Ver Weg en Toch Dichtbij

Kort nadat Isa naar haar werk is gegaan belt Nicolas een taxi voor zijn vader.‘Dag pap! Je komt toch nog wel een keer op visite hé?’ Vraagt hij zijn vader terwijl die naar de taxi loopt.‘Ja tuurlijk jongen, en je weet wat ik dan wil zien hé?’ Nicolas slikt even. ‘Ja pap.’Hij wist precies waar zijn vader het over had, maar hoe Isa erop zou reageren?

Hij besluit om al zijn gedachten even opzij te zetten en te gaan schilderen.

Isa zou over 5 uur thuiskomen, hij zou maar gelijk met de deur in huis vallen. Dan was hij er van af.

En 5 uurtjes later kwam Isa inderdaad thuis.

Snel gaf ze hem een zoen.

‘Hoi lieverd. Hoe was het op je werk?’

‘Goed hoor, het is een leuke baan.’ Zegt ze enthousiast.

‘Fijn dat je in zo’n goed humeur bent, want ik wou je iets vragen.’Even ademt hij diep in. Isa kijkt hem verwachtingsvol aan.‘Mijn vader wil graag dat wij een kindje nemen.’Even knijpt hij zijn ogen dicht. Hij had het er niet zo plompverloren uit willen brengen.

Even kijkt ze hem verbaasd aan.

Dan pakt ze zijn handen vast en kijkt hem in de ogen.

‘En wanneer wou je met dit fantastische idee beginnen?

Vraagt ze ondeugend.

‘Wat dacht je van nu?’ Zegt Nicolas grinnikend.

Isa krijgt de slappe lach en laat zich meevoeren door zijn zachte handen.

Het ging veel makkelijker dan ze altijd had gedacht.

Verliefd staarde ze hem in de ogen.

En hij in die van haar.

Het duurde dan ook niet lang of het ‘feestje’ werd voorgezet onder de lakens.

Een feestje dat in de loop van de weken vaak werd herhaald…

Maar tot het grote verdriet van Isa en Nicolas leek Isa maar niet zwanger te willen worden…

Terwijl ondertussen ook de vader van Isa bij hun was komen wonen omdat hij ernstig ziek was geworden en niet meer voor zichzelf kon zorgen…

Zuchtend maakt Isa het bed op.

Het huis was flink verbouwd toen haar vader bij ze was komen wonen.

Hoewel ze heel blij is dat ze zo luxe mag leven, de zorg voor haar vader valt haar zwaar.

Hij heeft zelf ook wel door dat hij niet lang meer heeft, maar hij wil het gewoon niet toegeven.

Snel strijkt ze het dekbed nog iets gladder.

Het was tijd voor haar vader zijn kopje thee.

Ze hoort hem vanuit ‘zijn’ kamer hoesten.

Snel loopt ze naar zijn kamer.

‘Zal ik je thee inschenken vader?’ Vraagt ze lief. Eigenlijk is ze doodop.

Opeens staat hij op en begint heftig te hoesten.

Isa vind het verschrikkelijk om hier naar te kijken, maar ze weet niet wat ze moet doen.

‘Het doet zo’n pijn Isa!’ Schreeuwt hij uit.

‘Pap…’ Zegt ze snikkend.

‘Isa, nu even sterk zijn.’ Weet hij er moeizaam uit te brengen.

‘Isa, ik red het niet.’

‘Pap…’

‘Je weet dat het waar is.’ Zegt hij treurig.

‘Luister nog heel even goed.’ Brengt hij er moeizaam uit.

‘Bel Klaus. Ga naar hem toe.’ Vragend kijkt ze hem aan. ‘Na..aar oom Klaus papa?’ Vraagt ze onzeker.

‘Hij zal je iets vertellen, wat ik je nooit heb durven te vertellen.’ Met een rood hoofd van inspanning kijkt hij haar aan.

‘Alsjeblieft Isa, haat me niet nadat Klaus je het vertelt heeft. Beloof het.’

‘Tuurlijk vader!’

Dan slaakt hij nog een laatste pijnlijke kreet uit, en valt op de grond.

‘Nicolas!!’ Weet ze nog net te krijsen voor ze in huilen uitbarst.

‘Nicolas!’ Roept ze nog een keer.

Tuurlijk hij sliep, hij moest vroeg op zijn werk zijn.

Slaperig en onbegrijpend komt hij aangesneld.

Als hij Isa ziet snapt hij het meteen.

‘Stil maar lieverd.’ Fluistert hij zachtjes in haar oor.

‘Hij wou dat ik oom Klaus belde.’ Zegt Isa als ze wat rustiger is geworden.

Zachtjes loopt Nicolas weer weg. Hij begrijpt dat ze nog even alleen wil zijn.

Dan komt ze tot bedaren.

Wat had haar vader eigenlijk al die jaren verborgen gehouden?

Snel veegt ze de laatste paar tranen af en loopt naar beneden. Naar de telefoon…

‘Hoi.’ Zegt ze schor.

‘Met Isa.’

Zoals jullie merken heb ik besloten het einde niet in 1 update te stoppen.

Waarschijnlijk komen er hierna nog 2 updates.

En dan is het echt geëindigd.

TOT DE VOLGENDE KEER!!!!!!!!