Wat hoogte punten....

In de dagen die volgen koopt Eline een boekenkast en spit elk kookboek door dat ze kan vinden. Het zijn er veel, en het kost veel tijd maar haar kookkunsten verbeteren sterk. Bovendien heeft ze een plannetje waarvoor ze geld, en goede kookkunsten nodig heeft.

Iets wat ze niet zal vergeten is het boeket dat vanmorgen voor de deur stond. Er zat namelijk een kaartje bij: 'Lieve Eline. Bij jou kan ik alleen aan bloemen denken. Rode rozen, vergeet-mij-nietjes, ik ga voor jou bezwijken. Liefs Peter.' toen wist ze het helemaal zeker. Haar plan moest en zou doorgaan.

Eerst knapte ze haar huis op, en toen ze eindelijk 10 punten voor koken had belde ze Peter op. Tijd voor haar plan!

Het werd een gezellige avond. Eline had zalm voor Peter gemaakt. Net als op hun date. Ik vond het persoonlijk niet zo erg, nadat ik een stukje zalm had gehad, als hij mijn vrouwtje maar niet helemaal in beslag nam.

Als ze uitgegeten zijn is het voor Eline tijd om een vraag te stellen waar Peter haast geen nee tegen kan zeggen. Een paar minuten later woont Peter bij ons in huis.

Van het een komt het ander en het duurt niet zo lang voordat ze ook getrouwd zijn. Weinig gedoe, simpeltjes met zijn drieën. Ik Eline en Peter. Hoewel ik vooral naar het kalkoen buffet uitkeek. (jawel de kalkoen was verukkelijk).

Op dit moment zitten ze samen op het bankje voor hun verbouwde huis. “Peter?”vroeg Eline “Ja Eline?”. “Weetje ik heb eigenlijk alles wat ik wil. Een kat, een man en een huis. Maar ik mis eigelijk nog iets.”

Peter kijkt op en lijkt het te begrijpen. “Een kind?”. Eline knikt zachtjes. “Als dat jou gelukkig maakt, dan gaan we daar voor zorgen!” Eline lijkt plotseling flink op te fleuren, maar voor ze iets kan zeggen toetert een politie auto op de weg naar ze.

Hun nieuwe aanwinst komt aan. Een klein katertje genaamd Romeo. Het is een lief beest en dus perfect passend bij Julia.

Zo is Julia ook niet zo alleen. En natuurlijk moeten er twee katten zijn voor 10 generaties.....

Julia kan gelijk goed opschieten met Romeo. En Romeo geniet zichtbaar van alle aandacht.

Ahum.... Eten verkeerd gevallen?

<3 Romeo....

Peter loopt net naar buiten om de krant op te halen als hij een oude lamp op de grond ziet staan. Nog net ziet hij een vrouw wegsluipen. “Hé! Wacht even!!” roept hij nog. Maar het enige dat de vrouw zegt is: “Jullie hebben een moeilijke tijd achter de rug. Gebruik dit goed.”

Voorzichtig veegt Peter de dikke laag stof van de lamp af. Hij grinnikt. Het lijkt wel aladin. Of voornamelijk een sprookje. Maar tot zijn grote verbazing komt er echt een geest uit de lamp. “Uw wens is mijn bevel.” zegt de geest. Peter besluit dat het beter is om eerst te overleggen met Eline en zet de lamp even binnen neer.

Als Eline thuis komt hoeven ze niet lang na te denken. Eline wenst langer te leven, zodat Peter en zij ongeveer gelijk oplopen en wenst twee keer geld. Dan verdwijnt de lamp.

Het geluk lijkt ze tijdelijk te overspoelen want een leuk vermoeden blijkt werkelijkheid. Eline is zwanger!

Met de grote hoeveelheid geld word het huis verbouwd.

Om wat te doen te hebben besluit Eline om alvast te beginnen met de babykamer. Het is veel werk en extra veel omdat ze zo graag zelf haar gordijnen en teddybeer wil naaien.

Als Peter thuis komt komt er een naar bericht. Peter heeft griep! Hij probeert zoveel mogelijk uit de buurt te blijven van Eline en haar buik, maar het had niet moeilijker gekund.

Veel slapen, tv kijken, koffie drinken, boeken lezen... het is allemaal niet echt zijn ding. Bovendien, wat hij ook zegt, Eline is altijd wel ergens in de buurt met aspirines en warme soep.

Maar zijn griep duurt niet lang. Al gauw zorgt hij voor Eline en niet meer andersom. Veel slapen, weinig tillen, veel eten... Eline kan inmiddels niet meer anders.

Op het moment heeft zelfs niemand aandacht voor Romeo's verjaardag. Er is namelijk iets heel anders aan de gang...

Het is voor Eline tijd om te bevallen. Peter staat in de hoek van de kamer hulpeloos toe te kijken. Hij weet dat het nu helmaal aan haar is, maar toch zou hij haar zo graag helpen.

Voorzichtig legt Eline het kleine meisje in zijn armen. Peter is meteen al zijn zorgen vergeten. Wat is ze mooi.... “Een echte Monique, vind je ook niet?” zegt hij. Eline knikt met een verkrampt gezicht. “Wat is er?” vraagt Peter bezorgd.

“Houd haar goed vast!” “Hoezo wat bedoel je?” Peter word steeds gestrester. Wat is er toch? “Ik ben nog niet klaar! Er komt er nog een!” gilt Eline.

Zielsgelukkig houdt Eline even later haar tweede dochtertje vast. “Hallo meisje! Welkom op de wereld.” zegt ze vrolijk. Monique kraait en graait met haar handjes naar haar kersverse zusje.

“Ja, dat is je zusje Monique!” zegt Eline “Dit is Mirthe. Dat betekend liefde en geluk. Dat is mooi vind je ook niet Peter?” Peter perst er een zachte ontroerde 'ja' uit.

Tranen van geluk stromen over zijn wangen. Nooit had hij überhaupt gedacht aan een kind. Maar nu hij er twee heeft en Monique zo op zijn arm houdt weet hij het zeker. Hij is vader. En hij had zich niet beter kunnen wensen!

Stamboom van de mensen. (die van de katten is nog niet zo interessant...)

Tot de volgende keer!