onverwachte ontdekkingen en een pittige confrontatie

hoofdstuk 4

Deel 5

Lotte ijsbeert door de slaapkamer van Nora. Ze is beduusd. Beduusd om het feit dat Nora, haar beste vriendin en van wie ze dacht alles te weten, een geheime affaire heeft of heeft gehad met Thom, de persoonlijke assistent van Iris.

Nora, van wie ze dacht dat ze werkelijk van Stephan houdt. Lotte zag hen als het perfecte koppel, het perfecte plaatje. En toch zit er ergens een scheur, want waarom zou Nora anders met Thom het bed induiken?

Dus aan de andere kant is ze ook ontzettend nieuwsgierig. Ze wil alles weten over wat er tussen Nora en Thom gebeurd is, maar vooral waarom.Nora, ondertussen gehuld in haar slaapkledij, duwt haar lichaam overeind en laat zich dan weer in de kussens zakken.

“Ik wilde je dit al heel lang vertellen, Lotte,” Begint Nora met een diepe zucht. “Maar ik durfde het steeds weer niet, uit schaamte, uit angst.” Lotte keert zich naar Nora toe. “Na het huwelijksaanzoek van Stephan, toen kwamen de twijfels-”

“Dus het was echt je domste fout om ‘ja’ te zeggen?” Onderbreekt Lotte haar verbouwereerd. Nora knikt. “We hebben daarna niet meer kunnen praten, maar ik meende wat ik zei. Ik had dat huwelijksaanzoek nooit aan moeten nemen.”

“Houd je dan niet meer van Stephan?” Daar moet Nora even over nadenken. “Het is niet dat ik niet meer van hem houd; het is dat ik niet genoeg van hem houd.” “Houd je van Thom?” “Thom en ik zijn vrienden geworden. Hij stond voor mij klaar toen ik met iemand wilde praten.”

Nora merkt de verwijtende blik van Lotte op. “Ja, ik weet het, ik had je moeten bellen, ik had je moeten vragen zo snel mogelijk hierheen te komen, maar ik was in de war, Lotte en toevallig was Thom daar, één en al begrip.”

“Oké, oké, ik begrijp het.” “Toen Stephan en ik weer in Londen waren, toen hebben Thom en ik af en toe nog met elkaar gesproken over de telefoon, gewoon, om te vragen hoe het gaat. Een tijdje daarna, toen moest mijn moeder in Londen draaien voor een film.

Thom kwam natuurlijk met haar mee en ja, toen hebben we dagelijks met elkaar afgesproken en in die week, die ene week, ben ik verliefd op hem geworden.” “Jeetje.” Verbluft zinkt Lotte op een stoel bij het raam neer.

“Maar ik kon Stephan niet zomaar aan de kant zetten. Ik hield van hem en ik zou met hem gaan trouwen. Ik zag de liefde die ik voor Thom voelde als een bevlieging, omdat ik, dacht ik, mij liet leiden door mijn twijfels. Dus koos ik voor Stephan.”

“Maar je hield van Thom?” “Dat weet ik nu, maar dat wist ik toen niet, althans, dat besefte ik toen niet. En al vrijsnel kwam ik erachter dat ik zwanger was. Het moet van Thom zijn, want Stephan was in die periode in Parijs.”

“En nu?” Vraagt Lotte. “Ga je door met het plan om met Stephan te trouwen en hem uiteindelijk een kind in de armen te leggen dat niet zijn kind is?” “Natuurlijk niet!” Reageert Nora onthutst. “Ik zal nooit met Stephan trouwen.”

“En Thom? Ga je hem vertellen dat hij vader wordt? Wil je met hem verder?” Nora schudt haar hoofd. “Ik begrijp het even niet.” Zegt Lotte verward. “Lotte, Thom mag nooit te weten komen dat hij vader wordt.”