Post on 24-Jan-2019
eenzaamstaat daarhet werkwoord
zijn
zonder dat er iets is
dat is
daar staathet zijn
onvervoegdin tijd
en het is goed zo-
De ruimteIsDe veelheid van dingen
De zeldzaamheid vanStilteRust
Er is zoveel te bewegenZoveel voorwerpen te onderwerpen
Zoveel is onderwerp vanHet woord
Zijn--
Begin klein
Zo blijf jeDicht bij het begin
Weet:Het aantal beperkingen isOneindig
Toon begrip voorJe beperktheid
Herinner jeJe groei
Groot word je vanzelfDood ook--
overzie ik mijn levendan herinner ik mijeen uitspraak van de directeurvan de meao
die een schokkende mededeling deedover mij
jaren bleef die uitspraak mij achtervolgen
“Willem heeft geen persoonlijkheid”
nu wil ik graag die uitspraak nuancerenik wil er zelfs tegen ageren
in wezen heeft hij gelijken in wezen heeft hij geen gelijk
ik ben nooit voor mezelf opgekomenmaar meer voor een meerderheid van stemmen
ik heb de persoonlijkheid vaneen democratie-
hoe kleinhet ook is
in betekenis
het betekent altijd
meer dan niets
dit betekentmij
deze regeldeze ene regel
schrijverij
gewaarborgd
verzegeldin woorden
draag ikdit bewustzijn over
ik rustdeze kamer uitmet rust
wat niet beweegtbeweegt mij ook niet
ik ben stilmet de dingen
stiltemet de dingen-
je hoort de moterje ziet de wielen niet gaan
maar ohhoe ze gaanals
ze gaan
de autohij staat
want hij staat nietin zijn vooruit
hij staatin zijn stilin zijn voornemenen voorlopig
gebroken wil--
deze weldadige rustwaarin ikal wat ik doegoedkeur
datmoet het begin geweest zijn
aldit nietsdat ik doe--
isis niet
lees niethet dwarsstreepje
lees het is als eigen naam
onderwerpvoorwerp
ishet maakteen einde aanhet zijn
de materie wordt vervoegd--
In abstractie
Het pure witVan vrede
Niet verder Scheppen
ZieHet latenOp het doek
Niet het doenVan kleur
Met kleuren
Ik abstraheerDe kleurDoorNiet te schilderen --
waarom ikgeen woorden kan vinden
het is de angstmij te binden
de onwilde vleesgeworden onwilmij in de ander te verliezen
mijín de verliesbare anderte verliezen
ik wil me niet bindenwant ik kan niettegenmijn verlies--
Ik schrijfIk dichtIk haalDe taal waarin ik SpreekOnderuit
Want In deze taalWil ikEnkel Zijn
Ik dichtDe taal tot puntEen puntDie alle massaNaarZichToetrekt--
ik draagtraagte uit
een tegenwichttegende snelheiddie mij uiteenrijt
ik beweegmetde snelheid van
neutraliteit
hetom- het- even-wicht
ik vlucht nietik neem niet de benenik neem
de tijd--
die nachtschreef ikzonder schroom
want het woordbleef woord
en ik droeg een kroonen zat opeen troon
en mijn wilwerd wet
en toen ikde troon overdroegen mijn kroon afzettebleef ik keizer
het woord bleef woordde naam de naam
en het vlees bleefongezienongehoord--
tinik gilheel dun
ik ijl meijllings heen
ergens
beweegetherisch alsmijn klank
versmalmijn gestalte tot
mijn naam
verkleinom afstand te nemenoneindige ruimte te verkrijgen --
iemanddie geen woordenkentamper woordenkent
kan die dichten
hoe dicht staat die
bij het gedicht
het gedicht vanhet onwoordelijke
het gedicht van enkel kracht--
hier rustenzowel pen als wapen
hier vloeit inkt noch bloed
hier stuitelk streven ophet besef vanzijn vergeefsheid
hier is het hoogstehet laagstvan al wat er te bereiken is
hier is elk doelgeen doel--
in de deiningdein ik meezoals ikin het jouwe jouhet uwe uw
in de deining vol dreigingvalt weinig te ikken
in het overweldigende jij en uheb ik amper ietsin te brengen
eraan ontbreektdit hierse nu--
we zijn tot vorm gedwongen
de wettenvan mooi en lelijk in
de vorm isde omweg vanhet verlangen omuit te vloeien
de vastheidvan een kaars
met slechtséén vlam
ohzo traag smeltend--
de stilteals een ondoorwaadbaar water
de stiltealséén nacht ijs
niemand durftde stilte over
al wat we zeggenworden wij
we kunnenin elk woord veranderd
met elk woordvereenzelvigd--
in deze vredeis hetvrede
elke oorloglost er opin niets
elk woord is erbij vergissing
niets wil hier hetenin deze vrede
elke naam is eronmaakbaar--
in de dreigingdreig ik mee
wanstaltig alshetgeen dat zo hevig beweegtzo hevig bewogen is
ik neem aanhoeveelheid deel
tel verderdan mij
tel zelf niet mee
druppelop de top vande golf--
ik maak ietslevenloosietsdat niet aan het hart appelleert
ik plaats de woordenin een dood hoofdkoud van denken
voorwerpig zien
ik plaats een het
zo is het onwordend
taaldie blijft staandie niet aanraakt
ontastbaaronaantastbaar--
allereerstis er het eigene het persoonlijke
daarna pashet lelijkehet mooie
het is krachtvoorbij gestaltealvorens gestalte
het ishet richtinglozealvorens richting
het vormelozealvorens vorm--
gebeden oproeptot moord
gedichten oproeptot spel
ik rekruteerlezersomde taaldood te sterven
opdat geen woord meercompromiteert --
Ik bloed
Mijn vinger heeft een rood oogMet een sterretje erin
Er staat een sterAan een rood firmament
Die ster is de kern Van alle pijn
Daar voel ik hemHet diepst--
De poolster
Het zichtbare puntjeVan DeDoor het duister versluierde
Maanstaart
De maan en de poolsterZe mogen als eerste De avonddans
Aan het begin van de avondIs de balzaal nog leeg--
Witte rechthoekLege rechthoek
Het kader vanDe toekomstige woorden
De woordelijke toekomstDe letterlijke toekomstDe toekomst is alHier
De toekomstIs opgehouden metTe komen
Nu zeLeesbaarToegankelijk is
Is geworden--
nachtstilteangstloze tijd
er wordtniets van mij verwachtdan slaap
ik hoefniets waar te makenwant dromen zijn
niet waar--
schrijven, schrijveniets
iets over verdrietiets over woedeiets over machteloosheidíets over angstiets over spijt
gaatschrijven net zo door alsde zeede zonde maan
ofblijft alleen
het beschrevene--
gedachten, muizenkinderen, helikopers, cv ketels
ze worden aan elkaar gelijkop het momentdat ze me wakkerhouden
ze zijn klaarblijkelijk allenuiteindelijk allen vanhetzelfde materiaal: geluid
ze vinden elkaarin de gedeelde haattegen mijn slaap
zij zijn van eenzelfde onbewustedoelbewustheid
zoals stoffenwelhaast volmaakt samenvallen
in een explosie--
schaamtenee ik schaam me niet
waarover moet ik me schamenwaarvoor
ik toon me schaamteloos als vleesmet kleren overdekten tot elke daad bereid, in staat
ik ben gaande als al wat gaande isneeik schaam me nietik vind schaamteloos plaats--
hoe mooi het weerbuiten ook is
nog mooier zijn de dromen
het zonlicht buitenmaakt de gezichtenvan al die mensendie me hatenzichtbaar
in mijn dromenkan ik ze doen veranderenvan uitdrukking
in mijn dromenkan ik van ze dromen--
wakker zijnhet pure resultaatvan slapeloosheid
geen dromendoor mijn ramen ziennochdat wat mij doet dromen
wakker zijnen zien dat bomen bomen zijn als mijwakker zijn en helderen zonder poëzij
wakker en de vogel doelloos volgenin zijn vluchttot hij uit het zicht verdwijnten buiten zicht ergens neerstrijktergens sterft
wakker zijnen de dingen voor kennisgeving aannnemenwakker zijndood zijn--
veel woordenzijn hier niet nodig
veeltezou de rust verstoren
woordenjuist genoeg om
de rust te bevestigenaandit tijdstip
woordenjuist genoeg
om de rust blijvend te maken
voldoende--
vaneen grote rust isdit
van een grote rustzijn deze woorden, omdat
zij niets beogen
omdat zij zijn vandeze ene orde
wordenen woordend
de woorden
het standbeeld vanhet woord--
,omdat het dit is.
heel even……
voor de duur van dit…………..………………..moment
DE tijd zichtbaar maak
(ik vertel niet hoe laat, maar dat)
je moet je eraan overgeven,wil je…….
dit bereiken
stap in de stilte van deze woordenen kom naar het uur, het tijdstipvan deze nacht, ditschrijven--
ik kijknaar het dingnaar zijn neutraalheid
en even laterstraaltde objectiviteitvan me af
ik ben zakelijken zaak van ieder
ik ben zaaks--
geen schoonheid
schoonheidbrengt tot onrust
vastheid
strevennaar verankeringen
het opheffen vansplitsing
vastheideen vormloos vastnietin onderscheid gegoten
manvrouwloos
dat is hetHET--
En in 1 keer Is alles niet meer waar
de onvindbaarheidvan het verlorene
opeens kan ikhet verlies ontkennen
er is niet verlorenals ik slaap
als ik slaap is er niets kwijtis alles er nog steeds
als ik slaapis hetalsof alles er nog is
alleenik niet, ik niet--
ik kandit
ik moet ookietskunnen
ik kanwit
onfeilbaar gemaakt
ziehierop terug als
mijn levenswerkmijn talentmijn vaardigheid
ik heb het wit gemaakten volmaakthet wit gelaten--
watlaatde tijd zelf na
wat laathet tijdstip zelfachter
geen indrukzo lijkt het
want de tijdgemeten
heeft geen gewicht--
maak ikwat ik ben
ik bende bevestiging van
wat ik ben
het zijn van ik
het ik zijn
het
ikdat bent / is--
stoelenwachten
zo stoelen aliets doen
zich bijeenhouden alseen verzameling vankrachten
zie daar stoelen
aan het wachtenin het wachtende
zelfs voorbijhun duur als voorwerp--
ik lig naaktop bedontlakend
warm als het iswierp ik alles van mij af
ik verlang naar een regenmaar de enige regen die er isiseen meteorenregen
ik sta opschuif het gordijn opzijopdat ook de kamer naakt is--
waar zit mijn onaangename kant?
Links of rechts?Onder of boven?Achter of voor?
Ik weet het nietIk weet alleen Dat ik die het liefst versluierMet een zo algemeen mogelijke gedrag
Alle regels van wellevendheid Neem ik in acht
Oh, de zwaarte van die onzichtbaarheidVan dat onzichtbaar houdenMij gedeisd houdenIk laat me helemaal niet zien
Ik doe alsof ik benIn plaats van helemaal te zijn
Wie mij zietDie ziet in 1 oogopslagDe getergde blik van de geketendeHet onlevende, onvrij
Met mijn onaangename kantDood ik tevens mij--
Er bestaat geen oordeelIn de ruimte vanHet scheppen
Noch Bestaat erVoor de schepperWerkelijk een naam
Het staat erHet bevaltHet bevalt nietHet staat erBuiten zijn mooi of lelijk
Mooi of lelijkIs niet het materiaal--
Het goedmoedig GeluidVanEen uiterst trage treinWaaraan je je vol vertrouwenOvergeeft
Dit is bewegingWeet jeOm in op te gaan
En het duister vanDe chaos buitenSlaat stukOp de ruiten
Je ziet GewoonHoe alles voorbijgaat
Hoe allesZijn tijd heeft--
Ik wil niet voltooienIk wil ruimte openlaten
Ruimte overlatenVoor verder groeien
Af is dood
GrootMoet voor mijAltijdKleiner danZijn--
Het zien is zichtbaarGegotenIn gedachtenvormenAannamesSystemen
Kijken is een kijksysteemBlindheidIs een kijkprobleem
Men kijktHet ongezieneRecht in de ogen
Het onvermogenTot zienZiend
De uitgeputheid vanHet beeld--
Wat Heidegger niet schreefDitZijn de ontbrekende regelsDit is watHij geschrevenHadKunnenHebben
Ik zet het woord“zijn”Namens hem voort--
Dit lichaam voeden
Datgene Aangeduid alsIk
De Ik haatIk heb lief
De IkVoor elk werkwoordTe plaatsen
DeIkDie alles kan bedrijvenDie ieder zijn kanWaarmee Eenieder zich voorstelt
Deze ik isMijn ik--
Ik leen me niet echtVoor vriendschap
VriendenZijn nodigOpdat je niet sterftVan eenzaamheid
In wezenWil ik juistParasiteren Op eenzaamheid
Leven van eenzaamheidLeven van Niet-nodig zijn--
SchrijfEn weesTegelijkertijd
De verzwijger vanDe woorden
Leer stil te zijn
MeesterOver elk woord
Het woordIs een indivduDe woordenZijn de massa vanDe taal
Elk woordIs de naam vanHet woord--
VredeHeel de wereldNacht
Het gordijn Van de wereldSluiten
Het licht Van de wereldUitdoen
Heel dit levenEen woest stromenNaar deze vrede
Dit helder zijnIn de nacht
Als ik benAls ik ooit werkelijk iets benDan is dat het zijnVan deze nacht--
GedichtenVoor mezelf
Niet Om te lezenMaarOm te schrijven
Niet om terug te lezenWel om vooruit te schrijven
GedichtenAls mezelf--
DOOD OVERDRACHTELIJK
Knokken
Het woord Heeft geen vleesOf kloten
Het is knoken
Bonk
Ik houdHet oor aanHet woord
Het heeft geen hartHet heeft geenMidden
Het is koud in Het woord
Dat ik ooit beschuldigd hebVan leven--
WegMet veelvoudDie bedwelmt
HierHet karige
Het overzienbare
HierDe vrede vanDe rust
De stilteDie elk woordStaandeHoudt
Elk woordIs witAls windstilte
In het evenwichtVan krachten--
WAT IK LEERDE VAN LIEFDESPOËZIE De poëzieZe moet niet dienenZe moet puur op zichzelf staanHet gedicht is het isolement van woordenDaar waar zij zichzelf zijnHun onafhankelijkheid tonen
Zij moeten niet willen veroverenZij moeten gewoonweg niet willenZij moeten keizerlijk onaangedaan blijvenDoor de wereld onaangeraakt voortschrijden
Zij hebben vanaf nuGeen persoonlijk doel of nutHet zijn slechts sterrenTer verraadseling, ter vervreemding
De woordenAls ze ergens toe gaan dienenDan verliezen ze hun kracht, hun goddelijkheid
Ik schrijf voor niemand meerIk schrijf alleen nog voor de woorden zelf--
Leer thuis te zijn
Negeer de niets ontziende krachtVan het wordenDat in je woedt
Leer thuis te zijnOm het worden heen
Leer stil te zijn
Laat geen enkel woordJe meer bewegen
Leer stilte zijnLaat De woorden
Staan--
Op jezelfIs er geen reageren
Dan is er pasEen werkelijk zien
Een los zien
Dan is erGeen uiterlijk dat telt
Dan is vrijheidDe statusloosheid van vrijheid--
WoordenAls een dwingend ritme
Mijn woordIs een alleenheid
Een statisch gebouwEen kathedraal
Mijn woordIs het hoge woord
Het hoogste woordHeeft er
Elk woord--
ZONDER VERKLARING
er is zo weinigte begrijpen
als jealleen maar zietwat er is
deze helderheidvan maan nachtster
deze duidelijkheid--
het regent in Den Haag
een Haagse vrededievan alle tijden is
tussen de geluiden vanHaagse tramsen Haagse auto’sdoorde brede hogeHaagse straten
die van deze wereld zijndeze Werelddeze Morgen--
Ik kan niet echtSchrijvenWant ik ging nietTot het uiterste
Ik ging inTotHet meest dichtbijeHet veiligste
Ik sliep
In--
VERBLUFFEND
In de nachtNiet zomaarEen blaffen
MaarEen verBlaffen
Een eenzaam blaffen
Het enige geluidDat er te horen is
Een geluidMet heel de ruimteVan het donkerIn zich--
Ik zie Cesanne nietHet plafond vanDe Sixtijnse Kapel schilderen
Ik zie hem eindeloos kijkenNaar appelsBerglandschappenBaadsters
Ik zie hem niet zoekenNaar nieuwe vormen
Ik zie hem zoeken Naar
De Vorm--
wie hier stilstaatstaat ik
te bewogen mijn lijn
omdat ik getekendhet ontcijferen hebopgegeven
en verraadsel inhet bloeddoolhof --
ver wegvan wat ik wilde
de dozen
het simpele
zomaar voorwerpenzomaar naamwoorden
het door- en door-gewone
niet dat ik er vanopkijk maar……………..--
niet dat ik behagen schepwel dat ik klinkdat ik als woordenmiddels deze woorden zichtbaar ben
geen mooie zinnen
niet dat iets behaaglijks schepik wil slechts laten zien waar ik ben
niet dat ik iets behaaglijks maak-een haardvuur bijvoorbeeld-
wel dat ik iets duidelijk maakzomaar opklaar
dat ik tersloops iets aanwijs:dat schilderij hangt scheefzeg zie je die ster
hoor je dat ik spreekzie je dat ik schrijfdat ik deze simpele woorden bezig
ik druk gemoedsrust uit--
Het gedichtIs het gevangVan de hartstocht
Binnen de ruimteVan zeg maarZestien regels
Mag ze Haar gang gaan
Tornen Aan de noodzaak Van de rede
Met haar eigenRedeloosheid kennismaken
Sterven van de hongerAls ze haar meester doodt--
Half vijfHalf zes
Loze tijdstippenWaaropIederErgensAndersIs
Ieder Weer iets andersDoet Moet
DoetenMoeten
Doetend --
Ik ga voor rustDe grootsheid vanVergetelheid
Ik neem alle vormen terugOm hen te overdenkenOverdekken met mijn slaapAls as
Ik ga voor rustNeem wraak op al het ontstaanWaarin ik niet gekend benNiet mee heb mogen gaan
Ik ga voor dood
Dat wat men kentDaarom moet men treurenElke vorm is gemaakt Om te verscheuren--
WijSamensmeltende Afstandelijkheden
Zonder invloed vanHet licht bij dag
De havenloze Zichtbaarheid
De reddelozeVergankelijkheid
--
Als ik geen dichter benWat ben ik dan
Een gehoorzaam Lever van het leven
Een opstandig vrager naarDe reden
Een verdwaalde VerdwaasdTussen zijn oorlogEn de vrede
Als ik geen dichter benWat ben ik dan
IemandDie alle poorten van de waanzin opentAlle levenskrachtOngehinderd door zich heen laat gaan
Als ik geen dichter wasZou ik een dier zijn--
Dichten is In feite
De feiten Op muzikale wijze
Uitrationaliseren
Niks hartstocht
HartstochtIs een schreeuwEen kreun Een kreet
Een doodsteek
Het woordIs filosofie --
Wat ik opschrijfWaar ik mee begin
NeeJij niet
Het zichzelf zijn vanDe woorden
Die ik laat
NeeIk spreek niet
Ik laat een woord
Ik spreek nietIk benWoorderig --