Desmokingvoorvrouwen isbezig aaneencomeback, zeggenstylisten.MetdankaanondermeerHanneloreKnuts. Hetmodel lanceerdevorigeweekhaar eigen collectie. ‘Wie eensmokingdraagt,maakt altijdeen statement.’

FeMKe van Garderen

HetwashetParijseatelierPallasdatHanneloreKnutsvroegals consulente.Zehaptemeteen toe. “Ik stabekendommijnandrogyne looks”, zegtKnuts, dieonlangsnogDavidBowievertolkte indeSoulwax-filmDave. “Eeneigensmokingcollectiewasindiezin logisch.”VolgensKnutshebbenmannenklerenopeenvrouwenlichaameenmysterieusensexyeffect. “Eensmo-kingspreekt totdeverbeelding.Veelmeerdaneenmini-jurk.”Knuts’ inspiratiebronwasLeSmoking, het iconische stukvanYvesSaintLaurentuit 1966waarmeehij de

vrouwuithaarkeurslijf haalde. “Diewildeik eenhedendaagse, eigen lookgeven.”Hetresultaat zijn zevenminimalistische,handgemaakte silhouetten, in zwart,witenmarineblauw, elkmet eenopvallendvrouwelijke toets. Er is eengiletmethalter-neckenopenrugbijvoorbeeld,maarookeencocktailjurk- en jumpsuit.Depositie vandeYvesSaintLaurent-

vrouwuit de jarenzestig isniet te vergelij-kenmetdie vanvrouwenvandaag.Entoch. “Vrouwendienueensmokingdra-gen,makennog steeds eenpower state-ment”, vindtKnuts.Dat zijnniet perdefini-tie zakenvrouwen. “Het zijn no-nonsensevrouwenmet eenuitgesprokenmening,die klinkt als: ‘Ikbeneenvrouw,nietomdatwat ikdraag,maaromwie ikben.’”Niet alleenHanneloreKnuts,maarookontwerpersRafSimonsvanDiorenHediSlimanevanYvesSaintLaurentpakteneer-deraluitmetde tuxedovoorvrouwen.“Het is een trend”, zegt stylisteAudreyHeselmans. “EnookketensalsH&MenZaraspringenmeeopdekar. “Dezezomer

zie jealwat stukken.Dat zal indewinternog toenemen.”VolgensKennethRamaekers, directeur

vanhetModemuseumHasselt, hangtdetrendnauwsamenmetdesteedspopulair-derwordendeandrogyne look. “Degrenstussenvrouwenmanwordtvager.Maatschappelijk, endusookopmodevlak.Dat zie jeal een tijd: vrouwendrageneenboyfriendjeans,manneneenT-shirtmetdecolleté.”VolgensRamaekers is erweleenverschilmetdeandrogyne lookuitdejarennegentig.Diewasveelkoeler,aseksueler. “Vandaagblijfthet vrouwelijkaandeel groot.”Vrouwencombinereneensmokingmet

pumpsof rode lippen. “Downsizenheetdat.Hetmaakthet toegankelijker”, zegtHeselmans.Zevermoedtnietdatbinnen-kort iedereen insmokingdestraatopgaat.“Hetmoetniet,maar is tochvaakzodateensmokingvooralbij feestelijkhedenwordtaangetrokken.Bijmannenzie je zewelvakercasualdragen.Maardie inburge-ringheeft veel tijd inbeslaggenomen.”

� • M • DE MORGENmaandag 29 april 2013

Eenentachtig jaar oudzijn,meer dan vijftigjaar geleden enkelekleine rollen hebbenvertolkt inGroot-Brittannië en tochna jeactes de présence nogaltijdworden opge-

wacht door fans.Het overkwamBettineLeBeau ookwoensdagavondweer, bij deopnames vanhet Eén-programmaDeneus vanPinokkio. Daarin vertelde ze hoeze als twintiger af en toe opdook inTheBennyHill Show. In de JamesBondfilmDr.No speelde ze danweer de assistentevanprofessorDent.“Enkele jaren geleden schreven de

fansmeplotsweer aan, nu lijkt het alsofik helemaal terug in de showbusinesszit”, gniffelt Le Beau, haar grote hoedonder de arm. Ze is niet vanplan omhetimagodat ze opbouwde in de jaren zestigop te geven.Dus tekent LeBeau (een ver-bastering vanLebow, de achternaamvanhaar eerste echtgenoot) haar onderlipmet lippenstift gewoon zelf verderwaardie inwerkelijkheid eindigt. Nochtans isLeBeaude eerste om te ontkennendathet haar sensualiteitwas die haar ophetgrote en kleine schermbracht. “De rollendie ik speelde, kreeg ik omdat ikmeer-dere talen spreek of omdatmijn humo-ristisch karakter zich ertoe leende.”

Geen meisjesdroomToch eindigde LeBeau’s carrière alscomediennenog voor ze echtwas begon-nen, hoewel ze naar eigen zeggendekans kreeg ommee tewerken aan come-dyshows in LasVegas. Ze deedhet nieten koos haar echtgenoot, die gokver-slaafdwas, bovenhaar carrière. “Ik zouhetmeteen opnieuwdoen. Er zijnmen-sen die acteren in hunbloedhebben, dieniets anderswillen. Zijmoeten er allesvoor opgeven”, vindt LeBeau, die sindshaar twaalfde inGroot-Brittanniëwoont.“Bijmijwas het anders. Ik zag gewoongraagmijn eigen foto in de krant. Dagenzoals vandaag,waarop iedereen zo vrien-delijk is tegenmij, vind ik fantastisch.”Hetwas dan ooknooit demeisjes-

droomvandeAntwerpse LeBeau omnaarGroot-Brittannië te verhuizen en ereen acteercarrière na te streven.Alsachtjarig Joodsmeisje kwamze in 1940samenmet haar broer enmoeder terechtin het concentratiekampvanGurs(Frankrijk).Met behulp vanhetOeuvre

de Secours auxEnfants kondenhaarbroer en zij nog datzelfde jaarweer ont-snappen. Richting Zwitserland,was debedoeling. Al viel dat plan in hetwatertoenhun gidswerd gedood, eenweekvoor ze de grens zouden oversteken.

Delen“Misschienwas datwel hoe hetmoestgaan”, denkt LeBeaunu. “Wieweet hadmijn vader ons na de oorlog anders nooitteruggevonden enwoonde ik dannunietin Londen.Ach, ikmaakmezelf vaakzulke dingenwijs. Zo vertel ikmezelf alvan kindsbeen af datmijn begin slechtwas,maar datmijn eindemooi zal zijn.”Le Beau laat dan ook amper eenmoge-lijkheid onbenut omnuopenbaar te ver-tellen over haar leven tijdens deTweedeOorlog. Ze is danwel overlever vandeHolocaust, zoals LeBeau geregeldwordtaangekondigd, ze is niet de enige.Wel isze een vandeweinigen die er een car-rière als sprekermee opbouwde.Dat komt door demanierwaarop ze

naar het leven kijkt, denkt LeBeau zelf.Ze ziet volgens haar vooralwatmensengoed doen. “Achteraf bekeken zijn hettrouwens vaak de slechte dingendie jeoverkwamendie je aanhet nadenkenzetten en vooruitstuwen. Ja, zo denk ikook over de oorlog. Als ik vertel over hoehet eraan toeging, heb ik het dan ookniet

over het gedrag vandeDuitsers. Ikwijser altijd op dat er ook zoveel goedemen-senwaren, zoals zij diemijn leven red-den.”DaaromdistLeBeaubijvoorbeeld stee-

vasthet verhaal opvanhoededertig kin-derendie eenbarakdeelden inGursdehompbruinbrooddie zedagelijks kregeneerlijk indertig stukkenbraken.Omdebeurtenmochtenzeeerst een stukkiezen,zodat iedereeneenshet grootste kreeg.“Als jij als student zoiets zouhoren, zou jejezelf danookniet voornemenomeen

goedmens teworden?Maardehuidigegeneratie jongerenhoort zulkedingennogamper. Ze zoudenbeter les krijgen insociale communicatie.”Dat zemisschien oudwordt als ze zo

naar de jeugd kijkt, daarwil Le Beaunietvanweten. “Ik vondhet altijd al belang-rijk dat jongeren zulke dingen leerden.Zij zitten tenslotte klaar omdewereld tebestormen.”Al hoopt LeBeaudat datooknog altijd een beetje voor haar geldt.Zodatmensennamijn kunnendood zeg-gen: ‘Wat een zonde.’”

Bond en Benny stuwen Bettine

‘Enkele jarengeledenschrevenfansmeplotsweeraan, ennuzit ikprecies terug indeshowbusiness’Bettine le Beau

Smoking voor vrouwen maakt comeback

‘Eensmokingspreekt totdeverbeelding,meerdaneenmini-jurk’Hannelore KnutsontWeRpSteR

Le Smoking (1967) van YvesSaint Laurent. HanneloreKnuts gaat de ontwerper nuachternamet een eigencollectie. © HoLLandSe Hoogte

Bettine Le Beau heet ze. Haar rolletjes in een JamesBondfilm en The Benny Hill Show bezorgden de antwerpsezoiets als eeuwige roem. al is het vooral de openheid overhaar leven als Joodse tijdens de tweedeWereldoorlog diehaar nu in de aandacht houdt. Sjoukje Smedts

●De Joods-BelgischeBettineLe Beauwistte ontsnappenuit eenconcentratie-kamp en kwamzo in Londenterecht.© RV /WouteRVan VooRen

ActeurTerenceStampmagdanwel eenechtsixtiesicoonzijn - hijwerdooit ‘deEngelse JamesDean’ genoemd -maaralhoewelhij dit jaar 75wordt, is hij nog steeds inerg goedendoen.Datblijktuit zijn glansrol in Song forMarion, eenemotioneeldramaover ziekte, dood,enverzoening.

Jan TeMMerMan

Arthur (rol vanTerenceStamp)houdtheel veel vanzijnechtgenoteMarion (rol

vanVanessaRedgrave).Zij is termi-naal ziek,maarhijwilhaarblijvenverzorgenenbeschermen.Tegelijkvindthijhetmaarniksdat zijzoveel tijdenenergie steekt inhetplaatselijkeamateurkoor.AlsMarionoverlijdt,moetArthurvoorzichzelfbeslissenhoehetverdermoetmetzijn leven.Het is eenstandaardvraag -

“Waaromaanvaardt iemandeenbepaalde rol?” - enhet levertdusmeestal voorspelbare reactiesop.Inhetgeval vanTerenceStamp(°1938) enzijnkeuzevoorSong forMarionvolgt eenuitgebreid, ver-rassendpersoonlijkantwoord: “Ikhebeenmanager inLA,BethHolden-Garland.Het is eenhalfmirakeldat zemij als cliënthoudt,want ikwijsheel veel filmsaf.Opeendagverteldezemijovereen

scenariodat zemenietdoor-stuurdeomdatzedachtdathetniets voormijwas.Dat isnormaal.Eenmaand laterhadzehetopnieuwgelezen.Dat isongebrui-kelijk. Ik lashetdusopmijnbeurt.Ik twijfeldewant ikwasniet zekerof ikweldegeschikteacteurwas. Ikpraatte erovermetmijnbestevriend inLonden,HerbertKretzmer,diehetEngelse librettovoorLesMisérables schreef.Hij zagmaaréénprobleem:dat ikhiermeeeendeurzouopenen,dienietmeerkongeslotenworden.Hij zei: ‘Demensenzullenvoortaanwetenhoeoud jewerkelijkbent’ (lacht).Maarzelf twijfelde ikvooralomdathetzo’nmooienontroerendverhaalwasovereengewoneman.En ikbenniet echtgoed ingewoonzijn.UiteindelijkheeftPaul (scenarist enregisseurPaulAndrewWilliams, jt)mijovertuigd.Volgenshemwas ikperfect voorderol.Maarerwasméér. Indertijdhad ikneegezegdtegendeverfilmingvandemusicalCamelot (uit 1967, vanJoshuaLogan, jt), omdat ikonzekerwasovermijnzangstem. Ikhebmijdataltijdbeklaagd.Toen ikhoordedatVanessaRedgrave,die inCamelotderol vanGueneverevertolkte, zoumeespelen inSong forMarion, datmijnpersonageArthurheette endatookgezongenmoestworden,leekhetwelalsof ikablessing fromtheuniversehadgekregen. Ikkondusnietweigeren.Erwasnogeenzeerbelangrijke

reden,namelijkdat ikderol vanArthurkonspelenalsmijnvader.

Hijwasemotioneel zeergesloten.Alsmatroosbij dekoopvaardijhadhij tijdensdeTweedeWereldoorlogdriekeer schipbreukgeleden.Toenikoudgenoegwasommijnvaderecht te lerenkennen,washetalsofdeglansvanzijn levenwasverdwe-nen.Deenige liefdediehijnogkonopbrengen,wasvoormijnmoeder.Net zoalsArthur inde filmalleenliefdevoelt voorMarion.”

arthur is aanvankelijk een‘grumpy oldman’. Zijn evolutiemaakt het boeiend.Stamp: “Ja,datwas inderdaaddeuitdaging.Dit ishet verhaal vaneenmandiezijneigenstemmoetvin-den.Niet alleen letterlijk, ookfiguurlijk.De liefdediehij voorMarionvoelt, zitweldegelijk inhem.Maarerzijnookanderemen-

sendiebehoeftehebbenaandieliefde.Zoals zijnzoonJames.Toenmijnvader stierf, ismijn

moederookgrotendeelsgestorven.Zijwasnochtanseenkrachtige,vitalevrouw.Evenextravert alsmijnvadergeslotenwas.Zehad-densamenvijf kinderenopdewereldgezet.Nadedoodvanhaarman, zagmijnmoedergeenredenomvoort te leven.Dat isnetwatArthur indeze filmwelzaldoen.Alsacteurwilde ikArthurabso-

luutniet spelenals: ‘Ikgedraagmijnors,maareigenlijkben ikheelaardig’. Ikhaathetalsacteurszoietsdoen.Arthur isniet aardig,maarhatelijk.Reallynasty!Enhetpubliekmoethemookzoervaren.Anderszoudeevolutievanhetper-sonagenietwaarheidsgetrouwendusookniet geloofwaardigzijn.”

eigenlijkmoet arthur vooralzichzelf overtuigen dat zijnleven niet voorbij is.“Ja, en daarin schuilt precies deschoonheid vanhet scenario.”

Degespannen verhoudingtussen arthur en zijn zoonJames is ook zeer belangrijk.“Mijn scènesmet Chris(Christopher Eccleston , jt)warenergmakkelijk,wantmijn eigenvader heeft ooknooit gezegd dathij trots opmijwas. Tochniettegenmij. Toen ik vertelde dat ikacteurwildeworden, zei hijalleenmaar: ‘People like us don’tdo things like that’. En eigenlijkbedoelde hij dat goed.Hijwildemij de ontgoocheling besparen.”

Hoe is de zangscène verlopen?Hebt u het live voor een volletheaterzaal gedaan of was dateen beetje filmmagie?“Wehebbenhet gedraaid zoalshet in de film zit enhet stond er inéén take op.Hetwas de avondvande laatste draaidag enwehaddenniet veel tijdmeer.”

Wel riskant, want zonder diescènewas er geen film.“Ikweethet. (lacht).Hetwaseensoort transcendenteervaring.Astateof grace.Zingen is totaalandersdanpraten,maardeemo-tieswarener toen ik ‘Goodnight,MyAngel’ vanBilly Joel zong.Enzewarenecht.Dat isniet ietswateenacteurzomaarkanoproepen,maarhetmoest toenwelgebeuren, tus-sen ‘Action!’en ‘Cut!’.Hetwasbui-tengewoon.Netalsdehele film. Ikhadsnelbegrependathetbij dezefilmnietommijnvakmanschapofmijn talentalsacteurdraaide,maarommijncarrièrealsman.Ikwilniet sentimenteelklinken,

maarVanessaRedgravehad inhetjaarvóórzij deze filmdraaide,haardochter, zusterenbroerver-loren.Toen ikVanessaopdesetontmoette,wasmijneerstegevoel:ikmoeterzijnvoorhaar.Datwasde triggervoormijnvertolkingalsArthur. Ikwilhierniet voorVanessaspreken,maarvolgensmijheeft zij alhaarverdriet inhaarvertolkinggestopt.Weheb-bendaarnooitmetelkaarovergesproken.Dat zouhetalleenmaarzwaardergemaakthebben.”

Song for Marion, vanaf 01/0�in de bioscopen.

‘Ik ben nietgoed ingewoon zijn’

● Stampputte uit zijn verleden voor zijn rol als Arthur in Song forMarion. © RUNE HELLESTAD/CORBiS

M • �DE MORGEN • maandag 29 april 2013

Hoe winnen?Stuur een mail met als onderwerp ‘Flat Earth Society’ naartickets@demorgen.be en beantwoord volgende vraag“Hoeveel vrouwelijke en hoeveel mannelijke leden teltFlat Earth Society?”

De Morgen geeft weg:

'Flat Earth Society' viert zijn 13e verjaardag met 13 concerten in 2013. Gewapend met 13 nieuwe nummers, 13jaar ervaring en een gloednieuwe cd ’13’ gaat Flat Earth Society op tour. Ze spelen hun jubileum exact 13 keer(hoe kan het ook anders) en gaan daarbij Nederland, Luxemburg, Frankrijk en Engeland op hun kop zetten. Uiter-aard spelen ze ookheelwat concertenop eigenbodem, opdehipste plekken inVlaanderen. Alle info opwww.fes.be

Te winnen: 13 duotickets voor Flat Earth Society op vrijdag 3 mei in Vooruit Gent om20u en album 13.

van Flat Earth SocietyWin een duoticket en cd

Het witte doek kleurt grijsNatuurlijk is ouderdom geentaboe in de bioscoop. Kijkmaar naar het succes vanAmour van Michael Haneke.Maar dergelijke films blijventoch wel uitzonderingen. Vaneen film als Song for Marion(zie hierboven) moet trou-wens niet verwacht wordendat ‘de kids’ er op zaterdag-avond massaal heen zullengaan. Er is echter een ‘unser-ved audience’, dat misschienniet altijd beseft dat er tus-sen Iron Man 3 en The Hang-over Part III ook nog anderefilms, hoe kortstondig ook,het bioscoopscherm halen.Dat publiek herkent zekerwat Hollywoodlegende BetteDavis ooit zei: “Old age ain'tno place for sissies” (“Ouder-dom is niet voor watjes”). Dieboutade wordt gebruikt inde komedie Quartet (release:22/05), het regiedebuut vanDustin Hoffman. De locatie iseen Brits home voor gepen-sioneerde operazangers enmuzikanten (met rollen vooro.a. Maggie Smith, MichaelGambon en Billy Connolly).Allemaal artiesten met bijbe-horende grote ego’s en datblijkt er, met ouder worden,

niet beter op te worden. Metsarcastische sneren als “Yoursinging brought tears to myears” als resultaat.Ook in de komedie ParentalGuidance (release: 01/05)spelen oudjes een hoofdrol,want hier moeten opa enoma (vertolkt door BillyCrystal en Bette Midler) eentijdje voor hun kleinkinderenzorgen. Niet makkelijk alsblijkt dat een van hen aan hetHAS (High AchievementSyndrome) lijdt.Veel ernstiger van toon isdan weer The Company YouKeep (release: 08/5), de poli-tieke thriller van Robert Red-ford over een man die nadertig jaar toch nog inge-haald wordt door zijn verle-den, meer bepaald zijnbetrokkenheid bij de links-ra-dicale actiegroep WeatherUnderground. Wie zich nietdoor het verzamelde acteer-talent van veteranen zoalsRedford, Susan Sarandon,Julie Christie en Nick Nolteaangesproken voelt, kan nogaltijd gaan kijken voor ShiaLaBeouf als de jonge journa-list die in dat verborgen ver-leden gaat spitten. (JAN T.)

Acteur Terence Stamp bezingt leven en dood in ‘Song for Marion’

‘Ikbegreepsneldathetbijdezefilmnietommijnvakman-schapofmijntalentalsacteurdraaide,maarommijncarrièrealsman’