© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad. Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt uitdrukkelijk voorbehouden. Vrijdag, 17 januari 2014

Na school snel naar het tehuis

door Serge Sekhuis

„Z

Wenskinderen, zonoemen ouderen inde tehuizen van Ci-cero ze: de middel-bare scholieren diehen ’s avonds gezel-schap komen hou-den. Betaald. Samendobbelen, dansen ofgewoon wat kletsen.WeNS, een voor Lim-burg uniek project.

„Z ullen we samen dan-sen?”, vraagt AlyshaZoontjens (17) aanWillem van Zanten(89). De oudere heer

twijfelt niet, duwt zijn rollator aande kant en grijpt de armen van deblonde scholiere. Hij leidt haar vol-leerd, zwierend op de accordeon-muziek. Ze stralen. Allebei.

Het dansje maakt bij bejaarde Wil-lem de tong los. Honderduit vertelthij over een leven vol avontuur.Hoe hij als lasser overal ter wereldwerkte. In Afrika, op booreilanden,in tijdens de oorlog vernielde kloos-ters, in de mijnen en bij een heusejonkvrouw. Dansen leerde hij toenhij in een brassband speelde.De manager van zorgcentrum Aande Bleek in Schinveld, Gerard vanOijen, kijkt van een afstand toe.„Prachtig. Die vijf minuten dansen,ik zeg je, daar praat hij nog dagenover.” Behalve dus dat het ‘gewoongezellig’ is, scheelt het zijn verzor-gend personeel een hoop werk, wilVan Oijen maar zeggen.Alysha is een van de 23 middelbarescholieren die sinds eind vorig jaardiverse avonden per week de bewo-ners in twee zorgcentra van de Ci-cero Zorggroep gezelschap houden.Als bijbaantje. Samen een spelletjedoen, op de iPad muziek van vroe-ger luisteren of er alleen maar zijn,wat echte aandacht hebben. WeNSheet het project, een afkorting voorWerken na school. Eind septemberwerden de jongeren geworven enbegon een pilot, die begin maart af-loopt. Nu al is iedereen dolenthou-siast. De scholieren, de ouderen ende Cicero-leiding.WeNS-kind Kyra Dohmen (16) zitintussen aan de tafel in de recreatie-zaal met acht dames te dobbelen.„Twee werelden bij elkaar brengen,dat is de opzet van WeNS”, verteltprojectleider Henny Frusch. „Ouden jong met elkaar kennis laten ma-ken en van elkaar laten leren.”Alysha volgt de opleiding Medewer-ker Maatschappelijke Zorg aan het

Arcus-college. Ze zou er straks meeaan het werk kunnen in een tbs-kli-niek. „Ik zag vorig jaar een oproepvoor WeNS hangen bij de super-markt en dacht direct: dat wil ikwel. Het is vlakbij en past goed bijmijn opleiding.” Dat ze er wat meeverdient, is leuk meegenomen,maar niet de hoofdreden om erinte stappen. „Sowieso is dit leukerdan vakken vullen.”Alysha en Kyra komen twee, soms

drie avonden per week naar zorg-centrum Aan de Bleek. De bewo-ners kijken uit naar hun komst, ho-ren ze. „Ze vertellen over vroeger,over hun eigen kinderen en de een-zaamheid.” Sommigen krijgen zel-den bezoek. De familie heeft geentijd of woont te ver weg. „Het isdankbaar werk. Soms heb ik opschool niet zo’n leuke dag gehad,dan kom ik hier en voel ik me daar-na weer helemaal goed”, zegt Alys-

ha. Ja, ze hebben, op hun beurt,veel geleerd van ‘hun’ opa’s enoma’s. Dat je meer van elk mo-ment moet genieten bijvoorbeeld,want morgen kan alles anders zijn.Dat daar meer waarheid in zit danze tevoren dachten, bleek afgelo-pen weken meermaals toen bewo-ners, met wie ze een emotioneleband opbouwden, overleden. „Indecember gingen er drie mensenkort na elkaar dood. Toen hield ik

me hier groot, maar kwam het erthuis uit.”Voor het WeNS-project is een zoge-heten Braintrainer Plus aange-schaft. Een spelcomputer die oude-ren spelenderwijs hun geheugenhelpt trainen. De computer toontin diverse moeilijkheidsgradaties fo-to’s met vragen. Alysha en Kyra zor-gen voor de nodige aansporing, enaf en toe een hint naar het juisteantwoord. We zien foto’s van Hum-

phrey Bogart, de Amerikaanse pre-sident Lincoln, een muizenval eneen schaats. Bij elk goed antwoordlicht een groen lampje op.Tinie Joosten-van den Broeck (89)zit boven op haar kamer televisie tekijken. Kyra is afgelopen maandeneen vaste vriendin voor haar gewor-den. Tinie en haar vier jaar geledenoverleden man hebben geen kinde-ren samen. Heerlijk vindt de krassedame het als die jonge Schinveldsehaar opzoekt. „We praten over vanalles.” Ook over Kyra’s recente oor-operatie. Alle pijn. Tinie heeft methaar te doen. Zo jong en zo’n tegen-slag. „Ik vind het écht een prestatiedat ze hier steeds trouw komt, hoe-veel jongeren doen dat nou?”Het klikt tussen de twee. „Mijn eer-ste indruk was meteen goed. Ik ver-trouw haar volledig, zou zelfs mijnpinpasje aan haar uitlenen om geldvoor mij te halen.” Kyra bloost. Isonder de indruk. „Hoe zou ik haarooit kunnen bedonderen?”Haar eigen opa’s en oma’s van moe-ders en vaders kant zijn allemaal aldood. Tinie neemt hun plek in.

HET WENS-PROJECT VAN CICEROHET WENS-PROJECT VAN CICERO� Het project WeNS staat voor Werken Na School.� Middelbare scholieren van 16 en 17 jaar komen twee

of drie avonden de bewoners van twee tehuizen van deCicero Zorggroep ’s avonds gezelschap houden.

� Het project is in september vorig jaar als pilot gestart.

� Tientallen jongeren meldden zich er voor aan, 23 kon-den aan de slag. De anderen staan op een wachtlijst.

� Begin maart wordt besloten of het project, waar Cicero35.000 euro in investeert, doorgaat en wordt uitgerold.

� De jongeren verdienen zo’n 4,50 tot 6 euro per uur.

De heilzame werking van een kort dansje...Willem van Zanten, een 89-jarige bewoner van zorgcentrum Aan de Bleek, maakt een dansjemet WeNS-kind Alysha Zoontjens (17). „Prachtig. Die vijf minuten dansen, ik voorspel je, daarpraat hij nog dagen over. Je kunt iemand wel weer een pilletje geven, maar dít werkt vieren-twintig uur lang.” Gerard van Oijen, manager zorgcentrum Aan de Bleek in Schinveld

De WeNS-scholieren Alysha Zoontjens (tweede van links) en Kyra Dohmen (tweede van rechts) met drie ouderen aan het ‘werk’ achter de Braintrain spelcomputer. foto’s Annemiek Mommers