[1]

Zondag 6 L: Lukas 17 : 11 - 19

Gemeente van onze Here Jezus Christus,

Hoe zal de nieuwe meester of juf eruit zien? Zo vraagt de katechismus in Zondag 6 zich ook af: hoe moet onze Redder en Middelaar er precies uitzien? Wíe die Redder is, dat weten we al. In Zondag 1 hebben we zonder omwegen uitgesproken en beleden: Jezus Christus is degene, die voor al mijn zonden volkomen betaald heeft. Zondag 6 maakt ons nieuwsgierig naar de Here Jezus: wie ís Hij precies? Hoe ziet Híj eruit? Wat kun je van Hém verwachten?Heb jij daar belangstelling voor? Dat is al heel wat. Want veel mensen geloven het vandaag wel. Ze hebben op dit punt géén vragen meer. Maar als je in God gelooft, raak je niet gauw uitgepraat over Hem en de Middelaar en Verlosser die Hij geeft. Dat geeft houvast en troost. Ook vandaag mag je alles van Hem verwachten.

Thema: Wat een troost om te weten dat Christus onze Middelaar is1) Hij is echt en oprecht 2) Hij geeft en neemt

1) Hij is echt en oprecht Mensen in nood trekken met elkaar op. Als je samen hetzelfde meemaakt, geeft dat een saamhorigheidsgevoel. In het bijbelverhaal uit Lukas gaat het ook over mensen, die allemaal iets is overkomen, waardoor ze elkaar opgezocht hebben. Ze hebben een besmettelijke ziekte gekregen: ze zijn melaats. Weet je wat dat is? Dan zit je hele huid onder dikke, zieke plekken. En het is nog besmettelijk ook. Daarom werden die melaatsen in de tijd van de Here Jezus het dorp of de stad waar ze woonden, uitgestuurd. Melaats? Dat is een enge ziekte, stel je voor dat meer mensen het krijgen. Wegwezen! Je had als melaatse nog geluk, als er door de familie af en toe op grote afstand nog wat eten werd neergezet. Meestal was er helemaal geen kontakt meer: je moest je maar zien te redden. Dus zochten deze zieke mensen elkaar op in hun ellende. Logisch. Gedeelde smart is halve smart. En zo komt de Here Jezus op een dag in een dorp een groep van tien melaatsen tegen. Ze wáren heel verschillend, deze mensen. Normaal gesproken zouden ze elkaar niet gekend hebben. De één was vroeger misschien dokter, de andere winkelier, de derde boerenarbeider. De één kwam uit de stad, de ander uit een dorp. De meester waren Jood, maar er was ook één Samaritaan bij. Joden en Samaritanen zijn elkaars vijanden. Die zoeken elkaar echt niet op, ze kunnen elkaar niet uitstaan. Maar hier zijn ze bij elkaar. Hier wel, nu die vreselijke ziekte er is. Ze zijn melaats, en dat brengt hen bij elkaar. Dat maakt hen tot een eenheid. Ze staan buiten de normale samenleving. Ze moeten zich maar zien te redden in hun melaatsendorp. Geloof maar niet, dat een gezond mens hen daar opzoekt.Maar op die dag wel! Want kijk: daar komt Jezus aan. Hij is op weg naar Jeruzalem, en Híj loopt niet met een grote boog om het melaatsendorp heen. Nee, Hij trekt er dwars doorheen.De tien melaatsen komen Jezus tegemoet. Op een afstand blijven ze staan. Hoor ze roepen: Jezus, Meester, heb medelijden met ons, help ons, alstublieft...' Wat een noodkreet. Die tien melaatse mannen kunnen van geen mens en priester hulp ontvangen, ze mogen niet meer onder de mensen zijn, en ook niet meer in de tempel komen. Ze hebben alleen Jezus nog. Ze erkennen Hem als Meester: ze verwachten iets van Hem dat ze van geen ander mens verwachten. Een noodkreet, diep uit hun hart. Ze hopen, dat Jezus hen rein en beter zal maken, tenminste, als Hij het kan en wil.Jezus hoort ze roepen. Hun noodkreet komt regelrecht in zijn hart terecht. Hij kijkt hen aan, ziet hun lijden en hun verdriet, en Hij zegt: 'Ga naar de priester om te laten zien dat jullie genezen zijn.'Genezen ...? Beter ...? Niet meer melaats ...? De mannen kijken elkaar eens aan. Even staan ze te twijfelen. Moeten we naar de priester toe? Maar …, dat kan alleen maar, als je kunt laten zien, dat je al

[2]

weer helemaal beter bént. En Jezus wil ons zo melaats als we zijn naar de priester toesturen? Dat is toch de omgekeerde volgorde? Je ziet ze denken: zullen we het doen? 'Kom, laten we gaan,' zeggen ze nog wat aarzelend tegen elkaar. Ja, ze gaan! Ze geloven Jezus op zijn woord! En wanneer deze tien melaatsen zoveel vertrouwen in Jezus hebben, dat ze toch maar op weg gaan, dán gebeurt het: de ziekte trekt weg, de melaatsheid verdwijnt. Hun huid is weer gaaf! Geen uitslag mee, geen zieke plekken! Ze zijn gezond! 'Ik ben beter ...! Ik ben beter ...! Steeds sneller gaan ze lopen, richting priester. Eén van hen komt terug. Het is de Samaritaan. De anderen gaan weer hun eigen weg, maar hij keert zich om. Het is net, alsof de groep melaatsen uit elkaar valt. Ze zijn nu weer gezond geworden, en iedereen denkt en doet nu voor zichzelf. De Samaritaan gaat terug, richting Jezus. Luidkeels looft hij God. Maar daarbij blijft het niet: hij loopt recht op Jezus af en valt op z'n knieën voor Jezus neer met het gezicht naar de grond; een houding van zeer grote eerbied. 'Wat is God goed! Ik ben genezen!', roept hij blij uit, 'dank U wel, o dank U wel, dat U dit voor mij gedaan hebt.''Zijn jullie niet alle tien genezen?', vraagt Jezus, 'waar zijn de negen anderen dan? Konden zij niet terug komen om God te danken? Ben jij alleen teruggekomen? En je bent niet eens een Jood. Kom!' zegt Jezus tegen de Samaritaan, 'sta op en ga je weg. Je geloof heeft je gered.'

Dat is iets heel bizonders, wat Jezus zegt, schókkend zelfs voor de discipelen en de joden om Jezus heen. Deze man, hij is géén Jood, maar een vreemdeling, krijgt de zegen van Jezus mee. Het komt goed met hem en God neemt zijn lof en dank aan. Hij zal leven! En dit niet pas na een besnijdenis, zodat hij echt bij Israel hoort, maar alleen door geloof. Hij gelooft in de God van Israel en dankt de Zoon van God.En die negen andere mannen dan? Zij wilden alleen maar béter worden. Nou, dat zíjn ze. En daarmee zijn ze Jezus weer vergeten. Hun nieuwe leven gaat door zonder Hem.Alleen de Samaritaanse man wil in zijn nieuwe leven verder gaan met Jezus. Hij heeft Jezus een plaats gegeven in zijn leven. Hij heeft geroepen om hulp, hij heeft die hulp gekregen, en hij voelt heel sterk, dat Jezus nu ook zijn dankbaarheid verdient.

Welke les trek jij hieruit? Toch in elk geval deze twee:Geloven is bidden én danken. Die twee horen bij elkaar.Geloven is: Jezus zien, de Zoon van God, onze Middelaar en Verlosser.Aan Hém mag je gerust je hart geven. Hij verdient het. Want Hij is echt en oprecht. Als mens en als God.

Wat heeft dit mooie bijbelse verhaal nu met Zondag 6 te maken? Daar gaat het toch over het feit, dat onze Middelaar echt God en oprecht mens is. Ja, maar de vraag is: waarom geloof jij dat? Geloof je alleen maar in Jezus, om een paar belangrijker dingen van Hem te krijgen, zoals hulp in moeilijkheden, troost bij verdriet, vergeving van zonden en een plaats in de hemel? Of wil je ook God Zelf als Vader leren kennen? En gaat je aandacht ook uit naar de Persóón van de Here Jezus? Weet je, dáár is het Jezus om te doen. Niet om aandacht, niet om de show te stelen (en dan valt het wat tegen als er maar één van de 10 melaatsen terugkomt). Nee, Hij wil een relatie, echte vriendschap! Hij wil niet, dat jij Hem gebruik om iets van Hem gedaan te krijgen. Hij wil, dat je Hem Zelf ziet staan – en dat je dankzij Hem God terug vindt. Als je gelooft in je Middelaar, Jezus Christus, en Hem liefhebt, dan hoop je ook vooral, eens Hém te zien. Dát is het mooiste van het sterven niet, dat je in de hemel bent, en dat je straks op een perfekte de nieuwe aarde wonen mag, maar dat je in de hemel bij Gód mag zijn, als een kind bij z'n Vader, en dat je op de nieuwe aarde in de buurt van Chrístus mag verkeren, dat je Hem kunt zien en aanraken en

[3]

bedanken, Híj, ons -het klinkt misschien wat oneerbiedig, maar ik weet er zo geen ander woord voor- ons idool. We geloven in Hem, wie zien naar Hem uit, en eens zullen we Hem zíen, gemeente. Fantastisch toch? Dát is wat het geloof verwacht.En daarom, dáárom is het zo belangrijk, dat er nooit iets mag zijn, welk geschenk van God ook, dat belangrijker wordt, dan onze Middelaar Zelf. Ook de verlossing niet. Je gelooft toch niet alleen maar om van je zonden af te komen; om alleen maar onder de straf uit te komen? Nee: aandacht voor het werk van Christus, interesse voor wat Hij gedaan heeft, mag nooit de aandacht afleiden van de Persoon van Christus. Hij werd onze Middelaar omdat Hij van ons houdt. En wil zo graag, dat die liefde van twee kanten komt. En daar doet Hij alles aan.

Wat een troost om te weten dat Christus onze Middelaar is2) Hij geeft en neemt De katechismus benadrukt, dat de Here Jezus niet alleen echt en oprecht mens, maar ook echt God is. Daar is de eeuwen door altijd veel op afgedongen. Zeker in onze tijd willen veel mensen best nog wel wat bijzonders in de Here Jezus zien, maar als je er over begint, dat Hij God is en door God gezonden is om onze verlossing te bewerken, dan is einde verhaal. Want zulke Grote Verhalen doen het niet meer tegenwoordig.Toch, zegt de katechismus: als je loslaat dat Christus ook echt God is, ligt heel onze verlossing in puin. Want voor de last van de toorn van God waren zelfs Jezus' menselijke schouders te zwak. Daarom had de Here Jezus de kracht van zijn godheid nodig om onze straf te dragen. Zo kon Hij het juist als mens aan het kruis volhouden. Hoe dat precies ging – hoe meer je er over nadenkt, hoe minder je het begrijpen kunt. Maar moet je eerst alles begrijpen, voor er op te vertrouwen? Nota bene het DvhN vertelde van het grote Godsvertrouwen van Prins Friso. Bij zijn trouwen vergeleek hij de rol van God met de navigatieapparatuur in een vliegtuig. Je weet niet precies hoe het werkt, maar je vertrouwt er wel op en kunt ermee verder vliegen. Nou, hoe Hij dat uit kracht van zijn godheid precies Gods woede over de zonde heeft gedragen – daar kan ik niet bij. Maar wat een enorme troost is het om te weten, dat Jezus Christus die straf toch echt van mij overgenomen heeft. Bij alles wat ik dan mee moet maken in dit leven is het geweldig om te weten, dat ik dat nooit meer hoeft te doorstaan.

Maar het is niet alleen maar een kwestie van nemen. Christus geeft ons ook terug. Weet je waar het kort en goed op neer komt? De Here Jezus neemt de eeuwige dood van ons over. Die straf koos Hij uitsluitend voor Zichzelf. En Hij geeft ons het eeuwige leven weer terug. Die verdienste wil Hij met met jou en mij delen.

Daarom zegt de katechismus ook: Christus is ons door God geschonken tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiliging en tot een volkomen verlossing. Die woorden komen letterlijk uit de Bijbel gelopen, uit de eerste brief van Paulus aan de christengemeente van Korinte om precies te zijn. Onze Middelaar, zegt de katechismus, is ons door God geschonken. Is dat zo? Ervaar jij Jezus Christus echt als een Godsgeschenk?Als je echt christen bent, zeg je: jazeker! Want Hij is alles wat ik nodig heb. Hij bréngt mij niet alleen maar verlossing, nee, Jezus Christus ís mijn volkomen verlossing.Want Hij is onze wijsheid: alles wat wij weten over God, over onszelf en over de weg van de verlossing, heeft Híj aan ons verteld. Zonder Hem is alles donker. In zijn licht zien wij het licht. Hoe weet je dat, is de volgende vraag van de katechismus. Nou, uit Gods eigen Boek, het heilig Evangelie. Daarin is de Here Jezus aan het Woord. Ga maar eens na: Zouden mensen het ooit zelf bedacht hebben om te zeggen, dat God de wereld perfekt gemaakt

heeft als je om je heen kijkt?

[4]

Zouden mensen ooit zichzelf de schuld gegeven hebben van de zondeval en eerlijk erkennen, dat de zonde nog steeds diep in ons zit, zonder het allemaal af te schuiven op andere mensen of omstandigheden?

Zouden mensen ooit zo'n verlossingsplan kunnen hebben bedacht, dat God nota bene z'n eigen Zoon naar de wereld stuurt om voor onze zonden te sterven?

Zouden mensen ooit tot de konklusie komen, dat ze uit zichzelf niet kunnen geloven, maar daar door de Heilige Geest toe worden aangezet, zodat ze het dan ook zelf graag willen?

Dat is een wijsheid, zo ongelooflijk, dat het ook bijna niet geloofd wordt. Veel mensen vinden het de dwaasheid gekroond. Niet echt slim, al die mensen die nu nog naar de kerk gaan. Belachelijk gemaakt, ouderwets gevonden. Maar de Here Jezus maakt je wijs, door zijn heilige Geest. Dan leer je inzien, wat het belangrijkste is in je leven. Namelijk, dat je Jezus kent. Als Verlosser en als Vriend. Die jou weer terug bij God brengt, zonder dat je bang voor Hem hoeft te zijn.

Christus is verder onze rechtvaardigheid. Weet je wat dat betekent? Dat, als je naar jezelf kijkt, je erkent dat je niets verdiend en gepresteerd hebt bij God. Maar zodra je je aan Jezus Christus vastklampt als Middelaar, kijkt God naar je zoals Hij naar zijn Zoon Jezus Christus kijkt. Dan doet Hij net, alsof ik nooit zonde had gehad of gedaan, ja, alsof ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht had die Christus voor mij volbracht heeft. Ik zeg het maar met de woorden van Zondag 23. . Al die schuld is helemaal weg. Maar wie dat bespottelijk vindt, stapelt schuld op bij God. Laat ze je maar achterlijk vinden. Aan een Middelaar die voor vergeving zorgt heb je veel meer!Christus is tenslotte onze heiliging.Want als je de Here Jezus echt ziet als je Middelaar en Verlosser, wil je ook voor Hem leven. Dan snap je wel, dat de wijsheid van de wereld vaak maar schijn is. En dat de lol van de wereld maar kitsch is. Daar leer je dan overheen te stappen, ookal kost het moeite. Maar je leeft voor God, je wílt het, omdat je gegrepen bent door Jezus. Dat betekent: Híj zorgt er ook voor, dat in ons leven als christen resultaat, vooruitgang boeken.

Weet je – in die drie onderdelen van de volkomen verlossing -wijsheid, rechtvaardigheid en heiliging- kun je zonder veel moeite de drie trekken herkennen van het beeld van God. Wij zijn geschapen in ware gerechtigheid, heiligheid en kennis. Om daarmee God liefde te hebben en voor altijd met Hem te leven. Dat zijn we allemaal kwijt geraakt, maar Christus wil het allemaal weer herstellen.Hij maakt ons wijs tot zaligheid. Hij geeft ons onze plaats voor God weer terug (onze gerechtigheid) en maakt dat wij beginnen te leven zoals God het wil (onze heiliging). Op die manier herstelt Christus het beeld van God in ons. En daar begint Hij nu al mee. Met jou en mij in dít leven.Nogmaals: wat is jouw verwachting van de Here Jezus? Hoe moet Hij volgens jou zijn?Nou, zegt de katechismus: uiteindelijk is Jezus Christus jouw en mijn volkomen verlossing. Hij is het niet maar een beetje (als ik in de problemen zit, dan mag Hij komen); Hij is niet maar af en toe (één keer per week op zondag krijgt Hij van mij een uurtje); Nee … Hij wil het helemaal zijn. Hij is een volkomen Verlosser. Als je dat gelooft, nou, daar win je je leven mee! Zoals die ene melaatse Samaritaan, die genezen werd. Hij zocht Jezus weer op. Hij was niet alleen blij met zijn genezing. Hij was blij met zijn verlossing. En hij wilde de rest van zijn leven Jezus niet meer kwijt.Dat wil de heilige Geest nog steeds. Hij wil ook jou naar Jezus brengen en je dicht bij houden. Zodat je zegt en blijft zeggen: ‘Mijn Jezus, mijn Redder, Heer, er is niemand als U.’Dat is geloven. Met hoofd en hart en handen. 24/7 – heel je leven lang. Met dat geloof red je het. Was dat niet de slotkonklusie van Jezus zelf: 'Uw geloof heeft u gered? AMEN

[5]

Zondag 6 LITURGIE

Votum + Zegengroet.Zingen: Psalm 84 : 1 + 2

Wet Zingen: Psalm 84 : 3 + 6

GebedLezen: Lukas 17 : 11 – 19Zingen: Psalm 56 : 4Kindmoment Zingen / luisteren: Marcel Zimmer, U bent die U bent http://www.youtube.com/watch?v=m1tPfpV6BEQ Tekst: Zondag 6PreekZingen: Opwekking 461 (2x) (‘Mijn Jezus, mijn Redder’)

GeloofsbelijdenisZingen: Gezang 118 : 1, 2, 3 (‘God is getrouw, zijn plannen falen niet’)

GebedKollekteZingen: Gezang 89 : 1 + 3 Zegen