® GOKKEN

Word schandalig arm

Steeds meer Belgen hebben gokproblemen Vroeger moest je naar een casino of illegale speelhal

om een gokje te wagen. Nu lonken fruitautomaten en

andere eenar1nige bandieten je dag en nacht toe op het

internet. Maar behalve de gokwebsites stijgen ook de

gokverslaafden snel in aantal. 'Tabaksreclame is

verboden, maar gokwebsites mogen onbeperkt

promotie voeren. De gevolgen van gokverslaving zijn

nochtans niet minder erg.' DOOR ERIK RASPOET

K amerlid Peter Dedecker (N-V A) gooide vorige week de knuppel in het hoenderhok. De slogan 'Word

schandalig rijk' van de Nationale Loterij kan volgens hem niet door de beugel. Dedecker vindt het onethisch dat een overheidsbedrijf burgers met misleidende beloftes tot roekeloos gokgedrag aan­spoort. De kritiek, aflrnmstig van een lid van een regeringspartij, aarzelend bij­gevallen door oppositiepartij SP.A, lokte een korte maar hevige mediastorm uit. Maar uiteindelijk keerde de wind zich tegen Dedecker. Waarom struikelde hij nu pas over de Euro Millions-slogan, die al een kleine tien jaar meegaat en meer­maals met goed gevolg aan de Jury voor Ethische Praktijken in de reclame werd voorgelegd? En hoe geloofwaardig is zijn verontwaardiging, aangezien zijn partij de vergunning van een tiende casino in de stad Antwerpen in het federale regeer-

58 22 APRIL 2015

al<lrnord liet opnemen? Kon hij zich niet beter druk maken over de privé-aanbie­ders van kansspelen, alomtegenwoordig op het internet en in het straatbeeld?

Misschien, zo werd er gespeculeerd, was de aanval gericht tegen een symbool van tricolore vitaliteit. De Nationale Lote­rij, onder leiding van gewezen spoor baas en SP.A-protegé Jannie Haek, boekte vorig jaar een recordomzet van 1,2 miljard euro. 135 miljoen vloeide rechtstreeks naar de schatkist, nog eens 205 miljoen werd besteed aan sociale initiatieven, sport en cultuur. Melkkoe met gewaar­borgde opbrengst, het is geen slechte sta­tus om later dit jaar met minister van Begroting Hervé Jamar (MR) over een nieuwe, vijfjaarlijkse beheersovereen­komst te onderhandelen.

Toevallig raakte vorige week ook bekend dat al een kleine 300.000 Belgen een gokverbod van de Kansspelcommissie

kregen opgelegd. Een record, al haast woordvoerder Marjolein De Paepe zich om het cijfer te relativeren. 'Op die lijst staan hele beroepscategorieën die ambts­halve een verbod op kansspelen krijgen, zoals politieagenten, magistraten en nota­rissen. Bovendien wordt sinds september 2013 iedereen onder een collectieve schul­denregeling automatisch geregistreerd. Dat zijn ondertussen al 122.000 mensen, veruit de grootste groep op onze lijst. Het is een voorzorgsmaatregel voor een groep die een verhoogd risico loopt.'

Dat laatste geldt des te meer voor de 95.481 Belgen die van de vrederechter een spelverbod kregen opgelegd. Nog eens 22.000 mensen lieten zich vrijwillig registreren, in 133 gevallen kwam het verbod er op initiatief van 'belangheb­bende derden', partners, ouders of andere betrokl<enen die ingrepen omdat de ver­slaving uit de hand liep. De cijfers stroken met de onder hulpverleners gangbare schatting. Twee procent van de volwas­sen Belgen heeft een gokprobleem, een kwart van die groep kampt met zware verslavingsverschijnselen.

Wie op de lijst van de Kansspelcom­missie belandt, ziet zich de toegang geweigerd in de negen casino's en 179 speelhallen die ons land telt, en kan niet inloggen op een van de ruim veertig offi­cieel toegelaten gokwebsites. Het aantal plekken of sites waar legaal gegokt kan worden, ligt vast in de Kansspelwet, die niet toevallig onder het strafrecht valt. Het organiseren van kansspelen of wed­denschappen blijft immers verboden, behalve voor een beperkt aantal vergun­ningshouders. 'Kanaliseren' is het tover­woord van het kansspelbeleid. Gokken is maatschappelijk ongewenst maar helaas ook eigen aan de menselijke natuur. Bot­weg verbieden, opent bijgevolg de deur voor illegaal gokken. Beter reguleren dus, met als bijkomend voordeel dat de over­heid de opbrengsten kan afromen.

De redenering is niet nieuw. In Europa ontstonden al tijdens het interbellum nationale loterijen, die tot vandaag het monopolie op de zogenaamde trekkings­spelen genieten (Lotto, Euro Millions, etc.). Het steviger werk, casinospelen en weddenschappen, bleef in handen van pri véspelers. Die opereren sinds 1999 onder het toezicht van de Kansspelcom­missie. Alles was dus netjes verdeeld, tot het internet een revolutie in de sector veroorzaal<te. De wildgroei van gokweb­sites, intussen ook permanent toeganke-