Epist. 1.9 Ontvlucht de drukte van de stad, zoek de rust van het plattelandC. Plinius groet zijn vriend FundanusHet is verwonderlijk, hoe op iedere dag afzonderlijk, in de stad de afrekening klopt of lijkt te kloppen en op meerdere dagen samen niet klopt; want als je iemand zou vragen: 'Wat heb je vandaag gedaan?', kan hij antwoorden: ' Ik ben aanwezig geweest bij de plechtigheid waar bij de toga virilis wordt verleend, ik heb massaal een verloving of bruiloft gevierd; de een heeft mij gevraagd om een testament te bezegelen, de ander voorrechtskundige hulp, weer een ander voor de jury.' Deze dingen schijnen je, op die dag waarop je ze gedaan zult hebben, noodzakelijk, maar dezelfde dingen schijnen je nutteloos als je zou bedenken dat je ze dagelijks gedaan hebt en veel meer als je je teruggetrokken zult hebben op het platteland. Want dan komt het besef bij je op: 'Hoeveel dagen heb ik met hoe onbeduidende dingen verspild?'En dat overkomt mij sinds ik op mijn landgoed bij Laurentum iets lees of schrijf of zelfs mij aan mijn lichaam wijd met/door de steun (La mv!) waarvan mijn geest wordt gesteund. Ik hoor niets waarvan het mij spijt dat ik het gehoord heb (dat mij spijt gehoord te hebben), ik zeg niets waarvan het mij spijt dat ik het gezegd heb (dat mij spijt gezegd te hebben); niemand geeft bij mij op iemand af in negatieve gesprekken, ikzelf bekritiseer niemand, behalve dan mezelf als ik te weinig geschikt schrijf; door geen enkele hoop word ik opgewekt, door geen enkele angst verontrust, door geen geruchten word ik gestoord; ik praat alleen maar met mezelf en met mijn boekjes. O juist en zuiver leven,o heerlijke en eervolle vrije tijd en mooier dan bijna iedere bezigheid! O zee, o strand, echt en verborgen mouseion, hoeveel vinden jullie uit, hoeveel dicteren jullie!Daarom moet ook jij dat lawaai en nutteloos heen-en-weer geren en erg zinloze inspanningen achter je laten zodra een gelegenheid zich voorgedaan zal hebben en moet je jezelf overgeven aan studies of rust. Het is immers beter, zoals onze Atilius op zeer knappe en tegelijkertijd zeer geestige wijze zei, om niets te doen te hebben dan om niets te doen.