NR. 80 september 2013 / zomer
HHH
Bewaarnummer Artikelen uit de oude doosHHH
GSA Blubblad / 3
Nou, dat hadden we toch niet verwacht: een eindeloze zomer!
Het Marnix en het SPB zijn gesloten of
beperkt bruikbaar, maar dat is helemaal
geen probleem. Met z’n allen naar buiten.
De redactie heeft genoten van frisse duiken
in de Amstel, in het IJ, het Nieuwe Meer, de
Kanobaan van Spaarnwoude, bij IJburg, in
Anna Paulowna, een spectaculaire zeemijl in
Bloemendaal, de BosbaanSwim staat op de
planning en als klap op de vuurpijl steken we
zaterdag 7 september de Haringvliet over.
En wat blijkt, we hebben zoveel techniek in huis dat 3km
geen enkel probleem is. Het vervult ons met trots over zoveel
expertise en conditie te beschikken; allemaal opgebouwd
tijdens die “professionele” trainingen van ons.
Als afsluiting van dit seizoen en als start van het nieuwe komt
het Blubblad eenmalig weer op papier uit. En in kleur. De
digitale afleveringen, waar we trouwens het komende seizoen
mee doorgaan, zijn nagenoeg kosteloos gepubliceerd en dus
was er geld over voor een mooi, kleurrijk bewaarnummer. Met
hoogtepunten uit eerdere uitgaven en aangevuld met o.a.
prachtige foto’s van onze nieuwe voorzitter als pin-up model!
GSA is klaar voor seizoen 2013-2014!
Zomer!
Eerst even dit...
GSA Blubblad4 /
Door Th. van os
Echtgenoot van Romke van der Wal,
toentertijd penningmeester GSA
een week na mijn verjaardag staat de
afwas nog altijd op het aanrecht. moet
ik die nou echt in mijn eentje doen?
Maandagavond moest Romke naar
zwemtraining, dinsdagavond de
jaarrekening voorbereiden, woensdag-
avond zwemtraining, donderdagavond
bestuursvergadering waar ze uren en
uren over ledenwerving spreken.
‘Waarom ben jij eigenlijk geen lid?’
vraagt Romke me bij thuiskomst en kijkt
naar me met een blik die me duidelijk
maakt dat zwemspieren in plaats van
zwembandjes een aangename vooruit-
gang zouden zijn. Ik kijk naar de afwas.
In het weekend kan hij naar zwem-
wedstrijden in Sydney, Barcelona of
Eindhoven, maar hij vindt zichzelf niet
snel genoeg en dus heeft hij zaterdag-
middag alle tijd voor het bellen van
leden die hun contributie nog niet
betaald hebben en vult hij zondag
eindeloze tabellen in.
En dan heb ik het nog niet gehad over
bezoek van kascommissieleden, stapels
post op de deurmat; overvolle email-
box, een waterpolo-er komt praten
over de besteding van hún subsidie.
‘Je wilt toch niet op een pornosite
staan?’ vraag ik Rom na afloop. ‘Het is
een datingsite’, verbetert hij me.
Uit het leven van een partner van...
Verlies- en winstrekening
GSA Blubblad / 5
‘We hebben nog nooit zoveel geld
gekregen.’ De borrels om andere
sponsors tevreden te houden, spoed-
telefoontjes over een nieuw T-shirt &
het dreigende aftreden van de kleding-
commissie, en feesten om elk seizoen
in- en uit te luiden en zo de ‘sociale
coherentie’ te bevorderen, waar hij
om vijf uur ’s nachts aangeschoten
van thuis komt.
Daar staat tegenover dat ik wel eens
mee mag naar een zwemwedstrijd waar
binken van een andere vereniging me
een fetisj voor natte speedo’s dreigen
te bezorgen; al moest ik ook dit jaar
na de Gay Pride botenoptocht aan
vrienden uitleggen dat Gay Swim
écht een andere vereniging is dan
Dikke Maatjes.
De keer dat ik een gelegenheid bezoek
waar anonimiteit gewenst is, hoor ik ‘Hé
Theo’ van de man van de garderobe
(advies subsidieaanvraag).
‘Hé Theo’, glimlacht de voormalige
secretaris me toe. ‘Duik er in, Theo!’
adviseert een ander zwemlid me.
‘Hoe vond je het, Theo?’ vraagt de
potier me na afloop (persoonlijk record
gemengde rugslag). Op de trouwpartij
van twee leden in het Slotervaartbad te
midden van familie, kinderen, collega’s,
een leuke krullenbolneef, taarten en
zwemvrienden raak ik ondanks mezelf
ontroerd door het krachtige ‘ja, ik wil’
op de ‘in voor- & tegenspoed’-vraag van
de trouwambtenaar.
Dus doe ik op deze maandagavond
braaf de afwas. ‘Wat lief van je’,
zoent Romke me bij thuiskomst.
‘Hoe was je training?’
- ‘Ging wel. De trainer was ziek.’
En hij verdwijnt naar de computer want
hij moet betalingen verwerken van de
inschrijvers voor het waterpolotoernooi.
‘Kom je naar bed?’ roep ik een uur later.
- ‘Nog even…’
Uit Blubblad 65, oktober 2009
GSA Blubblad6 /
Door Rudolf Post
Begin januari (2011, red.) was er gelegenheid om, georganiseerd door
het bestuur, in de catacomben van het Sloterparkbad rond te dwalen,
en ook om ons (trainers) op de hoogte te stellen van het antwoord op
de vraag: “wat te doen als er een ongeluk gebeurd tijdens de
zwem- c.q. polotraining.”
Om met het laatste en
belangrijkste te beginnen:
Ik was verbijsterd over het
klungelige calamiteiten
plan. Althans voornamelijk
de praktische uitvoering
daarvan, na tien jaar!
Leest en onthoudt:
Mocht er iets gebeuren in het
bad (zwemmers worden onwel,
brand, ongelukjes etc.) dan
ren je naar het EHBO hok (dat
bevindt zich tussen het spring-
bassin en het grote zwembad).
alarm iN het SloteRpaRkbad
GSA Blubblad / 7
Uit Blubblad 70, februari 2011
Daar staat een oude telefoon
(goed zoeken) en die neem
je op en druk op 9. Je wordt
doorverbonden met de
receptie en deze zorgt voor
de afhandeling. Onthoud het
nummer (9) goed, want dat
staat nergens aangegeven.
Op woensdagavond is het
springbassin dicht en dus
ook het EHBO hok. (????)
Bel dan als eerste 112, terwijl
in de tussentijd iemand naar
de receptie holt om te mel-
den dat 112 is gebeld en dat
er een hulpdienst in aantocht
is. De receptie kan er dan
voor zorgen dat de toegang
vrij wordt gemaakt voor
brandweer of ambulance.
Ligt een zwemmer op de
bodem dan is het natuurlijk
zaak dat die zo snel mogelijk
boven water komt (denk aan
de reddingstest van een
aantal maanden geleden) en
tegelijkertijd telefonisch te
alarmeren.
De EHBO kisten bevinden
zich in het eerder genoemde
hok en ook nog elders in het
bad (ik geloof ter hoogte van
de douches).
ehBo Tip (eric Kamerling)
Hansaplast heeft een pleister
spray op de markt. Een klein
onzichtbaar desinfecterend
laagje spul dat het wondje
direct afdekt. Geen gewone
pleister meer die in het water
los kan komen en geen
irriterende wondjes meer
die weer open kunnen gaan
tijdens het zwemmen.
De rondleiding liet een
geruststellender beeld zien
van zuiveringssystemen,
filters en een bijna kunst-
achtige wirwar van buizen,
ketels en thermostaten.
Hoe je in dat doolhof je weg
kan vinden en een eventueel
defect kan lokaliseren was
mij een raadsel...maar goed,
het werkt, het functioneert.
Ter info: er zitten heel veel
chemicaliën in het water.
Het water wordt wel gefilterd,
maar slechts 1x per jaar ver-
vangen en het chloor heeft
plaats gemaakt voor ontel-
baar ander bacterie dodende
stoffen.
“Niet te veel bij nadenken
tijdens het zwemmen.
Gewoon: heerlijk, helder fris
water”.
Rudolf
Om dit te trainen, kun je tijdens een
training variëren op vier onderdelen:
afstand, snelheid, rust en aantal
herhalingen. Deze vier elementen
bepalen samen welke van de vijf fysieke
prestatiefactoren je traint.
Aan het begin van het zwemseizoen ligt
de nadruk vooral op techniek en aërobe
capaciteit (ook wel duurvermogen of
uithoudingsvermogen genoemd). Je
zwemt dan op een relatief rustig tempo
(op 50% tot 75% van je 100%-tijd op
die afstand) zodat je aandacht aan je
techniek kunt besteden en je ‘inhoud’
kweekt. Je zwemt dan vaak langere
afstanden (200 meter of meer) met
weinig rust. Ga je toch harder zwemmen,
bijvoorbeeld onder het mom van “ik
kan wel harder”, dan train je simpelweg
iets anders. In een wedstrijd kom je
dan bijvoorbeeld tekort op capaciteit,
ofwel de lengte waarmee je spieren een
bepaalde prestatie vol kunt houden.
Met andere woorden: je wordt te snel
moe. In de training kun je goed zien wie
te hard zwemt: dat zijn de zwemmers die
een eerste set heel hard zwemmen en
vervolgens in een tweede en derde set
baantjes moeten overslaan of hun keer-
punten wegens ademnood niet meer
kunnen maken.
GSA Blubblad10 /
De Kwestie van Percentages
Zwemmen op 70%?Door te trainen,
probeer je systematisch je
zwemprestaties te verbeteren. Als je de
hele tijd hetzelfde zou zwemmen, bijvoorbeeld
50 baantjes in een uur, dan verbeter je niet.
er zijn vijf fysieke prestatiebepalende
factoren die je met een zwemtraining probeert
te verbeteren: techniek, kracht,
vermogen, capaciteit en snelheid.
GSA Blubblad / 11
Maar hoe bepaal je nu of je op 70 of
80% zwemt? Hiervoor bestaat een
moeilijke en makkelijke methode. De
moeilijke versie gaat uit van je snelste
tijd op een afstand. Stel, je moet in een
25m-bad op 75% zwemmen op 100 m
borstcrawl. Dan neem je je snelste tijd
op die afstand en telt daar 2 seconden
bij op (als je in de training tenminste
geen startduik doet). Als je PR 1 min.18
(= 78 seconden) is, dan kun je de
volgende rekensom maken:
Pr in sec. x 100 = aantal sec.
te zwemmen tijd 75%
Dat levert in ons voorbeeld op:
80 sec. x 100 = 106 sec. =
1 min. 46 sec. op 75%
Je zou dus de 100 m borstcrawl
in 1 min. 46 moeten doen.
Maar zoals gezegd, dit is het
ingewikkelde verhaal. Misschien traint
Marleen Veldhuis zo, voor jouzelf is
het makkelijker om meer op gevoel te
zwemmen. Je zou dan de volgende
‘gevoelssnelheden’ aan kunnen houden:
• 50%: je zwemt heel rustig, maar je
zinkt ook weer niet ;-)
• 60%: een heel rustig tempo, waarin
je goed kunt nadenken over je
boodschappenlijstje, maar liever
nog over je juiste techniek. Als je
aantikt hijg je zeker niet.
• 70%: een lekker vlot tempo waarbij
je al een beetje je best moet doen
om goed de vaart erin te houden.
maar je kunt dit tempo wel een
tijdje volhouden.
• 80%: een pittig duurtempo, maar je
verzuurt nog niet; hijgen mag nu
wel een beetje ;-)
• 85%: een pittig tempo; je verzuurt
nu wel al een beetje. Je moet flink
je best doen om dit tempo langere
tijd vol te houden.
• 90%: een heel hoog tempo, maar
nog niet maximaal.
• 100%: wedstrijdsnelheid ofwel
volle bak op de afstand die je
zwemt. Je verzuurt gegarandeerd
of anders doe je iets niet goed
(tenzij je slechts een 25-meter
sprint of korter maakt.)
Voor wie niet weet wat verzuren is,
hierbij de uitleg van AnneMarie:
verzuring is de pijn die je voelt als je
van de begane grond via de trap naar
de twaalfde verdieping loopt, ofwel de
Uit Blubblad 65, oktober 2009
GSA Blubblad12 /
De Kwestie van Percentages Uit Blubblad 65, oktober 2009
pijn die je in je spieren voelt door opeen-
hoping van melkzuur tijdens een zware
prestatie. Dit moet je dus niet verwarren
met de spierpijn achteraf…
Voor rust geldt hetzelfde verhaal als het
percentage van je snelheid: deze zijn
afgestemd op wat je precies wilt trainen.
Bij duurtrainingen heb je expres weinig rust
tussentijds: je zwemt immers in een dermate
rustig tempo dat je simpelweg niet meer
rust nodig hebt.
Bij sprinttrainingen is dat een heel
ander verhaal: daar moeten de energie-
systemen die je nodig hebt om volle bak
te zwemmen eerst weer opladen voor-
dat je de volgende sprint kunt doen op
“110%”. Bij anaërobe vermogenstrainingen
(waarbij je traint op het ‘door je verzuring
heen’ zwemmen, dus het zo lang mogelijk
volhouden van een hoog tempo) krijg je
ook weinig rust. Stiekem hier extra rust aan
vastplakken heeft wel tot effect dat een
training minder pijn doet, maar helaas ook
dat je het effect ervan om zeep helpt.
De moraal van dit verhaal luidt natuurlijk
dat je gewoon braaf moet doen wat je
trainer zegt (zie foto hiernaast, red. :-) Maar,
heb je vragen tussentijds of kan je een
opdracht niet uitvoeren vanwege een bles-
sure, overleg dat dan zeker met je trainer!
Yolande Mante
Uit Blubblad 70, februari 2011
meT foTo’s van roBerT meulenBroeK
gemAAkt Door PAulo vAn CuiJCk
Ik heb het me altijd afgevraagd. Op
datingsites is er veel belangstelling voor
mannen die poseren in een zwemslip.
Hoewel ik zelf regelmatig langs de rand
van het zwembad paradeer, heb ik nooit
iets seksueels gehad met het textiel
dat ik daarbij aan heb (wel met andere
kleding; maar daarover
misschien later nog eens).
Ik zie er misschien teveel van, om
me heen: de gehele club draagt een
zwembroek en overdaad
schaadt. Vooral omdat de
variatie in snit en kleur niet
overhoudt. Uiteindelijk
worden alle zwemmers
om je heen anonieme
drijflijven. Met uitzonde-
ring van dat ene lekkere
ding, natuurlijk.
Toch schreeuw
ik het nu van de
daken. Ik ben hals
over kop verliefd
geworden en kan
GSA Blubblad / 13
“waT is er geil aan een Zwembroek?”
Door Tom Kniesmeijer
GSA Blubblad14 /
mijn geluk niet op: TiZ! Mensen die mij
en mijn zelfingenomen karakter reeds
kennen begrijpen direct waar ik het over
heb. Voor de anderen: Aan kwam er mee
aan. Hij wapperde ermee voor mijn neus.
Hij wist dat ik toe zou happen.
En dat deed ik, gretig.
TiZ ‘m: Tom’s Ideale Zwembroek!
Wat stelt het helemaal voor? Rationeel
is het een lapje modern textiel, in China
dermate nerveus gesneden dat mijn
typische medium beentjes en kontje zich
met moeite in een Large wringen. En dat
nu is heel slim van die Chinezen. Er zijn
tenslotte ook geen condooms in maatje
small.
De zwemmer moet zich machtig kunnen
voelen en dat doe ik. Wat maakt dit nie-
tig lapje textiel een enorm verschil, zeg!
Je moet er een klein beetje moeite voor
doen in de kleedkamer, maar je voelt je
stroomlijn groeien. Vanaf het moment
dat ik het water induik is het alsof er een
fles glijmiddel over me uitgegoten is. Ik
snijd door het water. Ik voel me Licht en
Snel, maar probeer mijn ratio nog vast te
houden: verbeeld ik me het nu, of lig ik
hoger in het water? Dan tel ik mijn slagen
per baan en wordt duizelig van geluk:
zomaar een slag minder! Als dit place-
bowerking is, dan slik ik nooit meer een
gewone pil..! Wanneer is die volgende
wedstrijd? Waar kan ik me inschrijven?
TIZ ‘m echt..
Geluk, het zit in een Chinese zwembroek
van nog geen 35 euro.
Wat is er geil aan een zwembroek?
GSA Blubblad / 15
Extatisch klim ik na een uur het water uit
en dans naar de douche. Hé, wat merk
ik nou? De sfeer om me heen lijkt totaal
anders. Onder de douche zijn alle ogen
gericht op Kwatta. Dat heb ik anders
nooit.. Ook Lekker Ding blijkt gebiolo-
geerd door mijn onderstel. Is het dat
bouwvakkerdecolleté dat zich openbaart
wanneer ik mijn douchegel op de grond
plaats? Of zijn het die verlengde pijpjes
die mijn beenlengte accentueren? Wat
kan het schelen! Toe, kom maar hier,
voel maar eens een keer! Geil man, zo’n
zwembroek.
Aan, Aan! Doe mij nog drie paar!
Snel graag, voordat dit wonderbroekje
verplichte clubkleding wordt. En ik weer
gereduceerd ben tot anoniem drijflijf,
baan vijf.
Uit Blubblad 70, februari 2011
GSA Blubblad18 /
DooR Dia huiZinga
Ik ben Hans van Spaandonk. Ik word dit jaar vijftig en ik ben, ik heb het uit zitten rekenen, ik ben ongeveer 11 jaar lid. Ik ben in 2002 lid geworden.Toen ben ik ene Dia tegen gekomen...
Ik bEn
Hans vanSpaandonk
GSA Blubblad18 /
Interview met Hans van Spaandonk
GSA Blubblad / 19
Ik bEn
Hans vanSpaandonk
Ik zat bij een triatlon-
vereniging in de Zaanstreek
en onze trainer die een
aantal jaren ook trainer bij
GSA was zei dat er 100x100
zwemmen was in het Sloter-
parkbad (een kortdurende
traditie bij GSA aan het
begin van deze eeuw waarin
je 100 X 100 meter kon
zwemmen, red.), lange baan
zwemmen kon ik helemaal
niet, dat ben ik helemaal niet
gewend maar ik ging er heen
en daar kwam ik dus die Dia
tegen, die was lid van Gay
Swim Amsterdam.
Ik liet het op me afkomen. Ik
was er helemaal niet bekend
mee, met de Gay Pride,
de Parade of dat hele Gay
gedoe. Dat kom je bij ons in
Noord-Holland helemaal niet
tegen, dat heb je alleen maar
in de grote stad. Bij ons gaat
dat allemaal in het geniep.
Maar na die 100x100 en dat
gesprek met Dia, heb ik er
over na gedacht, niet echt
lang, een week of twee en
toen zei die trainer, je moet
zo en zo rijden en dat heb ik
gedaan. Ik voelde me eigen-
lijk meteen thuis.
Ik zit er nu alweer een aantal
jaartjes bij en ik zou niet
anders meer willen. Met
gewone mensen voelde ik
me toch niet echt op mijn
gemak. Hier werd ik nu
helemaal geaccepteerd, de
Zaanse triathlonvereniging
vroegen me om te blijven
maar ik vind het toch echt
fijn met andere homo’s. Als
we bijvoorbeeld hier grapjes
maken over homo’s moet ik
er om lachen maar bij een
gewone vereniging is dat
toch minder leuk.
In Utrecht hadden we de
Nederlandse zwem-
kampioenschappen en
Richard Keldoulis, aka
Jennifer Hopelezz, die ook
bij ons op zwemmen zat,
vroeg een aantal dames
mee te doen met de
FunEstafette. Zwemmen in
jurken, opgemaakt en al.
Uwe, Dick Visser en ik wilden
wel mee doen.
Upstream won, maar wij stalen de show
Uit Blubblad 79, juni 2013
We zijn toen
opgemaakt door
twee jongens die later
een pension begonnen
in Noorwegen.
Upstream won maar wij
stalen de show. Het was
de eerste keer dat ik werd
opgemaakt en dat ik in drag
ging. Vroeger op school
deed ik wel eens de jurk van
mijn zuster aan als we een
modeshow deden, ik voelde
me er wel in thuis maar
er was gewoon helemaal
niemand met wie ik dit
kon delen dus ik heb
het nooit meer gedaan.
Vroeger praatte men er
niet over, het was een
schande! Na die FunEstafette
ben ik me erin gaan verdiepen
en heb ik die naam
Poeziebell aangenomen.
Mijn dragvriendinnen kennen
me alleen als Poeziebell. In
drag dus. Als ze me als man
zien weten ze niet dat ik
Poeziebell ben tot ze met
me gaan praten, ze horen
mijn stem en denken waar
ken ik hem van? Oh ja… na
een kwartier gaat er wel een
belletje rinkelen.
Ik kom mijn dragvriendinnen
altijd tegen bij de dragraces
tijdens de Gay Prides, bij
het collecteren voor Aids
op het feest in Paradiso en
op de Hartjesdagen. Ik ga
dus zo’n vier a vijf keer per
jaar in drag, de nacht voor
de Gay Pride zijn de Drag
Queen Olympics, dat is 100
meter stilleto lopen, touw-
trekken, tassen gooien, het
jaar dat Jeroen mijn jurk had
gemaakt heb ik de Zilveren
Barbie gewonnen, dat vond
ik zo leuk! De volgende dag
moest ik vroeg op, want we
zouden met Gay Swim met
de boot en we moesten
opgemaakt worden enzo en
wat ik nooit doe, ik haalde
het Noord-Hollands Dagblad
uit de bus en ik sta midden
Interview met Hans van Spaandonk
GSA Blubblad20 /
op de voorpagina! De dag
daarvoor had er een foto-
graaf rondgelopen tijdens
het opmaken op de Wester-
markt, er werd gezegd als
je het niet wilt moet je het
zeggen maar ik dacht nie-
mand kent me hier! En toen
stond ik bij alle edities van
het Noord Hollands Dagblad
op de voorpagina. Het was
gewoon een pluim op mijn
werk, ik was zo blij!
Weinig mensen herkenden
me, ik moest het echt zeggen.
Ik heb het altijd moeten ver-
zwijgen, ik wist niet eens dat
het een naam had, ik moest
altijd maar werken werken
werken, ik had geen
tijd om erover na te
denken. Homo was
een scheldwoord. Er
ging echt een wereld
voor me open toen
ik Dia ontmoette.
Die verscheidenheid
aan mensen. Ik ben
wel al 24 jaar met
mijn man maar hij
was de enige andere
homo die ik kende.
Nu is mijn buur-
man mijn visagist,
die helpt me. Hij
heeft die oranje
pruik gekocht
die ik op heb.
Door Dia Huizinga
GSA Blubblad22 /
In Amsterdam is het dan
misschien wel wat anders dan
bij ons in Noord-Holland,
maar ook hier moeten we
altijd op onze hoede blijven.
Altijd altijd. Er zijn nog steeds
mensen die vader zijn, of opa,
en die het niet mogen zijn.
Naar de dodenherdenking
ga ik niet als Poeziebell. Als
het me gevraagd wordt zou ik
het overwegen. Maar toen ik
de afgelopen 5 mei als enige
drag op het Homomonument
liep, voelde ik me erg alleen.
Een belangrijke ervaring voor
me was de begrafenis van
Fabiola afgelopen winter.
Daar wilde ik bij aanwezig
zijn. Richard had me ge-
vraagd. Hij zou de enige
drag zijn. Ik heb er een vrije
dag voor genomen. MayDay
was er ook en die vroeg me
de kist te dragen, ik liep op
mijn hakken maar ik dacht
kom op gaan met die banaan,
als stoere kerel draag ik die
kist. Ik weet niet wat ze in die
kist gedaan hadden, bier of
wijn of zo, want het was lood-
en loodzwaar. Ik heb die
kist in de stromende regen
gedragen, helemaal tot in
de kerk. Daar werd opera
afgespeeld en waren wij, de
dragers, alleen met de kist.
We hebben daar wel
een minuut of tien onder
dekerktoren gestaan.
De Gebroeders Grimm
stonden buiten.
oh, ik zag mezelf al vallen met mijn blauwe ballroom jurk aan...
Interview met Hans van Spaandonk Uit Blubblad 79, juni 2013
De deuren stonden open
maar het ijzeren hekwerk
was dicht. Wij hadden echt
dit moment met Fabiola,
iedereen was in tranen. Het
was heel indrukwekkend.
Ik kende Fabiola niet zo
goed maar Fabiola was altijd
overal bij, hij zette echt zijn
statement neer. Een echte
persoonlijkheid die heel
veel voor de vrijheid heeft
betekend. Het heeft heel
veel indruk op me gemaakt,
ik heb nagedacht over het
leven en de toekomst.
Fabiola ging in een klein
bootje, achterop werden
bloemen gelegd maar omdat
het zo zwaar was gleden
die het water in. Ze werden
er later weer uitgehaald.
MayDay en ik stonden op
de voorplecht bij Fabiola.
De gasten gingen met een
rondvaartboot.
Op Zorgvlied aangekomen
had ik me echt voorgeno-
men: ik blijf die kist dragen
tot aan zijn graf. Op mijn
hoge hakken door die
kiezels… Op een gegeven
moment kwam er een zwerver
voor me lopen die de kist
ook wilde dragen, die liep
maar te zwalken en het ging
echt bijna mis.
Oh, ik zag mezelf al vallen
met mijn blauwe ballroom
jurk! Gelukkig nam iemand
anders dat over. Bij het graf
kwam ik jou tegen. Er waren
toespraken, iedereen kon
wat zeggen, er werd een
gedicht voorgelezen en er
was een prachtig schilderij
van Fabiola. We hebben
daarna met ons zessen
Fabiola laten zakken...
Fabiola zal nog zeer vaak
aan me voorbij komen.
GSA Blubblad / 23
Uit Blubblad 79, juni 2013
GSA Blubblad24 /
DooR renia BuiTenhuis,
waTerpoloTrainsTer
Het was even graven in het
geheugen vanaf wanneer ik op
de vrijdagen met fluitje langs de
badrand sta om de gsa’ers water-
polo training te geven. Het moet
het 4e seizoen zijn, maar kan ook
zomaar het 5e seizoen zijn.
Wanneer iets leuk, prettig,
gezellig en nuttig is dan doen het
aantal jaren er niet toe en raak je
zomaar de tel kwijt.
Met de ervaring die ik zelf als waterpolo
speelster heb ben ik aan het training
geven begonnen. Te beginnen bij de
basistechnieken en langzamerhand
uitbreiden naar verfijning en het begrijpen
van het spel. Waterpolo is een moeilijke
sport om zomaar even te leren.
Bij GSA komen veel nieuwe leden die
nog nooit hebben gewaterpoloed.
Eerst goed leren borstcrawl zwemmen
en conditie opbouwen, wat al geen
makkelijke opgave is. De volgende stap
is het leren omgaan met de bal; van-
gen-pasen-schieten. Vervolgens moet
je nog van alles met de bal als er een
verdediger je aanvalt. Zonder bal zal je
ook nog de juiste plek in het veld moeten
vinden. Als verdediger mag je ook niet
alles (al wordt dat vaak gedacht) en zal
Verlies- en Winstrekening
eVen in mijn geheugen graVen...
je alles binnen de regels moeten doen.
Er zijn veel spelregels en soms zijn deze
ook nog op verschillende manieren te
interpreteren.
De afgelopen jaren heb ik onder andere
geprobeerd dit de waterpolo(st)ers bij
te brengen. Niet altijd even makkelijk
aangezien de niveaus van de spelers
divers zijn. Je wilt graag iedereen wat
bij leren. Helaas kan je niet elke training
iedereen tevreden stellen. Het fijne is
dat de groep zeer gemotiveerd is het
waterpolo spel te leren, en veel plezier
beleeft aan de training en de wedstrijden.
Velen hebben de afgelopen jaren
vooruitgang geboekt, zowel de meer
ervaren als de minder ervaren spelers.
Het spel is verbeterd, in zowel technisch
als tactisch opzicht zit vooruitgang.
Dit is te zien in de competitie
waar steeds meer leden com-
petitie spelen. Daarnaast op de
internationale toernooien is er
vooruitgang te zien.
Wat mij vooral motiveert om elke
vrijdag langs de kant te staan is
de enorm leuke, open gezellige
groep mensen. Een ontspannen
sfeer, soms een wat drukke groep
die het weekend tegemoet gaat
maar dat levert juist mooie
momenten op. Volgend seizoen
sta ik er in ieder geval weer!
Renia
Uit Blubblad 68, juli 2010
GSA Blubblad26 /
Door marcel BorsT
Vriend van Ruud Endenburg
Voorstellen is niet echt nodig,
want ik zit niet op GSA. Ooit
wel hoor, maar na een aantal
jaar was ik eigenlijk meer
donateur dan actief lid.
Al ben ik wel één van de
juichers aan de Prinsengracht
als GSA weer eens met een
leuk opgedirkte boot aan
de Canal Parade mee doet.
Afijn, ik ben dus Marcel, de
vriend van Ruud Endenburg.
Eigenlijk is Ruud door mij bij
GSA gekomen want toen ik
hem 11 jaar geleden leerde
kennen was ik net 2 weken
lid van de club. Waar ik
afhaakte ging Ruud echter
door…
En niet zo’n klein beetje ook.
Ruud werd fanatiek. Eerst
waren het nog zwembroekjes
van de C&A, maar dat werd
al heel snel de Bijenkorf. We
hebben zelfs een keer een
hele dag door heel Noord
Holland gereden, op zoek
naar dat ene model van
dat ene merk in die ene
kleur. Ruud is dus wat
je noemt een echte
waterrat geworden.
Uit het leven van een partner van...
“het thuiSfRoNt signALeert…”
GSA Blubblad / 27
Ik niet. Bij de gedachte
dat ik ’s avonds weer in
baan 1 moest springen
kwam er al zoveel zweet
op mijn voorhoofd te
staan, daar kon je met
gemak een leuk kinderbadje
mee vullen.
Dit jaar is Ruud weer een
stap verder gegaan. Hij doet
mee aan de wedstrijden.
Na elke training krijg ik
uitgebreid te horen wat
jullie allemaal moeten doen,
hoeveel procent jullie van
Cor moeten geven, wie pre-
cies wie heeft ingehaald...
Het is allemaal wat. Als
Ruud thuis komt dan hoor
ik alle verhalen aan. Voordat
hij zijn bed induikt ben ik al
helemaal uitgeteld.
Het thuisfront doet alles om
een fanatieke zwemmer te
steunen. Als Ruud zwemt,
dan probeer ik in de sport-
school ook nog wat van mijn
lijf te maken. En daar leer je
natuurlijk alles over voeding,
training en de optimale com-
binatie van beiden. In het
begin vond Ruud dit allemaal
maar flauwekul. Extra eiwitten
eten om de spiermassa te
voeden, letten op vet,
hutenkäse met tomaat in
plaats van een schaaltje vla...
Maar langzaam aan had ie
toch wel door dat het
allemaal wel werkt.
Ruud is ook fanatiek
geworden. Elke ochtend
staat hij 20 minuten eerder
op en doet hij zijn buik-
spieroefeningen. Soms
vraagt hij om een
specifieke spieroefening
en dan betrap ik hem erop
dat ie dat opneemt in zijn
ochtendritueel. De wekker
gaat dan weer 5 minuten
eerder. En dat allemaal
omdat ik ooit heb gezegd
dat training vóór het ontbijt
heel effectief is voor de
verbranding overdag….
Uit Blubblad 58, januari 2008
Volgens de
trainings-
verslagen
werd er
vlak voor
de kampioen-
schappen in
Eindhoven flink
getraind. Er
moet duidelijk
worden gepiekt
in Eindhoven.
Maar dan is het
vrijdag voor de
wedstrijd... Ruud
komt thuis,
werpt zich op
de bank en
het lijkt alsof
de energie helemaal weg is.
“Cor heeft gezegd dat mijn
keerpunten niet goed zijn…”
zegt ie teleurgesteld. “Ik
heb het wel 10 keer gedaan,
maar elke keer ging het weer
verkeerd”.
Komt Cor daar na 11 jaar
nu opeens achter? En moet
ie dat dan de dag vóór de
wedstrijd nog even melden?
Ik begrijp er niets van.
De volgende ochtend gaat
Ruud zelfverzekerd de deur
uit, hij heeft er écht zin in. Als
hij een PR zwemt, krijg
ik meestal wel een sms-je.
Nu bleef het akelig stil.
Bij thuiskomst bleek dat hij 2
seconden boven zijn PR zat.
Teneergeslagen zit hij daar
op de bank. Zijn doel is niet
bereikt. Hij had wel een erg
leuke dag en avond gehad
overigens.
Onbegrijpelijk. Ik had Cor
altijd hoog in mijn achting.
Deze man moest bijna wel
God zijn. Hij heeft Ruud
vanuit baan 1 naar wedstrijd-
niveau weten te coachen.
En dan geeft hij Ruud op de
laatste dag vóór de belang-
rijkste wedstrijd van het jaar
mee dat ie niet kan keren…
Ik ben zelf ook overtuigd
dat ik wat heb gemist.
Niet alleen het aanmoedigen
van de 3 minuten dat Ruud
in het water heeft gelegen,
maar ook een heel leuk feest
achteraf.
Mmmm, de volgen keer
ga ik maar eens nadenken of
ik tóch niet mee ga... Kan me
altijd vrijwillig als clubmasseur
aanmelden. Overdag
jullie been- en borstspieren
losmaken en in de avond daar
de vruchten van plukken.
Ik denk dat ik morgen-
ochtend ook een half uurtje
eerder op sta…
Het thuisfront signaleert Uit Blubblad 58, januari 2008
GSA Blubblad28 /
golfjes of golfbewegingen zijn bijna onlosmakelijk verbonden met dobberen. Door een golfbeweging word je soms een kant op geduwd die je helemaal niet op wilt. Vooral in de buitenste banen kun je daar last van hebben als je telkens weer tegen de badrand komt. Vooral bij de rugslag kan je arm vervelend in aanraking komen met de badrand. Je moet bijna scheef in de baan gaan liggen om dat te vermijden.
Over het interfereren ervan...
golfBeweging
GSA Blubblad30 /
Uit Blubblad 60, mei 2008
GSA Blubblad / 31
Zoals bij ons met zwemmen zo zijn ook in de maatschappij
golfbewegingen te herkennen. Toen de kerken nog veel
invloed hadden waren het zeven magere of zeven vette jaren
die elkaar opvolgden. Door de secularisatie spreken we nu
bijvoorbeeld van opeenvolgende economische recessie
en groei.
Ook in de mode is er sprake van golfbewegingen. Die veroor-
zaken soms verhitte gemoederen zoals bij de eerste verschijning
van de minirok of de “legging” (voorheen “maillot”).
Na een of meerdere decennia worden die kledingstukken met
veel tamtam opnieuw geïntroduceerd in het modebeeld.
Wat dichter bij huis blijvend is het actueel om de golfbewegingen
in badmode eens te bekijken. De badmode ontwikkelde zich
van naakt zwemmen in de Romeinse en Griekse tijden via een
alles omhullend zwemkostuum in de 19e eeuw tot een bijna
niets verbergende bikini of badslip eind 20e eeuw. In 1907
werd de eerste vrouw die in een badpak zonder arm- been-
en halsbedekking zwom met veel tamtam gearresteerd.
En nu is daar opeens een alles omhullende
boerkini. Deze lijkt in alle facetten op de
zwemjurk uit 1858. De geloofsbeleving komt
opeens weer om de hoek kijken en dat laat de
gemoederen weer lekker oplaaien. Ook een
lid van GSA verraste mij met een onverwacht
felle reactie op deze kwestie. De discussies
over de schaamteloosheid om je lichaam te
openbaren van een halve eeuw geleden zijn
gewijzigd in verwijten van schaamteloosheid
om je lichaam zo te verbergen. Begrijpt u
de logica van deze opinies? Zwemmen we
seculier of religieus? Gaan we ”terug naar
af” of is hier sprake van golfbewegingen die
met elkaar “interfereren” of anders gezegd
niet synchroon verlopen...?
NR. 80 september 2013 / zomer
HHH
Bewaarnummer Artikelen uit de oude doosHHH
Top Related