BRINKNIEUWS GEMEENTEBLAD / NUMMER 7 2011
Persoonlijk Aan de slag
met identiteit
Nieuw Het pastorale team
stelt zich voor...
Extra veel Foto’s van het
Brink Weekend
September 2011 46e jaargang, Nummer 7
Vergadering van Gelovigen
Brink 13, 8021 AP Zwolle
www.vergadering.nu/zwolle
Zondag diensten
Aanbidingsdienst om 09:30
Woorddienst om 11:00
Gebedsbijeenkomsten
Dinsdag,- Woensdag- en
Donderdagavond
Redactieadres
Bas Wildeboer
Mackayware 106, 8014 RZ, Zwolle
(voor alle kopij dat ingescand moet worden)
Email redactie
Uiterste inleverdatum
volgend nummer
9 oktober 2011
thema: Vooruit kijken
Als je met
verleiding in
discussie gaat…
… heb je al
verloren! .
Omzien naar elkaar...
Al langere tijd zijn we binnen de Brink bezig met het
(vorm)geven van pastorale zorg in een nieuw team.
Hierbij willen we ons voorstellen en kort uitleggen
waar we voor staan en wat we doen.
Als gemeente van Jezus Christus zijn we aan elkaar
gegeven. Het is de bedoeling dat we naar elkaar
omzien, elkaar helpen en ondersteunen. We hebben
de opdracht zorg te dragen voor elkaar in navolging
van Christus die zegt: Ik ben in het midden van u, als
één die dient. Hij heeft ons geroepen een licht te zijn
in deze wereld. We mogen het goede nieuws brengen
aan de mensen om ons heen. Gods Liefde naar
harten en huizen van mensen. We willen gaan waar
De Heer ons zendt.
Naar elkaar omzien kan soms zo nodig zijn, er is veel
verdriet en zorg. Mensen lijden soms aan de gebro-
kenheid van het bestaan, zijn door omstandigheden
beschadigd, vereenzaamd. Er kan een periode in je
leven zijn dat je behoefte hebt aan een luisterend oor,
aan iemand die een tijd met je optrekt, er voor je wil
zijn, met je mee wil denken, voor je bidt...
Op deze manier wil het pastoraal team van De Brink
er voor iedereen zijn. De mensen van het pastoraal
team werken onder verantwoordelijkheid van de
broederraad en komen regelmatig bij elkaar voor
overleg en visievorming. Uiteraard gaan wij zeer
zorgvuldig om met persoonlijke gegevens.
Wanneer u/jij behoefte hebt om zorgen of verdriet te
delen, of voor korte of langere tijd met iemand van
het pastoraal team op te trekken, kunt u met een van
de teamleden contact opnemen.
Namens de leden van het pastoraal team:
Henk en Giny Beukema, Timo en Milou Bouman,
Christiaan en Suzanne Remmelink, Ellen de Jong,
Britte Wildeboer, Alie Klein-Haneveld en Brenda
Breet
Even voorstellen Pastorale team
Zo, het nieuwe jaar is begonnen! Na de
vakantie weer aan het werk of naar
school. Een nieuw (kerkelijk) jaar
waarin we weer vol verwachting kijken
naar wat zal gaan gebeuren.
Een vriend van mij zei tegen mij: We
(hij en z’n vrouw) hebben een
„schooljaarinzegening‟ gehad in ons
gezin. Dat was gaaf! Samen met God
het jaar beginnen, samen bidden om
Gods zegen voor de kinderen. En, zo zei
hij, achteraf discussieerden de kin-
deren over wie het mooiste of langste
gebed had! Ha, heerlijk die kinderlijke
kijk op de zaken!
Pas las ik met Ilja voor ze naar bed ging
over Jozef. Als je het hebt over weer
terug… Weer terug of weer terug! Die
Jozef was papa‟s lieveling, kreeg de
mooiste kadoos, verlinkte zn broers,
had rare dromen. Hij werd door z‟n
broers zo gehaat dat ze m dood wilden
maken, laten verhongeren, maar liever
nog geld voor hem vingen door hem te
verkopen. (Het zullen je broers maar
zijn! Of is het: het zal je broer
maar zijn?) Vervolgens
moest hij als slaaf aan de
bak en vervolgens in de bak
omdat hij het seksuele ver-
langen van zijn bazin niet
wilde bevredigen. En dat
terwijl hij zo goed zijn
best had gedaan. Ook in
de bak deed hij bijzonder
zijn best. Weer kreeg hij
een hogere positie, waar-
door hij in contact bleef met zijn me-
degevangenen.
Je leest een aantal keer dat Jozef goed
zijn best doet. Ondanks de situatie
waarin hij zat. Of beter: juist in de be-
roerde situatie waarin hij zat. Zo staat
in Genesis 39:3: Potifar zag dat alles
wat Jozef deed gelukte omdat de Heer
hem hielp, en in :23: Want de Heer
stond Jozef ter zijde, alles wat hij
deed, lukte.
En dat is denk ik een opsteker voor
het komende jaar. De omstandighe-
den mogen nog zo beroerd zijn
(lijken?), het mag dan zo zijn dat er
geen uitkomst lijkt te zijn, God kan je
helpen en ter zijde staan. Valt je ook
op dat Jozef moest dóén? Alles wat hij
deed, wordt in beide delen genoemd.
Dus Jozef was, ondanks de situatie,
actief! Als je geen uitkomst ziet, als je
in de shit zit, dan helpt God, staat Hij
naast je. Als je maar gaat DOEN!
Bijzonder vind ik ook dat je hierover
in de goede tijden niet leest! Juist als
het moeilijk is, is God daar om je werk
te bevestigen. En dat is iets waar we
dit jaar mee mogen beginnen. Als je je
slaaf voelt, je verkocht voelt, je in de
problemen zit, als het niet lukt, is God
er, naast je, jou helpend. Maar dat
betekent wel dat je moet gaan doen.
Actief zijn, ookal lijkt het zinloos
(waarom zou je je druk maken in de
gevangenis?), ookal zie je het doel er
niet van, doe het!
Ik wens je een goed, gezegend, verblij-
dend en actief jaar toe, waarin je mag
ervaren dat God naast je is, dat Hij je
helpt!
Als je met
verleiding in
discussie gaat…
… heb je al
verloren! .
weer
Hallo allemaal, een paar weken geleden zijn wij
verhuisd en we hebben nu ook een nieuw vast telefoonnummer. Hierbij: Van Oortstraat 20 8044 RJ Zwolle tel 038 3377299
Wees welkom! Hartelijke groetjes, Mark en Brenda en Joël en...
Christiaan Remmelink
terug!
Wil je deze wallpaper?
Mail dan naar
Suzanne op
Meer weten over dit
project?
Surf naar
www.mathunka.nl
Juli Bij dezen ontvangen jullie weer de maandelijkse computer achtergrond in Matunkha-design. Het is een plaatje van het Ma-
lawimeer, beroemd om haar cycliden (meer dan 1000 soorten!). Piet van der Krieke schoot het plaatje tijdens een bezoek
aan Matunkha, nu alweer bijna drie jaar geleden. Het langgerekte meer dat aan de oostelijke kant van Malawi ligt is een van
de attracties voor toeristen die dit land bezoeken. Het land heeft een ongekende schoonheid en wordt helaas eigenlijk veel te
weinig bezocht door toeristen! Net als in de rest van de wereld zijn de financiële vooruitzichten er niet rooskleuriger op ge-
worden; de kosten levensonderhoud gaan flink omhoog en er staan lange rijen voor de benzinepompen. Deze week inves-
teerden we er zelf opnieuw 4 uur van onze kostbare tijd!
Op Matunkha gaan er in totaal 15 werknemers uit; een deel wordt niet vervangen na ontslag/pensioen en een ander deel
wordt ontslagen aan het einde van deze maand. Dat alles vanwege onze financiële tekorten. Omdat wijzelf ook begin augus-
tus naar Nederland vertrekken voelen we ons daar erg vervelend over; we hadden op zo'n moment liever gezien dat we er
beter voor zouden staan, maar afijn het is niet anders.
Jorrit en Hilde zijn goed aangekomen en inmiddels druk bezig met hun taallessen. Ze wonen al in ons huis en wachten vol
spanning op de container die nu nog in Mozambique staat. We willen dezelfde container gebruiken om onze spullen naar
Nederland te sturen en hopen daarna voor ons vertrek nog een korte vakantie aan het meer te kunnen hebben!
Message from Matunkha
September Bij dezen ontvangen jullie weer de
maandelijkse computer achtergrond in
Matunkha-design. Het is een plaatje
van een mooie (blauwe) afrikaanse pa-
relhoenderkop. De beestjes leven in
groepen en zijn te vinden in bijna alle
wildparken in Afrika. Sinds Matunkha
weer begroeid is worden ze sinds een
paar jaar inmiddels ook op Matunkha
gezien.
(Op googlemaps kun je trouwens het
Matunkhacentrum fraai bewonderen
door naar Rumphi, Malawi, te surfen:
het is er zichtbaar groener dan de naas-
te omgeving!)
Terwijl wij proberen te wennen aan
Nederland zet de staf in Matunkha zich
schrap voor moeilijker tijden... De
kwacha is gedevalueerd, de Britse en
Amerikaanse overheidssteun is gemini-
maliseerd en de Malawische overheid
heeft besloten extra belastingen te hef-
fen van het volk. De bevolking is door
de rechter nu meerdere malen verbo-
den om massademonstraties te organi-
seren, hetgeen de onlust alleen maar
heeft doen toenemen.
Augustus
Bij dezen ontvangen jullie weer de maandelijkse
computerachtergrond in Matunkha-design. Het is
een plaatje van een van de Afrikasymbolen bij uit-
stek: een paar zebra‟s. Ze hebben hun kontje naar
ons gekeerd en zeggen ons dus letterlijk gedag.
Wij staan als alles volgens plan verloopt over twee
weken -min een dag- weer op Nederlandse bodem.
We zullen er veel stil moeten staan voor de zebra‟s,
niet omdat we dat per se zo leuk vinden natuurlijk.
De rest weet u allang, wij nog even niet. Na 18 jaar
zou het wel eens een redelijk gevaarlijke overgang
kunnen worden. Gelukkig vertrouwen we dan ook
maar op de zebra‟s. Bestaan er trouwens nog 'klaar-
overs'?
De container van Jorrit en Hilde is inmiddels gelost
en op dezelfde dag weer vol vertrokken met al onze
spullen naar Nederland. Malawi kent woelige tijden
met lange rijen aan de pomp, zich terugtrekkende
donoren wegens wanbeleid en demonstraties waarbij
18 doden zijn gevallen. De politie en het leger schoot
met scherp. Zulke dingen leren ze tegenwoordig van
de televisie.
Gisteren hadden we na een lange overdrachtsverga-
dering een afscheidsetentje met het bestuur. Morgen
gaan we voor het laatst (de eerste keer dit jaar...) een
paar nachtjes kamperen aan het meer. U begrijpt
het: het was erg druk ...'op de weg'.
hartelijk gegroet namens het Matunkha team,
Bert & Mathilde Nanninga
D e
afgelopen tijd
ben ik in mijn eigen leven
bepaald bij mijn identiteit. Waar
ontleen ik mijn identiteit aan? Het is
denk ik heel makkelijk te zeggen,
aan God natuurlijk. Ik heb gemerkt,
dat het heel moeilijk is om je identi-
teit in God vast te houden, terwijl je
aardse identiteit wordt bepaald door
het gezin waar je uit voort komt,
tenminste voor een groot deel.
Getuigenis 1
Toen ik op mijn 17de tegen mijn ou-
ders zei, ik geloof in Jezus en dus
niet meer in het hindoeïsme, vonden
zij dat in eerste instantie prima. Ik
brak met alle rites en toen werd het
menens. Mijn vader probeerde me te
overtuigen, dat Jezus dezelfde was
als de god Ram, of Krishna. Toen ik
bij Hem bleef, werd mijn vader
kwaad en zei, „Welke idioot geeft
nou zijn bloed voor het leven van
een ander.‟ Het gevolg van mijn keus
was, dat ik niet alleen vaarwel zei
tegen de religie, maar daarmee ook
tegen de cultuur en mijn familie.
De relatie tussen mijn broer, zussen,
ouders en mij was daarvoor al moei-
lijk, maar daarna werd het er niet
beter op.
Drie jaar geleden is het dusdanig
geëscaleerd, dat ik uiteindelijk de
relatie met mijn familie verbrak.
Mijn moeder bleef me bellen, dus
die sprak ik af en toe, maar mijn va-
der heb ik een jaar lang niet gespro-
ken. Mijn broer en zussen deden
alsof ik dood was. Als ze rondgingen
met eten/drinken, sloegen ze
me gewoon over. Dit was het
moment dat ik zei, ge-
noeg.
Vorig jaar besloot
ik weer toena-
dering te
zoeken.
Ik had
allerlei
vragen
uit het verleden
en er lag heel wat dat niet
uitgesproken was. Ik ging naar Suri-
name met de hoop met mijn beide
ouders in gesprek te komen. Ik had
een goede tijd, maar geen gesprek.
Bovendien liep ik op hete kolen. Op
een middag liep ik de hydrofoor om-
ver, brak alle waterleidingen, (ja, ik
lever geen half werk!) en gevolg, het
hele huis zat zonder water. Het bete-
kende weer ouderwets water halen
met een emmer. Mijn ouders ston-
den tegen elkaar te schreeuwen,
over of ik het expres had gedaan. Ik
was dol blij toen ik weer naar huis
kon!
Vervolgens probeerde ik via een sys-
teemtherapeut met mijn ouders in
gesprek te komen, dit lukte ook niet.
Mijn vader was beslist niet bereid
oude koeien uit de sloot te halen en
oh, stel je voor dat hij moest bemid-
delen tussen mijn broer, zussen en
mij. Ik heb toen de boel gedropt en
gelaten.
In september 2010 ging ik op retrai-
te in Engeland. Ik had een lijstje met
dingen waar ik het met God over
wilde hebben. God had alleen ande-
Enige tijd terug had ik
het idee om te
schrijven over
identiteit en autoriteit,
gekoppeld aan eigen
ervaringen. Toen hoorde ik dat
deze BN zou gaan over ‘aan de
slag’. Ik besloot dit als kapstok
te gebruiken en er meer punten
aan te hangen. Ik schrijf dit
verhaal op basis van eigen
ervaringen en Bijbelkennis.
Het kan dus zijn, dat je het er
niet mee eens bent, dat mag!
Aan de slag gaan,
wat houdt dat eigenlijk in?
Ja, doen en verder?
Wat houdt het dan precies in?
Welke gevolgen heeft het en
ben je bereid die gevolgen te
dragen? Waar doe je het voor?
Geeta Bhagola
Aan de slag!
(met identiteit)
begreep veel dingen. Ook dacht ik
terug aan mijn tienertijd, toen ik
mijn vader haatte. Ik ben altijd een
daddy‟s girl geweest, maar daardoor
heb ik ook me door mijn vader het
meest in de steek gelaten gevoeld.
Als kind vroeg ik nooit wanneer
mijn moeder me kwam opzoeken,
maar wanneer mijn vader kwam. Hij
was alcohol verslaafd geraakt en was
beslist niet meer de vader, die ik
aanbad en voor wie ik ontzag had.
Mijn vaders familie bij wie ik in huis
woonde, had dat door en was er als
de kippen bij om hem te vertellen,
dat zijn dochter hem haatte. Ik vond
dat wreed, maar had dit punt nooit
aangekaart. Toen ik dus in gesprek
was met mijn moeder, kwam dit ver-
haal ook boven. Ik wist dat ik dit
recht moest zetten met mijn vader
en hem om vergeving vragen.
Nu wist ik niet precies hoe en wan-
neer ik dat moest doen. Vergeving
vragen is nogal christelijk en ik
moest dus op zoek naar zijn taal.
Uiteindelijk zei ik op een ochtend
tegen hem, „pap het spijt me van
toen‟. Hij reageerde met, „oh je
denkt toch niet dat ik daar nog
steeds aan denk? Hoe oud was je wel
niet?‟ Door zijn reactie wist ik dat hij
het niet vergeten was en dat hij pre-
cies wist waar ik het over had. Ik heb
toen gezegd, dat ik geloof dat als je
dingen die tussen je staan kunt op-
ruimen, je dat ook moet doen.
Het gebeuren heeft ruimte geschept
en de relatie met beide ouders begon
te groeien. Ik begon actief voor het
huwelijk van mijn ouders en hun
hart voor Christus te bidden. Ik bad
niet actief voor mijn broer en zus-
sen. Ik geloofde niet dat dit mijn
strijd was…..
Een maand terug was er weer een
heftig conflict bij mijn ouders thuis.
Ik vertelde erover tegen een oude
dame met veel wijsheid! Ze zei tegen
me, dat ik vooral moest bidden voor
mijn broer en mijn zussen. Op mijn
opmerking, dat zij niet op mijn bord
lagen, vroeg ze: „Oh, so you don‟t
want them to become christians?‟
Ay, ……au!
Ze had een punt. Na grondig onder-
zoek van mijn hart en motieven,
moest ik erkennen dat ze gelijk had.
Ik had mijn broer en mijn zussen
wel vergeven, maar tegelijkertijd de
deur van mijn hart voor ze gesloten,
zodat ze me geen pijn meer konden
doen. Als ik actief voor hun ziele heil
zou gaan bidden, zou ik mijn ziel
aan ze hechten en dus in mijn hart
moeten toelaten. Ik heb mij toen
ernstig afgevraagd, aan wie ik nu
eigenlijk mijn identiteit ontleende?
Als ik mijn identiteit ontleen aan
God, dan zegt Hij, dat geen pijl me
zal treffen, nog mijn voet zich zal
stoten. Hij heeft me ook een wapen-
rusting gegeven, ter bescherming.
Bovendien, wat is er erg aan pijn?
Als ik een kind van God ben, een
koningskind, dan zal pijn, nog iets
anders me kunnen scheiden van de
liefde van Christus en in Hem ligt
mijn bescherming.
Ik heb mijn broer en zussen nu wer-
kelijk vergeven. Het begon bij mij bij
een keuze, met het verzoek aan Je-
zus de keuze te zegenen en me te
vervullen met Zijn liefde voor mijn
broer en zussen. De weg ligt open
voor contact. Mijn oudste zus en ik
zijn weer in gesprek en mijn andere
zusjes heb ik weer gegroet en ge-
re plannen. Voor ik het wist, was ik
weer bezig met mijn familie. Ik zei,
Heer, daar gaan we het niet over
hebben, die koe is al lang uit gemol-
ken. God zei tegen me, als je verder
wilt met Mij en je toekomst, als je
wilt trouwen, dan zul je je familie en
vooral je vader weer onder ogen
moeten zien. Wat moest ik doen
dan? Ik moest onder ogen zien, dat
mijn vader heel belangrijk voor me
was en ook de belangrijkste persoon
was, die mijn herstel en geestelijke
welzijn in de weg stond. Ik moest
weer door de pijn en boosheid, maar
vervolgens, vergeven, zegenen en
hem loslaten.
Dit heb ik gedaan en het wonderlijke
was, dat de relatie tussen mijn moe-
der en mij begon te floreren. Zij
vroeg mij mee te gaan naar Surina-
me afgelopen februari. Ik wilde ei-
genlijk niet, zeker niet met gebroken
pijpen in gedachte. Maar ik had het
gevoel dat God wilde dat ik ging. Tot
de dag dat ik vertrok, wist ik niet
waarom.
Het waren drie fantastische weken.
Ik kreeg de antwoorden van de vra-
gen, die ik vorig jaar had willen stel-
len. Ik kwam voor het eerst met mijn
ouders afzonderlijk in gesprek en
zwaard des Geestes, dat is het
woord van God.
Waarom zet ik nu deze ogenschijn-
lijk drie verschillende facetten hier
neer? Ik geloof dat dit allemaal
hoort bij het koningschap en ko-
ningskinderen zijn. Er zijn vast nog
meer facetten die in de bijbel staan,
maar deze intrigeren me. Ik mag
feesten, een hoofdsieraad, vreugde-
olie, een lofgewaad, wow. Tegelijker-
tijd wordt er beroep gedaan op mijn
waardigheid, autoriteit en heb ik
handelsrecht. Ook mag ik niet verge-
ten de wapenrusting gods aan te
doen, om te kunnen strijden, maar
ook woorden van leven te kunnen
spreken. Dit zit dus allemaal in mijn
identiteit in God verpakt. Wordt u
hier ook niet stil van, ik wel.
Autoriteit
Wat heeft autoriteit nu met identi-
teit te maken. Als je je identiteit kent
en aanvaardt, kun je pas in je autori-
teit gaan staan. Het is niet meer al-
leen kunnen, ik geloof dat je dat ook
moet. Pas vanuit je autoriteit kun je
strijd leveren, woorden van leven en
zegeningen over anderen uitspre-
ken, maar ook geesten binden in de
naam van Jezus.
Ik persoonlijk was een beetje bang
om volledig in mijn autoriteit te
gaan staan. Ergens had ik de angst,
dat als ik het niet goed zou doen, het
gebed als een soort boemerang op
me terug zou komen. Nadat ik bezig
was geweest met mijn identiteit,
kwam ik vanzelf uit op mijn autori-
teit. Het is natuurlijk een leugen, dat
je gebed als een boemerang op je
terug komt, want het weerhoud je
van om volledig te gaan staan. Gods
woord belooft, dat als wij zijn wa-
penrusting aan hebben, de branden-
de pijlen zullen doven, dat is een
garantie.
Wat zijn de gevolgen?
Sinds ik in mijn identiteit en in mijn
autoriteit ben gaan staan, ben ik
meer verbonden met God dan ooit.
Ik groei en word steeds dichter door
Hem naar Hem toegetrokken. Het
betekent dat ik stappen in mijn ei-
gen geloof zet, maar ook dat ik actief
bid en strijd voor anderen. Als je dit
doet, word je een doelwit voor de
boze, want hij vindt het nu eenmaal
niet leuk, als wij hem weerstaan en
ook nog eens anderen veilig stellen.
Getuigenis 2
Tijdens het Brinkweekend heb ik het
na zeer lange tijd weer erg moeilijk
gehad met het feit dat ik niet kan
zien en wat ik mis. Ik zag het niet
aankomen. Nu zie ik wel meer niet
aankomen, maar dit overviel me.
Vrijdags heb ik volop genoten. Za-
terdags liep ik opeens huilend langs
de weg en zei ik tegen de Heer, ik
haat het nog steeds om blind te zijn.
Ik mis het om niet meer van alle
kleuren en facetten in de natuur te
genieten. Ik mis het om mensen niet
te zien. Ik dacht, wat gebeurt hier?
maild. Er is van hun nog geen reac-
tie, maar dat geeft niet. Zolang ik me
vasthoud aan wie ik ben in Christus,
een koningskind.
Hoe ziet de identiteit van een ko-
ningskind er uit? Een koningskind
heeft recht van handelen, autoriteit,
strijden en feesten. Er zitten nog
veel meer facetten aan, maar ik
houd het even bij deze vier.
In de Bijbel lees je over de kleding
en wapenrusting die God ons geeft.
In jes 61:3 staat: Om over de treu-
renden van Sion te beschikken, dat
men hun geve hoofdsieraad in
plaats van as, vreugdeolie in plaats
van rouw, een lofgewaad in plaats
van een kwijnende geest. En men
zal hen noemen: Terebinten der ge-
rechtigheid, een planting des Heren,
tot zijn verheerlijking.
In jes 61:10 staat: Ik verblijd mij
zeer in de Here, mijn ziel juicht in
mijn God, want Hij heeft mij be-
kleedt met de klederen des heils, met
de mantel der gerechtigheid heeft
Hij mij omhuld, gelijk een bruide-
gom, die zich als een priester het
hoofdsieraad ombindt, en gelijk een
bruid, die zich met haar versierse-
len tooit.
Hier staat nogal niet wat. Als ik dit
lees, word ik hier stil van. Ik heb dit
alles dus zomaar gekregen, omdat ik
een koningskind ben. Als je naar het
verhaal van de verloren zoon kijkt,
hij krijgt sandalen, een nieuw kleed
en een ring. Hij krijgt dus zijn waar-
digheid, zijn autoriteit en zijn han-
delsrecht terug.
Als je kijkt naar de wapenrusting in
Efeze 6, dan staat daar: Efeziers 13-
17: Neemt daarom de wapenrusting
Gods, om weerstand te kunnen bie-
den in de boze dag en om uw taak
geheel vervuld hebbende, stand te
houden. Stelt u dan op, uw lende-
nen omgord met de waarheid, be-
kleed met het pantser der gerechtig-
heid, de voeten geschoeid met de
bereidvaardigheid van het evange-
lie des vredes. Neemt bij dit alles het
schild des geloofs ter hand, waar-
mede gij al de brandende pijlen van
de boze zult kunnen doven; en
neemt de helm des heils aan en het
gen? Ik had het nodig om op de be-
lofte, die ik had gekregen te gaan
staan en het hield me. Ik zei tegen
de Heer, ik loop net zolang door, tot
ik tot rust ben gekomen. Die vlieger
ging niet op. Voor ik het wist, liep ik
langs een weg waar ze met 80-100
km langs me heen reden. Ik moest
terug voor mijn en mijn honds vei-
ligheid. Toch word ik vervuld van
dankbaarheid, want mijn Heiland
heeft me geholpen mijnkruis te dra-
gen. Tegen de tijd dat ik terug was
bij de camping, was ik tot rust geko-
men en emotioneel opgeladen. Ik
kon er weer even tegen.
De maandag ochtend erna, werd ik
wakker en dacht, geen wonder dat je
niet hebt genoten dit weekend. Je
hebt actief geestelijke strijd gevoerd
de afgelopen maand, je hebt actief
gebeden voor het weekend en voor
de Brink, dat maakt je tot een doel-
wit. Je bent vergeten te zorgen voor
rugdekking. Mijn blindheid is mijn
zwakke plek. De boze weet dat en
dus heeft hij me op dat punt aan ge-
vallen. Ik had helemaal niet zo ver-
baasd moeten zijn, maar waakzaam.
1 Petrus 1:13. Petrus zegt niet dat we
waakzaam moeten zijn om ons bang
te maken, maar wel om te zorgen dat
onze rugdekking in orde is en onze
Ik zou lol op de camping moeten
hebben, maar ipv. loop ik hier langs
de weg.
De Heer gaf me jaren terug een be-
lofte, nl dat Hij me kracht en moed
zou geven om mijn kruis te dragen.
Op het moment dat ik het zo moei-
lijk had, herinnerde ik Hem daar-
aan. Niet dat Jezus herinnerd hoeft
te worden aan Zijn eigen beloftes,
maar ik wel en bovenal, deze belofte
was mijn gereedschap en mijn fun-
dament. Ik realiseerde me, dat dit
een test werd. Had ik de afgelopen
jaren mijn huis op rotsen gebouwd,
hoe diep zaten mijn wortels? Zo
diep, dat ik zuiver water kon opzui-
Uit: Goede Genade (Willem de Vink)
vrouw/man, kinderen.
Wat levert het je op?
Jes 61: De Geest des Heren Heren is
op mij, omdat de Here mij gezalfd
heeft; Hij heeft mij gezonden om
een blijde boodschap te brengen
aan ootmoedigen, om te verbinden
gebrokenen van hart, om voor ge-
vangenen vrijlating uit te roepen en
voor gebondenen opening der ge-
vangenis; om uit te roepen een jaar
van het welbehagen des Heren en
een dag der wrake van onze god;
om alle treurenden te troosten, Om
over de treurenden van Sion te be-
schikken, dat men hun geve hoofd-
sieraad in plaats van as, vreugde-
olie in plaats van rouw, een lofge-
waad in plaats van een kwijnende
geest. En men zal hen noemen: Te-
rebinten der gerechtigheid, een
planting des Heren, tot zijn ver-
heerlijking. Zij zullen de overoude
puinhopen herbouwen, het ver-
woeste uit vroeger tijd doen herrij-
zen en de steden vernieuwen, die in
puin liggen, die verwoest hebben
gelegen van geslacht op geslacht.
Vreemden zullen gereed staan om
voor u de kudden te weiden, vreem-
delingen zullen uw akkerlieden en
uw wijngaardeniers zijn; maar gij
zult priesters des Heren heten, die-
naars van onze God genoemd wor-
den; gij zult het vermogen der vol-
ken genieten en u op hun heerlijk-
heid beroemen.
In plaats van uw schande gewordt
u dubbele vergoeding en in plaats
van smaad zullen zij jubelen over
hun deel; zo zullen zij dan in hun
land dubbele vergoeding verkrij-
gen, blijvende vreugde zal hun ge-
worden.
Want Ik, de Here, heb het recht lief.
Ik haat onrechtmatige roof, Ik zal
hun stipt hun loon geven en een eeu-
wig verbond met hen sluiten.
En hun nageslacht zal onder de vol-
ken vermaard zijn en hun nakome-
lingschap te midden der natiën; al-
len die hen zien, zullen erkennen,
dat zij het nageslacht zijn, dat de
Here gezegend heeft.
Ik verblijd mij zeer in de Here, mijn
ziel juicht in mijn God, want Hij
heeft mij bekleedt met de klederen
des heils, met de mantel der gerech-
tigheid heeft Hij mij omhuld, gelijk
een bruidegom, die zich als een
priester het hoofdsieraad ombindt,
en gelijk een bruid, die zich met
haar versierselen tooit.
Want zoals de aarde haar gewas
voortbrengt en een hof zijn zaaisel
doet uitspruiten, zo zal de Here He-
re gerechtigheid en lof doen uit-
spruiten voor het oog van alle vol-
ken.
Amen, hier heb ik niets aan toe te
voegen!
wapenrusting compleet is.
Mijn hond valt onder mijn bescher-
ming. Ze werkt voor me en is on-
baatzuchtig in wat ze voor me doet.
Niet alleen ik ben aangevallen, ook
zij. Ik heb haar nu bijna zes jaar,
maar ze is voor het eerst tijdens het
weekend gebeten door een andere
hond. Toeval? Ik geloof van niet,
omdat het mij diep raakt, dat ze is
gebeten. De les die ik eruit leer, is
dat ik niet alleen waakzaam moet
zijn en mijn eigen rugdekking moet
regelen, maar ook waakzaam moet
zijn voor degenen die onder mijn
bescherming vallen. In mijn geval
mijn hond, maar in uw geval uw
Uit: Goede Genade (Willem de Vink)
Thuis?
Na een periode van pakken, organizeren en overdrach-
ten schrijven verlieten we dan eindelijk Matunkha voor
de allereerste keer zonder een datum van terugkeer
vastgesteld te hebben. Dat voelde vreemd en onwerke-
lijk en toch een beetje bevrijdend. Het is zo‟n wezenlijk
onderdeel van ons leven! Wij zijn door ons lange ver-
blijf buiten Nederland erg veranderd maar Nederland
is dat ook. Onze verandering was door de genade van
God waarschijnlijk wel ten goede :), of dat voor Neder-
land ook gezegd kan worden, dat weten we nog niet. Er
Bert en Mathilde Nanninga
Ook in de vakantieperiode ontvingen
wij verschillende nieuwsbrieven. U
kunt ze vinden in de corresponden-
tiemap “Ter Inzage” in de hal:
In de nieuwsbrief van de Stichting
Adullam vertelt Kees Beekhuizen
over zijn reizen naar India en Afrika.
Er komen in Tamil Nadu steeds meer
gemeenten bij, maar men is waak-
zaam, omdat er veel invloeden vanuit
het Hindoeïsme binnen sluipen. Over
zijn verblijf in Cochin schrijft hij: “Ik
sliep op mijn gebruikelijke logeer-
adres. Het bed staat in een hoek van
de kamer, afgescheiden door een gor-
dijn. ‟s Morgens om 5 uur wordt ik
dan gewekt door het reciteren van
Bijbelverzen en het zingen van lie-
Ingekomen correspondentie deren. De familie heeft dan haar
ochtendwijding.” Ook in Afrika
(Kenia, Uganda, Burundi en Rwan-
da) breidt het werk zich uit.
De nieuwsbrief van Trans World
Radio begint met de vraag:
„Kunnen jullie wat voor de Pygmee-
ën doen?‟ En hiermee is een project
ontstaan, dat met Sabers het evan-
gelie onder de Pygmeeën in de De-
mocratische Republiek Congo te
brengen. Een Saber is een robuuste
opwindbare MP3-speler. Verder
informeert de nieuwsbrief over het
werk in Indonesië. TWR zendt daar
uit in 8 talen via 58 FM-stations.
Verder zijn er kortegolfuitzendin-
gen vanaf het eiland Guam. Eén van
de programma‟s is „Hoop voor vrou-
wen‟, dat ook in een vrouwengevan-
genis verandering brengt.
De Stichting Bijbelkiosk Arbeid
infomeert over het werk in de Bijbel-
kiosken in Amsterdam en Scheve-
ningen, en in de evangelische boek-
winkels in Eindhoven en Terneuzen,
over het marktwerk van Jules Roo-
segaarde Bisschop en het werk met
de evangelisatiemobiel door Dick
van Scharrenburg. Een medewerk-
ster uit Scheveningen schrijft: Ik
had een ontmoeting met een Arabi-
sche man die Nederlands sprak en
mocht het wonder van Goede Vrij-
dag met hem delen. De liefde en ge-
nade van Jezus voor ons mensen
raakte hem. Hij kwam binnen en
Holland
Exit Malawi
enter
valt weer veel te leren. We zullen keer op keer een
beroep gaan doen op God‟s genade, en ook op die van
jullie.
Warm welcome
We werden op Schiphol warm onthaald door familie
en vrienden en dat heeft ons goed gedaan. Thuis von-
den we mails, welkomst-kaarten en bloemen: gewel-
dig! Ook de zondagse dienst in Ede was fijn en we
voelden ons hartelijk welkom. Allen hartelijk dank
hiervoor, het doet ons goed te beseffen dat we er niet
alleen voor staan.
Onze voorlopige plannen
We zijn dan wel fysiek uit Malawi, Matunkha laten
we natuurlijk niet achter ons. We hopen ons vanuit hier
actief in te zetten voor een goede voortgang van het
werk daar en zijn beschikbaar voor presentaties. Bert
heeft een deeltijd functie (2 dagen per week) als arts
verslavingszorg bij stichting De Hoop aanvaardt en zal
de overige dagen tijd nemen voor studeren, schrijven
en wat God verder leidt. Mathilde zal zich inzet-
ten voor fondsenwerving en bijtanken
door te genieten van de kin-
deren en familie.
Bert en Mathilde Nanninga,
Roghorst 29,
6708 KW Wageningen
Tel. (thuis:) +31 317 843455
(mathilde:) +31 623 448816