Zeeland_8feb_v1

www.trouw.nl/schrijf

Voorwoord

Met dank aan alle dichters!

Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaan-deren kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdisci-pline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt.

Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitge-geven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vorm-vaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.


Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke be-schouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegan-kelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters.

Bas Kwakman

Directeur Poetry International


Inhoud

1 Wissenkerke

2 Vuurtoren van Breskens

3 Saeftinghe

4 Wachter

5 Heen en weer de grens

6 Liefdesliedje

7 Hoogteverschil

8 De autist

9 rustpunt

10 dagje strand

11 Kleine pelgrimage

12 Schuimwoede

13 Een stil genot

14 Vogelobservatiepost

15 kerstochtend

16 Vreemd vers

17 Borstenbootjes

18 Het zingende slik

19 Middelburg(er)

20 De Langste Bank

21 Paalhoofd bij Dishoek

22 Noordweg 480

23 Franciscus

24 klein verzet

25 De Groene Griffioen

26 De Verste Bramen

27 Westerschelde

28 Zeeland

29 Waterlandkerkje

30 Te laat

31 De Drukkery

32 Reigerzegen

33 Het carillon van Lange Jan


34 Vrouw uit Mali

35 Aan het Domburgs Badstrand

36 Clara van Assisi

37 Zoutleider West

38 Loskade 1963

39 Cafe-restaurant De Vriendschap

40 Zeeuws zusje

41 Zeeuwse Fietsvierdaagse

42 strandjutter

43 Emma

44 Vloedaanzoek

45 Zijn Verzameld Werk

46 Zeeuwse Zee

47 Wit woonbootje in de vest

48 Fietser op de zeedijk

49 Mijn eerste groet

50 Veerse kreken

51 Lief klein meisje op het strand

52 Smidsbolwerk

53 Dikke Berta

54 Kustmist

55 Middelburg mijn stad

56 Voetjevrijen aan de vloedlijn

57 De Boulevardmeeuw

58 De Klok van Arnemuiden

59 Vloedlijn-walking

60 In paradisum

61 Akkers in de mist

62 Konijn

63 Vol kleine madelieven

64 Het paradijs ligt om de hoek

65 De Zeeuw is god

66 Haar hete lippen naar mijn koude mond

67 Vestingstad IJZENDIJKE. Een ode.

68 Zaterdagmiddag en november

69 Naar Zoutelande aan de zee


70 Zwaakse Weel(de)

71 zo ‘n dag

72 Lange Jan

73 markt

74 Een hangmosselleven

75 Poldersloten

76 Zittend Vissen

77 de watertoren

78 Excursie

79 Prediker

80 Lange Jan

81 Zeeuwse Babbelaard

82 Bach in Zeeland

83 Watersnoodmuseum: herinneren, leren en

vooruitkijken

84 De zin en nut van zorgen

85 Veere bij dichte mist

86 Met snelle Noren

87 Kyrie Eleis

88 Landschap geschapen voor de fiets

89 Zachte Manen

90 Tholen

91 Filosoferen aan de boulevard

92 Verdronken land

93 Zondagmorgen rond de Oostkerk

94 Oesterschelpen

95 De Kop van Schouwen

96 Ernemu

97 Dichter bij het land van herkomst

98 wind altijd

99 Zeeuwse Alpen

100 zandkorrels

101 sonnet van een venusschelp

102 De Paardjes

103 Vuurtoren in Westkapelle

104 Aan de Schelde


105 Zwijgen met elkaar

106 Domburg op zijn zeeuwst

107 Golvend Graan

108 Rietkraagpret

109 Grenslinde

110 Oosterschelde

111 Rondom De Stenen Brug

112 Bolwerken

113 Blote damesvoeten

114 Paalhoofd met Mosselbroek

115 Rond Nisse

116 Beeldbepalend

117 zand

118 Lange Jan en Malle Betje

119 Sneeuwbui

120 Dijk

121 Bankjes langs de boulevard

122 Strandstap

123 Ganzentrek in de Prunjepolder

124 Fluitenkruid als jonge bruid

125 Verdronken land

126 Herinnering aan een strandwandeling

127 Klaproosje

128 Kievit boven Het Zandvoort

129 Finalement

130 De Leeuwentrap

131 Verzachtende Omstandigheden

132 Neele Jaone

133 Lange Jan

134 Schelpje

135 Weel aan Brilletjesdijk

136 Strandplezier

137 Pootje baden

138 Dreischor

139 Vooruitblik

140 De Tover van zijn Carillon


141 Pasen

142 Windjeleunen

143 Klein Zandkorreltje

144 WESTDORPE, ONS DORP

145 Licht ontvankelijk

146 Graansilo Breskens

147 jij

148 Een vlucht ganzen

149 Zeeuws Meisje

150 Schuimkraag

151 De oudste beuk

152 De Vismarkt (Zierikzee)

153 natuurmonumenten

154 De zak van Zuid- Beveland

155 Loodsboot

156 De Oosterschelde

157 De rode beuk bij de Villa in Goes

158 op het land

159 Abdijplein


1. WissenkerkeBram Mieras (Wissenkerke)

Weer op het strand van Wissenkerkeniets is veranderd, niets verdwenende golven klotsen op de stenende wolken vormen witte zwerken.

Het kerkhof wordt begrensd door berkenen wilgenbomen krom van het wenenom het verlies van steeds die enesamen in naam op sombere zerken.

De verte wordt verborgen door een lichte mistde lijn die lucht en water scheidt, is uitgewistwe horen de motoren van verdwenen schepen.

Hun golven rollen kort daarna op het strandspoelen een dode meeuw aan landen scherpe stenen, gladgeslepen.


2. Vuurtoren van BreskensBea Ryckaert (Breskens)

Op weg naar huisLangs NieuwesluisStaat hij op mij te wachtenMijn lichtpunt in donkere nachtenGekleed in gestreept wit-zwartVertrouwd en bikkelhardGemaakt van gietijzer, ruw metaalBeveelt hij in eenvoudige, klare taalKom blijf, aan uit, aan uitOplichtend en zonder geluidOpwindend het vaste, ritmische gelonkVan mijn altijd aanwezige zeebonk


3. SaeftingheNell Nijssen (Verdronken land van Saeftinge)

Wij duiken in je uitgestrektheid, in resterende land-geheimen van deze pleisterplaats, wij vullen onsmet vergezichten uit een zanderig verleden.

Waar water schuurt, verloren loopt op schorren,langs geulen die ontheemd een haven zoeken, als babyhandjes graaiend naar een moederborst.

Nooit zal verdronken echt verdwenen zijn.Kopje onder, lijkt het, maar tegelijk zoglinsterend van ongerepte maagd’lijkheid. We laven ons aan lepelblad, aan vogel-rust en meer van dat soort moois. We zwijgen,zien hoe het kerend tij zich in je armen vlijt

opdat het zilte nat jou vruchtbaar kust.


4. WachterWill van Sebille (Zoutelande)

De horizon verdwijnt in de zeelucht en water een eenheidpalen vol littekensstaan in het waterschuim rondom hun voetenop hun hoofd een eenzame meeuw

Meeuw waakt over de wereldde laatst overgeblevenekiest voor de smaak van zouthet geluid van de rollendegolven in hun bewegingde kleur van talloze grijzenin de verdwijning van dehorizon

is de wereld niet te weidsde hemel te leegvoor een mens alleenop zoek naar de zinvan leven of dood?


5. Heen en weer de grensBea Ryckaert (Breskens)

Ik woon in Breskens nabij de Belgische grensHet is hier echt goed leven voor een mensJe kan er zo lekker van twee walletjes etenZodoende laat ik het volgende even weten:

Om benzine rijd je best naar België, dat is minder duurMaar erger je niet aan hun gebrekkige wegeninfrastructuurIn hun warenhuizen zijn de Belgen heel veel keuze gewendDoch het is iets te duur voor de zogenaamde Zeeuwse krent

Wil je wonen in een kast van een huis?Bouw dan net over de grens in Knokke bij SluisWil je dineren in een meersterrenrestaurant?Die zijn te vinden zowel in België als in Nederland

Zeeland wordt nu namelijk ook culinair gewaardeerdWant koks in de grensstreek hebben in België gestudeerdOmdat de scholen in België strenger zijn en meer geschiktVoor het Hollandse kind dat zich niet goed schikt

Echter, van regeltjes en afspraken worden Belgen zo moe Dus het gaat er in hun leven wat nonchalanter aan toeIn Nederland is alles netjes geordend en gestructureerdEn word je door de buren ook sociaal gecontroleerd

Eerlijk ik kan niet kiezen voor een landIk voel me met beiden evenzeer verwantIk vind in beide dingen die voldoen aan mijn wensLaat mij maar verder huppelen heen en weer de grens


6. LiefdesliedjeHenk van Diermen (Domburg)

Zag jij wel eens het zand,bij Domburg aan de zee?Ik nam iets in mijn handen nam dat voor je mee.Die korrels die zijn echt, net als mijn liefde voor jouen elke korrel zegt, hoeveel ik van je hou.

Zag jij wel eens het water,bij Domburg aan de zee?Ik schepte iets voor later,voor jou nam ik dat mee.Die druppels die zijn echt, net als mijn liefde voor jouen elke druppel zegt, hoeveel ik van je hou.

Zag jij wel eens de schelpen,bij Domburg aan de zee?In schoonheid niet te stelpen,ik nam ze voor je mee.Die schelpen die zijn echt, net als mijn liefde voor jouen elk schelpje zegt, hoeveel ik van je hou.

Zag jij wel eens het helmgras,bij Domburg aan de zee?Dat gras houdt goed het zand vast,ik nam er niets van mee.Want duinen moeten blijven, net als mijn liefde voor jou,zo wil ik blijven schrijven, hoeveel ik van je hou.


7. HoogteverschilArjan Minnema (Westkapelle)

Nergens beklim ik meerdan aan zeede golven uit het zuidwestenvandaag de wind op de fietsen anders de deltahogeduinen en dijkendie mijn einder beheersenop zeeniveau

boven op de torenvuurt het zonlichtbeneden ben ik blijdat ik er ben

voor mijn conditiemaken eb en vloedgeen verschil.


8. De autistKees Godefrooij (Domburg)

Laten we 100 Griekse tempels bouwenin dit van pracht en praal verstoken landbijvoorbeeld een bij Domburg aan het stranden een met zuilen in de vorm van vrouwen

dan mogen kunstenaars hun beelden houwende vloeren zijn van marmer of van zandmet kleurrijke fresco’s aan elke wandje kunt er als een Griek verkleed ook trouwen.

We vieren offerfeesten voor de zonof maan en dansen tot het ochtendgloren je drinkt er uit een ongekende bron

we bouwen deze tempels naar behorenmet veel pilaren en een mooi frontonen niemand, niemand zal mij daarin storen.


9. rustpuntAnne Hardeman (Vlissingen)

lelieblank ligt verlatenstrand met tippeltjesvogelsporen bevrorenwachtend op de vloed op het duin in snijdende wind waaien tranen om verloren lichtof is het van koude strandlopertjes swingenpikken in de sneeuwmeeuwen vliegen overgolven ruisen rust


10. dagje strandbert van der linden (Dishoek)

zie kinderen aan het watereen eigen wereld scheppen

van kleurige schelpenglinsterend hout en wier

ben ik die wonderlijke gave onderweg verloren, de kunst van scheppen afgeleerd?

aarzelend kruip ik in het zandgraaf een kuil en speel


11. Kleine pelgrimagePeter van den Ouden (Bigge-, Aagte-, Grijps- en Meliskerke)

Van bigge naar aagtevan aagte naar grijpsnog even langs melisen dan weer naar huisach, wat een kerkeno wat een reis!


12. SchuimwoedeGusta Bastian (Serooskerke)

Als golven op de dijken klimmendenkt niemand nog aan toorn,de spiegel bergt de drietand

in kolken verdiept, hij ziedt,scheurt de vliezen, beuktmet vuisten aan het dijkgebintdat volgezogen zwikt. Hij schicht

naar rovers, sleurt het zilt door ingeslagen gaten,stuwt het schuim, drijft de beesten voorten neemt wat hem heeft toebehoord.

Nu het kind verdronken is, hangthet wier verstrikt in kruinen,allen die hem tartten, zijn verstard.


13. Een stil genotPeter van den Ouden (Veere)

Vlakbij de kapel van Hoogelandedaar naast het stille water van een slootstond een koedie zo volmaakt vangras verzadigdvan haar eigen spiegelbeeld genoot


14. VogelobservatiepostBea Ryckaert (Breskens)

De vogelfansGewapend met verrekijker en telelensZitten turend, tellend en onverstoorbaarTe zoeken naar een uniek vogelexemplaar

Gewone merels en mussen hebben voor hen te weinig faamZij spotten vooral vogels met een lyrische of ongekende naam Zij horen onmiddellijk het lied van de vloeiend zingende nachtegaalEn herkennen zonder aarzelen het vrolijk gejodel van de wielewaal

Zij kunnen snel ontwarenDe vlucht van ooievarenDe elegante, langbenige kluutDe kleurige koptooi van de fuutDe naar omhoog klimmende boomkruiperDe onzichtbare, ratelende braamsluiperHet gekwispel van de grauwe klauwierHet getrippel van de kleine plevier

Zij zien de wiekslag van de groenpootruiterHebben geen oog voor mij, de flierefluiterVoor de poëtische meningsuiterDie hier vaak zit vol bewonderingVoor hun ‘vogelaarsverwondering’


15. kerstochtendAnne Hardeman (Vlissingen)

verlaten strand bij zonsopgang op tientallenstrandlopertjes nabedrijvig pikken ze voedsel uit een droge bank

meeuwen scheren overrollende golvengeen mens te bekennen deze ochtend een rustgevende stilte

weer hoor ik de muziek van het Byzantijns kooreen Russisch orthodoxe dienst de avond ervoor in klanken van zee en schelpen


16. Vreemd versArjan Doorgeest (Zoutelande)

Ik heb Christus hier vanavondniet over het water zien wandelen,maar heb mezelf wel afgevraagdwat er met Hem zou zijn gebeurdals hij minuscuul kleine fosfordeeltjesaan zijn voeten had gekregenafkomstig van lekkende munitie die hier na 1945 op grote schaal is gedumpt in zee.

Dan had Hij, ondanks zijn Majestueuze bedoelingen,brandblaren op zijn voetzolen gekregenen was Hij gehavend geraaktterwijl Hij het meest onschuldige en onnavolgbare Goddelijke deed.

‘n Bizarre gedachte, die ik iemand die avondop het feest,- de Kralingse Boeddha, rijstbuik vol bier -deelachtig probeerde te maken.Maar Zijn Vader is groot, want Hij, zijn zoonis hier vanavond niet geweest.


Ik heb de man uit Nazareth nabij Zeeuws-Vlaanderenin de half verlichte duisternisniet over het water zien lopen en er is ook nietgebeurd waarvoor ik zo had gevreesd.Brandblaren op blote voeten,terwijl je je beste krachtenvoor een betere wereld,een nieuw gironummer(Afdeling Groot Leed)aan een niet te genezen mensheidgeeft.


17. BorstenbootjesSandra Burgers (Vlissingen)

Alles pakt ze aan, gróót: visser en containerschipvrachtboot, veerpont en klein: (nou ja…) mijn kleineborstenbootjes volle krachtmet twee stormpriempjes vooruit op handen kolkt ze een kom waarin mijn kopvoor anker ligt, waar mijn haar mousseert, zeechampagne druppelt en als aan scheepstouw stukslaat op hoge beenderen van juk Geen lift is nodig om de klotsende boeg van mijn lijf te stuwen; gewichtloos zo ze mijn tepels doopt, ze in haar volle vaarmond behoudt

zo vaak beklommen mijn beminde golven van deugddeze uitgestrekte zoutwaterarmmijn krachtvracht eeuwige jeugd.


18. Het zingende slikSandra Burgers (Vlissingen)

De melodie voor lofpsalm brakwater werkt zo koud in onze gebeden dat het bijna onmogelijk is te knielen

op de ondiepe zeevloeraan onze gummie voeten,waar een opeenvolging van stug gezaaide hoogtes bloeiend dort

Gehurkt dan maar voor de zingende slikplaat die haar liedboek ruisend berijmt

met een groengrijze gloedklank aflopend in zompige marmertinten die tot in de hoogste Zeeuwse hemelen wordt gehoord.


19. Middelburg(er)Adri van der Want (Middelburg)

Daar ligt mijn staduit mist rijst haar trotse toren water stroomt en scheidtde bel van de brug verkeer stopten altijd is daar de windstrelend mij en mijn stad.

De stad woont in mijmet zijn doodlopende stratenverborgen hofjesmuren met schadeverlatenpleinen zonovergotenblinden voor de ramen.

In mij woont de stadwaarin kronkelende lanen langs trapgevels gaanranken die bloeienkerkklokkenbegeleiden mijn vreugdeomdat ik je daar zag.


20. De Langste BankPeter van den Ouden (Vlissingen)

Hebt u al onderaan de boulevardop De Langste Bank gezetenbij felle zon, in weer en windmaar ook bij windkracht negen?

hebt u al met echte Vlissingers gepraatmet jong en oudmet wie verliefd, verloofdmet wie getrouwd?

hebt u gezien hoe de beloodsing gaatzat u er vroeg, zat u er laathebt u dan ook gezien hoe hoogromantisch het Vlissings maantje staat


21. Paalhoofd bij DishoekPeter van den Ouden (Dishoek)

Je weet paswat er in een paalhoofd omgaatals het water jetot aan de lippen staat


22. Noordweg 480Sandra Burgers (Middelburg)

Na een eindeloze straat prachtschakeling geelverlichte woonkamers: - trap, klok en flessenhals -rijst gevel molenhuis onder een uit gruiswolken gehouwen kruis

Met opgetrokken schouders schurkt hettuinhek en kegeldragend boom en bruinverwaterd grastegen de op wieken drijvende buurvoeten van vervlogen tijd

waar maalstromen in volle vlucht knarsten en ronkten en draaiden: van minuut tot minuut eenguller opbrengst fijngemaakt korenpoeder

Vandaag zegt de oude molen zijn passanten af - heeft maling aan het verlaten werk - en toont een stille weeldevan verschoten kracht.


23. FranciscusMieke van Baal (Middelburg)

Zoals muren van godshuizenvorm aan de hemel verlenen,zo draagt het licht van zijn ogen, het vuur van de Geest.

Stil staat hij bij het kruis,al wat er van hem brandt is zijn hart, waar stilte onder-komen vindt, zich hecht aan de schepping.

Ook wij vragen niet om houvast,nu in de klank van onze stemmeneen zingen is, nu we weerklankvinden in oude taal, antwoordgeven op Gods roepen.


24. klein verzetbert van der linden (Tholen)

over slingerende dijken vol wuivende paardenbloemen en weelderig gras

houdt haar lichaam me uit de straffe wind

volg ik genietend haar spoor langs lonkend geel en groen


25. De Groene GriffioenPeter van den Ouden (Middelburg)

De Griffioen, onze groene wijkligt tegen het bolwerkmet de vesten aangevlijden vormt zo een brugover het water van de tijd


26. De Verste BramenPeter van den Ouden (Vrouwenpolder)

In het duin zag ikeen ouder paar dat met eengretigheid die in hunliefde niet meer luktede hoogste en de verstebramen van de struiken plukte


27. WesterscheldeDini Nahon (Zaamslagveer)

TRAAG STUWENKOLOSSEN VAN SCHEPENDE GOLVEN VAN HEINDEEN VER VOOR ZICH UIT

VOOR DE BOEG STAAT HET WATEROP HET PUNT VAN VERTREK

RICHT ZICH OPROLT, BOLTBREEKT ZICH WIT VAN SCHRIKSTUK OP HET STRANDBEREIKT IN DUIZENDENDRUPPELS HET LAND

AAN BOORDDE STEMMENDIE IK NIET KAN HORENVERHALEN IN TALEN VAN HEINDE EN VER


DE KLANKEN VERWAAIENBIJ GEBREK AAN GEWICHTBEPALEN TEZAMENMET DE DUIZENDEN DRUPPELSHET RITMEVAN EEN STEEDSZICH HERHALEND GEDICHT


28. ZeelandAaike Jordans (Zeeland)

Als twee verweerde handen, gevouwen in gebed,zo grijpen hier het water en het zware land ineen.De koepel van de lucht staat er almachtig overheenen laat de mens onmondig. De zee stelt hier de wet.

De mensen zijn zoals de aarde, zonder luchtigheid.Men incasseert gesloten iedere gril van God en zee.De grond is als de mensen, stug. Hij geeft onwillig meeaan ploeg en tractor in een nooit besliste, trage strijd.

De kinderen nog uitbundig in hun overhaaste jeugd,een kalme trots neemt later de plaats van levensvreugd.Ook een gebondenheid, en een besef van dood.

Alles gaat, en keert terug. De zon, de zee, ‘t seizoen,de mensenhand om op ‘t land gestaag het werk te doen,de prijs voor het bestaan betaald in kerk en watersnood.


29. WaterlandkerkjePeter van den Ouden (Waterlandkerkje)

Als ze me vragenwaar ik woonzeg ik: in ‘t Kerkje,heel gewoon

Daar ben ik een der dorpelingendie de lof van ‘t Kerkje zingen:Waterlandkerkje, daar kom ik vandaanWaterlandkerkje, het dorpje met de mooiste naamWaterlandkerkje, Waterlandkerkjedorpje met een echt Vlaams watermerkje.

En alle Kerkjenaren wetendat er Kunst in ‘t Kerkje isen Hillegonda onze meermindie in zee verdwenenmaar hier nooit vergeten is.

Ach, op de kaartis ‘t Kerkje maar een stipjeis het zo onooglijk kleinmaar haar naam zingtals een dans in onze oren:Waterlandkerkje, Waterlandkerkje‘t Kerkje, ja ‘t Kerkjemag er waarlijk zijn!


30. Te laatAns van Kessel (Oosterschelde)

nu de stormonbedaarlijkjaagt

haar hoofdonder de golvengeen plek vindtom te schuilen

kraken takkenvallen bomen

hoort zij winden water huilen

ongenadigtelkens weerer is geenontkomen meer


31. De DrukkeryPeter van den Ouden (Middelburg)

Voor elk wat wils in zoveel hoekenhangt hier geluid, zingt hier het woordstaan rekken, kasten vol cd’s en boekenschenken geluk aan allen die hier zoekentegen betaling wordt hier elk gebed verhoord.

Je kunt hier ook iets drinken, etenalleen, met vrouw of vriend of zomaar met een boekhier wordt genoegelijk gekletst, gezetenen wat wordt opgediend met smaak gegetenDe Drukkery, goed voor een dagelijks bezoek.

Hier wordt van het woord gegetenen hier drinkt men van de taalde kunst diep in het hart gekekenin woord, beeld en geluid zal het hier nooit aan iets ontbrekenje leest je deelgenoot van een verhaal.

De Drukkery: wat ze belooft dat maakt ze waar.De Drukkery: terecht Boekhandel van het Jaar!!!


32. ReigerzegenPeter van den Ouden (Middelburg)

Hoe een reigervlak voor hij in de wei landtmet uitgespreide vleugelsnog heel even zweeftalsof hij aan de polderzijn zegen geeft.


33. Het carillon van Lange JanPeter van den Ouden (Middelburg)

Het carillon van Lange Jan lijkthet verglijden van de tijdeen eigen melodie te gevenmaar niemand die in grote haastnog even tijd neemt om metelke noot van het klokkenspelde tijd te delen

misschien een enkele toeristdie op een camping van de tijdvakantie heeft genomen eneven extra tijd neemt om bijde klokkentonen weg te dromen


34. Vrouw uit MaliMieke van Baal (Middelburg)

Oude pijn uit een erfenisheb ik dat ooit geweten?ik loop en leefop een leeggeroofd land

Onbedriegelijk naaktis de dag, de Slavenkust,het uitgestrekte strand,hoort u al mijn schreeuwen?

Ik loop aan de binnenkantvan de tijd, weet van weleer,de zwarte steen die ik vind,zwaar in mijn hand

Tijd tot stilte gestold,drijfhour, netten van schroot,stenen, staven, armen van lood,ik wil slechts mijn doden begraven

Het eeuwig bloedende,merkwaardig goed verborgene,ik treur en word getroosttot ik mij weervind

Ik neem geen afscheid evenmin.


35. Aan het Domburgs BadstrandPeter van den Ouden (Domburg)

Golven kleinereuzengrotebillen wittebruine blote

buiken dikkebuikjes dunnerugjes witen rugjes roodborst bedekten borstjes bloot

oogjes openen geslotenschelpjes natteschelpjes droge

broekjes aanen broekjes uitritsjes openritsjes dicht

je ziet het allemaalals je metje ogen openeven op het badstrand ligt


36. Clara van AssisiMieke van Baal (Middelburg)

Ze is zichzelf - door eeuwen heen -van deze tijd - spreekt graag -een taal die raakt en ruimte scheptdie vrouwen zusters maakt -

dit, dit, zegt ze, laat los - wat je houvastis hou dat vast - laat dat niet los -wat je doet blijf dat doen - een vraageen boodschap werpt zich op - ze wijst

dit, dit is de weg - je hart de basis -breek in - in de vanzelfsprekendheid -- de weerhaak van ervaringen - ze priemt ons vast -

ze is zichzelf - en welbewust -hoe weten wij dat ze ons dragen kannaar af - en aan - precies op tijd?springlevend wat ons altijd nog verbindt.


37. Zoutleider WestSandra Burgers (Vlissingen)

Nu gaat het eens over de massa zelfin plaats van schone liggingen op of áánDe Scheldede Wester- en afgebonden zoutleider Oost

preciezer nog gaat het over het hoogste deelvan het overvloedig bevaren lijf:de schrobput van ebbend zand

Als ware het een lustlevende drenkelingmet de kont omhoog, dobberendomvangrijk koud, stijf en gevoelloos

met duim op opening strontgatDuw het terug onder! Dat weke afgrijzenom niet te zien hoe de zeeaars volloopt

hoe het witschuimend en ziltzacht bad roertdoor een dagelijks leger voeten (ook Duitse)en wat al niet meer teenkamt

schurkt raast kust en later toch weer zinktin de opgezwollen schuimbekde onbekiste prachtpuilende Westerschelde.


38. Loskade 1963Jan J.B. Kuipers (Middelburg)

Toen in oktober de regen smaakte naar debuitenkant van suikerbieten, alles grijs en nat volgens de regels was; naar het Balkengat de reeppont ging met levend Licht uit de fabriek.

Waar in de jachthaven zonder jachten je nog verzoop of gered werd door één woord uit het Tehuis voor Werkende Meisjes,waar luidkeels gebeden zijn verhoord.

Johnny & The Blue Jeans trokken blue jeans aan. Lang voor het Europese Monumentenjaar legde nog één coaster aan, er gingen aardappels aan boord

voor overzee. Dat was een overwinningsdag: fier keek je naar het zuiden, waar de zee en het verfoeide Vlissingen lag.


39. Cafe-restaurant De VriendschapPeter van den Ouden (Middelburg)

Op het hoekje van de Pottenmarktwordt vriendschap met een heerlijketentje en kus bezegeldeen afspraakje intiemonder een goed glas wijnof bier geregeldde dag geplukt, intens genotentot aan de late avondzonop het terras waar vriendschapen ook echte liefde ooit begon


40. Zeeuws zusjeTheo van de Wetering (Kamperland)

Zusje: als de zeespoelt aan de grauwe kust bij winterkoude - zo jou ademhalen, de oude longenlucht voor je uit in pluimen als je opgeruimde hart zich ophaalt aan hetde weidsheid. O, Kamperland, zie haar in deze sluiers,ze is de bruid van weer en wind,ze is een vrijheidskind,koester haar afdruk in jouw vochtig zand achter de strandwal.


41. Zeeuwse FietsvierdaagsePeter van den Ouden (Goes)

De zelfgekozen filevan duizend maaltwee dunne wielen


42. strandjutterbert van der linden (Zoutelande)

voor het eerstbleef ik wat langer staan

zag ik de zee vol eeuwigheid

in elke golf haar tijdlozeschittering

hoe vaak wasik hier voorbij gegaan ?

aldoor zoekend nooit gevonden

en zó dichtbij


43. EmmaAnneke Schenk (Middelburg)

Onder hoge linden zag ik je zitten,vanuit oma’s zolderraam.Witte gestalte, versteende moeder, koningin.In ‘t kleine parkje klom ik op je schoot,aaide de waaier in je koude hand,plukte afrikaantjes aan je voetenen verstopte me achter je rugals men mij riep. En hoog in ‘t huis in bed,(bang voor ‘t donker, knijpkat in de hand),verzon ik rondom jou verhalentotdat ik sliep.

Zonlicht valt tussen de bladerenop je door de tijd verweerd gezicht.Ik kijk naar wat voorbij gegaan isaan je onaangedane blik.Stad in brand, tanks, soldaten,in oma’s kelder de familieschuilend voor granaten.

De bakker op de hoek, de oude graanbeurs,zijn verdwenen. Het huis door anderen bezet.Geen afrikaantjes meer, geen Canadezen.Wat blijft: jouw eenzaam silhouet.


44. VloedaanzoekPeter van den Ouden (Vrouwenpolder)

Vloed vindt Vrouwenpolderwel een aanzoek waard

als je ziet hoe gretig en begerig hijelke dag het strand op gaat

als je ziet hoe ver de golvenelke dag het strand op rollen

als je ziet met welke mooie krullenze hier de Noordzee vullen

als je ziet hoe speels ze steedshet strand bereikenhoe ze echt op kinderen lijken

als je ziet met hoeveel spijtelk klein plasje droogvalt en verdwijnt

ja, vloed vindt Vrouwenpolderecht een aanzoek waard!


45. Zijn Verzameld WerkPeter van den Ouden (Veere)

Soms hangt een zwaluwzijn verzameld werkin een donker nisjevan De Grote Kerk.


46. Zeeuwse ZeeVanneste Wilfried (IJzendijke)

Wat voor bijzonders heeft de Zeeuwse zeedie komt en gaat; ebt en vloedt;sleept in golven lege overvloedkleine krabben, schele schelpen met zich mee?

Wat voor bijzonders heeft de Zeeuwse zee,die verdeelt en mensen scheidten toch weer in elkaars armen drijft,ondergronds of vliegend met de vogels mee?

In mijn Zeeland vervloeit,door eeuwen stormende strijd vermoeid,de Schelde, onwillig kronkelend in de zee.

In mijn Zeeland poldert de zee en meanderttot er uiteindelijk niets verandert.Eeuwig blijft de zee, de zee, de zee.


47. Wit woonbootje in de vestPeter van den Ouden (Middelburg)

Wit woonbootje in een Middelburgse vestdoor generaties eendenop nestwaardigheid getest

maar nu door aalscholversstart- en landingsbaan gewordenom daar met uitgespreide vleugelshun rooftocht af te ronden


48. Fietser op de zeedijkPeter van den Ouden (Westkapelle)

Hoe sterk is de Zeeuwse fietserdie op de Westkappelse zeedijkzelfs bij windkracht negenfietsend weet te overleven?


49. Mijn eerste groetPeter van den Ouden (Domburg)

Mijn eerste groetals ik bij Domburgweer de zee in gageldt altijdNehalennia


50. Veerse krekenPeter van den Ouden (Veere)

Rond Veere liggenstille kreken die eigenlijk nietsmeer doen danvan het Veerse landde stilte onderstrepen


51. Lief klein meisje op het strandPeter van den Ouden (Oostkapelle)

Zeg, lief klein meisjewat doe je op het strandmet al die schelpjes in je hand

wil je ze bewarenof de zee in dragenop je blote voetjesuit twee rode schoentjes

hupplend, dansendlangs de vloedlijn van de zeespeel je het spelder golven mee


52. SmidsbolwerkPeter van den Ouden (Middelburg)

Als vliedberg boven ‘t stadsgewoeldichtbij de Oostkerk, haar zo robuuste broerhet Kanaal door Walcheren als naaste buurSmidsbolwerk, een oase,groots en toch zo miniatuur

Vijf trotse, waakse huizen naasteen intiem omhaagde Hof van Edendirect nadat je langs de kleine hellinglangzaam naar boven bent gereden

Licht voelt het hart zich hierin haast volmaakte rust en hoger sferenmaar onderaan haar voet raastdagelijks het druk verkeer naar Veere.


53. Dikke BertaPeter van den Ouden (Middelburg)

Dikke Berta woont al eeuwenin het oosten van de oude staden heeft in al die jarenvan gelovigen ‘s zondags aanloop gehad

Ze heeft als naaste buurtjesHet Pannekoekenhuis en de moskeeen is daar nu al tijdenhoogst tevreden mee

Vanuit de hoogte houdt ze alles in het oog:het bolwerk met de vestenook eenden en zwanen ziet zemet elk jaar jonge nesten

Het liefst ziet ze toch jonge moeders lopenachter hun kinderwagenop een gouden toekomst hopengeneraties heeft ze al zien gaanook ‘s avonds laatheel romantisch bij een volle maan


54. KustmistPeter van den Ouden (Vlissingen)

Wanneer het aan de Zeeuwse kustzwaar mistdan zoekt het land de zeeen roept de zee de kust.


55. Middelburg mijn stadPeter van den Ouden (Middelburg)

Hier kun je als je wilteen terrasje met een biertjemaar ook een steegje, vestjeof een bolwerk pakkenje in de oude binnenstaddoor een intiem marktpleintjelaten verrassen

en aan het eind van je bezoekstap je je auto of de trein weer inje hoofd, je tassen volspullen, vol herinnering

daarom: zolang de eend hierin de vesten grondeltde Lange Jan zijn hogelied verkondigtblijft Middelburg mijn stad!


56. Voetjevrijen aan de vloedlijnPeter van den Ouden (Vlissingen)

Onderaan de boulevardkun je aan de vloedlijnvoetjevrijen met de golvenals die speelshet strand op rollen

‘t lijkt een onschuldigliefdesspelmaar opwindendblijft het wel


57. De BoulevardmeeuwPeter van den Ouden (Vlissingen)

De boulevardmeeuw heeft vandaagbehalve zeebanketook bakjes friet gegetenen hij doorzoektna elke vloedwat door de zeeop het Vlissings strand gesmeten


58. De Klok van ArnemuidenPeter van den Ouden (Middelburg)

De Klok van Arnemuidengespeeld op het carillonvan onze eigen Lange janvraag mij niet hoe dat kan

toch klonk het alle urentot groot genot vanalle Middelburgse burendie luisterden vol nostalgieelke dag minstens een keer of drie


59. Vloedlijn-walkingPeter van den Ouden (Zoutelande)

Vloedlijn-walkingis een Zeeuwse sportdie al eeuwenlanghier beoefend wordt

vaak zondersoms met stokkenin broeken ofin rokken


60. In paradisumMart van der Hiele (Wemeldinge)

Ik kom via de vluchtstrook binnendrijvenen loods mijn onvervalst Germaanse rubberboot langs lege colaflessen, platte egellijkjes.

Over een loper van ontgeurde julikruidendendert een vracht aan Zeeuwse moederwoorden:ooriezer, weeltje, krukels, koenkelpot.

De camping aast op industrieterrein –ecotoerisme voor papieren boeren.

Hier was het lam een wolk tegen de dijk gebleven,hier zou nog ongebruikte dood gelegen zijn.


61. Akkers in de mistJusrine Swaving (walcheren)

De zon warmt de aarde op de veldenen uit de stugge Zeeuwse kleivervliegt de zilte damp tot grijze nevel.Boven de strak geploegde akkers,schuiven flarden mist voorbijals spoken witte wuven

Schoon schouwspel van land in nevelKlein eiland, achter de duinenkust,waar de westenwind de regens brengt,over het land dat achter dijken rusten waar de witte wuven dansenboven de akkers in de mist.


62. KonijnTheo Raats (Kattendijke)

dat in zijn onschuld meende aan de overkant te zijn

verwierf

een platgereden dood, vastgekleefd aan asfalt, nadrukkelijk geprofileerddoor Michelin en Vredestein

was na weken zo in de weg gesletendat het bijna kunst leek

alsof hij lag te wachtentot iemand hem begreep


63. Vol kleine madelievenPeter van den Ouden (Middelburg)

Een gazon vol kleine madelievendoor de lente als eeneerste sneeuw gezaaidgeven even de illusiedat iets zuivers van de winterin de lente wordt bewaard.


64. Het paradijs ligt om de hoekJ. Baas- Hazenbosch (Tussen Koudekerke en Vlissingen)

het paradijs ligt om de hoekik hol er zomaar heenmijn hond kwispelt zichrond en rondsnuffelt met zijn neus de grondgeen mens weet dat het paradijshier snel gevonden isalleen ik

ook mijn hondtoch houden wij niet onze mondof bek in zijn gevalwij toeteren, bazuinen rondroemen elk stukje, sprietje grondmaar onze ogen zijn van onsen zien wat niet een ander zietwant echt die ander ziet het nieten ruikt het nietzelfs voelt het niet

en na het paradijslopen wij weer terug naar huis


65. De Zeeuw is godMarten Janse (Groede)

[1]

Graven in de polder is opwerpen van dijkenScheppen uit nietsDe Zeeuw is god

Het landschap laat zichzien onder bewegendeluchten Ik durf mijnvoeten niet te bewegen

[2]

En zie de bui al hangen:zee boven land De polderbrandt van verlangenontvangt mij te gretig

Trouw aan zuidwesterhunkerend naar zoutop huid Argumentenvoor ongeverfd hout

[3]

De Vliegende Hollanderverpersoonlijkt de stormBindt mij vast aan de mastzonder was in mijn oren


en ik hoor hoe het bulderthoe de zeeën zich sluitenboven mijn hoofdLangzaam als een bloem

[4]

In de vliegende stormopenbaart zich het roerenvan snaren, aangeraaktals een kat om aandacht

Het land is zee: wijdsen oneindig Golvendvan en naar en van ennaar mijn onderbuik


66. Haar hete lippen naar mijn koude mondPeter van den Ouden (Goes)

‘s Winters op mijn fietsdoor de Goese polderraak ik soms tot op het bot verkleumdtotdat ik haar weer ziedan voel ik dater warmte komtvan haar hete lippennaar mijn koude mond


67. Vestingstad IJZENDIJKE. Een ode.Vanneste Wilfried (IJzendijke)

Op een dag, gebouwde stapels stenen,op weg naar eindelijk rust, zeg maar een huis,trof ik mensen, vriendschap in de genen,kwam ik, geleefd leven, eindelijk thuis.

Dit dorp, achtergelaten brok historische onzekerheid,op een doldraaiende, opwarmende wereldbol,over de Nederlandse- of is het toch Vlaamse?- identiteit. De grens voorbij, over de schreef, voorbij de tol.

Tussen polders klei en zand en schelpen waait de wind,wijzen pijlen eindeloze vlakte,naar de zee, tussen bomen op een erelint,waar eeuwen opgekropte melancholie in onder zakte.

Onder Hollandse wolken van lichte lucht,vliegen, verdreven uit uitgediepte Schelderusteloze vogels op een verre vlucht,de oren door hardrock toeterende schepen gekweld.

Op weg naar Emmaus, verzorgingshuis palliatieve emoties,zie ik, keurig zoals het hier hoort, twee kerken, gestaaldin dogmatische liefdeloosheid, kwezelend verlopen devoties,en 1 molen die langzaam wiekend om toeristen maalt.

Op de markt, onverzettelijke bronzen schaker: Maurits!Voor zijn soldaten, zoekend naar dolende Spanjolen blijft hij -er is geen weg terug- de gids,maar van wiens god, wiens gelijk, wiens idolen?


Het kanon, dementerend in tandeloze tijd,bewaakt in strategische vijfhoek, het verleden bolwerk,losse flodders fietsers over Staats-Spaanse linies, wijd en zijd.Hier word ik oud, hier is mijn huis, hier komt mijn zerk.


68. Zaterdagmiddag en novemberNeeltje Maria Davidse (Middelburg)

Met volle tas op weg naar een terras,voorbij de kraam met wirwar van te felgekleurde bloemen, het draaiorgel, de friteslucht dieeen waas van vet gelegd heeftover kleur en klanken,sieraden en bontjes.

De Markt is leeg De bomen zijn al kaal en nu pas zie je hoe schraal ze zijn.Ruïnes van mei veertig heeft men weg-gepoetst met leeftijdloze gevels, het stadhuis, uit een ansichtkaart geknipt,is haaks er op gezet.

Vers sinaasappelsap.Vlak naast me wordt gerookten Duits gesproken.Wat is het grijs vandaag.

Zaterdagmiddag en november.


69. Naar Zoutelande aan de zeePeter van den Ouden (Zoutelande)

Kom, haal me op en neem me meenaar Zoutelande, Zoutelande aan de zeeneem me mee bij vloed en ebin de zomer, in de herfst

laat ons langs de vloedlijn gaansamen bij een paalhoofd staanschelpen zoeken en ze vindenmet de golven dansen, springenals waren wij weer jonge kinderen


70. Zwaakse Weel(de)Peter van den Ouden (‘S gravenpolder)

Ooit stroomde hier de Zwakeals getijdengeul echt imposant.Wat wij hier zien dat ishet paradijselijk restant

De Zwaakse Weel, blauw-groene slingerdoor het Zuidbevelandse landeen zo verstild gebied volvogel- en insectenlevenin het omzomend riet:het rijk van rietzangertjesde fuut en karekiet

Kijk,daar is het steenuiltjedat naar zijn thuiswilgover het verstilde water vliegt.Hoor, boven ons klinkt het gegak van ganzenen op een steiger vist een hengelaarnaar al zijn eigen kansen.

De Zwaakse Weel, mijn wandelen mijn droomgebiedje maakt me zo aandachtig stildoor wat ik ruikdoor alles wat ik hoor en zie.


71. zo‘n dageef de jonge (oesterdam tholen)

Zo’n dag

waarop je niet kunt zienwaar lucht beginten water eindigt

met onderweg diffuus de pierenstekersop het slik

zo’n dagmet in de verte vaag de brug en torens van de stad

de sluis

gekrijs van meeuwen

zo’n dagwaarop je zeker weet

dit is mijn thuis


72. Lange JanPeter van den Ouden (Middelburg)

Nu kijkt Lange Janvanuit de hoogteneer op een studentenstad(had hij dat in zijn hoge wijsheidooit gedacht)?met boeken ziet hij zemet mappen lopenbij Bakker Barteen broodje kopenwant in een studentenstadworden bakkers hooggeacht

voor al die studentenhun hoofd vol dromenen vol idealenwil Lange Jan een baken zijnen ook wel hun hoge vaderal te zien vanuit de trein


73. marktFred Bergwerff (Middelburg)

Markt MiddelburgWaterplaatsDe rits van ´hooge heeren`Verscheurt het plein

De slager van de vleeshalHeeft twee stoelen neergezetKostbaar plaswater

DaartussenDe benauwde maquette


74. Een hangmossellevenPeter van den Ouden (Vrouwenpolder)

In mijn mosselleven is hetlang niet altijd fijntoch kun je altijd betereen hangmosseldan een muurbloempje zijn


75. PolderslotenPeter van den Ouden (St. Laurens)

Poldersloten, polderslotenwaar reigers trots en statig lopenkleine zangers, kikkers en insectenin het riet zijn weggedokenpoldersloten, polderslotenstraks trekt de polderhemel open


76. Zittend VissenPeter van den Ouden (Middelburg)

De reiger die door een pootbreukin een rolstoel is belandmoet nu voortaanzittend vissenlangs de waterkant.


77. de watertorenBea Ryckaert (Oostburg)

Magisch realisme in mineurwatertoren plengt dikke tranendie zich een sierlijke weg banenrollend uit geschilderde scheur

kracht van une goutte d’eauvereeuwigd op hoog niveau


78. ExcursieNeeltje Maria Davidse (Verdronken land van Saeftinge)

Als trage krabben zoekend naar een waterrand zijn we tot hier gekomen, het is eb.

Oerland is dit,slechts slik en water, ongeremde wind.

Maar soms vindt men na zware storm een scherf, een bot, wat splinters van wie leefden hier.

Vermoeden van een kom met voedsel, een kinderlach, een roep van man tot man,een vrouw die uitgedragen wordt,de baar deur naar de eeuwigheid.

En weten ook dat in dit land nu de getijden heersen.

Wij moeten gaan, het water komt weer op, de prielen lopen vol en onze tijd is om,de mensen hier zijn veilig in de vloed geborgen.


79. PredikerMartin Polspoel (Hulst)

nestelend in kale grijzenspelen klokken met een liedgalmend langs ‘het vage wijzen’staag symbool van luid verdriet

eens vlocht Cuypers nieuwe transenkroonde ’n spits het avondroodhogels maakten rondedansentot de nacht ter ruste bood

Zeus verdreef de klankuit lippen van een gouden mondhelser vuur kwam tot bedarentoen een rank te bloeden stond…

geknot,

gewond,

het nieuwe beelden, binden buigengeeft verten hun gezichtdoet van een taal getuigendie nimmer werd gedicht

aderen; stram, getorst en koelomarmd door betonnen vleesgeankerd in een vaste stoelbannen nu een oude vrees


als stormen beuken op d’ajouren veste stemmen schuilen in een bronzen huid:dan schallen wachters, acht, om ’t bestehet weerstaan aan vele goden,het onbuigzame karakter uit

bij ’t gloren vlucht een dreigend dieruit velden met gotieken vorenin lichtend’strakke lijn(Noord-Vlaamse sier?)penseelt de zon: ‘U, Toren!’

saamgesnoerd, met opgestoken kragentorsen engelen het hoogverheven kruismerk hun, vouwend, schouwend vragen:dat ooit ontwaken mag ‘die éne Dag’;verbonden met Gods Huis

zo tot uw bouwer reeds verwoordblijkt deze last een trouw gezel:een éénling slechts… of twee… ik tel…die jouw verkondiging aanhoort;

en ziet…vaag symbool van stil, heel stil verdriet.


80. Lange JanTanja Harpe (middelburg)

Ooit werd ik verliefdop je slanke postuuren al ben je van steenaltijd is er dat vuur.Wanneer ik je ziegeef jij me de tijdverbindt oud met nieuw jouw nabijheid verblijdt.


81. Zeeuwse BabbelaardPeter van den Ouden (Vlissingen)

Op een bankje bij de boulevardzitten altijd groepjesoude Zeeuwse babbelaarsdruk te praten met elkaar

over hoe ‘t ooit wasen ‘t nooit meer wordtwaar het allemaal aan schort

hier wordt geroddeld en geklaagdziekten en pijntjes doorgepraaten ook stoom afgeblazen

zo gaat dat hiervan vroeg tot laatzo wordt de oude dagtoch volgepraat


82. Bach in ZeelandPeter van den Ouden (Middelburg)

Als Bach in Zeeland was geborenzou je de getijdenals zijn cantus firmus horen


83. Watersnoodmuseum: herinneren, leren en vooruitkijkenPeter van den Ouden (Ouwerkerk)

Dit Watersnoodmuseum ligt volgestolde tranenvan alle nabestaandendie hier kwamen

De woeste zee rukte hungeliefden uit de tijdmaar zij blijven altijd onvergetenwant wat ooit ons geluk geweest israakt het hart, raakt de herinnering nooit kwijt

Zij die door de zee verzwolgenblijven altijd in ons levende herinnering brengt ze terugwanneer we alles durven herbeleven

Als je hier al die zwarte-februaribeelden ziethelpt dat ons bij het weervloeibaar maken van ons groot verdriet.

Naast het herinnerenkan de Zeeuw hier lerenzich tegen het waternog beter te verweren

Dan durft hij ook vooruit te kijkenover de duinen en de dijkendan durft hij in de toekomst te gelovenzijn ogen en zijn oren blijven danaltijd wijdopen.


84. De zin en nut van zorgenGijs Kamphuis (Cadzand)

Ik hoor de regen vallenDoor het raam dat open staatDe druppels vallen in de steeg Naast ons huisTerwijl jij zachtjes slaapt

Ik luister naar de regenDe lente komt weer laatDe bomen versterken het spattenAls ze de regen vangenTerwijl ik zachtjes praat

Over welke kant te gaanLinks of rechts weer morgenWelke stemkleur van mijn klankPast goed bij zin en nut van zorgenDe reden van ons aards bestaan En als God niet bestaat wat danTerwijl ik dit zo overdenkHoor ik het water op de vensterbank

Een donder in de verteEen auto raast voorbijWaarom onweert het meestal ’s nachtsZodat ik niet kan slapenNiet dat ik nu echt dromen kanOp deze lente nacht in mei


Als de kerk vieren slaatEn ik mezelf verveelNiet uit bed dan wordt jij wakkerDus dan maar weer de laatste drupDie gestopt is in de luchtMaar de volle taken zorgenNog steeds voor een regenvlucht


85. Veere bij dichte mistPeter van den Ouden (Veere)

Bij dichte mistblijft van het zichtalleen ‘t gedichtop Veere


86. Met snelle NorenPeter van den Ouden (Veere)

Ooit stapte ik op mijn fietsmet snelle Norenmaar raakte onderwegnaar het ijs der Veerse krekenvan top tot teen bevroren


87. Kyrie EleisPeter van den Ouden (Westkapelle)

Toen we laat in oktoberover de Westkapelse zeedijk fietstenklonk vanuit een een donkere najaarshemeleen duizendvoudig kyrie eleisvan zwermen vogelsnet begonnen aan hun verre reis


88. Landschap geschapen voor de fietsPeter van den Ouden (Colijnsplaat)

Een polderlandschap als geschapenvoor de stilte van de fietstwee smalle wielen, een klein stuureen slank zadel met daaropeen Zeeuwse boer die tot de einder ziet


89. Zachte ManenPeter van den Ouden (Vrouwenpolder)

In de zachte manen,sierlijk golvend,van het blonde paardblijft iets diep ontroerendsvanuit het paradijs bewaard.


90. Tholeneef de jonge (Sint Annaland)

Stilte hangtverpakt innevelover polders

bedauwde veldendampenin de ochtendzon

bekennen kleur

liggen laterschaamtelooste blozen

in dit land van rust en stilte

land van wind en water


91. Filosoferen aan de boulevardPeter van den Ouden (Vlissingen)

Zo varen de scheepjes voorbijzo varen en zo gaan ook wij


92. Verdronken landTineke van Eeuwen (Colijnsplaat)

Jij Zeeuwse schone, ziltig zoet Jij bronstige schor des overvloeds Gij moeder van ’t blauwborstbloed Ik bemin uw slikgras barrevoets

Gij pleisterplaats van visjesdief

Laten we klateren, schateren laten we Nehalennia behagen. laten we water naar water dragen

mijn lieve, lieve zeerosbief.


93. Zondagmorgen rond de OostkerkPeter van den Ouden (Middelburg)

Eentje voor vroege vogelsklokken en een verre merelmaar ook de dominee deed mee

toch was de Dag des Herennog maar amper uit de veren

maar voor wie nog sliepbestond die vroegezondagmorgen niet


94. OesterschelpenPeter van den Ouden (Westkapelle)

Dozijnen leeggegeten oesterschelpenop de Westkapelse dijk:bergen afval van een orgiein het meeuwenkoninkrijk


95. De Kop van SchouwenPeter van den Ouden (Haamstede)

De Kop van Schouwenis een kop om van te houenal duizend jaar onder het zanden altijd met haar gezichtvooruitstrevend naar die ene kant

De Kop van Schouweneen echte uitkijkkopmet op het duin een vuurtorenmaar ook weerbaar, wuivend helm erop

De Kop van Schouwenis een kop die houdt van zouten ook van zeebanketeen kop die als het hartje winter issoms een witte muts opzet

De Kop van Schouwenis een kop waar generaties meeuwenal hun meeuwennesten bouweneen kop waar ‘s zomersduizenden de stranden vullenmet gebruinde lijven temidden vanal hun meegebrachte spullen

De Kop van Schouwenis ook een kop waar men nooit meerrustig met de ogen dichtals een februaristormweer aan de kusten ligt


Kop van Schouwen met je overbrede duinenwaar je je overal kunt verschuilenen je met de winden mee kunt huilen

Kop van Schouwenmet je oude, soms bezorgde hoofddat toch altijd in de toekomst weer gelooft.


96. ErnemuBep Grootendorst (Arnemuiden)

De mannen hebben nog dat stoere sterkevan oeroud vissersvolk, ze groeiden grootals ketelbinkies op hun vader’s vloot,leerden bij weer en wind met stormkracht werken.

Zes dagen zee en zondags tweemaal kerken.Gemeerd lag dan hun schoongeschrobde boot.Hun vrome vrouwen blij, maar wie vergootgeen tranen bij de namen op de zsrken?

Tijden veranderen en daardoor varenmoderne schepen nu van elders uitmeer safe en sneller dan in vroeger jaren.Nog op de boor bevriest men heel de buit.Vrijwel gelijk bleven de zilte barenmaar vis ... kost onderhand een lieve duit!


97. Dichter bij het land van herkomstTheo Raats (Kattendijke)

Dit is het gedroomde land. Schuilplaats voor de geest,met melancholisch zicht op wat vanzelf verdwijnt.

Hier ligt de bron. Het water, in een muur van lichtdat alle sporen wist. Intussen wordt geluk gewoon.

De dagen sluimeren voorbij. De winters worden langeren de hond strekt zich tevreden voor de open haard

alsof het in mijn hoofd niet stormt. Achter ramen heerst de chaos. Op mijn tafel liggen woorden

fijngestampt en fijngemalen tot een brouwseldat vertwijfeld lijkt te rijmen tot het eindelijk berust.

Misschien is dit wel wat men wanhoop noemten tegelijk ook hoop. Hier, aan de rand van het gedroomde land

waar felle wind zich op de wolken wreekt.Waar ongemerkt de zoute lucht je laatste weerstand breekt.


98. wind altijdeef de jonge (Poortvliet)

Wind waait hier altijd over polders, tegen bomenwortels west, kruinen oost

want wind komt hier altijdvan over het waterover dijken vol schapen konten west, koppen oost

wind fluistert hier zachtjesstreelt huid, speelt met haren zwoegt, briest, buldert valsop de dijk langs het water

want wind, wind komt hier altijdvan over het water, meest uit hetwesten en blaast richting oost


99. Zeeuwse AlpenPeter van den Ouden (Vlissingen)

Ik weet nog goedhoe ik als kind altijdde grote wolken teldeen ze vaak zag alsZeeuwse Alpen bovende donk’re Westerschelde.


100. zandkorrelsTanja Harpe (oostkapelle)

Het strand van Oostkapelle

Woordloze stiltekrullende golvendoorgaande beweging zilte druppels op het strand.

Laat mij maar lopen langs de zeegeluid van golven in mijn orendan gaat de onrust van mijn zielin duizend voetstappen verloren, hier word ik weer opnieuw geboren.


101. sonnet van een venusschelpWim Oudesluijs (Ouwerkerk)

als een dominicaan lig ik hierte wachten op mijn lotinmiddels dof en botverscholen tussen zand en wier

mijn blazoen is zuiverkenteringen hebben mij gekweldsoms met ’t grofste geweldvoor één ding voel ik huiver

een spa of een riekmaar niet voor een kleintjedie in mij de zee ziet

’t liefst een mooi meisjenog zonder verdrietlaat dat zijn mijn laatste reisje


102. De PaardjesNeeltje Maria Davidse (Middelburg)

Ze lopen getrouw elke dag in het spooren doorkruisen het hart van de stad,de hoofden gebogen en oogkleppen voor.

Via marktplein en kades, langs huis en kantoor,over straten vol zon of kletsnat,ze lopen getrouw elke dag in het spoor.

Toeristen genieten, hier kwamen ze voor:het paardenspan met hen op pad- de hoofden gebogen en oogkleppen voor –

trekt een paardentram vol met aandachtig gehoorvoor de gids. En de paardjes? Zij kennen de stad,ze lopen getrouw elke dag in het spoor.

Vele malen per dag en de hele week doorklik-klakken hun hoefjes, zijn zij weer op pad,de hoofden gebogen en oogkleppen voor.

Zij zien echter niet waar ’k mijn hart aan verloor,Zij zien enkel straatkeien, hobbelig, glad.De hoofden gebogen en oogkleppen voor,zo lopen ze trouw elke dag in het spoor.


103. Vuurtoren in WestkapellePeter van den Ouden (Westkapelle)

Wat een hoogmoed bijzoveel nederige rode dakenvan uw hoge trotsging in de loopder jaren niets verlorenUw lichtend hoofdbergt nu een zee van schependie uw stralenbundels zagen


104. Aan de ScheldeMaria Suzanna Luteijn (Vlissingen)

ontnemen ochtendnevels zicht op andere kantenstoeien kleine golfjes voor de boegenweten stoere mannen wel van wantenals loodsboten door golven ploegen

krijst in ruime luchten meeuwziet in het verschiet jouw laatste frietop het Bolwerk staat fier die beroemde Zeeuwontlokt het lome zand de andere een geeuw

daagt een storm het water uit tot dansenmoeten kleine scheepjes zich in haventjes verschansenzet Vlissing ‘s windorgel bij het Nollestrandeen Verlag van Bach naar eigen hand

flikkert in de verte een lichtBreskens vuurtoren nog net in zichtschuimend meisop op de strandenmaken kwallen blauwe veekranden

is de wijting een heerlijk dinggauw gemaakt tot kibbelingligt bij iedere krommingeen andere kleur betonning

overspoelt de vloedhet blaaswier zoals het moetbreken op het basalt de golvenword je door het zand bedolven


meurt een krabbenschaaltje in je handsmeden mist en water bandis het opgedroogde zout niet gedweeonontkoombaar neem je ‘t mee

vindt bij de oever een vogel graffakkelt aan de overkanten Dow wat afin de late avondzonkiest container lijn met bron

staat een eenzame visser op het stranddartelt de jonge hond nog door het warme zandmaar bij het donker worden van de nachtis ze langzaam opgeslokt in haar pracht


105. Zwijgen met elkaarPeter van den Ouden (Vlissingen)

Groepjes meeuwen zittenop de glooiing van de boulevardkoppen in de winddiep in hun kraag gedokeneensgezindte zwijgen met elkaar


106. Domburg op zijn zeeuwstPeter van den Ouden (Domburg)

‘s Winters aan het strandbij winderig weeris Domburg op zijn zeeuwsten zijn de luchten ookhet allermeeuwst


107. Golvend GraanPeter van den Ouden (Vrouwenpolder)

De wind heeft inhet golvend graanhet eindloosdeinen van de zeein blond korennagedaan


108. RietkraagpretPeter van den Ouden (Westkapelle)

De oever van de kreek heeft netzijn rietkraag opgezetzijn wijde jas vol vogel-broed- en binnenpret


109. GrenslindePeter van den Ouden (‘S gravenpolder)

Bejaarde boom die generaties overspanteen baken en een rustpunt ookin het Zuidbevelandse landeen boom die naast veel vogelsook de gedachten en de dromen bergtvan allen die dit driepolderpunt passeerdendie hun wegen verder gingenof hier keerden


110. OosterscheldeJacques Rouw (Zierikzee)

Onschuldig ogend wijd water,soms zichtbaar oeverloos,steeds begeleid door vreemde luchten:onbegrensde, onvoorspelbare.Maar altijd vol verten en voldoende ruimteom al je dromen op te slaan.


111. Rondom De Stenen BrugPeter van den Ouden (Goes)

Zondagsdichters in de middag komenin taal over De Brug,de Stenennaar de voor woorden, kopersingerichte Tuin, De Koperenterwijl in het lentelijke Goeseganzen met hun pennensierlijk in de grachten schrijven


112. BolwerkenPeter van den Ouden (Middelburg)

De allermooiste omsingelingdie onze oude stadal eeuwen heeft gehad

een golvend halssnoerom de stad gelegd

waar al wandelendechte liefde uitgesprokenmaar ook ruzietjes beslecht


113. Blote damesvoetenPeter van den Ouden (Neeltje jans)

Zes paar blote damesvoetenwandelend aan de vloedlijnvan een dagjehelemaal niets hoevenen niets moeten


114. Paalhoofd met MosselbroekPeter van den Ouden (Westkapelle)

Een paalhoofd met een mosselbroeken zeepokken als ondergoed


115. Rond NissePeter van den Ouden (Nisse)

Ben op een dagje met de treinin ‘t Goese neergestrekenheb na de Goese binnenstadook even in De Zakvan Zuid-Beveland gekeken

eenmaal in Nisse aangekomenzag ik daar in een flitshet landschap van mijn dromen:hollebollige weiden met daarineen groepje koeien naast een wittemeidoornheg in paradijselijke bloeialsof er op die lentemiddagrond Nisse een frisse Pinksterwind woei


116. BeeldbepalendPeter van den Ouden (Nisse)

Wie schapen echt goed kentweet dat ze in het Zuidbevelandse landschapgraag poserenals beeldbepalend element


117. zandewoud scheifes (Zoutelande)

dit strand heeft geen zandvoor kastelen of een kuilgeen gasten voor de zonen de verkoelende zee

dit zand is het strand voorbijland, water en luchttoegeknepen ogen vangen het lichtdat grenzen trekt tussen lopen, zwemmen en vliegen

met een korte aanloop springt de dag in schemeringen het strand in avondland


118. Lange Jan en Malle BetjePeter van den Ouden (Middelburg)

Lange Jan en Malle Betjezijn ooit gelukkig getrouwdin de oorlog zwaar beschadigdmaar in volle glorie weer herbouwd

Hun hoofden waken boven de daken van de stadze kijken samen uit over De Grote Markten alles wat ze zien wordt in hun hoog geheugen opgeslagen:al wat er is gebeurdin goede en in kwade dagen


119. SneeuwbuiWim Oudesluijs (Zierikzee)

Lavendelnevel, gedrapeerd doorijsblauw lantaarnlichtop late avondsneeuw.Slokt alle kleurenvan burgerlijke huizen.Die in een verleden,door een regen van zonnestralenhun verf hadden verkregen.


120. DijkWim Oudesluijs (Ouwerkerk)

Vette slik en donkere modderzwart basalt en grijs cement.Behangen is mijn terpmet mossel, oester en schelp.

Getergd, gebeten en geslagen,door stromingen van helder water.Mijn glooiing bedekt met glinsterend zand,m’n kop gekroond soms met muralt

Kalveren, lammeren en meeuwen;mijn bezoekers, ach mijn vriendenbemesten mijn kapsel dag en nacht,in een opgelegde maar waarachtige wacht.


121. Bankjes langs de boulevardPeter van den Ouden (Vlissingen)

Bankjes langs de boulevardwaar de mensen zitten, hangen, liggenbankjes langs de boulevardwaar je gebakken en geroosterd door de zonals de boulevard jouw favoriete pleken jouw dagelijkse eindstation

Bankjes langs de boulevardtriest en grauw na zoveel regensoms met druppels van een groot verdrietdat een Vlissinger met zijn hondjeaan een lijntje doorgaans helemaal niet ziet

Bankjes langs de boulevardwaar wordt geflirt enzelfs bij windkracht zevenvol vuur de liefde wordt bedreven

Bankjes langs de boulevardwaar door kijkers schepen scherp bekekenen tot hun kleinste stipjes nagestaardwaar een maritiem verlangenwordt gekoesterd en bewaard.


122. StrandstapPeter van den Ouden (Oostkapelle)

Hoe het strand heel evenonze stap bewaartde tijd stilzetde vloed hem uitwisten hoezeer ditieders leven is.


123. Ganzentrek in de PrunjepolderPeter van den Ouden (Serooskerke schouwen)

Vlak voor de grote trekkregen bij het wiekenplotseling alle vleugels stemen gakten alle ganzenin de Prunjepoldereen duizendvoudigyes, we can!!!


124. Fluitenkruid als jonge bruidPeter van den Ouden (Nisse)

Hier op de bloemendijkenlangs de slotenheeft het jonge fluitenkruidal wekenlang geflotenen vouwde al haar schermen open

Straks in haar wittebroodswekenzal het bruidswit van de schermenzelfs het jonge groen hier overstemmenen met al haar ragfijn kantzal ze beeldschoon bloeienin ons Bevelandse land


125. Verdronken landMart van der Hiele (Ellewoutsdijk)

De schorren zijn dicht, op manshoogtebrak herfst uit. Licht staat te verkleumen,het sterft hier van heimwee naar leeuwerikzomers.

Het vriest op de dijkrug, ik uit me aflandig en hees, stel mijn oog in op zeegang, ontketen vast ankergeluiden,

een woord op zichzelf als: herbergzaamen sticht tussen spiernaakte wandenuit wrakhout en meertouw eenvogelbewaarplaats.


126. Herinnering aan een strandwandelingJustine Swaving (Westkapelle)

Wolken boven de duinen overal het geluid van de zee en de wind over de branding droeg uit verre verten de silhouetten van schepen over de horizon mee

O!Troost van vrede en stilte als het strand verlaten is met krabben aan de waterkant en tussen schuim en schelpen, meeuwen bij een dode vis

Diep in gedachten verzonken, samen over het stroeve strand. In gesprek zonder te praten, en verwaaid door de wind namen we die rust met ons mee Alleen ons spoor in het zand hebben we achtergelaten


127. KlaproosjePeter van den Ouden (Oranjezon)

Van Doornroosje en Roodkapjehad Klaproosje nooit gehoordmaar als bloedmooieendagssprookje in het korenheeft ze iedereen bekoord.


128. Kievit boven Het ZandvoortPeter van den Ouden (Middelburg)

Een kievit die op zijn vluchtvanuit de lucht Het Zandvoort zagwist dat het weer vogelexcursie was die dag

want zag groepjes vogelaarsmet fiets en kijkerhun ogen vol nieuwsgierigheid en ijverwaarmee hij werd geobserveerd-die dag werd in Het Zandvoortveel genoten en geleerd-


129. Finalementwim oudesluijs (Flauwrens)

hoe oud ik ben?minstens tien jarenmijn best gedaan heb ik welontkomen aan vele gevaren

het voorjaar dient zich nu aan‘k zie het door mijn grijze hemeldakeen kreeft als ik, zal spontaangaan zoeken naar een ander onderdak

voor de visser op de vluchtme achter rotsen verschuilenmenukaarten zijn nu geducht‘k zal snel mijn omgeving verruilen

tegen een heldere bak met waterergens in een restaurantik zal zilte tranen moeten latenwanneer ik word opgevist door de gerant

hij zal me richting keuken dragenwaar een pan bouillon staat te kokenik zal me verschrikt afvragenof dit mijn lot is, tot hier gekomen

ik weet me zeker nog te verzettendoor te slaan met mijn staarteen kokend bad zal niet belettendat mijn trots mij verlaat


130. De LeeuwentrapPeter van den Ouden (Vlissingen)

Zwoegend op de steile Leeuwentraprichting boulevardga je steeds meer in het Zeeuws devies geloven:ik worstel en kom-zij het hijgend- boven.


131. Verzachtende OmstandighedenPeter van den Ouden (Westkapelle)

Op mijn fietsjevan de Westkapelse zeedijknaar benedengeniet ik vanverzachtende omstandigheden:de wind, de zon,wat schapenwolkjesen een buitjefrisse regen.


132. Neele JaoneBep Grootendorst (Domburg)

Vergezeld van haar hondjeen een mandje met fruittuurde ze maarwachtte ze daarop hun thuiskomst.

Wakende moederwachtende vrouwals uit steen gehouwenmaar vol vertrouwenuitkijkend.

Ze werd een symboolmeer nog, Godinvoor wie de gevarenvan d’onstuimige barendurfden trotseren.

Romeinen kwamenzagen en namenDapp’ren en bangendeed ze verlangennaar moeder thuis.

Ze verhaalden van haaren vertaalden zowaarhaar naam in LatijnRomeins zou ze zijnNehalennia.


133. Lange JanTanja Harpe (middelburg)

Torenhoge trouwe wachtermijn hart klopt sneller in jouw buurtje bent mijn baken als ik terugkeerje diepe klank maakt we weer zachter.

Geen spijt dat ik ooit voor je viel.Omringd door statige gebouwenAbdijplein, Zeeuws Museumpracht ben je een vangnet voor mijn ziel.


134. SchelpjePeter van den Ouden (Oostkapelle)

Dit vingerhoedje van de zeedraag ik altijdin mijn binnenzakjemet me mee.


135. Weel aan BrilletjesdijkPeter van den Ouden (Nisse)

Groot wiel van waterin onze taalals wiel of ook welweel bewaarden voor onsals was het heeel natuurlijkals een droom’rig meerin natte weeldein het landschap neergelegd.


136. StrandplezierPeter van den Ouden (Veere)

De plezierfactoren van het strandzijn: het aantal schelpenplus het aantal golvenmaal het aantal korrels zand


137. Pootje badenpeter van der Graaf (Zoutelande)

hoog. De schelpen kruien hier hoger samenkijken gebroken neer op strand en zeevinden in duinen rustplaats. knisperen danzoals dode mensen soms doen

laag. het getij legt het strand het zwijgen opde zee rond je en rondt jepas als je door gaat, kun je terug en verdereb is dan slechts een opmaat naar vloed

hier stopt de zee, laten duinen de zee beginnen grensstrook. niemandsland. water. weg.


138. DreischorDick van Welzen (Dreischor)

Het verzwegen eiland bloeitop ingehouden veldenblauw vlas, donsgeel rapsen achter het hermetisch rietklapt de rode roos

de tijd gaat er voorbijop zachte voetenzo keerde ik terugin deze vroege eeuwvan een verdronken grenstussen water, schorrenen schaars schapenland, beschermddoor wolken van grijs lood.


139. VooruitblikAukje-Tjitske Dieleman-Hovinga (Zaamslag)

Door de dauwdruppel de wereldEenzame bomen bruin en kaalSterk uitvergrootWindbrekers gericht naarDe eeuwentellende dijk waarOude foto’s werden geboren

Hier, doorweekt van het leven en de dauwWeet ik: hier zal het zijnDit land, deze tijd, maar dan jaren later

Voel het vocht langs de plantHet donderen van het onweerHet doorbreken van de waterzonEen machtig trillen over zwarteKlei dat plakt en neemtEeuwenlang tonen absorbeertEeuwenlang gehuld in zwijgen

De takken waaien hun treurzangof lied van hoop - niet langerkan ik het verstaan


140. De Tover van zijn CarillonPeter van den Ouden (Middelburg)

Wie rond De Lange Jangeboren en getogenkijken op en houdenheimwee naarde hoge tovervan zijn carillon

waarop alle urenslaan en gaangaan om en om en omom nooit weeromweerom weerom


141. PasenTheo Raats (‘s Heerenhoek)

’s Heerenhoek, veertig jaar later

Het landschap doet vermoeden dat het jonge jaar volwassen wordt.

De wind smaakt hier al eeuwenlang naar tarwe met een toefje stront

waar je ongemerkt van gaat houdenlang voordat de oogst begint.

De laatste Amac is begraven. De fabriekrest enkel wachten, tot ook zij verdwijnt.

Wel klokgelui, gevuld met eieren,door het Roomse Rijk beloofd

en bloeiend gras, de geur van regenen van hoop.


142. WindjeleunenPeter van den Ouden (Vlissingen)

Windjeleunenje doet het met je rugtegen de wind inzelfs bij windkracht tienwie niet weg is is gezien

windjeleunen leunen maarje doe het met elkaarwindjeleunen windjeleunenwindjeleunen op de boulevard


143. Klein ZandkorreltjePeter van den Ouden (Vlissingen)

Klein zandkorreltjediep in een naveltje belandsprak ‘s avonds laat nogvan een hete liefdeop het zinderende strand.


144. WESTDORPE, ONS DORPAnnie Vergouwen-van Unen (Westdorpe)

Dat Zeeuwse dorp was voor ons grootsMet herenboeren! Van Waes Boodts,Maar onbekend maakt onbemind...Men kent Axel en Sas-van-GentWestdorpe in vrij onbekendMaar zeer beroemd voor ons als kindOns dorp, een lange, rechte dijkWas Hollands, Belgisch tegelijkEn onze ouders echt geen ZeeuwenTwee uiteinden, zo ver van huis, Van Zwartenhoek tot aan PassluisVoor ons een wandeling van eeuwen

REFREIN: EN NAAST HET SCHOOLPLEIN VAN ONS VADERHET HUIS VAN ONZE KINDERTIJDAL LIJKT HET KLEINER MET DE JARENHET GROEIT IN WAARDE METTERTIJD

Het schooltje van Juffrouw CelieIs goed voor pure nostalgie:De tranen als je griffel brak...Het achterplein voor ons vertierCamiel zijn zondags bakske bierEn Peet de Buck op zijn “gemak”Ons mama heette daar MadamEr reed zowaar een echte tramEn F.C.RIA was van Rome???Ons Lena hield zoveel van onsEn Tante Mar die had bonbonsEn eikels groeiden daar tot bomen! REFREIN:


Naar het kanaal tesaam, te voetMet negen man, een flinke stoetWat was je met een ijsje blij...Soms koffie smokk’len in den BelsJe welkom voelen bij Tant- ElsEn babbelaars die smulden wijEn elke keer maar weer naar ‘t SasOmdat daar alle luxe wasHet zwembad, tandarts, kleren kopenMet zelfs een heuse bioscoopEn steeds maar weer de stille hoop:Is deze keer de brug niet open...REFREIN:

Al is ons dorp dan niet beroemdOns huis wordt met egards genoemdIs inderdaad gepromoveerd...Als een museum ingericht!Dat was het aan zijn stand verplichtZo voelen wij ons ook vereerd...Is ‘t aan de Kreek nog steeds zo fijn?Zouden er al rotondes zijnEn snelheidsdrempels opgeworpenDe oude foto’s zijn vergeeldMaar wij bewaren trouw het beeld:Ons eigen - authentiek - Westdorpe! REFREIN


145. Licht ontvankelijkPeter van den Ouden (Oostkapelle)

Heel licht ontvankelijk voorwater dat met stenen praathet fluist’ren van de winddie door de hoge bomen gaat

en toch ook zo vergankelijkals ‘t blad dat de rivier af drijftde flinterdunne vleugel van de vlinderdie hier maar heel even blijft.


146. Graansilo BreskensBea Ryckaert (Breskens)

Nieuwe Testament in havensilo’s Bijbelse beeltenissenvan vijf broden en twee vissensymbiose van eten met laven

geen honger of droogtevis en graandruppel of traanop eenzame hoogte

dank aan Johnny Beerensdie Onze Heer is


147. jijBoris (Vlissingen)

gister in de klastoen het hoog water wasalthans aan jouw broek te zienzo’n beetje om een uur of tienvond ik jou de allerliefsteprecies toen Joost zo niesteik hoop dat ik bij ebdat gevoel nog heb


148. Een vlucht ganzenPeter van den Ouden (Goes)

Een vlucht ganzen‘s avondslangzaam dalendnaar het Goese landgeven aan het landschapeen dimensiedie het aanvankelijk niet had.


149. Zeeuws MeisjePeter van den Ouden (Zoutelande)

Een dijk van een dijwas zij zo weeldrigliggend op haar zij.


150. SchuimkraagPeter van den Ouden (Oostkapelle)

De witte schuimkraagvan de branding:heerlijk helderHeineken!


151. De oudste beukJoop Meijvogel (Haamstede)

Een duinpan bleek voor hem de beste plek om frank en vrij van nageslacht te dromen als rustpunt voor de grote vogeltrek was hij aan storm en bliksem vaak ontkomen

het frisse voorjaar deed hem weer ontwakenhet jonge blad schonk hem een fraaie kroonals wervelwinden dikke takken braken verscheen een rode gloed in lage toon

nog eeuwen had hij statig willen levenmaar werd geveld door zwammen in zijn zielde duinkabouters wisten het al evenen treurden toen hij plots ter aarde viel

hoewel zijn groen voorgoed is weggenomenzijn grootse bomen uit hem voortgekomen.


152. De Vismarkt (Zierikzee)Thom Schrijer (Zierikzee)

Hier wordt wat stil van tijd geworden isnog vastgehouden door een hek.

Kleine plek waar beeld na beeld zich terugverzamelt onder nieuwe bomen.

Rumoer en rauwe stemmen: de afgeslagen vis wordt weer voor levend geld gekocht.

Ook woont een manschap van zeevarendennog hier om steeds weer thuis te komen.

Weduwen en oude vrouwen draaien in hunhuisjes delen van hun laatste dagen om.

De wijding van wat blijven wil wordt hier somsnog gezocht en aangevreten door een vloed.

Wat was en overeind bleef spiegelt zich in kleine ramen op vandaag.

Mensen komen er nu graag om op een fotoachter ‘t hek te trouwen.


153. natuurmonumentenThom Schrijer (Burghsluis)

Ook in woord gaat hij ons voor, de gids, broze dingenvan natuur bij de hand. Wij lopen onder een hemelvan gewassen blauw over de dijk in een mens vergetenzomeravond uur.

Steeds meer karrevelden en inlagen schuiven aan ons voorbij, kluten en lepelaars herhalen zich, zeekraal,kwelbuizen en oude grondpatronen.

Zijn woorden zoeken hun plek in van zilt en woededoortrokken verhalen. In bodemdiepe dorpen keert het tijvan elke dag op dode schreden met berichten van de zee.

Tot hier het teruggedrongen land, de geschouderde dijk,lui water dat zich spiegelt aan een nagebleven uur,meeuwen, sterns, een tureluur. Gelig licht over voldongen,als een veelbetekenend, dun lachen.


154. De zak van Zuid-BevelandMaria Suzanna Luteijn (Nisse)

de stilte wordt er nog gevangenin de kronkels van de bloemdijk,vanuit het eenvoudig zwart wit deurtje kijken paardenogennieuwsgierig naar destadse fietser op het land.

op de kleine lapjes grondliggen de uien in rechte lijnen,langs fietsend,is de geur voor eveneen scherp doordringen voor destadse fietser op het land.

onder de midden op het landalleenstaande bomenzoeken schapen schaduw,liggen poelen te wachten op water, stil is de hoop bij de boer, niet bijde stadse fietser op het land.

rechte rijen lage boompjesvol met doorstooft rood,ritme in stammenmet blauw omwoeld gaas,het oude hout in kisten bestemdvoor de winterse openhaard van de stadse fietser op het land.


het goudgele graan toont zachtjes op de wind haar sporenbij het zaaien achtergelaten,wuiven landelijke lucht in de longenvan de stadse fietser op het land.


155. LoodsbootMaria Suzanna Luteijn (Vlissingen)

In deze woeste windwordt de afgelegde afstandgemeten van golf tot golf.Het water bestuift de boegkeert tot zijn oorsprong weer,duizenden fijne druppelsachterlatend op het raamvaart de stuurman even blind;dan gekomen bij het grote schip,schuurt langs het staalde ladder langszij in de luwte,behendig beklommen door de loods.De betonning beduid, de vaarweg verklaard, keert de loodsboot terug naar de veilige haven.


156. De OosterscheldeMaria Suzanna Luteijn (Goese Sas (Putti’s place))

Mannen lopen in dikke pakken,met zware flessen op hun rugom dertig meter diep te zakken,en ook weer terug.Voorzichtig gaan ze over het met groenig wier bedekt basalt,gevallen zijn, betekend: duik verknald!

Ze zakken in het water af bij ‘t kenteren van het getij,worden daar van sepias, brokkelsterren en baksteenane-moontjes blij.

Later,onder aan de dijk bij elkaaren met een pilsje in de hand,komt die schoonheid boven water.

Men had het vóór de afsluiting niet kunnen bedenkendat de Oosterschelde, ook beneden het oppervlak, zoveel plezier kon schenken!


157. De rode beuk bij de Villa in GoesMaria Suzanna Luteijn (Goes)

Mooie, markante boomgepokt, gemazeld, ondersteundsta je nog steeds in volle glorievoor de Villa potverdorie.Maandenlang de hete ademvan de gemeente Goesin elke oude knoest.Meer dan honderd jaar was je bewaard,maar toch niet met stipop de bomenwandelkaart...En toen met dat schimmeltje in de stamdeden ze je zelfs voor even in de ban.Maar ook met die dikwand tonderkregen ze jou er niet onder.Je haalde met je dikke bastnog alles even uit de kast.Gaf met je rode blad,de kapvergunning weinig vat.


158. op het landMaria Suzanna luteijn (Wilhelminadorp)

op het landis het geeltot aan de populierenrandverdwenen

het goudbruinvan het hoge maïssteekt niet langerin winderige wolkenluchtomhoog

het zonnig gezichtvan bloemenrandis verdortnog even domeinvan akkervogel

en overal ploegtde boerzijn land omtot regelmatige rijenglanzende Zeeuwse klei


159. AbdijpleinBep Grootendorst (Middelburg)

Door de poort gaan / heeft iets / vaneen heiligdom betreden / van proevenvan / en toeven in / een onvoltooidverleden / dat het heden / naar de toe-komst voert.

Met onbewust gedempte stem / fluiste-rend bijna / betuigen we /als vanzelf/ eerbiedig / hulde aan Zeeuwen uitvoorbije eeuwen / realiseren ons / datzij die na ons komen / net als wij/terug zullen dromen / op deze zelfdeplek / een and’re toekomst in.

Zeeland_8feb_v1

Documents

Transcript of Zeeland_8feb_v1