Pagina

Pagina

Zo lang mogelijk op eenprettige manier zelfstandigblijven wonen. Een wensvan veel mensen. Iedereenwilgraagfijnwonenineengerieflijk huis. Dat geldtvoor jong en oud. Inloop-douche, thermostaatkraan,hoge of lagere aanrecht.Gemak waar iedereen ple-zier van heeft. Welke aan-passingen heeft uw huisnodig voor gemak en com-fortindetoekomst?

De komende weken krijgt u op deze pagina’s tips over aan-passingen voor meer woonge-mak. Vandaag de eerste drie.

Heldere deurbelTips om er voor te zorgen dat u de deurbel overal opmerkt:plaats een versterkte deur-bel. Die geeft extra geluid. En

zorgt er voor dat u de bel ook hoort als u slechthorend bent of verder van de bel af in huis bent;neem een deurbel met licht-flits. Zo kunt u zien dat er iemand bij u aanbelt als u niet meer zo goed hoort.neem een deurbel met tril-functie. Dan draagt u een kastje bij u dat gaat trillen als er iemand aanbelt.

Post op de deurmatMoeite met bukken? Niet fijn om dan elke dag de post van de deurmat op te rapen. Dat kan ook anders:maak een bak of mand achter de brievenbus in uw deur. Die vangt voor u de post op.Bevestig een brievenbus op de muur naast de voordeur of plaats een standaard met brievenbus in uw tuin.

Lastige drempelsEen drempel is lastig als u minder goed ter been bent, een rollator of rolstoel gebruik. Ook als u slecht ziet, kan een drempel een obstakel zijn om over te struikelen. Wat kunt u doen?- u kunt drempels weghalen

of verlagen - er bestaan oprijplaten om

makkelijk uw woning in en uit te gaan met rollator of rolstoel. Die platen zijn ook bruikbaar bij hoogteverschil tussen twee vertrekken in huis

- u kunt een beugel aan de muur maken bij de drempel. Dan kunt u zich vasthouden en is de kans op struikelen kleiner.

Zelfstandigblijvenwonen?Watkuntudaarzelfaandoen?(1)

Wmo:samenaandeslag

Sinds1januari2013isinOssde manier van aanvragenen afhandelen van regelin-genvoorinwonersmeteenlaag inkomen veranderd.Net als bij de Wmo is eraltijdeersteengesprek.Datzorgt voor maatwerk voorelkeklant.VoorbeeldenvandezeregelingenzijnBijzon-dere Bijstand en ‘Meedoenisbelangrijk’.Deregelingenzelfzijnnietveranderd.

Zelf aanvragen bij Zorgplein OssVoor de aanvraag van bijzon-dere bijstand of een vergoe-ding van het minimabeleid kunt u contact opnemen met Zorgplein Oss. U kunt tele-fonisch een afspraak maken voor een gesprek met een medewerker, telefoonnum-mer 14 0412. U kunt ook een afspraak maken bij de balie van Zorgplein Oss. Zorgplein Oss stuurt géén aanvraag-formulieren meer toe. Dit geldt ook voor mensen die al gebruik maken van bijzondere bijstand of het minimabeleid. Die hebben hierover een brief ontvangen. Voor álle aanvra-gen geldt: eerst een gesprek!

Persoonlijke en snelle dienst-verleningDe medewerker kijkt samen met u naar uw vraag. Hoe is uw persoonlijke situatie? Wat heeft u nodig? Welke oplos-singen passen daarbij? Samen vult u dan de aanvraag in. Na het gesprek weet u welke bij-dragen u krijgt. Binnen twee weken na het gesprek maakt de gemeente de bijdragen over naar uw bankrekening.

Waarom verandert de uit-voering van bijzondere bij-stand en minimabeleid?De uitvoering verandert omdat: · dit past bij de maatschap-pelijke verandering dat u zelf verantwoordelijkheid bent voor uw leven. Reden

waarom u voortaan zelf in actie moet komen voor de aanvraag.

· de dienstverlening zo verbe-tert. Als u zich meldt, bekijkt een medewerker samen met u welke mogelijkheden er voor u zijn. In één gesprek en met één aanvraag handelt de medewerker alles met u af.

· de gemeente Oss moet bezuinigen. In één gesprek alles afhandelen, levert een besparing op.

Meer informatieMeer informatie over bijzon-dere bijstand en minimabe-leid staat op www.zorgplei-noss.nl en www.rijksoverheid.nl/bijstand. U kunt ook bellen naar Zorgplein Oss: 14 0412.

AanvraagenafhandelingBijzondereBijstandenMinimabeleid:eersteeengesprek!

Hoe kun je mensen onder-steunen om zo veel moge-lijk zelfstandig te leven. Envooral in of na een periodedat ze het (even) niet zelfkunnen. Op televisie en inkranten bijna dagelijks inde aandacht. Toch is hetniets nieuws onder de zon.Stichting Door enVoor is altienjaaractiefinNoordoostBrabant. Een cliëntenorga-nisatie van cliënten uit deGGZ en de verslavingszorg,betaalddoorde22gemeen-teninNoordoostBrabant.

Dubbele ervaringHet zijn flinke cijfers: 22% van alle Nederlanders heeft ooit in het leven te maken met psy-chische problemen. Elk jaar is dat 12%. Stichting Door en Voor helpt mensen op weg om verder te kunnen met hun leven. Ger Jan Bömer praat er over met bezieling.‘Bij Door en Voor draait alles om elkaar steunen met inzet van eigen ervaring. Dubbele ervaring, zou ik willen zeggen. Ervaring vanuit de psychische problemen. Maar ook vanuit het eigen vakgebied. Kom je naar Door en Voor, dan spreken

we je aan op deze talenten: de boekhouder die anderen kan helpen met het op orde bren-gen van de administratie. De leerkracht die trainingen kan geven. Zo maken we hele mooie combinaties. Het geeft mensen hun zelfvertrouwen en het gevoel van eigenwaar-de terug.’

Getrainde vrijwilligersDoor en Voor heeft een net-werk van 200 goed getrainde vrijwilligers opgebouwd. En daar komen er elk jaar bij. Dit jaar krijgen zo’n 60 mensen een gedegen training. Zij gaan op pad om anderen te steu-nen. Hoe ziet die steun er uit? ‘Wil je bij Door en Voor aanslui-ten, dan moet je zelf contact zoeken. Met andere woorden: je moet het zelf willen. Maar wij werken niet met indicaties of ingewikkelde registraties. En dat maakt de drempel laag. Maar liefst 3.160 mensen klopt in 2012 bij ons aan. Veel van hen beginnen met een cur-sus ‘Herstellen doe je zelf’. Dat gaat vooral om doelen stellen, weer stappen zetten. Zie het maar als een tijdelijke lotge-notengroep waar je een blan-co start maakt; waar het niet belangrijk is wat er met je aan de hand is of was. En van daar uit verder gaan met je leven.’

Televisie bracht begripGrote instituten, weggestopt in de bossen. Dat is lang het beleid geweest voor omgaan met mensen met psychische problemen. Tegenwoordig houden zij de leiding over hun

eigen leven, wonen zelfstan-dig, soms met steun. ‘De televisie zorgde voor meer begrip. Er wordt tegenwoor-dig veel makkelijker gepraat over depressie of burnout. Het taboe is er af. Dat zorgt er voor dat mensen sneller in actie komen om uit een dip te raken. Dat zie je ook bij Door en Voor. Toch blijft voorlichting nodig. In wijken en buurten, op scholen, voor opbouwwer-kers, bestuurders. Daar vertel-len wij ons verhaal. Over wat het betekent als je psychia-trisch patiënt bent geweest. En hoe steun van de mensen om je heen helpt.’

AanmeldenLandelijk zijn er 35 clubs zoals Door en Voor. Die gaan uit van de kracht en talenten van men-sen. Toch is het nog wennen. Afscheid nemen van jarenlang vertrouwen op de hulpverle-ning die zorgt voor de oplos-sing van jouw probleem. Nu doe je dat steeds meer zelf, met steun van je omgeving. En van Door en Voor… Aanmelden kan via mail: info@doorenvoor.nl of per telefoon: 073-6401752. Meer informatie over Door en Voor op www.doorenvoor.nl.

StichtingDoorenVoorgaatuitvankrachtentalent

MEE ondersteunt mensenmet een beperking en hunnaasten. Netalsveelande-re organisaties krijgt ookMEEtemakenmetverande-ringen indeondersteuningvancliënten.AtyvanHoornwerkt al jaren bij MEE. Hoedenktzijoverdeveranderin-gendiecliëntenaansprekenophunzelfstandigheid?

‘Als medewerkers van MEE zijn we zelf bezig te veranderen in ons denken over hulp en ondersteuning. Uitgangspunt voor ons is nu altijd: Wat kan iemand zelf? Om een voor-beeld te geven. Een cliënt met schulden kan ook hulp zoeken in zijn eigen omgeving en vra-gen wie hem kan helpen met zijn administratie. Zo laat je mensen zelf nadenken over

hun situatie en hoe ze dat kunnen veranderen. Maar dat vraagt van ons als medewer-kers van MEE wel een andere manier van kijken naar een hulpvraag. Eerst was het eigenlijk vanzelfsprekend om voor alle vragen professionele hulp en middelen in te zetten. Nu doen we dat écht anders. We ondersteunen cliënten bij het kijken naar wat ze zelf, en met hulp van hun omgeving kunnen doen. Wat blijkt: men-sen willen best voor elkaar zorgen. Maar daar komt je pas achter als je aan mensen in je omgeving vraagt om mee te denken over een oplossing voor je situatie. Lukt steun uit de eigen omgeving niet, pas dan kijken we naar professio-nele hulp.’

Meer zelfstandigheid bij cliënt Anders omgaan met cliënten zorgt er voor zij het heft in eigen hand nemen en zelf een plan voor de toekomst maken. De consulent van MEE heeft een ondersteunende rol. ‘Het contact als consulent met de cliënt is in het begin heel intensief. Maar als het eigen plan van start gaat, is de hulpverlening juist een stuk minder. Dan regelt het zich-zelf door de steun uit de eigen omgeving. De zelfstandigheid van onze cliënten wordt gro-ter.’

Denken in mogelijkhedenAty en haar cliënten denken nu meer in mogelijkheden. Dat levert veel op. Ze is dan ook positief over het effect van de kanteling. ‘Ik merk dat mensen zich meer verantwoordelijk voelen voor hun eigen situatie. Ze doen meer hun best er zelf iets van te maken. En komt er ergens een kink in de kabel, dan kan ik als consulent steun geven om de boel weer vlot te trekken. Dit gaat zo bij bekende cliën-

‘Mensenwillenbestvoorelkaarzorgen’

RGO_week17.indd 4 23-04-2013 11:49:23

Weekblad Regio Oss nummer 17, woensdag 24 april 2013

Pagina Pagina

De Wet maatschappelijkeondersteuning (Wmo) zorgter voor dat mensen meekunnendoenindesamenle-ving en zelfstandig kunnenblijven wonen. Dat blijft zo,maardemanierwaaropver-andert!

Waarom verandert de Wmo?Jarenlange werken met de Wmo heeft geleerd dat hulp in de vorm van voorzienin-gen niet altijd de beste oplos-sing is. Het maakt mensen ook afhankelijk. Juist door uw eigen mogelijkheden te gebruiken en te kijken hoe uw eigen omgeving daar bij kan helpen, blijft u zelfstan-dig, sterk en actief. Ook heeft heel Nederland – en dus ook Oss – de opdracht om zorg betaaldbaar te houden. Door de economisch moeilijke tijd is er minder geld. En de vraag naar zorg neemt toe omdat we steeds langer leven. Dat kan niet zonder verandering.

Wat verandert er aan de Wmo?Oss kiest er voor anders om te gaan met uw hulpvragen. De Wmo verandert van ‘ver-zorging’ naar ‘ondersteuning’. Dat begint voortaan met een gesprek. Om te kijken wat u zelf nog kunt. En of er anderen in uw omgeving zijn die kunnen hel-pen: familie, buren, vrienden, vrijwilligers. We doen een gro-ter beroep op u en uw omge-ving.

Wat levert die verandering op?Het idee achter deze aanpak: als mensen voor elkaar zorgen, ontstaat er verbondenheid, vermindert eenzaamheid en verbetert leefbaarheid. Het helpt ook om iedereen zo lang mogelijk in de eigen vertrouw-de omgeving te laten wonen; onafhankelijk en zelf verant-woordelijk. Dat doet recht aan de eigenheid van ieder mens. Als we dat samen doen en voor elkaar willen doen, kunnen veel meer mensen mee blijven doen in de samenleving.

Wat betekent dit voor voor-zieningen als woningaanpas-sing of hulp bij het huishou-den?Ook hier geldt: eerst een gesprek. Om te kijken of u geholpen bent met de woning-aanpassing die u vraagt. Zijn er ook andere oplossingen? En over de hulp bij het huishou-den: Wat kunt u nog zelf? Zijn er anderen in uw omgeving die iets voor u kunnen doen? Is dat niet genoeg, dan vult de gemeente aan. Natuurlijk blijft de gemeente zorgen voor mensen die dat écht nodig hebben.

Hebt u vragen over zorg, wonen en welzijn?Bel met Zorgplein Oss: 14 0412. Binnen twee weken gaan we met u in gesprek!

Meer weten over Samen aan de slag? Kijk op www.oss.nl/zorgplein.

Anderskijkennaarvoorzieningenenhulp:

NieuweWmo:Samenaandeslag!Doen we recht aan onze

inwonersalswealleenbeta-lenvoorvoorzieningenwaarmensenomvragen?Moetenwe niet af van het idee dathet dan geregeld is? Wet-houdersHoeksemaenPeterszijnervanovertuigddathetanderskanenmoet.

Peters: ‘Het systeem van voor-zieningen dat we gewend waren, is heel simpel. Er zijn voorzieningen. Die vragen mensen aan. Gemeente toetst de aanvraag aan de regeltjes en doet de aankoop. Ofwel: we geven geld en zijn overal van af. Maar dat helpt niet echt. Dan schrijf je mensen af als lid van de samenleving. Het gaat voorbij aan de mens die con-tact met anderen nodig heeft om zich goed te voelen. Vanaf nu doen we dat anders. We kij-ken naar de mogelijkheden die mensen hebben en wat ze zelf nog kunnen.’

Solidariteit blijft!Anders omgaan met de Wet

Maatschappelijke Voorzie-ningen (Wmo) betekent niet dat de gemeente alle voorzie-ningen schrapt. Het is zeker niet het einde aan de solida-riteit met mensen die hulp en ondersteuning nodig hebben. Voor wie het écht nodig heeft, blijft de gemeente het vang-net. De vraag is nu wel altijd: bent u geholpen met een voorziening? Of is een andere oplossing beter?

Hoeksema: ‘Het recht op een voorziening is lang niet altijd de oplossing voor een pro-bleem. Dat is écht een andere vraag. Dan heb je het over zelf-redzaamheid en eigenwaarde. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de cliënten van Dichterbij die in de bakkerij in Megen werken. Zij hebben allemaal een lichte beperking en doen daar hun werk onder bege-leiding. Een deel van hen gaat met de fiets naar hun werk in Megen. Daar zijn er apetrots op. Natuurlijk kan dat ook met een busje, maar het geeft veel meer voldoening dat ze dat zelf kunnen.’

Peters: ‘Zo kreeg ik een tele-foontje van een moeder over haar zoon die sinds een half jaar met de fiets naar een school voor speciaal onderwijs gaat. Eerst ging hij met de bus. Maar ook naar dat vervoer zijn we anders gaan kijken. Deze moeder was teleurgesteld en boos dat busvervoer voor haar zoon ophield. Heel begrijpelijk, haar angst om hem met de fiets te laten gaan. Dat gaat

nu gelukkig heel goed. De jon-gen vindt het fietsen gewel-dig en hij is er trots op dat hij dit nu zelf kan. Prachtig dat ze me speciaal belde om dat te laten weten. En ook een goed voorbeeld van hoe het ook kan als je denkt in mogelijkheden en niet in beperkingen.’

Verandering noodzaakDe samenleving verandert de laatste jaren in rap tempo. De economische crisis heeft veel zaken onder druk gezet. Dat geldt ook voor de Wmo. Er is minder geld voor voorzienin-gen en hulp. En aan de andere kant worden mensen steeds ouder. En bijna allemaal heb-ben ze op ’n moment in hun leven hulp nodig. Dat bij elkaar opgeteld vraagt om verandering. Dat kan niet van vandaag op morgen. Maar er moet wel langzamerhand een beweging in de samenle-ving op gang komen.

Hoeksema: ‘Er zijn voorbeel-den van buitensporige ver-spilling van geld voor de zorg. Dat een medewerker van een zorgorganisatie vanuit Uden naar Lith moet rijden om iemand steunkousen aan of uit te trekken. Dat soort zaken kan veel dichter bij huis gere-geld worden. In de wijk of in het dorp. Door een buurman of vrijwilliger. Uitbreiden van het sociale netwerk van mensen en van het gemeen-schapsgevoel. Daar kan de gemeente bij helpen. Samen met andere maatschappe-lijke instellingen en organi-

saties. Bijvoorbeeld door de steun van werkgevers voor medewerkers die mantelzorg verlenen. Dat kan om kleine dingen gaan. Zoals soepel omgaan met werkuren; iets later beginnen, tussen de middag naar huis voor zieke huisgenoot, dat soort zaken.’

Zelf oplossenZoals Hoeksema en Peters het zien, is helpen belangrijk, maar moeten we af van het afhankelijk maken van men-sen. Te veel hulp maakt men-sen zwak. Ze blijven afhanke-lijk van anderen. Ondersteu-ning moet voortaan leiden tot zelf in actie komen. Zoals de hulp bij het invullen van de belastingaangifte door Aanzet. Prima service, maar die moet wel ‘opvoeden’ tot zelf doen. Elk jaar aankloppen is er niet bij; de klant gaat het jaar daarna zelf aan de slag. Dat is de nieuwe manier van ondersteunen: mensen op weg helpen om zelf proble-men op te lossen.

WethoudersaanhetwoordovernieuwewerkwijzeWmo

‘Wezijnernietmethetbetalenvanvoorzieningen’

Marjanwoontsinds2005ineenFokuswoningindewijkUssen. Op bezoek bij haarvoel je meteen dat dit haarthuis is. Zo ingericht dat zemethaarelektrischerolstoeloveral makkelijk door kanen bij kan. Met kater Thijsalshuisgenooteenheerlijkeplekom tewonen.‘Methetmooiste uitzicht van alleFokuswoningenhier’.

‘Hier wonen betekent voor mij dat ik net als iedereen mijn leven zelf in kan richten. Ik zit in een rolstoel vanwege de aandoening Osteogenesis Imperfecta. Dat kennen de meeste mensen als de broze bottenziekte. Daardoor is mijn lichaam niet volgroeid. En kan ik bij het minste of geringste iets breken. De mensen van Fokus helpen mij met de dage-lijkse verzorging. Op de dagen dat ik werk, wil ik graag bij-

tijds uit bed. Om vijf uur is er dan al iemand van Fokus om me te helpen. En ik kan ze ook bellen als ik ergens niet bij kan of iets heb laten vallen dat ik niet zelf niet op kan ruimen. Maar ik doe zo veel mogelijk zelf. Natuurlijk wel heel fijn om te weten dat ze altijd kun-nen helpen als dat nodig is.’

Eigen vervoerMarjan Huisman heeft een baan als administratief mede-werker op basisschool ’t Wik-veld in Empel. Daar werkt ze vijf dagen per week, al dertien jaar lang. Met veel plezier en betrokkenheid. Het is de plek waar zij zelf naar school ging als kind. Soms vangt ze bij ziekte van een leerkracht een klas op. De leerlingen zijn gewend aan haar verschijning in de rolstoel. Zij verwoorden dat zo: ‘Juf Marjan kan alles, maar ze zit in een rolstoel.’

‘Omdat ik vijf dagen in de week naar Empel moet voor mijn werk, heb ik een auto via de AWBZ. Zo kan ik zelf op het werk komen. En dat is voor mij heel fijn. Met de taxi ben ik erg afhankelijk van de rijstijl van de chauffeur. Als dat te ruw gaat en ik word door elkaar geschud, is de kans groot dat ik iets breek. Met mijn eigen auto heb ik dat zelf in de hand. Ik gebruik de auto ook wel voor andere dingen. Ik ben actief in de belangenvereniging voor mensen met OI en daarvoor reis ik het hele land door. De auto geeft me veel vrijheid. Maar de boodschappen doe ik gewoon met mijn rolstoel. En ook als ik in Oss naar de stad ga, laat ik meestal de auto thuis. ‘

Zorg onder drukIn heel Nederland wonen 1.300 mensen met een lichamelijke

beperking in een Fokuswo-ning. Een zegen voor mensen als Marjan. Een project dat voorlopig blijft bestaan. Maar op veel fronten staat de zorg voor mensen die ondersteu-ning nodig hebben onder druk. Thuiszorg, Wmo, wer-ken met Wsw-indicatie: overal wordt gekeken hoe het anders kan.

‘Dat kan zeker gevolgen voor mij hebben. Ik werk op mijn school via IBN. Elke vijf jaar heb ik een nieuwe indicatie nodig om dat te mogen blijven doen. Als dat ophoudt, verandert er veel voor mij. Sowieso het werk dan wegvalt. Dat zou ik vrese-lijk vinden. Door het werk lever ik een zelfstandige bijdrage aan de samenleving. Dat is voor mij heel belangrijk. Ik zit dan wel in een rolstoel, maar wil het liefste leven zoals ieder ander. En zonder werk zou ik

ook mijn auto kwijt zijn. Daar heb ik geen recht meer op als ik niet werk. Ook belangrijk: mijn eigen inkomen valt dan weg en word ik financieel weer afhankelijk van een uitkering. ‘

Van Thuiszorg maakt Marjan nog geen gebruik. Het huis schoonhouden doet ze zelf, met hulp van haar moeder voor de dingen die ze niet kan.

En de tuin wordt bijgehouden door een lieve vriendin. Ze wil niet elke dag stilstaan bij wat er misschien gaat veranderen. Maar ze moet er niet aan den-ken wat er gebeurt als haar douchestoel kapot gaat. Of haar rolstoel het begeeft. Mar-jan is afhankelijk van hulp van mensen en apparaten, maar verder heel zelfstandig. Dat wil ze graag zo houden.

MarjanHuisman

‘Ikvindhetbelangrijkomzelfstandigbijtedragenaandesamenleving’

Wethouder Peters Wethouder Hoeksema

Wmo:samenaandeslag

RGO_week17.indd 5 23-04-2013 11:49:24