Zakelijke Gegevens.

De titel van het boek is ‘De poorten van Atlantis’. De naam van de auteur is Patrick Lagrou. De

uitgever is uitgeverij Clavis. Het boek is in 1992 verschenen en het heeft 168 bladzijden en het is de

eerste druk.

Samenvatting van het boek.

Ik heb het boek ‘De poorten van Atlantis’ gelezen. Het boek gaat over een walvis Hrünta, een witte

bultrug. Hrünta heeft van zijn voorouders de opdracht gekregen om naar Long Island te zwemmen.

Hier moet hij het dolfijnenkind Derby en het mensenwezen Marijn waarschuwen voor iets

gevaarlijks. Als Marijn de bemanningsleden van de Moby Dick leert duiken komt Derby, de dolfijn van

Marijn, Marijn waarschuwen dat ze mee moeten komen. Talitha, de vriendin van Marijn, gaat

uiteindelijk met de rubberen boot Derby achter na. Eenmaal bij het binnenmeer aangekomen ziet ze

in de lagune een witte bultrug liggen. Ze is vast komen te zitten, want het is eb geworden. Talitha wil

kapitein Johnson waarschuwen dat hij de bultrug los moet trekken met de Moby Dick. Als ze bijna bij

Johnson aan is gekomen valt de motor van het bootje stil. Ook hoort ze de Moby Dick alweer

vertrekken. De intelligente Derby ziet 2 mannen aankomen en zegt tegen Hrünta dat ze zo stil en zo

diep mogelijk op de bodem moet blijven liggen, want dit waren slechte mensenwezens. Als de walvis

geen lucht meer krijgt moet ze toch boven komen om adem te halen. De 2 mannen zien dat en gaan

andere slechte mensenwezens ophalen om een keer iets leuks te beleven. Ze nemen geweren mee

en elke keer als Hrünta boven komt schieten ze vele malen op de bultrug. Ze blokkeren ook de

uitgang van het binnenmeer zo dat als het vloed wordt de bultrug ook niet weg kan. Als Marijn naar

huis loopt komt ze een goede vriend tegen en zij rijden samen naar huis. Hij ziet wat er gebeurt. Kort

daarna komt de havenpolitie en zegt dat de slechte mensenwezens weg moeten gaan. Marijn belt

direct zijn vader Ben Jansen op en zegt dat hij onmiddellijk naar huis moet komen. Als zijn vader thuis

is halen ze met een boot de rotsen weg die de uitgang blokkeerde. Talitha kan blijkbaar het gezang

van Hrünta verstaan en zegt tegen de rest dat ze ons iets bijzonders moet laten zien. De bultrug gaat

voorop en Marijn en de rest van de groep achter volgen haar. Talitha en Jason, een goede vriend van

Marijn zijn vader, gaan met de bultrug naar de bodem en daar slaat de bultrug met zijn staart het

zand weg. Daar zien ze vier muren die elkaar kruisen met een schacht midden in die goud kleurt. In

die schacht ligt een koker. Ze vermoeden dat het een aanwijzing is van het verloren continent

Atlantis. Jason had blijkbaar doorverteld dat er een koker in de schacht. De volgende dag kwamen er

op Long Island hoge mensen van de Amerikaanse geheime dienst. Alles werd afgezet en niemand

mocht er komen om te duiken. Maandenlang stond er een boot met speciaal uitgerust apparatuur.

Toen de boot weg was werd het rapport bekend gemaakt. Daarin stond dat het allemaal onzin was

en dat je nooit moest geloven wat amateurduikers zeiden, want de geheime dienst had geen schacht

en ook geen koker gevonden. Marijn en zijn vader waren net het rapport aan het doorlezen toen

opeens Talitha binnen kwam gestormd. Zij had de koker in de handen. Blijkbaar had Hrünta de koker

eruit gehaald en aan Derby gegeven. Derby had hem aan Talitha gegeven. Ze maakten de koker los

en er zat een cilindervormig voorwerp in. Blijkbaar was het een gecodeerde test die alleen met

speciaal apparatuur gelezen kon worden. Professor Rogualdo had dat apparatuur beschikbaar en

Marijn zijn vader ging met de koker naar professor Rogualdo in Argentinië. Toen Marijn op de top

van de berg stond zag hij dat het schip ‘De Tierra’ in het binnenmeer was aangelegd. Hij wist van

Johnson dat het walvisjagers waren en dat was geen goed teken, want Hrünta zwom ook in de buurt

van het binnenmeer. Marijn belde Johnson en hij zou er binnen twee dagen zijn. Marijn en Talitha

mochten zelf geen actie ondernemen, want die lui waren te gevaarlijk. Marijn negeerde dat, want hij

wist dat ze Hrünta zochten en dood zouden maken. Marijn had het briljante plan om met een zware

Engelse sleutel een gat in de romp te maken. Voordat het plan gelukt was startte de motoren en voer

‘De Tierra’ het binnenmeer uit. Marijn en Talitha waren nog aan boord. Met het apparatuur aan

boord van het schip hadden ze Hrünta al in het vizier om dood te schieten met een harpoen. Net

voordat de kanonnier het schot loste liet Marijn de sleutel op de voet van de kanonnier vallen en zijn

hele voet verbrijzelde. Daarna saboteerde hij heel het kanon zodat ze de eerste tijd geen walvissen

meer konden jagen. Daarna sprong hij overboord. Even later besefte dat Talitha nog aan boord zat.

De volgende ochtend kwam de Moby Dick het binnenmeer invaren. Johnson was op de hoogte

gebracht dat Talitha nog aan boord was van de Tierra. Hij was erg boos en Marijn ging met slechte

gevoelens de Moby Dick op. Eenmaal aan boord begonnen ze allemaal te lachen, want ze hadden net

bericht gekregen dat Talitha van De Tierra was ontsnapt. Johnson had Talitha opgehaald en zag ook

Hrünta en Derby om de Moby Dick heen zwemmen. Talitha zei tegen Johnson dat Hrünta Johnson

alle illegale vissers zou wijzen. Als dat lukte zou Johnson mee gaan naar Antarctica. Hrünta wou

Marijn en de rest naar Antartica wijzen om Atlantis te zoeken. Op de Caribische Zee kwamen ze de

Polaris tegen. Een goed uitgerust schip met aan boord Marijn zijn vader en de professor. Ook was er

een rijke man aanboord. Marijn en Talitha stapte over op de Polaris en de Moby Dick ging even naar

de kust om daar voorraden aan te vullen. Daarna zou hij ook naar Antarctica komen. Marijn ging net

voor het pakijs met een ballon de lucht in om de Polaris de weg door het pakijs te wijzen zodat het

geen brokken maakte. Door de harde wind raakte de ballon steeds verder weg en de verbinding werd

verbroken met het schip. Er zat dus een verrader aan boord. Nadat Marijn het overlevingspakket van

de ballon had gehaald stortte hij op de grond neer. Die nacht overnachtte hij in een tentje. Die

volgende ochtend zag hij sporen van sneeuwscooters. Die volgde hij en kwam uit bij een poolbasis.

Hij klopte aan en de kanonnier van de Tierra deed open. Daar schrok Marijn van. Hij werd naar een

kamer gebracht en opgesloten. Om te ontsnappen kroop hij door een schacht. Daar ontdekte hij iets

bijzonders. Dat was een opslagruimte van het Argentijnse leger. Zij wouden Antarctica in bezet

nemen. De kanonnier wist dat Marijn zijn voet had verbrijzeld en wou wraak nemen. Ze kwamen

elkaar tegen in de werkplaats waar de schacht ophield. Net toen de kanonnier wraak wou nemen

blies Marijn vuur en de werkplaats vloog in brand. Hij vluchtte op een sneeuwscooter en werd

achterna gezeten door de andere aanwezigen van de poolbasis. Even later ontplofte heel de

poolbasis. Aan de kust van het pakijs zag hij de Polaris. Zijn vader wou hem redden maar de motor

van de rubberen boot viel uit. Hij werd uiteindelijk gered door Hrünta. Marijn en zijn vader gingen

met een duikboot naar beneden en zagen daar prachtig paars licht. Dat waren de overblijfselen van

Atlantis. De Tierra nam toen ze weer boven waren de mensen van de Polaris gevangen en gooide een

atoombom in het water. Even later kwam Johnson eraan om ze te redden. Hij bracht de Tierra tot

zinken en bevrijdde de bemanning van de Polaris. Talitha gaf de opdracht de atoombom bij Atlantis

weg te halen en heel diep in zee te gooien. Dat deed de bultrug en daarmee werd Atlantis gered.

Johnson ging de bultrug zoeken en ze dreef op het water. Talitha ondernam actie en begon te zingen.

Hrünta was alleen verdoofd geraakt door de schok van de atoombom. Hiermee was het verhaal toch

nog tot een goed einde gekomen. Dit was de samenvatting van het boek.

Op een dag zwemt de witte bultrugwalvis Hrünta de lagune van Long Island in. Ze heeft een boodschap voor de 'dolfijnkinderen'. Ondertussen is de boot is de boot (de Moby Dick) van een milieuactivist aan wal gekomen op Long Island. Omdat Marijn samen met ze gaan duiken leert een

man van de Moby Dick hem vuurspuwen. Daarna gaat de Moby Dick weer weg. Hrünta heeft Talitha de belangrijke boodschap verteld en ze brengt Talitha, Marijn en zijn vader en een vriend naar een plek. Daar vinden ze een cilindertje met een bootschap van Atlantis. De vader van Marijn gaat naar een geleerde in Argentinie om het te ontcijferen.

Marijns vader heeft al bijna de bootschap ontcijferd en gaat samen met de geleerde naar de plek. Ze

krijgen pech en een onbekende boot helpt hun. Maar eigenlijk plakken ze een bom onder de boot.

Die onbekende boot is van kapitein Olavsen, een gevaarlijke walvisjager. Ondertussen zijn Marijn en

Talitha op de Moby Dick aan het mee reizen om walvisjagers te grijpen. Midden op zee komen ze de

vader van Marijn en de geleerde tegen en ze stappen over. Marijn duikt en maakt de bom los.

Marijn moet in een luchtballon om de weg te wijzen maar raakt los en komt op Antarctica terecht. Hij

wordt gevangen door Argentijnen die daar een geheime basis hebben voor wapens. Zij werken

samen met kapitein olavsen. Marijn ontsnapt en blaast de boel op dankzij vuurspuwen. Hij komt

weer op de boot en samen duiken ze naar Atlantis. Alles is daar zo mooi dat ze hebben besloten om

alles geheim te houden. Als ze boven komen worden ze opgewacht door Olavsen en de Kapitein van

hun eigen schip en wordt er een bom neergelegd. Dan komt uit het niets de Moby Dick aangevaren

en redt hun. Hrünta neemt de bom in haar bek en zwemt er snel mee weg. Ze overleeft het en komt

weer terug. Dat is goed want anders is Atlantis er ook niet meer. Dan gaan ze weer terug naar huis.

De samenvatting wat groen is gekleurd heb ik zelf gemaakt na het lezen van het boek. De

samenvatting wat paars is gekleurd heb ik van www.scholieren.com afgehaald. Ik vond dat de

samenvatting van het internet niet genoeg op de details in ging. In mijn eigen samenvatting heb ik

zoveel mogelijk geprobeerd dat wel te doen.

Over de auteur

Patrick Lagrou is geboren op 1 oktober 1949. Op zijn 18e begon Patrick met het reizen. Hij woonde onder meer twee jaar op de Bahamas om de ‘blauwe gaten’ te bestuderen. De tropische eilanden spraken hem het meest aan. Hij heeft in Vlaanderen meer dan 900 dia- en filmvoordrachten laten zien. Zijn foto’s en films werden internationaal bekroond, en hij schreef ook honderden artikels en boeken voor volwassenen. Vele jaren was hij duikinstructeur, tot op een dag zijn dochter vroeg waarom hij nooit een boek voor kinderen had geschreven. In 1992 verscheen zijn eerste boek ‘Het Dolfijnenkind’. Sindsdien schrijft Patrick het ene jeugdboek na het andere.

Over het boek

Op de voorkant van het boek staat een walvis. De walvis wordt in het verhaal eigenlijk als held

beschouwd. Hij voert namelijk veel goede en gevaarlijke dingen uit. De hoofdpersonen zijn Marijn en

Talitha. Over hen kom je veel te weten in het verhaal. De schrijver laat ook duidelijk weten wat ze

denken. Ook redden ze Atlantis en Hrünta. De plaatsen die voorkomen in het boek zijn: de Bahamas,

Argentinië, Antartica, Caribische zee en de Atlantische oceaan. Het verhaal staat wel in

chronologische volgorde, want het is goed te begrijpen. Net als het spannend wordt, gaat ze over

naar een ander land waar zich iets anders afspeelt. Dit maakt het hele verhaal spannend. Het verhaal

is geschreven uit de ogen van een milieuactivist. Dit weet ik, want het verhaal loopt goed af. De

slechte mensen gaan namelijk dood. Het verhaal heeft een gesloten einde, want alles loopt goed af

en je weet ook wat er met alle mensen gebeurt is.

Leeservaringen

Onderwerp

Het onderwerp van het verhaal spreekt mij wel aan, want er wordt op brute wijze op walvissen

gejaagd en dat vind ik niet kunnen. Doordat er op brute wijze gejaagd wordt is het spannend en las ik

het boek graag zo snel mogelijk uit. Het heeft mij ook nieuwe kanten van het onderwerp laten zien.

Zo heb ik bijvoorbeeld geleerd dat walvissen in plaats van hele brute en gevaarlijke dieren zijn, juist

hele lieve en betrouwbare beesten zijn. Ik ben wel aan het denken gezet, want de beesten worden

op brute en illegale wijze dood gemaakt. Hierdoor zou je bij het volgende stukje vis kunnen denken

of het beest wel een mooi leven heeft gehad. Nee, ik had gedacht dat het verhaal heel anders af was

gelopen. Zo deden personages in het verhaal zich anders voor dan ik van tevoren verwacht had. Nee,

ik ben niet anders gaan denken over bepaalde onderwerpen. Het onderwerp wordt wel goed en

grondig uitgewerkt. De schrijver gaat goed in de details in en laat je vaak wachten als het spannend

wordt. Verder is het onderwerp verassend uitgewerkt. Dit heeft voordelen, want zo is het

spannender om een boek te lezen. Nadat ik het boek had gelezen had ik eigenlijk geen gevoel dat er

niks goed uitgewerkt werd. Alles werd goed tot op de details uitgewerkt. Nee, ik heb nog geen ander

verhaal over dit onderwerp gelezen. Wel heb ik een film gezien. Deze film heet ‘Free Willy’.

Gebeurtenissen.

Het verhaal blijft je boeien. Dit komt doordat het vol zit met spannende gebeurtenissen die je

dwingen om verder te lezen. Af en toe valt het verhaal wel stil. Doordat er goed op de details wordt

in gegaan, valt het verhaal af en toe wel eens stil. In dit verhaal gaat het om de gedachten en

gevoelens van de personages. Je komt veel te weten van wat de personages denken en voelen. De

gebeurtenissen hebben veel indruk op mij gemaakt. De meest ontroerende vond ik toen kapitein

Johnson het vissersnet met allemaal dode zeedieren naar boven haalde. De gebeurtenissen zijn niet

geloofwaardig en waarschijnlijk, want ik geloof nooit dat je met een walvis kunt praten en zwemmen.

De gebeurtenissen zijn niet herkenbaar, want ik ben nog nooit in zo’n situatie terecht gekomen. De

gebeurtenissen zijn ook verassend en origineel. Dit vind ik, omdat ik nog nooit een boek heb gelezen

waarin een kind kan praten en zwemmen met een bultrug. Nee, ik heb nog nooit iets meegemaakt

wat lijkt op de gebeurtenissen. Ik zou geen enkele gebeurtenis uit het verhaal mee willen maken,

want bijna alle verhalen zijn vervelend en gevaarlijk.

Personages

De hoofdpersoon is Marijn. Hij is wel iemand die voor je gaat leven, want als je denkt dit moet je nu

doen dan dat doet hij dat ook. De andere personages zijn ook erg levendig. Ik kan mij zeer goed in de

problemen en gedachtewereld van de verhaalpersonen verplaatsen. Ik zou wel graag op Talitha

willen lijken, want zij zorgt er voor een groot deel voor dat de bultrug het overleeft en daar heb ik

respect voor. De personages in het verhaal gedragen zich zoals het hoort. Marijn is een jongen en

doet stoer en Talitha is een meisje en zij is best verlegen en dapper. De eigenschappen zijn goed

verdeeld. Nee, geen een van de verhaalpersonen heeft me beïnvloed. Nee, niks heeft mij aan het

denken gezet. Ja, je komt genoeg te weten om het gedrag van de personages goed te kunnen

begrijpen. Nee, je hoeft nauwelijks iets in te vullen over het innerlijk van de personages. Dit komt

doordat de schrijver goed op de details in gaat. Nee, de personages veranderen niet in het verloop

van het verhaal. Ik vind geen enkele beslissing vreemd of onbegrijpelijk.

Bouw

Ik vind dat de gebeurtenissen vrij logisch op elkaar doorlopen. Het verhaal is spannend opgebouwd,

want als het spannend wordt gaat de schrijver snel over een ander onderwerp in het verhaal

beginnen. Nee, het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw. Dit komt doordat je het verhaal goed

begrijpt en daarom is het makkelijker te volgen. Nee, er zijn niet meer verhaallijnen in het verhaal

aanwezig. Het verhaal bevat ook geen tijdsprongen en terugblikken. Dit is goed, want naar mijn idee

wordt het verhaal dan vaak juist onduidelijker. Het verhaal past goed bij de beschreven

gebeurtenissen gedurende het verhaal. Het heeft een plezierig slot, want alleen de mensen met

goede wil blijven voortbestaan.

Taalgebruik

Het verhaal is makkelijk te lezen. Dit komt doordat er weinig moeilijke woorden worden gebruikt. De

zinnen zijn duidelijk te lezen. Het verhaal bevat over het algemeen vrij weinig moeilijke woorden

worden gebruikt. Het verhaal bevat weinig tot geen beschrijvingen. Dit is fijn tijdens het lezen van

het boek. Er zitten veel gesprekken in het verhaal tussen de personages. Dit vind ik plezierig, want zo

kom je meer te weten over de personages.

Recensie en eigen mening

Spannend Ik vond het een spannend boek. Ik had echt de neiging om nooit te stoppen. Dat kwam omdat je op elke bladzijde wel bleef hangen met een vraag hoe het verder zou gaan. Er gebeurde ook altijd weer iets wat je dan toch even moet aflezen. Er gebeurde ook soms actie. Bijvoorbeeld toen Marijn de kanonnier verbrandde en de hele boel in brand vloog. Daarna werd hij weer achterna gezeten door een stel criminelen op zo'n sneeuwscooters.

Leuk & minder leuk

Leuk: Ik vond het een leuk boek omdat er grappige dingen in gebeurde. Ik vind dat de schrijver het

goed heeft geschreven want als je het leest ga je helemaal op in het verhaal. Er is altijd wel wat aan

de hand op elke bladzijde. Als je het leest zie je alles voor je.

Minder leuk: Ik vond het boek minder leuk omdat het best wel wat langer had kunnen zijn. En ze

hadden wat meer mogen duiken van mij. Want dat vind ik interessant. Het einde ging ook heel snel.

Want het duurde heel lang voordat ze eindelijk bij Atlantis waren. En toen ging er maar één of twee

bladzijdes over Atlantis. Dat was wel jammer.

Realistisch

Ik vond het boek ook heel realistisch. Want alle dingen die gebeurden kunnen ook in het echt wel. De

meeste dingen dan. En er stonden ook wel genoeg details in. Ik zag helemaal voor me hoe dat

allemaal er uitzag.

De recensie hierboven heb ik van www.scholieren.com afgehaald.

Realistisch: ik vind dat het verhaal niet realistisch. Daarom vind ik dat dit beoordelingswoord niet bij

het verhaal past.

Grappige: dit beoordelingswoord past wel bij het boek. Er staan inderdaad grappige gebeurtenissen

in.

Spannend: het verhaal is inderdaad hele tijd spannend. Daarom hoort dit beoordelingswoord ook bij

het verhaal.

Benieuwd: je hebt inderdaad elke keer weer de neiging om door te lezen, omdat er op elke bladzijde

wel een vraag blijft hangen.

Leuk en minder leuk: Deze beoordelingswoorden horen er ook bij, want er zijn inderdaad leuke en

minder leuke dingen die in het verhaal gebeurd.