat vies, nooit gegeten, wel krukkels: met een speld de beestjes eruit halen, lekker hoor. Enkele dames hadden zelfs een zwemdiploma, een kanjer zelfs A B C en een brevet. Op het strand horen ijsjes, daar hebben we van gesmuld. En dan tot slot het kneedzand: auto's, vissen, vliegtuigen, kreeften, of zomaar een bedje maken, geweldig rustgevend. Het was weer voor herhaling vatbaar.Hartelijke groet, Els11 juli 14.30 SVRZ De Zwake woning 28 (’s Gravenpoder) Oranje Anja en MattiMatti en ik hebben een erg leuke middag gehad bij de Zwake, woning 28.Er waren 6 mensen aan tafel, waarvan ik in eerste instantie 3 mensen inschatte als ‘niet meer zo goed in staat om mee te doen”. Een wat jongere man, die moeilijk sprak en erg in zichzelf gekeerd leek, een man in een rolstoel die waarschijnlijk de ziekte van Parkinson had waardoor zijn gezicht geen uitdrukking meer had en hij erg moeilijk bewoog, een man die voorover gebogen zat en leek te slapen. Verder 3 dames, waarvan er een behoorlijk doof was.Maar de jongere man boog zich over de foto’s van koninginnen en noemde hun namen, hielp met het vasthouden van de grote vlag en het uitrollen van de wimpel en liep een stukje met een ei op een lepel.De man in de rolstoel volgde alle aktiviteiten met zijn ogen en toen we wat oranje ballonnen opgeblazen hadden en ik er een in zijn richting gooide, sloeg hij verrassend snel de ballon terug, meerdere malen. Toen we aan het eind een applausje vroegen voor het zingen van de Zilvervloot, klapte hij voorzichtig een paar keer mee en toen we weg gingen zwaaide hij even. Dat is mooi om mee te maken!De dove mevrouw herinnerde zich wat liedjes, we hebben het Wilhelmus gezongen en later wilde ze wel een slokje Oranjebitter proberen, al had ze dat nog nooit gedronken. Ze trok daarna een vies gezicht waar de anderen om moesten lachen. Aktiviteitenbegeidster Eline liet zien hoe je een bloem maakt van crepepapier.De trommel en fanfarepet waren hier ook een groot succes. Ik heb zelf maar even een roffeltje weggegeven, en daarna wilde de jongere man ook wel even. Hij gaf een paar flinke klappen op de trommel.Een van de dames had vroeger in een winkeltje gewerkt en herinnerde zich de Wilhelmina pepermunten, die in de winkel uit een glazen fles met stolp per ons verkocht werden. De dames vonden ook hier dat het wit van de vlag veel te geel geworden was. Dat hoort niet, dat moet helder wit zijn.Er was wat bezoek voor de mensen aan tafel en, zoals wel vaker het geval is, werkt dat wel eens wat storend, maar nu verhoogde het ook de sfeer aan tafel.Kortom, een erg leuke middag!Nog een paar van zulke sessies en ik ga de Oranjekoffer misschien nog echt leuk vinden!12 juli 10.30 Ter Weel Goes, Afdeling  De Schenge (Goes)  Strand Eva Bij het horen van strandbezoek krijg je vaak te horen: “we gingen nooit” of “dan neem je zand mee naar huis” of “daar hadden we geen geld voor” of “je kan daar verzuipen”.Maar vandaag liep het heel anders dan anders. Een van de heren werd door de jeugdherinneringen zo gegrepen dat hij een gedicht over Rotterdam begon voor te dragen. Hieronder is dat gedicht van Jan Prins afgedrukt.U moet zich wel bedenken dat eerder genoemde heer (onvoorbereid en uit het hoofd) tot ver in het derde couplet kwam! Hij kon niet verder omdat hij door emoties overmand raakte. Daarom, ter ere van deze meneer, hier het

hele gedicht afgedrukt. Het mag dan wel uit 1937 zijn, maar iedereen wordt wel eens geraakt door een geur of aanblik die doet denken aan zijn jeugdjaren. Heel mooi verwoord in het laatste couplet.  Te Rotterdam ben ik geboren onder den adem van de Maasen liep ik, met mijne eigen stilte, temidden van het straatgeraas.Van zwaarbespannen sleeperswagens ben ik er passagier geweest.Door heel de stad heb ik gezworven, maar aan de kaden toch het meest.Daar lag de stoet uit alle streken, de klipper en de keulenaar,het driemastschip, zijn tuig ten hemel, en de ertsboot, vol en breed en zwaar,de Lloyd-vloot, met provincie-namen, alle elf, als ik mij niet vergis,de Caland en de Lady Tyler, de Scholten, die gebleven is.Daar lagen zij, voor alle verten gereed, elk in zijne eigen pracht.'t Is me, of ik nog hun stem hoor loeien ten afscheid, in den winternacht.

Maar dit ook is, wat uit die jaren het weerzien mij tebinnen brengt,dat alle geuren uit de wereld daar met elkaar waren gemengd.Naar koffie rook het bij de Draaisteeg, aan 't Oude Hoofd naar teer en touw,naar copra langs de Spoorweghaven, naar reuzel bij het Portgebouw,naar huiden op den Terwenakker en aan den Haringvliet naar kaas.Dan was de lucht van gist of olie en dan van jute weer de baas.Dan waren het de specerijen uit Bombay of Batavia.Naar schapen rook het in de Boompjes, naar uien op de Spaansche Ka.Aan 't Nieuwe Werk geurden citroenen en bij het Entrepôt tabak.Kortom, er valt geen reuk te ruiken, die aan het havenbeeld ontbrak.

Maar later, toen ik op mijn tochten in aller Heeren landen kwam,kon het mij dikwijls overvallen: het ruikt hier als in Rotterdam!En daarmee kwam den in zijn volheid dat eene beeld mij voor den geest,waartegen zich ons leven teekent: de stad, waar men kind is geweest.Het is, of vanuit deze haven iets over heel de wereld drijftwaardoor, waar u het lot mag voeren, ge toch binnen haar omtrek blijft.Het is of, met haar lucht en water en wind, zij ons heeft opgevoedin ruimte en vergezicht, de kusten van onze toekomst tegemoet.Vaart ge naar Sidney of naar Kaapstad, naar Kobe of naar Baltimore,vaart ge onder alle hemelsbreedten, vaart ge alle wereldzeeën door,nooit voelt gij u geheel verlaten, als hier uw mensch-zijn aanvang nam,door wat van kindsbeen af u eige en lief was. Dàt is Rotterdam.Hallo Eva, Bedankt voor het verslag. Ik zal het door sturen naar Miranda en het gedicht printen en aan meneer geven. De rede dat hij zo emotioneel was, was dat een cliënt uit de huiskamer woensdag was begraven. Herrineringen zijn zo'n mooie manier om in gesprek te komen. Soms verwerkt men onverwerkt leed.12 juli 14.00 SVRZ dagopvang Onder de Wieken (Zaamslag) School Jacqueline Di is een groep nog zelfstandig wonende mensen, die dmv een flyer op de hoogte gebracht worden van een activiteit. Vandaag kwamen daar 11-12 dames en 2 heren op af. De meesten wisten nog veel over hun schooltijd. Deze was niet voor iedereen leuk, sommigen vonden het helemaal niet leuk om naar school te moeten!Geen van de dames en heren waren naar de kleuterschool geweest, pas met 6 jaar naar de lagere school. Een van de dames moest iedere dag 6,5 km lopen heen en ook weer terug. Een fiets hadden ze niet, daar was geen geld voor thuis!De meesten hadden op een protestanten school gezeten samen met jongens en meisjes in de klas. Later werden de jongens en meisjes gescheiden. Veel kenden nog de oude liedjes die bij een spel hoorden zoals met touwtje springen, hinkelen, klepperen. Een van de dames kon nog goed klepperen en zong daar het liedje bij, heel leuk!Natuurlijk wilden ze allemaal graag een keer met de kroontjespen schrijven, wat de meesten goed lukte. Een heer moest vroeger nog al eens in de hoek staan, was ondeugend geweest.Er werd volop verteld, de middag was weer heel snel voorbij. Ze vroegen of we nog eens terug kwamen omdat ze nog niet “alles” uit de koffer gezien hadden.17 juli 10.15 SVRZ De Zwake woning 30, Een dagje strand, Joyce en EvaVanmorgen zijn er twee vrijwilligers met de koffer Strand naar woning 30 in de Zwake geweest.Ik kreeg net een mailtje van de collega die vanmorgen op die woning aan het werk was.Hij vertelde dat het een ontzettend leuke ochtend was en dat ze voor hun gevoel echt even op het strand waren!Ontzettend leuk om te horen dus ik dacht ik koppel dat even terug.

En bij gevoegd twee mooie foto´s. We moeten helaas voorzichtig zijn met de nieuwe privacywet vandaar dat de bewoners er niet op staan.Inhakend op je mailtje een klein verslag over ons bezoek aan De Zwake.Het was maar een klein aantal, twee dames en twee heren. Af en toe kwam er een meneer, bleef een poosje zitten en vertrok weer om vervolgens terug te keren. Er was een vaste medewerker en een vrijwilliger. Dat was wel fijn want die kennen tenslotte de mensen beter en kregen ze dan ook eerder aan de praat.Een van de mannen had leuke verhalen o.a. dat als de boten in de haven van Rotterdam lagen,  ze probeerden bananen op te halen met de hengel waar de mossel aan was bevestigd voor het vangen van krabbetjes/kreeftjes,  Verder had hij een verhaal dat hij eens aan het strand een spijker in z’n voet kreeg. Daar werd spek op gebonden en zo kreeg hij de volgende dag de spijker eruit. Vond het wel erg sterk!!!!Een van de medewerkers die in Borssele gewoond had, wist te vertellen dat die haaientanden afkomstig waren van de zandhaai. Schijnt een kleinere soort haai te zijn.Vond het een leerzame dag en veel plezier gehad. J o y c e19 juli 14.00 ZZV De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Kapper RiaIk ben vanmiddag met de kappers"emmer" naar een heel klein groepje mannen geweest. Kwam het door de warmte? Drie lieten zich afmelden en twee zijn uitgeschreven, zodat er vier mannen overbleven plus twee mannelijke vrijwilligers. Babs zat op de achtergrond.In dit groepje was een groot verschil in "dement" zijn. Twee heel zwak en twee heel goed. Kon je gewoon mee praten.De emmer was bij niemand bekend, die moet echt al heel oud zijn. Ik heb de heren geknipt en geschoren; knippen was niet moeilijk, want vier waren kaal. Toch nog maar geprobeerd. Scheren lukte beter. Ze kenden allemaal het "o zo gevaarlijke" scheermes. ("Ria, pas toch op" klonk het verschillende keren).Ze kenden allemaal nog wel de kapper waar ze naar toe gingen als hun moeder hen niet knipte. We hebben natuurlijk allemaal aan de "luchtjes" geroken en vonden, dat de 4711 wel erg verschaald was. Daar moest een nieuw flesje voor komen. (Is inmiddels gebeurd)En de sifon miste de ballon! We misten nog meer: aluin voor als je bloedde door het scheren. Ik heb weer heel wat geleerd tijdens deze toch wel gezellige middag.19 juli 14.00 ZZV WZC Korenmarkt 1 (Hulst) Strand TrudyVanmiddag met de strandkoffer naar de Korenmarkt (Hulst) geweest, met activiteiten begeleidster Brigitte Ras. Er waren 3 dames en 3 heren. Het ging vanmiddag wat moeizaam er kwam niet zoveel reactie. Een mevrouw had het erg moeilijk, wilde alleen maar naar haar kamer en een meneer ging van tijd tot tijd even alleen zitten maar kwam wel steeds weer terug. Van deze 6 mensen waren er maar weinig wezen zwemmen in zee, wel eens wandelen. De schelpen vonden ze prachtig en ook de zonnehoedjes met de zonnebril waren erg in trek. De liedjes o.a. "Daar was laatst een meisje loos" werden redelijk goed meegezongen. Wat ook zelfs bij de heren in de smaak viel dat ze wat zonnebrandcreme op hun armen mochten smeren. Uiteindelijk had ik toch wel het idee dat de mensen het leuk vonden. 20 juli 14.00 SVRZ Maxima (Terneuzen) Strand Georgette en RiaVanmiddag zijn Georgette en ik met de strandkoffers in het kader van het MIMproject naar Maxima in Terneuzen geweest. Omdat Georgette niet wist hoeveel mensen er verwacht warden, schakelde ze mij in en vroeg aan Agatha, die vrijwilliger is bij Maxima, of zij om 14.00 uur kon komen om eventueel te assisteren. Dat bleek achteraf niet nodig want om 14.00 uur waren er hooguit tien bezoekers. Het werd een geamuseerd gesprek vooral over de voorwerpen die getoond werden. Er waren zelfs mensen, die nog in een gebreid badpak gezwommen hadden op diverse plaatsen langs de Schelde. De badmuts had iedereen wel gedragen en Georgette zette hem bij een blinde man op, die alle voorwerpen blijmoedig bevoelde. Gedurende de bijeenkomst kwamen er steeds meer mensen bij. Kwamen ze misschien af op het beloofde ijsje?Ondertussen gingen wij gewoon door met de schelpen. Ja, je kon echt de zee horen! Mijn buurman vroeg of we ook een krab hadden en gelukkig kon ik hem een miniformaat tonen. Ze kenden allemaal de zeekraal en lamsoor. Ze vonden het, geloof ik allemaal lekker, maar ik kon toch weinigen verleiden om een hapje zeekraal te eten. Een vrijwilliger vertelde mij na afloop, dat het een hele leuke middag was geweest. En Georgette en ik hadden er ook een goed gevoel over. En we hebben lang kunnen evalueren in de auto, want we werden door verschillende personen van hot naar her verwezen. We hebben heel oost Terneuzen verkend. Goedenavond, Ria

Zoals jij het verslag over deze bijeenkomst in Maxima in Terneuzen beschreven hebt, zo heb ik het ook beleefd. Het was een zeer geanimeerde middag voor mensen, die zeer geïnteresseerd waren in de getoonde voorwerpen en ook veel wisten te vertellen.  Maar het komen van allerlei mensen op verschillende tijdstippen vond ik wel hinderlijk. Als dat tevoren bekend was geweest, dan hadden we de groep kunnen splitsen. We waren toch met 2 personen ! In totaal heb ik 25 personen geteld!!Groet, Georgette

24 juli 14.00 ZZVB Antoniusstraat (Kloosterzande) Rijke Roomse leven Ria Gisteren 24 juli hadden ze in huisje 19 bij Anthonius het prima in orde: het hitteplan werkte prima, een heerlijke temperatuur!! Zeven vrouwen, één man en Lianne zaten rond een vierkante tafel (ideale opstelling) klaar om te beginnen. Het Rijke Roomse Leven was het onderwerp, altijd goed voor veel gespreksstof. Behalve de man waren ze allemaal katholiek. De mini-altaarbenodigdheden werden uiteraard herkend. Degene, waar ik naast was gaan zitten, omdat ze erg doof was, wist overal veel over te vertellen. Een Belgische madam was wel wat ondeugend in haar antwoorden en vertellingen maar vraag me niet wat. Ook deze mensen gingen zowat elke dag naar de kerk, hoe ver ze ook moesten lopen.De pastoorshoed, waar ik altijd weer bijzondere opmerkingen over verwacht, werd bij deze groep normaal geaccepteerd als hoed van de "paster" en zeker niet van de kapelaan.Paus Franciscus is nog te kort paus. Het was of een heilige, of een man, of een hoge geestelijke, maar niemand wist zijn functie of naam te noemen. Toen ik zei, dat het een paus was, noemden ze Paus Pius 12de. Lourdes kenden ze allemaal en we hebben natuurlijk het Lourdeslied gezongen. Zelfs de niet katholieke man zong het refrein mee. Toen ik me verbaasd toonde, dat iedereen het Onze Vader en Weesgegroet nog zo goed kende, bleek dat ze dat elke dag voor en na het eten baden.Niet iedereen is evenveel aan bod gekomen, maar dat heb je altijd. Nu was er één mevrouw bij, die alles wist over de kerk. Ze had in de liturgische werkgroep van de parochie gezeten. Ik deelde de liedtekst uit van het Rijke Roomse Leven. Toen ik weer op mijn plaats kwam zei de zeer godsdienstig onderlegde mevrouw: dat zou je mooi voor kunnen lezen en ze voegde meteen de daad bij het woord en begon het lied heel goed en duidelijk voor te lezen.Al met al was het wel een geslaagde middag, dacht ik.25 juli 10.30 SVRZ Ter Valcke (Goes) mannengroep met dementie gereedschap Anja en TrijnieAanwezig: 5 heren, 2 vrijwilligers (w.o. een man, werd gewaardeerd door leidinggevende). Verantwoordelijke is Erbrineke. Het is een groep die veel weet en er graag over praat. Ondanks de kleine groep waren er toch verschillende beroepen vertegenwoordigd, van landbouwer tot bankdirecteur, van gym-leraar tot ober.Er zit een grote verscheidenheid aan oud gereedschap in deze koffer, maar we beginnen met grote platen van oude werkplaatsen. Van de smidse met het beslaan van de paarden, de timmermanswerkplaats tot de kleermaker die op gekruiste benen op tafel zit en meer. Daar komen mooie verhalen uit voort. Met name de hoefsmid kent iedereen. Op elk dorp was wel een hoefsmid waar de paarden beslaan werden, het grote vuur en het sissen van het water als het roodgloeiende ijzer er ingedompeld werd. In de koffer zit veel van de timmerman, vroeger werd alles met de hand gedaan. Zo zijn er verschillende blokschaven en apparaatjes waarmee je rechte lijnen kunt aftekenen, alles werd op de rand van de tafel uitgeprobeerd. Een handboormachine waarmee geprobeerd werd te boren. Maar het stuk uitprobeer-hout was zo verschrikkelijk hard, dat het zelfs met drie mensen niet lukte. Volgende keer een zachtere houtsoort meenemen lijkt me!Heel bijzonder is de zeis-klopper en bijna iedereen herinnerde zich wel hoe vroeger de man die aan het maaien was ging zitten, het onderstuk in de grond zette en de zeis ging kloppen om weer scherp te worden. In de koffer zit een klein zeisje en ter plekke werd gedemonstreerd hoe dat allemaal in zijn werk ging vroeger. We hebben ècht oud gereedschap tot onze beschikking. Op dit handvat zie je goed dat er al veel houtworm in heeft gezeten : “Die zit vol mieter” werd er gezegd.Toevoeging voor deze koffer: iets uit de horeca?Het was interessant om deze morgen met de herengroep in Ter Valcke (die komt elke woensdag bij elkaar) samen terug in de tijd te gaan. De reacties van de heren en begeleiding waren zeer positief.Bedankt voor het verslag. De vrijwilligers, de cliënten en ik zelf hebben de ochtend als een succes ervaren!Het was gezellig, de verhalen kwamen los en het was heel mooi om de cliënten zo te zien genieten. Ik vond deze koffer heel goed bij deze groep passen. Bedankt en tot een volgende keer!

TOTAAL JULI: 20

2 augustus 14.00 Allévo Borrendamme woning 59/61 (Zierikzee) Strand Willy en Leanne 7 vrouwen en 1 man.Het was een goedlopende bijeenkomst. Veel herkenningen en men deed goed mee. We werden ontvangen met koffie of thee en de leiding had i.v.m. het warme weer voor iedereen een ijsje. Dat was toeval maar paste wel erg bij het thema.3 augustus 10.30 Ter Weel Goes, Afd. Abbekindershof (Goes) School Anja en Trijnie + Annelies

Anja en Trijnie gaan met de schoolkoffer en Annelies komt er bij. Stanka Culibrk is de verantwoordelijke en er is één vrijwilligster.We zijn erg vroeg en dus kunnen we even op ons gemak een kopje koffie drinken met de begeleiding voordat de cliënten opgehaald worden, veel rolstoelen. Er is een echtpaar bij, al 60 jaar getrouwd, beiden in de rolstoel en nu samen in Ter Weel, ze zaten tegenover elkaar en pas halverwege de ochtend hoorden we het interessante verhaal. Hij op de grote vaart en zij thuis met de kinderen. Het gebeurde dat zij zwanger was als hij op reis moest en dat hij pas terugkwam als het kind al in de box lag. “Het was niet net als nu, dat je na een aantal weken even met het vliegtuig naar huis mocht”. Ze hadden elkaar heel veel geschreven, ze dachten dat de brieven nog bij een dochter zouden zijn. Dat zou interessant zijn om in te zien, wat is er veel gebeurd in zo’n tijd!!De school begint en Anja luidt de bel. Wat een prachtige aanwinst voor de koffer. Zelfs het geluid is hetzelfde, alle aanwezigen herkenden het meteen. Op de vraag of ze ook wel eens mochten luiden, antwoordden verschillenden: “dat mocht wel eens als je het lievelingetje van de juffrouw of meester was.” Dat kan na zo’n lange tijd nog altijd wringen!De klassen waren groot en het gebeurde heel vaak dat de meester of juffrouw twee lokalen in de gaten moest houden. Tussen de lokalen was altijd een tussendeur.De schoolkoffer heeft veel aanknopingspunten: de lei bijvoorbeeld, er is altijd maar een enkeling die daar op heeft leren schrijven, maar de griffeldoos met de spons kent men wel. De kinderen legden bruine bonen op de spons en die gingen heel snel kiemen. Maar ze vergaten het wel eens op tijd op te ruimen en dan gaf het een verschrikkelijke stank. Het leesplankje is altijd een succes en het is prachtig om te zien hoe men z’n uiterste best doet om met pen en inkt de lege vakjes in te vullen. En bijna iedereen kent de volgorde nog uit het hoofd.De bel ging weer voor het speelkwartier. Ze gingen touwtje springen en Anja doet het met verve voor. Busje trappen kwam ik deze keer voor het eerst tegen, maar er was ook een dame die kon bikkelen. We wilden het allemaal graag leren, maar uiteindelijk was het toch te ver uit het geheugen. Ik denk dat je hiervoor nog een generatie verder terug moet.En dan het klepperen: bijna iedereen zong mee: klepperdeklepperdeklep en ik ben zo blij dat ik ze hèè-up enz. Zingen van oude versjes spreekt altijd aan. Maar klepperen, het lukt ons geen van allen.Anja luidt de bel weer dat het afgelopen is.We kunnen terugkijken op en vrolijke ochtend en de cliënten werden dan ook tevreden terug gebracht. Stanka vertelt dat het een fijne ochtend was en graag weer een koffer tegemoet ziet.7 augustus 10.30 Ter Weel Hof Cruninghe (Kruiningen)  Strand Joyce en RebeccaDe strandkoffer was op deze tropische ochtend een schot in de roos.Niemand wilde naar het strand met deze hitte, maar wij toverden het strand op tafel. Een groot success!Bij het zien van het badpak en de muts kwamen de verhalen los over het zwemmen. Wie wel en niet kon zwemmen.Grote hilariteit was dat, toen ik het badmintonnen voor deed, de shutlle op iemands hoofd terecht kwam. Iedereen aan het lachen, ook het slachtoffer: een dag niet gelachen, een dag niet geleefd!Het speciale zand met de vormpjes was een succes. Iedereen heeft een zandvormpje gemaakt.De witte fles met post was vervangen door een donker bruine, geen succes, de brief was niet te zien.Aan het blikje Nivea hebben ze ook allemaal geroken, deze geur is nog net als vroeger.Een paar zonnenhoedjes zou erg leuk zijn om op te zetten om alvast in de strandstemming te komen.Het zand door je vingers laten stromen was echt als op het strand. De mensen hebben ervan genoten en wij ook.Ps. Ik heb ook nog iets geleerd als niet Zeeuwse. Met Pasen eet je krukels met krentenbrood.7 augustus 13.30 SVRZ De Kraayert woning 21 (Lewedorp) Jeanne en SylviaEen dag met een feestelijk tintje voor de bewoners van woning 21 omdat de bijzondere activiteiten werden mogelijk gemaakt dankzij een sponsor. Ze hadden een ‘High Tea’ gehad in plaats van een broodmaaltijd en ons uitgenodigd met de Oranje koffer.Toen we aankwamen zaten een drietal dames aan tafel. Een mevrouw zat in de zithoek te puzzelen en een vijfde liep gedecideerd weg: ze had genoeg gedaan en zou niet terugkomen.Alleen vier deelnemers dus: wat een feest! Jeanne kon aan hun namen weten waar ze vandaan kwamen en speelde daar regelmatig op in.Voor een bijeenkomst in De Schakel had ik de foto serie van het Koninklijk Huis uitgebreid, van Willem I tot de prinsesjes en tot onze verbazing wisten ze ze perfect in de juiste volgorde te zetten en zelfs ook alle namen!De postzegelverzameling die ik heb samengesteld (allemaal fotokopieen van het internet) wekte veel belangstelling op. Kortom, een zeer levendige middag. Eline zei na afloop dat ‘deze dames er niet voor niets waren’ en ze over een half uur waarschijnlijk alles zouden zijn vergeten. Dat kun je bijna niet geloven.Nadat alles was opgeruimd en de afwas gedaan was, ging de bel! Er kwamen twee dames met een grote gevulde koffer, wat zou daar nou in zitten? Het waren twee dames van de Feest van Herkenning die met de themakoffer Oranje kwamen. We gingen het over het Koninklijk huis en Koninginnedag van vroeger hebben!

Hoe werd vroeger Koninginnedag gevierd? De verhalen kwamen op tafel, je fiets werd versierd met bogen en crêpepapier, er werden spelletjes gedaan op het dorp zoals zakkenlopen en met een ei op een lepel een parcours afleggen. Ja dat wisten er nog veel van vroeger hoe leuk dat was! Er werd ook verteld dat er tegenwoordig heel anders Koninginnedag wordt gevierd, tegenwoordig gaat de jeugd zo gek mogelijk gekleed de straat op, met oranje zonnebrillen, gekke haarbanden enz. De bewoners wilden ook wel even ervaren hoe dat is, wat hadden ze een lol. Er kwam nog meer aan bod en er kwam veel herkenning naar boven. En wat hadden ze prachtige foto’s meegenomen, van Koningin Emma tot Koningin Beatrix maar ook van de prinsesjes van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima.De middag werd afgesloten met een glaasje Oranje Bitter, wat sommige lekker vonden en andere wel een beetje straf! En natuurlijk konden we de middag niet afsluiten zonder het Wilhelmus te zingen wat iedereen uit volle borst mee zong!7 augustus 10.00 Cedrah Hebron (Nieuwerkerk) Strand Leanne en MarianneToos had een week geleden Heidi gemaild, maar helaas Heidi was er niet en er was niet op ons gerekend. Heidi is zwanger en komt maar af en toe. Het is door het personeel dat er was goed opgepakt, want we konden toch onze activiteit houden met de strandkoffer.Er waren 6 dames en we begonnen met koffie. Er was af en toe een begeleider die er bij kwam zitten.Toch kunnen we terug kijken op een geslaagde ochtend want ook de mensen die niet echt actief mee konden doen vonden het een welkome afwisseling.Wat opviel was wel dat Marianne iemand kende en ik ook en dat het gesprek dan wat makkelijker verloopt omdat je ook terugpakt op hun herinneringen zoals de namen van kinderen, waar ze gewoond hebben, wat ze gedaan hebben etc.8 augustus 10.15 SVRZ De Zwake woning 54 (’s Gravenpolder) Strand Nelly en Trijnie +AnneliesAanwezig: 4 dames. Een dame bleef maar zitten slapen en ook een die wel keek maar eigenlijk nergens aan mee wilde doen (er was een vijfde dame aan het ontbijten, maar die is opgestaan en de hele tijd blijven wandelen) en een heer. Christel en Wilma verzorgenden, Cora, een vrijwilligster die voor het eerst aan de slag ging en Eline is verantwoordelijke. Nellie en Trijnie komen met de strandkoffer.Een kopje koffie en een praatje over het weer is altijd een goede binnenkomer en dat geldt zeker voor deze dag waarop het een klein beetje minder warm is dan de weken ervoor. Een link naar vakantie en onze strandkoffer is dan ook gauw gemaakt. Eerst komen het gebreide badpak en –zwembroekje op tafel. Echte herinneringen aan gebreide badpakken zijn er niet, maar wel werd het breiwerk gekeurd en besproken: mooi patroon. Alle dames hebben gebreid, vooral sokken. De natte klei (kynetisch zand) was deze keer een echte treffer. Twee dames en een heer hebben zich uitgeleefd om figuurtjes te vullen en om te draaien. Alle vormpjes werden gebruikt, we zijn er een hele poos mee bezig geweest. Een van de twee actieve dames was toen wij kwamen in zeer diepe rust, met het hoofd op de rand van de tafel: niet wakker te krijgen. Tot dat Eline erbij kwam zitten en vertelde dat mevrouw vorige week nog had gezegd: “weet je wat ik het allerliefst wil? Naar het strand”. Dat hoorde ze vertellen, het hoofd kwam omhoog en ze was er meteen bij. Je moest wel doorlopend haar aandacht vasthouden, anders ging het hoofd weer naar beneden. Ik zie dan ook, dat je vaak moet improviseren en soms één op één moet werken. Het echte zand was een groot succes: als je verlangen hebt naar het strand, wat is er dan heerlijker om het zand door je vingers te laten lopen. En in dat zand zit dan ook nog eens van alles waarover je kunt praten. Meneer kon ruiken uit welk deel van de zee de grote wilde oester kwam. Met zijn handen beschreef hij de ligging van de kusten en legde uit hoe die verschillende geuren tot stand komen. Wij hebben natuurlijk ook flessenpost; we hadden een sterke man nodig om de kurk uit de fles te halen.Inmiddels hadden twee dames al een briefje gemaakt om erin te versturen. Schrijven lukte bij een van beiden niet, maar een hartje tekenen nog wel. Het betekent liefde zei ze, en ze zette een forse pijl door het hart. De verrekijker ging van oog naar oog, elk wilde het proberen maar ondanks draaien aan de wielentjes: niemand zag er wat door. Misschien lukt het thuis als iemand de koffer krijgt? Het vliegertje en de flessen met water met garnalen en de kwal kwamen wel op tafel, maar daar was toch minder aandacht voor dan voor de zandbak! Er was veel animo om mee te doen en te vertellen; alle zaken zijn niet uit de koffer geweest.Annelies zou nog een keer meelopen maar had zich ‘s morgens moeten verontschuldigen omdat er op het laatste moment iets tussen kwam. Ze kwam toch nog even aan en de laatste 5 minuten kon ze nog meemaken.Het was voor onszelf een hele prettige ochtend en Eline vertelde dat de bewoners genoten hebben en dat we al snel weer welkom zijn.   

Annelies: Het was erg leuk om de dames aan het werk te zien met de koffers. Het is ook mooi om te zien hoe de mensen op het aanschouwelijk materiaal van vroeger reageren. Ik denk dat het concept een schot in de roos is. En heel geschikt is om de mensen te activeren. Door veel open vragen te stellen en aan te sluiten op hun eigen

verhaal en reactie krijgt het een interactief karakter. Bijzonder knap overigens, gezien de beperkte spanningsboog van de ouderen. Ik heb er van genoten.  Trijnie en Nelly zijn vanmorgen met de strandkoffer geweest op woning 54 in de Zwake. Het was een fijne en gezellige ochtend.9 augustus 10.00 ZZV Kerk en Geloof (Hulst) Strand Jacqueline en JannieVandaag ben ik samen met Jannie, een nieuwe vriijwilligster, met de strandkoffer op bezoek geweest bij de groep van Veronique Altenburg “ Kerk en Geloof”.Er waren niet zoveel deelnemers vandaag, 4 dames en een heer. Ook de vaste vrijwilliger van Veronique, Gaby, was er bij. Veronique kon er zelf niet bij zijn, wat geen probleem was aangezien ik die groep al goed ken!De meesten waren naar Walsoorden, Perkpolder en Kruispolder geweest. Ze hielden erg van de zon, in het bijzonder de heer die graag in de zon zat maar het jammer vond dat hij steunkousen moest dragen, waardoor alleen zijn knieën bruin werden!! Daar moest iedereen heerlijk om lachen!De kreukels kenden ze nog wel, maar vonden het eng om ze te eten. Een mevrouw zocht ze wel tussen de stenen in Kruispolder, maar als ze ze gepakt had, gooide ze ze weer terug.Ook namen ze liever een deken mee zodat ze dichter bij elkaar konden liggen! En de drank namen ze gewikkeld in krantenpapier mee, ze hadden nog geen koelbox of iets dergelijks. Op het strandje groeven ze een kuiltje waar de fles dan koel in kon staan.Ze smeerden zich vroeger ook al in met Nivea, wat de meesten nu nog steeds doen, zeiden ze!Het liedje van “ De lichtjes van De Schelde” kenden ze allemaal! Hadden ze vroeger op school geleerd?!Ook “ De Mosselman” kenden ze goed! Ze hielden allemaal erg van mosselen en hadden ze pas nog gegeten! Maar oesters waren ze niet dol op, op een mevrouw na die ze heerlijk vond.Nadat we het Zeeuws Volkslied hadden gezongen zei ik: eigenlijk hadden we moeten gaan staan. Een mevrouw zei: Amai mijn voeten!(= ik ben niet gek!)Echte emmertjes hadden ze niet, wel een emmertje waar saus of iets dergelijks in gezeten had. Ze hadden geen geld om emmertjes en schepjes te kopen. Sommigen hadden al een fototoestel.En ineens stonden de vrijwilligers er weer om de mensen terug te brengen.Al met al een gezellige ochtend. Ook Jannie (de nieuwe vrijwilligster) vond het een geslaagde ochtend. Fijn dat ze erbij was.9 augustus 14.00 - 16.00 SVRZ Vorsvliet ('s Gravenpolder), activiteit voor bewoners van appartementen Winkel van Sinkel Sylvia en PeterVorsvliet is een ‘woonzorgcentrum’ en bestaat uit 40 appartementen waar ouderen zelfstandig wonen. In een ruimte op de begane grond worden activiteiten georganiseerd. Eline heeft als opdracht gekregen om meer diversiteit aan te bieden, anders dan bingo of iets dergelijks. Vandaag dus voor het eerst ‘Feest van Herkenning’. Geen idee hoeveel mensen er zullen komen…Uiteindelijk zijn er 12 (?) dames gekomen. Dit zijn geen mensen met dementie, wat je meteen merkt. Iedereen praat door elkaar, Peter krijgt eerst een microfoon maar uiteindelijk nemen we ieder een tafel.Eline vertelde dat het goed was bevallen.10 augustus 14.00 - 16.00 SVRZ De Kraayert (Lewedorp) activiteit voor bewoners en bewoners van de appartementen Winkel van Sinkel Sylvia en Peter Dit zou een bijeenkomst zijn voor ‘bewoners en mensen van buitenaf’. De bewoners bleken mensen met dementie te zijn die ik gedeeltelijk drie dagen eerder in de huiskamer had ontmoet en mensen uit een somaytische woning.We hebben de somatische clienten (rolstoelen) bij de bewoners gezet (rollators) aan één tafel en de mensen met dementie aan een andere tafel, lekker ver uit elkaar. We hebben ieder een groep genomen, wat prima werkte. Groot enthousiasme bij beide groepen.10 augustus 15.00 ZZV Vreemdieke '7-Uusjes' (Hoek) Strand Ina en Els LouweretVrijdag 10 aug. zijn Ina en ik naar 2 groepen in Vremdieke te Hoek op bezoek geweest met de strandkoffer.Gelukkig was de warmtegolf voorbij maar we konden ons de hitte van afgelopen dagen nog goed herinneren!En wat is t dan fijn om met een strandkoffer op stap te mogen gaan.We werden hartelijk ontvangen, en de bewoners reageerde in beide groepen enthousiast op de mooie strandkist, die we op tafel hadden gezet die beschilderd was met zeehonden schelpen en vogels.De verhalen over de zeehonden bij Breskes en Hoofdplaat kwamen in de herinnering.Wat werd er gelachen om de gebreide zwembroek, maar ook vol bewondering werdt er gekeken naar t gebreide damensbadpak, dat zag er verdraaid mooi uit in t blauw wit met mooie versiersels bewerkt, alleen moet je dat niet in t water showen, want dan was t model wat nu op tafel lag ver te zoeken! Uitgelubberd zei een mevrouw !De reacties toen de mosselschelpen, kreukels en haantjes en hoentjes van hand tot hand gingen, kwamen weer naar boven. De meesten kende het kreukels zoeken nog goed, en dan koken met zout zei een mevrouw, dan met alle kinderen uit de buurt met een spelt t slakje eruit peuteren. Haantjes en hoentjes moest je met goede boter

bakken, en mossels eten was ook heerlijk, ze kregen er zin in! Ina had ook zeekraal meegebracht en de meesten wilden daar wel wat van proeven.Ook de andere voorwerpen zoals de waterschoentjes, de klakkers, schelpen en haaientanden die je toen nog in t Zwin kon vinden werden bekeken.Enkele dames vonden t lekker om met de bekende Nivea crème ingesmeerd te worden, wat rook t lekker!Een parasol kenden ze vroeger niet, de dames zetten een hoedje op en de heren knoopten wel een rode zakdoek op t hoofd, een meneer wilde dit nog wel showen. Echt zwemmen in zee was maar voor een enkeling, de meesten konden niet zwemmen en hielden het bij pootje baden, ook voor de gevaarlijke paalhoofden werd gewaarschuwd, pas daar op voor de stroming!De middag vol herinneringen ging snel voor bij, ook wij, hebben er van genoten. Groeten Ina en Els Louweret.13 augustus 10.30 Ter Weel Moerzicht afdeling Ostrea (Yerseke)  Strand AnjaIk heb deze bijeenkomst alleen gedaan. De groep bestond uit met 6 deelnemers, waarvan slechts 2 mensen nog konden praten. De andere vier waren niet aanspreekbaar en reageerden niet of nauwelijks op gebeurtenissen in hun omgeving. Aktiviteitenbegeleidster Adrie had de groep speciaal klein gehouden omdat ze wist dat ik alleen kwam, maar dit was wel héél rustig. Wel lief bedoeld hoor!De 2 dames die nog wel konden praten, konden vaak de voorwerpen niet meer benoemen en begonnen wel aan een reactie op een vraag of een voorwerp maar dwaalden dan tijdens hun verhaal af naar iets onnavolgbaars. Toch bleken er ook voor deze groep wel voorwerpen in de strandkoffer te zitten waar ze wel iets mee konden: het magische zand werd door de 2 dames uitgeprobeerd. Heel langzaam, heel voorzichtig, maar ze vonden het leuk, maakten zandvormpjes en lieten het zand tussen hun vingers door glijden. Ook een meneer die verder nergens op reageerde, heeft met hulp van een begeleidster die naast hem zat een zandvormpje gevuld en omgedraaid. Heel langzaam, hij was er wel 5 minuten mee bezig. Zijn vrouw kwam net op bezoek en zij vond het wel mooi om hem zo bezig te zien.De Niveastrandbal was ook een succes; de twee dames hebben die wel 40x heen en weer gerold over de tafel. Bij een groep als deze moet je vooral vertragen en mensen rustig bezig laten zijn met hele kleine dingen. Even iets oppakken om het te bekijken, ergens aan voelen is soms het hoogst haalbare. 14 augustus 10.00 SVRZ De Vuursche huiskamer Winkel van Sinkel Nella en InaHet tillen van de ‘Winkel van Sinkel’-mand riep voor mij al meteen herinneringen op: een zware boodschappenmand, sjouwend en te voet lopend naast onze fiets en proberen de boel overeind te houden. Onze mand was vandaag weer tot de nok toe gevuld. ‘t samendragen was dus meer dan welkom!We werden in de huiskamer verrast door koffie met versgebakken appeltaart van Isabel, een lange, leuk gedekte tafel, 11 deelnemers, 2 verzorgenden en 5 vrijwilligers: een huiskamer vol.Nella opende de mand met boodschappen. De naaidoos werd langs alle kanten besproken.Met vooral grote hilariteit, zodra de korsetveter tevoorschijn kwamen. Nee, die behoorde niet bij een corselet, want dat had een ritssluiting. En ook op je trouwdag kon het nog goed fout gaan wanneer je veter brak. Gelukkig was er een reddende engel in de buurt, maar zoiets wil je op zo’n belangrijk moment geen tweede keer meemaken!Ladders ophalen in nylonkousen was een fluitje van een cent. Dat had een mevrouw op de Milock, de kousenfabriek, geleerd. Helemaal content was je, wanneer de ladder dichtbij de naad liep: dan kon je hem er zo tegenaan trekken en niemand die er iets van zag!‘Jarig Jetje’ met haar ulevellen bleek bij de deelnemers niet onbekend. Na een aantal voorzichtige inzetten zong de huisfotograaf, samen met een vrijwilliger voor ons allemaal het hele lied! Applaus! Het proeven van een ulevel, ‘een dotje gesmolten suiker met een vleugje fruit voor de smaak erin’, ja dat wilden ze allemaal wel proeven! Na een vleugje Boldoot sloten we de gezellige ochtend af en zocht ieder zijn kamer op om zich klaarmaken voor de middagmaaltijd.Voor herhaling vatbaar, vonden we allemaal. 15 augustus 14.30 SVRZ De Zwake woning 28 (’s Gravenpolder) Koken & Bakken Nelly en Anja Deze groep bestond uit 8 mensen, 4 dames en 4 heren. Eén dame bleef op haar luie stoel zitten want ze voelde zich niet lekker, maar omdat we regelmatig bij haar langs gingen met voorwerpen werd ze er toch bij betrokken. Een van de heren werkte vroeger in een bakkerij, en wist wel het een en ander van bakken. We hebben onze keukenschorten aangedaan, en dat vonden de dames wel praktisch. Het ene schort wat meer dan de andere, want op blokjesstof zag je de vlekken niet zo snel. Het plastic tafelkleed, het petroleumstel, de oude pan en koekenpan, er werd vooral door de dames geanimeerd gereageerd op de voorwerpen. We vroegen hoe dat vroeger ging in de keuken, zonder elektriciteit en zonder gas, zonder koelkast. De kelder werd gebruikt als koelruimte en een olielamp werd gebruikt als verlichting. Koken duurde lang op een petroleumstel.

Een van de aanwezige heren heb ik aan het werk gezet met alle voorwerpen waarmee gehakt, geroerd en gesneden werd. Dat wilde hij wel demonsteren.’t Was gezellig druk, zoals wel vaker als familieleden en begeleiders zich ook weer allerlei dingen herinneren en daarover gaan meepraten. Kookboeken waren niet echt gangbaar, recepten gingen over van moeder op dochter en van al die buitenlandse nieuwigheden moesten ze eerst niet veel hebben. De Hollandse pot was favoriet en volgens een van de dames was het lekkerste toetje rijstepap met een klontje boter en bruine suiker erover. Het eten op zondag was voor sommigen speciaal, met soep vooraf en een toetje na. Vooral groentesoep en kippensoep, want tomaten lagen vroeger nog niet in de winkel en werden ook niet standaard zelf gekweekt in de moestuin. Iemand anders zei dat er tussen de kerkgangen door nauwelijks tijd was om te eten en daarom aten ze op zondag altijd soep met brood. We lieten een aantal voorwerpen op tafel liggen en die werden regelmatig nog even opgepakt en bekeken. Een leuke middag, met veel respons!16 augustus 10.30 SVRZ Koriander (Heinkeszand)  Koken & Bakken Eva en Joyce Acht dames kwamen bij elkaar,waarvan een met krulspelden in het haar.Dat mocht de pret niet drukken,want we kwamen met ouderwetse keuken-stukken:geblokt tafelzeil was praktisch, want had je honger of dorstaltijd was er wel iemand die er wat op morst.Slagroomklopper en stamper werden goed herkend,appelboor en dunschillers ook present.De petatten-snijder gaf wel mini exemplaren!Het dure frituurvet kon je ook niet te lang bewaren.Ongewenste aanslag op de messen is niet fijn,maar te verhelpen door een nacht weken in huishoudazijn!Emaillen pollepel en schuimspaan aan een rekje bij het fornuis….Ahhhhh, iedereen kent dat en voelt zich erbij thuis!16 augustus 14.00 ZZV Korenmarkt 1 (Hulst) Landbouw en Vlas Georgette en CorineVandaag 16 augustus was ik samen met Corine, de nieuwe vrijwilliger, op bezoek bij de Korenmarkt 1 in Hulst met de boerenkoffer. We waren er wat te vroeg, maar 7 personen (4 mannen en 3 vrouwen) zaten al op ons te wachten. Bij het zien van de overal (ketelpak) en de klompen kwamen er al verhalen los. Corine deed het ketelpak aan en dat vonden ze geweldig. De worstenmolen werd uit elkaar gehaald om zo te laten zien hoe de werking was. Zo ook met het petroliestel. De slacht, de Keulse pot, de bietensteker, de roskam, het hoefijzer enz. enz. Het was allemaal herkenbaar. “Niet dat ik die oude spullen heb gebruikt hoor! maar ik weet nog dat mijn moeder dat wel gedaan heeft “ volgens een mevrouw. Allemaal waren ze zeer geïnteresseerd. En iedereen deed mee. Een bijzondere middag. De A.B. Brigitte vond het ook.  Als afsluiting zongen we het “vlasserslied”. Dit was echter niet zo alom bekend. “Hiervoor moet je op de Koewacht zijn”, werd mij verteld. Maar het alternatief “Zie ik de lichtjes van de Schelde” was een topper. Dit lied kwam zomaar uit de herinnering boven drijven. Zelfs de mevrouw afkomstig uit de omgeving van Utrecht, kende de tekst en zong dit lied mee. Geweldig.23 augustus 13.30 SVRZ Terschorre A29/R17 (Terneuzen) Strand InaZeeuwse Dag bij Ambachtsveld in Oost-Souburg (datum onbekend)Een tijdje geleden werd ik door Ruud van Bremen benaderd met de vraag of ik misschien zou willen meewerken aan een Zeeuwse dag. Hij wilde graag dat we dan kwamen met de Klederdrachten- en Boerderijkoffer. Wetend hoeveel zorg en tijd men aan de bewoners schenkt kon ik dit niet weigeren en bovendien weten we hoe de mensen ervan genieten. Vorige week was het dan zover. Bij binnenkomst was het personeel al druk bezig met het gebouw zo Zeeuws mogelijk in te richten. Overal hingen Zeeuwse vlaggetjes, er stonden paspoppen die we met spullen uit de koffer zo goed als mogelijk hebben aangekleed en overal hebben we op tafels spullen uit de koffers neergezet. Onze laatste aanwinst, de collectie boerenwagens, die de fam. Jobse ons schonk, stond prachtig opgesteld en had in de loop van de dag veel bekijks. Om 10.30 begon ons bezoek aan de huiskamers. Op een eetkar lagen een aantal voorwerpen uit onze voorraad, waaronder dingen die bij een quiz hoorden. Ruud had namelijk een aantal Zeeuwse quizvragen opgesteld en bij binnenkomst in de eerste huiskamer waren de bewoners samen met familie en verzorgers druk bezig om de vragen in te vullen, dit onder het genot van koffie met een bolus. De pennen werden neergelegd en nu waren wij aan de beurt. De Veerewagen die op tafel werd gezet leverde veel gesprekstof op. Men vertelde dat men er op donderdag mee naar de markt ging en soms op zondag naar de kerk en een enkeling was er ook mee op schoolreis geweest. Altijd weer was er het verhaal dat de boeren dan om een neutje gingen (alsof ze niets anders deden). Maar bij het zien van de zakjes tarwe en kogelboontjes vertelde men toch ook dat er eerst gehandeld

werd. Ook zei men steeds weer dat elke boer op de markt zijn eigen standplaats had. Het paardemes, het avonddoekje en de zilveren beurs werden alom bewonderd en gaf genoeg gespreksstof. In een van de huiskamers was zelfs een nakomeling van de bekende Souburgse messensnijder Piet Puijpe aanwezig Voor ieder huiskamer was ongeveer drie kwartier beschikbaar, dus moesten we behoorlijk doorwerken. Maar voor we naar de volgende afdeling gingen was het Ruud zijn beurt. Bij de quizvragen waren ook een paar vragen over voorwerpen uit de koffer. Ruud noemde dan het nummer van de vraag, liet het voorwerp zien en dan moest er weer ingevuld worden. Vooral het mutsenplooiertje leverde grappige antwoorden op, zoals een tangetje om splinters uit te trekken of om vliegen dood te knijpen. Maar er waren er ook die het toch direct herkenden en vertelden hoe het werkte. Zo zijn we alle vier de huiskamers afgegaan en hebben veel plezier gehad.Na de lunch, waar ieder van genoot, kwam het Boerengoed, een groep mannen en vrouwen in dracht, die o.a. lieten zien hoe er vroeger gewassen werd. Waskuip, stamper, bok en wringer alles werd getoond en het rook naar sop en groene zeep. Ook werden er babbelaars (spekjes) gebakken, die natuurlijk bij de thee werden aangeboden en zoiets sla je niet af. Familie, verzorgenden, vrijwilligers en belangstellenden liepen nu rond met bewoners en overal werd met belangstelling alles weer bekeken. De twee kaartenalbums die ik had meegenomen met klederdrachtkaarten en ansichtkaarten van Walcherse plaatsen trokken veel belangstelling en leverde veel gespreksstof op. Ansichtkaarten doen het altijd goed in de koffers.Om 4 uur was het feest afgelopen, voldaan en moe zaten de bewoners weer in hun huiskamers maar de gesprekken waren nog niet afgelopen en voor hen werd ook nog een heel feestelijk maaltijd klaargemaakt. Ik denk dat hun dag niet meer stuk kon, maar ook verzorgenden en vrijwilligers en familieleden zullen er met plezier aan terugdenken.Jan Louwerse.27 augustus 10.15 SVRZ De Zwake woning 30 (’s Gravenpolder)     Oranje Els en AnjaEen kleine groep van 5 mensen, waarvan 1 meneer een logé was. Hij wilde liever in de zithoek blijven zitten maar zo nu en dan hoorden we hem toch even reageren op alles wat er uit de koffer kwam. Verder een rasechte Rotterdamse, waarmee zich tijdens het voorstellen de volgende dialoog afspeelde: “Ik ben Maria, niet heilig verklaard.” “Nee? Wat jammer! Kwam u niet door de selectie?” “Nee, ik vloekte teveel.” “Ach ja, daar zijn ze streng op, hé?”Volgens Eline, de AB-er, was deze mevrouw wat dwars vandaag. Ze praatte wel overal over mee, maar vond het hele koningshuis maar niks, allemaal vreemdgangers en vriendjespolitiek. Aan Koninginnedag en vlaggen deden ze thuis ook niet mee maar ze zette wel aan het eind het Wilhelmus in en zong uit volle borst twee hele coupletten mee.De foto’s deden het wederom goed; mensen vinden het leuk om ze op volgorde te leggen of te benoemen welke koningin ze zien. Een meneer herinnerde zich het touwtrekken op Koninginnedag. Dat was heel spannend want de teams trokken aan een touw dat over een oude drenkplaats voor vee liep, dus de verliezers werden nat. Hij vond de oranje bril en het diadeem erg grappig en wilde die zelf ook graag opzetten. Eline maakte er een foto van waar hij breed lachtend op staat. Aardappel of ei op een lepel werd niet herkend, zaklopen kenden ze allemaal wel. Een andere meneer doezelde steeds wat weg, maar de trommel vond hij prachtig. Hij gaf er een mooie riedel op. De oranje ballon die we opgeblazen hebben, werd een mooi partijtje ballon- over- de- tafel- heen- en -weer slaan. Dat verbaast me toch elke keer weer: iedereen die aan tafel zat deed enthousiast mee. De Oranje bitter werd door twee mensen even geprobeerd. Toch wel een ‘straffe borrel’!Eline heeft speciaal nog wat foto’s gemaakt waar geen gezichten op staan. Die stuurt ze je nog toe. Al met al een geslaagde ochtend.29 augustus 14.00 ZZV Blaauwe Hoeve, vragenuurtje (Hulst) Kraam & Babytijd Ria en Corine Woensdag 29 augustus hebben vijf dames, een geweldige vrijwilligster, een leuke stagiaire, collega Corine en ik een hele leuke middag beleefd. Er is genoten, gelachen en herinneringen opgehaald.Er werden zeven deelnemers verwacht, maar een mevrouw en een meneer lieten verstek gaan.Deze mensen kende ik al vrij goed en dan zie je de enorme verschillen. Voor ze er waren had ik de "baby" te slapen gelegd onder een mooi lakentje met slootje en een lief dekentje.Op mijn vraag of ze al gezien hadden wat er lag, waren de reacties heel verschillend. Op één na zagen ze er een baby in. Toen ik ze vroeg om de baby eens vast te pakken zag je al de verschillen. Twee dames waren heel teer en lief. Één wist er niet goed raad mee, een vierde pakte het kordaat vast, de vijfde zei: "Nou geloof je toch niet, dat dat een baby is. Dat is gewoon een pop". Dat gaf wel hilariteit. Ik ben zulke opmerkingen van haar wel gewend. Ze is altijd heel laconiek.

Ik vond er wel wat veel luiers in de tas zitten, maar Georgette zei tegen me: "Dan kunnen ze er allemaal één opvouwen." En dat was een goed advies. Er werd ijverig gewerkt. Corine pakte daarna de lieve pop en vroeg haar buurvrouw de luier om te doen bij de pop. Wat heel moeilijk bleek te zijn bij iedereen, maar uiteindelijk lukte het. We hadden dus een hele lieve pop, daar was iedereen het over een, maar er was ook nog een oude pop met hele oude "mottige" kleren. Één van de dames wilde die pop nog eens zien en vroeg of wij het wel gezien hadden, dat de mot erin zat. Je kon er de krant doorheen lezen. En zo'n zilveren bijtring kon men ook niet betalen. Nee, dat was gewoon een ring en niks eraan.De doop en de kerkgang kwam ook nog ter sprake in een helemaal katholiek gezelschap.Ze herkenden wel alle voorwerpen. Alleen hadden we wel moeten zeggen, dat de poederdoos niet open mocht, want er kwam meteen een lading poeder uit. De kleertjes, rammelaar, Nivea doos enz was gesneden koek. Er was ook een wit kleed, waarvan niemand wist wat het voorstelde. Een echt mooie nachtpon was het niet. Daarna wel een gesprek wat ze gedragen hadden als ze na de geboorte een dag of tien op bed mochten.Na afloop zei de vrijwilligster, die verpleegkundige was geweest, dat het een lijkkleed was, wat de gestorvene aan kreeg in de kist. Lijkt me maar uit de mand te halen.Een geslaagde middag.29 augustus 10.30 Allévo Duinen van Haamstede (Burgh-Haamstede) Kapper barbier Truusje en ToosVanmorgen 2 dames op bezoek gehad met de koffer Kleermaker en Barbier. Een zeer geslaagde bijeenkomst. Begonnen met koffie drinken en kennis maken. Veel interactie met de bewoners. Medewerkers hebben het ook als positief ervaren en voor herhaling vatbaar. Leni Maaskant30 augustus 14.00 ZZV mannenpraatgroep (Hulst) Strand TrudyVanmiddag met de strandkoffer naar de "mannengroep"geweest. Er waren 6 mannen en 2 vrijwilligers als begeleiding voor de koffie en thee. Ik was bang dat de strandkoffer het niet zo goed zou doen bij deze mannen. Maar integendeel, stof genoeg om over te praten. Natuurlijk waren er enkele mannen bij die vroeger niet vaak naar het strand gingen op Perkpolder en Walsoorden na. Een man uit Rotterdam ging vaak naar Hoek van Holland en die ging zelfs om bruin te bakken. Wel was er wat hilariteit (het blijven mannen hè ) toen ik het badpak liet zien er werden zelfs geluiden bij gemaakt van oelaha etc. De mosselschelpen hadden vol met mosselen moeten zitten daar hielden ze erg van en ook de kreukels en in Rotterdam zeggen ze Alikruiken.Als slot bespraken wij de meeuwen op het strand en sloten af met het "Zeeuws- Vlaams volkslied " Waar eens het gekrijs der meeuwen" 30 augustus 10.00 De Schutse Blomhofje (Sint-Annaland) visserij Hetty en FransDonderdag zijn Frans en ik naar de Schutse geweest met de visserijkoffer. De koffer stond al klaar bij de balie.Later kwam Tjidde nog naar ons toe en heeft nog eventjes meegepraat over de visserij. De koffer zou hij voorlopig beneden in de kelder van de Schutse zetten.Het was een leuk gesprek met 5 mannen en 2 vrouwen. Er waren 2 schippers bij, dus het was leuk om dat aan te horen. Het schriftje is ook ingevuld.

TOTAAL AUGUSTUS: 30

1 september Aan-Z 'Meet & Greet' (Sas van Gent) gereedschap en Handwerk GeorgetteVandaag, 1 september, waren Corine en ik te gast bij de informele bijeenkomst, “markt” van Aan-Z  “Meet & Greet” bij MFC de Statie in Sas van Gent. Wij presenteerden daar, in het kader van het MIM project, twee themakoffers: handwerkkoffer en de gereedschapskist. De belangstelling voor deze bijeenkomst was niet erg massaal te noemen. Maar degenen die op onze stand afkwamen, waren wel zeer geïnteresseerd. Vele verhalen hebben we aangehoord. En tijdens  de afsluiting van deze middag, en wij onze spullen aan het inpakken waren,  kwamen er nog een aantal dames op ons af om te kijken naar wat wij meegebracht hadden. En de verhalen van “vroeger” gingen maar door en door en door. Een mevrouw wilde eigenlijk wel heel graag vrijwilliger worden. Ik heb haar het adres en telefoonnummer van Ina gegeven. Veel te laat natuurlijk, maar het werd steeds gezelliger! (en iedereen was al vertrokken) konden wij huiswaarts keren. Het was een bijzondere bijeenkomst. En het was buitengewoon goed georganiseerd, met bijzonder veel aandacht voor “ons” de aanwezige standhouders, zoals koffie, thee, koek enz. enz. en een bloemetje toe ! Dank Yvonne Kalishoek.Groet, Georgette Hiel.

Vandaag was ik met de gereedschapskoffer bij Aan-Z in Sas van Gent. Dit was geen bezoek aan dementerende groepen, maar meer een presentatie van allerlei mogelijkheden, speciaal voor ouderen. Nou nou, daar kregen detentoongestelde attributen van de gereedschapskoffer veel belangstelling. Vooral nog actieve mannen kwamen er op af. En er werd uitvoerig gepraat, ook onder elkaar, hoe de meubelmaker en de timmerman enz. hiermee

moesten werken. Ik werd uitvoerig bijgepraat en ik heb het allemaal aangehoord. Heel interessant. Wel jammer dat de algemene belangstelling voor deze presentatie van Aan-Z niet zo heel groot was. Want aan de organisatie van deze middag was veel aandacht besteed. En het was goed geregeld.4 september 10.00 De Schutse Vermaaskamer (Sint-Annaland) Koken & Bakken Ina en TjiddeVanmorgen samen met Tjidde naar de Vermaaskamer in de Schutse.Toen we daar tegen 10 uur arriveerden zat er al een heel gezelschap op ons te wachten. Twee begeleidsters en negen bewoonsters. Een heel goede opkomst dus. Het was een heel geanimeerde ochtend, ze hadden het hoogste woord en ze vonden het jammer toen we na anderhalf uur onze spullen gingen inpakken. Tjidde heeft toen nog twee verhaaltjes voorgelezen. Er werd met veel aandacht naar geluisterd. Ook de leiding was enthousiast. Ik denk dat we er snel weer eens heen kunnen met een andere koffer!! Groet, Tjidde en Ina7 september De Stelle (Ouwerkerk) Koken & Bakken Toos en MarianneVanmorgen in de Stelle werden we zoals gewoonlijk heel hartelijk ontvangen met daarbij koffie met iets lekkers, drankje. Er waren twee deelnemers, een mevrouw en een meneer. De koffer koken/bakken riep veel herinneringen op. Het was een geslaagde ochtend. Heel jammer dat zij gaan sluiten. Begrijp het niet goed omdat Bouwlust een wachtlijst heeft.10 september 14.00 St. Zorgsaam Emmaüs 'Tivoli' (IJzendijke) Huishouden Georgette en Marijke Vanmiddag was ik met de huishoudkoffer in Emmaus in IJzendijke (ter vervanging van Agatha). Eerst bij de afdeling Tivoli. Er waren 5 dames aanwezig. Deze dames waren zeer geïnteresseerd en konden zich nog veel herinneren, weliswaar niet uit hun eigen tijd, maar wel uit de tijd van hun moeder. Maar ze hadden het wel allemaal meegemaakt. Het proces van klaar maken van “Zeeuwse babbelaars (de Zeeuwse naam) of stroopsnoepjes (de naam van West Zeeuws Vlaanderen), kokienen (de naam van Oost Zeeuws Vlaanderen) kreeg veel aandacht. Ook de strijkijzers werden uitvoerig bekeken en het strijken (strieken) werd min of meer gedemonstreerd. En er ontstonden zelfs discussies zo van: “Dat kun jij niet meer weten want jij bent veel jonger. Want ik ben al 92 jaar! En zo kwamen alle voorwerpen aan de beurt en de werking ervan werd met veel interesse bekeken en uitgemeten. Heel geanimeerd en heel gezellig. 10 september 15.15 St. Zorgsaam Emmaüs 'De Molenberg' (IJzendijke) Huishouden Agatha en MarijkeDaarna naar De Molenhof: 2 dames waren al aanwezig. Dus we begonnen met de koffiemolen. Dat is gewoon een succesnummer. Maar ik zal toch echt nieuwe koffiebonen moeten kopen want men vond het een beetje stinken. En dat klopt ook wel. Daarna gingen we wassen. Er kwamen al 2 dames bij. En ja hoor, zo goed en zo kwaad als het ging: men was zeer bezig met deze procedure van wassen, koken, blauwsel toevoegen, bleken, spoelen, drogen en strijken. De strijkijzers kregen ook extra aandacht. Een heer zat al vanaf het begin apart en sliep, maar door het bezoek van zijn echtgenote, werd hij gestimuleerd om nog deel te nemen aan deze bijeenkomst. Hij werd wakker en heeft de voorwerpen nog even kunnen bekijken en vast kunnen houden. En op zijn manier heeft hij er van kunnen genieten. Dus in totaal 5 mensen. Groet, Georgette11 september 10.30 Ter Weel Goes, afd. Mooije Staak (Goes)  Koken & Bakken Nelly en Joyce Op bovengenoemde datum zijn Nelly en ik naar Ter Weel kamer 2 gegaan, met de koffer koken en bakken. Brigitte werd vervangen door Corine Traas. Er waren op den duur zo’n 9 dames. Kamer 2 wordt voor allerlei doeleinden gebruikt, inclusief koken en samen aan tafel. Behalve de begeleidster liepen zeker 4 personen af en aan en zat er iemand aan een andere tafel te manicuren. Ook was er bezoek, 2 personen, voor één van de dames uit ons gezelschap. Ik vond het best een rommelig geheel.Een persoon riep, nadat ze een poosje had zitten soezen, “niet spreken is zwijgen” en dat herhaalde ze steeds. Het viel op dat dinsdag een dag was voor een bezoek aan de kapper, waarvan 3 dames gebruik hadden gemaakt en langs kwamen.Op een gegeven moment kwam Hendrika zingend en opgewekt naar binnen, dus heette ik haar welkom, door met haar mee te zingen. Viel echter niet in goede aarde bij de overbuurvrouw, die daar niets mee te maken wilde hebben. Ze zat steeds te mopperen dat ze hier de dienst voor haar willen uitmaken, zelf als ze naar de WC moest. Alles wat wij haar lieten zien kende ze al, maar erover vertellen deed ze niet. Wij kwamen goed op tijd door de inhoud van de koffer en na ca. een uur waren de meesten het zat.Opvallend was dat zo vrolijk als Hendrika binnenkwam, zo chagrijnig vertrok ze en gaf ze Corine een enorme snauw na een opmerking die deze gemaakt had. Jammer dat wij bij vertrek niet even hebben kunnen evalueren, waardoor wij onze ervaring konden delen. Groet, Joyce11 september 14.00 SVRZ Ter Schorre D6/R21(Terneuzen) school Georgette

Vandaag 11 september bracht ik met de schoolkoffer een bezoek aan Debussyhof 6, afd. van Ter Schorre in Terneuzen. 9 mensen schoven aan. Ze waren zeer geïnteresseerd in de inhoud van de koffer. Maar de speel/leermaterialen die gebruikt werden in de toenmalige kleuterschool kenden ze niet. Want de kleuterschool was voor “de hogere” familie ’s. Maar “aap noot mies” kenden ze allemaal. En ook de lei met de griffel herinnerden ze zich nog heel goed. De meesten wilden wel proberen om hun naam op de lei te schrijven. En sommigen hadden een prachtig handschrift want aan “het schoon schrijven” werd vroeger veel aandacht besteed. De rapporten, het strafwerk, het buitenspelen (met kaatsenballen, knikkers, touwtje springen) enz. enz. het kwam allemaal weer boven drijven. En ze begonnen met elkaar over hun schooltijd te praten. Dat vond ik wel heel bijzonder. Om 14.30 uur zei eén mevrouw: we hebben alles besproken, laten we er nu maar mee stoppen, want ik moet zoveel nadenken, dat ik er heel moe van geworden ben. En zij kreeg van mij helemaal gelijk. Want het was een zeer intensieve middag. Groet, Georgette Hiel12 september 10.00 AnnaZorgt (Sint Annaland), koffieochtend voor bewoners Jaap en Frans Vanmorgen (12 september) zijn Frans en ik op bezoek geweest in St. Annaland op de koffieochtend van Anna zorgt. Ook deze keer was de opkomst weer prima. Naast meerdere bezoekers van de eerste bijeenkomst konden we ook weer nieuwe mensen verwelkomen. Ruim 10 dames en een vijftal heren waren erg geïnteresseerd in de schoolkoffer die we bij ons hadden. Half de bijeenkomst bleek er een meneer te zijn die wel erg veel verstand had van alle voorwerpen en boekjes. Dat klopte want hij bleek voor zijn pensionering leraar te zijn geweest. Zodoende zijn wij ook nog een beetje bijgeschoold.Ook ons aanspreekpunt in de vorm van Judith Westdorp was wederom erg enthousiast. Tijdens de korte evaluatie ontsproten ook weer al nieuwe ideeën voor een volgende bijeenkomst eind dit jaar.Tijdens deze bijeenkomsten is zingen eigenlijk een goede aanvulling. Een meneer begon spontaan een schoolliedje te zingen (vorige keer was zingen ook al populair). Als het kan houden we dit erin.De bijeenkomst van afgelopen woensdag was inderdaad weer een succes! Er waren naast de bezoekers van de koffie ochtend, ook vrijwilligers die koffie schenken of bezoekers ophalen en weer thuis brengen. Dit zijn nog niet echt oude van dagen en ik vond het grappig om te zien dat die het net zo leuk vinden en reageren op de "koffer" als de oudere bezoekers onder ons. Dit bevestigd inderdaad jouw worden, dat dit echt niet alleen voor dementerenden is en misschien nog wel meer aansluit op de "gewone" oudere mensen om zo met elkaar in contact te komen door de verhalen die naar boven komen n.a.v. de koffer.

Ik heb inderdaad wat foto's gemaakt, maar mag deze helaas niet meer zo maar delen en zeker niet op Facebook plaatsen. Ook wij komen in aanraking met de nieuwe AVG wetgeving en mogen de foto's al niet meer plaatsen in onze eigen nieuwsflits voor de leden, zonder uitdrukkelijke toestemming, dus helaas...

We hebben na afloop nog even gepraat met Jaap en Frans en hebben het toen al gehad over de "slachtkoffer" We dachten dat dit hierop "Stalland" ook wel zeer aan zou spreken, omdat velen vroeger ook zelf slachtten. Er ontstond toen al een leuk idee bij ons om er voor de bezoekers bijv. een lunch aan te koppelen met Zeeuwse worst, spek etc. maar daar moeten we nog even verder naar kijken. We willen van het najaar dus zeker nog een koffer doen. We gaan een datum plannen en zullen dan weer contact met jou opnemen.13 september 14.00 Curamus De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Landbouw & Vlasverwerking Georgette en Els Donderdag 13 september j.l. brachten wij, Els Louweret en Georgette Hiel, een bezoek aan de mannengroep met de boeren/vlas koffer. In het begin verliep het wat stroef, want die oude spullen zagen er niet meer zo “proper” uit. Hier een gat en daar een scheur en ook niet opgepoetst, daar moesten we zeker iets aan doen. Ons verweer dat deze spullen echt heel oud en heel veel gebruikt waren, werd bij de meesten wel, maar vooral bij één persoon niet ten volle geaccepteerd. Hij was heel precies en zag overal een mankement aan. Maar hij werd door de andere aanwezigen tot de orde geroepen. Heel hilarisch. Na veel excuses en allerlei beloftes van onze kant, dat wij wat gingen repareren en wat gingen poetsen, waren de gemoederen (en vooral die van hem) bedaard. Het werd een heerlijke middag. Met veel herinneringen en veel verhalen over vroeger. Er werd veel aandacht gevraagd en Els en ik hadden onze handen vol. Het zingen van “het vlasserslied” viel in de smaak. Iedereen zong uitbundig mee. Ook de meneer uit Rotterdam kende de overall en hij noemde het, net als hier, een ketelpak. Volgens hem was de naam afkomstig van de scheepvaart, want dat pak werd o.m. gedragen door de minste in rang m.n. Ketelbinkie, dus het werd ketelpak genoemd. Heel aannemelijk. En daar was iedereen het mee eens, want iedereen kende Ketelbinkie. En zo gingen de gesprekken maar door. Jammer, maar helaas moest ik deze bijeenkomst (door persoonlijke omstandigheden) na 15.15 verlaten. Els heeft het verder afgemaakt. Dank Els.Groet, Georgette13 september 14.00 ZZV Korte Bellingstraat WZC (Hulst) Gereedschap Winkel van Sinkel Trudy

Vanmiddag in de Korte Bellingstraat (Hulst) geweest met de activiteiten begeleidster Brigitte Ras. Ik had de "Winkel van Sinkel" mand bij mij. Er waren 6 dames en 1 heer. De mand slaat wel aan hoor, ja boodschappen doen heeft iedereen gedaan zodat er veel herkenning was. Vooral het flesje 4711 was voor de dames een beslist gegeven. Dat had iedereen. Een mevrouw zei: "als wij niet lekker waren kregen wij een zakdoek met Eau de Cologne onder onze neus en dan knapte je weer op. En wisten jullie dat je bij de drogist zo'n flesje kon laten vullen? De 4711 zeep had niemand, dat was voor de rijke mensen. De enige heer die bij het gezelschap zat was wel erg geïnteresseerd in de scheerspullen en verder was het voor het "vrouwvolk" vond hij. Het is een leuke mand, maar misschien weet iemand nog meer winkelliedjes, dat is zo leuk om mee af te sluiten "Jarig jetje" kende niemand wel de "Winkel van Sinkel" dat hebben wij dan maar een paar keer met elkaar opgezegd. Vooral die pillen om te poepen sloeg erg in. Een mevrouw zei: "dat zou je tegenwoordig niet meer mogen zeggen". Het was een leuke middag. Groetjes Trudy13 september 14.00 Allévo Borrendamme woning 59/61 (Zierikzee) Huiselijk leven Truusje en Catrien Van de week was de bijeenkomst in Borrendamme ook wel goed, ongeveer 8 mensen die goed mee konden doen. Er liepen verschillende verzorgers rond. Er werd positief op onze sessie gereageerd.17 september 14.30 Stadhuismuseum (Zierikzee) Kapper barbier Catrien en TruusjeWe werden heel hartelijk door Carolien ontvangen. In het restaurant van het museum werden we als groep ontvangen met koffie en de mooie taart!Carolien heette iedereen welkom en vertelde leuk en heel duidelijk over het museum.9 personen met begeleiders uit De Wieken waren gekomen en verder nog 1 meneer met begeleider.Volgens mij waren er nog 2 opgaven die we dus niet gezien hebben. De vorige dag was een meneer 99 jaar geworden en we hebben voor hem gezongen.Een aantal was echt geïnteresseerd, een paar mensen hebben er denk ik niet veel van mee gekregen. De meeste begeleiders deden tijdens onze sessie een rondje door het museum zodat de groep overzichtelijk bleef. We hebben dus de koffer barbier/kleermaker gedaan. Ik heb wel de indruk dat veel mensen dachten dat ze het museum door zouden gaan. Dat mocht ook wel volgens Carolien, maar opeens gaven ze aan dat ze half 4 weer zouden vertrekken. Wij dachten de tijd tussen 14:30/16:30 te hebben, dus er kwam opeens een eind aan. Verder kwam er niet veel te melden uit over de krant en overige vragen. We kregen nog wel een compliment dat we het zo leuk deden. Er waren ook mensen bij die veel wisten, goed ontwikkeld en bereisd waren schat ik in.Een begeleidster van de Wieken wil ons graag met een koffer ontvangen. Ze heeft een folder met je adres gekregen van ons. Hopelijk hoor je er van. Groetjes Catrien.(Carolien): Wat jammer dat je er niet was, maar ik vond het ontzettend leuk om te zien hoe de museumobjecten werden ingezet voor zo’n bijzonder doel. Echt mooi om te zien hoe de vrijwilligers de mensen tot herinneren aanzetten d.m.v. de spullen in de koffer. Geweldig! Ik ben blij dat het ook voor jullie een succes was. Jullie zijn altijd van harte welkom in het museum17 september 14.30 Fruitteeltmuseum (Kapelle) fruit & fruitteelt Corrie en Trijnie Zeeuws weerzien - Verslag bijeenkomst Feest van Herkenning in het Fruitteeltmuseum Kapelle op maandag 17 september 2018. Aanwezig 16 personen. Corrie en Trijnie komen met de koffer “Fruitteelt”. T/m het voorstellingsrondje was ook mevr. Saskia Vahlenkamp aanwezig, zij is bedrijfsleider van het museum in Goes en Kapelle..We hoorden dat 2 personen niet zouden komen, dus hadden wij een leuk kleiner rondje opgesteld. Het begin was wat warrig omdat de lijst niet helemaal bleek te kloppen.; de familie Harthoorn uit Kapelle had zich opgegeven voor 3 personen, kwam uiteindelijk met 2 maar stond niet op de lijst. Diny de Krijger kwam met 3, stond met 2 op de lijst. Maar met een groep lachende mensen die inschikte als het moest en weer uitwaaierde als het kon, kwam het natuurlijk helemaal goed. We werden gastvrij ontvangen in het Fruitteeltmuseum en de vrijwilligers zorgden voor koffie, thee en gebak. De aanwezigen werden hartelijk welkom en meteen kwam de eerste prangende vraag naar voren. Een mevrouw stelde dat ze het allemaal niet precies begreep, wat was de bedoeling enz. Ik heb uitgelegd over het ontstaan van het Feest van Herkenning, dat vrijwilligers twee aan twee naar de diverse instellingen gaan en dat het Fruitteeltmuseum behalve de “koffer” ook drie vrijwilligers heeft geleverd. Dat uit het Feest van Herkenning het project MIM is ontstaan: meedoen is meetellen. Wij proberen ouderen uit huis te krijgen; wat is leuker dan samen herinneringen op te halen. Vandaag zijn wij hier in het pas vernieuwde Fruitteeltmuseum en hopen samen met u een gezellige en interessante middag te hebben met onze herinneringen aan de fruitteelt. U heeft zich opgegeven, bent van huis gekomen, vandaag doet u mee dus u telt mee!De drie gasten uit Walcheren waren speciaal naar Kapelle gekomen omdat ze dit museum nog niet gezien hadden. De musea in Walcheren kenden ze. Op de vraag of in elk museum ook de koffer van dat museum gebruikt werd, heb ik geantwoord dat dat wel de bedoeling was.

Voordat het rondje voorstellen begon, vertelde een ouder dametje dat ze een leuk, piepklein verhaaltje had over de schillenboer uit onze krant. Ze ging staan, deed het zo ontzettend leuk, dat het spijtig is dat het niet opgenomen is. Het verhaal ging dat, zoals ze zei , “Joannes van Dokus” bij een boerin kwam die nogal “dinne” was. Bij het weggaan vroeg hij nog: Miene, heb je nog ouwe hoenders, en ja hoor, ze gooide er een paar in zijn benne en Joannes liet zijn paard aantrekken. “Ho, ho”, zei Miene de boerin en ging voor het paard staan schuivend met duim en wijsvinger. “Ik heb het zelf gezien” zei mevrouw Kloosterman. Meteen kwamen de verhalen los van verschillende deelnemers die Jodokus ook hebben gekend. Daarna stelde iedereen zich voor, en bijna iedereen had wel wat met de landbouw of fruitteelt gehad vroeger. Er was zelfs een vrouw die nog volop aan het “peren trokken” is, niet meer hele dagen zoals vroeger, maar toch ’s morgens nog een paar uurtjes.Daarna heeft Corrie het overgenomen: vertelde over het ontstaan en ook dat was alweer herkenning omdat velen zich de school van vroeger herinnerden. Zij haalde allerlei voorwerpen naar voren en op alle voorwerpen was veel reactie. Over het wecken of steriliseren is heel uitgebreid gesproken. Men was het er over eens, dat boontjes en vooral erwtjes verschrikkelijk stonken als het mislukt was en je een paar dagen niet had gekeken. Je zag de mensen griezelen. Vaak hoorde je ook: “moeder deed dat”.

Behalve met de weckketel werd er ook wel Met “druppeltjes” gewerkt. Het is ons weer niet gelukt om iemand te vinden die ons kan vertellen wat in het rode doosje zit wat in de mand is, het is ook om iets te kunnen inmaken.

De twee blauwe kannen zijn altijd een topper. Met de kruik gingen ze vroeger met koude thee naar het land of de bogerd en in de kan werd melk gehaald. Een meneer moest nog verschrikkelijk lachen omdat z’n broer onderweg van de boer de gevulde melkkan flink ronddraaide en de melk bleef er prima in. Maar toen ie thuis het kunstje nog eens wilde laten zien, brak het hengsel en de melk vloog overal heen. Ging niet goed thuis natuurlijk, maar wel zo’n verhaal wat op iedere verjaardag wordt verteld! En nu bij ons dus een flinke lach gaf, zeker als je het zo enthousiast hoort vertellen. Een deelnemer vertelde dat ze het thuis altijd hadden over nog een “kbootje” doen. Al het zo snel verteld wordt snap je het echt niet, maar bedoeld werd de veiling van Kapelle Biezelinge en Omstreken.Op de vraag hoe men het gevonden had, was iedereen zeer positief en verschillenden zeiden dat het voor herhaling vatbaar is.We hebben appeltjes geschild met het machientje en zijn daarna nog even door het museum gegaan. De sorteermachine laten werken en “geveild”. De mensen vonden het allemaal prachtig, maar je kon merken dat het genoeg was geweest. Conclusie: het was een goede bijeenkomst, heel ontspannen, in de wandelgang hoorden nog weer dat het zo leuk geweest was. Men had toestemming gegeven om te fotograferen.De middag was geslaagd, maar we vinden wel dat 2 uur te lang is. Voor mezelf wil ik er nog aan toevoegen, dat zo’n middag in dialect veel toevoegt, het geeft een saamhorigheidsgevoel. Ik voel me er heel goed bij thuis, ik hoor thuis niet anders!Trijnie18 september 14.30 Museum De Bevelanden (Goes) Winkel van Sinkel Anja en Sylvia (Verslag Anja): Na een gezellige start met koffie en taart hebben we de groep in tweeen gesplitst en ging Sylvia uiteindelijk met de helft van de groep naar de benedenverdieping, met de koffer ‘Winkel van Sinkel. Twee tafels in dezelfde ruimte bleek niet haalbaar; de zaal was ingericht met voornamelijk harde materialen, waardoor alle geluiden erg weerkaatsten. Ouderen kunnen in een roezemoes van veel geluiden vaak niet goed meer ‘filteren’, en verstaan de spreker dan niet goed. Zo blijkt maar weer dat er veel factoren zijn waar je rekening mee moet houden!De groep die boven bleef met de koffer Huiselijk Leven bestond uit 9 mensen, variërend in leeftijd van 65 tot 92 jaar. Een deelneemster (65 jaar) had van de bon voor de bijeenkomst en delen van de herinneringskrant een prachtige collage gemaakt, die ze aan haar vriendin (74 jaar) gegeven had als verjaardagscadeautje. Ze kwamen dus gezellig samen. De oudste deelnemer was een meneer van 92 jaar. Hij vertelde dat zijn vrouw enkele jaren geleden was overleden en dat hij al haar spulletjes nog bewaard had. Hij nodigde ons uit om eens langs te komen als we nog op zoek waren naar voorwerpen voor in de koffers. Toen ik de oude koffiemolen tevoorschijn haalde, vroeg hij me om eens voor te doen hoe ik die zou gebruiken. Iedereen riep meteen: ‘tussen je benen klemmen!’ dus dat deed ik braaf. Toen zei hij: “Maar als je het zo doet, gaat het fout, hoor!” Vervolgens werd mij uitgebreid uitgelegd dat je dan wel de molen zó moest vastklemmen dat je het vakje waar de gemalen koffie in valt, met je benen dichthoudt. Anders kan dat open schieten en dan kan je de koffie van de grond vegen!Dat de inhoud van de koffer geschikt is voor verschillende leeftijden bleek wel toen de jongste deelnemers vertelden dat ze zo’n oude hand-koffiemolen nooit in gebruik hadden gezien, maar wel een van de eerste elektrische koffiemolens……. die ik vervolgens uit de koffer kon toveren.

Twee deelnemers waren moeder en dochter. Dat was mooi om te zien; de moeder was niet iemand die uit zichzelf het woord nam, maar haar dochter hielp haar door soms even te zeggen: O, maar daar weet jij ook nog wel een mooi verhaal over, hé mam? De krulspelden leverden een mooi verhaal op van een van de andere deelnemers, die vertelde dat je met zo’n hoofd vol krulspelden een hoofddoek omdeed en dan daarmee ging slapen! Als ze erg strak zaten, staken de pennen gemeen in je hoofd en had je geen prettige nacht. Toen zij nog klein was, draaide haar moeder papillotten (lapjes stof) in haar haar. Die waren zacht, daar kon je goed mee slapen en had je de dag daarna prachtige pijpenkrullen. De tijd vloog voorbij, bij ieder voorwerp herinnerden de deelnemers zich allerlei verhalen. Dat maakt deze bijeenkomsten erg leuk; deze mensen kunnen hun herinneringen vaak nog heel goed verwoorden en raken soms tussendoor even in gesprek met hun buurvrouw of buurman aan tafel. Dat maakt het wat minder overzichtelijk en soms moet je goed opletten dat iedereen aan bod komt, maar het plezier is er niet minder om!Een van de deelnemers zei vaak: “Dat was vroeger allemaal heel gewoon, daar dacht je niet over na, dat wás gewoon zo.” Ik wist daardoor niet zeker of ze de middag wel leuk gevonden had maar na afloop verzekerde ze me dat ze het een geweldige middag had gevonden en dat ze zéker nog eens zou komen als zoiets nog een keer georganiseerd werd. Alles bij elkaar was het een zeer geslaagde middag.

(Verslag Sylvia): Anja en ik hadden vanmiddag een geslaagde bijeenkomst in Museum De Bevelanden.Er waren twee prachtige slagroomtaarten, echt feestelijk!Goede opkomst (21) waardoor we twee groepen wilden maken. Echter, dit was onmogelijk in één ruimte (linoleum vloer, plastic stoelen…) en dus ben ik met mijn groep naar beneden verhuisd (koffieruimte).Een aantal deelnemers hadden gevraagd om beide koffers te zien, dus hadden we afgesproken halverwege te ruilen.Ton we beneden bezig waren en ik zei dat ik wel meer had, maar dat het tijd was om weer naar boven te gaan, werd unaniem besloten om gewoon door te gaan.Rond 4 uur zijn we weer naar boven gegaan, waar Anja blijkbaar net klaar was. Een paar dames namen afscheid en we bleven met een groep van 10 personen: tweede kopje koffie (en nog een stuk taart voor wie wilde).Er ontstond een leuk gesprek over het doel van de bijeenkomst, over de krant, en het eindigde met de vraag of we weer zo een bijeenkomst wilden organiseren.Ik heb toen nog even aangestipt dat ze ook vrijwilligers konden worden, maar een mevrouw van 78 zei dat ze dat toch niet zou doen, ze had al genoeg vrijwilligerswerk gedaan…Al met al een succes en we gaan dus een nieuwe datum prikken maar een maximum van 10 deelnemers instellen. Ook de locatie  zou eventueel een café worden waar vanavond een zangavond plaats vond…20 september 14.30 SMWO vrijwilligerspunt Goes (Goes) Winkel van Sinkel Anja en Trijnie (Verslag Anja):Deelnemers; Ouderen die zich aangemeld via SMWO. Een aantal van hen werd vergezeld door een “maatje”Eigenlijk wisten we al dat de groep te groot zou zijn (22 mensen) maar Trijnie had in het Fruitmuseum een groep van 16 mensen gehad en dat ging prima. We besloten het even af te wachten maar ik heb wel nog even een mailtje gestuurd naar Barbara van der Kamp van SMWO om te vragen of er een extra ruimte beschikbaar was als dat nodig mocht zijn. Dat hadden ze keurig geregeld.Bij aanvang nog wat geharrewar met de piepkleine lift waarvan de deuren steeds heel snel dicht gingen, maar met goede hulp van mensen van SMWO kwamen we uiteindelijk allemaal aan op de derde verdieping. De filmploeg wilde graag 1 groep houden omdat het licht in de tweede ruimte niet ideaal was (en wij wilden dat ook wel, omdat we niet helemaal zeker wisten hoeveel mensen er zouden komen), maar de groep was echt te groot. Na een korte introductie van Barbara, een lekker kopje koffie of thee en lekkere koekjes, verdween Trijnie dus met de koffer Huiselijk leven en de helft van de groep naar de andere ruimte en kon ik beginnen met de koffer Winkel van Sinkel.Voor mij een “nieuwe” koffer én een filmer in de ruimte, dus ik vond het toch wel spannend in het begin. Dat bleek allemaal heel erg mee te vallen; de groep reageerde enthousiast op alle voorwerpen en ik vergat uiteindelijk gewoon dat er gefimd werd.We begonnen met de hoeden en petten, waarbij een van de deelnemers vertelde dat die vooral tijdens het kerkbezoek gedragen werden. In haar herinnering was daar wel wat competitie gaande onder de vrouwelijke kerkbezoekers. Je hoed moest toch wel een beetje opvallen tussen alle andere hoedjes. Het corset zorgde voor heel wat hilariteit, vooral omdat ik probeerde om dat ding om te doen en bleek dat ik uiteindelijk de jarretels aan de bovenkant droeg! Met enige aanwijzingen van de aanwezige dames lukte het uiteindelijk om het goed te doen. Drie dames hadden vroeger wel corsetten gedragen. Gewoon, omdat het heel gebruikelijk was. Ik vroeg of dat prettig was om te dragen en kreeg als antwoord dat het soms ’s avonds wel heel fijn was om het weer uit te doen maar dat het toch ook als een soort stevig ruggensteuntje werd ervaren.

Een dame van 92 had gehoopt wat oude Goesenaren te ontmoeten tijdens deze bijeenkomst, want “daar zag ze er niet veel meer van.” Daarin werd ze teleurgesteld want ze kende niemand uit de groep, maar dat weerhield haar er niet van om honderduit te praten over allerlei herinneringen. Zo nu en dan moest ik haar even afremmen om anderen de gelegenheid te geven om óók iets te vertellen. De ouderwetse snoepjes leverden veel gespreksstof op. Je kocht ze na lang twijfelen voor een cent. Een mevrouw vertelde dat ze in het dorpswinkeltje lang mocht kijken naar het snoepgoed dat onder een glasplaat lag, maar je mocht het niet zelf pakken. Je mocht het aanwijzen en dan pakte de winkeljuffrouw het voor je. De blikjes met snoepjes gingen rond, er mocht van gesnoept worden. Een mevrouw vertelde dat haar moeder zelf babbelaars maakte. Soms, als de suiker te warm was geworden, werden dat geen babbelaars, maar keiharde ‘brokken’. Ook lekker, maar je moest er vooral niet op bijten want ze waren zo hard als steen. Een meneer vertelde dat hij elke week een halve cent mee naar school moest nemen. Daarmee werd gespaard voor het jaarlijkse schoolreisje. Soms gingen ze helemaal naar Hoek van Holland! Daar werd reikhalzend naar uitgekeken en de teleurstelling was dan ook groot toen de oorlog uitbrak en het schoolreisje niet doorging. Veel oorlogsverhalen in deze groep; hoe schaars alles was en hoe inventief mensen waren om toch iets voor elkaar te krijgen. Een mevrouw herinnerde zich dat haar moeder na de oorlog gordijntjes maakte van repen verband, die ze aan elkaar naaide.Bij de oude huisapotheek beweerde een mevrouw heel stellig: Vroeger hád je nooit hoofdpijn! Je was ook nooit ziek. Daar had je geen tijd voor en je moest je niet aanstellen. Er werd gemopperd over de mode van tegenwoordig; broeken met gaten en scheuren erin! Onbegrijpelijk voor deze mensen, die opgroeiden in een tijd waarin kleding eindeloos versteld en gerepareerd werd, om er toch zo netjes mogelijk bij te lopen. Een oma wilde haar kleinkind wat geld geven om maar eens een nieuwe broek te kopen, toen ze hem voor het eerst zag met zo’n broek. Hij vertelde haar dat de broek die hij droeg, gloednieuw was en € 125,- had gekost. Ze vertelde dat ze met een klap haar portemonnee had dichtgedaan en had gezegd; ‘ik geloof er niks van en ik vind het géén gezicht!”Er waren teveel verhalen om op te noemen: over alle venters die aan de deur kwamen om dekens, keukenspullen en nog veel meer, te verkopen. Over de Warm-waterboer in de stad, waar een deelnemer als jongetje elke morgen een emmer warm water moest halen voor zijn moeder. Over het sparen van sigarenbandjes, de kleine hebbedingetjes die je van de lorrenboer kreeg. (“Als we er thuis ruzie om maakten wie er mee mocht spelen, dan deed mijn moeder de kachel open en gooide het speeltje erin”). Over losse waren die je bij de kruidenier haalde, boodschappenboekjes, speldjes (een meneer schreef soms een mooie brief naar een producent van huishoudelijke artikelen en vroeg dan of ze hem een speldje wilden sturen)Al met al weer een geslaagde middag, met enthousiaste deelnemers die na afloop zeiden dat ze wel vaker zo’n middag zouden willen mee maken. Ik hoorde later van de filmploeg dat een mevrouw tegen hen gezegd had dat ze voor wel 4 dagen gespreksstof had, na deze middag. Een mooi compliment!Na afloop nog even nagepraat met wat mensen van SMWO. Ze vonden de middag erg geslaagd en zien uit naar een vervolg.Het was gisteren zeer geslaagd en vond dat de filmploeg op een goede manier aanwezig en toch niet opvallend waren. Natuurlijk zijn we benieuwd naar de film. Ik wil deze ook graag aan de deelnemende mensen laten zien. (Verslag Trijnie):Aanwezig: 9 dames, maatjes en cliënten. Ineke Riens van SMWO.IN eerste instantie zouden Anja en ik samen met de koffer “De winkel van Sinkel” werken, maar de groep bleek toch te groot en moest gesplitst worden Gelukkig was er nog een ruimte beschikbaar en kon ik daar met de koffer “huiselijk leven” aan de slag gaan. ’t Was bijzonder voor Anja: zij en haar groep werd geinterviewd en gefilmd.Ineke heette ons allemaal welkom, ze vond het jammer dat het met de lift soms een beetje moeizaam ging, maar wij zaten allemaal al lekker aan de koffie met wat lekkers, een goed begin.We zijn begonnen met een voorstelrondje en dat leverde een bijzondere samenstelling op. Naast Zeeuwen was er iemand uit Peru, uit Portugal, uit Turkije en uit Suriname. Allemaal Nederlands sprekend en wat bleek, heel veel dezelfde herinneringen. Dat gaf wel een speciaal tintje aan deze middag want we konden kijken en vergelijken!We hebben eerst de tafel gezellig aangekleed, het mooie servies er op; de luxe koffiepot die ik altijd meeneem had belangstelling van een van de dames (die bleek wat te handelen in allersoort dingetjes). IK zei: wat geeft u er voor, nou het was toch wel 30 Euro waard volgens haar. Toen ik zei dat ik het voor 15 gekocht had, zei ze, ja maar dan vroeg ik er toch 30 voor! Allerlei leuke reacties van haar bekenden. Veel reactie op het borduurwerk en over “ de jongelui van nu, ze kunnen nog geen draad in de naald steken of een knoop aanzetten”. Een moeder was uitermate trots op haar volwassen zoon die dat wèl kon. Toen het op stoppen kwam, iedereen stopte vroegen zijn sokken. Daar kwam natuurlijk de paddenstoel bij. Leuke reactie van de mevrouw uit Suriname: nee, zoiets hadden wij niet, want wij droegen nooit sokken! herinnerde zich de krulspelden en de droogkap; vroeger werden ook lapjes gebruikt om krullen in te zetten.

’t Was leuk om de bus met koffiebonen rond te laten gaan, lekker om te ruiken. Twee dames hebben koffie gemalen, Ineke heeft heet water gehaald, en zo konden we midden in de groep koffie zetten, vond men heel leuk, maar er werd toch niet van gedronken, maar bij het tweede bakje hoort een lekkere babbelaar, en die ging er goed in.Er was geen heer bij, maar ik heb toch de scheerdoos rond laten gaan en het was interessant dat er veel herinneringen naar vaders gaat, hoe die zich schoren, ook wel de man, maar minder. De Brylcreme werd lekker uitgeprobeerd omdat een van de dames vertelde dat zij dat zelf altijd nog gebruikt. Pijpen kende iedereen, maar niet zo’n pijpenhanger. Wel werd er verteld over lange witte, aarden pijpen, als je daarin rookte, kwamen er mooie beeldjes op te staan, bijv. een molen. Meerderen wisten dat. Om nog bij de mannen te blijven: een mevrouw vertelde dat haar opa altijd pruimde. En dan zei hij: “Ik heb een snoepje, laat me je handjes eens zien” en dan kwam er een straaltje. Zij rilde nog bij de gedachte. In Suriname pruimde de moeder.Om 4 uur was het tijd om afscheid te nemen, de dames waren allemaal enthousiast en willen nog graag eens terugkomen. Jammer, ik was m’n camera vergeten. Om het toch een beetje op te fleuren heb ik het logo van internet gehaald en een oud prentje gebruikt.We hebben even nagepraat: Jos, Barbara, Ineke en ik. We zijn het erover eens dat het een mooi concept is, een fijne middag voor veel ouderen. We gaan er voor.Trijnie24 september 10.30 Ter Weel De Villa (Goes) Fruit & fruitteelt Eva en Jan Jaap + Annelies Vanmorgen de fruit-koffer bekeken,en het is wel geblekendat je op je oude dag nog wat kunt lerenover maatringen voor appels, pruimen of peren.Nog nooit hadden ze daarvan gehoord.Maar melkbus en stuutezak, dat bleek akkoord!Alsook weckpotten, klompen en haken om te wegen.De snijbonen-machine kwam iedereen tegenin zijn leven en soms had er iemand een goed idee:een motor van een bromfiets die het snijwerk dee.Wel wat keukendoeken rondom het apparaatanders vlogen de gesneden bonen zo op straat! Tenslotte hebben we samen nog een appeltje kunnen schillen(met een beetje bloem erop, en dan….ohhhh, dat zouden we wel willen!) Jan Jaap en Eva24 september 14.30 Museum Het Warenhuis (Axel) Winkel van Sinkel Anneke en AnkieVanmiddag een prachtige bijeenkomst gehad. Enthousiaste mensen,  die echt een middagje uit waren.Ik heb er nog een verslagje van geschreven. en een paar foto’s. Nadat ik Nella aangekleed had, maakten alle gasten foto’s, zo mooi vonden ze het. Ik begreep van een van de gasten dat ze al een mail van jou gekregen hadden over het verloop van de middag.12 mensen hadden zich aangemeld en ruim voor de tijd kwart over twee, waren ze allemaal aanwezig. Op een na, meneer v.d. Ploeg zijn vrouw had in de tussentijd een oproep gekregen voor een knieoperatie en lag in het ziekenhuis. Maar hij kwam alleen, zoveel zin had hij er in. Er kwam niemand uit Axel, maar uit alle plaatsen hier rondom. Een echtpaar kwam uit Drenthe. Zij hadden ergens de krant gevonden en zich aangemeld. Ik was samen met Nella, want Ankie moest werken vanmiddag.Allemaal waren ze verbaasd over de ontvangst in de koffiehoek, koffie met taart, feest!! Na de koffie gevraagd hoe ze het wisten. Ze hadden de krant wel gevonden, maar niet direct, maar via een ander. Gevraagd wat ze er van vonden. Allen waren positief, hadden alles gelezen en vroegen of er weer een krant kwam in de toekomst. 4 keer per jaar vonden ze geweldig.Na de koffie gingen we naar een andere ruimte waar de klederdrachtkoffer al klaar stond. Maar in die ruimte hingen ook oude merklappen en foto’s van “beroemde”Zeeuws Vlamingen.Dat was ook zo interessant dat het nog een kwartier duurde voordat ik ze mee kreeg voor de klederdracht. Maar ook hier heel veel reacties en genieten. Kwart over vier pas klaar en toen wilden ze eigenlijk ook nog wel in het museum kijken. Ik heb gezegd een kwartier, maar dat werd een half uur en voordat iedereen enthousiast vertrok was het 5 uur.We werden wel 10 keer bedankt en iedereen had enorm genoten. Als het weer was, wilden ze graag komen.Nella en Anneke25 september 14.00 ZZV De Lange Akkers woonzorggroep (Koewacht) landbouw en vlas Jacqueline en Trudy

De eerste groep bestond uit 5 dames en een 1 heer die wat dieper in t dementerend proces zaten.Trudy begon met een praatje, en liet gelijk de overal zien. Dat was herkenbaar, de meeste cliënten hadden wel op de boerderij of t land gewerkt. De klompen / bietenstekker en maai zigel riepen toch wel reacties op.Zelf een mevrouw waar de zorg van zei dat ze niet zou blijven, zat er rustig en luisterend bij, zat stilletjes te genieten.De koffiemolen met vers gemalen bonen ging van hand tot hand, wat rook dat weer lekker bekend.Het mooie peterolie stel trok ook de aandacht, want wie had dat vroeger ook niet in huis !De middag ging snel voorbij, en we sloten af met t bekende vlaslied.25 september 15.00 ZZV De Lange Akkers (Koewacht) landbouw en vlas Jacqueline en Trudy De tweede groep zat al op ons te wachten. Het waren 3 heren en 4 dames met nog 2 vrijwilligers.We deden eerst even een kennismakings rondje.Met een kopje thee erbij begon ik ( Els ) met een praatje en ging de koffer open.Een mevrouw reageerde gelijk, en vertelde dat ze vroeger altijd in ‘t vlas had gewerkt. Ze begon er gelijk enthousiast over te vertellen, de andere bewoners sloten aan.Foto's van bloeiend vlas en en werktuig werden bekeken.Ook de heren genoten van de artikelen zoals een schaar om de schapen te knippen, en de kam/ borstel om de haren van het paard te kammen.De spulletjes gingen van hand tot hand, te veel om allemaal op te noemen.Ik las nog een verhaaltje voor over vroeger hoe t in de keuken allemaal verliep, en hoe t tegenwoordig toeging.Maar zei een mevrou: “ Toen was t wel gezellig hoor !”Ook hier sloten we de middag af met t vlas lied.Ik bedankte allen voor hun aandacht en inbreng, en ze zeiden dat we zeker nog eens terug mochten komen.25 september 14.30 Goemanszorg (Dreischor) Varkensslacht Catrien en LeanneWas weer een geslaagde middag,12 pers. opgegeven en gekomen. Jammer dat 3 pers. iets later aankwamen en zo bescheiden waren dat ze zich maar niet bij ons durfden voegen! Ook niet op uitnodiging van de baliemedewerker. Ze gingen tegen betaling het museum in!De rest van de groep was heel geänimeerd. Dit zijn zo lijkt ons geen eenzame of licht dementerenden, wel heel leuk.Wij hebben er ook weer van geleerd. De ontvangst van Gerard was ook heel hartelijk, hij bleef erbij en vertelde over waar we waren en aan het eind mochten de mensen nog even het museum door.H.groet Catrien. 25 september 14.30 Museum Scheldewerf (Vlissingen) Werken bij de Schelde Jo en Jolanda 16 deelnemers (3 afzeggingen, 3 niet gekomen)Samenvatting van deze middag: EEN GEWELDIG LEUKE BIJEENKOMST!Al bij binnenkomst van de deelnemers was de sfeer geanimeerd en zeer verwachtingsvol. Veel van de aanwezigen bleken een relatie te hebben met de Scheldewerf. Bijv. doordat hun echtgenoot er had gewerkt, of doordat ze in de buurt hadden gewoond, bij de marine werkten of het gebouw hadden bezocht voor medische of sportkeuringen. Alhoewel de dames de overhand hadden, was er ook een aantal heren. De ontvangst was allerhartelijkst. Veel dank aan de museummedewerkers o.a. Marian en Doeke Roos en de gidsen Jan Coppoolse (oud Scheldemedewerker) en Theo de Badts (oud basisschooldirecteur). Eén deelneemster gaf aan dat zij samen met haar dochter graag de schoolkoffer wilde zien. Daarom is Jo vergezeld door Theo de Badts en Marian Roos naar de bovenetage gegaan om in toepasselijke entourage schoolherinneringen op te halen.

De rest van de groep was speciaal voor het onderwerp Scheldewerf gekomen en bleef op de benedenetage. Jolanda begon met een kennismakingsrondje, gevolgd door een informele presentatie door Doeke Roos over de geschiedenis van het gebouw, aangevuld met ‘eerste hand’ informatie van Jan Coppoolse. Er was direct veel interactie. Verbazingwekkend hoeveel details nog bij iedereen bekend waren. Een nog zeer fitte mevrouw van 90 had het hoogste woord. Over de hiërarchie bij de Schelde: aan de kleur van de werkjas kon je zien wie de baas was. En als je wilde solliciteren en door de medische keuring was, kwamen ze eerst nog bij je thuis controleren “of alles wel netjes was”. Veel van de aanwezigen kenden dokter Stumfius, waarmee ook minder leuke herinneringen opkwamen omdat hij ook asbest patiënten onder zijn hoede had. Iedereen herinnerde zich ‘de blaas’: de fabrieksbel die steevast om 10 voor 8 luidde en het ritme van de dag bepaalde. Het was tevens het sein om naar school te gaan. Verder ging het over de personeelsbus die werknemers en leerlingen ophaalde, de katholieke klanten van de katholieke slager naast De Schelde, de loonzakjes op vrijdag met de borreltjes die dan klaarstonden in het café, tewaterlating van nieuwe schepen en de enorme vloedgolf die dat veroorzaakte (voorzichtig voor natte voeten op de kade!). Maar ook een serieuze discussie over de noodzaak tot sluiting van

De Schelde en de rol van de concurrentie daarbij. En toen moest de koffer nog geopend worden! Alle voorwerpen kregen aandacht. Jolanda toonde een vlakschaaf en een mevrouw vertelde dat ze er één cadeau had gedaan aan haar man toen hij 35 werd. Er werd hard gelachen toen Jan Coppoolse de vlakschaaf uit de museumcollectie toonde: die was even iets groter! Een mevrouw maakte een foto van een vlaggetje van de Schelde, om thuis aan terug te denken.

Ondertussen werd er op de bovenetage vrolijk gelachen en zelfs gezongen. De mevrouw die de schoolkoffer graag wilde zien (79 jaar), had het reuze naar haar zin. Zij vertelde dat zij t/m de 8e klas op school had gezeten (14 jaar). Tijdens de 4 weken vakantie per jaar moest ze meewerken op het land. Slechts de woensdagen waren echt vakantie: ze mochten dan 2x naar het strand en 2x naar familie. Bij alle voorwerpen uit de koffer kwamen leuke verhalen. Het Van Nelle boekje ‘van het tovervisje” waarvoor ze bij opoe plakplaatjes mocht sparen. En onder luid applaus gaf ze een perfecte demonstratie klepperen.

De tijd vloog. Jolanda heeft tot slot aan iedereen gevraagd hoe ze de krant Zeeuws Weerzien hebben ervaren. Enthousiaste reacties en verzoek om een volgend nummer. Vooral het artikel over de schillenboer was populair. De mevrouw van 90 was op uitnodiging van een familielid meegekomen en had de krant niet ontvangen, maar wilde die alsnog hebben “Kun je hem alsjeblieft opsturen?”. Maar haar meegekomen vriendin beloofde er één voor haar te halen bij de Emté, daar had zij ze nog zien liggen. Een meneer had de krant in zijn binnenzak en vertelde trots dat hij aan de prijsvraag had meegedaan maar dat er volgens hem meerdere versies van het rijmpje waren. Op verzoek heeft hij het voorgedragen, wat een golf van herkenning te weeg bracht. Op de vraag of hij de bijeenkomst leuk had gevonden zei hij: “Het was geweldig leuk om met z’n allen herinneringen op te halen. Er is veel naar voren gekomen. Maar het was nog maar het topje van de ijsberg.”(Marian vertelde dat er veel vraag was in het museum naar de krant. Zij hadden slechts één exemplaar door de bus gekregen. Toegezegd om nog een stapel te komen brengen. Zij had ook de indruk dat in Vlissingen zelf niet veel kranten waren rondgebracht. Dit beeld kan kloppen, de stadskernen hebben minder kranten gekregen dan de dorpen).

Bij het weggaan gaf bijna iedereen aan graag nog een keer naar een bijeenkomst te willen komen. Eén mevrouw wilde alle koffers wel een keer zien!Doeke Roos gaf aan de bijeenkomst ook erg leuk te hebben gevonden en dat dit zeker voor herhaling vatbaar is.

Hanneke heeft twee dames opgehaald en thuisgebracht. Wat zij onderweg vertelden, was ook interessant. Eén mevrouw (87) had gehoopt oud collega’s van haar man te ontmoeten. Wat niet het geval was, maar ze vond het toch prettig om over haar/ hun verleden te kunnen spreken. De andere mevrouw (84) was aan het begin van dit jaar haar man verloren. Ze waren 65 jaar met elkaar getrouwd geweest en hadden altijd alles samen gedaan. Ze heeft deze uitnodiging uit de krant aangegrepen om zelf weer op pad te gaan, maar vond het moeilijk nu naar huis te gaan omdat ze niet meer met haar man kon napraten over de middag. Beide dames waren ongelooflijk dankbaar.De formule museale presentatie in combinatie met de koffer, is een hele leuke. Het legt de aandacht op het erfgoed / historie en lokt uit tot meepraten. Zeer geschikt voor algemene doelgroep. Bovendien kunnen de museummedewerker en onze vrijwilliger elkaar goed aanvullen.We hebben een hele gezellige middag gehad met de koffers op dinsdag 25 september! Er kwamen hele boeiende gesprekken naar voren, en de gidsen hebben daar goed op ingespeeld met de Scheldekoffer.Voor de schoolkoffer was maar een persoon met haar dochter, maar dat hebben we toch gedaan, ik kom zelf ook uit het onderwijs, dus dat kwam goed uit. Was erg leuk, van genoten. Eerste keer dat ik het meemaakte. Wat me opviel dat het niveau van de deelnemers zo hoog was. 27 september 14.00 ZZV Korenmarkt WZC (Hulst) Kraam- en babytijd Ria en Gerda Vanmiddag zijn Gerda en ik naar de Korenmarkt 1 geweest met de babykoffer.Drie mannen, vier vrouwen, waarvan één geen kinderen had. Dus eigenlijk niet de groep voor de babymand. Één dame was echt stokdoof. Gelukkig zat Gerda vlak naast haar en die "schreeuwde" letterlijk alles in haar oor. Een man wist meteen wat alles was maar had er nooit iets mee gedaan. Eigenlijk was er maar één dame, die echt nog heel veel wist. We hebben geprobeerd om alle mensen erbij te betrekken en dat was bij twee mannen niet te doen. Waarschijnlijk had ik zelf ook mijn dag niet. Brigitte zei, dat ze toch een gezellige middag hadden gehad. Dat hopen we dan maar.De koffers worden al lang van te voren gereserveerd en zij weet dan nog niet wie er zulken deelnemen. Bovendien kan het ook afhangen hoe de cliënten zich voelen die dag. Van de man, die alles wist te benoemen was zijn vrouw aanwezig en die ging eerder dan gepland weg. Later vertelde Gerda, dat ze zei, dat ze het niet meer aan kon zien?? Wat dat betekent weet ik niet.  Ik complimenteerde hem geweldig. Waar doe je goed aan?

Volgende keer weer beter.27 september 10.30 SVRZ Palet (Middelburg) i.s.m. stageklas Zorgopleiding Dagelijks leven tijdens de oorlog Jan L.Enige tijd geleden kreeg ik het verzoek van Caya Don, een stagiair bij Het Palet. Zij is studente bij de Zeeuwse Praktijkopleiding Ouderen van S.V.R.Z. en W.V.O.Zorg. Als schoolopdracht wilde zij een activiteit organiseren voor haar medestudenten en zij dacht daarbij aan een bijeenkomst met de deelnemers van het Palet.Donderdagmorgen waren er een twaalftal deelnemers van de dagopvang en een twintigtal studenten van de Z.P.O .begeleid door vijf leerkrachten.Henrietta Joosse die de leiding heeft bij het Palet had gekozen voor onze koffer over het dagelijks leven in de oorlog. Met die koffer bezoeken we ook elk jaar de groepen 8 van buurscholen die in hetzelfde gebouw zitten. Wij gaan daar dan heen met een aantal mensen van de Dagopvang die aan de hand van de in de koffer aanwezige spullen vertellen hoe zij als kinderen de oorlog hebben beleefd. Caya wilde dit ook graag met haar medestudenten ervaren. Zij meende dat dat een interessante en leerzame studiebijeenkomst kon zijn.Met de hele groep zaten we om een hele grote tafel, onze deelnemers tussen de studenten en al heel gauw werd er druk gebabbeld.Henrietta vertelde aan de deelnemers het doel van deze morgen en aan de studenten wie deze bezoekers waren en waarom ze naar het Palet komen.Mijn eerste vraag aan de ouderen is altijd waar zij woonden toen de oorlog begon en dat geeft iedere keer weer verrassingen. De eerste die ik het vroeg kwam uit Nieuwdorp en vertelde dat hij als kind weinig van de oorlog had gemerkt, behalve aan het einde in november 1944 toen de strijd om de Sloedam plaats vond, vlak bij Nieuwdorp. Maar honger had hij nooit geleden. Daarna kwam er een dame aan het woord en vertelde dat ze op Wieringen woonde en in 1940 moest evacueren omdat Wieringen werd geïnundeerd en zij naar Medemblik gingen. Ook had zij het laatste oorlogsjaar meegemaakt met de hongerwinter. Ook was er iemand die in Rotterdam woonde bij het begin van de oorlog. Zij was met haar zusje ergens in Nederland, waar wist ze niet meer, ondergebracht, maar bij aankomst in het opvanggezin wilde ze niet eten omdat haar zusje bij een ander gezin was, pas toen ze herenigd waren ging het weer goed. Ze kon dat verhaal goed vertellen en was gelukkig niet geëmotioneerd. Ze heeft het verhaal wel nog enkele keren herhaald. Ook vertelde zij dat ze altijd moesten schuilen onder de trap, iets wat verschillende ander deelnemers zich ook herinnerden. De man uit Hoensbroek had weer heel andere ervaringen, omdat de Duitsers altijd hun buren waren en ze bijna dezelfde dialecten spraken.Bonkaarten, gasmasker, het blik van de voedseldropping, oorlogsgeld, het geboortekaartje van een onderduikerskindje (joodse onderduikers) uit 1944 met de namen Grietje Francisca (de naam van Prinses Margriet) en heel wat andere dingen uit de koffer gaven stof genoeg om het gesprek gaande te houden en het verbaast me iedere keer weer wat deze mensen allemaal nog weten.Met veel interesse hebben de studenten dit meebeleefd. Grappig was wel dat, waar de leerlingen van de Basisschool altijd nog zoveel vragen hebben aan de ouderen, deze leeftijdsgroep daar minder behoefte aan heeft, mogelijk omdat het voor hen naar twee kanten toe heel leerzaam was. Een oorlogsverhaal dat voor hen veel nieuwe belevingen naar voren bracht en het feit dat zij straks in hun werk op deze manier met ouderen gesprekken aan kunnen gaan die voor die ouderen heel belangrijk kunnen zijn.In een nagesprek met de leerkrachten kwam hun verbazing naar voren over het feit dat deze hele groep zo sterk geïnteresseerd was. Normaal gaan de studenten na een dergelijke bijeenkomst meestal direct weg, terwijl ze nu allemaal bleven en er over napraatten. Gedurende de anderhalf uur werd er onderling ook nauwelijks met elkaar gebabbeld.De leerkrachten zagen ons project als een bespreekpunt voor de praktijkopleiding.Al met al een geslaagde bijeenkomst. Jan Louwerse.

TOTAAL SEPTEMBER: 52

1 oktober  SVRZ Pomona (Kapelle) Was/ grote schoonmaak Trijnie en Cathrien + Annelies Monique van der Ouderaa was de verantwoordelijke en een van de verzorgenden is de hele tijd bij ons gebleven.We waren zelf erg vroeg, en de mensen waren nog niet klaar met het ontbijt, soms komt het zo dat dingen uitlopen. Wellicht toch beter ’s middags in het vervolg?We hadden een groep van 13 personen, 11 dames en 2 heren; beide kamers 3 en 5 waren net als andere keren weer samengevoegd. Er heerste een opgewekte stemming en diverse dames waren al vol verwachting, vertelde de begeleidster. De Winkel van Sinkel heeft een schat aan voorwerpen, en dat hoort natuurlijk bij zo’n koffer. Wat fijn dat we een echte winkelbel hebben! Nadat we gezegd hadden dat we naar de winkel gingen, hebben we de winkelbel geluid en daarna allemaal gezongen van “in de winkel……….” Leuk, bijna iedereen zong mee. Het laatste woordje “poepen” kwam maar bij een enkeling over de lippen!

We zijn begonnen met de hoeden en petten en ja hoor, er werd gepast, en zelfs werd een hele tijd het hoofddeksel opgehouden. Op een gegeven moment is er van de rode zakdoek nog een muts gemaakt voor de zon. Een van de dames vertelde dat ze dat ook in een driehoek deed en samen met Annelies werd er gedemonstreerd. Een van de heren vertelde dat de rode zakdoek ook werd gebruikt bij het geitenmelken.Als je zo netjes aangekleed bent, doe je lekkere Eau de Cologne op je zakdoek . Iedereen wil graag ruiken, maar de flesjes zijn bijna leeg en de reuk is er ook een beetje af. En de schoenen moesten gepoetst, iedereen herkende de Erdal. En op maandag of dinsdag moest er gepoetst worden al vast weer voor de volgende zondag.Het korset was nog het meest leuk voor onszelf; er was maar één mevrouw die het kende. Een korset werd echt gedragen bij een generatie vóór deze leeftijdsgroep. De moeders hiervan waren de draagsters! Natuurlijk vonden ze het leuk hoe Cathrien er in gehesen werd, het valt nog niet mee om boven onderkant en voor en achterkant te vinden. We hadden genoeg materiaal om te wassen en te strijken en daar over te vertellen. Leuk al die oude merken. De Sunlight – ‘sunligt’ werd vroeger gezegd – rook heerlijk en als je hem in de klopper deed, kon je er een lekker sopje van maken voor de afwas en een klein wasje.Het was een geanimeerde morgen, met veel herkenning en met z’n allen hebben we weer het lied ten afscheid gezongen (meer poepjes) en met de winkelbel ging de deur van de winkel weer dicht.Na afloop hebben we de koffer bij Rebecca in Pomona gebracht: een mooie ruimte.Trijnie 3 oktober 10.30 SVRZ Theresiahof (’s Herenhoek school Peter en Rebecca Het liep allemaal nét niet in de soep, maar door roosterwijzigingen en kofferverplaatsingen was de voorbereiding nogal rommelig: ik dacht dat Eva de koffer had, maar die bleek bij Rebecca te staan, dus die heb ik vanmorgen nog even snel opgehaald. Eva haalde 2 bijeenkomsten door elkaar en stond in Ovezande op mij te wachten terwijl ik op haar stond te wachten in ’s Heerenhoek. Uiteindelijk konden we, iets later dan gepland, beginnen met de schoolkoffer. We bleken geen van beiden de afspraak bevestigd te hebben, dus we waren een verrassing voor de meeste medewerkers. Degene die er wel van wist, dacht dat we twee woonkamers in 1 ochtend zouden kunnen doen. Dat hebben we uiteindelijk niet gedaan; nieuwe locatie, geen idee hoe de mensen in de groepen zouden zijn, etc. Maar……. alles in goed overleg en uiteindelijk verliep de ochtend prima. Wel gevraagd om voortaan 1 aanvraag per groep te doen.Een groep van 7 mensen, in verschillende stadia van dementie. Sommigen nog vrij helder en goed aanspreekbaar, anderen alleen reagerend op individuele aandacht of slecht verstaanbaar. In eerste instantie 3 heren, waarvan er 1 onrustig was en uiteindelijk door een van de begeleiders werd verplaatst naar een rustiger plekje in de huiskamer. 1 mevrouw die niet sprak, maar wel reageerde op voorwerpen; de tol, de knikkers, ze pakte zelf, tot mijn verbazing, na enig aandringen de inktpen en begon het plaatje van Mies de kat in te kleuren op een van de kopieën van de leesplankjes. Een van de heren kende de lei en griffel nog van school en toen ik hem vroeg hoe je de lei weer schoonmaakte, likte hij aan zijn vinger en poetste de letters weg. De overgang naar schrijven met de inktpen had hij op school niet fijn gevonden; als je een fout maakte kon je die niet meer uitpoetsen met je vinger. Een mevrouw zei dat ze alles van school verschrikkelijk vond; schrijven met een inktpen (altijd vlekken!), het breien van sokken (die stroeve breipennen!) maar ze was weg van de oude poëziealbums en bleef er maar steeds in kijken en lezen. De heren probeerden de tol te laten draaien en zongen het klepperliedje en het liedje van de koenkelpot. De kaatseballen riepen bij de dames herinneringen op; een kon het vroeger met drie ballen, een ander zelfs met vier. Ik heb gisteren prettige reacties gehad vanuit Theresiahof waar jullie vrijwilligers voor het eerst waren, met als thema schooltijd. Graag wil ik jullie nog een keer uitnodigen het liefst op een maandagmorgen of woensdagmorgen.3 oktober 10.30 SVRZ Theresiahof (’s Herenhoek) Peter en Rebecca SchoolPeter laat het afweten: auto kapot. Zegt de Schakel en Rebecca af! Fifi en Gijs komen op tijd om te filmen en krijgen te horen dat het niet door gaat vanwege kapotte auto. Via Sylvia contact opgenomen met Peter, Fifi heeft de koffer opgehaald, Rebecca heeft de situatie gered. 40 mensen!!! Dit moeten we de volgende keer anders aanpakken.4 oktober 14.00 in’t Opper Vierbannen (Bruinisse) grote schoonmaak Toos en WillyDe bijeenkomst in t'Opper vanmiddag was heel gezellig. Een verzorgende de gehele tijd aanwezig ook had zij had de middag met de dames tijdens de lunch al voorbereid. Ik heb een poging gedaan op enkel foto's te maken.5 oktober 10.30 Ter Weel Krabbendijke (Krabbendijke) Koken & Bakken Eva en Anja Te Krabbendijke gingen we Koken & Bakken,gehuld in onze schorten met van die grote zakken.En op de vraag: wat zat daar allemaal in?

Antwoord: rotzooi. Dus die zak had echt wel zin. Tafelzeiltjes: dat gebruikten we allemaal,want geen vlekken! (die eruit krijgen is een ander verhaal).De voorraadbussen kende ook iedereen:thee zat er nooit los in, het papier bleef er omheen. Petroleumstellen werden als warmhoudplaat gebruikt,Op onze vraag of dat niet walmt of vies ruikt?Nee hoor, gewoon de deuren open zetten,een kniesoor die daarop destijds lette! En dan de snijbonenmolen: ach jee,Wat een kind voor de oorlog daarmee dee:Er kwam 30 kilo om te snijden voor 2 cent per kiloDan verdiende je 60 cent en dat vond je dan ZO!! De herfstvakantie was niet bedoeld om te chillen,Dat mocht je wel willen!Er moest geoogst worden: alle dorpsbewoners werden ingezet,maar dat zorgde, tijdens het werk, ook voor veel pret! Anja en Eva5 oktober 14.30 Allévo Borrendamme (Zierikzee) Handwerken Leanne en CatrienVanmiddag naar Borrendamme geweest en ook Catrien was erbij, dus dat was fijn.We werden er goed ontvangen door Rianne met koffie en thee.De dames zaten al klaar rond de tafel en we waren met 8 dames.De mensen herkenden veel en hadden merendeels herkenning bij de materialen die in de Handwerkkoffer zaten. Allemaal hadden ze wel sokken gebreid en ook stoppen was een herkende bezigheid.Ook vertelde een van de dames dat in de oorlog een trui die te klein was uitgetrokken werd en hier werd voor haar een badpak van gebreid en ja, als je dan in het water ging, dan rekte dat verschrikkelijk uit.8 oktober 14.00 SVRZ Nieusande, zorg-infra activiteit (Ovezande) Winkel van Sinkel Cathrien Eva en AnjaDe Winkel van Sinkel bestond niet in Ovezande,maar winkels genoeg, men s tond nie t met lege handen!Pet ten, pannen, lekstaven en babbelaars kon men zo kopen.Voor bepaalde zaken kwam er een leurder aangelopen.En voor boeren met melk, vodden, kolen en schil len,za t he t geld in een redicule, dus dat werd: rok opti l len!10 oktober 10.00 ZZV Steunpunt mannenpraatgroep Lange Bellingstraat (Hulst) Mariamaand Georgette Vanmorgen, 10 oktober, bezocht ik een groep van 5 mensen (er werden 8 mensen verwacht, maar 3 mensen waren wat ziek of konden de moed niet opbrengen of wilden niet) op de nieuwe locatie, Lange Bellingstraat 6 in Hulst, met de Mariakoffer. De A.B. Brigitte en de vrijwilliger Marleen (van Curamus) begeleidden deze groep. Heel fijn om dit gezamenlijk te kunnen doen. Bij binnenkomst sprak een mevrouw me al direct aan, in het Hulsters dialect: “Ik ken ou toch, want gai woonde toch bai mai om den hoek. Ik zijn toch zo content dat ik ou weer zie. Komde gai misschien leuren mee zo’n ouwe koefer”. Ik zei: “Nee hoor, ik kom niet leuren. Ik heb wel een oude koffer, en daar zitten hele mooie voorwerpen in speciaal voor jou en die wil ik eventjes laten zien. Tenminste als je het goed vindt. En…je hoeft dus helemaal niks te kopen of te betalen”. Ze antwoordde heel lief: “Dan ist goed. Want ik zijn nouw wel nieuwsgierig gehoören. En komde gai dan van de week bai mai om de koffie”. En dat heb ik ook beloofd. En we waren de hele bijeenkomst de beste vrienden. Ik had al wat voorwerpen uitgestald op de tafel en de belangstelling hiervoor was groot. Na het uitdelen van de rozenkransen, baden wij gezamenlijk het “Wees Gegroet Maria”. Dat werkte prima, want ieder bad mee. Heel devoot. 2 mensen hadden een bedevaartreis gemaakt naar Lourdes. Deze reis werd door beiden uitvoerig, tot in detail, besproken. De meneer was met de bus naar Lourdes gereisd, o.l.v. kapelaan Gieilleit (een bekende pastoor/beeldhouwer/kunstenaar in Zeeuws-Vlaanderen). En dat kon hij zich goed herinneren en zomaar vertellen. N.a.v. zongen wij : “Te Lourdes in de bergen verscheen in een grot enz.” Dit lied werd te pas en te onpas tijdens de hele bijeenkomst gezongen. Het was fantastisch om mee te maken, hoe de onderwerpen deze

mensen “raakten”. Ze praatten honderd uit, en ook met elkaar en bovendien luisterden ze naar elkaar. Heel bijzonder. Een mevrouw vond de communie prentjes zo ontzettend mooi, dat ze zomaar ook begon te praten over haar kinderen en over vroeger. Zeer verrassend. Af en toe werden er wat zijsprongen gemaakt naar de tijd van vroeger. Zoals het wassen in een emmer (voor de mevrouw uit Utrecht), als het wassen in de kuip (voor de mevrouw uit Hulst). Want dat was wel een groot verschil: het één was wat ruimer dan het ander! Maar alle kinderen werden in hetzelfde zeepsop gewassen. Hun eigen hilarische conclusie was: dat het er op neer kwam, dat het 1e kind die in het zeepsop werd gewassen, het schoonst moest zijn geweest. Daar hebben we zo hartelijk om moeten lachen. Heerlijk.De mensen werden moe. Ze gaven het zelf aan. De mevrouw uit Hulst zei: “Mijn hoofd gaat pijn doen want ik heb zoveel moeten nadenken. Ik ben gewoon moe.” Ook de meneer gaf aan, dat het druk was in zijn hoofd en dat hij moe was. Wij hebben afgesloten met het gezamenlijk bidden van het “Wees Gegroet Maria”. En dat gaf weer rust. Ik kon het toch niet nalaten om als afsluiting de pastoorshoed tevoorschijn te halen. Die hebben we allemaal gepast. En Brigitte maakte foto’s voor hun familie. En dat vonden ze prachtig.Een wat lang verslag. Maar het was dan ook een bezoek met “een gouden randje”.Groet, GeorgetteWat een mooi stukje, het was ook een fijne intieme ochtend met bijna geen prikkels van buitenaf.Ik ga het weer plaatsen op familienet.11 oktober 14.00 Curamus De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Het Rijke Roomse Leven Jacqueline De vaste vrijwilligers waren al aanwezig en we hebben al wat dingen op tafel gezet. Er bleek ook een andere activiteit te zijn waardoor er minder mannen zouden komen. Er werden 5 mannen gebracht waarbij er een man tegen mij zei: “Ja ja jou ken ik nog van de markt. Al die spullen op tafel ken ik wel.”Drie van de mannen waren al eens op bedevaart geweest, een naar Hulst en een naar Kapellebrug en een naar Lourdes. Hij vond vooral de lichtprocessie het mooiste. “Maar veel weet ik er niet meer van zei hij, zo lang geleden.”Er kwam nog een man met zijn ‘buddy’ binnen en begon meteen over het slachten van een varken, wat hij veel had gedaan en nog steeds deed. “Maar bidden kan ik ook”, dus haalden we de rozenkransen erbij voor ieder een en baden we een Onze Vader en een weesgegroetje. Een man zei: “zo’n rozenkrans had ik niet hoor, ik had maar een gewone. Voor zo’n mooie hadden wij geen geld. Op school kregen we in de vasten een brief en daar moest je op invullen of je naar de kerk was geweest, dit was bij de broeders op school. En je moest niet zeggen dat je geweest was als het niet zo was, want dat wisten ze heel goed, de broeders.”Ze hadden in de vasten een snoeptrommeltje, omdat ze dan niet mochten snoepen. Enkelen mochten er op zondag iets uit opeten, maar de meesten moesten het bewaren tot na de vasten. En die ene man mocht wel helpen een varken slachten. Daar kwam hij steeds op terug. Het ging een beetje van de hak op de tak. Een man vertelde dat hij op z’n communie een gulden kreeg en dat dat heel veel was in die tijd. Bij het biechten vertelde een man tegen de biechtvader dat hij een hele goede voetballer was, maar daar wilde de biechtvader niets van weten. Alleen moest hij zeggen wat hij verkeerd had gedaan, maar dat wist hij niet meer.We hebben nog even een enkel couplet van het lied : ‘Te Lourdes op de bergen’, gezongen. Maar dat was maar van korte duur.Na het bezichtigen van het wijwater vaatje, dat ze prachtig vonden, hebben we afgesloten . De vrijwilligers kwamen de mannen alweer halen.Ik denk dat deze koffer minder geschikt was voor de mannengroep. Die zijn niet zo geïnteresseerd in doopjurken etc. Maar ze hebben in ieder geval allemaal actief meegedaan.12 oktober 14.00 ZZV Vreemdieke 7-Uusjes (Hoek) Huishouden Ina en JannieOm de grote tafel heen hadden 7 deelnemers plaats genomen. En wat een luxe met de aanwezigheid van Jannie, een extra vrijwilliger van FvH. Terwijl de verzorgende nog druk bezig was met een mevrouw, voorzag Jannieieder van een lekker kopje koffie en een koekje. Zo konden we snel de koffer open doen, want ieder wilde welweten, wat er in dat koffertje zat. Ik spreidde het tafelkleed over de tafel uit. Een meneer ging er eens goed voorzitten en leverde op zijn manier allerlei commentaar: het was niet Zeeuws genoeg en ook niet groot genoeg, dekleuren waren wel ouderwets, maar de patronen waren te Indisch. En bovendien, als je niks op tafel legt, danhoef je het ook niet schoon te maken. Erg praktisch, vond ik: hij had duidelijk een aantal jaren goed in dehuishouding ‘meegedaan’! In de theemuts zat een te klein theepotje. “Daar dee’ je vroeger niks mee in al diegrote gezinnen”. Een grote kan zou ook niet passen in dat mutsje. Die werd op een petroleumstelletje gezet, danbleef tie warm. Daar werd ook het stoofvlees op gezet. Ondertussen moest je wel zorgen voor ventilatie, wantzo’n brandertje stinkt en walmt. Toen ik een schort aan deed, voorspelde een meneer niet veel goeds: dan moest er gewerkt worden en dat hadden ze allemaal genoeg gedaan, dus over die goeie oude tijd moest niet al te veel gepraat worden. De scheerdoos was een ‘kaptafeltje’ en het scheermes werd geslepen op een steen of op leer. En aan de tondeuse hadden ze pijnlijke herinneringen overgehouden: die was altijd veel te bot. Opvallend veel verhaalden de heren over het huishouden!12 oktober 15.00 ZZV Vreemdieke Noordhoek (Hoek) Huishouden Ina en Suzanne

In de ‘Noordhoek’ kwamen 8 deelnemers aan de grote tafel zitten. Jannie was weer naar huis toe en ondertussen schoof Suzanne, ook een nieuwe vrijwilliger van FvH, aan bij de tweede groep. De schort, die ik nog droeg, was wel wat somber van kleur, vonden ze. Het witte schortje was voor de dienstbode, maar het geborduurde schortje herkenden ze wel: zoiets hadden ze zelf ook wel eens gemaakt.Op het petroleumstelletje werd in de zomer de soep getrokken: bij winterdag stond de pan op het fornuis. Dat fornuis moest toen het hele huis verwarmen. En ze waren het met elkaar eens! Voor te lange haren ging je naar de kapper en zei je: “Knip ter deze keer maar voor 10 cent af”. Ja, 10 cent was toen een kapitaal. We waren harde werkers en de lonen waren laag. Een mevrouw spaarde van haar zakgeld een paar zilveren oorbelletjes: vijf cent per week, tot ze 30 cent bij elkaar had en ze was er zo gelukkig mee! En ook bij deze groep ging het flesje Boldoot rond, zodat ieder kon ruiken. Gelukkig, de geur is nog altijd zoals het was!Als afsluiting van deze middag bezongen we de ‘warme kruik in een oude sok’ en zegden we samen protestantse- en katholieke avondgebedjes op.Een middag vol met veel gezellige verhalen uit veel gezellige gezinnen.En het was fijn met Jannie en Suzanne erbij! Dank jullie hartelijk voor het maken van aantekeningen.15 oktober 10.30 SVRZ Ter Valcke Erasmuspark (Goes)  Winkel van Sinkel Corrie en Jan Jaap Samen met Corrie Kloet kwamen wij rond 10.15 uur aan en was er even verwarring of wij nu rechts of links zouden acteren, het waren wel 2 groepen van verschillende niveaus .Welnu links om: het was een groep dames waar ik een poosje geleden ook al kennis mee had gemaakt, deze keer wel met een heer erbij .De deelnemers zaten aan de koffie en wij hadden bij ons de koffer met ‘de winkel van Sinkel’. Tijdens het koffie drinken vroegen wij aan de aanwezigen of zij vroeger ook wel eens in die winkel kwamen, natuurlijk ging het zowat in koor en direct kwamen de verhalen los .Er zaten zoveel onderwerpen in de koffer dat wij in de ong 1,20 uur niet aan alles toe kwamen om door te nemen en de deelnemers zoveel te vertellen hadden. Het ging op een rustige wijze waarin bijna iedereen een ander liet uitpraten, er werd ook veel gelachen en duidelijk was het plezier om er over te vertellen aanwezig bij allen .De dame uit Jakarta was er ook weer bij die kon zich nog herinneren dat ze een gesprek had gehad met de bakelieten telefoon met haar schoondochter.Al met al weer een warme bijeenkomst, in de middag zou het personeel er nog over na praten, wel ben ik benieuwd hoe dat is verlopen.Ik heb van te voren alles na gekeken aangezien er zaken bij waren die gelukkig met plakband hersteld konden worden. Jan jaap de Bert15 oktober SVRZ De Zwake  Voor mensen van buiten + bewoners (MIM)     school Anja en Sylvia Er waren 100 uitnodigingen rondgebracht maar er is maar 1 mevrouw gekomen. Eline zei dat ze wel voor de bingo kwamen, waarom niet voor zoiets leuks als FvH? De zes andere mensen kwamen uit verschillende huiskamers. Een vrijwilliger en een dochter probeerde mensen te activeren. De tolletjes waren een groot succes, alleen vroegen we ons af hoe het stokje met het touwtje werkt en of het pluizige touwtje vervangen moet worden? Ook schrijven met pen of griffel is altijd weer een succes.16 oktober 14.00 ZZV Antoniusstraat (Kloosterzande) Mariamaand Jacqueline en Corine Vanmiddag ben ik op bezoek geweest met de Maria koffer in St Antonius huisje 17 in Groenendijk.Het huisje was wat moeilijk te bereiken aangezien ze aan de weg aan het werken waren. Via de stoepen kon ik er komen met hulp van de verzorgende.Er zaten al een paar dames aan tafel toen ik binnenkwam. Waren erg nieuwsgierig toen ze die ‘mooie’ koffer zagen. Nadat ik me al aan deze dames had voorgesteld kwamen er nog twee dames en een man bij zitten. Zo zaten we met 5 dames en 2 mannen aan tafel en de vaste vrijwilligster die al jaren iedere dinsdagmiddag komt en daardoor de mensen goed kent. We kregen heerlijke koffie en/of thee met een lekker koekje erbij.Nadat ik verteld had wat er in mijn koffer zat en er spullen uit op tafel legde begon een mevrouw al meteen met het zingen van Maria liedjes! Jeetje wat kende zij er veel. Ook de andere dames en een man zongen mee. De andere man was moeilijk te bereiken. De vrijwilligster zat naast hem en probeerde hem er bij te betrekken.Oh wat vonden ze de doopjurk mooi! Ik moest hem maar gauw terug in de koffer doen, anders werd hij vuil! De communieprentjes werden uitvoerig bekeken. Een mevrouw zei dat die alleen voor rijke kinderen waren, zij hadden daar geen geld voor gehad.Veel mensen waren op bedevaart naar Kevelaar geweest. Een echtpaar vertelden dat zij met de bus met wel 35 man naar Kapellebrug waren geweest en daarna doorgereden naar Rome om de paus een hand te geven. Daar waren wel 500 mensen en die kregen allemaal een hand van de paus.De versjes voor het slapen gaan kenden ze allemaal. Die eene mevrouw die zoveel liedjes zong kende er nog

veel meer. Ook zei ze de oefeningen van berouw en liefde op. Daarna klapten de andere mensen voor haar, zo leuk!Na een tijdje werden wat mensen afwezig en werd het tijd om, na het bidden van een weesgegroetje, af te sluiten. Na iedereen weer een hand te hebben gegeven ben ik weer vertrokken. Het was een vruchtbare middag denk ik, waarbij ieder aan bod is gekomen. Op een na, maar die deed volgens de verzorgster nooit mee.17 oktober 10.30 Ter Weel Batsen Toren (Rilland)  Winter Jan Jaap en AnjaSamen met Anja, welke vanuit Baarland mij in Kapelle kwam ophalen, en je zult het niet geloven op zo’n mooie zomerse dag (22 graden) met de ‘Winter Koffer’ op stap!Wij hadden nog eventueel een koffer van huiselijk leven mee kunnen nemen, maar het werd juist met deze koffer een bijzondere morgen.Na de kennis making - sommige deelnemers hadden bij elkaar in dezelfde straat gewoond - kondigde Anja aan hoe de deelnemers het zouden vinden met deze mooie zomerse dag het over de winter te gaan hebben en tegelijkertijd spreidde zij een sneeuwdeken over de tafel waar al aan gevoeld werd of het echte sneeuw was. Bij de eerste sneeuwballen werd er al vrolijk mee naar elkaar geworpen en kwamen de verhalen los.Er zat ook hier een heer bij, totaal ongeveer 7 personen. De verpleging zorgde vanuit de open keuken voor koffie enz .Een dame had nog nooit sneeuw gezien, vertelde ze, en wel in Limburg. Ze was bij de nonnen groot gebracht. Even verder vertelde ze dat ze haar gebit in de sneeuw was verloren en nog steeds niet had terug gevonden!Erwtensoep werd op veel verschillende wijzen klaar gemaakt: geleerd van hun moeder, werd verteld.Wij hebben even moeten zoeken hoe de vieze olie hete en smaakte. “O ja!”, ging het, toen de aanwezige heer zei dat het levertraan was. Er kwamen ook heel dure schaatsen op tafel waar met bewondering naar werd gekeken, ook een hermelijn welke om de hals van de dames werd gedragen met natuurlijk een bontmantel met een z.g.n mof om je handen in te warmen. Verder vele zaken zoals handschoenen, truien , wanten enz .Ook dit was weer een geslaagde en fijne morgen. Jan Jaap de Bert 18 oktober 14.00 ZZV Wilg 1 en 2 (Hulst) Visserij Ria en Suzanne Het was een gezellige middag. De viskoffer was een schot in de roos. Als pure leek heb ik heel wat geleerd over vissen. Suzanne wist er gelukkig heel wat meer van. Zij draaide moeiteloos de grote zee-hengel in elkaar en wist ook alles over dobbers en loodjes. De mannen wisten ook heel wat te vertellen. Er schijnt voor elke vis een speciale haak te zijn en de mannen wisten die ook te benoemen. Je kunt als visser niet alleen vissen met de hengel (aparte hengel voor vissen op zee en op binnenwater), maar je raapt en plukt ook. Het was niet netjes om te zeggen, maar je had ook ‘zêêkers’ en die werden geraapt. Er werd door iedereen uitgelegd wat dat dan wel waren. Zij legden uit, dat het messenschelpen waren. Toen ik het thuis tegen mijn Zeeuwse man vertelde bleek dat toch niet waar te zijn. Maar dat doet er niet toe als het maar gezellig is.Op een gegeven moment zei er iemand: "Ik denk nie, dat mevrouw veel vissen zou vangen"!! Via allerlei omwegen kwamen we ook nog over smokkelen te praten. Hadden ze zo ongeveer allemaal gedaan, van boter tot fietsen toe.Het was verbazingwekkend hoe goed ze allemaal de spreekwoorden kenden. Alleen: zo gesloten als....... was voor iedereen te moeilijk. De vissen op de plaatjes werden ook goed bekeken, maar over welke vis er op de koffer stond was niet iedereen het eens. Ook de liedjes gingen er goed in. Al met al een gezellige middag, dat bleek ook wel bij het afscheid, want iedereen bedankte ons hartelijk.18 oktober 10.30 SVRZ Koriander (Heinkeszand)  School Els en NellyErg gezellige groep met twee heren en acht dames.Naar aanleiding van het Zeeuwse leesplankje werden met elkaar de herinneringen gedeeld over de bedstee (we waren met de schoolkoffer) hóe het was met je zusjes of broertjes: er waren veel kinderen samen in de bestee en later op de zolder met het laddertje. In de kamer waren twee bestee's met in het midden de spinde. Onder de slaapplaatsen lagen de aardappels. Je moest over de planken kruipen om die te halen voor moeder. Natuurlijk kwam ook school aan de beurt: de bel om te beginnen. Kwam je te laat, kreeg je straf, volgens een mevrouw die bij de nonnetjes op school was en die waren streng! Velen konden nog goed overweg met de kroontjespen. Er is touwtje gesprongen, geprobeerd althans, geknikkerd, met de kaatsebal gebald (misschien heeft iemand een tweede, die heb je echt nodig). Poesi albums: velen kenden de versjes nog, jongens schreven min of meer onder dwang in de albums. Er was een vaste volgorde: eerst je moeder en vader dan oma en opa's enz. Veel aan bod gekomen en ook onderling werd er zeer geanimeerd gepraat.Groetjes ook namens Nelly 18 oktober Maxima PG (Terneuzen)Op donderdag, 18 oktober ging ik op uitnodiging van Carla, met de (nieuwe) Speelgoedkoffer richting Maxima PG. Op verzoek van haar, 2 maanden geleden, zocht ik allerlei speelgoed bijeen. Het merendeel van de voorwerpen in de koffer zijn in bruikleen van het Schoolmuseum Terneuzen. (Altijd mijn ‘achterdeurtje’ om snel aan materiaal te komen!)

Er zat, zoals gewoonlijk, veel te veel in de mand en ook dingetjes, waarop weinig reactie was. Die heb ik er ondertussen weer uitgehaald: een eerste keer moet je alles echt even uitproberen.Na een poosje zaten 5 dames en 3 heren lekker aan de koffie en thee. De 5 vrijwilligers en een stagiaire schoven bij ons aan. Op initiatief van Carla werd er een voorstelrondje door iedereen uitgesproken: leuk om dat mee te maken! Iedereen was even belangrijk!Daarna ging de koffer open: als eerste kwam het complete theeserviesje op een schenkblaadje op tafel! Dat was meteen een groot succes. Een mevrouw vertelde, dat ze zuurtjes in het water deed: dat was dan hun kinderthee.De deelnemers genoten van alle speeltjes, die ze langs zagen komen. Een tromgeroffel klonk: dat kon je natuurlijk nog wanneer je bij Drumband Irene was geweest! De fluit werd even uitgeprobeerd, het jojoën en klepperen was voor velen wel héél lang geleden. Klepperde klep … En we hielden ons hart vast (en haar armen!), toen een mevrouw opstond met het springtouw in haar handen en springbewegingen ging maken. Ze wilde toch nog het draaien met een dubbel touw demonstreren. In, spin, de bocht gaat in …Wat de heren misten, was het Mecano van vroeger. Een meneer wilde nog wel eens een karretje in elkaar zetten. Aan dat vroegere constructiemateriaal had ik niet gedacht! Dat zoek ik dus nog op! Een karretje op de zandweg reed …Een aantal voorwerpen uit de Speelgoedmand bracht een heleboel liedjes in de herinnering.We sloten de middag dan ook af met het zingen van liedjes uit hun kinderjaren.22 oktober 10.30 Ter Weel De Villa (Goes)    Kraam & Babytijd Cathrien en Trijnie Leuke morgen in de Villa, gaaf. Kraam koffer samen met Trijnie.22 oktober Bijeenkomst Vrijwilligers Zonnebloem Terneuzen InaHet was een interessante bijeenkomst voor vrijwilligers van de Zonnebloem Terneuzen in het Lodewijk-College te Terneuzen. De opzet voor de uitnodiging was om de vrijwilligers van de Zonnebloem te informeren over het doel, de doelgroepen (mét uitbreiding van de samengestelde groepen, die we kunnen bezoeken) en de middelen die we gebruiken om het Reminiscentieproject vorm te geven. De vrijwilligers hebben allemaal een gast, die ze bezoeken. Dit zijn geen mensen met dementie, maar ouderen, en ook jongeren, met een lichamelijke beperking. Op vaste tijden ondernemen ze een activiteit om hun cliënt uit hun isolement te halen.Ze luisterden erg geïnteresseerd en hadden aan het eind van mijn verhaal allerlei vragen.Het inschuifkoffertje dat gevuld was met een informatiebrief over ons project en een overzicht met al onze 25 beschikbare themakoffers op een rijtje, was erg welkom! Men ging er over nadenken, op welke manier er kleinere groepen geformeerd konden worden om ons t.z.t. een keertje uit te nodigen. De schoolkoffer nam ik mee als voorbeeld, om te laten zien, hoe één van onze 25 verschillende themakoffers er uit kan zien en hoe we ermee te werk kunnen gaan.De reactie van de aanwezige heren zorgde voor hilariteit, toen ze verhaalden over hun eigen schoolervaringen. De spulletjes die uit de koffer tevoorschijn kwamen, trok ieders aandacht. Het zorgde ook bij deze dames en heren voor herinneringen van weleer! … 25 oktober 14.30 Polderhuis (Westkapelle) Handwerk en Ambacht Meinard en Jo + Els van A. Gistermiddag met de handwerkkoffer en de gereedschapskoffer in het Polderhuis in Westkapelle. Ondanks flyeren in het dorp, wozoco en instellingen in bijna alle omliggende dorpen, weinig belangstelling. Geen mannen, wel enkele dames van de breiclub die met veel plezier de handwerkoffer spullen bekeken en bespraken. De geplastificeerde foto’s van vroeger waren ook in trek.Het was wel een plezante middag maar wel jammer dat er zo weinig animo was. Volgende (?) keer beter?31 oktober 10.00 ZZV Steunpunt Mannenpraatgroep (Hulst) gereedschap Georgette 4 mannen werden hier samen gebracht. Met de A.B. Brigitte en de vrijwilliger Chris hebben we de voorwerpen bekeken en besproken. 3 mannen waren zeer geïnteresseerd en konden zich herinneren hoe deze oude en “roestige” voorwerpen vroeger gebruikt werden. Alle voorwerpen werden uitvoerig bekeken en van het nodige commentaar voorzien. Het ging heel goed. Maar met de 4e man ging het niet zo goed. Hij was zo moe en vroeg om te mogen gaan slapen. Hij werd dus door Chris weer terug gebracht naar zijn afdeling. Groet, Georgette

TOTAAL OKTOBER: 58

5 november 10.30 SVRZ Thibautstraat (Middelburg) Winkel van Sinkel Marij en Ger Vanmorgen waren Marij en ik in de Thibautstraat. Fijne begeleiders zijn daar! Het was erg geanimeerd. De cliënten deden goed mee. Leiding ook enthousiast. Maar de koffer mag wel eens onder handen genomen worden hebben wij geconstateerd. Er zit van alles in wat er volgens ons niet in hoort. Hoe werkt dat? Wie doet dat klusje? De koffer moet 14 november  bij Jo zijn. Is het goed dat ik contact met haar opneem?

En had ik dit hele verhaal beter bij Rina kunnen melden? Ik moet nog even doorkrijgen hoe de communicatie precies verloopt.5 november 10.30 SVRZ De Zwake woning 30 Gereedschap Jan Jaap en Annelies Samen met Annelies vanmorgen naar verzorgingshuis “De Zwake “ in s’Gravenpolder geweest voor een bezoekje met de gereedschapskoffer: wel een zware, gelukkig met een karretje van Ikea, die is hard nodig voor dit soort koffers.Vorige keer vermelde ik nog dat de gangen zo kaal waren, maar daar wordt hard aan gewerkt bleek inmiddels: er stonden prachtige vijgen in grote potten op de gangen een warmer binnekomen vond ik. Annelies was vanwege het prachtige weer op de fiets vanuit Kapelle gekomen .Wij werden hartelijk ontvangen door de leiding en de bewoners waren net aan de koffie. Na een voorstel rondje bleek dat er 1 heer boer als achtergrond had, een heer schilder, een heer automatisering en een verkoper bij de CZAV in Wemeldinge. De 2 dames konden ook leuk mee praten over de zaken welke over de tafel kwamen. We begonnen met de bijbehorende platen: werkplaatsen van o.a. een steenhouwer, timmerman, pottenbakken enz , en hadden gelijk hele verhalen met een ieder.Annelies was blij dat Jan Jaap erbij was, aangezien zij niet alle gereedschappen herkende. De bijbehorende lijst met uitleg is misschien ook digitaal van te voren te versturen naar diegene welke met de koffer opstap gaat?Het was en spraakzame ochtend en ook de leiding had sommige gereedschappen nog nimmer gezien. De slijp machine kan misschien nog op een blok gezet worden met een gat erin zodat je die zo erin kunt schuiven? Ook de boor voorzien van een ‘houtboor: er zat een steenboor in. Een stukje plank zou ook welkom zijn voor een demonstratie van de schaaf. Overigens heb ik de plastic doos met gat , dicht geplakt met duk-tape.Jan Jaap de Bert .6 november 14.30 SVRZ Ter Valcke Meuleweie (Wolphaartsdijk)  Winter, Sinterklaas & Kerstmis Anja en Sylvia Vanmiddag was ik met Anja in Wolphaartsdijk Meuleweie. Om te beginnen staat er duidelijk dat je moet zijn op Oostkerkestraat 32, maar ja, eigenwijs zoals ik ben stond ik keurig te wachten bij de hoofdingang!!! Fout dus: je moet AANBELLEN op de Oostkerkestraat 32!!! Dat zullen we duidelijker op de adressenlijst zetten. Gelukkig had Anja hetzelfde gedaan maar die had zich bij de receptive gemeld en zat op het juiste adres op me te wachten!Er zat een mevrouw bij het raam te slapen die na een tijdje wakker werd, wel daar wilde blijven zitten, en een mevrouw in een bed. Ik ben dus een beetje naar deze ‚buitenbeentjes’ heen en weer gegaan terwijl Anja de bijeenkomst leidde voor de groep die rond de tafel zat. WINTER!!! En dat, terwijl de zon scheen en de hele kamer in herfststemming was, met nep herfsttakken en paddestoelen!Een wat traag begin, maar je zag de mensen ‚warm lopen’ en toen we weg gingen, stond en nog een mevrouw hevig te zwaaien voor het raam. Mensen hebben bontmutsen opgezet, bontje om de nek (lekker warm!!!) en handen in de mof gestoken en we hadden verschillende Zwarte Pieten waar mooie portretfoto’s van zijn gemaakt! Ik hoop dat we wat hiervan mogen hebben...7 november Annazorgt (Sint Annaland) Jaap en TjiddeWe zijn van morgen met de koffer van de slacht bij Anna Zorgt geweest. Het was heel leuk en we hebben ook lekker meegegeten. Dat was heel goed: nog even ongedwongen napraten.Het was weer een zeer geslaagde ochtend en lunch gisteren! Ik zal je binnenkort nog een foto toesturen, want daar heb ik nu uitdrukkelijk om toestemming voor gevraagd aan de aanwezigen.8 november ZZV WZC Korenmarkt (Hulst) Rijke Roomse Leven Trudy en Gerda 7 gasten. Maar van die 7 ging er wel eens af en toe iemand lopen en ook werd er iemand gehaald door familie.Deze middag was rijk voor iedereen dus ook voor Gerda en mij omdat er zoveel herinneringen boven kwamen. Een mevrouw zei herhaaldelijk "het is allemaal voorbij, maar ik denk er wel aan hoor". Ook konden verschillende mensen het ‘Onze Vader’ en ‘Weesgegroet’ uit hun hoofd. Evengoed kwamen er zelfs gebedjes voor het slapen gaan naar boven. Een mevrouw die heel erg doof was en dus echt niets horde, zag het wijwaterbakje, stak haar vingers er in en maakte een kruisteken. Veel hadden een herinnering aan hun eerste communie en ook de biecht maar geen van allen wisten wat zij moesten biechten. Het was een leuke middag vol met herinneringen, bidden en zingen katholieker kon het niet.8 november 14.30 Fuitteeltmuseum, KBO Kwadendamme (Kapelle) Fruit & fruitteelt Cathrien en Hendrike(Anja): Ik kreeg net een telefoontje van Henrieke; zij stond keurig op tijd  bij het Fruitteeltmuseum, maar verder kwam er niemand opdagen! Volgens het rooster zou zij samen met Cathrien gaan  en er zou nog iemand bij zijn omdat zij beiden vrij nieuw zijn, maar ze stond daar alleen.Ach, ik had echt met haar te doen. Ze had ook geen koffer, dus ze kon helemaal niets.Uiteindelijk kwam Cathrien wel opdagen, want die dacht dat het pas om 15.00 uur zou beginnen, maar toen was

er nog steeds geen koffer, en geen 3e persoon.Geen idee hoe dit nu allemaal gebeurd is, en wat er precies is afgesproken over een derde persoon?Uiteindelijk hebben Henrieke en Cathrien samen bedacht dat ze dan maar een rondleiding door het Fruitmuseum gingen geven, en dat zijn ze nu aan het doen.Knap bedacht en op die manier dus de middag gered.Maar dit mag gewoon niet misgaan, zeker niet bij nieuwe vrijwilligers!

(cathrien): Ik was even iets later, kan gebeuren (rouwstoet en trein) en was maar net op tijd vertrokken. Even paniek want we kennen niemand alles vreemd.Toch is alles na de koffie met gebak goed verlopen. We hebben een inleiding over het museum gedaan en toen aan de hand van de route door het museum van alles laten zien en verteld.fruit geveild nog even met koffie afgerond.was het ook genoeg.ze hadden allemaal een mooie middag.Eind goed al goed. CathrienUitje van de KBO naar het fruitteeltmuseum

Met ongeveer 13 mensen gingen we naar het fruitteeltmuseum. De meesten waren er nog nooit geweest terwijl het zo dicht in de buurt is. Of men nu via de voorkant of de achterkant binnen komt, de fruitbomen rondom het gebouw staan er zo mooi bij; het ziet er heel netjes onderhouden uit. En het begon erg goed met een bakje koffie/thee met een flink stuk heerlijke appeltaart. En zo sfeervol alles aangekleed; mooie grote foto’s, reclameborden van vroeger, kleedjes met afbeeldingen van fruit en alles leuk neergezet. Het was bedoeld als een feest van herkenning en dat was het voor velen ook zo. Verhalen van hoe het vroeger was: en bij alles had het museum een voorbeeld. Wat was het vroeger zwaar werk, in tegenstelling met de hedendaagse apparatuur. Het was wel heel bijzonder om nog een “echte” veiling mee te maken. Na eerst de uitleg hoe het werkte, werden er werkelijk een paar kistjes fruit geveild. Wat in het verleden een zeer serieuze zaak was omdat het om de inkomsten van de fruitboeren ging, was het nu meer een sport om zo laag mogelijk uit te komen. En de man die bij het veilen de dubbele prijs moest betalen, kreeg nog een kans om “abuis” te roepen, maar hij nam het sportief op en accepteerde de prijs. We sloten deze geslaagde middag af met een bakje koffie.

Hartelijk dank voor de vrijwilligers van de mensen van de KBO van Kwadendamme. Corrie Franse12 november 10.15 Cedrah Rehoboth (Goes) Winter Annelies en Anja Aantal personen: 8 We spreken iets eerder af om de inhoud van de koffer door te nemen. Voor mij belangrijk omdat ik de koffer niet ken. Fijn Anja, dat je iets eerder kon zijn om zodoende beter voorbereid te zijn. We starten om kwart over 10. Tot ons geluk is het somber en regenachtig weer buiten. Want wat moet je met een winterkoffer met temperaturen boven de 15 graden, zoals vorige week nog het geval was. In no time zitten we in wintersferen door het witte kleed dat over de tafel gelegd wordt. “Vroeger was het veel kouder dan nu” wordt er al gezegd voordat we van wal kunnen steken. Veel interesse is er voor het breiwerk van de sokken en wanten. Het gebreide jurkje is het niet, “nooit gezien” . En “veel te dikke wol”, toen ik mijn muts opzette en een das om deed om in de sfeer te komen. “Dat was er vroeger helemaal niet, en zulke kleuren al helemaal niet”. Goed, muts op, das om, en sneeuwballen gooien . Leuk dat een mevrouw die tot nog toe niet betrokken lijkt, een rake bal gooit op haar buurvrouw. Iemand ziet er iets anders in: “kaatseballen, dat kon ik vroeger goed”. Een poging om te kaatseballen gaat niet helemaal goed. ”Dat komt omdat ik niet sta, anders kan ik het nog wel met drie”. We zingen het liedje : ‘Karel 1, brak zijn been’. Er is een man in het gezelschap. Hij komt ‘tot leven’ als het om eten gaat: erwtensoep, varkenspoten. Dat ging er wel in vroeger. We zijn het er overeens, veel lekkerder als je het zelf maakt in plaats van erwtensoep uit blik. “Snert! ” zegt ineens een mevrouw, die alsmaar in slaap valt. Pakt er toch nog iets van mee. “Chocolademelk maakte je met verse melk, met cacao dat je los kon kopen en suiker.” Grappig dat je dat ineens hoort vertellen. “En met schuim bovenop” vult iemand aan. De lichtjes aan, verhalen van vroeger, iets voelen, iets ruiken, iets proeven. We zijn er met al onze zintuigen bij betrokken. En het knapt van de sfeer!

P.S. De activiteit werd gedaan in de grote zaal, waar ook andere bewoners koffie kwamen drinken. Ook van hen kreeg je reacties vanaf de zijlijn. Alles wat we deden werd met veel interesse gevolgd. Wij hadden het met z’n tweetjes druk om de 8 mensen van onze doelgroep actief te houden. Al weten we dat er beslist ook mensen voor onze doelgroep, neem alleen maar eenzaamheid, aanwezig waren in de zaal. Het is niet doenlijk om dat te combineren met de groep, licht dementerenden, voor wie we uitgenodigd waren. Hopelijk hebben ook andere bewoners op afstand mee kunnen genieten. En hebben ze zodoende ook een leuke ochtend gehad!

13 november Ouderensoos (Meliskerke) boerderij Ria, Jan L. en Jan H. + Ali (georganioseerd door Els van Ammers in het kader van EDEF)

Afgelopen dinsdag waren we in Meliskerke, bij de Soos voor Ouderen.Een groep van ongeveer 38 personen. Vooraf had Els een afspraak gemaakt over het opdelen van de groep i.v.m. onze wens om de groepsgrootte te beperken tot 10 a 12 personen. Dit kwam helaas niet helemaal uit de verf. Twee ruimtes waarvan 1 heel groot waar dan aan de ene kant een koffer presentatie was en aan de andere kant een groepje die een spelletje ging spelen. Het andere zaaltje was prima, alleen hoe de splitsing tot stand kwam weet ik niet, want ook daar was de groep eigenlijk nog te grooot.Samen met Ali Stout presenteerde ik de 'Huiskamer' koffer. Jan en Jan H. presenteerden de 'Boerderij'koffer.Het was heel gezellig en de mensen waren erg enthousiast. Een mevrouw had iets meegebracht om te vragen of het apparaat voor anderen herkenbaar was. Het bleek een een "wol opwinder" te zijn, die we na afloop ook nog cadeau hebben gekregen. Heb geen idee of dit de juiste benaming is maar de bedoeling is dat je een knot wol op de scharende armen spant en zo de knot al draaiende kunt afwinden en de draad kunt oprollen tot een bolletje. Vroeger kocht je wol immers in een streng of knot. Iedereen kon zich herinneren dat je de knot op twee armen moest ophouden, zodat moeder er een bolletje van kon winden. Slechts weinigen wisten van het bestaan van de winder.In de huiskamer/huiselijkleven koffer zit ook een breiwerk, de vroeger veel geproduceerde sok. Onder grote hilariteit constateerde een mevrouw dat de sok niet handmatig maar machinaal was gebreid! Zij heeft aangeboden om een deel van een sok voor ons te breien, als het klaar is krijg ik een berichtje en mag ik het breiwerk komen halen!Na iets minder dan een uur was er een korte pauze en werden de groepen gewisseld.Wat ons betreft en zeer zeker de enthousiaste reacties van de soos bezoekers een geslaagde middag.13 november 14.00 ZZV ‘De Lange Akkers’ zorgcentrum(Koewacht) Winkel van Sinkel Jacqueline en Trudy Maar 4 dames, helaas waren er verschillende overleden. Deze dames deden echt hun best om de artikelen die wij lieten zien om zich dat te herinneren. Als het echt niet lukte zeiden wij het woord en dan was er echt een reactie van herkenning en daardoor ook hun aanvullingen met herinneringen. Totslot omdat wij dicht bij Sinterklaas zitten enkele Sinterklaasliedjes gezongen, en echt zo leuk om te zien dat zij goed mee deden.13 november 15.00 ZZV ‘De Lange Akkers’ zorgcentrum (Koewacht) Winkel van Sinkel Jacqueline en Trudy Maar 3 mensen, 1 dame en 2 heren. Ook hier waren verschillende mensen overleden, en ook dat er mensen ziek waren. Met deze drie hebben wij wel een leuke middag gehad, die dame had de opmerking en echt serieus zei zij "jullie moeten eens met wat moderne dingen komen, al die oude spullen". Dus Ina wij zouden nog aan een "Moderne koffer" moeten. Je begrijpt dat wij wel heel erg om deze opmerking moesten lachen. Ook nog een nieuw woord geleerd n.l. "bobine" dat is een spoel(ik heb het maar opgezocht want ik wist het echt niet). Ook hier eindigde wij met Sinterklaasliedjes, en het verschil met de vorige groep dat de mensen hier zelf met het liedjes en tekst kwamen.Wij beiden Jacqueline en ik vonden dat wij een hele leuke middag hadden gehad, zoals altijd gingen wij een voldaan gevoel naar huis.14 november 14.30 Ouderen sociëteit van Burgh (Burgh-Haamstede) We hadden een hele gezellige bijeenkomst in Burgh met 16 vrouwen. Er werd heel wat afgebabbeld en wij hoorden weer nieuwe dingen. Ze stonden er bij stil dat ze 62 jaar bestonden. Ze moeten alles zelf bekostigen, hebben wel zelf zo hun contacten waardoor ze korting kunnen bedingen. Van de kerk krijgen ze ook 1 keer per jaar een kleine bijdrage al zijn ze geen christelijke soos. Ook het gebouwtje mogen ze voor een acceptabele prijs gebruiken. Ze verzorgen alles zelf. Mooi werk van een groep vrijwilligers in deze dorpsgemeenschap dat volgens ons een goede manier is tegen eenzaamheid. We hebben afgesproken dat we over de kosten zouden praten en eventueel een rekening krijgen.Zo niet, dan is het goed zo, dus het lijkt mij dat deze groep wel onder MIM zou kunnen vallen.Ze zouden ons best 1 keer per jaar willen ontvangen. Mochten ze weer contact opnemen, dan is het misschien handig om het vooraf af te spreken hoe het met de kosten gaat. Het was dus geslaagd!14 november 10.30 SVRZ De Zwake woning 54 ('s Gravenpolder) School Nelly en EvaWoensdag 14 november zijn Eva (ze was ter vervanging voor Els) naar de Zwake op woning 54 geweest.We hadden de koffer “school” bij ons. Er waren vier dames en een man aanwezig.Het Zeeuwse leesplankje is altijd een succes. Toch kennen ze die niet maar wel het originele plankje.Er kwamen verschillende verhalen over o.a. de bedstee, de pee en het rugesoort.Ook vonden ze de top met zweep leuk net als de jojo. Enkele hebben nog geschreven op het schoolleitje, maar ze hadden daar niet meer mee geschreven op de lagere school. Wel met de kroontjespen en ze kenden ook de inktlap. De poesiealbums doen het ook goed. Ze kennen de liedjes nog.Wij geloven dat de cliënten weer genoten hebben van deze morgen. Groeten ook namens Eva.

14 november 14.15 SVRZ De Zwake woning 28 ('s Gravenpolder) School Joyce en Hendrieke We vonden het een leuk bezoek, alleen een evaluatie met de medewerkster zat er niet in want die was niet aanwezig. De leerlingbegeleidster die de mensen verzamelde, woonde een vergadering bij, ten tijde van afloop van het bezoek. Er was toen niemand van het personeel meer aanwezig; ook niet om de mensen (eventueel) weer terug te brengen naar hun kamer.We kregen, wegens omstandigheden in de “afgesproken”afdeling, een andere groep dan gepland. Een leerling-begeleidster verzamelde de deelnemers. Uiteindelijk waren we met een groepje bestaande uit 2 dames en 3 heren. Later kwam er nog een meneer bij.We begonnen niet direct met de voorwerpen uit de koffer. Joyce vroeg de mensen of ze zich nog de kleuterschool herinnerden. Dat bleek maar bij een paar deelnemers het geval. De term “bewaarschool” was bij iedereen bekend maar niemand had daar op gezeten. Ondanks het feit dat niemand nog veel wist van de kleuterschool en of ze daar nu wel of niet hadden opgezeten, ontstond er toch een geanimeerd gesprek over de “lagere schooltijd”. Daar was een stuk meer van blijven hangen. Gemengde school, of jongens-of meisjesschool, juffen in de lagere klassen, meesters in de hogere. Zevende klas voor degenen die werden voorbereid op de mulo en sommigen al eerder van school om te werken. Een van de dames was heerlijk tegendraads en dat leverde grappige momenten op als ze verhalen vertelde over haar schooltijd.De heren waren het tollen nog niet verleerd en de dames herinnerden zich o.a.het “touwtje springen”. Bij de poezie-albums vertelde één van de dames dat ze de hare niet meer had; die was “verdronken” tijdens de watersnoodsramp. Haar vader en moeder, opa en oma hadden er o.a. in geschreven. Heel ontroerend.Bijna iedereen heeft met de kroontjespen geschreven; één meneer kon er bijna niet meer mee ophouden!Kortom: een leuk bezoek!14 november 14.00 De Schutse externe dagopvang (Sint Annaland) Maandag wasdag Frans en InaWe kwamen met de wasmand bij een groep mensen die voor dagopvang, afkomstig van verschillende dorpen, op de Schutse bij elkaar waren. Ze worden door vrijwilligers op een aantal dagen naar de Schutse gebracht. Ze wonen nog wel zelfstandig. Ik vond het een behoorlijk verschil met de mensen die intern zijn. De meesten duidelijk nog zelfredzaam.De groep bestond voornamelijk uit vrouwen en een man. Sommigen hadden het hoogste woord en prachtige verhalen, de wasmand maakte veel herinneringen los. Ik heb ook nog het een en ander geleerd, met name over bleken. Nooit geweten dat dat gedaan werd voordat de was gespoeld werd en ook niet dat je de was steeds moest bevochtigen als het warm was. Bleken gaat alleen met natte was. Een mevrouw vertelde dat ze als kind de koeien in de gaten moest houden als de was te bleken lag op het gras, koeien zijn erg nieuwsgierig! Toen ze even toch niet goed had opgelet had een koe de muts van haar grootmoeder opgegeten!Andere dames waren stil en moeilijk om er bij te halen, probleem dat altijd wel speelt maar ik had de indruk dat ze het toch allemaal wel een aangename onderbreking vonden van wat ze meestal op zo’n dag doen.Al met al een mooie middag, ook de begeleiding was er tevreden over.

Je heb van Ina zeker het verslag gekregen, het was met de was best leuk hoor.Ik heb met Anne- Marie Lindhoud de leidster en die zou graag willen dat er over een paar maanden weer iemand met een koffer komt. Je kunt haar dan het beste bellen op 0640237260 op dinsdag of woensdag ,omeen afspraak te maken. Het was weer even moeilijk om de juiste persoon te vinden, want aan de balie wist men van niets. Gr Frans. Fijn dat het leuke middagen waren! We hopen t.z.t  contact op te nemen voor nieuwe data. Je hoort er nog van hoor!15 november 14.00 ZZV De Baronie 1en 2(Sint Jansteen) School Jacqueline Vanmiddag met de schoolkoffer op bezoek geweest bij De baronie 1 en 2 .De activiteiten begeleidster Anja stond me, zoals afgesproken, op te wachten bij de ingang. Dan hoefden we niet aan te bellen omdat er dan nog mensen aan het slapen zijn en we ze niet wakker zouden maken! Heel lief van Anja!We hebben samen met de verzorging de mensen aan tafel gezet, 4 dames en 1 man. Meteen daarna kwam er bezoek voor twee dames. De ene nam de moeder mee naar de andere kant van de tafel en de andere (twee zussen en een broer) kwamen er bij zitten.Door Anja werd er koffie en of thee ingeschonken. Een man nam meteen de poëzie album van tafel en ging daar in zitten kijken! Een dame begon een heel verhaal te vertellen, maar dat kan ik niet na vertellen! De dame die bezoek had en met haar kinderen aan de andere kant waren gaan zitten was nog wel geïnteresseerd in de dingen die we lieten zien en ook de man, maar verder was er geen “kontakt”.

Daarna ben ik naar de tweede groep beneden gegaan, waar ook bezoek kwam. Maar deze familie stimuleerde de man/vrouw om te vertellen. Er waren drie mannen en drie, later vier dames aanwezig. Fijn dat Anja met het ene gedeelte van de tafel spullen liet zien en naar vroeg, zodat ik de andere kant kon helpen. Een man vertelde dat hij altijd heel veel strafwerk had gehad op school, hij was altijd heel stout geweest. Ook thuis! Had heel veel met de tol gespeeld en deed heel goed voor hoe hij dat deed. Ook veel met knikkers gespeeld , maar wist niet meer hoe ze vroeger heetten.De andere man had zijn schoolopleiding in Indonesië gehad, maar had daar ook “aap noot Mies” geleerd.vertelde waar hij geboren was en waar hij later gewoond had. Ook dat je niet naar Java moet omdat het daar veel te druk is. Wel naar Bali.Na een uur waren ze moe en wilden naar hun kamer( sommigen)Zeiden dat ze het leuk hadden gevonden . Daar doen we het voor !Groet Jacqueline.15 november ‘Onder de Wieken’ Zaamslag Poeziemand Els en InaIna en ik waren uitgenodigd om in Zaamslag in de ontmoetingsruimte SVRZ ‘Onder de Wieken’ (voor zelfstandig wonende ouderen) een middag te verzorgen over het thema ‘Poëzie’ met verhalen, gedichtjes, poëzieversjes en schoolliedjes van vroeger.  Ina had dit goed voorbereid, het was weer een nieuw thema.Er waren 9 dames en 2 heren aanwezig.Ina begon de inleiding over een stukje geschiedenis van Zaamslag. Een oud dorp, met het bekende, zeer oude kasteel op de Torenberg.Hoe kwam Zaamslag eigenlijk aan zijn naam: daarover verschillende opties, Zaamslag = zalmslag (vissen in de kreek) Zwaluwslag = in het wapen zijn zwaluwen afgebeeld. Oftewel Zaamslag = Zaam (tezamen) slag (stukken land dat je samenvoegt).De inwoners van Zaamslag werden vroeger ‘Stropielekkers’ genoemd. De kruidenier aan het Plein reed met zijn paard en wagen (± 1870) naar de suikerfabriek om een vat stroop op te halen. Door de hobbelige kaleseien ging het vat langzaamaan lekken. Inwoners van Zaamslag liepen erachteraan en likten gretig de stroop op of vingen het op in een pannetje!Els las twee verhalen voor uit het boek, ‘Het spookte in Zeeuws-Vlaanderen’. De meesten kenden de dorpsdokter uit de verhalen nog wel. Alles wat vroeger onverklaarbaar was, daar was de zwarte magie in het spel.Na de pauze kwamen de poëziealbums op tafel en uit de tassen van de dames! Er was een poëzie bij van 100 jaar oud, met mooie plaatjes en gedichtjes, leuk om deze te bewonderen en voor te lezen.Alle poëziealbums begonnen met het gedicht:DIT ALBUM BEHOORT AAN MIJ, ZOLANG IK HOOP TE LEVEN …… en het was keurig met een kroontjespen geschreven! Over en weer kwamen de gedichtjes weer boven drijven: er werd papier en pen uitgedeeld en de meesten deden hun best om zelf een gedichtje te schrijven en daarna voor te lezen.We sloten de middag af met het uitdelen van afbeeldingen, die gekoppeld waren aan oude schoolliedjes. En geloof me: er werd goed meegezongen, we hadden een goed koor!Ina sloot de middag af en aan de reacties bij het weg gaan zeiden de dames, dat het een fijne, gezellige middag was geweest. En dat vonden Ina en ik ook!Els Louweret.15 november 19.00 Revant revalidatiecentrum Lindenhof (Goes) Ambachten & gereedschap Hendrieke en EvaVoor ons leek het gereedschap oud roest,maar de heren wisten te vertellen wat je er mee moest:een schaaf met een slagpin voorop,met een hamer sloeg je die op de kop:dan kwam de keg vrij om te kunnen slijpen.Een lijmtang om alles vast te knijpen,luistert naar een prachtige naam: Sergeant!?En wat was dat voor knip-ding in onze hand?Een schaar (!) om de schapen van hun vacht te ontdoen.Heel lastig en zwaar werk was dat toen!De waterpas doet zijn naam geen eer aan:er blijkt, tegen het bevriezen, pure alcohol in gegaan.En de huidige waterpassen mogen er dan wel op lijken,dit exemplaar is nog van robuust eiken.De grote spoel zorgde voor wat discussie:

was ie voor weefgetouw of vissers-net-lussie?En vraag je aan een 70 plusser om de Fordtang,dan word je niet uitgelachen, maar komt hij ermee an.En, jawel, er kwam een 100 jarige oliespuit,die blies dit verhaaltje helemaal uit.Het was zeker een heel gezellige avond, aantal revalidanten “van de overkant”’ (ook mijn kant !)en ze hebben genoten. Heb net het gedicht uitgeprint en naar de afdeling gebracht, geweldig !

19 november 10.30 Ter Weel Moerzicht afdeling Ostrea (Yerseke)  Sinterklaas Rebecca en Jan Jaap Na het uitvouwen van het sneeuwkleed kon het sneeuwballen gooien beginnen. De slee werd op tafel gezet en iedereen mocht 3 sneeuwballen in de slee gooien. Groot succes. Klappen als het lukte. Toen het thema Sinterklaas: bij de schouw stonden de klompen al klaar. Veel gezongen. Als cadeaus werden de wanten, handschoenen en sokken getoond, want vroeger kreeg je alleen maar nuttige cadeaus.De verwarming van het huis kwam ter sprake met eierkolen. De kruik leverde ook gesprekstof op. We hebben nog geschaatst. Er was een mevrouw die alleen maar zong. Ik liet haar de jutte zak voelen en die begon ze direct op te vouwen. Ze kreeg een theedoek van de verzorgende en begon ook weer te vouwen. Ze kreeg gelijk een aantekening : laat mevrouw vouwen, dan is ze actief.De mof is ook hier weer een succes, vanwege de aaibaarheid. Iedereen moest het voelen. Zo is er maar weinig uit de koffer gekomen, maar we hebben veel gezongen, waar ook de heren aan meededen. Bij het afscheid genoot men nog van de meegebrachte pepernoten. Groetjes Rebecca19 november 14.00 SVRZ De Zwake in de Babbelaar ('s Gravenpolder) Vakensslacht Catrien O. en Eva November is de maand van de huisslacht,ik had van mijn leven nooit gedacht,me daarin te verdiepen!

Maar, het moet gezegd dat de bijeenkomsten goed verliepen.Eerst in de Zwake met Catrien,die had het in haar jeugd zelf nog gezien!

En de mensen in de groep vulden nog het een en ander aan,zodat ik de volgende dag naar De Kraayert kon gaan.

Met Anja erbij hadden de bewoners het top:strobranden, schietmaskers en postekopkwamen allemaal (weer) voorbij.

En persoonlijk was ik heel blij,dat ik nu geleerd heb dat hier te lande:rood voor de vaat was en blauw voor de handen!

Wel te veel vrijwilligers waarvan sommigen teveel aanwezig waren.Ook was de tafelopstelling heel ruim zodat we te ver van de mensen af stonden, dus liepen we vaak naar de cliënten toe om zo toch contact te krijgen.Het blijft een uitdaging om werkelijk de mensen die dementerend zijn goed te kunnen benaderen, er zit nogal eens "ruis" tussen van onrust of te grote groep of teveel vrijwilligers erbij enz. Bedankt voor het mailtje, ik begrijp jullie volledig. Jammer dat zo de bewoners er een beetje de dupe van zijn omdat onze vrijwilligers zo enthousiast zijn! Misschien moeten we het dan gewoon op de woningen houden in de Zwake en niet meer als grote activiteit. Dan komen de bewoners beter tot hun recht en dat is juist de bedoeling! 20 november 14.00 ZZV De Lange Akkers (Koewacht) Winkel van Sinkel Jacqueline en TrudyVanmiddag met Jacqueline naar Koewacht geweest met de "Winkel van Sinkel" koffer. De 1e groep hadden wij maar 4 dames, helaas waren er verschillende overleden. Deze dames deden echt hun best om de artikelen die wij lieten zien om zich dat te herinneren. Als het echt niet lukte zeiden wij het woord en dan was er echt een reactie van herkenning en daardoor ook hun aanvullingen met herinneringen. Totslot omdat wij dicht bij Sinterklaas

zitten enkele Sinterklaasliedjes gezongen, en echt zo leuk om te zien dat zij goed mee deden.20 november 15.00 ZZV De Lange Akkers (Koewacht) Winkel van Sinkel Jacqueline en TrudyDe 2e groep hadden wij maar 3 mensen, 1 dame en 2 heren. Ook hier waren verschillende mensen overleden, en ook dat er mensen ziek waren. Met deze drie hebben wij wel een leuke middag gehad, die dame had de opmerking en echt serieus zei zij "jullie moeten eens met wat moderne dingen komen, al die oude spullen" . Dus Ina wij zouden nog aan een "Moderne koffer" moeten. Je begrijpt dat wij wel heel erg om deze opmerking moesten lachen. Ook nog een nieuw woord geleerd n.l. "bobine" dat is een spoel(ik heb het maar opgezocht want ik wist het echt niet) . Ook hier eindigde wij met Sinterklaasliedjes, en het verschil met de vorige groep dat de mensen hier zelf met het liedjes en tekst kwamen.Wij beiden vonden dat wij een hele leuke middag hadden gehad, zoals altijd gingen wij een voldaan gevoel naar huis. Jacqueline en Trudy

21 november 10.00 Allévo Borrendamme woning 89/88  Grote schoonmaak Truusje en Catrien Er waren 5 dames en 2 vrijwilligers en 2 groepsbegeleiders. Zoals dan vaak gebeurt zijn de vrijwilligers de eersten die antwoord op een vraag geven en dat is jammer. Ze hadden de afspraak ook niet echt goed afgestemd, want op de woensdagmorgen komen er altijd vrijwilligers en zij gingen ook weer weg toen wij weg waren. Nu hadden ze volgens de begeleidster weer 2 dagen niets! Ook moesten er een paar dames naar de kapper.Er waren 2 dames die niet zoveel op hadden met de voorjaarsschoonmaak. 1 van de 2 draaide wel bij toen Marja erbij ging zitten, ze babbelde gezellig. De andere had er niet veel zin in vandaag.Verder ging het goed. Na een kopje koffie trokken de 2 begeleiders zich terug achter de computer, ze hebben vast wel gedacht dat 5 op 5 wel moest lukken.We hebben de koffer opgesplitst, want wasdag en schoonmaak is gebleken toch wel veel te zijn om te bespreken en te slepen!21 november 10.30 SVRZ Kranesteyn (Middelburg) Kerk Ger en Anneke Een echt succes. 3 heren en 5 dames. Veel respons en herinneringen.  Ook de leiding was enthousiast en verrast met deze koffer.21 november 14.30 Partycentrum Schoudee (Wemeldingen) School Trijnie en Cathrien Aanwezig: 3 echtparen, Anne Sinke van Cederhof Welzijn en Cathrien Kole en Trijnie Lepoeter voor Feest van Herkenning. Cederhof-Welzijn heeft een high-tea georganiseerd en wij komen met de koffer “School”. We mogen foto’s maken. Met Andrea van Schoudee hebben we afgesproken dat de high-tea geïntegreerd wordt in de hele middag (14.30-17.00 uur).De ‘koffer’ werd slechts door één persoon herkend als een lessenaar voor de juffrouw, maar iedereen mist wel meteen het inktpotje! Er is een leuk gedichtje bijgekomen in de koffer, over een jongetje wat voor de eerste keer naar school ging. Dat heb ik voorgelezen en we hadden meteen een gesprek over de eerste schooldag, dat was een goede binnenkomer, net als de schoolbel die daarna geluid werd. We hebben het hele programma van de school gebruikt, van de lei met griffel, tot het schrijven met pen en inkt. We hebben het allemaal geprobeerd en zowaar het lukte een ieder nog. De tik met de liniaal als je toch links ging schrijven terwijl het rechts moest: nog steeds verontwaardiging. We hebben in het verleden vaak gevraagd wat de jongens deden als de meisjes handwerken hadden en dat was vaak onduidelijk, maar hier heel duidelijk: figuurzagen. De mannen konden zelfs nog opzeggen wat ze gezaagd hadden! Onder het genot van allerlei lekkers wat steeds langs kwam, werden er heel geanimeerde gesprekken gevoerd en is eigenlijk alles uit de koffer wel naar boven gekomen. Gewoon heel gezellig!Na afloop hebben we nog wat nagepraat met Anne Sinke. Er waren drie echtparen, waarvan één van hen licht dementerend was. Het was voor Cathrien en mij heel moeilijk in te schatten wie de cliënten waren. Ergens logisch: we hebben over heel gewone dingen gepraat die iedereen heeft meegemaakt.

Er hadden inderdaad nog best een paar mensen bij gekund, maar ik zal je zeggen dat dit echt perfect was, net of we gezellig bij ons op de bank zaten. Daar kwam nog bij dat het mensen uit Kapelle en Wemeldinge waren die over hun eigen school vertelden, Cathrien en ik kenden de meesters en juffen van vroeger dus het was voor elk een echt Feest van Herkenning.Ik stuur je hierbij de foto’s. Ik zal nog een foto maken van een briefje waarop met inkt geschreven is. We zijn de tafel rondgegaan, de anderen zijn met naam en toenaam. Ik leerde vroeger schuin schrijven en net als heel veel mensen ben ik later op recht overgegaan. Altijd nog spijt van want je gaat vervormen.  Alleen de F van Feest is nog echt. Zo, weer wat geleerd,  (morgen stuur ik je het blaadje)

groet Trijnie

Vanmiddag hoorde ik van een van de aanwezigen dat ze het zo fijn vond als mantelzorger uitgenodigd te worden en deel kon nemen aan de gesprekken rond de koffer. Namens haar bedankt.22 november 14.00 ZZV WZC Korte Bellingstraat 3 (Hulst) Babymand Ria en LianneGisteren zijn Lianne en ik met de babykoffer op stap geweest in de Korte Bellingstraat 3. In tegenstelling tot wat ik dacht, waren de meeste aanwezigen echt de mensen waarvoor onze bezoeken bedoeld zijn. De knuffels die ik had meegebracht zijn, op één na niet gebruikt, omdat de dames nog aardig "bij de tijd" waren (dat denk ik dan).Het ging ook nu zoals je hoopt dat het zou gaan. Veel, zo niet alles werd herkend en besproken. De één praatte meer dan de ander, maar iedereen kwam aan bod. Het bleek, dat ik verschillende dames en/of hun kinderen kende. Lisanne had ook een tas met spulletjes bij zich en vooral een heel mooi jurkje viel goed in de smaak. Fijn, dat we met z’n tweeën waren. En fijn, dat ze ook kon zingen!! Bovendien heeft ze verschillende dingen geschonken voor de mand.Één dame kwam boos binnen en er werd ons meteen al door anderen verteld, die zegt altijd op alles nee. Toen haar dochter heel lief kwam was het antwoord: wat kom jij hier doen? Verschillende anderen reageerden daar op. We probeerden haar er bij te betrekken, maar het was: NEE! En zie wat gebeurt er? Opeens ging ze zich anders opstellen en ging ze mee praten. Ze wilde zelfs de pop vasthouden en zegt ze: “het is een manneke”. Ja bevestigden wij: vandaag is het een manneke. Zij weer: “die anderen hebben niet gezien, dat hij een piemeltje heeft.” Inderdaad had niemand dat gezien, want hij/zij had kleertjes aan.Een andere dame met één kind had nooit iets met haar baby gedaan, dat deed het personeel. Toen we vroegen en als het personeel weg was en hij huilde, wat deed je dan? O dan pakte ze hem en kroelde ermee. Zo liep het toch allemaal nog goed af.Zoals gewoonlijk werden we allemaal weer ontvangen met koffie en een (halve) koffiehoekje. Een hele goede greep. Hopelijk was iedereen tevreden. Alleen had Brigitte op de babymand van Ina gehoopt, denk ik. Die heeft indruk gemaakt.22 november 15.00 ZZV De Baronie (Sint Jansteen) Sinterklaas Georgette Susan, de nieuwe vrijwilliger, had de leiding bij deze bijeenkomsten en het was bijzonder om te zien, hoe zij dit aanpakte. Bij de eerste groep, 6 mensen, ging het wat moeizaam. Deze mensen hadden niet zoveel herinneringen aan Sinterklaas. Ze wilden gewoon hun verhaal over hun eigen leven vertellen. 2 Dames werden enigszins boos, omdat wij, m.n. ik, wat te dichtbij kwamen. Maar tijdens het zingen van de sinterklaasliedjes werden allen erg actief, behalve de 2 nog steeds boze dames. Naar wat ik achteraf hoorde waren deze dames altijd snel geïirriteerd.  Bij de 2e groep ging het meer vanzelfsprekend. Er waren 4 mensen aanwezig en daarbij een aantal familie leden. In deze groep kon men zich nog meer herinneren over het “sinterklaas gebeuren”. Ook de familieleden werkten fantastisch goed mee.  Op die manier werd het een zeer geanimeerde middag. We kregen nog wat tips van Anja de A.B.  zoals:De mensen de voorwerpen uit de mand tonen en benoemen, enkele cadeautjes van te voren inpakken en  tonen en vervolgens laten uitpakken door deze mensen, wat grotere  Sint en Piet poppen.Dat zijn (volgens mij) waardevolle tips,  die misschien snel aangepast kunnen worden.Groet, GeorgetteHallo Georgette,Wat heb je de middag mooi verwoord. Fijn dat jullie het ook een gelaagde middag vonden, dat vond ik zelf namelijk ook. Het is altijd een beetje lastig om dit onderwerp te bespreken en dan zelf sinterklaasliedjes te gaan zingen. Er zijn altijd bewoners die dat leuk vinden maar sommigen voelen zich daar toch te oud voor en vinden het voor kinderen. Mooi was op de bovenwoning te zien dat een man niet mee wilde doen en op het laatst toch nog binnen kwam en de meeste liedjes zong.Inderdaad goed om de dingen te benoemen en ze niet de vraag te stellen wat ze zien. Als ze het niet weten dan falen ze en dat vinden ze niet leuk. Benoem gewoon wat je laat zien want het doel is puur herinneringen op te halen.  Wat de cadeautjes betreft heb je me verkeerd begrepen. Ik heb het misschien niet goed uitgelegd. Ik bedoelde dat je de sinterklaaszak nog zou kunnen uitbreiden met bijvoorbeeld een oude pop, een tol, knikker of autootjes....  De cadeautjes die zij waarschijnlijk niet zelf kregen maar aan hun kinderen gaven. Zelf denk ik dat ze eerder een paar nieuw gebreide sokken of wanten voor in de winter en een dikke sjaal. Misschien ook leuk om dat toe te voegen...Het zijn maar wat ideetjes maar leuk om met elkaar te delen toch?Heel veel bedankt voor jullie inzet en terugkoppeling. Het ging prima en is zeker voor herhaling vatbaar.Anja van den Bergen , Vrijwilligerscoördinator en Team Welzijn27 november 14.00 SVRZ Ter Schorre Huisje D6/R21(Terneuzen) Sinterklaas Jacqueline en Jannie

Vanmiddag samen met Jacqueline naar Ter Schorre geweest met de sinterklaas kofferHet was een hele gezellige middagHet was goed verzorgd er kwamen kruidnoten speculaasjes en sinterklaas chocolaatjes op tafel waar de mensen van genoten!Iedereen had leuke herinneringen aan Sinterklaas Een mevrouw vertelde dat toen Sinterklaas bij hen thuis kwam ze wel vond dat hij veel op haar oom Harry leek. Ze zei dat ook tegen hem…( hij was natuurlijk ook de sinterklaas)Het bonzen op de deur van zwarte piet vond ieder toch wel spannend, maar blijkbaar was viel het allemaal wel mee want iedereen kreeg kado’s, vaak ook nuttige zoals wanten of sokken.Jacqueline vertelde dat er in de schoen vroeger ook een suikerbiet werd gelegd een mevrouw die uit Brabant kwam vertelde dat ze toen ze hier pas woonde ze niet begreep wat het woord subiet betekende Ze vroeg toen aan iemand waarom hebben die Zeeuwen het steeds over bieten? (wat een dialect toch voor verwarring kan zorgen he?)De liedjes over Sinterklaas werden goed meegezongen, het was mooi om te zien dat dat toch altijd blijft.Het leukste van Sinterklaas vonden ze toch wel de kado’s soms om vier uur in de nacht al wakker zijn om te zien of er toch wel wat in je schoen zat.De mensen reageerden erg leuk op alles, bij het weggaan zei een mevrouw nog tegen me ik heb een hele gezellige middag gehad!Het gaf me een goed gevoel. Groetjes Jacqueline en Jannie28 november 10.00 ZZV Steunpunt mannenpraatgroep Lange Bellingstraat (Hulst) Sinterklaas Jacqueline Er waren 5 mannen aanwezig waarbij twee mannen voor de eerste keer. Het is een ruimte waar we samen zitten met weinig “ prikkels” !En Brigitte had lekker koffie gezet en wij hadden lekkere pepernoten en schuimpjes bij ons , waar de mannen erg van smulden. Een man pakte ook de pepernootjes van zijn buurman, die niet zo snel at. Prachtig om te zien.Allen herkenden de mijter, klomp met wortel en stro.een van de mannen wilde wel een pietenpet opzetten. Corine zette de mijter op en nam de staf in haar hand en ging naar de mannen toe en deed of ze Sint was. Ze vonden het leuk,maar speelden het niet echt mee. Een man zei dat het altijd mannen waren die Sint speelden. En dat zij een vrouw was.Een andere man zei naar aanleiding van de suikerbiet dat hij vroeger in de suikerfabriek gewerkt had, zelfs in twee fabrieken en dat hij daar zijn vrouw ontmoet had.De liedjes maakte sommige mannen weer wakker en zongen volop mee.Na een klein uurtje werden de mannen moe, en zijn ze weer naar hun “huisje “ teruggebracht. We hadden het gevoel van een fijn uurtje voor deze mannen.

Groet voor jullie van Corine en Jacqueline.29 november 10.00 ZZV Bijbel en Geloof (Hulst) Sinterklaas Trudy en Gerda Een gezellige ochtend met koffie, thee en pepernoten. Liedjes gezongen en verhalen vertelt over het schoen of klomp zetten. De gevonden suikerbiet werd schoon gemaakt en in de schoen gestopt. Ook wortel en soms stro.Iedereen was zoet geweest. Verhalen over het mooiste kado in de schoen. Het liedje ‘Sinterklaas kapoentje’ is het meest gezongen. Dat is het eerste liedje wat je leerde, vertelden de gasten. Een leuke ochtend vol sinterklaas herinneringen. Gerda de Vos29 november 13.30 SVRZ Ter Schorre A29/R17 (Terneuzen) Sinterklaas Georgette en Els (Verslag Els): Een geslaagde middag, de ruimte was gezellig in de St Nikolaas sfeer klaargezet, met allerlei lekkers op tafel, waar enkele bewoners zich al te goed aan deden voordat ook de warme chocolade melk met slagroom op tafel kwam.Het was een vrij grote groep, met leuke reacties over de meegebrachte bekende spullen, zoals de roede, zak en het grote boek van Sinterklaas. De liedjes werden goed meegezongen, ingezet door een mannelijke bewoner die maar door bleef zingen: hij kreeg er geen genoeg van! Een bewoner vond het ook leuk om een pietenmuts op te zetten, en bleef deze de hele tijd ophouden net als Georgette en ik. Op de vraag of hij vroeger ooit zelf eens voor Piet gespeeld had, moest hij helaas “nee” zeggen. Allen werden nog getrakteerd met een lekker glaasje advocaat.Op een mooie tafel stonden mooi verpakte cadeautjes voor de bewoners en de verzorgster vroeg aan mij of ik ze wilde uitdelen. Ik voelde me nu echt even Sinterklaas !Na afloop bedankten enkele ons voor de fijne middag en ook wij kijken er met plezier op terug.

(Geroegette): het was inderdaad een hele gezellige en een buitengewoon verzorgde middag, die door de Activiteiten Begeleidster Maloesjka ?? heel goed was voorbereid. Heb jij nog haar e-mail adres ? Was het M.herenski@SVRZ. nl  of zo iets, heb jij haar krabbeltje nog  ? Het is misschien leuk om onze bevindingen ook

aan haar mee te delen. Naar ik begrepen heb, was zij daar nog niet zo lang aan het werk. Ze heeft er mede toe bijgedragen, dat deze middag een bijzondere sinterklaasviering werd, door vele extra’s in te zetten zoals: chocolademelk met slagroom, koffie/thee met koek en snoep, daarna advocaat met slagroom, bier, wijn, fris, en daar bovenop nog voor iedereen een cadeautje. Zo’n ontvangst heb ik nog nooit meegemaakt ! En dan denk ik zomaar: wat fijn om zo samen, wij vrijwilligers van FVH en A.B.ers van SVRZ , zomaar spontaan, deze mensen een fijne middag hebben kunnen laten beleven. Want in het begin waren enkele deelnemers een beetje afhoudend, maar uiteindelijk zaten er alleen maar blije mensen aan tafel.Groet, Georgette30 november 10.30 SVRZ Gasthuis afd. AO (Middelburg) School Ans en Magda

Totaal November: 65

3 december 10.30 Ter Weel Krabbendijke (Krabbendijke) Winter/ Sinterklaas Eva en Jan Jaap Hallo allemaal,hier weer even mijn bijdrage,zoals altijd in dichtvorm,heeft dus nu niks met sinterklaas te maken! Vanmorgen met een paar dames en heren,wilden we naar het Sinterklaasfeest terugkeren.Helaas, dat was geen goed idee,We deden er een van hen geen plezier mee.Dus alles terug in de zak van zwarte of roetveeg Piet.

Een van de heren woonde ooit aan de Vliet,en daar schaatsten zij met z'n allen,de anderen vermaakten zich met sneeuwballengooien naar elkaar of moeders ramen,en dan hopen dat er geen kiezels uit kwamen....

En die kou, daarvoor had je wel kruiken, maarer zat nog meer in de koffer, heel raar:

een kraag van een Schaap- en een pet van Mollen-vachten een sjaal van een Vos, wie had dat ooit bedacht! Jan Jaap en Eva5 december 14.00 ZZV Antonius (Kloosterzande) Sinterklaas Ria en InaVanmiddag waren we te gast bij Welzijnsmedewerker Wilma in het restaurant op Antonius te Kloosterzande. Het was daar een gezellige bijeenkomst voor vitale en somatische ouderen. Vele deelnemers kwamen aanlopen of werden binnen gereden en werden aangeschoven aan de vrolijk gedekte tafels. Onze Pietenmutsen waren in trek: ze werden opgezet en gaven een extra feestelijk tintje aan het geheel.Na de verwelkoming door Wilma en amper begonnen met het openmaken van de grote Sinterklaastas, kwamen Sinterklaas en Zwarte Piet binnen wandelen. Het ‘Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht’ … klonk door de zaal. Wat een verrassing voor de alle aanwezigen: Zwarte Piet bracht een kar volgeladen met cadeautjes mee. Alle pakjes werden meteen uitgedeeld, maar … ze mochten nog niet worden opengemaakt! Het bleef heel de middag een verrassing, welk pakje ieder uiteindelijk mocht houden.Sinterklaas sprak ons allemaal toe, Ria vertelde over de stoomboot en we weten ondertussen, dat de boot van Sinterklaas al heel hun leven lang aangelegd werd op de kaai van Walsoorden. Vroeger liepen ze er te voet naar toe. Vaak ook op klompen, want daar kon je vroeger net zo hard op lopen, zoals dat later op schoenen ging.Een ingezonden brief uit Hengstdijk aan Sinterklaas, uitleg over het zetten van een klomp, schoen of bord en hoe zout de inhoud van het zakje wel proefde! Het bespreken van verschillende voorwerpen uit de tas en de verhalen van Sinterklaas werden steeds afgerond met een passend Sinterklaasliedje.Het was een gezellige middag, vol actie! De geluidsinstallatie zorgde voor alle aandacht en Ria was in haar sas met haar microfoon. Als een reporter soms, want, ja, het recept om borstplaat te maken wilde iedereen wel horen. En dat de mijter met het gouden kruis erop mooier was dan die van Sinterklaas, was zo klaar als een klontje! (Sint had zijn mijter achterstevoren op staan!) Maar … niemand stoorde zich eraan! Het verhaal uit het grote boek bracht immers uitkomst: de zondagse mijter van Sint was tijdens een storm op zee weggewaaid en de Pieten hadden nog geen tijd gehad …

Ria vertelde nog veel meer verhalen uit het grote boek. De inhoud was er ondersteboven in vastgemaakt, dus ongetwijfeld kwamen de vele verhalen spontaan opborrelen in haar oeverloze creatieve brein!De pakjes mochten eindelijk worden opengemaakt: vrolijke gezichten alom. Je had het allemaal leuk bedacht, Wilma! Ook wij konden in deze formule enthousiast meedeinen.

Een Sinterklaasvoorwerp uit de tas, een verhaal van Sinterklaas, een lied met muziek: het was een afwisselend programma met veel entourage en bezorgde aan bijna veertig deelnemers een gezellige middag.Ria en Ina. 6 december kerkkoffie in Oostkapelle met de krant, Meinard. Leuke reacties en veel herinneringen. De vraag is  of er volgend jaar weer een koffer langs kan komen.7 december 14.30 Fruitteeltmuseum (Kapelle) Fruit & fruitteelt Joyce en Anja5 heren en 3 dames (wo 3 echtparen)1 echtpaar heeft zich afgemeld. Stephan van de Veen vervangt Anne Sinke van Cederhof maar gaat na enige tijd weer wegOfficieel is het Fruitteeltmuseum gesloten, maar is speciaal open voor onze groep. Vrijwilligers Rini en Huub van het Fruitteeltmuseum zijn prima verzorgers. Zo starten we met koffie en een punt lekkere appeltaart en de tongen komen meteen los. Op één na allemaal mensen van rondom Kapelle die vanaf hun jeugd veel met de fruitteelt te maken hebben gehad. Dat was te merken aan de rake opmerkingen die over en weer over de tafel gingen. Anja speelt meesterlijk de “ondeskundige” en verleidt de mensen iedere keer weer om van alles te vertellen. Van het planten van de bomen, de bloesem, het plukken, en het snoeien.Om de bloesem niet te laten bevriezen in het voorjaar werden onder de ochtend vuurpotten geplaatst, die gaven ook veel rook om te beschermen. Een duvelsjager is een zeis met een lange steel waarmee het gras tussen de bomen kort gehouden werd. Om de zeis te scherpen hadden ze een “zeise-klopper” nodig. Wij hebben in onze koffer “gereedschap” een echte zeis-klopper. De mannen van deze groep hadden vroeger zelf een gemaakt van een stukje rails. Kijk, dat is leuke informatie vind ik. De mensen waren heel vindingrijk om goedkoop aan goed gereedschap te komen. Om het konijnenvoer te snijden hadden ze een sikkeltje(zekel).Men had ook een apparaat gemaakt om de grote hoeveelheden vogels uit de kersenboomgaard te weren. Er was een toren gebouwd in de boomgaard daarin zat de “kesewachter” en die trok aan de touwen, waaraan blikken bevestigd waren met kiezelstenen in. Die blikken waren in diverse bomen opgehangen. Hij gebruikte ook wel pannendeksels om veel lawaai mee te maken. `Dit is een “kezeklapper” een soort ratel, waarmee men door de boomgaard liep om de vogels te verjagenDe snijbonenmolen had veel aandacht. Het mooiste was het verhaal van een van de heren: “ik moest bij mijn schoonmoeder het molentje gaan lenen; ik klop op de ruit achter en steek twee vingers in mijn neus en met de andere maak ik draaibewegingen. Naast het verhaal werd het uitgebreid voorgedaan, we lagen allemaal in een deuk.Dat was de tendens van deze middag: heel veel leuke herinneringen, heel veel gelach, kortom een fantastische middag. Huub en Rini zeiden later tegen me: nou jullie konden er wat van hoor!Na een glas vruchtensap gingen we met elkaar nog door het museum. Daar zagen we dus alle voorwerpen waar we over gepraat hadden en kwamen weer nieuwe verhalen los.Verwondering over het zware werk, zo’n immens grote ladder verplaatsen bijvoorbeeld. Of die zware kisten, maar we hoorden dat die op een kruiwagen werden vervoerd.Het was een kostelijke middag waar we met vel plezier op terugkijken.7 december 14.00 WVOZorg Het Getij (Middelburg) Kerk Jan L. en MeinardLeuke groep; een aardig klein Indonesisch dametje stond op toen ik met de collectezakken rondliep en kwam naar mij toe: “Ik heb geld genoeg hoor en ik zal even wat halen voor de collecte”. 7 december 14.00 Terra Maris (Oostkapelle) School Rina en GerHelaas wachtte ons geen warm welkom in het museum. Op hun verzoek meldden wij ons bij de receptioniste, die wel op de hoogte was van onze komst maar blijkbaar niets wist van onze bedoeling. Was er eerst sprake van dat we in het restaurant terecht konden, na enig heen en weer praten werden we toch naar het ‘scharrellab’ gedirigeerd. Inderdaad een ‘lab’ , een bijzonder ongezellige kale ruimte. Reden: het museum sluit om 16.00 uur en de medewerkers hadden geen zin om langer te blijven. We kregen een sleutel en instructie hoe om te gaan met het beveiligings alarm, zodat wij zelf konden afsluiten! De slechte weersomstandigheden van afgelopen vrijdag en een parkeerplaats die op flinke afstand van het museum ligt maken het museum voorwaar niet tot een ideale ontmoetingsplaats voor ouderen.Met onze 7 gasten (6 dames en 1 heer) naar het scharrellab getogen. Na ongeveer 10 min. bracht mevr. Van Rijswijk, restaurant medewerker, heerlijke appeltaart. De koffie moesten we zelf verzorgen.

Na een niet zo positieve start gaven koffie en appeltaart de sfeer weer een waardevolle oppepper. Na uitleg over het werk van Feest van Herkenning en over het verloop van de middag vertrokken we opnieuw door de regen naar het museum. Alle aanwezigen waren ooit wel is in het museum geweest, maar omdat het in alle gevallen lang geleden was werd het bezoekje erg gewaardeerd. Terug in het scharrellab een tweede kopje koffie geserveerd. Daarna de koffer geopend en dan biedt de ‘Winkel van Sinkel’ toch heel veel herkenning en roept het heel veel herinneringen op aan teloor gegane neringen, het leven van lang geleden enz. Het werd een heel gezellig en geanimeerd uurtje, ook voor de enige heer in het gezelschap.Om ongeveer 16.45 uur de middag afgesloten. Het museum, de koffer en de appeltaart alle aanwezigen waren vol lof en bedankten ons hartelijk. En………. er wordt uitgekeken naar de volgende Zeeuws Weerzien.10 december 10.15 SVRZ De Zwake woning 30 ('s Gravenpolder) Winter/kerst Els en Eva Vandaag samen met Eva naar huisje 30 in 's Gravenpolder, bewoners 2 dames en 4 heren zaten al op ons te wachten met een kopje koffie.Was een fijne bijeenkomst met veel herkenning, de schaatsen werden goed bekeken, maar moesten wel eens geslepen worden, daar had een mijnheer een mannetje voor. Ook sneeuwballengevecht en ballen gooien in het sleetje werden enthousiast gedaan.Sokken die gestopt moesten worden in grote gezinnen,had moeder geen tijd dan kwam opoe een handje toesteken.Het mofje en beestbontje waren voor deftige gelegenheden en de zondag.Alle bewoners vonden wel iets van hun gading, in de kersttrommel werden de oude kerstversieringen en zeker de nieuwjaars kaartjes goed bekeken en gelezen. Kaartjes kreeg je in die tijd heel weinig, erg mooi om te zien.Na een tot ziens en graag tot een volgende keer hebben we onze koffer weer ingeladen.Els en Eva11 december De Wemel Trijnie en Cathrien Aanwezig: 14 dames.Ik was in de war met de tijd, dacht dat het om half 3 begon, maar dat bleek 2 uur te zijn. Gelukkig waren we toch 5 minuten voor de tijd aanwezig. Ik had van tevoren met Jaantje Schouwenaar afgesproken hoe de tafels neergezet zouden worden, dat was prima in orde en we konden meteen met de koffie en gebak beginnen. Het was een feestelijke middag ivm de aankomende feestdagen.Het waren de gewone dingen die iedere keer bij de winterkoffer terugkomen: hoe koud je handen waren als je de linten van de schaatsen aan moest doen en dat je vaak meteen weer naast je schaats stond en opnieuw moest beginnen. Schaatsen met schoenen waren niet voor de gewone man, net als de mof en het astrakan kraagje. Een van de dames echter moest elke dag eten brengen naar haar vader die bij de boer werkte. En dan had ze een lekkere mof, ze kon er nog van genieten.Cathrien had de mottenballen tevoorschijn gehaald, er waren niet veel dames die wilden ruiken, wat is dat sterk spul! Daar kwam wel een hele mottendiscussie over aan de gang en dat is wat we willen, dat de mensen gaan praten.We hebben sneeuwballen laten gooien in de arreslee. Iedereen begon met twee ballen. Degene die raak gegooid had mocht nog een keer. Maar daarna was het tijd om te stoppen. Er kwam een rondje fris en de bingo plankjes kwamen tevoorschijn.Voor ons was het om 3 uur al afgelopen. Het blijkt maar weer eens dat zo’n grote groep eigenlijk geen optie is. Het was een wat matte koffer-ronde, maar het kan niet altijd feest zijn.11 december 14.00 ZZV ‘De Lange Akkers’ woonzorggroep (Koewacht) Boerderij Trudy en Lianne Vanmiddag samen met Lianne met de landbouwkoffer naar de Lange Akkers geweest in Koewacht. De 1e groep viel onder mijn leiding. Er waren maar 4 gasten 3 dames en een heer. Er was veel reactie op onze koffer er werd veel herkend en van hun kant kwamen er wel verhalen los, zoals de bietensteker riep veel herinneringen op vooral dat er erg hard gewerkt was. Het leuke was dat deze groep normaal heel stil is dat er nu echt op hun manier een gesprek was en ook is er gelachten.11 december 15.00 ZZV ‘De Lange Akkers’ verzorgingshuis (Koewacht) Boerderij Trudy en LianneDe 2e groep had Lianne, en dat heeft zij prima gedaan. Deze groep was ook niet groot er waren ook maar 4 mensen 2 dames en 2 heren Maar zij reageerden ook heel enthousiast op de landbouwkoffer. Een mevrouw vertelde veel over het boerenleven bij haar thuis: zij hadden wel veel mooiere spullen dan wij bij ons hadden. Tja, zij hebben ook geen reminicentie project, dan mag het moderner toch? Lianne en ik hebben echt twee uur gehad met een super voldaan gevoel !!! Het is en blijft toch heel mooi werk wat wij doen.11 december GORS Els, Walda en Nelly Winkel van Sinkel

Vandaag samen met Walda en Nelly naar het Gors geweest stond niet op de lijst maar was de uitgestelde bijeenkomst van november.We hadden maar de helft van de winkel van sinkel koffer bij er was nogal verwarring wat en waar het was . Nelly had van alles meegenomen was, schoonmaak en de hoeden en petten met het kleefsnoep is erg vies .Al bij al was het toch een gezellige ochtend.Groet, Els12 december 14.00 ZorgSaam Blaauwe Hoeve, vragenuurtje (Hulst) Kerst Ankie en NellaRond het klokje van 14.00 uur zaten we samen aan tafel: 4 dames, 1 heer, Brigitte en ik.De ruimte was helemaal in kerstsfeer en de deelnemers vonden het gezellig. Ze wilden allemaal wel op de foto met het kerstmannetje en wilden allemaal wel een kerstmuts op. Kerstsfeer ten top, en toen Brigitte tussendoor de foto’s op A4-formaat afdrukte, zag je enkel nog enthousiaste gezichten: “Zie ik er echt zo mooi uit? Dat zal mijn dochter leuk vinden.” Een mevrouw naast Heiko hield niet op met te vertellen, dat ze het zo gezellig vond. Diezelfde mevrouw vertelde, dat ze ook altijd zoveel aan bloemschikken had gedaan bij ‘Groei en Bloei’. Ze kreeg vaak de 1e prijs voor haar mooie stukken, totdat ze zich schaamde en niet meer mee durfde te doen. Bij het lichtje in de stallantaarn vertelde de meneer, dat hij die vroeger heel veel gebruikt had. ’s Nachts werden de meeste kalfjes geboren en daar moest je als boerenzoon op tijd bij zijn. Door weer en wind, door sneeuw en koude naar de stal. Drie dames, ook afkomstig van de boerderij, waren het met hem eens. Soms moesten ze zelfs helpen trekken. Als leek was ik meteen helemaal op de hoogte van ‘beestenkraamkamer’.Het stalletje werd ingericht: het mos was eigenlijk te donker. Geen probleem, met sneeuw er overheen zag het er heel anders uit. Ook de Driekoningen kwamen er aan, maar niet op een ezel, hoor! En een engel die zit, is vreemd. Bij ons zweefden ze altijd. Zo kwamen we uiteindelijk op het zingen van kerstliedjes. Ieder zong gezellig mee. Dat verleer je nooit, verzuchtte een mevrouw. De meneer kende de kerstliedjes wel vanbinnen, niet van buiten, vertelde hij. Maar de Kerstkaartjes met teksten erop hielpen hem goed, vond hij. Met tussendoor een mooi kerstverhaal sloten we de bijeenkomst al zingend af. Het was een gezellige en sfeervolle middag en met die kerstgedachte gaan we samen de feestdagen welgezind tegemoet! 13 december 10.30 SVRZ Koriander (Heinkeszand) Winter Els en Nelly Eendag van tevoren berichtje gekregen dat begeleidster Magda niet aanwezig zou zijn. Verzorgenden zouden bewoners brengen, we werden door verzorgende begroet had thee en koffie gezet, prima dus. Na een poosje eens aangebeld bij het huisje naast ons, daar zaten ze gezellig aan de koffie de verzorgende die mensen moest brengen had het druk. Kortom rond 11 uur zijn we gestart met de winterkoffer best gezellig ook de kerststal en de nieuwjaarskaarten werden goed bekeken. Huisje 17 was er ook niet, naar de kerstmarkt. Nelly en ik zaten met 6 dames alleen, als er wat was konden we aanbellen bij de buren. Misschien verstandig als ab er niet is de bijeenkomst te verplaatsen. Groet, Els13 december 10.00 Curamus Bijbel en Geloof (Hulst) Kerst Jacqueline Vanmorgen ben ik met de leuke Kerstmand van Ina naar de Blaauwe Hoeve geweest ,naar Kerk en Geloof’. De mensen werden wat later gebracht door de vervoersdienst omdat er meer activiteiten waren. Er kwamen twee mannen en drie dames.Ze waren erg enthousiast over de mooie grote Kerstman, die ze vroeger nooit zo gezien hadden. Ze wisten niet veel meer over het Kerstfeest, maar wisten wel precies wie er allemaal in de Kerststal hoorden. De namen van de drie koningen kende een mevrouw zelfs! De meeste aten kalkoen, die gevuld werd. Maar een man zei dat zij dat niet konden betalen: kalkoen! Ze gingen allemaal naar de nachtmis en sommigen aten daarna samen thuis, Jan in de zak. Een andere mevrouw witte brood en krentenbrood dat door de moeder zelf gebakken was. Ook zongen ze samen Kerstliedjes na het eten. En dan baden ze de rozenkrans.Het samen zingen van Kerstliedjes ging heel leuk, een man kende ze nog allemaal en had daar geen kaartje voor nodig.Ja, daar stonden ineens de mensen van de vervoersdienst weer voor de deur en moesten ze weer terug gebracht worden. Daardoor was het een beetje aprubt afgesloten! Maar het was een actieve groep vanochtend! 13 december 10.00 De Vuursche huiskamer (Axel) Kerst Ria en Nella Afgelopen donderdagochtend waren Nella en ik te gast in de Vurssche te Axel. Het was een huiskamer waar we ons bij de bewoners voegden. Uiteindelijk bestond de groep uit zeven vrouwen en twee mannen. De mannen wisselden elkaar af. Één man en vrouw waren eerst naar een kerkdienst geweest. De tafel was leuk versierd en stonden lekkernijen. Dat valt altijd in de smaak. Ofschoon ik dacht, dat de aanwezigen protestants zouden zijn bleken er veel meer katholiek te zijn, dus konden de beeldjes van de kerststal te voorschijn komen. Ieder had een beeldje, waar ze over vertelden. Bovendien was Nella erbij, die een protestantse achtergrond heeft en die ook enkele mensen persoonlijk kende en dat vonden ze toch wel heel leuk.De drie koningen moesten er ook bij. Ze kenden de geschenken en de namen van de Wijzen ook nog. Zelfs de naam van de zwarte koning kenden ze. Één mevrouw zou van de drie geschenken toch het liefst wierook hebben.

Het rook zo lekker!! Ze wilden ook wel weten wat mirre was. En ook dat wisten er. Het was een beetje chaotisch, door steeds wisselen van personen en wc bezoek, maar al met al vonden ze het wel leuk.13 december 14.00 ZZV WZC Korenmarkt (Hulst) Winter Georgette en Gerda Vanmiddag ging ik met de wintermand naar De Korenmarkt 2. Er zaten 2 mannen en 5 vrouwen al te wachten. Ik werd verwelkomd door een verzorgende en zij deelde mee dat een stagiëre tijdens deze middag stand by zou zijn. De A.B. Brigitte had me hierover al ingelicht. Maar niemand wist (of wilde het niet vertellen) over deze nieuwe gang van zaken. Enfin, 7 mensen waren aanwezig. Koffie met cake, en wat wintersnoepjes (die ik meegenomen had) was een goede binnenkomer. Eén mevrouw zwaaide erg enthousiast naar me, en riep heel enthousiast: “ik ken jou, ik ken jou”. Ik ging haar niks vermoedend een hand geven en kreeg pardoes een kus. O.K.  D.m.v. de wel erg mooie wintermand, hebben we de koude wintertijd van vroegere tijd besproken. Vooral door het tonen van de voorwerpen, kwamen vooral herinneringen aan borduren, breien, schaatsen, sneeuwbeleving enz. boven drijven. Op zondag werd er geborduurd, schaatsen deden ze op een sloot voor hun huis, kou hadden ze niet want ze hadden voldoende sjaals mutsen en truien voorhanden die ze zelf, samen met hun moeder, gebreid hadden. Wat een rustige tijd moet dat geweest zijn. Door de borstrok met de opgespelde schapulieren, kwamen we direct terecht bij hun (ooit gemaakte) reis naar Lourdes. Ook kwamen de Drie Koningen aan bod. Op 6 januari mochten ze pas bij de kersstal staan. Het lied van de Drie Koningen hebben we ook nog (wel meerdere malen) gezongen: 3 koningen 3 koningen, geef mij een nieuwe hoed. De oude is versleten.Mijn moeder mag het niet weten.Mijn vader heeft geen geld. Op de rooster neergeteld. Een mevrouw had nog een toevoeging:Door dit zooitje (of) krooitje ??Liep de boter van de pannenkoekDoor het gootje. De mof werd herkend, en de oude muntjes die onder de rits verstopt zaten, brachten veel herinneringen boven. We hebben nog zitten rekenen naar de waarde van deze oude Nederlandse munten, maar wij kwamen er niet meer uit. (Het grappige was dat de stagiëre van nog maar 16 jaar, deze muntjes nog nooit gezien had. Dus die kreeg er nog nuttige informatie bij).  Ter afsluiting heb ik nog een verhaal over de koude wintertijd van vroeger voorgelezen. Groet, Georgette13 december 10.30 SVRZ Koriander (Heinkeszand)  Winter Koriander, dag van tevoren berichtje gekregen dat begeleidster Magda niet aanwezig zou zijn. Verzorgenden zouden bewoners brengen. We werden door verzorgende begroet met thee en koffie. Na een poosje eens aangebeld bij het huisje naast ons, daar zaten ze gezellig aan de koffie, de verzorgende die mensen moest brengen had het druk. Kortom rond 11 uur zijn we gestart met de winterkoffer, best gezellig, ook de kerststal en de nieuwjaarskaarten werden goed bekeken. Huisje 17 was er ook niet, naar de kerstmarkt. Nelly en ik zaten met 6 dames alleen, als er wat was konden we aanbellen bij de buren. Misschien verstandig als ab er niet is de bijeenkomst te verplaatsenJammer dat het zo gelopen is…. Excuses hiervoor, had één en ander toch gecommuniceerd naar de woningen……De volgende keren hoop ik zeker aanwezig te zijn, maar deze keer kon ik echt niet.Met vriendelijke groet,Marga Pater17 december 14.00 ZZV Wilg 1 en 2 (Hulst) Winter Trudy en SuzanneVanmiddag samen met Suzanne naar de Blauwe Hoeve geweest met de "Winterkoffer" op de afdeling van Terry Ferket de Wilg nr. 1 . Dit is een dagopvang en wij hadden 10 damens, en 2 begeidsters. Het was een hele leuke groep die echt geïnteresseerd waren en ook hun verhalen hadden bij deze koffer. Er werd veel geschaatst in de verleden winters er was een mevrouw die had leren schaatsen op een vastgebonden boomschors.Toen de sokken op tafel kwamen die gebreid werden met 4 priemen had iedereen moeite gehad met het breien van de hiel, dat werd dan ook uitbesteed. En een blauwe medaille op je borstrok is een scapulier dat had met Maria te maken al het andere zijn gewoon medadailles. En zo had iedereen zijn zegje. Het was echt een leuke middag Suzanne en ik vonden dat,maar ook onze damens. 18 december 14.00 ZZV Antonius (Kloosterzande) Kerst Ria en CorineDinsdagmiddag 18 dec gingen Corine en ik naar huisje 21 inKloosterzande. Vorige week waren we samen in huisje 17. Op de terugweg vroeg ik haar of ze het zag zitten om de volgende week het voortouw te nemen. Ze wilde het wel proberen. Dom van mij natuurlijk, want zowat alle bewoners zijn daar katholiek en Corine protestant.Zij weet dus weinig van de Roomse rituelen. We waren goed op tijd en de meeste vrouwen sliepen nog.  De enige man was goed wakker en wij kletsen samen wat en geen onzin.  Toen het gesprek aan tafel begon en zijn vrouw later arriveerde zei hij niets meer uit zichzelf en wees telkens naar zijn vrouw. Toen de vrouwen wakker waren en aan tafel  kwamen konden we kerst ter sprake brengen. Er werden weinig verhalen uit zich zelf verteld. Op vragen gaven de meesten wel antwoord. Het niveau van de mensen was zeer uiteenlopend. Zingen ging goed en naar verhalen luisteren ook. De mensen werden werden wel erg afgeleid door de vrolijke tuinlieden, die de hele  patio tuin leeg haalden en

door onze kamers alles met de kruiwagen weg brachten. Toen het Over eten ging had niemand ast genoemd. Dus deed ik dat maar. En ja hoor. Dat was toch echt wel het lekkerste. Na afloop kregen we applaus zonder dat de aanwezige leidster dat inzette. Dus hebben de mensen toch wel genoten.

20181218 Georgette en Ina met Kerstmand en Muziekkoffer (combi-middag) naar Korenmarkt 1Het was een leuke bijeenkomst voor de mensen, maar ik zou, wanneer iemand van ons er vaker moet zijn, die grote tafel naar het midden trekken en de 8 deelnemers dichterbij zetten. Of in de keuken om de grote tafel gaan zitten! Daar is ruimte genoeg.Dat kon vandaag helaas niet, omdat ze aan het klussen waren. Het was rommelig op de achtergrond. En daardoor ontbrak ook onze beloofde taart. Haha …Wel schitterend dat na ‘Engeltjes door het luchtruim ...’ , meteen ‘Ik spring uit een vliegmachien ...’! (Eddy Wally) werd ingezet! Dat was lachen! Maar het moet kunnen! En zweef ik het luchtruim door Dan hoor ik het engelenkoor Het ‘Il est né Le Devin Enfant’ zongen we speciaal voor Paul: hij genoot ervan en kende de talen, geleerd op de Middelbare school, nog steeds comme il faut!’Georgette mocht best wel aan de voetjes voelen: die waren ook warm, net als bij het Kindje Jezus! Ja, de mannen hadden vanmiddag heel wat te vertellen en je buurvrouwtje bleef maar herhalen, dat wij als nichtjes toch maar eer haalden van ons werk. Een opstekertje voor ons beiden!Nog een praktische tip voor ieder, die voor het eerst naar de Korenmarkt toe gaat: zorg voor voldoende klein geld. Papier of plastic ‘lust’ de parkeermeter niet!20 december 14.00 Curamus De Blaauwe Hoeve, mannenpraatgroep (Hulst) Kerst Ria Vanmiddag ben ik met de kerstkoffer naar de mannengroep op de Blauwe Hoeve geweest. Altijd weer een feestje om daar naar toe te mogen.Ik heb de aanwijzingen, die we afgelopen vrijdag gehoord hebben ter harte genomen en ook Ina haar tips. Ik heb dus geen vragen gesteld en lang gewacht op wat ze eventueel te vertellen hadden. Afgelopen dinsdag toen Corine en ik in KLoosterzande waren deed Corine dat ook zonder, dat zij de workshop gevolgd had. We waren met 7 mannen en twee heel gezellige vrijwilligers. Ik had mijn Hummelkerststalletje meegenomen en ik liet het ze allemaal van dichtbij Zien en ze vonden het toch mooi!!! Toen ik bij een man kwam, die nogal erg afwezig was zei hij heel spontaan: “Wat “romantisch”.Ze waren ook allemaal met Kerstmis naar de Nachtmis geweest natuurlijk., Maar ze gingen niet alleen met Kerstmis naar de kerk. Nee, ze gingen elke zondag en dat was niet te willen maar te moeten. Tegenwoordig gebeurde dat allemaal niet meer. We hebben samen mijn oude kinderkerststal ingericht. Ik stopte vroeg, want de Driekoningen moesten er toch echt bij. En ook het “schip van de Sahara”of te wel de kameel met een zwarte kamelendrijver. We hebben natuurlijk ook de kerstliedjes gezonden op de gepaste momenten. Alleen bij de drie koningen kon geen van ons het juiste drie koningenlied zingen. Het was een serieus mannenkoor.Als er verteld werd luisterden ze allemaal heel aandachtig. Het was weer een gezellige middag, dank zij de vrijwilligers, maar ook de mannen deden heel goed mee. Ze vertelden en zongen volop.20 december 12.30 Dorpshuis Schore  Winter/kerst Eva en JoyceDag allemaal,vanmiddag met Joyce de winterkoffer gedaan in Dorpshuis.Het was zeer geanimeerd, vooral ook omdat we daar bekenden tegenkwamen.Dat op zich was wel even een kopstoot. Een van hen wist te vertellen dat als je sokken breide er dan NAADJES??? ingebreid werden.Dat was dan een soort van voetmaat: hoe meer naadjes (?) hoe langer de voet.Ook moesten de kinderen na schooltijd eerst een paar van die naadjes breien voordat ze mochten gaan spelen.Maar weet een van jullie hoe dat nu heette: naadjes of naatjes of.....Bij een van de sokken zit het er duidelijk in, had ik nog noooooiiiit gezien. Enfin, dit was dan mijn verslag en vraag.  Nu volgen de mededelingen: de sinterklaas- en kerstspullen blijven bij mij in de kast staan tot volgend jaar.

Er is een kerstlicht gesneuveld.Per abuis zitten de gekleurde kerstlampjes nog in de winterkoffer.Ik zie nu op de lijst dat hij helemaal niet meer gebruikt wordt tot maart?! Januari en februari zijn toch echt wintermaanden.20 december 14.00 ZZV De Baronie 1(Sint Jansteen) Kerst TrudyGroep 1 was op de bovenverdieping dat was een groep van 6 à 7 personen af en toe was er wel een iemand die wat uithuizig was. Deze groep was moeilijk te bereiken zingen was de oplossing daar deed praktisch iedereen aan mee. Tijdens onze gesprekjes kwamen de mensen wel wat los, maar het bleef allemaal wat apatisch. 20 december 15.00 ZZV De Baronie 2 (Sint Jansteen) Kerst Trudy Groep 2 ging gemakkelijker daar hadden wij 7 à 8 personen, En wij hadden in deze groep een echte dirigent zitten. Met het gevolg dat wij de goede toonhoogte moesten zoeken en ook begon hij zo terloops de maat te slaan terwijl wij onze kerstliedjes zongen. Ook hier hebben wij gezamenlijk de kerststal opgebouwd en ons dennenboompje versierd. Maar wij kwamen echt tot de conclusie Suzanne en ik dat zij die ouderwetse kerstliedjes het allerleukste vonden. 21 december 14.00 ZZV Vreemdieke 'Noordhoek' (Hoek) Kerst Ina en Marijke Samen met Ina op bezoek in “den Oek”.Het was erg rustig toen we binnenkwamen in de huiskamer. Maar langzaam kwamen de mensen binnen (5 in totaal) en na een kopje koffie gedronken te hebben, kwamen de spullen uit de kerstmand tevoorschijn. De kerstman was meteen een succes! Mooi mannetje, alleen kijkt hij scheel volgens een mevrouw. Een meneer zette hem zijn pet op. Samen hebben we toen de tafel versiert. Een mooi tafelkleedje, een bloemstukje, een slinger en de stallantaarn. Alles werd herkend. Terwijl Ina het kerstverhaal vertelde, kwamen de stal en de beeldjes op tafel. Niemand had vroeger een kerststalletje in huis, maar vonden het wel mooi Genoten van het verhaal. Een meneer lachte toen ik vertelde dat een kameel twee bulten heeft en een dromedaris een. Hij vroeg wat je kreeg als je ze kruiste met elkaar.Een kerstboom hadden ze wel, een met echte kaarsjes. Ernaast stond een emmer zand of water, want zoals een meneer vertelde, als een kaarsje viel, was het pff, en de hele boel stond in de fik.Met Ina op de gitaar hebben we samen nog kerstliedjes gezongen.Eentje was van vroeger van de zondagschool. Er werd goed meegezongen.Je zag dat de mensen genoten.Na alles weer ingepakt te hebben, op naar de tweede huiskamer.21 december 15.00 ZZV Vreemdieke '7-Uusjes' (Hoek) Kerst Ina en MarijkeHier was het erg rustig, twee in totaal. Na even gewacht te hebben kwamen er nog drie bij. De anderen waren naar een kerstviering.De mensen waren hier stiller dan de vorige groep. Een mevrouw( echtgenoot van een meneer) vertelde honderd uit. Dat ze in de oorlog een kerstboom hadden die een paar dagen naar binnen kwam en dan weer buiten geplant werd en zo heel de oorlog gebruikt werd. Ook hier maar bij een mevrouw een kerststal. Het kerstverhaal en de beeldjes vielen wel in de smaak. Samen ook gezongen. Het was een fijne middag en hopelijk hebben we een beetje het kerstgevoel gebracht.