maandag, 11 juni 2012

D

Stijlvol afscheidvan het LSO

RECENSIE

D e invulling van het af-scheidsconcert van EdSpanjaard, chef-dirigentvan het Limburgs Symfo-

nie Orkest, was een persoonlijkekeuze. En dan weet je dat je iets bij-zonders te wachten staat. Tien jaargeleden dirigeerde hij het LSO ineen onvergetelijke ‘Pelléas et Méli-sande’ van Debussy, muziek waar-van Spanjaard destijds zei dat hijhet gevoel had deze muziek al tekennen voordat hij hem als jochievoor het eerst hoorde. Nu dirigeer-de hij dat andere grote, maar veelminder bekende werk van dezeFranse klanktovenaar, Le martyrede Saint Sébastien, oorspronkelijk to-neelmuziek bij een urenlang myste-riespel van d’Annunzio. ‘Dichterdes Vaderlands’ Ramsey Nasr hadvoor deze uitvoering de spreektek-sten radicaal gewijzigd, waarbij hijvooral de liefde tussen de Romein-se keizer Diocletianus en Sebastia-nus, en het nog altijd actuele the-ma van religieus fanatisme bena-drukte. Daarbij waren drie zange-ressen (Mirjam Schreur, Helen Le-palaan en Hanneke de Wit), hetkoor Studium Chorale, en tweedansers (choreografie van niemandminder dan Toer van Schayk) uitge-nodigd. Verteller in de semisceni-sche realisatie van Kees van derBurg was Nasr zelf. De uitvoeringwas bijzonder fraai. Na de pauzewerd de film Ontmoetingen, een af-scheidscadeau van de Vriendenvan het LSO aan Spanjaard, ge-toond. Hierin zien we hoe een be-minnelijke Spanjaard werkt enspreekt met diverse mensen uit demuziekwereld. En tenslotte liet hetorkest op fenomenale wijze nogeenmaal horen wat het waard is on-der een dirigent als Spanjaard, in

de tweede suite uit Daphnis etChloé van Ravel, een stuk waarmeeal eerder veel succes was geboekt.In zijn dankwoord citeerde de diri-gent schrijver-componist Micha Ha-mel (‘Het paradijs bestaat uit mu-ziek’), sprak over de telepathie tus-sen orkest en dirigent tijdens debeste momenten, en sprak de wensuit dat de demissionaire bewindslie-den opgesloten zouden worden inhet Mauritshuis, om pas vrijgelatente worden als ze een enigszins ac-ceptabele versie van het Meisje metde parel van Vermeer hadden we-ten te produceren. Het concert ver-vulde je enigszins met weemoed.Vanwege het einde van de perio-de-Spanjaard natuurlijk, maar ookvanwege de vraag of dit soort uit-voeringen in de toekomst hier nogmogelijk is. In bijzondere produc-ties als die van zaterdagavond ligthet bestaansrecht van een LSO,niet in het populariseren en afplat-ten op de weg waarop de politiekhet orkest momenteel dwingt af teslaan. Hoe ‘elitair’ of ‘linkse-hob-by-achtig’ dit volgens sommigenook is, dit is Kunst die ertoe doet,die je raakt in je essentie: het isbroodnodige levenslucht voor ieder-een.

WIM HEKKINGWIM HEKKING

MUZIEK★★★★★

Gehoord: Afscheidsconcert EdSpanjaard bij LSO. Zaterdag 9juni, Theater aan het Vrijthof,Maastricht. Morgen te horenop radio 4.

★★★★★

Ed Spanjaard. archieffoto Roger Dohmen