NR. 80 september 2013 / zomer

HHH

Bewaarnummer Artikelen uit de oude doosHHH

GSA Blubblad / 3

Nou, dat hadden we toch niet verwacht: een eindeloze zomer!

Het Marnix en het SPB zijn gesloten of

beperkt bruikbaar, maar dat is helemaal

geen probleem. Met z’n allen naar buiten.

De redactie heeft genoten van frisse duiken

in de Amstel, in het IJ, het Nieuwe Meer, de

Kanobaan van Spaarnwoude, bij IJburg, in

Anna Paulowna, een spectaculaire zeemijl in

Bloemendaal, de BosbaanSwim staat op de

planning en als klap op de vuurpijl steken we

zaterdag 7 september de Haringvliet over.

En wat blijkt, we hebben zoveel techniek in huis dat 3km

geen enkel probleem is. Het vervult ons met trots over zoveel

expertise en conditie te beschikken; allemaal opgebouwd

tijdens die “professionele” trainingen van ons.

Als afsluiting van dit seizoen en als start van het nieuwe komt

het Blubblad eenmalig weer op papier uit. En in kleur. De

digitale afleveringen, waar we trouwens het komende seizoen

mee doorgaan, zijn nagenoeg kosteloos gepubliceerd en dus

was er geld over voor een mooi, kleurrijk bewaarnummer. Met

hoogtepunten uit eerdere uitgaven en aangevuld met o.a.

prachtige foto’s van onze nieuwe voorzitter als pin-up model!

GSA is klaar voor seizoen 2013-2014!

Zomer!

Eerst even dit...

GSA Blubblad4 /

Door Th. van os

Echtgenoot van Romke van der Wal,

toentertijd penningmeester GSA

een week na mijn verjaardag staat de

afwas nog altijd op het aanrecht. moet

ik die nou echt in mijn eentje doen?

Maandagavond moest Romke naar

zwemtraining, dinsdagavond de

jaarrekening voorbereiden, woensdag-

avond zwemtraining, donderdagavond

bestuursvergadering waar ze uren en

uren over ledenwerving spreken.

‘Waarom ben jij eigenlijk geen lid?’

vraagt Romke me bij thuiskomst en kijkt

naar me met een blik die me duidelijk

maakt dat zwemspieren in plaats van

zwembandjes een aangename vooruit-

gang zouden zijn. Ik kijk naar de afwas.

In het weekend kan hij naar zwem-

wedstrijden in Sydney, Barcelona of

Eindhoven, maar hij vindt zichzelf niet

snel genoeg en dus heeft hij zaterdag-

middag alle tijd voor het bellen van

leden die hun contributie nog niet

betaald hebben en vult hij zondag

eindeloze tabellen in.

En dan heb ik het nog niet gehad over

bezoek van kascommissieleden, stapels

post op de deurmat; overvolle email-

box, een waterpolo-er komt praten

over de besteding van hún subsidie.

‘Je wilt toch niet op een pornosite

staan?’ vraag ik Rom na afloop. ‘Het is

een datingsite’, verbetert hij me.

Uit het leven van een partner van...

Verlies- en winstrekening

GSA Blubblad / 5

‘We hebben nog nooit zoveel geld

gekregen.’ De borrels om andere

sponsors tevreden te houden, spoed-

telefoontjes over een nieuw T-shirt &

het dreigende aftreden van de kleding-

commissie, en feesten om elk seizoen

in- en uit te luiden en zo de ‘sociale

coherentie’ te bevorderen, waar hij

om vijf uur ’s nachts aangeschoten

van thuis komt.

Daar staat tegenover dat ik wel eens

mee mag naar een zwemwedstrijd waar

binken van een andere vereniging me

een fetisj voor natte speedo’s dreigen

te bezorgen; al moest ik ook dit jaar

na de Gay Pride botenoptocht aan

vrienden uitleggen dat Gay Swim

écht een andere vereniging is dan

Dikke Maatjes.

De keer dat ik een gelegenheid bezoek

waar anonimiteit gewenst is, hoor ik ‘Hé

Theo’ van de man van de garderobe

(advies subsidieaanvraag).

‘Hé Theo’, glimlacht de voormalige

secretaris me toe. ‘Duik er in, Theo!’

adviseert een ander zwemlid me.

‘Hoe vond je het, Theo?’ vraagt de

potier me na afloop (persoonlijk record

gemengde rugslag). Op de trouwpartij

van twee leden in het Slotervaartbad te

midden van familie, kinderen, collega’s,

een leuke krullenbolneef, taarten en

zwemvrienden raak ik ondanks mezelf

ontroerd door het krachtige ‘ja, ik wil’

op de ‘in voor- & tegenspoed’-vraag van

de trouwambtenaar.

Dus doe ik op deze maandagavond

braaf de afwas. ‘Wat lief van je’,

zoent Romke me bij thuiskomst.

‘Hoe was je training?’

- ‘Ging wel. De trainer was ziek.’

En hij verdwijnt naar de computer want

hij moet betalingen verwerken van de

inschrijvers voor het waterpolotoernooi.

‘Kom je naar bed?’ roep ik een uur later.

- ‘Nog even…’

Uit Blubblad 65, oktober 2009

GSA Blubblad6 /

Door Rudolf Post

Begin januari (2011, red.) was er gelegenheid om, georganiseerd door

het bestuur, in de catacomben van het Sloterparkbad rond te dwalen,

en ook om ons (trainers) op de hoogte te stellen van het antwoord op

de vraag: “wat te doen als er een ongeluk gebeurd tijdens de

zwem- c.q. polotraining.”

Om met het laatste en

belangrijkste te beginnen:

Ik was verbijsterd over het

klungelige calamiteiten

plan. Althans voornamelijk

de praktische uitvoering

daarvan, na tien jaar!

Leest en onthoudt:

Mocht er iets gebeuren in het

bad (zwemmers worden onwel,

brand, ongelukjes etc.) dan

ren je naar het EHBO hok (dat

bevindt zich tussen het spring-

bassin en het grote zwembad).

alarm iN het SloteRpaRkbad

GSA Blubblad / 7

Uit Blubblad 70, februari 2011

Daar staat een oude telefoon

(goed zoeken) en die neem

je op en druk op 9. Je wordt

doorverbonden met de

receptie en deze zorgt voor

de afhandeling. Onthoud het

nummer (9) goed, want dat

staat nergens aangegeven.

Op woensdagavond is het

springbassin dicht en dus

ook het EHBO hok. (????)

Bel dan als eerste 112, terwijl

in de tussentijd iemand naar

de receptie holt om te mel-

den dat 112 is gebeld en dat

er een hulpdienst in aantocht

is. De receptie kan er dan

voor zorgen dat de toegang

vrij wordt gemaakt voor

brandweer of ambulance.

Ligt een zwemmer op de

bodem dan is het natuurlijk

zaak dat die zo snel mogelijk

boven water komt (denk aan

de reddingstest van een

aantal maanden geleden) en

tegelijkertijd telefonisch te

alarmeren.

De EHBO kisten bevinden

zich in het eerder genoemde

hok en ook nog elders in het

bad (ik geloof ter hoogte van

de douches).

ehBo Tip (eric Kamerling)

Hansaplast heeft een pleister

spray op de markt. Een klein

onzichtbaar desinfecterend

laagje spul dat het wondje

direct afdekt. Geen gewone

pleister meer die in het water

los kan komen en geen

irriterende wondjes meer

die weer open kunnen gaan

tijdens het zwemmen.

De rondleiding liet een

geruststellender beeld zien

van zuiveringssystemen,

filters en een bijna kunst-

achtige wirwar van buizen,

ketels en thermostaten.

Hoe je in dat doolhof je weg

kan vinden en een eventueel

defect kan lokaliseren was

mij een raadsel...maar goed,

het werkt, het functioneert.

Ter info: er zitten heel veel

chemicaliën in het water.

Het water wordt wel gefilterd,

maar slechts 1x per jaar ver-

vangen en het chloor heeft

plaats gemaakt voor ontel-

baar ander bacterie dodende

stoffen.

“Niet te veel bij nadenken

tijdens het zwemmen.

Gewoon: heerlijk, helder fris

water”.

Rudolf

Om dit te trainen, kun je tijdens een

training variëren op vier onderdelen:

afstand, snelheid, rust en aantal

herhalingen. Deze vier elementen

bepalen samen welke van de vijf fysieke

prestatiefactoren je traint.

Aan het begin van het zwemseizoen ligt

de nadruk vooral op techniek en aërobe

capaciteit (ook wel duurvermogen of

uithoudingsvermogen genoemd). Je

zwemt dan op een relatief rustig tempo

(op 50% tot 75% van je 100%-tijd op

die afstand) zodat je aandacht aan je

techniek kunt besteden en je ‘inhoud’

kweekt. Je zwemt dan vaak langere

afstanden (200 meter of meer) met

weinig rust. Ga je toch harder zwemmen,

bijvoorbeeld onder het mom van “ik

kan wel harder”, dan train je simpelweg

iets anders. In een wedstrijd kom je

dan bijvoorbeeld tekort op capaciteit,

ofwel de lengte waarmee je spieren een

bepaalde prestatie vol kunt houden.

Met andere woorden: je wordt te snel

moe. In de training kun je goed zien wie

te hard zwemt: dat zijn de zwemmers die

een eerste set heel hard zwemmen en

vervolgens in een tweede en derde set

baantjes moeten overslaan of hun keer-

punten wegens ademnood niet meer

kunnen maken.

GSA Blubblad10 /

De Kwestie van Percentages

Zwemmen op 70%?Door te trainen,

probeer je systematisch je

zwemprestaties te verbeteren. Als je de

hele tijd hetzelfde zou zwemmen, bijvoorbeeld

50 baantjes in een uur, dan verbeter je niet.

er zijn vijf fysieke prestatiebepalende

factoren die je met een zwemtraining probeert

te verbeteren: techniek, kracht,

vermogen, capaciteit en snelheid.

GSA Blubblad / 11

Maar hoe bepaal je nu of je op 70 of

80% zwemt? Hiervoor bestaat een

moeilijke en makkelijke methode. De

moeilijke versie gaat uit van je snelste

tijd op een afstand. Stel, je moet in een

25m-bad op 75% zwemmen op 100 m

borstcrawl. Dan neem je je snelste tijd

op die afstand en telt daar 2 seconden

bij op (als je in de training tenminste

geen startduik doet). Als je PR 1 min.18

(= 78 seconden) is, dan kun je de

volgende rekensom maken:

Pr in sec. x 100 = aantal sec.

te zwemmen tijd 75%

Dat levert in ons voorbeeld op:

80 sec. x 100 = 106 sec. =

1 min. 46 sec. op 75%

Je zou dus de 100 m borstcrawl

in 1 min. 46 moeten doen.

Maar zoals gezegd, dit is het

ingewikkelde verhaal. Misschien traint

Marleen Veldhuis zo, voor jouzelf is

het makkelijker om meer op gevoel te

zwemmen. Je zou dan de volgende

‘gevoelssnelheden’ aan kunnen houden:

• 50%: je zwemt heel rustig, maar je

zinkt ook weer niet ;-)

• 60%: een heel rustig tempo, waarin

je goed kunt nadenken over je

boodschappenlijstje, maar liever

nog over je juiste techniek. Als je

aantikt hijg je zeker niet.

• 70%: een lekker vlot tempo waarbij

je al een beetje je best moet doen

om goed de vaart erin te houden.

maar je kunt dit tempo wel een

tijdje volhouden.

• 80%: een pittig duurtempo, maar je

verzuurt nog niet; hijgen mag nu

wel een beetje ;-)

• 85%: een pittig tempo; je verzuurt

nu wel al een beetje. Je moet flink

je best doen om dit tempo langere

tijd vol te houden.

• 90%: een heel hoog tempo, maar

nog niet maximaal.

• 100%: wedstrijdsnelheid ofwel

volle bak op de afstand die je

zwemt. Je verzuurt gegarandeerd

of anders doe je iets niet goed

(tenzij je slechts een 25-meter

sprint of korter maakt.)

Voor wie niet weet wat verzuren is,

hierbij de uitleg van AnneMarie:

verzuring is de pijn die je voelt als je

van de begane grond via de trap naar

de twaalfde verdieping loopt, ofwel de

Uit Blubblad 65, oktober 2009

GSA Blubblad12 /

De Kwestie van Percentages Uit Blubblad 65, oktober 2009

pijn die je in je spieren voelt door opeen-

hoping van melkzuur tijdens een zware

prestatie. Dit moet je dus niet verwarren

met de spierpijn achteraf…

Voor rust geldt hetzelfde verhaal als het

percentage van je snelheid: deze zijn

afgestemd op wat je precies wilt trainen.

Bij duurtrainingen heb je expres weinig rust

tussentijds: je zwemt immers in een dermate

rustig tempo dat je simpelweg niet meer

rust nodig hebt.

Bij sprinttrainingen is dat een heel

ander verhaal: daar moeten de energie-

systemen die je nodig hebt om volle bak

te zwemmen eerst weer opladen voor-

dat je de volgende sprint kunt doen op

“110%”. Bij anaërobe vermogenstrainingen

(waarbij je traint op het ‘door je verzuring

heen’ zwemmen, dus het zo lang mogelijk

volhouden van een hoog tempo) krijg je

ook weinig rust. Stiekem hier extra rust aan

vastplakken heeft wel tot effect dat een

training minder pijn doet, maar helaas ook

dat je het effect ervan om zeep helpt.

De moraal van dit verhaal luidt natuurlijk

dat je gewoon braaf moet doen wat je

trainer zegt (zie foto hiernaast, red. :-) Maar,

heb je vragen tussentijds of kan je een

opdracht niet uitvoeren vanwege een bles-

sure, overleg dat dan zeker met je trainer!

Yolande Mante

Uit Blubblad 70, februari 2011

meT foTo’s van roBerT meulenBroeK

gemAAkt Door PAulo vAn CuiJCk

Ik heb het me altijd afgevraagd. Op

datingsites is er veel belangstelling voor

mannen die poseren in een zwemslip.

Hoewel ik zelf regelmatig langs de rand

van het zwembad paradeer, heb ik nooit

iets seksueels gehad met het textiel

dat ik daarbij aan heb (wel met andere

kleding; maar daarover

misschien later nog eens).

Ik zie er misschien teveel van, om

me heen: de gehele club draagt een

zwembroek en overdaad

schaadt. Vooral omdat de

variatie in snit en kleur niet

overhoudt. Uiteindelijk

worden alle zwemmers

om je heen anonieme

drijflijven. Met uitzonde-

ring van dat ene lekkere

ding, natuurlijk.

Toch schreeuw

ik het nu van de

daken. Ik ben hals

over kop verliefd

geworden en kan

GSA Blubblad / 13

“waT is er geil aan een Zwembroek?”

Door Tom Kniesmeijer

GSA Blubblad14 /

mijn geluk niet op: TiZ! Mensen die mij

en mijn zelfingenomen karakter reeds

kennen begrijpen direct waar ik het over

heb. Voor de anderen: Aan kwam er mee

aan. Hij wapperde ermee voor mijn neus.

Hij wist dat ik toe zou happen.

En dat deed ik, gretig.

TiZ ‘m: Tom’s Ideale Zwembroek!

Wat stelt het helemaal voor? Rationeel

is het een lapje modern textiel, in China

dermate nerveus gesneden dat mijn

typische medium beentjes en kontje zich

met moeite in een Large wringen. En dat

nu is heel slim van die Chinezen. Er zijn

tenslotte ook geen condooms in maatje

small.

De zwemmer moet zich machtig kunnen

voelen en dat doe ik. Wat maakt dit nie-

tig lapje textiel een enorm verschil, zeg!

Je moet er een klein beetje moeite voor

doen in de kleedkamer, maar je voelt je

stroomlijn groeien. Vanaf het moment

dat ik het water induik is het alsof er een

fles glijmiddel over me uitgegoten is. Ik

snijd door het water. Ik voel me Licht en

Snel, maar probeer mijn ratio nog vast te

houden: verbeeld ik me het nu, of lig ik

hoger in het water? Dan tel ik mijn slagen

per baan en wordt duizelig van geluk:

zomaar een slag minder! Als dit place-

bowerking is, dan slik ik nooit meer een

gewone pil..! Wanneer is die volgende

wedstrijd? Waar kan ik me inschrijven?

TIZ ‘m echt..

Geluk, het zit in een Chinese zwembroek

van nog geen 35 euro.

Wat is er geil aan een zwembroek?

GSA Blubblad / 15

Extatisch klim ik na een uur het water uit

en dans naar de douche. Hé, wat merk

ik nou? De sfeer om me heen lijkt totaal

anders. Onder de douche zijn alle ogen

gericht op Kwatta. Dat heb ik anders

nooit.. Ook Lekker Ding blijkt gebiolo-

geerd door mijn onderstel. Is het dat

bouwvakkerdecolleté dat zich openbaart

wanneer ik mijn douchegel op de grond

plaats? Of zijn het die verlengde pijpjes

die mijn beenlengte accentueren? Wat

kan het schelen! Toe, kom maar hier,

voel maar eens een keer! Geil man, zo’n

zwembroek.

Aan, Aan! Doe mij nog drie paar!

Snel graag, voordat dit wonderbroekje

verplichte clubkleding wordt. En ik weer

gereduceerd ben tot anoniem drijflijf,

baan vijf.

Uit Blubblad 70, februari 2011

GSA Blubblad18 /

DooR Dia huiZinga

Ik ben Hans van Spaandonk. Ik word dit jaar vijftig en ik ben, ik heb het uit zitten rekenen, ik ben ongeveer 11 jaar lid. Ik ben in 2002 lid geworden.Toen ben ik ene Dia tegen gekomen...

Ik bEn

Hans vanSpaandonk

GSA Blubblad18 /

Interview met Hans van Spaandonk

GSA Blubblad / 19

Ik bEn

Hans vanSpaandonk

Ik zat bij een triatlon-

vereniging in de Zaanstreek

en onze trainer die een

aantal jaren ook trainer bij

GSA was zei dat er 100x100

zwemmen was in het Sloter-

parkbad (een kortdurende

traditie bij GSA aan het

begin van deze eeuw waarin

je 100 X 100 meter kon

zwemmen, red.), lange baan

zwemmen kon ik helemaal

niet, dat ben ik helemaal niet

gewend maar ik ging er heen

en daar kwam ik dus die Dia

tegen, die was lid van Gay

Swim Amsterdam.

Ik liet het op me afkomen. Ik

was er helemaal niet bekend

mee, met de Gay Pride,

de Parade of dat hele Gay

gedoe. Dat kom je bij ons in

Noord-Holland helemaal niet

tegen, dat heb je alleen maar

in de grote stad. Bij ons gaat

dat allemaal in het geniep.

Maar na die 100x100 en dat

gesprek met Dia, heb ik er

over na gedacht, niet echt

lang, een week of twee en

toen zei die trainer, je moet

zo en zo rijden en dat heb ik

gedaan. Ik voelde me eigen-

lijk meteen thuis.

Ik zit er nu alweer een aantal

jaartjes bij en ik zou niet

anders meer willen. Met

gewone mensen voelde ik

me toch niet echt op mijn

gemak. Hier werd ik nu

helemaal geaccepteerd, de

Zaanse triathlonvereniging

vroegen me om te blijven

maar ik vind het toch echt

fijn met andere homo’s. Als

we bijvoorbeeld hier grapjes

maken over homo’s moet ik

er om lachen maar bij een

gewone vereniging is dat

toch minder leuk.

In Utrecht hadden we de

Nederlandse zwem-

kampioenschappen en

Richard Keldoulis, aka

Jennifer Hopelezz, die ook

bij ons op zwemmen zat,

vroeg een aantal dames

mee te doen met de

FunEstafette. Zwemmen in

jurken, opgemaakt en al.

Uwe, Dick Visser en ik wilden

wel mee doen.

Upstream won, maar wij stalen de show

Uit Blubblad 79, juni 2013

We zijn toen

opgemaakt door

twee jongens die later

een pension begonnen

in Noorwegen.

Upstream won maar wij

stalen de show. Het was

de eerste keer dat ik werd

opgemaakt en dat ik in drag

ging. Vroeger op school

deed ik wel eens de jurk van

mijn zuster aan als we een

modeshow deden, ik voelde

me er wel in thuis maar

er was gewoon helemaal

niemand met wie ik dit

kon delen dus ik heb

het nooit meer gedaan.

Vroeger praatte men er

niet over, het was een

schande! Na die FunEstafette

ben ik me erin gaan verdiepen

en heb ik die naam

Poeziebell aangenomen.

Mijn dragvriendinnen kennen

me alleen als Poeziebell. In

drag dus. Als ze me als man

zien weten ze niet dat ik

Poeziebell ben tot ze met

me gaan praten, ze horen

mijn stem en denken waar

ken ik hem van? Oh ja… na

een kwartier gaat er wel een

belletje rinkelen.

Ik kom mijn dragvriendinnen

altijd tegen bij de dragraces

tijdens de Gay Prides, bij

het collecteren voor Aids

op het feest in Paradiso en

op de Hartjesdagen. Ik ga

dus zo’n vier a vijf keer per

jaar in drag, de nacht voor

de Gay Pride zijn de Drag

Queen Olympics, dat is 100

meter stilleto lopen, touw-

trekken, tassen gooien, het

jaar dat Jeroen mijn jurk had

gemaakt heb ik de Zilveren

Barbie gewonnen, dat vond

ik zo leuk! De volgende dag

moest ik vroeg op, want we

zouden met Gay Swim met

de boot en we moesten

opgemaakt worden enzo en

wat ik nooit doe, ik haalde

het Noord-Hollands Dagblad

uit de bus en ik sta midden

Interview met Hans van Spaandonk

GSA Blubblad20 /

op de voorpagina! De dag

daarvoor had er een foto-

graaf rondgelopen tijdens

het opmaken op de Wester-

markt, er werd gezegd als

je het niet wilt moet je het

zeggen maar ik dacht nie-

mand kent me hier! En toen

stond ik bij alle edities van

het Noord Hollands Dagblad

op de voorpagina. Het was

gewoon een pluim op mijn

werk, ik was zo blij!

Weinig mensen herkenden

me, ik moest het echt zeggen.

Ik heb het altijd moeten ver-

zwijgen, ik wist niet eens dat

het een naam had, ik moest

altijd maar werken werken

werken, ik had geen

tijd om erover na te

denken. Homo was

een scheldwoord. Er

ging echt een wereld

voor me open toen

ik Dia ontmoette.

Die verscheidenheid

aan mensen. Ik ben

wel al 24 jaar met

mijn man maar hij

was de enige andere

homo die ik kende.

Nu is mijn buur-

man mijn visagist,

die helpt me. Hij

heeft die oranje

pruik gekocht

die ik op heb.

Door Dia Huizinga

GSA Blubblad22 /

In Amsterdam is het dan

misschien wel wat anders dan

bij ons in Noord-Holland,

maar ook hier moeten we

altijd op onze hoede blijven.

Altijd altijd. Er zijn nog steeds

mensen die vader zijn, of opa,

en die het niet mogen zijn.

Naar de dodenherdenking

ga ik niet als Poeziebell. Als

het me gevraagd wordt zou ik

het overwegen. Maar toen ik

de afgelopen 5 mei als enige

drag op het Homomonument

liep, voelde ik me erg alleen.

Een belangrijke ervaring voor

me was de begrafenis van

Fabiola afgelopen winter.

Daar wilde ik bij aanwezig

zijn. Richard had me ge-

vraagd. Hij zou de enige

drag zijn. Ik heb er een vrije

dag voor genomen. MayDay

was er ook en die vroeg me

de kist te dragen, ik liep op

mijn hakken maar ik dacht

kom op gaan met die banaan,

als stoere kerel draag ik die

kist. Ik weet niet wat ze in die

kist gedaan hadden, bier of

wijn of zo, want het was lood-

en loodzwaar. Ik heb die

kist in de stromende regen

gedragen, helemaal tot in

de kerk. Daar werd opera

afgespeeld en waren wij, de

dragers, alleen met de kist.

We hebben daar wel

een minuut of tien onder

dekerktoren gestaan.

De Gebroeders Grimm

stonden buiten.

oh, ik zag mezelf al vallen met mijn blauwe ballroom jurk aan...

Interview met Hans van Spaandonk Uit Blubblad 79, juni 2013

De deuren stonden open

maar het ijzeren hekwerk

was dicht. Wij hadden echt

dit moment met Fabiola,

iedereen was in tranen. Het

was heel indrukwekkend.

Ik kende Fabiola niet zo

goed maar Fabiola was altijd

overal bij, hij zette echt zijn

statement neer. Een echte

persoonlijkheid die heel

veel voor de vrijheid heeft

betekend. Het heeft heel

veel indruk op me gemaakt,

ik heb nagedacht over het

leven en de toekomst.

Fabiola ging in een klein

bootje, achterop werden

bloemen gelegd maar omdat

het zo zwaar was gleden

die het water in. Ze werden

er later weer uitgehaald.

MayDay en ik stonden op

de voorplecht bij Fabiola.

De gasten gingen met een

rondvaartboot.

Op Zorgvlied aangekomen

had ik me echt voorgeno-

men: ik blijf die kist dragen

tot aan zijn graf. Op mijn

hoge hakken door die

kiezels… Op een gegeven

moment kwam er een zwerver

voor me lopen die de kist

ook wilde dragen, die liep

maar te zwalken en het ging

echt bijna mis.

Oh, ik zag mezelf al vallen

met mijn blauwe ballroom

jurk! Gelukkig nam iemand

anders dat over. Bij het graf

kwam ik jou tegen. Er waren

toespraken, iedereen kon

wat zeggen, er werd een

gedicht voorgelezen en er

was een prachtig schilderij

van Fabiola. We hebben

daarna met ons zessen

Fabiola laten zakken...

Fabiola zal nog zeer vaak

aan me voorbij komen.

GSA Blubblad / 23

Uit Blubblad 79, juni 2013

GSA Blubblad24 /

DooR renia BuiTenhuis,

waTerpoloTrainsTer

Het was even graven in het

geheugen vanaf wanneer ik op

de vrijdagen met fluitje langs de

badrand sta om de gsa’ers water-

polo training te geven. Het moet

het 4e seizoen zijn, maar kan ook

zomaar het 5e seizoen zijn.

Wanneer iets leuk, prettig,

gezellig en nuttig is dan doen het

aantal jaren er niet toe en raak je

zomaar de tel kwijt.

Met de ervaring die ik zelf als waterpolo

speelster heb ben ik aan het training

geven begonnen. Te beginnen bij de

basistechnieken en langzamerhand

uitbreiden naar verfijning en het begrijpen

van het spel. Waterpolo is een moeilijke

sport om zomaar even te leren.

Bij GSA komen veel nieuwe leden die

nog nooit hebben gewaterpoloed.

Eerst goed leren borstcrawl zwemmen

en conditie opbouwen, wat al geen

makkelijke opgave is. De volgende stap

is het leren omgaan met de bal; van-

gen-pasen-schieten. Vervolgens moet

je nog van alles met de bal als er een

verdediger je aanvalt. Zonder bal zal je

ook nog de juiste plek in het veld moeten

vinden. Als verdediger mag je ook niet

alles (al wordt dat vaak gedacht) en zal

Verlies- en Winstrekening

eVen in mijn geheugen graVen...

je alles binnen de regels moeten doen.

Er zijn veel spelregels en soms zijn deze

ook nog op verschillende manieren te

interpreteren.

De afgelopen jaren heb ik onder andere

geprobeerd dit de waterpolo(st)ers bij

te brengen. Niet altijd even makkelijk

aangezien de niveaus van de spelers

divers zijn. Je wilt graag iedereen wat

bij leren. Helaas kan je niet elke training

iedereen tevreden stellen. Het fijne is

dat de groep zeer gemotiveerd is het

waterpolo spel te leren, en veel plezier

beleeft aan de training en de wedstrijden.

Velen hebben de afgelopen jaren

vooruitgang geboekt, zowel de meer

ervaren als de minder ervaren spelers.

Het spel is verbeterd, in zowel technisch

als tactisch opzicht zit vooruitgang.

Dit is te zien in de competitie

waar steeds meer leden com-

petitie spelen. Daarnaast op de

internationale toernooien is er

vooruitgang te zien.

Wat mij vooral motiveert om elke

vrijdag langs de kant te staan is

de enorm leuke, open gezellige

groep mensen. Een ontspannen

sfeer, soms een wat drukke groep

die het weekend tegemoet gaat

maar dat levert juist mooie

momenten op. Volgend seizoen

sta ik er in ieder geval weer!

Renia

Uit Blubblad 68, juli 2010

GSA Blubblad26 /

Door marcel BorsT

Vriend van Ruud Endenburg

Voorstellen is niet echt nodig,

want ik zit niet op GSA. Ooit

wel hoor, maar na een aantal

jaar was ik eigenlijk meer

donateur dan actief lid.

Al ben ik wel één van de

juichers aan de Prinsengracht

als GSA weer eens met een

leuk opgedirkte boot aan

de Canal Parade mee doet.

Afijn, ik ben dus Marcel, de

vriend van Ruud Endenburg.

Eigenlijk is Ruud door mij bij

GSA gekomen want toen ik

hem 11 jaar geleden leerde

kennen was ik net 2 weken

lid van de club. Waar ik

afhaakte ging Ruud echter

door…

En niet zo’n klein beetje ook.

Ruud werd fanatiek. Eerst

waren het nog zwembroekjes

van de C&A, maar dat werd

al heel snel de Bijenkorf. We

hebben zelfs een keer een

hele dag door heel Noord

Holland gereden, op zoek

naar dat ene model van

dat ene merk in die ene

kleur. Ruud is dus wat

je noemt een echte

waterrat geworden.

Uit het leven van een partner van...

“het thuiSfRoNt signALeert…”

GSA Blubblad / 27

Ik niet. Bij de gedachte

dat ik ’s avonds weer in

baan 1 moest springen

kwam er al zoveel zweet

op mijn voorhoofd te

staan, daar kon je met

gemak een leuk kinderbadje

mee vullen.

Dit jaar is Ruud weer een

stap verder gegaan. Hij doet

mee aan de wedstrijden.

Na elke training krijg ik

uitgebreid te horen wat

jullie allemaal moeten doen,

hoeveel procent jullie van

Cor moeten geven, wie pre-

cies wie heeft ingehaald...

Het is allemaal wat. Als

Ruud thuis komt dan hoor

ik alle verhalen aan. Voordat

hij zijn bed induikt ben ik al

helemaal uitgeteld.

Het thuisfront doet alles om

een fanatieke zwemmer te

steunen. Als Ruud zwemt,

dan probeer ik in de sport-

school ook nog wat van mijn

lijf te maken. En daar leer je

natuurlijk alles over voeding,

training en de optimale com-

binatie van beiden. In het

begin vond Ruud dit allemaal

maar flauwekul. Extra eiwitten

eten om de spiermassa te

voeden, letten op vet,

hutenkäse met tomaat in

plaats van een schaaltje vla...

Maar langzaam aan had ie

toch wel door dat het

allemaal wel werkt.

Ruud is ook fanatiek

geworden. Elke ochtend

staat hij 20 minuten eerder

op en doet hij zijn buik-

spieroefeningen. Soms

vraagt hij om een

specifieke spieroefening

en dan betrap ik hem erop

dat ie dat opneemt in zijn

ochtendritueel. De wekker

gaat dan weer 5 minuten

eerder. En dat allemaal

omdat ik ooit heb gezegd

dat training vóór het ontbijt

heel effectief is voor de

verbranding overdag….

Uit Blubblad 58, januari 2008

Volgens de

trainings-

verslagen

werd er

vlak voor

de kampioen-

schappen in

Eindhoven flink

getraind. Er

moet duidelijk

worden gepiekt

in Eindhoven.

Maar dan is het

vrijdag voor de

wedstrijd... Ruud

komt thuis,

werpt zich op

de bank en

het lijkt alsof

de energie helemaal weg is.

“Cor heeft gezegd dat mijn

keerpunten niet goed zijn…”

zegt ie teleurgesteld. “Ik

heb het wel 10 keer gedaan,

maar elke keer ging het weer

verkeerd”.

Komt Cor daar na 11 jaar

nu opeens achter? En moet

ie dat dan de dag vóór de

wedstrijd nog even melden?

Ik begrijp er niets van.

De volgende ochtend gaat

Ruud zelfverzekerd de deur

uit, hij heeft er écht zin in. Als

hij een PR zwemt, krijg

ik meestal wel een sms-je.

Nu bleef het akelig stil.

Bij thuiskomst bleek dat hij 2

seconden boven zijn PR zat.

Teneergeslagen zit hij daar

op de bank. Zijn doel is niet

bereikt. Hij had wel een erg

leuke dag en avond gehad

overigens.

Onbegrijpelijk. Ik had Cor

altijd hoog in mijn achting.

Deze man moest bijna wel

God zijn. Hij heeft Ruud

vanuit baan 1 naar wedstrijd-

niveau weten te coachen.

En dan geeft hij Ruud op de

laatste dag vóór de belang-

rijkste wedstrijd van het jaar

mee dat ie niet kan keren…

Ik ben zelf ook overtuigd

dat ik wat heb gemist.

Niet alleen het aanmoedigen

van de 3 minuten dat Ruud

in het water heeft gelegen,

maar ook een heel leuk feest

achteraf.

Mmmm, de volgen keer

ga ik maar eens nadenken of

ik tóch niet mee ga... Kan me

altijd vrijwillig als clubmasseur

aanmelden. Overdag

jullie been- en borstspieren

losmaken en in de avond daar

de vruchten van plukken.

Ik denk dat ik morgen-

ochtend ook een half uurtje

eerder op sta…

Het thuisfront signaleert Uit Blubblad 58, januari 2008

GSA Blubblad28 /

golfjes of golfbewegingen zijn bijna onlosmakelijk verbonden met dobberen. Door een golfbeweging word je soms een kant op geduwd die je helemaal niet op wilt. Vooral in de buitenste banen kun je daar last van hebben als je telkens weer tegen de badrand komt. Vooral bij de rugslag kan je arm vervelend in aanraking komen met de badrand. Je moet bijna scheef in de baan gaan liggen om dat te vermijden.

Over het interfereren ervan...

golfBeweging

GSA Blubblad30 /

Uit Blubblad 60, mei 2008

GSA Blubblad / 31

Zoals bij ons met zwemmen zo zijn ook in de maatschappij

golfbewegingen te herkennen. Toen de kerken nog veel

invloed hadden waren het zeven magere of zeven vette jaren

die elkaar opvolgden. Door de secularisatie spreken we nu

bijvoorbeeld van opeenvolgende economische recessie

en groei.

Ook in de mode is er sprake van golfbewegingen. Die veroor-

zaken soms verhitte gemoederen zoals bij de eerste verschijning

van de minirok of de “legging” (voorheen “maillot”).

Na een of meerdere decennia worden die kledingstukken met

veel tamtam opnieuw geïntroduceerd in het modebeeld.

Wat dichter bij huis blijvend is het actueel om de golfbewegingen

in badmode eens te bekijken. De badmode ontwikkelde zich

van naakt zwemmen in de Romeinse en Griekse tijden via een

alles omhullend zwemkostuum in de 19e eeuw tot een bijna

niets verbergende bikini of badslip eind 20e eeuw. In 1907

werd de eerste vrouw die in een badpak zonder arm- been-

en halsbedekking zwom met veel tamtam gearresteerd.

En nu is daar opeens een alles omhullende

boerkini. Deze lijkt in alle facetten op de

zwemjurk uit 1858. De geloofsbeleving komt

opeens weer om de hoek kijken en dat laat de

gemoederen weer lekker oplaaien. Ook een

lid van GSA verraste mij met een onverwacht

felle reactie op deze kwestie. De discussies

over de schaamteloosheid om je lichaam te

openbaren van een halve eeuw geleden zijn

gewijzigd in verwijten van schaamteloosheid

om je lichaam zo te verbergen. Begrijpt u

de logica van deze opinies? Zwemmen we

seculier of religieus? Gaan we ”terug naar

af” of is hier sprake van golfbewegingen die

met elkaar “interfereren” of anders gezegd

niet synchroon verlopen...?

NR. 80 september 2013 / zomer

HHH

Bewaarnummer Artikelen uit de oude doosHHH