Rity’s Weblog Mei 2017

“Op tijd loslaten……...” Het reflectieverslag van mijn coachee dat voor me op tafel ligt, ziet er goed uit. Ik heb hem een format aangereikt met een viertal vragen over het verloop van zijn ontwikkel- en leerproces tijdens dit traject. Dat verslag vormt de basis voor het eindgesprek, samen met de leidinggevende van mijn coachee. Tijdens dat slotgesprek geef ik als coach daarmee het stokje over

aan de directeur die een goed beeld krijgt van de ontwikkeling van zijn manager. Als ik terug denk aan het begin van dit traject, dan ben ik eerst begonnen met contact maken. Dat viel niet mee. Mijn coachee was zeer gereserveerd en aarzelend om mij in vertrouwen te nemen. Zelf gaf hij aan dat slechte ervaringen met leraren en school daar de oorzaak van waren. Hij was vaak, voor zijn gevoel, in een hoek gezet waar hij niet thuishoorde. Voor mij als coach betekende het dat echt contact maken en vertrouwen krijgen de eerste keren centraal stonden. Dus veel vragen stellen, onthullen en ontspanning brengen. Eigenlijk gewoon een goed gesprek voeren vanuit oprechte belangstelling. Met af en toe een theoretisch uitstapje naar de communicatieniveau ‘s van Bateson, RET theorie, voice dialogue en Structogram. Dat laatste instrument gebruik ik eigenlijk in elk coach traject. Om inzicht te kunnen geven in het basis gedrag van de coachee. De theorie zorgt vaak voor begrip en begrip is dan weer de start van het leerproces. ‘Ik snap het, en ik snap ook hoe het werkt bij mij!’ De coach gesprekken worden steeds vertrouwelijker en er ontstaat een band. De coachee voelt zich steeds vrijer om zijn ervaringen met me te delen en samen op zoek te gaan naar alternatieven en oplossingen. Soms oefenen we samen een gesprek dat hij gaat voeren, soms zoeken we naar de volgorde van strategische stappen die hij het beste kan nemen. Er kan worden gelachen en er ontstaat gezonde zelfspot. Een goed teken van herstel van vertrouwen en relativeringsvermogen. En nu zijn we met het reflectieverslag aan het slot van de coaching gekomen. Het afscheid valt me meestal zwaar, ook nu. Ook voor mij als coach waren het immers spannende, avontuurlijke gesprekken die me uitdaagden het beste van mezelf aan te spreken. Toch is het prima zo. Op eigen benen staan en weer vertrouwen op je eigen vakbekwaamheid is goed voor een mens. Dus ook voor mijn coachee. Ik heb er alle vertrouwen in. Rity