Dromen en verlangens van onze deelnemers:

Goeie avond burgemeester, schepen Defauw, schepen Demarest, coaches, genodigden, sympathisanten en andere deelnemers van het project Droomjob.

Op het einde van de rit willen wij jullie ook graag meenemen in onze dromen en verlangens rond werk, armoede en welzijn. Omdat het organisatorisch wat moeilijk is om elk onze zeg te doen, hebben we tijdens onze laatste groepsbijeenkomst onze verhalen samen gelegd. Want het verhaal van de groep is veel meer dan de afzonderlijke verhalen. De komende 10 minuten is dan ook het resultaat ons al onze elf deelnemers…

Inleiding:

912 dagen geleden waren wij -11 deelnemers- niet meer dan individuen die elk hun eigen weg aan het uitstippelen waren. Het was een zoektocht, en heel vaak had ieder van ons het gevoel dat we aan het verzuipen waren.

Zoeken naar werk, is niet gemakkelijk, en de druk werd groter en groter. Eerlijkheidshalve moeten we toegeven dat we de hoop misschien wat hadden opgegeven… of misschien ook de handdoek al half in de ring aan het gooien waren. Iedereen onder ons had ook nog tal van andere problemen: op vlak van wonen, van gezondheid, op vlak van relaties en familie, op vlak van mobiliteit…

En op zo’n momenten heb je niet veel keuzes, ofwel verdrink je ofwel probeer je je vast te klampen aan iets.Dit vastklampen aan iets werd voor ons het project Droomjob!

Fred, Pascale en andere begeleiders zijn samen met ons 912 dagen op weg gegaan. Het was een vrije keuze van elk van ons om al dan niet mee te doen met droomjob. Het was niet altijd gemakkelijk. We hebben ons soms kwetsbaar moeten opstellen, maar we hebben ook nieuwe ervaringen opgedaan, nieuwe zaken geleerd, ons netwerk sterker gemaakt, en soms zijn we met ons hoofd tegen de muur gelopen.

Wat voor ons de grootste verrassing was en een extra pluspunt: we stonden er niet meer alleen voor …!

Ons verhaal werd nu mee geschreven/getrokken door de andere deelnemers en onze coaches. Het gevoel van samen zoeken gaf ons weer courage… We durfden weer te dromen, durfden ons open te stellen. Voor ons is het dan ook belangrijk dat project Droomjob meer was dan iets individueel, het groepsluik was geen overbodige luxe maar een noodzaak…

Naast de groepsbijeenkomsten hadden we ook onze coaches die mee op weg gingen. Hierdoor werden we niet alleen gesteund via verschillende diensten (werk en welzijn) maar werd ons verhaal ook gedragen en gesteund op maat van elk van ons. Het viel op dat het samenwerken met andere diensten , voor de

verschillende organisaties zélf, soms een zoeken was. Een zoektocht waarbij we vooral geleerd hebben dat samenwerken alleen maar loont.

Midden:

Globaal gezien zijn die 912 dagen stuk voor stuk dagen geweest met een meerwaarde. Het was ons een voorrecht. Wij, elf, hebben die kans gekregen, maar er zijn er nog zoveel als ons … en daarom hebben we op het einde van de rit ook nog enkele dromen.

Er wordt al jaar en dag gezegd dat dromen bedrog zijn. De zanger Marco Borsato heeft er zelfs een liedje van gemaakt…Voor ons zijn dromen echter geen bedrog. We zijn er van overtuigd dat ze moeten verteld worden hoe klein of hoe groot ze ook zijn.

We weten ook dat dromen soms luchtkastelen zijn of ideaalbeelden, en daarom hebben we dan ook geprobeerd om haalbare dromen te formuleren. Dromen die realiseerbaar zijn, mits geloof, moed en enthousiasme.

Wat voor onze groep zeer belangrijk is is onze droom over de begeleiding van werkzoekenden. Natuurlijk dromen we niet van een superman of superwoman als begeleider. Maar we dromen van begeleiding en ondersteuning die op maat is, die gelooft in ons als mens, die ons erkent in wie we zijn met onze talenten en beperkingen, en die ons met respect behandeld ook al zijn we werkloos …

Kortom een hulpverlener en ondersteuning, die ons niet alleen in het werk wil steken maar ook oog heeft voor ons als mens en voor de andere problemen waar we soms mee te maken hebben. We herhalen de voorbeelden: bij zoeken naar huisvesting, gezondheid, vervoer, kansen voor vrijetijdsactiviteiten, computer en internet, enz….We weten dat iedere hulpverlener verschillend is net zoals wij. En maar goed ook. Toch pleiten we voor en dromen we van diensten met verschillende hulpverleners, die allemaal in hun rugzak een positieve basishouding hebben…

Wanneer we verder kijken naar arbeidsbemiddeling merken we dat dit vandaag al te vaak gezien wordt als een één op één verhaal. De bemiddelaar die de werkzoekende opdrachten geeft. Hierdoor heb je het gevoel dat je er als werkzoekende vaak alleen voor staat, en daar word je verdomd moedeloos van.

Binnen project Droomjob hadden wij ‘een extra’ nl. om naast het individueel verhaal ook een groepsluik te hebben, om te kunnen samenkomen met anderen en ervaringen te delen. Maar het belangrijkste was dat we gelijkgestemden vonden die opnieuw geloofden in een toekomst… Ook al is het niet simpel om als werkzoekende naar een groep te gaan waar je niemand kent. We kenden elkaar immers van haar noch pluimen.

Toch dromen we ervan dat meer werkzoekenden zo’n traject op maat mogen doorlopen, dat de overheid hier voor kiest en er voldoende geld in investeert.

Werk zoeken werd voor ons een gedeeld verhaal, we steunden elkaar, we trokken ons op aan elkaar, en leerden dat ieder van ons op zijn of haar manier het verschil kan maken, leerden kritisch kijken naar ons zelf en anderen zonder dat we op zoek gingen naar een schuldige of een verantwoordelijke…

Werkzoekenden die in het begin kwetsbaar waren, durfden door groepswerk hun vleugels uitstrekken want ze wisten dat ze gedragen en opgevangen werden door hun mededeelnemers en coaches…

Je weg vinden in onze maatschappij is in de praktijk een klein beetje als een bos met teveel bomen.

Onze samenleving en onze politiekers gaan er vandaag allemaal van uit dat alle info beschikbaar en begrijpbaar is… Alles is toch te vinden op of te regelen via het internet. De praktijk echter is een ander verhaal ... Het gaat niet alleen over vaardigheden en kennis, of over centen voor het juiste computermateriaal met bijhorende abonnementen en antivirusprogramma’s.., maar ook over de nood aan iemand van vlees en bloed die je hierbij helpt!

We beseffen ook dat computers in onze samenleving niet meer weg te denken zijn maar de politiekers mogen niet vergeten dat voor ons, arbeidsbemiddeling niet mag herleid worden tot enkel de digitale site die “mijn loopbaan” heet (het fameuze e-dossier).

Nog iets wat we in de toekomst wensen…. We verliezen vaak de moed door voortdurend van het kastje naar de muur gestuurd te worden omwille van administratieve verplichtingen. Bovendien moeten we daarbij vaak opnieuw ons volledig verhaal vertellen, opnieuw en opnieuw… Het kost ons allemaal niet alleen veel energie en tijd maar bovendien ook veel geld.

Dus ook op vlak van administratie en het vinden en krijgen van goede info was het vaak moeilijk om onze weg te vinden.

Samenvattend kunnen we dan ook zeggen dat wij, de elf deelnemers dromen van duidelijke, eenvoudige informatie voor werkzoekenden. Informatie die vooral op maat is en menselijk. Digitaliseren mag en kan voor ons, maar dit niet tegen elke prijs of als enig middel. Mensen leren het best van anderen, dus de droom van een menselijke aanpak is voor ons van elementair belang.

Tot slot:

Zoals jullie konden horen, wilden we jullie meenemen in onze dromen en verlangens die voor ons –maar ook voor vele anderen- noodzakelijk zijn om werk te vinden en ook te behouden.

Misschien zijn deze dromen op het eerste zicht niet allemaal even realiseerbaar. Toch beseffen we meer dan ooit dat het tijd wordt dat we samen werk maken van onze dromen en verlangens.

We moeten blijven geloven in het feit dat er verandering nodig is op vlak van werk, armoede en welzijn en dat we moeten blijven strijden naar méér jobs, méér jobs, méér jobs…en ja heel graag… ook voor ons! :-)