Wévé nieuws zomer herfst'07

1

Zomer/Herfst 2007

36e jaargang no.2WeteringbuurtN i e u w s

de AFM

U.J. Klaren speeltuinfeest 8 september

WéVé straatfeest 1 september

WéVé N i e u w s Z o m e r / H e r f s t 2 0 0 7

2

Inhoudsopgave

Van de redactie 3

Weteringswaardigheden

Beelden Gay-pride 4

WéVé’s estafettestokje 5

Van Been poespas 7

hele grote buren, de AFM 9

1 september, WéVé straatfeest 11

zondagkunst na het straatfeest 12

zin in een feestje 13

zomerfeest U.J. Klaren Prinsen & Prinsessen 14

uw garage is uw garage niet 15

Anne-Lize van der Stoel ontvangt bezorgde moeders 17

Notulen Algemene Ledenvergadering, 16 april 2007 19

anekdote’s uit de buurt 21

De Jonge Wetering

Bouter en Elfje op vakantie 22

Colofon< Bestuur Buurtvereniging

‘Wetering Verbetering’ >

< Medewerkers ‘Weteringbuurt Nieuws’ >

T. MittendorfC. Mittendorf-EngelsmanB. de LangeC. HazewindusrJ. FraijmanredactieHelena van Gelder tel (020) 6 24 56 00A. Schothans tel (020) 6 23 12 25

fotografie Helena van Gelder tenzij anders vermeld

grafische vormgevingPrre* van Geldertel (020) 6 24 56 00

distributie krant:dames Schothans tel (020) 6 23 12 25

De Weteringbuurt Nieuws ver-schijnt 4 x per jaar en wordt be-zorgd in de Weteringbuurt en bij belangstellenden.Oplage: 1000 exemplarenDruk: drukkerij robstolk

Voorzitter D. van den Briel2e Weteringdwarsstraat 18 tel (020) 6 20 28 39SecretarisA. van ZwietenVijzelgracht 24 tel (020) 6 23 84 831e PenningmeesterB. KruyverPrinsengracht 576 tel (020) 6 25 83 37Leden B. Roos2e Weteringdwarsstraat 24 tel (020) 6 27 47 27H. van GelderVijzelgracht 10 hs1017 HR tel (020) 6 24 56 00J. Fraijman3e Weteringdwarsstraat 1a, 1017 TA tel (020) 626.7.626

Advertentie


3

< Va k a n t i e v e r h a l e n d e l e n >

Laat uw mening horen in de vol-gende WéVé Nieuws en Jonge Wetering:

Mail vóór 29 november 2007 uw tekst & illustraties naar:[email protected]

foto’s/cd’s en tekeningen door de bus bijHelena van GelderVijzelgracht 10hs1017 HR AmsterdamNa het scannen retourneren we uw foto of tekening zo snel mo-gelijk.

Handgeschreven teksten kunt u door de bus doen bij Anita Schothans 3e Weteringdwarsstraat 11hs1017 TA Amsterdam

Reacties per sms 0621871963(Helena van Gelder)

< Sluitingsdatum kopij 29

november 2007 >Bij het opmaken van deze krant is het opeens volop zomer in de stad. En de bouw Noord-Zuidlijn is ook rustig. Ondanks het mooie weer wel ‘even’ naar huis. De krant moet af, hij moet op tijd zijn voor het feest. Er moest nog een hulpvaardige buurtbewoner gevonden wor-den die de krant wou redigeren, want Johanni Pfeiffer is op vakantie. En... die is gevonden. Carla Hazewindus heeft deze belangrijke taak op zich genomen. Als de krant bij de drukker ligt, kan ik weer naar Bakkum om te gaan genieten van de laatste week van de vakantie.

We vieren de zomer altijd in Bakkum, net als heel veel Amsterdammers. Ook daar is je eigen plek een buurtje op zich. Je leert elkaar steeds beter kennen. Wij zijn over het algemeen vroeg op omdat de kinderen zodra ze wakker zijn op avontuur willen. En onze plek zit op een hoek die door veel mensen gepasseerd wordt om broodjes te halen of om te douchen.

Elke ochtend hebben de kinderen en ik het druk met goedemorgen zeggen. Zoals bijvoorbeeld: ‘Goedemorgen, Ome Jan’. Want als Ome Jan is langs geweest, op weg om zijn krant te halen, is de dag echt be-gonnen. Ome Jan heeft een tanig gezicht en kan behoorlijk nors uit de hoek komen. Op die manier leerden we hem drie jaar dan ook kennen: ‘Jongens, voetballen mag je niet op de paden. Dat moet je op het voet-balveld doen bij het speelveld,’ mopperde hij.

Ik vond het lastig om hem in te schatten. Was hij echt nors en star of was het maar een houding? Je houdt het toch nooit uit op Bakkum als je niet flexibel bent? En hij zit samen met tante Corrie toch al veertig jaar op Bakkum. Misschien wilde hij gewoon wat zeggen om te laten merken dat hij hier al zo lang zat. Wij kwamen tenslotte nog maar net kijken.

Het laatste bleek het geval, en nu horen we alleen nog maar een zeer gemeend goedemorgen, nog wel uitgesproken met een zware stem. Inmiddels weten we dat hij gevaren heeft op de grote vaart. Nog echt als ketelbinkie. Nou, dan mág je niet alleen nors kijken en een beetje mopperen, dan moet je ook zo zijn. Anders is het niet echt.

Mag je spreken over je zomervakantiebuurt in de krant van je echte buurt? Ja, ik denk het dus wel. De krant ligt er weer. Vol met feesten voor als de zomer voorbij is en iedereen weer naar school of naar het werk moet. Want wij kunnen gelukkig nog even doorfeesten op straat en in de speeltuin. Zo genieten we in de buurt nog na van de zomer. We praten weer bij en blijven nog even buiten voordat regen en wind er weer voor zullen zorgen dat we ons in onze huizen opsluiten.

namens de reactie, Helena van Gelder

P. S. Tot 1 september!

Van de redactie

Advertentie


4

< Hartelijke groeten uit Vinkeveen >Gijs is op vakantie

< Beelden van de GAY-pride >Overvol waren de grachten tijdens de Gay-pride. Zoals te zien is op de coverfoto. Voor diegene die op va-kantie waren, zoals Gijs (zie hierboven) hierbij een kleine impressie.


5

Er waren heel wat mensen die ons voor gek verklaarden toen we inmiddels ruim twee jaar ge-leden naar Amsterdam verhuis-den. En dan ook nog midden in het centrum, op een steenworp afstand van het Leidseplein, met twee kleine kinderen. Iedereen had er wel een mening over, die vaak onverbloemd en ongevraagd werd geuit. ‘Aparte keuze’, ‘Avontuurlijk’, ‘Gevaarlijk’, ‘Ben benieuwd hoe lang jullie het volhouden’ en ‘Dat is toch helemaal geen omgeving voor kinderen’.

Dat laatste kwam van iemand die zelf een heel andere keuze had gemaakt: een goed geïso-leerd, dubbel beglaasd, praktisch ingedeeld modern bouwsel in Leidserijn, met tuin en achterom in een hele rustige buurt. Alleen

maar woonhuizen en honden- en kinderveldjes; geen kroegen, clubs, eettentjes of ander volwas-senen-vermaak. En dát zagen wij nou weer helemaal niet zitten.

Natuurlijk begrijp ik dat de stad voor sommige mensen gewoon te druk of te duur is om te wonen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het zelf ook wel een erg spannende stap vond om me na 17 jaar rustig wonen

in Utrecht midden in de ‘echte’ grote stad te settelen. We kwamen kijken naar ons huis in de Weteringbuurt toen ik zó hoogzwanger was dat ik al weeën had. De beslissing voor het huis en deze buurt was daardoor voor mijn gevoel niet heel erg weloverwogen en nuchter genomen.

We waren wel heel blij met het huis, maar we hadden bijvoorbeeld geen idee of er kinderen in de buurt woon-den, en of we wel ons er wel thuis zouden voelen. Terwijl de verhuiswagen nog voor de deur stond kwamen er al een paar buurtbewoners aan-waaien, om te kijken wie wij waren en zich voor te stellen. De buurvrouw kwam een taart brengen van Holtkamp, ‘de lekkerste banketbakker

Advertentie

lees verder blz. 6

< Eigenlijk woon ik in een dorp >


6

van Amsterdam’. Een warm welkom dus, en het leek er in elk geval op dat we ons geen zorgen hoefden te maken over de onpersoonlijkheid die soms ook bij de stad schijnt te horen.

Een paar weken later was er een buurtfeest, en konden we uitgebreid kennis maken met onze nieuwe omgeving. We waren verbaasd over de vele kinderen die er rondrenden, én de leuke activiteiten die er voor ze was georganiseerd. Veel mensen hadden daarnaast ook de moeite genomen om het feest op te luisteren met zelf-gemaakte muziek, dranken en schalen vol lekkere hapjes.

De sfeer was gemoedelijk en deed bijna dorps aan. En dat is wat ik ook vaak aan vrien-den en kennissen vertel die vragen hoe het nou bevalt in Amsterdam. Dan zeg ik dat ik eigenlijk in een dorp woon, dat het hier heel kinderrijk is, met een gezellig buurtschooltje, een crèche, speeltuin, park en winkels op loopafstand, en een stamkroeg om de hoek. Maar het is natuurlijk ook wel echt Amsterdam, dus hebben we een keur aan cafés, restaurants, bioscopen, de schouwburg, en muziek- en danstenten om de hoek. Heel fijn, als je wel zin hebt in wat grootsteeds avon-tuur.

Tuurlijk zijn er ook minder leuke din-gen. Zo zou ik soms ook wel willen dat mijn kroost zelf naar buiten kan stappen om de buurt te

gaan verkennen; ik moet – zin of niet – met mijn kinderen rondsjouwen in de bakfiets naar een plek waar ze buiten kunnen spelen.

Gelukkig zijn er genoeg van dat soort plekken – dat dan weer wel. En het heeft ook voordelen: Vondelpark, U.J. Klaren speeltuin en ander stadsbuiten is niet alleen goed voor de kinderen; het zijn de plekken bij uitstek om quasi informeel te netwerken met bekende en minder bekende pappa’s of mamma’s, de beste buurtroddels te horen, lek-ker bij te praten of gewoon

onschuldig een frisse neus te halen.

En ik kan me soms ook enorm opwinden over de drukte op straat en het haastige en knorrige gedrag van de we-ggebruikers. Neem nou de Vijzelgracht, eeuwige bouwput met bijbehorend allesover-heersend kabaal. Is zo al een bron van ergernis, maar het wordt pas echt irritant als er je probeert over te steken. Wat is toch die rare Amsterdamse gewoonte om te doen of rood hetzelfde is als groen? Maar mopperen hoort er ook bij, en ik zou het nog veel meer doen als ik ergens buiten zou wonen waar er weinig of geen vertier is om je weer op te beuren. Wat dat betreft ben ik hier helemaal op mijn plek. Hier leeft het ten-minste. Saveeta Sing, een buurtbewoner

Ps. Ik geef het stokje door aan Bart Bloemers

Advertentie

< Eigenlijk woon ik in een dorp >

vervolg


7

Onwennig beweeg ik mij door het huis: ik ben voor het eerst in lange tijd drie weken zonder man en zonder kind. Het is heel stil in huis en in de straat. Zelfs onze poes kijkt me af en toe argwa-nend aan.Ik ben dan wel vrij, maar ik ga pas in sep-tember echt op vakan-tie. In deze drie weken ruim ik vooral het huis op, bezoek mijn oude moeder, en pas op poezen van buren. Het laatste vooral lijkt een zorgelijke aangelegenheid te worden.

Een van de twee poezen vindt het leven buiten een veel groter uitdaging en glipt daarom liever de deur uit zodra ze de kans krijgt. Als het regent, en dat doet het veel deze dagen, ga ik haar toch zoeken want een natte kat is een zielig geval. Maar ze komt alleen als je haar níet zoekt en als de zon schijnt. ‘Andere’ poes laat zich ondertussen absoluut niet zien. Ik onderzoek het hele huis, roep alsmaar “poespoes, poesie-mauw”, rammel met de brokjes, maar slechts onzichtbare stilte is mijn beloning. Ik weet niet eens hoe hij/zij eruit ziet of hoe hij/zij heet.

Plotseling herinner ik mij het ver-haal van mijn oom Louis die een Grijze Roodstaart had (de naam papegaai is,geloof ik, verboden). De vogel hield veel van Bach.Desondanks vloog hij weg, maar

werd teruggevonden, hoog in een boom aan de gracht, niet ver van zijn huis. De brandweer kwam er aan te pas. Met een ladder kwam een brandweerman vlakbij. ‘Kom maar, Lorre’, zei hij. De Grijze Roodstaart keek hem vernieti-gend aan………., vloog beledigd op …… en weg, om nooit meer terug te komen. What’s in a name………. Op straat word ik na een week aangesproken door een ver-ontruste buurtgenoot die mij een poesje op straat aanwijst en vraagt of ik weet van wie dat poesje is……….? Ik weet

het niet. Ik ken veel poezen in de straat maar dit poesje heb ik nooit eerder gezien. Wel een leuk, gezellig poesje. ‘s Avonds lig ik vertwijfeld in bed en plotseling overvalt mij de gedachte ‘het zal toch niet “andere” poes zijn……?!’ Meteen een fikse opvlieger, veel vi-sioenen van snikkende buurmeisjes, en verder weinig slapen dus die

nacht. Ik bel mobiel met mijn zoon op zee en vraag hem of hij weet hoe ‘andere’ poes heet en hoe ze eruit ziet. Hij bromt wat over ‘wit en zwart en bruin’ en dat hij/zij ‘XXX’ heet. In ieder geval heb ik tenminste een naam. Zoon voegt me bijna bestraffend toe dat zijn buurvriendin het ècht heel erg gaat vinden als ‘XXX’ weg is. Dat helpt heel erg. Ik waar-schuw buurtbewoners en ik loop op straat te roepen: ‘XXX! XXX!’ Het leuke gezellige poesje komt

Vijzelgracht 15 Telefoon 624 87 57 Fax 625 95 32

Advertentie

lees verder blz. 8

< Van Been Poespas >


8

P.S.• Drie nieuwe spannende

ondernemingen in aantocht in de buurt: Rodrigues gaat herrijzen maar dan als traiteur, een schoonheidssalon voor honden (tja…), toppunt: een heuse pianowinkel, jawel! Nu nog een slager

• Basisschool De Kleine Reus heeft opnieuw een slag gehaald: een extra gebouw, een gedeelte van de Vijzelhof aan de Noorderstraat. Zo kan een openbare school eindelijk een echte volwassen school worden. Ook De Kleine Reus Naschool (voor- tussen en naschoolse opvang) krijgt daardoor eindelijk de ruimte die het verdient. Mevrouw Codrington weet van doorzetten

• Horkerige ambtenaren in stadsdeel centrum worden

aangepakt, las ik in de krant. Goed idee. Ik weet er nog wel een paar en wil best een handje helpen

• Het Vondelpark begint weer op een park te lijken. Een aantal prille nieuwe maar mooie veranderingen is al zichtbaar. De jonge ooievaars kunnen inmiddels ook vliegen

•. Welkom kersverse nieuwe babybuurman Tieme!

• 1 september buurtfeest!.

Advertentie

aangehuppeld, laat zich gewillig oppakken, en nestelt zich spin-nend in mijn armen. Hoewel ik twijfel zet ik haar toch bij de bu-ren binnen, terwijl die ene poes meteen weer opgelucht de straat op scheurt.

Het poesje stapt binnen vrolijk rond, eet een beetje en kringelt zich luid snorrend om mijn voe-ten. Het regent pijpestelen buiten en daardoor is heel even al mijn twijfel overwonnen, tot ik ‘s avonds in bed lig en denk: ‘het poesje is veel te klein en ook veel te gezellig. Maar van wie is dít poesje dan en waar is dan toch ‘XXX’?!’ Kortom, opnieuw een onrustige nacht waarin ik wel bedenk dat het poesje misschien de nieuw aangestelde muizen-bestrijder is van de pizzazaak op het Feduzzipleintje. De volgende dag ga ik daar heen en beschrijf het slachtoffer nauwkeurig aan een vriendelijke mijnheer. Breed lachend en heftig knikkend wor-den alle kenmerken bevestigd. Gauw haal ik het poesje weer te-voorschijn en draag het, snorrend, over aan de rechtmatige eigenaar.

Na spoedoverleg met een buur-vrouw, besluit ik mijn zorgen opzij te zetten en het maar op z’n beloop te laten. Dat had ik eerder moeten doen want nog dezelfde avond, als ik binnenkom voor de dagelijkse zoekronde door het huis, gluurt het poezenhoofd van ‘XXX’ angstvallig om de hoek van de trapleuning. ‘Hee ‘XXX’! Wat ben ik blij dat ik jou zie!’, fluister ik heel zachtjes. Voor het eerst die week ga ik rustig slapen. In huis en mijn hoofd is het gelukkig nog een poosje heel stil. De volgende dag paradeert het pizzapoesje van de muizenbe-strijding op het pleintje, met een reusachtige halsband om, inclu-sief naamkogel. Hij is daardoor als het ware gegroeid en zich bewust van zijn zeer belangrijke taak in het leven.

Van Been

vervolg blz. 7

< Van Been Poespas >

Advertentie


9

Om tien uur in de ochtend loop ik het pand het Noortsche Bos in. Het gebouw heeft weer een identiteit gekregen. Autoriteit Financiële Markten staat er op de gevel.Het is de tweede keer dat ik hier naar binnenga. De eerste keer was het pand van binnen nog niet klaar om de 460 werknemers te ontvangen. Wel werden wij, het bestuur van de Weteringbuurt en J. van Dijk, de buurtregis-seur, ontvangen voor een ken-nismakingsgesprek. We waren in gesprek met één van de directeur-en, twee facilitaire medewerkers, inrichters van het gebouw en bev-eiliging. De sfeer was al meteen hartelijk en open. We werden op de hoogte gebracht wanneer de verhuizing zou gaan plaatsvin-den en dat de buurtbewoners in de directe omgeving uitgenodigd zouden worden om een kijkje te komen nemen bij hun nieuwe buren.

Wij, het bestuur, stellen ons voor en geven aan waar wij ons mee bezighouden: het continu in de gaten houden van werkzaam-heden van de Noord-Zuidlijn en het bewaken van de archi-tectuur in de buurt. Verder de onbetaalbare saamhorigheid in

de buurt vasthouden door het WéVé-Nieuws en het organiseren van het buurtfeest. Het laatste wordt aangegrepen om ons een cadeautje te geven: dat wordt de sponsoring van het buurtfeest. We krijgen complimenten over de krant en zij willen graag een interview geven voor de eerstvol-gende editie.

En dus ga ik er op een dag naartoe voor een interview met mevrouw Mooij, zij is hoofd Facilitaire Dienst. Binnen is het koel, ruim opgezet, mooi vormge-geven en rustig. Als ik aan tafel zit met mevrouw Mooij stel ik de meest voor de hand liggende vraag:

Wat is de AFM eigenlijk?De AFM is een Zelfstandig Bestuurs Orgaan (ZBO). De top-structuur van de AFM bestaat uit vier directeuren die rechtstreeks aan het bestuur rapporteren. Het bestuur legt verantwoording af aan de Raad van Toezicht.De AFM houdt toezicht op het ge-drag van iedereen die actief is op de financiële markt, zoals sparen, lenen, beleggen en verzekeren.Het ministerie van Financiën heeft de toezichttaak gedeleg-eerd aan de AFM. Het ministerie

maakt de wetten en de AFM houdt in de gaten of de wetten ook in acht genomen worden. Er zijn 15.000 financiële dienstver-leningsinstellingen verbonden met de AFM.Alles wat de AFM doet, moet zeer transparant zijn. Het ministerie van Financiën kijkt bij alles over de schouder mee. Zoals mev-rouw Mooij het treffend zei: ‘Wij moeten altijd de beste van de klas zijn, wij zijn tenslotte degene die de volledige financiële markt moet controleren, dus kunnen we ons geen fout permitteren.’

Waarom is de AFM verhuisd?In de oude situatie was de AFM verdeeld tussen drie locaties. Dat gaf nogal wat problemen: slechte bereikbaarheid, een gebouw voldeed niet aan de eisen van de rijksgebouwendienst, bezoekers die een afspraak hadden en bij het verkeerde pand stonden, par-keerproblemen etc. Door de groei van het bedrijf moest uitgekeken worden naar een groter pand.

Waarom is de Weteringbuurt zo geschikt?Het had niet veel met onze buurt te maken dat de AFM koos voor het Noortsche Bos. De redenen waren dat het pand groot genoeg

< Hele grote buren >

de AFM

lees verder blz. 10


10

was om iedereen te bergen, een volledig vrijstaand pand, dus goed te beveiligen, gelegen in de binnenstad en dus in het finan-ciële hart van Amsterdam..

Hoe ziet de AFM’er eruit?Het zijn vooral hoger opgeleide mensen; juristen en accountants. De verhouding tussen mannelijke en vrouwelijke werknemers ligt ongeveer op 60-40. Het zijn rela-tief jonge mensen die ongeveer 5 jaar werken bij AFM. Binnen AFM zijn er mogelijkheden om verder te groeien. Het komt bijna niet voor dat mensen langer dan 10 jaar werkzaam zijn bij AFM, maar het is ook weer niet een dui-ventil waar het personeel in en uit vliegt. AFM is tevreden met het verloop. Het is goed dat er steeds weer nieuwe mensen komen en dat de ‘oude AFM’ers’ de markt in gaan.

Kennen de AFM-mensen onze buurt al?Het begint te komen. Iedereen is langzaam zijn weg aan het zoeken in de nieuwe omgev-ing. Er wonen veel mensen in Amsterdam die op de fiets naar hun werk komen, dus die eigenlijk al bekend zijn met de Weteringbuurt. Overigens is die fiets een keuze van de AFM, zij bevorderen ook het openbaar vervoer-beleid. Lease-auto’s ko-men bij hen bijna niet voor. Als ik haar vraag of de AFM ook naar het buurtfeest komt, reageert ze

enthousiast: ‘Ja dat denk ik wel, laat het ons maar weten.’

Wat die transparantie betreft, dat straalt de benedenverdieping van het pand jammer genoeg niet uit.Wanneer ik mevrouw Mooij vraag of de gordijnen die op de benedenverdieping hangen, bli-jvend zijn, antwoordt zij met een duidelijk ‘ja.’ ‘Jammer,’ geef ik aan ‘Het ziet er niet erg open en toegankelijk uit op die manier, wij, de buurtbewoners, hadden het liever transparanter en lev-endiger gezien.’’Ja,’ zegt ze, ‘dat begrijp ik, maar we moeten het doen voor de privacy van onze bezoekers. Niet iedereen komt vrijwillig hier voor een gesprek. Sommige bezoekers worden uitgenodigd om een voor hun vervelende reden, en het zou niet goed zijn als deze bezoekers zo duidelijk te zien zouden zijn. Om privacy redenen is het zicht be-lemmerd.’

BeveiligingHet pand is dan ook enorm goed beveiligd. Toen ik binnenkwam, werd mij gevraagd of ik mijn identiteitsbewijs bij me had. Nou dat had ik gelukkig, maar ik was hier niet op voorbereid. Mevrouw Mooij zegt: ‘Er ligt hier zo veel vertrouwelijke informatie, en daar moeten we erg zorgvuldig mee omgaan. . Het is dan ook niet de bedoeling dat bezoekers in het werkgedeelte met alle vertrou-welijke informatie komen, nor-maal gesproken komen zij alleen in de vergaderzalen op de begane grond..’ Ik ben blij dat ik toch boven ben geweest om iets meer te kunnen zien van het gebouw. Zo heb ik zelf kunnen ervaren dat de sfeer rustig, secuur en intern heel prettig en open is. Ik had dit al gelezen in een verslag van één van de werknemers van de AFM op de website van de AFM http://www.afm.nl/.Als u meer wilt weten over onze grote buren is dit de website waar u moet zijn.

Als ik over straat loop om een boodschap te doen, valt mijn oog op twee visitekaartjes op de stoep van de Vijzelstraat, AFM staat erop. Ja, hoor die zijn al aardig thuis.

Helena van Gelder

Advertentie


11

1 september

WéVé

s t r a a t f e e s t

1 September is de dag dat het gaat gebeuren. Wij mogen el-kaar weer uitnodigen op ons eigen feest. De organisatie loopt op volle toeren. De vergunnin-gen van de gemeente zijn bin-nen.De kinderen hebben de gehele namiddag, vanaf 15.00 uur, de Weteringstraat, tussen de 1e en de 2e Weteringdwarsstraat, tot hun beschikking. Er komt een pop-penkast, een workshop vinger-haken (‘s avonds zijn de ouderen aan de beurt), grimeren, een echt orgel, een speurtocht ‘Op zoek naar de schatkist’ en een mara-thon. Maar ook een optreden van dansschool de Toverfluit. En... traditiegetrouw wordt het ‘kin-dergedeelte’ afgesloten met pan-nenkoeken eten.Hét moment om de kinderen met elkaar in contact te brengen in de buurt.

Na het pannenkoeken eten wor-den de tafels ontdaan van stroop, poedersuiker en jam om plaats te maken voor het ‘grote mensen’ gebeuren. Iedereen kan dan aan-schuiven met zijn eigen bestek, borden, drank en culinaire uit-

spatting om samen aan de lange tafels in de straat te eten. Er zijn al heel wat aanmeldingen voor ons open podium. Wie dat zijn, blijft nog even geheim. Hulde voor degenen die het podium willen betreden. Op de hoek van de 2e Weteringdwarsstraat en de Weteringstraat opent ook op 1 september atelier Pianoservices haar deuren. De eigenaar van de winkel heeft enthousiast een pi-ano ter beschikking gesteld voor op het podium.

Binnenkort vindt u het formulier in uw bus waarop u kunt aan-geven of u erbij zult zijn, maar vooral of uw (klein)kinderen mee zullen doen. We moeten dit vooraf weten om inzicht te krij-gen in de groepsverdeling van de speurtocht en natuurlijk de hoe-veelheid pannenkoeken. Ouders gaan mee als begeleiding.

Wilt u, als u het formulier ont-vangen heeft, zo snel mogelijk in-vullen en aan ons retourneren. U kunt het ook door de bus gooien bij een van uw buren;Bart Kruyver, Prinsengracht 576Marcha Thiagarajah,

1e Weteringdwarsstraat 77Daan van den Driel, 2e Weteringdwarsstraat 18Anita Schothans , 3e Weteringdwarsstraat 11Helena van Gelder, Vijzelgracht 10.Voor de Noorderbuurtbewonders Carmen Flagiello, Nwe. Looiersstraat 24 d

Graag vragen wij nog even uw aandacht voor de betaling van het lidmaatschap van de buurtver-eniging WéVé. Als u nog geen lid bent, wilt u dat dan worden? Op blz. 12 van de krant kunt u zien hoe eenvoudig dat gaat.De ondernemers in de buurt zullen benaderd worden om te vragen of zij het buurtfeest, net als AFM en Pianoservices, willen sponsoren.

Wij, de organisatie, hebben er enorme zin in. We zijn ervan overtuigd dat we met z’n allen weer een goed feest gaan neerzet-ten.Blokkeer 1 september in uw agen-da! Tot dan.

Helena van Gelder


12

< LID WORDEN

WéVé >

Hoera het is bijna zover. Na eerdere pogingen is het ons ge-lukt een schitterende ruimte te krijgen voor een echte buurtten-toonstelling.Het is de bedoeling dat de creatie-ve amateurkunstenaars onder ons hun werk laten zien aan de rest van de buurtbewoners. Het gaat o.a om schilderen, beeldhouwen, tekenen, pottenbakken, fotografe-ren, knutselen en andere kunstui-tingen van volwassenen.

Naaldkunst hoort daar natuurlijk ook bij. De tentoonstelling van de ZONDAGSKUNST wordt ge-houden in een echte galerie op de Prinsengracht bij Bart Kruyver.Naast de winkel waar de schilde-rijen van Anton Heijboer worden verkocht. (ik bedoel maar)De bedoeling is, de ZONDAGSKUNST tentoon-stelling te houden één dag nà het grote buurtfeest op zondag 2 september. Het lijkt misschien erg

vroeg om je nu al aan te melden, maar voor je het weet is het va-kantietijd. Heb je zin om mee te doen, meld je aan! Het liefst per mail met een kleine uitleg van het aangebodene.

Stuur je mail naar:[email protected]

Je krijgt zo spoedig mogelijk een berichtje terug.

Conny Mittendorf-Engelsman

H e r h a a l d e

o p r o e p

Z o n d a g k u n s t

n a h e t s t r a a t -

f e e s t

Advertentie

Lidmaatschap van de Wetering Verbetering kost € 6,= per persoonof € 10,= per huishouden.

U wordt lid door het bedrag over te maken op gironummer 50.99.000 t.n.v. Wetering Verbetering Prinsengracht 576, 1017 KR Amsterdam.


13Beetje misselijk nog van de na-weeën van een nare ‘zomer’griep die maar niet bij me vandaan is te slaan, zet ik me ertoe iets te vertellen over het naderende buurtfeest.Het laatste grote buurtfeest dat ik me kan herinneren, was het 25-jarig bestaan van Wetering Verbetering. Dat was op 31 au-gustus 1996. Het feest werd groots aangepakt en er was enorm veel belangstelling uit de buurt.

We hadden een draaiorgel en een poppenkast, en een mode-show met milieuvriendelijke kleding. Er was een kermis en je kon je laten schminken. De Jopie Jonkergroep trad op met gezel-lige Zuid-Amerikaanse muziek. Ook was er een playback- en een soundmixshow. En geloof me, er waren heel wat talenten in onze buurt. Met enorme pruiken op waren sommige buurtbewoners niet te herkennen. Het was een enorme verrassing mensen in een

heel ander jasje te zien.

Een heerlijke beat-, pop- en rock-band speelde tot aan het einde van onze vergunning lekkere mu-ziek uit de jaren zestig, zeventig en tachtig, onder de naam The Diehards.

Er was ook een heus dweilorkest uit Limburg!!! Nou, daar hebben heel wat bewoners nog lang van wakker gelegen. Ze kwamen om een uur of tien ’s morgens aan, met een bus. Bij dit soort orkest is het de gewoonte dat je de kroe-gen langsgaat en daar een kleine versnapering naar binnen werkt. Uit dankbaarheid wordt daar dan een gezellig riedeltje weggege-ven. Naarmate de tijd verstreek werd alles wel wat minder toon-vast.

De buurt genoot met volle teu-gen terwijl het bier de Limburgse kelen inliep. We hadden een mu-ziekvergunning tot twaalf uur ’s nachts. Maar ons dweilorkest was

niet meer te stuiten! Het was na-tuurlijk ook nog zaterdagavond in Amsterdam en schitterend weer. Wanneer we dachten dat de band zich te slapen had gelegd, hoorden we ze weer ergens op-duiken. Ze speelden zelfs op het Leidseplein. Onze wijkagent van toen vond om half twee dat het nu wel genoeg was geweest, an-ders kwamen er problemen met de mensen die wilden slapen.

Na nog één afzakkertje besloten ze zich te ruste te leggen bij onze overbuurman. Maar om kwart voor vier zondagmorgen hoorden we de eerste tonen van een nog steeds niet nuchtere dweilband. Verder weet ik er niets meer van, alleen dat ik licht aangeschoten en doodmoe in slaap ben geval-len.

Het was een geweldig feest en het was zeker voor herhaling vatbaar.

Conny Mittendorf-Engelsman


14


15

< Garageverordening

uw ga r age i s uw ga r age n i e t >

In 2005 werd door de Stadsdeelraad Amsterdam Centrum een nieuwe en inmiddels omstreden Garageverordening 2005 inge-steld.Doelstelling van de garageveror-dening is (1)de schaarse openbare parkeerplaatsen rechtmatig te verdelen,(2) oneigenlijk gebruik van parkeerplaatsen tegen te gaan en bij te dragen aan het(3) verkorten van de wachtlijsten.

Dat klinkt sympathiek en weinig Amsterdammers zullen daar pro-blemen mee hebben.

Annex 1:De openbare parkeergarages val-len buiten dit regime. Deze open-bare parkeerplaatsen vormen m.i. een belangrijk deel van het aantal beschikbare inpandige parkeer-plaatsen.Waarom zijn deze vrijgesteld?Ook is mij medegedeeld dat som-mige grote bedrijven, zoals de Autoriteit Financiële Markten in het Noortsche Bos, zonder beper-kingen of extra voorwaarden over het gewenste (dus niet volgens de norm toegestane) aantal parkeer-plaatsen kunnen beschikken…Waarom in dat geval geen beper-kingen?Wonen alle medewerkers in het centrum van Amsterdam?Hoeveel leges betalen zij?

Annex 2:Oneigenlijk gebruik.Onduidelijk is wat hiermee wordt bedoeld. Als ik een bootje wil bouwen, is dat dan oneigenlijk gebruik? Als ik een klassieke auto wil restaureren in mijn garage, is dat dan ook oneigenlijk gebruik??

Het gebruik is m.i. eenvoudig te

controleren en beheersen zonder een ingewikkelde en nauwelijks te handhaven Garageverordening 2005.Bestanden zijn al gekoppeld, dus een eenvoudig briefje aan de rechthebbenden kan dit probleem oplossen.

Annex 3:Verkorten van de wachtlijsten is wenselijk, maar kan en zal niet worden gerealiseerd door funda-mentele eigendomsrechten van particuliere garagebezitters aan te tasten. Zij zorgen ervoor dat de auto van de straat is, en in onze buurt zijn al zeer weinig parkeer-plaatsen beschikbaar.

Advertentie

lees verder blz. 16


16

Sterker nog : Plusplaatsen (inpan-dig) moeten volgens de verorde-ning op straat ‘gecompenseerd’ worden en gaan dus af van de (weinig) beschikbare parkeer-plaatsen!Gevolg: wachtlijsten worden nog langer…

Vrijwel geen andere stad in Nederland kent een garageveror-dening!

Op dit moment van schrijven (15 mei) is de regeling even ‘bevro-ren’, maar het is de bedoeling van de Stadsdeelraad om in een aangepaste vorm de verordening vanaf juni dit jaar in te voeren. Dit betekent o.a.1. Iedere vijf jaar een nieuwe

vergunning aanvragen.2. 14 uur per avond/nacht je ga-

rage beschikbaar stellen aan inwoners van het stadsdeel Centrum

3. Moeder/schoonmoeder overige familie, klanten enz. die niet in het centrum van Amsterdam wonen, mogen niet in je eigen garage parke-ren

4. Parkeergeld betalen om in je eigen garage te mogen parke-ren

5. Als je langer dan een halfjaar de garage niet gebruikt (over-winteren in Spanje o.i.d.) dan vervalt je vergunning.

6. Kentekenregistratie en mel-dingsplicht.

Inmiddels is de Stichting Verontruste Garage-eigenaren en –gebruikers opgericht om een plat-form te bieden aan gedupeerde garage-eigenaren en gebruikers en die juridische stappen gaat on-dernemen om te zorgen dat deze Garageverordening van tafel gaat.Het is gebleken dat vele gara-gehouders met een bestaande

parkeervergunning zich niet re-aliseren dat ook hun vergunning, thans voor onbepaalde tijd, zal worden opgezegd.Van de ca. 1000 vergunninghou-ders in het Stadsdeel Centrum zijn er tot heden slechts 170 opge-zegd.Alle andere vergunningen zul-len voor 2010 worden opgezegd, m.a.w.: iedereen komt aan de beurt!De Stichting roept dan ook alle houders van een garagevergun-ning zich aan te sluiten bij onze Stichting.Gezamenlijk kunnen we een vuist maken tegen dit onrecht!

Stichting Verontruste Garage-eigenaren en –gebruikers

P/a Hennie C.D. van den Boogert (voorzitter) Nieuwe Looiersstraat 191017 VA Amsterdam

GSM 0653642394

< Garageverordening

uw ga r age i s uw ga r age n i e t >

Advertentie

vervolg


17

< Anne-Lize v.d. Stoel ontvangt bezorgde moeders >

Volledig natgeregend komen Monica & ik aan bij het stad-huis. We hebben een afspraak gemaakt voor het inloopspreek-uur van Wethouder Amterdam-Centrum Anne Lize van der Stoel. Als burger heb je de mogelijk-heid om de wethouder zelf te spreken. Monica en ik hebben deze afspraak gemaakt omdat we ons, als moeders, ernstig zorgen maken over de overlast en de duur van de bouw van de Noord-Zuidlijn.

We worden vriendelijk onthaald. Er klinkt mooie klassieke muziek op de achtergrond en we krijgen koffie en thee aangeboden. Zeer welkom, na zo’n forse regenbui.Nu terug naar de reden van ons bezoek. Voor mopperen moet je tenslotte bij de juiste persoon zijn, degene die er iets aan kan doen.

Ik leg mevrouw Van der. Stoel uit dat ik zeer frequent contact heb met Floor Wanders, communica-tievrouw van de Noord-Zuidlijn. Ik heb ook zeker het gevoel dat Floor haar best doet, maar toch komt de opmerking ‘ik moet het aan hen vragen’ of ‘ik denk dat ze het niet goed vinden’ zeer veelvuldig voor in onze gesprek-ken. Het werd dus tijd dat ik pro-beer ‘ze’ of ‘hen’ eens aan te spre-

ken. Mijn vraag aan mevrouw Van der Stoel is dan ook wie ‘ze’ zijn. Wie heeft akkoord gegeven op de lange werktijden? Mijn kinderen maken het nooit mee dat het rustig is overdag. Als de werkzaamheden om zeven uur ‘s ochtends beginnen, is dit hun wekker. Rond acht uur ‘s avonds moeten ze naar bed, en dan gaan de werkzaamheden nog vrolijk tot tien uur door. Het is zelfs zo geweest dat ik dacht alle lichten in de kamer van de jongens uit had gedaan en het er nog licht was. Ach... de bouwlampen schij-nen de kamer in. Als je vraagt of dat anders kan ‘Geht das nicht’. Bizar maar waar. Mevrouw Van der Stoel geeft opheldering; ‘Ze’ zijn van de Centrale stad. Aha, maar kan mijn eigen volksver-tegenwoordiging ook opkomen voor mij en mijn buurtgenoten? Ja, dat kan zeker, kan ze mij gelukkig vertellen.

Monica geeft aan dat de lucht-vervuiling erg groot is, maar dat dit niet onderzocht wordt omdat ‘ze’ niet precies kunnen traceren waar het vandaan komt. Het is niet onze expertise, maar we hebben toch een vermoeden dat als er dieselmotoren zonder filter draaien wij met zekerheid durven te stellen dat deze die-seldampen de lucht vervuilen.

Heel gewaagd misschien, maar we doen het. Ook heeft Monica onduidelijke gezondheidsklach-ten bij haar dochter gesignaleerd. Mevrouw Van der Stoel zet de klassieke muziek uit en schuift de koffie opzij. Ze wil blijkbaar echt luisteren. Monica heeft een rapport van de GGD bij zich. Dit wil mevrouw Van der Stoel graag hebben. De luchtkwaliteitsnota van de Centrale stad wordt twee dagen na ons gesprek gepresen-teerd. Een initiatief van wethou-der Herrema van de Centrale stad, ook verantwoordelijk voor de bouw van de Noord-Zuidlijn. Hier ziet zij een mogelijkheid om vraagtekens te zetten bij het laten draaien van dieselmotoren zonder filter op het bouwterrein. Herrema wil namelijk bewerkstel-ligen dat particuliere dieselauto’s uit de binnenstad worden ge-weerd. Het bouwterrein blijft vijf jaar langer. Ik leg mevrouw Van der Stoel uit dat toen wij het huis wilde gaan kopen, wij ons goed hebben laten informeren. Ik was hoogzwanger en wilde natuurlijk het beste voor ons kind. We had-den een afspraak gemaakt met het adviesbureau van de Noord-Zuidlijn. Het huis dat we hadden gekocht was erg duur, maar wel een heel fijn huis dat het waard was. In ons gesprek kwam naar voren dat het project vijf jaar zou

lees verder blz. 18


18

duren. Nou, dat konden we wel aan. Bij het afronden zou ons kind vijf zijn en zag het er voor onze deur weer net zo uit als bij de koop. Prachtige bomenrijen en een rustige ventweg voor de deur. Een fijn stuk om thuis te komen in de drukke stad. Inmiddels is het project al drie jaar langer aan de gang. In totaal dus acht jaar. En daar komt nu nog vijf jaar bij.

De belofte om in het najaar het maaiveld volledig vrij te maken van werkzaamheden, is niet na-gekomen omdat de kosten te hoog waren. Maar we hebben geen incasseringvermogen meer, zeggen we. Mevrouw Van der Stoel geeft aan dat het inderdaad een enorm lawaai is geweest. Maar volgens haar hebben we het ergste achter de rug. Wel zal in het najaar om het kwartier een vrachtwagen komen op het

‘bouwterrein’ om de grond af te voeren. Dat is niet mis! Want ook deze vrachtwagens hebben hun piepjes en dieselmotoren

aan. Kortom, straks kunnen we dertien jaar overlast aftikken. We proberen haar te overtuigen dat het echt niet kan en dat de maat gewoon vol is. Dat de bouw door moet gaan dat snappen we, maar dat dit met zo weinig respect voor de omwonenden gepaard moet gaan, snappen we totaal niet. Willen we ook niet. Probeer de grond op een andere manier af te voeren. Waar een wil is, is een weg. Deze verlenging van vijf jaar mag niet doorgaan. Als er zich een obstakel in de grond bevindt tijdens de werkzaamhe-den of wanden niet sluiten, wordt daar serieus mee omgegaan. Dan worden extra mankracht en ma-terieel ingezet om dit obstakel te verwijderen. Daar wordt geld voor vrij gemaakt. Zijn wij te braaf?

Ik vraag mevrouw Van der Stoel om ons als obstakel te gaan zien, misschien dat we dan wel serieus worden genomen en er geld vrij gemaakt kan worden zodat de

gemeente zich aan zijn afspraak kan houden. De afspraak was dat in dit najaar ze boven het maaiveld klaar zouden zijn en de grond zouden afvoeren via boten in de Prinsengracht of via het Weteringcircuit. Dus... weg met het werkterrein, ik wil weer uitzicht voor mezelf en mijn kin-deren. We hebben schoon genoeg van die afschuwelijke blauwe hekken, de stofoverlast en het la-waai, dat mag inmiddels toch wel duidelijk zijn.

In het najaar zal wethouder Herrema uitgenodigd wor-den voor een bezoek aan de Weteringbuurt om hem te laten zien wat de stad zijn burgers aandoet. Ik heb onmiddellijk ge-zegd dat ik graag koffie zet voor dit bezoek. Mevrouw Van der. Stoel geeft aan dat ze haar best zal doen om voor onze belangen op te komen. Het wordt weer afwachten (stiekem met goede hoop).

Helena van Gelder

Advertentie

< Anne-Lize v.d. Stoel ontvangt bezorgde moeders >

vervolg


19

Advertentie

< Notulen Algemene ledenvergadering

Wetering Verbetering16 april 2007 >

OpeningVoorstellen bestuur Zowel het bestuur als de bewoners stellen zich kort voor.

Financiën (Bart Kruyver)De jaarrekening wordt doorgenomen. Door het tekort dat zich in 2006 heeft voorgedaan wordt er overwogen een contributieverhoging door te voe-ren. Ondanks de wijziging van acceptgiro’s naar machtigingen in 2007 wordt vanuit het bestuur voorgesteld actiever te werven en meer geld te halen uit de advertenties. Door de leden wordt de-charge verleend aan het bestuur inzake de financiën. Noord/ZuidlijnBouwterrein/OverlastAd van Zwieten ligt de volgende punten toe:· Jet-grouten · Het dak aan de westkant moet nog gemaakt

worden, er wordt lawaai verwacht · Het bouwterrein blijft voorlopig de komende 5

jaar bestaan · De werktijden zijn nog steeds een punt van dis-

cussie. We willen terug naar 7.00-16.00/17.00 en

niet in de weekeinden. Het bestuur krijgt steun vanuit de leden om bezwaar te blijven maken tegen de werktijden. Er wordt verzocht om een klachtenregistratie inzake de N-Z lijn te formali-seren middels een e-mail adres

Herinrichting Vijzelgracht;o De trambaan is hoger en 30cm verlegd t.o.v. oor-

spronkelijk plan o Er is weer een opening inzake de discussie van

het verleggen van de trambaan en verder het verkeer de stad uit te laten gaan over de tram-baan.

o De beslissing rondom een parkeergarage boven het station wordt genomen in de loop van 2007.

o Het bestuur wordt verzocht bewoners te infor-meren bij inspraak tegen opheffen van parkeer-plaatsen in de buurt

· Over de parkeergarages in de Singelgracht is geen nieuws te melden.

Stand van zaken Wever/Noortsche BosJan Fraijman ligt de lopende zaken toe:· Nieuwe Wever: Er is een nieuwe gevelindeling

gemaakt lees verder blz. 20


20

· Noortsche Boso De Autoriteit Financiële Markten is de nieuwe

huurder o De gevel op de begane grond moet attractief blij-

ven, AFM staat open voor voorstellen. Het pro-bleem met initiatieven blijft met de verhuurder Corio

o De garage heeft 125 plaatsen, daarvan zijn er 68 toegestaan o.b.v. de m2. De overtollige 57 plaat-sen kunnen niet worden beschikbaar gesteld aan bewoners i.v.m. de veiligheid.

o Er is een uitnodiging gestuurd voor donderdag 19 april t.b.v. de nabije bewoners.

o Het blijft onduidelijk waarom de laagbouw niet verhuurd wordt.

· Balkon 2e Weteringdwarsstraato Door diverse acties blijft het balkon nu binnen

proporties Verkeer en beheer Boris Roos somt de volgende zaken op:·Amsterdammertjes zijn teruggeplaatst rond Kostpleintje en andere plekken in de buurt ·We hebben inspraak mogen doen inzake het kruis-punt Weteringschans ·De heer Perk vraagt zich af waarom je komend van Stadhouderskade/Leidsche Bosje voor het Rijksmuseum niet linksaf de buurt in mag rijden. Boris zal dit verder met de heer Perk doorspreken

WéVéNieuws Krant (Helena van Gelder)· Het plan is in 2007 meer adver-

tenties te verkopen · Er zijn in 2006/2007 nieuwe re-

dactieleden aangetrokken · Nieuw is het “Weteringstokje”

dat zal worden doorgegeven om stukjes te schrijven

· Er kan in het krantje meer ge-mopperd worden

· Waar zijn onze Platanen geble-ven? De platanen zijn voorlopig

zoek, er moeten andere bomen terugkomen · Als er nog 5 jaar hekken zijn moet er wat leuks

mee gebeuren · Er komt ook een stuk over de AFM in de krant

Buurtfeest· Veelvuldig is er al hulp aangeboden v.w.b. de

organisatie · Er komt een open podium Rondvraag· Het hek achter het Noortsche Bos staat af en toe

open? Vanaf 1 mei is er permanente bewaking dus wordt dat opgelost

· Huidige file op de Prinsengracht ontstaat mede door een nieuw geplaatst stoplicht. Als de krui-sing op de Weteringschans/Spiegelgracht weer open gaat zal e.e.a beter lopen en de file verdwij-nen

· Leegstand winkels; Nel de Jager is aangetrokken · Buurfeest staat gepland op 1 september

< Notulen Algemene ledenvergadering

Wetering Verbetering16 april 2007 >

Advertentie

vervolg


21

Op de bank voor het toiletge-bouw zit een jongetje van een jaar of 7. Het toiletgebouw heeft altijd een enorme aantrekkings-kracht op kinderen en niet al-leen door de wip en de schom-mels. De afwasplekken vormen een vet cool decor voor verstoppertje spelen of een watergevecht en de gangen nodigen uit om keihard in te gillen. Dé plek om te oefenen voor een rol in de maatschappij. Die ochtend waren er wel 20 kin-deren gierend van de pret aan het spelen: drie stonden er samen op de schommel, de wip werd door 7 kinderen tegelijk belaagd en de waterballonnen vlogen je om de oren.

De jongen op de bank deed ner-gens aan mee. Schichtig en verle-gen zat hij uit z’n ooghoeken rond

te kijken, bang voor oogcontact met de spelende kinderen. Een waterballon spatte vlak naast hem tegen de muur en de spetter vlogen tegen zijn been. Vlug keek hij de andere kant uit en probeerde ongemerkt de drup-pels weg te vegen.

Zijn ouders hebben het aller beste met hem voor, en hem tegen de buitenwereld beschermen staat duidelijk en zichtbaar hoog in het vaandel: een fietshelmpje bes-chermt zijn hoofd tegen die statis-tisch grote kans van blijvende schade bij vallen; Warme sokken in z’n sandalen verminderen de kans op verkoudheid, evenals de donkerblauwe fleece trui die hij bij deze temperatuut draagt. De fiets van de jongen is nieuw dus alles er op en eraan is een keuze: Saaie kleur, op de groei gekocht,

reflectoren in de wielen, een grote bel en een oranje puntvlag op een lange oranje spriet. Kortom, een fiets waarbij elke uiting van ‘fun’ zorgvuldig ontbreekt en de veiligheid en praktisch leidend is.

Een man in fleece trui stapt het toiletgebouw uit, met een ver-stoorde en geïrriteerde blik om de kinderen die daar zo’n kabaal maken. Op de rug had hij een klein rugzakje – het symbool van de praktisch georiënteerde mens: alles waar je geen last van wilt stop je er in, tot kinderen aan toe. Zijn vrouw stapte vlak na hem naar buiten – zelfde fleece jack, rugzakje – en zwijgend stapten ze op de fietsen. Het jochie op de bank kwam in beweging, gleed van de bank af en schoof naar z’n fiets. Zonder veel omhaal zette het stoetje zich in beweging. Pa voorop, ma er achteraan – beiden rustig peddelend in het optimale verzet – en het jochie er eenzaam achteraan; Hij trapte zich rot om hen bij te houden, het oranje vlaggetje driftig heen en weer zwaaiend om de buitenwereld te waarschuwen.

Goed beschermd tegen de buiten-wereld maar niet in staat gesteld er aan deel te nemen ……. Pijnlijk verdrietig om te zien.

Huib Tilanus

Advertentie

< anekdote’s uit de buurt >Je hoeft geen Simon Carmiggelt te zijn om de absurditeiten van het leven te kunnen zien. Je hoeft ook niet zo goed te kunnen schrijven als Simon. Graag ontvangen wij uw korte anekdotes over de buurt Loop langs het beeld van Simon Carmiggelt in het 1e Weteringplantsoen en lees: ‘Laat mij U raden, word schrijver.’ Nou, allemaal een klein beetje dan! Stuur uw overpeinzingen op naar [email protected].

campingobservatie


22

Bouter en Elfje gingen op vakantie naar Italië. Bouter die vroeg aan Elfje ‘Hoe zou het zijn in Italië?’ terwijl ze uit de boom keken of er nog mensen met mooie grote tassen voorbij kwa-men. En ja hoor, daar kwam er een met een mooie grote tas. Bouter liet het touw zakken waarmee Bouter en Elfje in de tas konden klim-men. Toe ze bijna op het laatste stukje waren, brak het touw! Bouter en Elfje vielen op de tas en gleden er vanaf. Ze vielen op de grond en Bouter rende met grote stappen en Elfje vloog achter die grote meneer aan. Toen had Bouter z’n schoen bereikt en Elfje z’n hoofd. Op zijn hoofd had de meneer een rare grote pet met allemaal zakjes er op. De meneer dacht: ‘Wat voel ik nou kriebelen?’ en hij greep naar zijn pet, pre-cies op de plek waar Elfje zat. Elfje sprong op en dook in een van de zakjes van de pet. En in precies dié zak zat een gat. En daardoor viel Elfje naar beneden, pre-cies in de voorzak van de blauwgroene tas. Bouter was ondertussen bij zijn middel aangekomen en toen kroop hij verder naar zijn arm waar aan het einde de tas hing. Die tas daar zat Elfje al in. Maar dat wist Bouter nog niet. Bouter die riep: ‘Elfje waar ben je?!?!’ ‘Ssssst,’ klonk het uit de tas. Toen sprong Bouter op het geluid af. ‘AU!’ hoorde Bouter uit de tas komen. Toen dacht Bouter: ‘Hé die stem ken ik, dat lijkt Elfje wel.’ En toen deed hij de rits open die Elfje had dichtgedaan en sprong er bij. Dat was de zak waar al

het lekkers in zat, dat had Bouter al snel door. Maar Elfje had dat ook door, en ook dat Bouter alles aan het opeten was. ‘Hé, hé stop er eens mee. Dat is niet van jou, dat is pikken wat je doet.’ ‘Maar het is zo lek-ker,’ zei Bouter tegen Elfje. Maar na een paar keer vra-gen hield Bouter wel op. Intussen waren ze aangeko-men op Schiphol. De man greep naar het voorste vakje waar z’n toffee’s in zaten én Bouter en Elfje. Bouter en Elfje zagen de grote hand naar binnen graaien, maar de tas stond al op de lopende band, en toen werd die afgevoerd naar het vlieg-tuig. Toen kwam Bouter erachter dat ze naar het ver-keerde vliegtuig werden ge-bracht. Toen dacht Bouter: ‘Als we nou op de vleugel hadden gezeten, hadden we eraf kunnen springen.’ Maar nu zaten ze helemaal vast. Ondertussen liep Bouter het vliegtuig rond en viel in slaap in een klein tasje. Elfje ging naast hem zitten

en bleef klaarwakker, en het duurde uren en uren voor-dat ze in Egypte aan kwa-men.

Toen landde het vlieg-tuig eindelijk, en Bouter werd wakker. Elfje dacht: ‘Eindelijk, nu kunnen we weg.’ Het kleine tasje waar ze in zaten, bleek van een behoorlijk oude mevrouw te zijn. Toen pakte de mev-rouw haar tasje op, en zeker meer dan twee uur schudde het tasje op en neer bij het lopen van de mevrouw. Toen waren ze eindelijk bij het hutje van die mevrouw. Het was er heel klein. Om het huisje heen was water, ze woonde namelijk op een eiland. Bouter en Elfje sprongen zodra ze er waren uit het tasje. Bouter sprong in het water en Elfje vloog met hem mee naar de over-kant. En ineens gilde Elfje naar beneden: ‘Bouter pas op, een krokodil.’ En de krokodil deed zijn bek open met al zijn grote tanden, en zei: ‘Wees maar niet bang,

De J o n g e W e t e r i n g

Advertentie

Bouter en Elfje op vakantie


23

IllustratorEmma van der Goot,

11 jaar

jij bent veel te klein om op te eten. Waar komen jullie vandaan?’ En Elfje landde op de neus van de krokodil en was opgelucht dat de kro-kodil zo aardig was. En toen gaf hij Bouter ook een lift naar de overkant ze begon-nen heel veel te vertellen. ‘Goh,’ zei de krokodil, ‘ko-men jullie uit Amsterdam? Daar woont een vriend van mij, de Woudduif uit het Amsterdamse Bos.’ ‘Nou,’ zei Bouter, ‘de Woudduif is ook onze vriend en die brengt ons altijd overal heen waar we naartoe wil-len.’ ‘Nou,’ zei de kroko-dil, ‘dat is ook leuk, de Woudduif komt vanavond bij me eten. Komen jullie ook?’ ‘Graag,’ zei Bouter. Ondertussen was de kro-kodil naar zijn hol gelopen

samen met Bouter en Elfje. Toen Woudduif ook kwam, was hij helemaal verbaasd om Bouter en Elfje daar te zien, en hij vroeg: ‘Wat doen jullie hier nou?’ Bouter en Elfje vertelden het hele verhaal van de meneer met de tas en de verkeerde vlucht en de oude mevrouw met het tasje en het eiland, en dat ze Krokodil tegenk-wamen bij het oversteken. ‘Goh,’ zei de Woudduif, ‘als ik dat had geweten was ik veel langer gebleven, maar ik moet morgen weer terug.’ Toen vroegen Bouter en Elfje: ‘Mogen we miss-chien meevliegen op je rug?’ ‘Ja hoor, dat mag wel,’ zei de Woudduif. En toen gingen ze eten: Dat was heel lekker: kippenpootjes voor de krokodil, spinazie

voor Bouter en Elfje, maar ze aten ook een beetje mee met de kippenpootjes en de nootjes voor de Woudduif. En toen gingen ze sla-pen. De volgende ochtend werden Bouter en Elfje en de krokodil als eerste wakker. Maar ze lieten de Woudduif nog even slapen want die moest goed uit-rusten, want hij moest dat hele stuk met Bouter en Elfje terugvliegen. En toen werd de Woudduif wakker en vroeg: ‘Hoe laat is het?’ En gaapte luid. ‘Half twaalf?’ schrok hij. ‘Dan moet ik weg.’ De krokodil gaf een knapzak met eten en toen vlogen ze weg naar huis.

Lodewijk Tilanus8 jaar

24

Advertentie

Advertentie

Advertentie

ook adverteren en het WéVé Nieuws ondersteunen?

Bel voor prijzen en mogelijkheden naar

Helena van Gelder 06 21 87 1963

Advertentie

Advertentie

Advertentie

Wévé nieuws zomer herfst'07

Documents

Transcript of Wévé nieuws zomer herfst'07