Wie een roos plukken wil,moet de doornen niet ontzien

Rozen geef je niet met je handen maar

vanuit je hart

Net als een RoosIs alles breekbaar

en broos

Een Roos zegt meerAls duizend

woorden

Het leven gaat niet altijd over Rozen

Het leven is niet altijd

Rozengeur en

maneschijn

Ik zou jou Rozen willen geven, Zomaar onverwachtsMisschien dat dan heel even, Ik het ben naar wie je lacht

Als een Roos die langzaam Zijn einde bereikt, Zijn geur verliest

Zo is het met de liefdeAls je voor een ander kiest

Er groeien op de wereld Miljoenen Rode Rozen

Maar ook al geef ik al die rozen aan jou

Dat kan nog niet zeggen Hoeveel ik van je hou

Jij gaf mij een Roos en zei “ik ga als hij verwelkt is”

Wat ben ik blij dat hij van plastic is

Rozen zijn langs elk

pad te vinden,

doch niet ieder weet er

een krans van te

vlechten

Als zoentjes konden bloeien, Net als bloempjes in het gras,Dan weet ik dat jouw smoeltje,

Een Rozentuintje was.

Je zit op rozen

Al gaat er soms iets onbenulligs mis

Met tussenpozen

Zie je in hoe mooi het leven is

Zoals een Roos de zon nodig heeft, Om Roos te worden Zo heb ik jou nodig om gelukkig te worden

Gewoon om haar te laten weten, je wordt echt niet vergeten. Gewoon om te laten zien, ik hou van jou bovendien. 

Als woorden het niet kunnen zeggen, hoef ik met deze Roos niets uit te leggen.

Een Roos voor een speciale vrouw, omdat ik van haar hou.