In huize Spit is een lange

periode luiers

verschonen, flesjes geven, Jack

leren lopen, praten en

zindelijk maken, eindelijk tot

zijn eind gekomen.

Met slaperige oogjes kijkt

Jack voor zich uit.

Schuldig kijkt Jessica hem

aan, ze was vergeten hem zijn

middagdutje te laten

doen, doordat de vierling haar

tijd in beslag nam.

Ze verzet haar gedachten als

Jeff de kamer in komt

lopen, en buigt zich samen met

Jack naar de taar die voor hen

op de tafel staat.

Voorzichtig blaast ze zijn

kaarsjes uit, en Jack kijkt

vrolijk toe.

Nadat ze even voor hem

gejuigt heeft, zet ze hem op de

grond neer en geeft hem een

kusje.

Dan staat ze op en pakt haar

ratel van tafel, om Jack aan te

moedigen.

Jeff staat ondertussen met

Dirk in zijn armen bij de

volgende taart, om ook hem op

te laten groeien.

Hij kijkt even achterom, hoe

zijn oudste zoon wankel op

staat en naar zijn moeder

kijkt.

Verbaasd kijkt hij naar zijn

voetjes en handjes, die raar

beginnen te tintelen, en

onwennig begint hij te

wiebelen op zijn beentjes.

‘Wow.’ In stilte bekijkt hij

zijn grote handen en

voeten, en merkt dat de grond

vast wel een meter verder weg

is.

Dan klapt hij in zijn

handen, en pakt de toeter aan

die Jessica hem voor

houdt, zodat hij zijn broertje

kan aanmoedigen.

Na even trots naar Jack te

hebben gekeken, buigt ook

Jeff zich naar de taart toe, en

blaast de kaarjes voor de

kleine Dirk uit, die alleen

maar kraaiend toe kijkt.

Na even gewacht te

hebben, gebeurd er echter

niks, en dus loopt Jeff

verbaasd met Dirk naar

Jessica.

Die neemt Dirk lachend

over, en meteen gaat Dirk wél

de lucht in.

Spartelend met zijn

armpjes, komt hij als peutertje

weer neer in de armen van

zijn moeder.

‘Maá!’ Kraait hij vrolijk.

Na een snelle knuffel word hij

op de grond gezet, en worden

de volgende twee kinderen van

boven gehaald.

‘Het is wat, zo’n vierling.’

Mompelt Jeff terwijl hij

Freek voorzichtig heen en

weer wiegt.

Jessica knikt even, maar voelt

hoe haar maag samen trekt als

ze onwillekeurig moet denken

aan haar andere twaalf

kinderen.

Haar gedachten worden echter

onderbroken door Jack, die

enthousiast een melodietje

toetert en op een neer

springt, en in zijn handen

klapt om zijn kleine broertjes

toe te juichen.

Lachend buigt Jeff zich

nogmaals naar de taart toe, en

blaast ook de kaarsjes van

Freek uit.

Vervolgens doet Jessica

hetzelfde voor Lars, en worden

de jongens de lucht in gegooit.

Als eerste komt Freek weer in

de armen van zijn vader

terecht, die hem knuffelt, en

dan verwachtingsvol naar

Jessica en Lars kijkt.

‘Zo.’ Zegt Jessica stralend als

ze de kleine Lars weer

vasthoudt.

‘Het zijn echt mengelmoesjes

van ons tweeën hé?’ Vraagt ze

als ze Lars naast Freek houdt.

Meteen proberen de jongens

elkaar in de armen van hun

ouders een knuffel te geven.

Dat gaat helaas niet

door, want het jongste lid van

de familie moet ook nog van

boven worden gehaald.

Gelukkig is dat geen

probleem, en komt hij even

later als een knap ventje weer

in Jessica’s armen terecht.

Meteen zijn Jeff en Jessica

druk met de metamorfoses van

de jongens, terwijl Jack snel

zijn bed op zoekt.

‘Zo Dirk, zullen we nu een

flesje gaan halen?’ Vraagt

Jessica als ze Dirk een make-

over heeft gegeven.

‘Jáa!’ Roept Dirk meteen

enthousiast.

Even later staat Jessica dus

beneden, met een luid tegen

zichzelf babbelende Dirk

achter zich op de grond.

Voorzichtig drukt ze op wat

toetsen van haar nieuwe

machine, die melk zou moeten

geven waardoor peuters sneller

leren.

Even later komt er een

vreemde groene gloed om Dirk

heen, en voorzichtig laat ze

hem op zijn beentjes staan.

Vol verbazing ziet ze dat de

melk blijkbaar moet

werken, want Dirk komt

uitzichzelf op haar afgelopen.

Terwijl Jessica beneden druk

is met Dirk heeft Jeff

ondertussen Lars mee naar

boven genomen en een

metamorfose gegeven.

‘Zo, wil je nu spelen met je

broertjes?’ Vraagt Jeff terwijl

hij Lars op de grond zet, waar

Otto en Freek al zitten.

Lars gaat meteen naast zijn

broertje Otto zitten, en pakt

vrolijk het pratende konijn

beet.

Met een gelukkig gevoel laat

Jeff zich op de grond

zakken, en kijkt toe hoe zijn

drie jongste zoontjes rustig

spelen.

Even later komt Jessica met

Dirk op haar armen het

kamertje binnen, en zet hem

op het potje.

De rare groene gloed om hem

heen is inmiddels

verdwenen, maar het lopen

heeft hij inmiddels onder de

knie.

Toch lijkt de werking van de

melk nog niet uitgewerkt te

zijn, (of Dirk is een

wonderkind) want na slechts

éen plasje op het potje, heeft

Dirk door wat er moet

gebeuren.

Vervolgens laat Jessica hem

zijn gang gaan met wat

blokjes, en richt ze haar

aandacht op Freek.

Langzaam trekt ze hem aan

zijn armpjes overeind, en laat

hem door de kamer stappen.

Maar al snel komt er een

einde aan zijn training, als

Otto en Dirk allebei een gaap

laten horen.

En dus worden allevier de

peutertjes in hun bedjes

gelegt, en krijgen ze een kusje

van allebei hun ouders.

Terwijl Jeff ook Jack in

stopt, verwend Jessica zichzelf

met een avondje bankhangen

met een vreselijke real-life

soap op de TV.

Hoofdschuddend kijkt ze naar

een met botox ingespoten

trien, die zoveel mogelijk

kleding in haar kast probeert

te proppen.

Even later gaat de deur naar

de woonkamer open, en komt

Jeff binnen.

Net dan schiet Jessica in de

lach, en verbaasd kijkt Jeff

ook naar het TV scherm.

‘Zou je hier wel naar kijken?’

Vraagt hij als hij alleen een

opgetutte blondine in een

winkel ziet rondhuppelen.

Als Jessica geen antwoord

geeft, geeft hij haar een kus op

haar hoofd, en gaat naast haar

zitten.

‘Als je liever naar die onzin

kijkt, dan leukere dingen doet..’

Mompelt hij terwijl hij zich een

kwartslag draait, zodat hij bij de

boekenkast die naast de bank

staat kan.

Meteen hoort hij een klik, wat

betekent dat de TV wordt

uitgezet, en word het boek uit

zijn hand gepakt.

‘Ik heb wel zin in leuke dingen.’

Fluistert Jessica zachtjes terwijl

ze op zijn schoot klimt en haar

voorhoofd tegen dat van hem

drukt.

‘Goed, en waar dacht jij aan?’

Fluistert Jeff op zijn

beurt, terwijl hij haar strak

aan blijft kijken.

Even doet ze alsof ze moet

nadenken, maar dan

verschijnt er een lachje om

haar lippen, en gaat ze weer

van zijn schoot af.

Ze blijft hem aankijken

terwijl ze languit op de bank

gaat liggen, en wacht op zijn

reactie.

Lachend komt hij naar haar

toe gekropen, en buigt zich

over haar heen.

‘Je bent wel erg duidelijk met

wat je wil, niet?’ Vraagt hij

terwijl Jessica haar hand in

zijn nek legt.

‘Ik kan nog duidelijker

zijn, als ik dat wil.’ Mompelt

ze alleen met een monotone

uitdrukking, waarna ze toch

in de lach schiet.

Hoofdschudden zoent Jeff

haar en gretig zoent ze terug.

‘Dat bedoelde ik.’ Mompelt ze

voor ze aan zijn shirt begint te

trekken.

En zo eindigt een avondje

bankhangen in een avondje

wat-je-gewoonlijk-niet-op-de-

bank-doet.

Jeff :1. Jack

2. Dirk

3. Freek

4. Lars

5. Otto

6.