Wie kan zeilen zonder wind,

Zonder riemen roeien?

Wie kan scheiden van een vriend,

Zonder dat tranen vloeien?

Ik kan zeilen zonder wind,

Zonder riemen roeien.

Maar niet scheiden van een vriend,

Zonder dat tranen vloeien!

Voert de zee mij ver van huis,

Ver van al mijn vrienden,

Eens brengt zij mij toch weer thuis,

Om hen weer te vinden!(Vam kan segla/ Zweedse folksong / vertaling Juliaan Wilmots)

Wat ik

gew

ild h

eb,

wat

ik g

ed

aa

n h

eb

wat

mij

ged

aan w

erd

, w

at

ik m

isdaan h

eb,.

Wat ong

eze

gd b

leef

wat

onverz

oen

dble

ef,

wat

nie

t gekend w

erd

wat

ong

eb

ruik

t ble

ef

al het

bescham

end

e n

eem

het

van m

ij

en d

at

ik d

it w

as e

n g

een a

nd

er

dit o

vers

ch

ot

van s

tof

van d

e a

ard

e:

dit w

as m

ijn lie

fde.

Hie

r ben i

k.

Draag mij, God in barmhartigheid.

Til mij op uit al mijn kleinheid.

Koester mij in barmhartigheid:

Vader, Moeder, God met ons.

Heer ontferm U over ons

Christus ontferm U over ons.

Heer ontferm U

Draag mij, God in barmhartigheid.

Til mij op uit al mijn kleinheid.

Koester mij in barmhartigheid:

Vader, Moeder, God met ons.

(Oosterhuis/Oomen)

Heer ontferm U over ons

Christus ontferm U over ons.

Heer ontferm U

In this heart lies for youA lark born only for youWho sings only to you. My love…

I a1m waiting for youFor only to adore youMy heart is for you. My love…

This is my grief for youFor only the loss of youThe hurting of you. My love…

There are rays on the weatherSoon these tears will have criedAll loneliness have died. My love…

I will have you with meIn my arms onlyFor you are only. My love…

In dit hart ligt voor jou een leeuwerik, alleen geboren voor jou.

Mijn liefste.

Ik wacht op jou, alleen al om je te aanbidden,

mijn hart is voor jou. Mijn liefste.

Dit is mijn verdriet over jou, omdat ik je verloor,

de pijn... Mijn liefste.

Er verschijnen zonnestralenweldra zijn alle tranen gedroogd

is alle eenzaamheid verdwenenmijn liefste

Je bent weer bij me, in mijn armenwant jij bent de enige

mijn liefste

[Vg]

Wij geloven in een God

die zielsveel van ons mensen houdt

Geloofsbelevenis

[Al.]

Wij geloven in God

die we niet kunnen zien

maar die zichtbaar wordt

als we ons liefdevol

inzetten voor anderen.

[Vg]

Wij geloven in God,

die het lijden en geweld

niet verhindert...

[Al.]

... maar die wil

dat wij mensen die lijden ondersteunen,

en dat wij blijvend zouden zoeken

naar vrede en gerechtigheid.

[Vg]

Wij geloven in God

die ruimhartig en mild is

maar streng

voor ieder die mensen uitsluit,

wegstoot vanwege uiterlijkheden,

afkomst of geslacht.

[Al]

Wij geloven in God

die ons

een eigen verantwoordelijkheid

heeft gegeven

en die wil dat wij deze aarde

leefbaar maken voor iedereen.

Een God die mensen aanmoedigt

om het goede te doen.

[Vg]

Wij geloven dat

vanwege Jezus Christus

[Al]

Hij heeft ons voorgedaan wat echte liefde is.

Zijn Geest en Zijn persoon

leven tot op vandaag verder,

als wij hier samenkomen,

als wij troost zijn voor elkaar,

als wij durven geloven in een betere wereld

en trouw zijn aan Gods droom.

Dan is het leven sterker dan de dood,veertig-, zestig-, hondervoud.

Roep onze namen

dat wij u horen

dat wij weer ademen

dat wij u leven

(Huub Oosterhuis / Tom Löwenthal)

O m te z ien een n ieuwe a a rd e

om te g a a n een wereld wi jd

om een za ch t en on b ezwa a rd e

m en s te z i jn in n ieuwe t i jd .

O m een s tem uit v uur te h oren

om een n a a m v a n eeuwig h eid -

om s teed s n ieuw d ie n a a m te h oren .

om in n a ch t en on ti j -uren ,

en er d a a g t g een m org en rood ,

s ta a n d e v oor d e h eets te v uren

n iet te v luch ten in d e d ood .

Da t wi j on ze z ielen k eren

n a a r h et la n d v a n wijn en b rood -

Da t wi j on s d a a rtoe b ek eren .

Da t wi j on ze weg v a n d a g en

zon d er s pi j t ten ein d e g a a n ,

d a t wi j wi l l ig z i jn te d ra g en

en te d oen wa t m oet g ed a a n -

onze d od en niet v erzwijg en,

a l len rech t d oen n a a m v oor n a a m .

En d a n n u in v red e zwijg en

(naar Oosterhuis Huub / ‘Als gij naar de woorden luistert’)

[Vg]

Jij, naamloze, niet te benoemen,

onuitsprekelijke God:

kracht zonder macht,

sprekende stilte,

fluistering van liefde,

onrust in onze vrede

en vrede in onze onrust,

oase en woestijn, vervulling en leegte.

Rond de tafel

[Al]

Jij, vogel die aanvliegt,

even bij ons neerstrijkt en dan weer heenvliegt:

Je laat ons naar Jou gissen,Jou hier en daar

en nu en dan vermoeden in sporen van liefde,

in mensen die goed zijn,

[Vg]

Jij, ongrijpbare, onmisbare God, steeds op uittocht,

ons vooruit naar nieuwe einders van menswording

wees zon en horizon voor ons!

[Al]

Jij, Geest van leven, drijfkracht tot niets anders

dan menselijkheid en ongelogen liefde;’Ik-zal-er-zijn’ is onze kracht, een naam om mee te leven.

[Vg]

Jij, die waait waar Je wilt, maar altijd om mensen aan mensen terug te

geven en aan jouw aarde,

om het minste onder de aandacht te brengen van het

meeste, om het zwakke

aan te bevelen bij het sterke,

[Al] om als een zwakke bries of stormenderhand

ons te bevrijden uit onze scenario’s van geweld,

uit een cultuur van ieder-voor-zich, sleur ons met Je mee,

waai ons bijeen tot mensen van vrede, tot mensen voor mensen.

(rechtstaan

)

[Vg]

Jij, Geest van leven, speurbaar, tastbaar in wat een mens

als Jezus onder ons heeft voorgeleefd: die ons voorging in

weten van elkaar, in breken voor elkaar; die brood en wijn

genomen heeft om zich met zijn vrienden toe te breken naar

een nieuwe wereld, toen hij, in de nacht...

Zo blijf Jij in ons leven aanwezig,

als stem in de leegte, die ons roept om net als

Jezus

de weg doorheen het lijden te gaan.

[Al]

Omwille van hem,

ga verder met ons,

geef ons niet op

en stuw ons in de richting

van jouw onvoltooide naam:

‘Ik zal er zijn’ .

[Vg]

Zend ons Jouw Geest, omwille van Hem,

Hij heeft het ons beloofd:

als warmte in kille momenten,

als troostende woorden in de ijzige stilte,

als Jouw liefde die ons draagt

in lege en schijnbaar zinloze

periodes van ons leven.

[Al]

Help ons om de leegte van ons bestaan

niet zomaar opvullen,

maar ze te dragen en te verdragen,

en vooral elkaar in moeilijke momenten

verder te dragen.

[Vg]

We bidden vandaag ook heel speciaal

voor onze lieve doden,

in stilte, vanuit het diepste van ons hart…

Zorg voor hen, Vader,

in afwachting van ons weerzien in Jouw huis.

[Al]

Ook voor alle grote en kleine heiligen,

willen vandaag speciaal bidden,

dat ze voor ons

een oproep en appél mogen blijven,

een open venster

op jouw koninkrijk van vrede.

Onze Vader verborgen,

uw Naam worde zichtbaar in ons,

uw koninkrijk kome op aarde

uw wil geschiede, een wereld

met bomen tot in de hemel,

waar water schoonheid en brood

gerechtigheid is en genade -

waar vrede niet hoeft bevochten,

waar troost en vergeving is

en mensen spreken als mensen

waar kinderen helder en jong zijn,

dieren niet worden gepijnigd

nooit één mens meer gemarteld,

niet één mens meer geknecht.

Doof de hel in ons hoofd

leg uw hand op ons hart

breek het ijzer met handen

breek de macht van het kwaad.

Van U is de toekomst

kome wat komt.

(Oosterhuis Huub / Löwenthal Tom)

(Stufkens Hein / de Vries Fokke)

Terwijl de blaren onverstoorbaar vallen, ontwaakt de stille dodentuin - heel even-in een zee van bloemen. Gemis dat zacht wordt aangeraakt of in een plooi gelegd. Gedachtenis die zich -liefst in een zonnig hoekje-van je ziel gaat nestelen.

Waar zijn ze heen, al die geliefden? Zwijgzaam geworden en onzichtbaar. Maar voor wie lief heeft, niet afwezig.

Hier rust alleen het stof dat aan de aarde toebehoort.

Zij wonen om ons heen. In al wat uit het licht ontstaat,

maar onaantastbaar is. In dageraad en avondschemer.

In warmte en in woorden die wij nooit vergeten.

In schoonheid die ons optilt. Soms in een onnoembaar weten.

En in de stilte van een God die zegt: ‘Ik zal er zijn’

(Kris Gelaude)

Nu de Weg jou komt groeten

zal de wind weer waaien in je rug.

Laat Gods licht jou dragen,

warm als de zon,

als regen die je zachtjes kust.

En we zien elkaar ooit weer,

we zien elkaar ooit weer,

blijf nu maar even in de palm

van Gods hand.

(An Irish Blessing / Jamar E. Moore – vert. P. Biesbrouck)